Νέο Ασφαλιστικό Σύστημα και συναφείς διατάξεις. Ρυθμίσεις στις Εργασιακές Σχέσεις».

 ΟΜΙΛΙΑ ΘΟΔΩΡΗ ΔΡΙΤΣΑ

 ΕΠΙ ΤΟΥ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟΥ
ΓΙΑ ΤΟ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ

«Νέο Ασφαλιστικό Σύστημα και συναφείς διατάξεις. Ρυθμίσεις στις Εργασιακές Σχέσεις».

ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΔΡΙΤΣΑΣ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ήδη το κλίμα μέσα στην Αίθουσα του Κοινοβουλίου αποδεικνύει ότι αυτό το σχέδιο νόμου είναι ένα κορυφαίο νομοθέτημα για το οποίο δεν έχει ερωτηθεί ο ελληνικός λαός. Είναι μια εκβιαστική επιβολή απέναντι στην κοινωνία, απέναντι ακόμα και στο Κοινοβούλιο και στους Βουλευτές της πλειοψηφίας με πολλούς και διάφορους τρόπους. Είναι καιρός σ’ αυτήν την ιστορική στιγμή το Ελληνικό Κοινοβούλιο να αναδείξει ότι πραγματικά η Δημοκρατία σ’ αυτόν τον τόπο μπορεί όχι απλώς να λειτουργεί τυπικά αλλά να έχει την ουσιαστική διάσταση της γνώμης του ελληνικού λαού.
Είναι ένα νομοσχέδιο που καθορίζει τις τύχες της γενιάς που βρίσκεται ήδη στο τέλος του εργασιακού της βίου, της γενιάς που βρίσκεται στην ακμή του εργασιακού της βίου, της γενιάς που αρχίζει τον εργασιακό της βίο και της γενιάς που πρόκειται να εισέλθει στο χώρο της εργασίας. Και αυτό το τεράστιο ζήτημα επιχειρεί η Κυβέρνηση να το επιλύσει με εκβιασμούς, με απειλές, με τρομολαγνεία και τρομοκρατία απέναντι στην ελληνική κοινωνία και τελικά και στους εκπροσώπους της, τους Βουλευτές.
Κύριοι συνάδελφοι, καλώ όλη τη Βουλή εκ μέρους του ΣΥΡΙΖΑ να σταθούν όρθιοι σ’ αυτές τις ιστορικές στιγμές. Δεν πρόκειται για μια διαφορετική πολιτική ερμηνεία ή μια διαφορετική πολιτική άποψη. Πρόκειται για μια επί της ουσίας κατάθεση για το μέλλον -όχι μόνο τι βαθμό συντάξεων θα έχει δικαίωμα να εισπράξει κάθε εργαζόμενος- αλλά για το μέλλον της δημοκρατίας και της συνοχής της ελληνικής κοινωνίας.
Αυτό δεν είναι καινούριο. Και η Κυβέρνηση και ο Υπουργός έχει αναλωθεί να μας πείσει ότι αυτό είναι μεγάλη ανάγκη που έχει προκύψει από τη συγκεκριμένη συγκυρία και από τη συγκεκριμένη κρίση. Δεν είναι αλήθεια. Πρόκειται για μια συστηματική διαδικασία που έχει ξεκινήσει στην Ελλάδα από τα πορίσματα Σπράου, τα νομοσχέδια Γιαννίτση και τους νόμους που ακολούθησαν. Τώρα μπορούμε να σταθούμε με πολύ καθαρό μάτι γιατί αυτά πια δεν είναι ελληνικά φαινόμενα.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η υποβάθμιση και η απαξίωση του εργατικού κόστους και ταυτόχρονα η απαξίωση του κοινωνικού κράτους και του δημόσιου τομέα είναι πολιτική που εφαρμόζεται σε όλη την Ευρώπη και σε όλον τον κόσμο. Μη γελιόμαστε. Είναι η αναβίωση του θατσερισμού στην πιο επιθετική της μορφή και στην πιο γενικευμένη μορφή.
Απ’ αυτή την άποψη ας έρθουν οι αναλογιστικές μελέτες και ας δούμε. Αυτές τις αναλογιστικές μελέτες είπε ο Υπουργός με περισσή αυθάδεια ότι δεν θα τις δώσει –κύριε Πρόεδρε, διαμαρτύρομαι στο Προεδρείο της Βουλής- να γίνουν φύλλο φτερό. Πού; Στο Ελληνικό Κοινοβούλιο. Μπορείτε μόνο, λέει, να λαμβάνετε γνώση. Αν είναι δυνατόν.
Αυτές οι περίφημες μελέτες θα πρέπει να μας πει ο κ. Υπουργός αν λαμβάνουν υπόψη την ανεργία, τις αιτίες της και τις θεραπείες της, αν λαμβάνουν υπόψη τη φοροδιαφυγή, τη εισφοροδιαφυγή και την εισφοροκλοπή, αν λαμβάνουν υπόψη τις ελαστικές σχέσεις εργασίας, αν λαμβάνουν υπόψη όλα αυτά που στερούν από το ασφαλιστικό σύστημα τους πόρους εκείνους για να είναι εύρωστο και υγιές.
Διότι αν αυτά δεν λαμβάνονται υπόψη τότε το ξέρει και η γάτα μου –με συμπαθάτε- ότι κόβουμε από τους αδύναμους, περικόπτουμε κάθε δικαίωμα απ’ αυτούς που δεν μπορούν να αντιδράσουν –νομίζουμε ότι δεν μπορούν να αντιδράσουν- και ευεργετούμε τις ισχυρές οικονομικές, κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις, εκείνες στις οποίες απολογούμαστε και με τις οποίες συνεργαζόμαστε για να βγούμε από την κρίση. Ποια κρίση; Να πληρώσουμε το χρέος στους τοκογλύφους. Ένα χρέος που δεν ξεπληρώνεται με τίποτα, ένα χρέος που δεν θα μπορέσει ούτε η Ευρώπη, ούτε η ανθρωπότητα ολόκληρη να το ξεπληρώσει γιατί είναι αδύνατον. Και διότι αργά ή γρήγορα θα τεθεί ή ζήτημα τεράστιων συγκρούσεων, ακόμα και πολεμικών, ή επαναδιαπραγμάτευση του παγκόσμιου χρέους. Κι αυτό είναι κάτι πάρα πολύ αποδεδειγμένο με μετρήσεις μαθηματικές και με μετρήσεις ένα και ένα κάνουν δυο. Απλές.
Απ’ αυτή την άποψη δεν μπορεί ο κ. Υπουργός, δεν μπορεί αυτή η Κυβέρνηση να εμπαίζει μ’ αυτόν τον τρόπο και το Κοινοβούλιο και να αρνείται να φέρει εκείνες τις μελέτες που αποδεικνύουν την ορθότητα των ρυθμίσεων του και εν συνεχεία να εμπαίζει τόσο πολύ την ελληνική κοινωνία.
Κύριε Πρόεδρε, την πρότασή μας για δημοψήφισμα, την οποία προ διετίας υποστήριξαν τόσο ο κ. Λοβέρδος, όσο και ο κ. Πρωθυπουργός, επιτέλους πρέπει να τη φέρουμε σήμερα και να πάρει θέση η Κυβέρνηση. Το έχει υποσχεθεί η Κυβέρνηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ. ως Αντιπολίτευση στον ελληνικό λαό στη συζήτηση για το νόμο Πετραλιά. Είναι υποχρεωμένη η σημερινή Κυβέρνηση να τηρήσει την υπόσχεση που είχε προαναγγείλει τότε προ διετίας.
Τελειώνω, κύριε Πρόεδρε.
Οι εργαζόμενοι της Βουλής μαζί με το σύνολο των εργαζομένων της ελληνικής κοινωνίας αύριο απεργούν. Είναι ιερή υποχρέωση των Βουλευτών του Ελληνικού Κοινοβουλίου και της Βουλής ολόκληρης να σεβαστεί τη δημοκρατία και το μήνυμα του ελληνικού λαού. Δεν μπορεί αύριο να λειτουργήσει η Βουλή.
Οι εργαζόμενοι αυτή τη στιγμή εκβιάζονται. Να σταματήσουν οι εκβιασμοί. Να σταθούμε με σεβασμό στο ύψιστο δικαίωμα και το μοναδικό καταφύγιο των εργαζομένων στην απεργία. Να πάμε σε επόμενη συνεδρίαση την Παρασκευή. Εν πάση περιπτώσει να λειτουργήσουν όλοι οι κανόνες και προς την κοινωνία και προς τους θεσμούς. Άλλη λύση δεν είναι δημοκρατική. Άλλη λύση είναι υποκριτική. Είναι εκβιαστική. Είναι λύση αντικοινωνική. Και δημοκρατία χωρίς σεβασμό στην κοινωνία δεν μπορεί να υπάρχει.
Έτσι, λοιπόν, εμείς προτείνουμε αύριο ούτε η Ολομέλεια, ούτε οι Επιτροπές να λειτουργήσουν. Την Παρασκευή να προχωρήσουμε στη συνέχεια της διαδικασία. Φυσικά εμείς θα πάρουμε τη στάση που αρμόζει κοντά στους εργαζόμενους, αλλά βέβαια θα πάρουμε εκείνη τη στάση που θα κατοχυρώνει ότι και επί των άρθρων θα γίνει ονομαστική ψηφοφορία, όπως και επί της αρχής, γιατί το επιτάσσει η ιστορική ευθύνη όλων μας.
Ευχαριστώ πάρα πολύ.