ΔΕΥΤΕΡΟΛΟΓΙΑ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ ΓΙΑ ΤΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΚΑΙ ΕΡΓΑΣΙΑΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΓΕΝΙΑΣ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ
Αθήνα, 9 Ιουλίου 2010
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, άκουσα με προσοχή τις τοποθετήσεις των Αρχηγών. Διαπίστωσα, κ. Σαμαρά, κάποια ψήγματα αυτοκριτικής. Είπατε ότι τα προβλήματα της νέας γενιάς υπήρχαν και πριν την κρίση. Θα συμπλήρωνα, τα προβλήματα αυτά, όπως του εκπαιδευτικού συστήματος, του ατομικισμού, του πελατειακού συστήματος, έφεραν την κρίση
Και λέω «πελατειακό σύστημα», διότι όταν μιλήσατε για πρότυπα, καλή είναι η κουβέντα για τα πρότυπα, αλλά θα περίμενα να αποκηρύξετε το πρότυπο της «ΑΓΡΟΓΗΣ», και γενικότερα της πελατειακής εξαγοράς συνειδήσεων, του πλιάτσικου του δημόσιου χρήματος, της ευνοιοκρατίας για τους κολλητούς, ούτως ώστε να μην μείνει ως βασική επιτυχία της προηγούμενης περιόδου σας, ότι απλώς ανασυστήσατε την Αγροφυλακή, για να βολέψετε κάποιους αγροφύλακες, κομματικούς σας φίλους.
Γιατί δεν λέμε, κ. Σαμαρά, ότι για όλα φταίει η Νέα Δημοκρατία, δεν το λέμε αυτό. Λέμε ότι έχουμε όλοι ευθύνη, άλλοι μεγαλύτερη ευθύνη, άλλοι μικρότερη ευθύνη. Το ερώτημα όμως είναι άλλο: ποιος έχει τη βούληση να αλλάξει τα πράγματα; Ποιος είναι έτοιμος να συγκρουστεί; Ποιος κάνει πράξη τις ανατροπές; Όχι στα λόγια. Κι αυτό κάνουμε εμείς, κάνουμε τις μεγάλες ανατροπές. Σήμερα, είναι το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα, που κάνει ανατροπές σε συμπεριφορές, αντιλήψεις και πρακτικές που, πολλές φορές, και εμείς - κακώς - υπηρετήσαμε.
Θα περίμενα, λοιπόν, και από εσάς, να ψηφίσετε νομοσχέδια, όπως π.χ. αυτό για την αξιοκρατία μέσω ΑΣΕΠ, για να τελειώσει αυτή η λογική, «θα έρθουμε εμείς στα πράγματα, για να βολέψουμε τα δικά μας παιδιά». Εμείς δεν το κάναμε. Δεν το κάναμε.
Και εμείς, έχουμε την κριτική των δικών μας ψηφοφόρων, γιατί δεν δίνουμε αυτό το δικαίωμα - προνόμιο, δεν είναι δικαίωμα, ένα προνόμιο επαίσχυντο, το οποίο πρέπει να αλλάξουμε και το αλλάζουμε.
Παράλληλα, άκουσα κριτική, ότι δεν προχωράμε σε όλα αυτά τα οποία πράγματι συμφωνήσαμε, κ. Σαμαρά, στο Συμβούλιο Αρχηγών, υπό την ηγεσία του Προέδρου της Δημοκρατίας, για τη διαφθορά. Αλλά νομίζω ότι είμαστε η Κυβέρνηση που έχει περάσει, όχι στα λόγια, αλλά έχει περάσει νομοσχέδια, περισσότερο από κάθε άλλη κυβέρνηση του παρελθόντος, μέσα σε 8-9 μήνες, για τη διαφάνεια, για την πάταξη της διαφθοράς και για την αξιοκρατία.
Όταν εμείς φωνάζαμε επί 5 χρόνια, να πάρει μέτρα ο κ. Καραμανλής, ο Πρωθυπουργός σας, ο Πρωθυπουργός μας, που μας μίλαγε για την διαφθορά και για την διαπλοκή, αλλά τίποτα, μα τίποτα δεν έκανε και, τελικά, παραδόθηκε σε αυτήν.
Όσο για την κριτική εξ αριστερών, τονίζω πάλι, ότι η Κυβέρνησή μας, η Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, σήμερα, έχει καθήκον να βγάλει την Ελλάδα από πρωτοφανή κρίση, την οποία κληρονομήσαμε, και να στηρίξει βεβαίως και τους νέους ανθρώπους, όχι στα λόγια, αλλά στην πράξη, όχι με ευχολόγια και φτηνή κριτική.
Και για το ασφαλιστικό, δεν θα μιλήσω εγώ, αλλά θα σας διαβάσω ένα απόσπασμα ενός κειμένου, από έναν νέο του Blog των G-700, που αξιολογεί αυτό το ασφαλιστικό σύστημα που εμείς ψηφίσαμε χθες, για να αξιολογήσουμε κι εμείς κατά πόσον αυτά που λέτε ευσταθούν.
«Αναγνωρίζουμε - λέει - ότι στο σύνολό του, πρόκειται για το πιο βιώσιμο, το πιο κοινωνικά και γενεακά δίκαιο ασφαλιστικό σύστημα που είχαμε ποτέ στη χώρα. Επιτέλους, πραγματοποιείται με καθυστέρηση 80 ετών το όραμα των ιδρυτών του μεγαλύτερου και πιο ιστορικού ασφαλιστικού οργανισμού της Ν.Α. Ευρώπης, του ΙΚΑ, για ένα ενιαίο και δίκαιο Εθνικό Σύστημα Ασφάλισης.
Επιτέλους, σταματάει η βιομηχανία των εξαιρέσεων και των ασφαλισμένων πολλαπλών ταχυτήτων, όπου κάποιοι εργαζόμενοι μπορούσαν να επιβάλουν να πληρώνονται παχυλές συντάξεις, με μόλις 20 χρόνια πραγματικής εργασίας, ενώ άλλοι με 30-35 χρόνια δουλειάς έπαιρναν ψίχουλα.
Αλήθεια, ποιος θα μπορούσε να τολμήσει καν να σκεφτεί, πριν από μερικούς μήνες, ότι θα εντάσσονταν ποτέ οι δημόσιοι υπάλληλοι, συμπεριλαμβανομένων των δικαστικών, στο ΙΚΑ; Ή μήπως δεν συνιστά κορυφαία αλλαγή ότι οι ένστολοι των Σωμάτων Ασφαλείας και Ενόπλων Δυνάμεων καλούνται να δουλέψουν 35 χρόνια πραγματική υπηρεσία, αντί 24, όπως άλλωστε και οι συνάδελφοί τους στο εξωτερικό;
Σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του συστήματος ασφάλισης γίνονται αλλαγές, η υγεία διαχωρίζεται από τη σύνταξη, τα Ταμεία μειώνονται σε τρία, θεσμοθετείται βασική σύνταξη και ανταποδοτική, μπαίνει φρένο στο πάρτι με τα επικουρικά.
Βεβαίως, οι αλλαγές έχουν θύματα. Τη γενιά των βαμπίρ, που πίστεψε ότι θα σκαπουλάρει πρόωρα, με το χρυσό αλεξίπτωτο που έβαλε τα παιδιά της να αγοράσουν».
Αυτά δεν είναι δικά μου λόγια, είναι λόγια κάποιου νέου ανθρώπου.
Και σε ό,τι αφορά το δημοψήφισμα, το οποίο συνεχώς ο ΣΥΡΙΖΑ μας αναφέρει και ζητά, πρώτα απ’ όλα, θέλω να τονίσω ότι, επί της αρχής, η παράταξή μας παραμένει έτοιμη να φέρει νομοσχέδιο στη Βουλή - διότι υπάρχει βεβαίως πρόνοια του Συντάγματος, αλλά δεν έχουμε ψηφίσει στη Βουλή τις διαδικασίες, κάτω από τις οποίες μπορούμε να πάμε σε ένα δημοψήφισμα - ώστε να θεσμοθετήσουμε πράγματι αυτή τη διαδικασία.
Σε ό,τι αφορά όμως την ουσία του δημοψηφίσματος κ. Τσίπρα, το ερώτημα ποιο θα ήταν, ποιο θα ήταν το πραγματικό δίλημμα; Το πραγματικό δίλημμα θα ήταν: χρεοκοπία ή σωτηρία.
Το πραγματικό δίλημμα για το ασφαλιστικό θα ήταν, να διασφαλίσουμε τη σύνταξη για τις επόμενες γενιές, για τη νέα γενιά της χώρας μας, ή να κρατήσουμε ένα σύστημα που, σίγουρα, θα στερήσει το δικαίωμα της σύνταξης στη νέα γενιά που έρχεται; Αυτά θα ήταν τα διλήμματα. Και αυτά είναι τα διλήμματα, στα οποία εσείς πρέπει να απαντήσετε. Όχι άλλα ψευτοδιλήμματα.
Μίλησαν διάφοροι για τη νέα γενιά «των 500 ευρώ». Διορθώνω και πάλι: βεβαίως υπάρχει ονομαστική μείωση του βασικού μισθού, όμως οι νέοι εργαζόμενοι δεν θα χάσουν ούτε ένα ευρώ από το σημερινό μισθό τους, του νεοεισερχόμενου - μακάρι να μπορούσε να ήταν μεγαλύτερος, γιατί αυτό σημαίνει οικονομική ανάπτυξη στη χώρα - αφού ο ΟΑΕΔ καλύπτει τη διαφορά.
Στην πραγματικότητα, υπάρχει μόνο μείωση του κόστους εργασίας για τον εργοδότη, που είναι και κίνητρο για την πρόσληψη των νέων ανέργων. Κατά συνέπεια, οι νέοι όχι μόνο δεν θίγονται, αλλά δεν αλλάζει σε τίποτα αυτό που εισπράττουν κάθε μήνα στην τσέπη τους και αυξάνεται η δυνατότητά τους να βρουν δουλειά σε ώρα κρίσης.
Γι’ αυτό το θέμα, κάποιοι είχαν το θράσος να παρουσιάσουν αυτό το μέτρο ως καταστροφή, ενώ είναι ένα γνήσια προοδευτικό μέτρο κοινωνικής συνοχής. Μην διασπείρετε τον πανικό. Και δεν είμαστε εμείς η Κυβέρνηση αυτή, που θα παίξει παιχνίδια για μικροκομματικό όφελος.
Και η Κοινοβουλευτική μας Ομάδα, με θάρρος ψήφισε ένα δύσκολο νομοσχέδιο για το ασφαλιστικό. Και είμαστε υπερήφανοι ότι εμείς δεν κοιτάμε το πρόσκαιρο πολιτικό όφελος, αλλά το συλλογικό συμφέρον της χώρας, της νέας γενιάς και των γενεών που έρχονται.
Είμαστε εδώ, για να παλέψουμε με κάθε δύναμη για τη χώρα, με όποιο κόστος, και να παραδώσουμε στις επόμενες γενιές μια Ελλάδα καλύτερη, ένα κράτος αξιόπιστο, κοντά στους πολίτες.
Κυρία Παπαρήγα, εσείς μιλήσατε για την παιδεία και την αγορά. Βέβαια, ζούμε σε μια αγορά, η αγορά είναι γύρω μας, δεν είναι μόνο ο χώρος της παιδείας, που έχει να αντιμετωπίσει την αγορά. Το ερώτημα είναι, τι κάνουμε; Βέβαια, μπορούμε να ρυθμίσουμε την αγορά. Εμείς είμαστε υπέρ των ρυθμίσεων και σε διεθνές επίπεδο, και πρέπει να γίνει.
Όμως, δεν είναι εργαλείο η γνώση; Δεν είναι δύναμη η γνώση για έναν νέο, όταν βγαίνει στην αγορά; Δεν είναι δύναμη, να μπορέσει να έχει τα προσόντα, για να μπορεί να ανταγωνιστεί σε μια αγορά; Υπάρχει η αγορά. Αυτή είναι η ζωή, αυτή είναι η πραγματικότητα. Μπορεί να θέλετε, σε έναν άλλο κόσμο, να πούμε ότι δεν υπάρχει, αλλά δεν είμαστε σε αυτόν τον κόσμο.
Είναι λάθος δηλαδή, και αυτό το ζήτημα να αντιμετωπίζεται από την παιδεία, από το εκπαιδευτικό σύστημα; Ή μήπως, όπως πολύ σωστά είπε ο κ. Καρατζαφέρης, και το έχω πει κι εγώ, να έχουμε παιδιά που μπαίνουν στο Πανεπιστήμιο και είναι αναγκασμένα να συνδικαλιστούν, ή να βρουν τον προστάτη τους, όπως είπα στην ομιλία μου, για να εξασφαλίσουν βαθμούς, σε μια συναλλαγή;
Εγώ σας λέω για ένα σύστημα, το οποίο πρέπει να αλλάξει κυρία Παπαρήγα. Και θέλω να διορθώσετε τον χαρακτηρισμό σας για τον κ. Πάλμε - δεν τον ξέρετε προσωπικά, γιατί τον αναφέρατε ως «έμπορο γνώσης»;
Αν κάθε έναν άνθρωπο - αυτό θεωρείτε - που δεν είναι μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος, τον θεωρείτε έμπορο, ας έχετε εσείς αυτή τη λογική, αλλά δεν μπορείτε εσείς, έναν άνθρωπο ο οποίος παλεύει όλη του τη ζωή για το κοινωνικό σύστημα, για την πρόνοια και χτυπάει τη φτώχεια, εσείς να τον ονομάζετε «έμπορο» - σας παρακαλώ.
Σε ό,τι αφορά τη δια βίου μάθηση, μιλήσατε εναντίον της αξιολόγησης. Μα, δυστυχώς, εμείς αξιολογούμαστε κάθε μέρα, όχι μόνο από την αγορά, όχι μόνο από την Ευρωπαϊκή Ένωση, όχι μόνο από τις διεθνείς συνθήκες. Αξιολογούνται τα προϊόντα μας, αξιολογούνται τα Πανεπιστήμιά μας, αξιολογούνται οι πτυχιούχοι μας, είτε το θέλουμε, είτε όχι. Το ερώτημα είναι, αν εμείς θα αξιολογήσουμε τα Πανεπιστήμιά μας.
Αν εμείς θα πάρουμε τα μέτρα που χρειάζονται, για να τα κάνουμε πιο αξιόπιστα, για να μην είναι το ένα μας Πανεπιστήμιο στην κατάταξη, 500 βαθμίδες χαμηλότερα από το πρώτο στον κόσμο. Γιατί η Ελλάδα να έχει αυτή την τύχη;
Θέλουμε να καλυτερεύσουμε την παιδεία. Χρειάζεται να γνωρίζουμε. Να γνωρίζουμε π.χ. γιατί σε μια περιοχή πιο φτωχή, σε μια γειτονιά πιο δύσκολη, μπορεί να έχουμε είτε επιτυχίες, είτε αποτυχίες στο σχολείο.
Ας το αξιολογήσουμε, για να δούμε με ποια μέτρα θα παρέμβει η Πολιτεία, προκειμένου να βοηθήσει αυτούς τους ανθρώπους. Χωρίς αξιολόγηση, μπορούμε αυτό να το διαπιστώσουμε, να το γνωρίζουμε, να το ξέρουμε; Γιατί το φοβόμαστε; Για να μην κάνουμε σοβαρή πολιτική;
Σε ό,τι αφορά τη δια βίου μάθηση, επίσης, δεν καταλαβαίνω την άποψή σας, γιατί την έχετε δαιμονοποιήσει. Βέβαια, αυτό συμβαίνει αν είναι κανείς δογματικός. Εγώ δεν είμαι εναντίον των ιδεολογιών, είμαι εναντίον του δογματισμού κυρία Παπαρήγα, του δογματισμού που, πολλοί, έχουν απαντήσεις στα πάντα. Έχουμε όλη την αλήθεια, την έχουμε διαπιστώσει, αυτή είναι η αλήθεια. Και το μόνο που πρέπει να μπορούμε να διαμορφώνουμε είναι, πώς μπορούμε να εξηγήσουμε μια πραγματικότητα που αλλάζει, με τις ίδιες, δογματικές μας θεωρίες; Εκεί είναι όλη η ενέργεια, που τελικά σπαταλάτε;
Βεβαίως, αν έχει κανείς αυτή τη θεώρηση, μπορεί να μην χρειάζεται τη δια βίου μάθηση - καλύτερα η «δια βίου αμάθεια», εφόσον υπάρχει η απόλυτη αλήθεια!
Αλλά σας ρωτώ: δεν πρέπει να αλλάξει το οτιδήποτε, κυρία Παπαρήγα, σε αυτή τη χώρα; Διότι εγώ δεν άκουσα προτάσεις σας, για να αλλάξει το εκπαιδευτικό σύστημα. Είναι το τέλειο εκπαιδευτικό σύστημα;
Και να σας πω και για την ταξική παιδεία. Όταν ο Γεώργιος Παπανδρέου έκανε τη δωρεάν παιδεία, πράγματι, συνέβαλε ουσιαστικά στο να έρθει μια τάξη εργαζομένων και αγροτών και να μπει στο εκπαιδευτικό σύστημα. Και βρήκαν ένα δρόμο και υπήρξε μια μεγάλη, σοβαρή αλλαγή.
Ανέβηκαν σε πλούτο, σε ευκαιρίες, σε δυνατότητες, μέσω της παιδείας, ανέβηκε το επίπεδο ζωής, αλλά ιδιαίτερα το επίπεδο ζωής των ανθρώπων που είχαν στερηθεί δικαιώματα.
Σήμερα, το σύστημά μας πρέπει να αλλάξει. Δεν είναι πια δωρεάν η παιδεία. Όταν το 40% του κόστους της παιδείας, το πληρώνουν από την τσέπη τους. Ναι, θα τις κάνουμε τις αλλαγές, σε 8 μήνες θα κάνουμε πολλά, αλλά θα κάνουμε τις αλλαγές, κυρία Παπαρήγα. Και σε αυτές, περιμένουμε και τη συμβολή σας.
Χαίρομαι επίσης που, δύο πολιτικοί αρχηγοί αναφέρθηκαν στο θέμα της γλώσσας, που είναι για μας εθνική πολιτική. Το Υπουργείο Παιδείας παρουσίασε και στη Βουλή την πρωτοβουλία, για την υποστήριξη και διάδοση της ελληνικής γλώσσας από το Δημοτικό, που ξεκινάει φέτος με τη φιλαναγνωσία, μέχρι και την πιστοποίηση της ελληνομάθειας, σε 400 σημεία σε όλο τον πλανήτη.
Η ελληνική γλώσσα, κεντρικό στοιχείο πολιτισμού και ταυτότητας, γίνεται κυρίαρχη προτεραιότητα - και χρησιμοποιείται βεβαίως με δημιουργικό τρόπο και το διαδίκτυο, προς αυτή την κατεύθυνση - και αποτελεί εθνική πολιτική.
Και επειδή μας μίλησε ο κ. Καρατζαφέρης για την εθνική παιδεία, εδώ θα συμφωνήσω σε κάτι που είπατε, κ. Καρατζαφέρη. Επειδή είπατε ότι παπαγαλίζουμε αντί να μαθαίνουμε, θα σας πω τη δική μου, προσωπική εμπειρία.
Φεύγοντας από την Ελλάδα εξορία και πηγαίνοντας στο εξωτερικό, στα εκεί Γυμνάσια, Λύκεια και Πανεπιστήμια, είχα την εντύπωση ότι ήξερα για την πατρίδα μου και την Αρχαία Ελλάδα, για την παράδοσή μας, για τη φιλοσοφία τόσο μεγάλων πνευματικών ανθρώπων.
Και είδα μπροστά μου πάρα πολλά παιδιά, που ήξεραν πολύ περισσότερα, γιατί εμείς είχαμε μάθει να παπαγαλίζουμε. Είχαμε μάθει να γνωρίζουμε ποιος είναι συγγενής ποιου ημίθεου, αλλά όχι να βλέπουμε την ουσία. Γιατί η ουσία ήταν η κριτική σκέψη.
Η ουσία, όταν μιλούσαμε για την παράδοσή μας, για την ιστορία μας, ιδιαίτερα για την Αρχαία Ελλάδα, ήταν ιδέες ανατρεπτικές, επαναστατικές, ήταν ιδέες σύνθετες, αλλά εμείς μείναμε στην παπαγαλία.
Στην παπαγαλία, ώστε τα σύμβολά μας να μην τα θεωρούμε σεβαστά και να μπορούμε πολύ εύκολα να βάζουμε αφίσες, π.χ. στην Ακρόπολη, χωρίς να κατανοούμε τη βαθύτατη σημασία αυτών των συμβόλων για τον Ελληνισμό. Εγώ είμαι υπέρ της Δημοκρατίας, αλλά να κατανοούμε τι σημαίνει αυτό το σύμβολο για τη Δημοκρατία μας και για τον πολιτισμό μας.
Θα τελειώσω, επειδή αμφισβητήθηκε το τι λέγαμε χθες κ. Τσίπρα, με το τι λέμε σήμερα - η διαφορά της πολιτικής μας μεταξύ τότε και σήμερα.
Πέρυσι, το Μάιο του 2009, είχαμε μια παρόμοια συζήτηση στη Βουλή για τη νέα γενιά. Θα σας διαβάσω μερικά αποσπάσματα:
Τι κληροδοτεί στη νέα γενιά της χώρας μας η Νέα Δημοκρατία. Κληροδοτεί πρώτα απ’ όλα τεράστια οικονομικά βάρη. Θα κληροδοτήσει μια οικονομία ύφεσης, που θα τρέχει με αρνητικούς ρυθμούς, έχοντας σπαταλήσει όλο το αναπτυξιακό απόθεμα που είχε δημιουργηθεί τα προηγούμενα χρόνια, χωρίς να έχει επενδύσει στο μέλλον αυτής της νέας γενιάς.
Θα κληροδοτήσει ελλείμματα που φτάνουν το 5% - δεν ξέραμε τότε ότι ήταν πολύ παραπάνω - παρά τις μεγαλόστομες διακηρύξεις, ότι θα βάλουν δήθεν τάξη στις σπατάλες.
Θα κληροδοτήσει και κρυφά ελλείμματα - ελλείμματα, είπα κ. Καραμανλή, πολύ πριν από τη διεθνή κρίση, όταν ο τότε Υπουργός, κ. Αλογοσκούφης, είχε πει «πιάσαμε πάτο». Λόγια της Νέας Δημοκρατίας.
Θα κληρονομήσει η νέα και ο νέος μια χώρα υπό κηδεμονία - τα είπα πολύ πιο πριν, κ. Τσίπρα - έχοντας χάσει κύρος και αξιοπιστία. Μια οικονομία που δανείζεται - ακούστε - με ακριβούς όρους, σε ολόκληρη την Ευρωζώνη. Χωρίς να έχει αξιοποιήσει σωστά τους πόρους του Γ’ ΚΠΣ - 0% η απορρόφηση του ΕΣΠΑ τα δύο πρώτα χρόνια.
Με τους νέους Έλληνες, πιο απαισιόδοξους σε όλη την Ευρώπη. Θα κληρονομήσει ο κάθε νέος αυτής της χώρας χρέος 8.000 ευρώ επιπλέον, 80 δις ευρώ συνολικά. Με 16 δις το χρόνο παραπάνω, χρέωσε η Νέα Δημοκρατία την Ελλάδα αυτή την πενταετία. Βέβαια, αποδείχθηκαν πολύ μεγαλύτερα τα χρέη.
Πού πήγαν τα λεφτά; Στα φορολογικά δώρα, στις χαριστικές συμβάσεις, σε γαλάζιους «ημέτερους», σε στρατιές συμβούλων, στο σπάταλο κομματικό κράτος. Σε ανωφελείς, όχι κοινωφελείς νέους δημόσιους Οργανισμούς. Στη διάλυση των εισπρακτικών μηχανισμών. Και βεβαίως, στην πελατειακή διόγκωση του δημόσιου τομέα.
Και είπα επίσης, ότι προχωράμε σε ένα νέο σχέδιο ανάπτυξης, στην πράσινη ανάπτυξη. Και προχωράμε. Πρώτο βήμα, η επένδυση στα, αποδοτικά ενεργειακά, υφιστάμενα αλλά και νέα κτίρια, δημιουργώντας νέες θέσεις εργασίας στον τομέα των κατασκευών - το έχουμε νομοθετήσει.
Προχωράμε, σε ένα νέο χωροταξικό και σε μία αλλαγή στην Αττική, για την ποιότητα ζωής. Ναι, να μπορούν οι πολίτες να πηγαίνουν στις παραλίες, που ήταν κλειστές από τα αυθαίρετα.
Τεράστια βάρη στην υγεία, δημόσια χρηματοδότηση, εγκατάλειψη των δημόσιων νοσοκομείων, έλλειψη προσωπικού, διαφθορά, σπατάλη, κερδοσκοπία στα φάρμακα. Αυτά χτυπάμε με νομοσχέδια και με προσλήψεις εκεί όπου χρειάζονται.
Στην πρόνοια, κληροδοτείται στους νέους μια χαώδης και απάνθρωπη κατάσταση, ως προς την αντιμετώπιση των ναρκωτικών. Αυτό ακριβώς αντιμετωπίζουμε, τη λίστα της ντροπής, όπως λέγεται, με την έλλειψη προγραμμάτων υποκατάστασης ή και αποθεραπείας και αποτοξίνωσης.
Δέσμευσή μας, να προσανατολίσουμε τα Stage αποκλειστικά στον ιδιωτικό τομέα. Εδώ είχα πει, με εξαίρεση μόνο ενός περιορισμένου αριθμού δημοσίων φορέων. Και αυτό κάναμε. Να επεκτείνουμε τις θεμελιώδεις εγγυήσεις της εργατικής νομοθεσίας σε κάθε μορφή απασχόλησης - και αυτό αφορά ιδιαίτερα στην οικονομικά εξαρτημένη απασχόληση, την αυτό-απασχόληση με τα μπλοκάκια. Αυτά προχωράμε. Αυτά κάνουμε.
Το βάρος της διαφθοράς, που αφήνει στους νέους μας το συμπέρασμα ότι «ο νόμος είναι το δίκαιο του ισχυρού». Θα πάμε και σε Εξεταστικές, και σε διαλεύκανση υποθέσεων. Φως σε όλα, με διαφάνεια παντού, με αξιοκρατία παντού.
Αυτά έλεγα και, μέσα σε 8-9 μήνες, αυτά και πολλά άλλα έχουμε κάνει. Ξέραμε το βάθος του προβλήματος, δεν ξέραμε την έκταση του προβλήματος και δεν ξέραμε βεβαίως και τις αντιδράσεις της διεθνούς αγοράς, που βρήκε την Ελλάδα ως τον αδύναμο κρίκο.
Και αυτά που κάνουμε τώρα, δεν είναι μόνο για να αλλάξουμε την Ελλάδα, αλλά είναι σίγουρα και για να την προστατεύσουμε άμεσα από αυτές τις επιθέσεις και, βεβαίως, για να βάλουμε τις δομές, ώστε να μην βρεθούμε ποτέ ξανά σε αυτή την κατάσταση και για να φέρουμε την πραγματική - όχι την ψευδεπίγραφη - ελπίδα και το χαμόγελο στο νέο άνθρωπο.
Ευχαριστώ πολύ.
