ΤΡΙΤΟΛΟΓΙΑ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ ΓΙΑ ΤΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΚΑΙ ΕΡΓΑΣΙΑΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΓΕΝΙΑΣ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ
Αθήνα, 9 Ιουλίου 2010
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, προφανώς, έχουμε φύγει από τη συγκεκριμένη συζήτηση, αλλά θα απαντήσω στα θέματα τα οποία θέσατε, ξεκινώντας όμως από αυτό το οποίο είπε η κυρία Παπαρήγα, για τον ανταγωνισμό μισθών - μίλησε για την ιδία.
Πράγματι, είναι ένα μεγάλο θέμα διεθνώς, και οι προοδευτικές δυνάμεις, και εμείς, ως σοσιαλιστικό κίνημα, η Σοσιαλιστική Διεθνής, έχουμε θέσει επανειλημμένως το ζήτημα ότι, για την ανταγωνιστικότητα των χωρών, το πρόβλημα δεν είναι η κοινωνική πρόνοια, αλλά είναι σε μεγάλο βαθμό η ανισότητα που υπάρχει στις διεθνείς αγορές, όπου βεβαίως παρατηρείται υπερεκμετάλλευση, είτε ανηλίκων, είτε και άλλων, με μικρούς μισθούς, με έλλειψη συλλογικών διαπραγματεύσεων και συστημάτων πρόνοιας. Και αυτό βεβαίως μειώνει πολύ το κόστος και χτυπάει την ανταγωνιστικότητα των χωρών, που έχουν κατακτήσει συστήματα πρόνοιας, καλύτερες αμοιβές και επίπεδο ζωής.
Άρα, λοιπόν, εμείς πιστεύουμε ότι ένα μέρος της λύσης είναι πράγματι να καλυτερεύσουν οι συνθήκες εργασίας, οι μισθοί και το επίπεδο ζωής των αναπτυσσομένων χωρών. Να χτυπήσουμε τη φτώχεια στην Αφρική, στην Ασία, στη Λατινική Αμερική. Είναι κάτι που θα βοηθήσει και εμάς, τον Έλληνα εργαζόμενο, τον Ευρωπαίο εργαζόμενο.
Στο μέτρο όμως που, αυτό δεν είναι άμεσο, μπροστά μας, αν και υπάρχουν κινήματα ακόμα και σε ασιατικές χώρες, όπως βλέπετε, όπου οργανώνονται οι εργαζόμενοι, εμείς πρέπει να προστατεύσουμε το επίπεδο ζωής μας, με άλλους τρόπους.
Και ο τρόπος δεν είναι να έχουμε απλώς μια γενικόλογη προστασία. Η προστασία σημαίνει, το ελληνικό κράτος, η ελληνική Κυβέρνηση, οι παραγωγικές δυνάμεις του τόπου, να επενδύσουν στην αξία, να επενδύσουν σε μια άλλη ανάπτυξη, που είναι ανταγωνιστική, που έχει υπεραξία, επειδή επενδύεται στην παιδεία, στην καινοτομία, στον άνθρωπο, σε προϊόντα, τα οποία μπορούν να βρουν αγορές διεθνώς.
Αυτό δεν έγινε τα τελευταία χρόνια. Δεν είμαστε ανταγωνιστική χώρα. Και όσο δεν είμαστε ανταγωνιστική χώρα, θα υπάρχει πίεση για μείωση μισθών και άλλων κοινωνικών κεκτημένων. Γι‘ αυτό, είναι πολύ σημαντική η αλλαγή του προτύπου ανάπτυξης που προωθούμε, που προωθεί το ΠΑΣΟΚ, προς την πράσινη ανάπτυξη, που δεν είναι τίποτε άλλο, από το να πούμε, ότι η λέξη «Ελλάδα», η λέξη «ελληνικό», θα σημαίνει αξία. Αξία παντού. Είτε είναι τουρισμός, είτε είναι αγροτική παραγωγή, είτε είναι υπηρεσίες, είτε είναι ο ναυτιλιακός μας κλάδος.
Δεύτερον, η πληροφορία - πολύ σωστά, συμφωνώ μαζί σας - δεν είναι γνώση. Το πρόβλημα δεν είναι το κομπιούτερ. Το πρόβλημα είναι ότι σήμερα το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα, ως έχει, έτσι όπως διδάσκονται τα μαθήματα, ουσιαστικά, εναποθηκεύει απλώς πληροφορίες. Δεν προωθεί την κριτική σκέψη. Δεν θέλουμε σήμερα το νέο, απλώς, αποθήκη πληροφοριών. Γιατί την αποθήκη των πληροφοριών, την έχει δίπλα του. Στο κομπιούτερ, στο σκληρό δίσκο, στο διαδίκτυο, έχει όλες τις απαραίτητες πληροφορίες.
Αυτό που χρειάζεται είναι να μπορεί να επεξεργαστεί την πληροφορία, κυρία Παπαρήγα. Και αυτό σημαίνει να μπορεί να έχει κριτική σκέψη, να μπορεί να έχει αναλυτική, συνθετική σκέψη και να λειτουργήσει συλλογικά. Αυτό σημαίνει ένα άλλο, διαφορετικό σχολείο.
Η πληροφορική, το κομπιούτερ, φέρνει επανάσταση, επειδή δίνει άλλες δυνατότητες, ενώ παλιά, πράγματι, έπρεπε μόνο το σχολείο να του δώσει πέντε πληροφορίες. Αυτές δεν χρειάζεται να τις δίνει το σχολείο. Τις ξέρει, τις βρίσκει. Αυτό που χρειάζεται είναι να χτίζουμε χαρακτήρες. Γιατί σήμερα ο νέος έχει μια πληθώρα πληροφοριών, τις οποίες μπορεί να αξιοποιήσει, αλλά θα πρέπει να ξέρει και να τις αξιολογεί.
Θέλει το χαρακτήρα, θέλει τη γνώση εκείνη, ώστε να μπορεί να επεξεργαστεί και να αξιοποιήσει αυτές τις πληροφορίες. Στη ζωή του, στην παραγωγή του, στην πρωτοβουλία του, στη γειτονιά του, να μπορεί να αντιμετωπίζει τις νέες και σημαντικές συνθήκες και προκλήσεις: αλλαγές στο περιβάλλον, πολυπολιτισμικό πεδίο στη γειτονιά του, στο σχολείο, στη ζωή του, στην εργασία. Να μπορεί να αντιμετωπίζει ένα άλλο περιβάλλον πληροφορικής. Χρειάζεται λοιπόν αυτά τα εργαλεία.
Αυτό σημαίνει ένα διαφορετικό σχολείο. Και θα περίμενα, ακριβώς για να μπορούμε να κάνουμε αυτό το σχολείο, να συμφωνήσετε στην έννοια της αξιολόγησης, ως βασικό στοιχείο της αναγκαίας εξέλιξης, αλλά και της δυνατότητας, το κράτος, το Δημόσιο, κυρία Παπαρήγα - όχι ο ιδιώτης, το Δημόσιο - να μπορεί να παρέμβει θετικά για το δημόσιο σχολείο, για το δημόσιο Πανεπιστήμιο, για το δημόσιο ΤΕΙ.
Γιατί στερείτε εργαλεία από το κράτος και το Δημόσιο; Εσείς, το Κομμουνιστικό Κόμμα, θέλετε να στερήσετε τα βασικά εργαλεία, για να στηρίξουμε το δημόσιο Πανεπιστήμιο και τη δημόσια παιδεία.
Εσείς, αφήνετε την αγορά ανεξέλεγκτη. Διότι όταν εσείς λέτε «όχι στην αξιολόγηση από το κράτος και το Δημόσιο», ποιος αξιολογεί; Ο μόνος που αξιολογεί είναι η αγορά, κυρία Παπαρήγα. Αυτό θέλετε; Γιατί εκεί πάμε.
Κύριε Σαμαρά, δεν είμαστε εμείς εναντίον της ψήφου του αποδήμου. Και μην το ξαναπείτε. Εμείς το φέραμε πρώτοι στη δημοσιότητα, στην επικαιρότητα, ως πολιτική απόφασή μας. Διαφωνούμε για το πώς πρέπει να είναι το σύστημα. Πολύ απλά. Συμφωνείστε, για να συμφωνήσουμε για το ποιο είναι το σύστημα και, βεβαίως, θα το προχωρήσουμε. Αλλά έχουμε διαφορετικές αντιλήψεις.
Εσείς θέλατε να κομματικοποιήσετε, με τη δική σας πρόταση, και το τελευταίο χωριό και γειτονιά, όπου βρισκόταν ένας Έλληνας του απόδημου Ελληνισμού. Να ασχολείται με τη μικροκομματική πολιτική και, ο κάθε υποψήφιος Βουλευτής να τρέχει από χωριό σε χωριό, από πόλη σε πόλη ανά τον κόσμο, για να κομματικοποιεί έναν χώρο, που δεν πρέπει να κομματικοποιηθεί.
Εμείς έχουμε μια άλλη πρόταση: να υπάρχουν Βουλευτές που θα εκλέγονται από τον απόδημο, ως εκπρόσωποι του απόδημου και, με αυτό τον τρόπο, να συμμετέχει ο απόδημος Ελληνισμός, και ουσιαστικά, στη Βουλή. Να καθίσουμε λοιπόν, και να βρούμε τη λύση, όπως και για το καινούργιο εκλογικό σύστημα, επίσης, προκειμένου να βρούμε κοινές προτάσεις.
Άρα, λοιπόν, μην μας ξαναπείτε ότι εμείς δεν θέλουμε την ψήφο του αποδήμου. Εμείς θέλουμε την ψήφο του αποδήμου.
Δεύτερον, εμείς είμαστε υπερήφανοι γιατί δώσαμε δικαιώματα στο μετανάστη. Πρώτα απ’ όλα, το δικαίωμα σ’ εκείνον το μετανάστη, και ιδιαίτερα στη δεύτερη γενιά, να μπορεί να πει ότι είναι Έλληνας πολίτης. Είμαστε υπερήφανοι γι’ αυτό. Να μπορεί να ενσωματωθεί, να ενταχθεί ομαλά στην ελληνική κοινωνία.
Χαιρόμαστε επίσης, γιατί περάσαμε - και υπήρξαν και άλλα κόμματα που συμφώνησαν - να μπορεί να ψηφίζει ο νόμιμος εργαζόμενος μετανάστης στις δημοτικές εκλογές. Να έχει φωνή. Είναι μέρος της κοινωνίας, είναι μέρος της παραγωγής. Είναι βασικός ιστός της προσπάθειας και της ανάκαμψης της οικονομίας.
Εμείς λοιπόν τον θέλουμε στο περιθώριο; ‘Η τον θέλουμε να έχει φωνή; Και νομίζετε ότι, στο περιθώριο, θα βελτιωθούν οι συνθήκες στις γειτονιές; Θα βελτιωθεί η αντίληψη απέναντι στο μετανάστη ή του μετανάστη απέναντι στον Έλληνα; Ότι θα υπάρξει κοινωνική συνοχή, ότι δεν θα υπάρξουν περισσότερα φαινόμενα ρατσισμού ή μεγαλύτερη εγκληματικότητα;
Όταν υπάρχει η αίσθηση ότι είναι μέρος της κοινωνίας, γίνεται νοικοκύρης. Και αυτό αφορά στη μεγάλη πλειοψηφία όλων των μεταναστών. Και το λέμε, το ξέρουμε εμείς, οι Έλληνες, που έχουμε κάνει μετανάστες. Και ξέρουμε τι σημαίνει να είσαι παράνομος, πρόσφυγας, ή μετανάστης, και τι σημαίνει να σε σέβεται η Πολιτεία, να σου δίνει δυνατότητες και να σου λέει «βοήθα, έλα να συμβάλεις κι εσύ».
Και το είδαμε, όταν πράγματι νομιμοποιήσαμε μετανάστες - το πρώτο μεγάλο κύμα - πόσο έπεσε η εγκληματικότητα, διότι δεν είχε κανένα λόγο να βρίσκεται στην παρανομία ο μετανάστης. Δεν το θέλει, θέλει να φτιάξει την οικογένειά του. Θέλει να είναι νοικοκύρης. Άρα, λοιπόν, αυτό που κάνουμε είναι σημαντικό για την κοινωνική συνοχή, για την ευημερία του τόπου.
Βέβαια, δεν μου απαντήσατε για την «ΑΓΡΟΓΗ». Μιλήσατε γενικόλογα για πρότυπα, για αξίες, για τη διαφορά με το ΠΑΣΟΚ. Ευτυχώς υπάρχει αυτή η διαφορά, διότι εμείς αλλάξαμε, αυτό το οποίο εσείς δεν τολμήσατε και επαναφέρατε σε όλη του τη δόξα - αυτή την πελατειακή λογική της ψηφοθηρίας, της εξαγοράς συνειδήσεων, της διαφθοράς συνειδήσεων ουσιαστικά, με χρήματα του Ελληνικού λαού, που δεν σας ανήκουν.
Εκεί πήγαν τα χρήματα, κ. Σαμαρά. Εκεί πήγαν. Στο πελατειακό κράτος, στη διαφθορά, στο βόλεμα των ισχυρών και των ειδικών συμφερόντων. Αυτά είναι που πληρώνει σήμερα ο Ελληνικός λαός. Και αν βέβαια δεν θέλατε να το καταδικάσετε αυτό και απλώς σιωπήσατε για να καλύψετε την ενοχή σας, το ερμηνεύω ως μικροκομματική ατολμία.
Αν το κάνετε, επειδή πιστεύετε ότι αυτό το σύστημα του πλιάτσικου, του ρουσφετιού, της δήθεν εξυπηρέτησης των πολιτών, που οδήγησε στην εύνοια ορισμένων, είναι ένα σύστημα βιώσιμο, αν ακόμα το πιστεύετε αυτό, τότε απλά βρίσκεστε σε μια άλλη εποχή.
Κύριε Σαμαρά, σας ξεπερνούν τα γεγονότα. Δεν πήρατε καν το λόγο στη Βουλή, για να μιλήσετε για το ασφαλιστικό, ένα κορυφαίο θέμα που απασχολεί την ελληνική κοινωνία, το κάθε σπίτι. Δεν συμμετείχατε καν στο διάλογο. Ίσως και εδώ, η αποχή σας να απορρέει από ένα αίσθημα ενοχής, για το γεγονός ότι καταψηφίσατε τη μεγάλη αλλαγή για ένα βιώσιμο και δίκαιο ασφαλιστικό. Και ίσως αυτό, να είναι και παρήγορο.
Γιατί τι να πείτε, κύριοι της Νέας Δημοκρατίας, στους νέους της χώρας που, τα τελευταία χρόνια, ένιωσαν όσο ποτέ άλλοτε απογοητευμένοι από την ίδια τους τη χώρα; Μην ξεχνάτε το σημείο εκκίνησης της δικής σας θητείας, το 2004.
Η Ελλάδα του 2004 ποια ήταν; Ποια ήταν η αίσθηση των νέων της προσφοράς, της περηφάνιας, της σιγουριάς, της προοπτικής, για την οποία μιλάτε σήμερα; Τότε είχαν προοπτική, τότε είχαν ελπίδα, τότε είχαν περηφάνια για την Ελλάδα. Πού πήγε 5,5 χρόνια, κ. Σαμαρά, κύριοι της Νέας Δημοκρατίας; Πώς την καταντήσατε έτσι;
Και μετά, μας λέτε για τους χειρισμούς, τους αναγκαίους χειρισμούς της Κυβέρνησης, αυτής της Κυβέρνησης που έβγαλε τη χώρα από την κρίση, στην πιο δύσκολη στιγμή των τελευταίων δεκαετιών της μεταπολίτευσης.
Εμείς θα ξανακάνουμε τη χώρα και τους νέους υπερήφανους. Να πιστέψουν ξανά ότι ο αγώνας τους, η ζωή τους, η χώρα τους, αξίζουν. Ότι μπορούν δημιουργικά να πάρουν τις τύχες τους στα χέρια τους, χωρίς κηδεμονίες και επιτηρήσεις - που πρώτοι εμείς καταγγείλαμε, εδώ, σ’ αυτή την αίθουσα, και μας λέγατε, «μη λέτε τη λέξη κηδεμονία». Εμείς το καταγγείλαμε.
Και φυσικά, αν και δεν θα μπορούσατε εσείς, τουλάχιστον, θα περιμέναμε να συμβάλετε, να βοηθήσετε, για να φύγουμε από αυτή την επιτήρηση το γρηγορότερο. Ναι, με αναπτυξιακούς στόχους και κάνουμε μεγάλη προσπάθεια για την ανάπτυξη.
Γυρίζω, όπως είπε και ο κ. Καρατζαφέρης, ανά τον κόσμο για να φέρουμε επενδύσεις, κάτι που δεν έγινε με την προηγούμενη κυβέρνηση. Θα τα καταφέρουμε; Πιστεύω ναι, αλλά δεν είναι εύκολο. Θα το προσπαθήσουμε και θα το παλέψουμε, διότι βεβαίως πρέπει να δείξουμε και την αξιοπιστία μας και αυτό κάνουμε.
Γι’ αυτό είναι σημαντικό και το ότι παίρνουμε αποφάσεις και δείχνουμε ότι ο Ελληνικός λαός, παρά τις δυσκολίες, ναι, κάνει θυσίες, πονάει, αλλά δείχνουμε σε όλο τον κόσμο, ότι η Ελλάδα είναι έτοιμη να αλλάξει, να γυρίσει σελίδα, να εξαφανίσουμε και ελλείμματα και χρέη.
Τώρα, βεβαίως, σε ό,τι αφορά τις προτάσεις σας, επειδή με ρωτήσατε, εντάξει, καλές είναι, καλά είναι τα σχεδιαγράμματα, καλές είναι οι πολύχρωμες παρουσιάσεις, αλλά πώς θα εξαφανιστούν τα χρέη; Όχι με τις παρουσιάσεις αυτές. Σίγουρα όχι με τον τρόπο με τον οποίο κυβερνήσατε τα τελευταία χρόνια. Σίγουρα όχι με ψευδεπίγραφες ελπίδες. Χρειάζεται πραγματική ελπίδα και δύσκολες αποφάσεις.
Βέβαια, προτείνατε - και δεν έχω αντίρρηση - δραστική μείωση της γραφειοκρατίας, καθιέρωση και αυστηρή τήρηση δημοσιονομικών κανόνων - δικά σας είναι αυτά, τα είπατε στην συνέντευξή σας - αναδιάρθρωση του ΟΣΕ, ηλεκτρονική συνταγογράφηση, απελευθέρωση κλειστών επαγγελμάτων, εξόφληση οφειλών του Δημοσίου με διάθεση κρατικών ομολόγων, προώθηση επενδυτικού νόμου. Μας βρίσκουν σύμφωνους και περιμένουμε τη στήριξή σας και στην πράξη, γιατί δυστυχώς είναι αυτά ακριβώς που δεν κάνατε εσείς τα τελευταία χρόνια.
Αυτά αποτελούν άλλωστε και δεσμεύσεις μας, στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Στήριξης. Και χαίρομαι που, παρά τις διαφορετικές σας κουβέντες, θεωρείτε ότι είναι σημαντικές αυτές οι αλλαγές, παρότι μιλάτε συνέχεια για «απαλλαγή από το Μνημόνιο».
Όπως καταλαβαίνετε, λοιπόν, η απαλλαγή από το Μνημόνιο σημαίνει να κάνουμε μεγάλες αλλαγές και να πάμε το γρηγορότερο σε μια άλλη αναπτυξιακή αντίληψη.
Μιλήσατε για το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους. Αυτό που πέρασε από το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους, και όντως το ισχυριστήκαμε και το ανακοινώσαμε, είναι η δανειακή σύμβαση. Σας την καταθέτω. Οπότε μην μπερδεύετε διαφορετικά πράγματα, για λόγους εντυπωσιασμού.
Σε ό,τι αφορά αυτά που είπε ο κ. Τσίπρας, δεν κατάλαβα ακριβώς τι εννοείτε, αλλά προφανώς και εσείς θέλετε να τα μπερδεύετε, για να δημιουργείτε εντυπώσεις στον Ελληνικό λαό. Αυτό το 0,5 του κόστους του δανεισμού είναι μέρος της υποχρέωσης που έχουμε απέναντι στους εταίρους μας - αυτοί θα πάρουν τα χρήματα, κανένα δικηγορικό γραφείο, αυτά είναι μέρος της δανειακής μας υποχρέωσης.
Μπορείτε να πείτε ότι, θα ήταν καλύτερα να ήταν ακόμα μικρότερο, θα συμφωνούσα μαζί σας. Είναι όμως μέρος αυτής της σύμβασης, μέσα από τη διαπραγμάτευση που κάναμε. Είναι μέρος αυτού του τόκου που δίνουμε, γυρίζοντας πίσω τα δάνεια, ουσιαστικά.
Εσείς, άλλα είπατε όμως. Άλλα είπατε στην ερώτηση που μου είχατε κάνει, ότι δώσαμε 400 εκατομμύρια - νομίζω αυτά ήταν τα λόγια σας - σε δικηγόρους. Όχι κ. Τσίπρα και μην το ξαναλέτε αυτό. Δώσαμε σε δικηγόρους 80.000 ευρώ. Λοιπόν, να μην δημιουργείτε εντυπώσεις στον Ελληνικό λαό.
Κύριε Καρατζαφέρη, μπορεί σε διάφορα πράγματα να συμφωνώ με αυτά που λέτε, αλλά διαφωνώ πλήρως σ’ αυτή την αντίληψη που έχετε για μία πολύ σημαντική και πολύτιμη συνεργάτιδα. Δεν είναι θέμα της κυρίας Δραγώνα, είναι θέμα διαφορετικών αντιλήψεων και πολιτικών σ’ αυτό το θέμα.
Το ερώτημα είναι πολύ απλό: ποια είναι η πολιτική μας απέναντι στη μειονότητα; Θέλουμε την μειονότητα απέναντί μας; Θέλουμε να αισθάνεται ξένο σώμα στη χώρα μας; Θέλουμε να αισθάνεται φοβισμένη και ανασφαλής η μειονότητα στη χώρα, ενώ είναι και υπήκοοι, είναι Έλληνες πολίτες; Θέλουμε να βλέπει κάθε κίνησή μας με καχυποψία;
Τότε είναι που, αγαπητοί συνάδελφοι του ΛΑΟΣ, θα ψάξουν για προστασία αλλού. Τότε είναι που θα ψάξουν εκτός συνόρων, τότε είναι που θα μπορέσει ο κάθε εθνικιστής, η κάθε εθνικιστική φωνή της άλλης πλευράς, της απέναντι πλευράς, να εκμεταλλευτεί το φόβο και τον πόνο τους.
Εμείς έχουμε μια άλλη αντίληψη. Εμείς λέμε, είμαστε εδώ, η ελληνική Πολιτεία είναι εδώ. Προστατεύουμε κάθε πολίτη, όποιας καταγωγής, εθνοτικής ή θρησκευτικής, βρίσκεται στη χώρα μας, και εγγυόμαστε ως κράτος Δικαίου ισονομία και ισοπολιτεία, διασφαλίζοντας τα δημοκρατικά δικαιώματα κάθε πολίτη και, βεβαίως, και της μειονότητας.
Και γι’ αυτό, δεν χρειάζεται κανένας άλλος, κανένας άλλος προστάτης, από οπουδήποτε αλλού. Αυτή η πολιτική διασφαλίζει και την κοινωνική συνοχή, διασφαλίζει και την αποφυγή κάθε περιπέτειας - και αυτή την πολιτική, υπηρέτησε και υπηρετεί, πολύ αποτελεσματικά, η κυρία Δραγώνα.
Τέλος, κ. Τσίπρα, δεν διαχωρίζω σε πατριώτες ή μη πατριώτες. Διαχωρίζω, όμως, σε εκείνους που αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους απέναντι στην ιστορία και, σε εκείνους που, με περίσσιο λαϊκισμό, αδυνατούν να αρθρώσουν εναλλακτικό λόγο.
Σας ευχαριστώ.
