Ομιλία ΥΠΕΞ Δ. Δρούτσα στη Συζήτηση προ Ημερησίας Διατάξεως σε επίπεδο Αρχηγών Κομμάτων για τα εθνικά θέματα
Αθήνα, 24 Ιανουαρίου 2011
Δ. ΔΡΟΥΤΣΑΣ: Κυρία Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι βουλευτές, πολλά λέχθηκαν σε αυτήν εδώ την αίθουσα για τις επιλογές της κυβέρνησης στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής. Ακούσαμε και επιχειρήματα, με κριτική διάθεση βέβαια, αλλά απολύτως σεβαστά, ακούσαμε όμως δυστυχώς πάλι και πολλά συνθήματα. Ακούσαμε στερεότυπα και φράσεις-κλισέ, τις οποίες ακούμε εδώ και καιρό να επαναλαμβάνονται σχεδόν ανακλαστικά, κάθε φορά που η κυβέρνηση της χώρας κάνει κάποια εξωστρεφή κίνηση, κάθε φορά που αναλαμβάνει δραστηριότητα προς κατευθύνσεις που άλλοι δεν είχαν καν φανταστεί ή τολμήσει, κάθε φορά που αντιπαρατίθεται με κατεστημένες αντιλήψεις.
Ε, λοιπόν συνηθίστε το. Εμείς είμαστε εδώ για ν' αναλαμβάνουμε πρωτοβουλίες και να δώσουμε διέξοδο στη χώρα. Είδαμε πού μας έφερε η αδράνεια και η συντήρηση. Γι' αυτό θα περίμενε κανείς περισσότερη μετριοπάθεια, τουλάχιστον από εκείνους που έφεραν τη χώρα στην κατάσταση που την παραλάβαμε, στο χείλος της χρεοκοπίας και αδύναμη στη διεθνή σκηνή.
Δεν θέλω να υψώνω τους τόνους, ούτε μου αρέσει να κατηγορώ για το παρελθόν, αλλά κάποια πράγματα πρέπει να λέγονται και να υπενθυμίζονται, ιδιαίτερα όταν παρακολουθούμε την προσπάθεια να διαγραφούν οι βαριές ευθύνες λανθασμένων επιλογών, χειρισμών και παραλείψεων.
Επιτρέψτε μου όμως μια σύντομη κουβέντα για το Υπουργείο Εξωτερικών και τους ανθρώπους που το στελεχώνουν, διότι ειπώθηκαν κάποια πράγματα και αισθάνομαι την ανάγκη να απαντήσω.
Το Υπουργείο Εξωτερικών δεν εξαιρέθηκε φυσικά από την μεγάλη εθνική προσπάθεια για περιστολή των δημοσίων δαπανών και νομίζω ότι τα έχουμε καταφέρει μέχρι στιγμής ικανοποιητικά. Kαι οφείλω να το πω και αυτό ενώπιον της Βουλής, ότι και προσωπικά τα στελέχη του Υπουργείου Εξωτερικών έχουν επωμισθεί το βάρος που τους αναλογούσε, ίσως και μεγαλύτερο ακόμη και εξακολουθούν να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στην πατρίδα με αφοσίωση και αίσθημα εθνικού καθήκοντος. Ας είναι αυτό το ελάχιστο το οποίο θα συμφωνήσουμε όλοι σ' αυτή την αίθουσα, ότι οι άνθρωποι αυτοί επιτελούν την αποστολή τους με αυταπάρνηση.
Θα απευθυνθώ στον κύριο Σαμαρά, ο οποίος δεν είναι αυτή τη στιγμή στην αίθουσα, αλλά για να πω ότι μιλάτε εσείς σήμερα για τις επιλογές της χώρας και για τις δυνατότητες διαπραγμάτευσης και στα οικονομικά θέματα. Μα εσείς ευθύνεστε για τον περιορισμό των επιλογών της χώρας. Εσείς ευθύνεστε που η χώρα βρέθηκε σε θέση αδυναμίας. Και μας εγκαλείτε εμάς. Μας διαφημίζετε πολύ την αυτοκριτική στη Νέα Δημοκρατία, λυπάμαι όμως, κύριε Σαμαρά,διότι έχετε πολύ δρόμο ακόμη στην αυτοκριτική και ο Ελληνικός λαός το ξέρει αυτό.
Στο Ερζερούμ, επειδή και αυτά ειπώθηκαν σήμερα, αναφέρθηκαν πολλές φορές, στο Ερζερούμ ο Έλληνας Πρωθυπουργός είπε τα αυτονόητα, ναι. Έχετε δίκιο. Αυτονόητα όμως ήταν και παλαιότερα. Και τότε, όταν επισκέφθηκε την Τουρκία ο κύριος Καραμανλής ως Πρωθυπουργός ή ο κύριος Μολυβιάτης ως Υπουργός Εξωτερικών, δεν είδαμε όμως ή δεν ακούσαμε τότε να τολμήσει κανείς να πει τα αυτονόητα.
Ποια είναι λοιπόν τα πραγματικά «πιστεύω» σας, κύριε Σαμαρά – και απευθύνομαι πάλι σε σας. Αυτά του 1992; Αυτά της κυβέρνησης του Κώστα Καραμανλή ή αυτά που μας παρουσιάσατε σήμερα; Εάν διαφωνούσατε τότε, γιατί δεν αντιδράσατε; Γιατί δεν υψώσατε το ανάστημά σας τότε; Ήσασταν Υπουργός της κυβέρνησης. Οφείλατε να πείτε αυτά που πιστεύετε. Πού ήσασταν λοιπόν όταν ο κύριος Καραμανλής –και θ' απαντήσω εδώ σε κάποια πράγματα που ειπώθηκαν σήμερα– όταν ο κύριος Καραμανλής από το CNN ανακοίνωνε ότι δεν θα βάλει veto στην Τουρκία, σπαταλώντας το μεγαλύτερο διπλωματικό κεφάλαιο που είχε δημιουργήσει ποτέ η Ελληνική διπλωματία; Μία πραγματική ιστορική ευκαιρία για την Ελλάδα, και δεν υπερβάλλω.
Και μιας και μιλάμε για veto θα μου επιτρέψετε να απευθύνω έκκληση προς όλους να μην κάνετε χρήση αυτού του όρου σχετικά με το Σκοπιανό. Όσο πατριωτικό και ν' ακούγεται αυτό, να χρησιμοποιούμε αυτή τη λέξη, βλάπτει τα εθνικά συμφέροντα σχετικά με την υπόθεση των Σκοπίων ενώπιον του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης. Θα έπρεπε να το γνωρίζετε αυτό ως Υπουργός της προηγούμενης κυβέρνησης, κύριε Σαμαρά, και απευθύνω πραγματικά έκκληση να μην τα θυσιάζουμε όλα στον βωμό του εύκολου εντυπωσιασμού και της μικροπολιτικής εκμετάλλευσης, χωρίς κανένα σεβασμό στα πραγματικά συμφέροντα της χώρας.
Αλλά μιας και μιλάμε για το Σκοπιανό, πού ήσασταν, κύριε Σαμαρά, τότε, όταν ανεγνώρισαν οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής την FYROM με το λεγόμενο συνταγματικό της όνομα;
Και επειδή, κύριε Σαμαρά, αναφερθήκατε στην αμοιβαιότητα Οικουμενικού Πατριαρχείου και Μουσουλμανικής μειονότητας, πού ήσασταν όταν ο κύριος Ερντογάν αναφερόταν ακριβώς σε αυτό το θέμα κατά την κοινή συνέντευξη Τύπου με τον τότε Πρωθυπουργό, τον κύριο Καραμανλή, κατά την επίσημη επίσκεψή του στην Τουρκία και ο κύριος Καραμανλής άφησε αυτό το θέμα αναπάντητο; Δεν λέω ότι μπορείς ν' αλλάξεις ιδέες, θέσεις που εκφράζονται από την άλλη πλευρά, αλλά τουλάχιστον οφείλεις να μην αφήνεις τέτοια πράγματα αναπάντητα.
Και τέλος, κύριε Σαμαρά, επειδή αναφερθήκατε στην ομιλία σας και με εκτενή τρόπο στο θέμα του σχεδίου Ανάν, ποια ακριβώς ήταν η θέση της Νέας Δημοκρατίας σχετικά με το σχέδιο Ανάν; Απλώς για να το ξεκαθαρίσουμε αυτό επί τέλους, διότι πολλά λέγονται και σήμερα σ' αυτή την αίθουσα πολλά ελέχθησαν. Σας ρωτώ αυτό γιατί με έχετε τουλάχιστον προσωπικά πραγματικά μπερδέψει.
Μιλήσατε προ ολίγου για ένα υπερήφανο «όχι» της Νέας Δημοκρατίας. Και θα μου επιτρέψετε να σας διαβάσω το διάγγελμα του τότε Πρωθυπουργού, του κυρίου Καραμανλή, ένα απόσπασμα, το πιο σημαντικό: «Οι συγκεκριμένες συγκυρίες επιβάλλουν να μην αφήσουμε τις αδικίες να μας εμποδίσουν να κοιτάξουμε μακροπρόθεσμα. Αυτό που προέχει σήμερα, αυτό που οφείλουμε να κάνουμε είναι να δούμε ψύχραιμα πώς μπορούμε ν' αξιοποιήσουμε τα θετικά του σχεδίου Ανάν στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής δυναμικής. Προσωπικά πιστεύω βαθύτατα στη δύναμη της Ευρωπαϊκής πραγματικότητας, στη δύναμή της να αμβλύνει τις όποιες δυσκολίες. Γι’ αυτό και θεωρώ ότι μέσα στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής προοπτικής, τα θετικά σημεία μπορούν να αποδειχθούν υπέρτερα των αρνητικών».
Εμένα τουλάχιστον, αυτό μου ακούγεται ως ένα «ναι», μάλιστα ως ένα καθαρό «ναι» ή μήπως πρόκειται για μία διάλεκτο ή γλώσσα την οποία μόνο η Νέα Δημοκρατία καταλαβαίνει; Άλλα λέμε μέσα κι άλλα λέμε έξω. Εξηγήστε μας λοιπόν, κύριε Σαμαρά, πού ήταν τότε η φωνή σας και σε αυτό το θέμα; Διότι σας είναι εύκολο, από τη θέση της αντιπολίτευσης, να λέτε μεγάλα λόγια. Όμως, κύριε Σαμαρά, σας έχει δοθεί προσωπικά τουλάχιστον δύο φορές, η ευκαιρία να κάνετε πράξη αυτά που πραγματικά πιστεύετε. Και γνωρίζουμε όλοι πώς συμπεριφερθήκατε και γνωρίζουμε όλοι τα αποτελέσματα.
Οι στρατηγικοί στόχοι της Ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, κυρίες και κύριοι, είναι διαχρονικοί. Για τους ίδιους στόχους αγωνιζόμαστε, για τους ίδιους στόχους πρέπει να αγωνιζόμαστε όλοι. Ναι, ασκούμε σήμερα δυναμική εξωτερική πολιτική, με μεγαλύτερη κινητικότητα και θάρρος από την προηγούμενη κυβέρνηση. Αλλά οι στόχοι παραμένουν ίδιοι.
Επιθυμούμε, επιθυμούμε ειλικρινά, τη συναίνεση, εργαζόμαστε και θα εργασθούμε για αυτήν. Είναι αρχή μας ότι τα εθνικά θέματα δεν πρέπει να γίνονται όχημα κομματικής αντιπαράθεσης. Σας θέλουμε μαζί μας. Η Ελλάδα μας χρειάζεται όλους ενωμένους. Σας θέλουμε μαζί μας, αλλά όχι με κραυγές, αλλά με επιχειρήματα. Όποιος όμως κάνει πολιτικό παιχνίδι πάνω στα εθνικά θέματα, θέτει σε κίνδυνο ζωτικά συμφέροντα της χώρας. Και θα μας βρει απέναντί του, με σφοδρότητα. Ο καθένας λοιπόν προ των ευθυνών του.
Ευχαριστώ πολύ.
