 |
Θέμα: «Η “τακτοποίηση” του σκανδάλου Siemens»
Η ιστορία της Siemens είναι μια πονεμένη ιστορία δυστυχώς, η οποία ταλαιπωρεί τη χώρα για πάρα πολύ καιρό. Αν λάβετε δε υπόψη ότι η Siemens έχει μία παρουσία στη χώρα από το 1926 μέχρι σήμερα, μπορείτε να υπολογίσετε τη βάθος έχει αυτή η ιστορία.
Τώρα βέβαια έχουμε απέναντί μας μια άλλη Siemens. Μια Siemens η οποία έχει άλλη διοίκηση, έχει άλλες συμπεριφορές και τελεί υπό τελείως διαφορετικό εθνικό και διεθνή έλεγχο. Και όταν λέω «εθνικό» εννοώ γερμανικό.
Κατά τη συνάντησή μου με τον κ. Rösler, όπως έχω κάνει στις συναντήσεις μου με όλους τους Γερμανούς αξιωματούχους και με τους εκπροσώπους της γερμανικής βιομηχανίας, είπα αυτά που λέω πάντα, ότι δυστυχώς στο παρελθόν κάθε μεγάλη σύμβαση του ελληνικού δημοσίου με γερμανική εταιρεία ήταν συνδεδεμένη με ένα σκάνδαλο -αυτό συνέβη με τη Siemens, με τη Ferrostaal, με την MAN, με πολλές εταιρίες- και ότι πρέπει φυσικά να αλλάξει ριζικά αυτή η κατάσταση. Πρέπει να γίνεται σεβαστή η έννομη τάξη, η διεθνής έννομη τάξη, οι κανόνες διαφάνειας και εντιμότητας.
Εγώ ως Υπουργός Οικονομικών και εκπρόσωπος του ελληνικού Δημοσίου, παρέλαβα μία κατάσταση που εμφανίζει τη Siemens να έχει εγείρει στο Πρωτοδικείο του Μονάχου δύο αρνητικές αγωγές, με τις οποίες ζητά να αναγνωριστεί ότι δεν οφείλει τίποτα. Η πρώτη αγωγή είναι στο ΟΣΕ και η δεύτερη αγωγή στο ελληνικό δημόσιο.
Το δικαστήριο απηύθυνε προδικαστικό ερώτημα στον δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης με αφορμή την πρώτη αγωγή. Άρα και η δεύτερη πρακτικά δεν μπορεί να εκδικαστεί έως ότου απαντήσει το δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης για πολύ σοβαρά ζητήματα δικαιοδοσίας και αρμοδιότητας που τίθενται.
Έχουμε αναθέσει την εκπροσώπησή μας σε ένα πολύ σοβαρό νομικό γραφείο, το οποίο βεβαίως πρέπει και να λάβει την αμοιβή του. Τώρα βρισκόμαστε σε διαπραγμάτευση για τον τρόπο υπολογισμού της αμοιβής.
Ο Υπουργός Δικαιοσύνης έχει την αρμοδιότητα πράγματι να επιβάλει διοικητικό πρόστιμο. Υπάρχει, όμως, ένα πολύ σοβαρό θέμα σε ποιο νομικό πρόσωπο, με ποια αιτιολογία και μέχρι ποιου ύψους θα επιβληθεί το πρόστιμο αυτό. γιατί είναι άλλο πράγμα η μητρική Siemens και άλλο πράγμα η Siemens Hellas.
Επίσης, πρέπει να τεκμηριωθεί οποιαδήποτε αξίωση, γιατί είναι άλλο να διαπιστώνεις κάτι ως εξεταστική επιτροπή πολιτικά και άλλο να προσπαθείς να τεκμηριώσεις μία αγωγή η οποία πρέπει να είναι ορισμένη και η οποία να μπορεί να αποδειχθεί σε σχέση με τη ζημία.
Επίσης, είναι άλλο το νομικό πρόσωπο του κράτους και άλλο το νομικό πρόσωπο οποιουδήποτε φορέα του ευρύτερου δημόσιου τομέα έχει συνάψει μια σύμβαση με τη ΔΕΗ. Πολύ περισσότερο είναι άλλο πράγμα ο ΟΤΕ, ο οποίος τώρα τελεί υπό την διοίκηση του ιδιώτη μετόχου, που συμπτωματικά είναι η Deutsche Telekom.
Με αυτές τις σκέψεις η Κυβέρνηση είχε δώσει προ πολλών μηνών εντολή στον αγαπητό συνάδελφο και φίλο τον κ. Χάρη Παμπούκη να την εκπροσωπήσει, να εκπροσωπήσει το ελληνικό δημόσιο σε μία προσπάθεια συμβιβαστικής επίλυσης της διαφοράς σε σχέση με την ηθική βλάβη που έχει υποστεί το ελληνικό δημόσιο από τη συμπεριφορά της Siemens έως την αλλαγή της διοίκησής της και του τρόπου του φέρεσθαι της Siemens στα θέματα αυτά.
Αυτός ο διάλογος είναι ανοιχτός. Η Siemens μου έστειλε επιστολή στην οποία αναφέρει ότι είναι έτοιμη και πρόθυμη να τον συνεχίσει. Και πράγματι θα κληθούν τώρα σε μια απευθείας διαπραγμάτευση με το ελληνικό δημόσιο για εξωδικαστική συμβιβαστική επίλυση –γιατί το άλλο ανοίγει ένα τεράστιο ερώτημα ποιος νομιμοποιείται, πώς τεκμηριώνεται, σε ποιο δικαστήριο πρέπει να πάνε αυτές οι διαφορές- η οποία εφόσον κυρωθεί από τη Βουλή των Ελλήνων, θα γίνει νόμος του κράτους.
Θέλω να ελπίζω ότι πολύ σύντομα θα είμαι σε θέση εκ μέρους της Κυβέρνησης και του ελληνικού δημοσίου να σας ενημερώσω για το προϊόν αυτής της διαπραγμάτευσης και, αν η Βουλή συμφωνήσει και μου δώσει την εντολή να συνάψω τη συμφωνία, θα τη συνάψω. Αν δεν μου τη δώσει, θα ακολουθήσουμε μία άλλη οδό και θα κρίνουν τα δικαστήρια.
Δευτερολογία
Ευχαριστώ, κύριε Παπαδημούλη, κατ’ αρχάς, για τους επαίνους, τους οποίους ανταποδίδω. Πάω στην ουσία τώρα.
Κατ’ αρχάς το ότι λέω πάντα στους Γερμανούς συνομιλητές μου πόσο αρνητική ήταν η εμπειρία μας από την παράνομη και καταχρηστική συμπεριφορά διαφόρων μεγάλων γερμανικών ομίλων στις σχέσεις τους με τον ελληνικό δημόσιο τομέα δεν είναι τυχαίο. Είναι μια καλή αφετηρία για τη συζήτηση.
Αυτό που μου απάντησε ο κ. Rösler και μου έχουν απαντήσει όλοι οι Γερμανοί συνομιλητές μου είναι κάτι πολύ απλό. Μου λένε «Αυτές οι εταιρείες έχουν αλλάξει. Είναι άλλες εταιρείες. Πρέπει να κάνουμε μια πανστρατιά επενδύσεων στην Ελλάδα. Βοηθήστε να έρθουν να επενδύσουμε. Ένα μέρος του ανταλλάγματος που πρέπει να λάβετε από τη Siemens ζητήστε να το λάβετε με τη μορφή νέων επενδύσεων της νέας Siemens στην Ελλάδα». Έχει μια λογική αυτό. Αυτή είναι η πρώτη μου παρατήρηση.
Η δεύτερη παρατήρηση είναι η εξής: Λέτε ότι 17 χώρες από τις Ηνωμένες Πολιτείες μέχρι το Μπαγκλαντές έλαβαν συνολικά αποζημίωση 1,7 δισεκατομμύρια δολάρια από τη Siemens. Η Ελλάδα μόνη της έχει προσδιορίσει το ύψος της αποζημίωσης με το πόρισμα της Εξεταστικής Επιτροπής στα 2 δισεκατομμύρια ευρώ. Είναι 17 χώρες, μεταξύ των οποίων και η Αμερική από την οποία ξεκίνησε η κάθαρση στη Siemens, έλαβαν 1,7 δισεκατομμύρια δολάρια και εμείς πρέπει να ζητήσουμε 2 δισεκατομμύρια ευρώ. Αυτά για να έχουμε μια αίσθηση των διεθνών οικονομικών μεγεθών.
Εμείς, λοιπόν, έχοντας υπόψη ότι 17 χώρες ζήτησαν 1,7 δισεκατομμύρια δολάρια, θα ζητήσουμε και θα λάβουμε ένα ποσό το οποίο αναλογεί στα μεγέθη των συμβάσεων που έχει συνάψει η Ελλάδα και ο ελληνικός δημόσιος τομέας για την ηθική βλάβη. Αυτή είναι η δεύτερη παρατήρηση.
Η τρίτη παρατήρηση: Γιατί δεν κάναμε αγωγές; Γιατί δεν έχουμε κανένα λόγο να πάμε στα πολιτικά δικαστήρια. Ποια πολιτικά δικαστήρια; Του τόπου της αδικοπραξίας, του τόπου κατοικίας του εναγομένου, στα ελληνικά, στα γερμανικά, να αναγνωρίσουμε μια ελληνική απόφαση στη Γερμανία και να την εκτελέσουμε, όταν έχουμε τη δυνατότητα να καταλογίσουμε ποσό το οποίο είναι αναλογικό και τεκμηριωμένο με διοικητική πράξη, με πράξη του Υπουργού Δικαιοσύνης; Ο ενδιαφερόμενος, δηλαδή η Siemens, αν αμφισβητεί αυτή την πράξη να προσφύγει αυτός στο αρμόδιο δικαστήριο που είναι το Συμβούλιο της Επικρατείας.
Θεωρούμε ότι η ασφαλέστερη λύση από δικονομικής πλευράς για το ελληνικό δημόσιο είναι ό,τι έχουμε να πούμε να το πούμε με διοικητική πράξη, να ανοίξουμε διοικητική δίκη ενώπιον του ελληνικού Ανωτάτου Διοικητικού Δικαστηρίου. Η οδός των αγωγών είναι επισφαλής και για τους Γερμανούς, που τώρα περιμένουν απάντηση σε προδικαστικό ερώτημα από το Λουξεμβούργο για τις αγωγές αρνητικού περιεχόμενου που έκαναν στο Μόναχο.
Τέταρτη παρατήρηση. Στο πλαίσιο αυτό διαπραγματευόμαστε και θα συμφωνήσουμε ελπίζω σε κάτι που το προσδιορίζω με βάση τα διεθνή δεδομένα και το δικονομικό πλαίσιο που ανέφερα. Αυτό που θα συμφωνήσουμε θα το φέρουμε στη Βουλή. Και αν η Βουλή μας φέρει εντολή να το συνάψουμε ως συμφωνία και να υπογράψουμε τη συμφωνία αυτή θα το κάνουμε.
Τα πράγματα είναι καθυστερημένα αναμφίβολα. Τώρα όμως είναι δρομολογημένα. Έτσι χειρίζομαι το ζήτημα. Σε λίγες μέρες ελπίζω να έχω να σας ανακοινώσω συγκεκριμένο αποτέλεσμα.-
