"Ανεβαίνω στο Βήμα σήμερα, αγαπητοί συνάδελφοι, και δεν μπορεί κανένας, επειδή πάντοτε κατά την προσωπική ευθύνη απευθυνόμουν και προς τους πολίτες αλλά και μέσα στην Αίθουσα αυτή πρωτίστως, να αποφορτίσει την οργή και όχι απλώς την αγανάκτησή μου ή τη θλίψη μου. Τολμώ να πω ότι είμαι βαθύτατα λυπημένος. Η χώρα οδηγείται σε μονοπάτια ή σε λεωφόρους, αν θέλουν κάποιοι να το δουν έτσι, οι οποίες δεν ξέρω πού μπορούν να οδηγήσουν και δεν μπορώ να το παραγνωρίσω αυτό. Δεν μπορώ να μιλήσω, αν το θέλετε, για τις μεταμοσχεύσεις και την πολιτισμική αξία αυτού του αγαθού και να αφήσω κατά μέρος αυτά τα οποία βιώσαμε χθες. Η αποθέωση του εκφυλισμού, του διασυρμού της πολιτικής ζωής της χώρας. Και από αυτό το Βήμα, γιατί εκεί πάνω στο Κιλκίς γεννηθήκαμε και μεγαλώσαμε μαζί, θέλω να συγχαρώ το Γιώργο το Φλωρίδη. Όχι ότι δεν θα τον ακολουθούσα και εγώ, αλλά πρέπει να καταλάβουν σ' αυτόν τον τόπο ότι αυτή η πατρίδα δεν αντέχει άλλο τις προδοσίες.
Προδίδεται η χώρα, αγαπητοί συνάδελφοι, αυτήν τη στιγμή. Δεν είναι δυνατόν να γίνονται διαπιστώσεις ότι πρέπει να προχωρήσουμε όλοι μαζί. Δεν μπορεί να υπάρχει μέσα σε αυτήν την Αίθουσα μία σχετική ομοφωνία, να ξέρουμε όλοι ότι οι εκλογές μπορεί να σημαίνουν και ξαφνικό θάνατο, ενώ έξω οι πολίτες -δίκαια ή άδικα κάποιοι- να σέρνουν τα εξ αμάξης στους τριακόσιους, που άδικα κατηγορούνται γιατί ποτέ δεν ρωτήθηκαν.
Πιστεύω ακράδαντα ότι ήρθε η ώρα να σηκώσουμε το ανάστημα οι τριακόσιοι, αγαπητοί συνάδελφοι. Και δεν το λέω άκριτα, γιατί κάποιοι μπορεί να πουν ότι "εκ του ασφαλούς πιθανόν μιλάει, γιατί δεν ανήκει ούτε στο κόμμα που κυβερνά ούτε στο κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης". Εγώ μπορεί να μην έκανα αυτό που κάνει σήμερα ο Γιώργος ο Φλωρίδης με αίσθημα ευθύνης, αλλά έφυγα από ένα κόμμα και από μια ιδιότητα, αν το θέλετε, του μέλλοντος, στην παντοκρατορία μου στην περιοχή μου. Τα βρόντηξα και έφυγα και δεν άφησα να με διαγράψουν. Λοιπόν, αυτά που ζήσαμε χθες δεν τιμούν ούτε την κυβερνητική πλευρά ούτε την Αξιωματική Αντιπολίτευση. Δεν έδωσα τους αγώνες σ' αυτήν την παράταξη για να υπάρχει δρόμος χωρίς όνειρο σ' αυτήν την πατρίδα και σ' αυτόν το λαό. Ό,τι ήταν σωστό και υπεύθυνο το ακολουθήσαμε και το ακολουθώ κατά τη συνείδησή μου και την κοσμοθεώρησή μου.
Προφανώς και υπάρχουν αντίθετες απόψεις, φωνές διαφορετικές, όπως κάνει το Κομμουνιστικό Κόμμα, όπως κάνουν κάποιοι της Αριστεράς. Πιστεύω όμως ότι το 80% του πολιτικού κόσμου και πλέον, που ανήκουμε σ' αυτήν την αστική κοινοβουλευτική δημοκρατική, αν το θέλετε, ευταξία δεν μπορούμε να μην βλέπουμε αυτό που σήμερα είναι απαίτηση των καιρών. Και πρέπει η ευθύνη να έρθει σ' εμάς τους βουλευτές. Πρώτον, να μας αναγνώσουν με κλειστή, αν το θέλουν, την Αίθουσα τα Πρακτικά της συνεδρίασης των Αρχηγών υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Δεν μπορώ εγώ να ανεχθώ πλέον αυτήν την κατάσταση.
Και χθες αυτόν τον τραγέλαφο, αυτόν τον ευτελισμό. Να μιλάει ο Πρωθυπουργός στο τηλέφωνο με τον Αρχηγό της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης. Τι είναι εδώ; Ουγκάντα είναι; Και να μην συναντώνται, να μην υπάρχουν ένθεν και ένθεν καταγραφές, για να μπορεί να κρίνει η Αίθουσα αυτή και οι πολίτες; Τρία τηλεφωνήματα, λέει, για να συζητήσουν τι; Των παιδιών τους τα τσιφλίκια;
Αγαπητοί συνάδελφοι, ούτε είμαι καλύτερος πατριώτης από εσάς ούτε είμαι πιο ευαίσθητος. Ήρθε η ώρα να αντιδράσουμε. Οι θέσεις των υπολοίπων Αρχηγών είναι γνωστές για τα χθεσινά. Πρέπει να γίνει γνωστό το πλαίσιο πάνω στο οποίο συζητούσαν οι δύο, ειδάλλως δεν υπάρχει περίπτωση να μην ομιλώ κατά τον τρόπο που ομιλώ κάθε φορά που θα ανεβαίνω στο Βήμα και θα ζητώ το λόγο σε κάθε νομοσχέδιο.
Πλέον η ευθύνη όλων είναι βαριά στις πλάτες μας για το μέλλον αυτής της πατρίδος. Γιατί μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν, αλλά όχι να οδηγούν αυτό τον τόπο εκεί που μετά από μήνες, όταν ο μη γένοιτο συμβεί, τότε θα λέμε όλοι "άραγε εσείς δεν το ξέρατε"; Τι καθοδηγητικό ρόλο σας έταξε η πολιτεία και ο λαός να έχετε σ' αυτή την Αίθουσα; Επειδή την αναλαμβάνω αυτή την ευθύνη του καθοδηγητικού ρόλου, γι' αυτό και εκστομίζω αυτές τις φράσεις σήμερα".
