Πέμπτη, 20 Οκτωβρίου 2011 Βραδινές παρεμβάσεις του Αντιπροέδρου της Κυβέρνησης και Υπουργού Οικονομικών κ. Ευάγγελου Βενιζέλου κατά τη συζήτηση για το πολυνομοσχέδιο
Συζήτηση του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Οικονομικών «Συνταξιοδοτικές ρυθμίσεις, Ενιαίο Μισθολόγιο – Βαθμολόγιο, Εργασιακή Εφεδρεία και άλλες διατάξεις εφαρμογής του Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2012-2015»
Παρέμβαση στην ομιλία του Προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ κ. Α. Τσίπρα
Ήγγικεν η ώρα. Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, απευθύνομαι στον Πρόεδρο της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ, τον κ. Αλέξη Τσίπρα. Τον κοιτάζω στα μάτια και του λέω: «Ου συ με λοιδορείς αλλ’ ο τόπος». Ο τόπος που κινδυνεύει. Και επειδή στη συνείδηση και τις πλάτες των Βουλευτών του ΠΑΣΟΚ στηρίζεται η αντοχή και το μέλλον του τόπου, εσείς, κύριε Τσίπρα, μπορείτε να ασχημονείτε.
Και αφού εξηγήσατε σε απλά ελληνικά τι σημαίνει «ομερτά» εγώ θα σας εξηγήσω σε εξίσου απλά και απλούστερα ελληνικά τι σημαίνει «τζάμπα μάγκας». Τζάμπα μάγκας, κ. Τσίπρα, είναι ο πολιτικός ο οποίος κάνει φτηνό συνδικαλισμό, ο οποίος προσπαθεί να αντλήσει μικρά κομματικά οφέλη μέσα από μια εθνική κρίση πρωτοφανών διαστάσεων.
Κύριε Τσίπρα λοιπόν, πρέπει να ξέρετε ότι δεν ταιριάζει στο ρόλο του αρχηγού ενός πολιτικού κόμματος να εμφανίζεται στο Βήμα της Βουλής και να προσβάλλει την κοινοβουλευτική πλειοψηφία, τα συγκεκριμένα επώνυμα πρόσωπα των 154 Βουλευτών του ΠΑΣΟΚ που ως Σίσυφοι, όπως είπα χθες, σηκώνουν στις πλάτες τους το βάρος αυτής της πατρίδας. Επιτρέπουμε, επειδή έχουμε αναδεχθεί αυτή την ευθύνη, σε εσάς αζημίως, δηλαδή τζάμπα, να νομίζετε ότι δεν έχει αλλάξει τίποτα και ότι βρισκόμαστε σε συνηθισμένες και συμβατικές συνθήκες, ενώ ο τόπος τα παίζει όλα μέσα σε μια Ευρώπη αμήχανη που αναπαράγει και διογκώνει τους κινδύνους που την περιβάλλουν.
Περιμένω να ανακαλέσετε τώρα γιατί καταθέτω στα Πρακτικά την επιστολή που έστειλα στην κα. Lagarde. Θα καταθέσω σε λίγη ώρα και την επιστολή που έστειλε ο Πρωθυπουργός εισάγοντας τη δική μου επιστολή. Διότι η επιστολή του Πρωθυπουργού λέει: «Η χώρα δεσμεύεται. Η συνοδευτική επιστολή του Υπουργού Οικονομικών εξηγεί αναλυτικότερα ποια είναι αυτά στα οποία δεσμεύεται η χώρα». Την έχω ζητήσει από το γραφείο του κ. Πρωθυπουργού να έρθει.
Είχα επιφυλαχθεί να σας τιμήσω και να δώσω την επιστολή στη δημοσιότητα απαντώντας σε σχετική ερώτηση που έχετε καταθέσει. Αλλά βιαστήκατε. Ας επισπεύσουμε λοιπόν τις διαδικασίες.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η χώρα βρίσκεται σε μια πολύ δύσκολη θέση. Παρακολουθείτε στα διεθνή μέσα ενημέρωσης τι συμβαίνει, ποια είναι η δυσκολία να διαμορφωθεί μια καθαρή ευρωπαϊκή γραμμή, πως καθυστερεί και παλινωδεί η Ευρωζώνη να στείλει καθαρά πολιτικά και οικονομικά μηνύματα στις αδηφάγες αγορές. Το μεγάλο πρόβλημα είναι αυτή η αντίφαση μέσα στην οποία είμαστε εγκλωβισμένοι όλα τα κράτη μέλη της Ευρωζώνης: Να διαχειριζόμαστε τη μεγαλύτερη και πλουσιότερη οικονομία του κόσμου, το ισχυρότερο νόμισμα και να μην έχουμε πολιτικούς θεσμούς, να μην έχουμε το αναγκαίο επίπεδο πολιτικής και θεσμικής ολοκλήρωσης της Ευρώπης.
Οι αγορές πραγματικά μας κοροϊδεύουν. Γιατί ενώ κερδοσκοπούν και κερδίζουν λόγω αυτής της ιστορικής αντίφασης της Ευρώπης και ειδικότερα της Ευρωζώνης εμφανίζονται να απαιτούν αυτές από τις πολιτικές ηγεσίες της Ευρώπης να ολοκληρώσουν τη διαδικασία της ευρωπαϊκής ενοποίησης και να υποστηρίξουν το ευρώ με τους ανάλογους πολιτικούς, δημοσιονομικούς, οικονομικούς και αναπτυξιακούς θεσμούς.
Τα εθνικά κράτη είναι ζωντανά όμως, είναι ισχυρά. Υπάρχουν πατριωτισμοί, υπάρχουν συμφέροντα, υπάρχουν αδράνειες και είναι πάρα πολύ δύσκολο να επέλθουν συμφωνίες, να διαμορφωθούν εκείνοι οι άξονες που μπορούν να καθοδηγήσουν την Ευρώπη. Να θέσουν τις σιδηροτροχιές πάνω στις οποίες να μπορεί να πορευθεί το μεγάλο τρένο της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.
Το πληρώνει αυτό η Ευρωζώνη. Και πιο πολύ απ’ όλους το πληρώνουμε εμείς που έχουμε βρεθεί τη λάθος ώρα υπό λάθος περιστάσεις στην πιο αδύναμη και εκτεθειμένη θέση με το συντριπτικά μεγαλύτερο δημόσιο χρέος, με ένα υπερβολικό έλλειμμα που το συμμαζεύει ο ελληνικός λαός με υπέρμετρες θυσίες έχοντας καταφέρει ένα επίτευγμα μοναδικό στη δημοσιονομική ιστορία των δυτικών προηγμένων χωρών. Αλλά, βλέπετε έχουν διαμορφωθεί αρνητικά στερεότυπα που, όπως έχω πει κατ’ επανάληψη αυτές τις μέρες, επιτρέπουν στον καθένα να χρησιμοποιεί την Ελλάδα ως εύκολο άλλοθι, ως πρόσχημα, να την μετατρέπει σε ένα πραγματικό κλωτσοσκούφι, ταπεινώνοντας ένα έθνος και προσβάλλοντας ένα λαό.
Δεν είναι πρόθεση των κυβερνήσεων, δεν είναι πρόθεση των επισήμων εκπροσώπων των κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των ευρωπαϊκών και διεθνών θεσμών. Αλλά υπάρχουν μεμονωμένα πολιτικά πρόσωπα, μέσα ενημέρωσης, αναλυτές, δημοσιογράφοι. Όλοι αυτοί που προχειρολογούν και τελικώς δημιουργούν αυτό το κλίμα της ασάφειας και της αβεβαιότητας που στρέφεται κατά των οικονομιών και κατά των λαών της Ευρώπης. Εν προκειμένω κατά της ελληνικής οικονομίας και κατά του ελληνικού λαού.
Αλλά εμείς είμαστε οι κύριοι υπεύθυνοι δυστυχώς. Γιατί αν εμείς είχαμε προλάβει τις εξελίξεις, αν εμείς δεν είχαμε διαμορφώσει τις χειρότερες δυνατές προϋποθέσεις, όπως αυτές αποτυπώθηκαν στο δημοσιονομικό και αναπτυξιακό αποτέλεσμα του 2009, δε θα ήμασταν αναγκασμένοι να υποταχθούμε σ’ αυτή τη μοίρα από την οποία πρέπει να ξεφύγουμε το ταχύτερο δυνατό και πάση δυνάμει.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, τα πράγματα είναι πάρα πολύ εύθραυστα. Περιμένουμε πολύ συγκεκριμένα πράγματα. Να κατατεθεί επισήμως η έκθεση της Τρόικας για τον βαθμό συμμόρφωσης της Ελλάδας στις υποχρεώσεις της που είναι το εισαγωγικό κείμενο του Μνημονίου. Όχι η συμφωνία μας, που είναι το Μνημόνιο, αλλά η εκδοχή των εταίρων μας. Είναι αυτό το πολύ μεγάλο και λεπτομερές κείμενο όπου αναλύονται τα πάντα από μια πάρα πολύ αυστηρή οπτική γωνία.
Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο αναμένεται να καταθέσει τη δική του εκτίμηση για τη βιωσιμότητα του δημοσίου χρέους. Η καταβολή της έκτης δόσης, από την οποία δεν εξαρτάται μόνο η εκπλήρωση διεθνών υποχρεώσεων, δηλαδή η καταβολή λήξεων ομολόγων, χρεολυσίων και τόκων, αλλά και η εκπλήρωση εσωτερικών πολιτικών υποχρεώσεων, όπως είναι η καταβολή μισθών και συντάξεων, για μεν την Ευρώπη εξαρτάται από την απόφαση του Eurogroup, για δε το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο εξαρτάται από το αν το χρέος είναι βιώσιμο και η Ελλάδα έχει από την Ευρώπη διασφαλισμένη χρηματοδότηση για τους επόμενους δώδεκα μήνες.
Δείτε πόσο επικίνδυνος είναι αυτός ο φαύλος κύκλος. Πρέπει το χρέος να είναι βιώσιμο και η χρηματοδότηση διασφαλισμένη, για να δοθεί η χρηματοδότηση και να τεθεί σε εφαρμογή ένα σχέδιο μακροπρόθεσμης βιωσιμότητας του δημοσίου χρέους. Ποιος αναλαμβάνει την ευθύνη να παίξει με την έκβαση της συνεδρίασης του Eurogroup αύριο, του Ecofin μεθαύριο και της Συνόδου Κορυφής την Κυριακή. Αν την ευθύνη αυτή την αναλαμβάνει ο κ. Τσίπρας, η κα Παπαρήγα, ο κ. Καρατζαφέρης, ο κ. Σαμαράς, να το πουν. Ξέρετε τι απαντήσεις έχω συγκεντρώσει μέχρι τώρα;
Η κα. Παπαρήγα, σύμφωνα με την τελευταία εκδοχή των επισήμων κειμένων του Κομμουνιστικού Κόμματος, εάν δεν τα παρερμηνεύω, είναι υπέρ της επιστροφής στο εθνικό νόμισμα, στη δραχμή.
(Παρεμβαίνει ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΚΚΕ κ. Σπ. Χαλβατζής και εξηεί τη θέση του κόμματός του: «Αυτή η ιστορία για τη θέση του ΚΚΕ για την επιστροφή της δραχμής, λειτούργησε και λειτουργεί από αρκετούς συνειδητά προβοκατόρικα. Μιλάμε συνολικά για την αποδέσμευση της χώρας από την Ευρωπαϊκή Ένωση και όλους τους ιμπεριαλιστικούς μηχανισμούς. Το εάν θα είναι δραχμή, θα είναι μνα, θα είναι γρόσι, θα είναι δεκάρα ή ναπολεόνι, είναι δεύτερο ζήτημα»).
Ωραία. Ευχαριστώ πάρα πολύ τον κ. Χαλβατζή. Εννοούσα αυτό που είπε. Αποδέχομαι πλήρως τις εξηγήσεις του. Το Κομμουνιστικό Κόμμα λέει, λοιπόν, αυτά που ακούσατε.
Ο κ. Τσίπρας θέλει οπωσδήποτε να καταψηφιστεί το νομοσχέδιο, άρα να μην ολοκληρωθούν οι διαδικασίες των επομένων τριών ημερών και θέλει επειγόντως εκλογές. Απομένει να ακούσουμε: Εκλογές για να αναδειχθεί ποια κυβέρνηση και να εφαρμόσει ποια πολιτική; Μια άλλη πολιτική που δεν την ξέρουμε, υπό προϋποθέσεις που δεν ξέρουμε.
Ή αρκεί η απάντηση που δίνει ο κ. Σαμαράς, ότι θα επαναδιαπραγματευθεί συνολικά, όπως με επιτυχία διαπραγματεύτηκε διάφορες προτάσεις, με τελευταίο παράδειγμα την πρόταση της Νέας Δημοκρατίας περί εργασιακής εφεδρεία που αφορούσε διακόσιες χιλιάδες υπαλλήλους ηλικίας άνω των τριάντα ετών για αόριστο αριθμό ετών; Αυτή ήταν η πρόταση της Νέας Δημοκρατίας, αυτή πρέπει να ακούσουν οι Έλληνες εργαζόμενοι και αυτή απέρριψε πανηγυρικά η τρόικα. Θα δούμε, άλλωστε, τώρα που αρνήθηκε να πάει με τον Πρωθυπουργό στη Σύνοδο Κορυφής, πώς θα πείσει τους ομολόγους του, του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος.
Ο κ. Καρατζαφέρης θέλει κυβέρνηση εθνικής ενότητας από την παρούσα Βουλή. Δυστυχώς, ενώ είμαστε ανοιχτοί, πάντα με το χέρι απλωμένο σε κάθε εκδήλωση υπευθυνότητας και συναίνεσης, κ. Καρατζαφέρη, αυτή είναι η εικόνα. Κι εσείς, δυστυχώς, διαπιστώνω ότι μετακινηθήκατε από τη δική σας θέση, αντί να μετακινήσετε τον κ. Σαμαρά από τη δική του.
Αυτή την κατάσταση καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε. Και αυτή είναι η κατάσταση που μας κάνει να αναλαμβάνουμε βάρος δυσανάλογο, πολύ μεγαλύτερο αυτού που αντιστοιχεί στις ευθύνες και τις επιδόσεις οποιασδήποτε κυβέρνησης και οποιασδήποτε συνηθισμένης κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, εάν το νομοσχέδιο αυτό δεν ψηφιστεί σε όλες του τις διατάξεις, όπως έχει συμφωνηθεί μετά από πολύ δύσκολες διαπραγματεύσεις, δεν κλείνει ο Προϋπολογισμός του 2011, δεν εισάγεται ο Προϋπολογισμός του 2012, δεν υπάρχει μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα δημοσιονομικής στρατηγικής, δεν μπορούμε να εμφανιστούμε αξιοπρεπώς και να υποστηρίξουμε τα συμφέροντα της χώρας. Είναι τόσο απλά τα πράγματα.
Αυτό αφορά και το άρθρο 37 για τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας. Κατ’ αρχάς, δεν θεωρώ ότι η πιο σκληρή και η πιο προβληματική διάταξη του νομοσχεδίου αυτού είναι το άρθρο 37. Όταν υπάρχουν στο νομοσχέδιο αυτό διατάξεις οι οποίες αλλάζουν ριζικά το μισθολόγιο και το βαθμολόγιο, όταν υπάρχουν διατάξεις για την εργασιακή εφεδρεία, για την αλλαγή των αφορολογήτων ορίων, είναι δυνατόν να ισχυριζόμαστε ότι το άρθρο 37 είναι το πιο προβληματικό; Γιατί; Γιατί; Γιατί;
Οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, είναι μία κατάκτηση του κοινωνικού κράτους και του εργατικού κινήματος. Πάντοτε, όμως, στην ιστορία του Συλλογικού Εργατικού Δικαίου το φαινόμενο της συλλογικής αυτονομίας ερχόταν να προσαρμοστεί στις ανάγκες της εθνικής οικονομίας, στην οικονομική συγκυρία. Έτσι, διαμορφωνόταν πάντα η σχέση μεταξύ νόμου και συλλογικής σύμβασης εργασίας.
Το 1984, υπό τελείως διαφορετικές πολιτικές συνθήκες και υπό τελείως διαφορετικές ευρωπαϊκές και διεθνείς συνθήκες, μία άλλη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ αναγκάστηκε να επιβάλει το οριστικό πάγωμα των συλλογικών διαπραγματεύσεων και να ρυθμίσει συνολικά εκ του νόμου τις αποδοχές στον ιδιωτικό τομέα. Και όταν διαμορφώθηκε η τυπολογία του 1990 επί κυβέρνησης Ζολώτα για το θεσμό των συλλογικών συμβάσεων εργασίας και κατοχυρώθηκε για πρώτη φορά νομοθετικά η κλαδική σύμβαση εργασίας, ποτέ, μα ποτέ –το είπα και στην Επιτροπή- οι ομοιοεπαγγελματικές συμβάσεις που συνήθως χαρακτηρίζονται δημοσιογραφικά και συνδικαλιστικά ως κλαδικές, δεν υπερίσχυαν των επιχειρησιακών συμβάσεων εργασίας.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, τρεις απλούς κανόνες προσωρινής ισχύος, όσο διαρκεί το πρόγραμμα στήριξης της ελληνικής οικονομίας, περιέχει η διάταξη του άρθρου 37:
Πρώτον, διευκολύνεται η σύναψη συλλογικών συμβάσεων επιχειρησιακού επιπέδου όπου δεν υπάρχει σωματείο μέσω ενώσεων προσώπων εάν μετέχουν τα 3/5 των εργαζομένων. Τα 3/5 των εργαζομένων.
Δεύτερον, αναστέλλεται, όσο διαρκεί το πρόγραμμα στήριξης της οικονομίας, όχι η συλλογική αυτονομία, αλλά η κανονιστική αρμοδιότητα του Υπουργού να επεκτείνει κλαδικές συμβάσεις και σε όσους δεν τις έχουν υπογράψει. Αυτό δεν είναι συλλογική αυτονομία. Είναι αρμοδιότητα του νόμου, του κανονιστικού νομοθέτη, του Υπουργού, δηλαδή της Βουλής τελικά.
Τρίτος κανόνας: Εάν έχει συναφθεί επιχειρησιακή σύμβαση, προφανώς γιατί συμφώνησαν οι εργαζόμενοι γιατί βλέπουν τις ανάγκες της επιχείρησης, γιατί βλέπουν και το δικό τους συμφέρον, αυτή η επιχειρησιακή σύμβαση έπεται της γενικής εθνικής συλλογικής σύμβασης, αλλά βεβαίως υπερισχύει της κλαδικής. Διότι αν δεν συνέβαινε αυτό, θα είχαν μείνει στην πραγματικότητα οι εργαζόμενοι μετέωροι στις ατομικές συμβάσεις εργασίας.
Το μεγάλο πρόβλημα είναι να καλύψουμε νομικά τον ανασφάλιστο, τον αρρύθμιστο εργαζόμενο και τον εργαζόμενο που μοναχικός υποκύπτει στο κέλευσμα της εργοδοσίας γιατί δεν μπορεί να οργανωθεί σε επιχειρησιακό επίπεδο.
Επίσης, μπορεί να έχουμε το φαινόμενο οι εργαζόμενοι μιας μικρής και μεσαίας επιχείρησης να θέλουν να συμφωνήσουν με τον επιχειρηματία, με τον εργοδότη την αγωνία ή τα προβλήματα του οποίου βλέπουν, αλλά αυτό να μην γίνεται σε ένα επίπεδο κλαδικό. Θα το κάναμε αυτό εάν δεν ήμασταν εκτεθειμένοι στην κριτική ότι καθυστερούμε λόγω αμφιθυμίας τις διαρθρωτικές αλλαγές; Προφανώς όχι.
Μπορούμε να αποσαφηνίσουμε τη διάταξη του άρθρου 37; Όποιος νομίζει ότι χρειάζεται αποσαφήνιση, ναι, μπορούμε να προσθέσουμε το αυτονόητο ότι μια επιχείρηση πρέπει να τεκμηριώνει με οικονομοτεχνική μελέτη ότι η κατάστασή της επιβάλει να συναφθεί μια επιχειρησιακή σύμβαση με τους εργαζομένους. Άλλωστε, αν δεν υπήρχε αυτή η ανάγκη γιατί να συνάψουν σύμβαση οι εργαζόμενοι, γιατί να σχηματίσουν ένωση προσώπων, γιατί να συγκεντρωθούν τα 3/5 των εργαζομένων;
Αντιλαμβάνομαι και εκτιμώ βαθύτατα τις ευαισθησίες όλων των συναδέλφων και της συμπολίτευσης και της αντιπολίτευσης, αλλά πρέπει να σας πω ότι και ο καθένας από εμάς πρέπει να σέβεται τις ευαισθησίες των υπολοίπων. Δεν υπάρχουν οι ευαίσθητοι και οι λιγότερο ευαίσθητοι. Όλοι με πόνο κάνουμε αυτό που κάνουμε γιατί προτάσσουμε ένα πατριωτικό εθνικό καθήκον.
Η Κυβέρνηση μέχρι και την τελευταία στιγμή είναι ανοικτή στο διάλογο. Μέχρις ότου να κηρυχτεί περαιωμένη η συζήτηση και επί των άρθρων είμαστε έτοιμοι και οι συνάδελφοί μου και εγώ να αποδεχτούμε κάθε πρόταση δημιουργική, η οποία μας επιτρέπει να μην θίξουμε το προϊόν μιας πολύ δύσκολης και λεπτεπίλεπτης διαπραγμάτευσης, να μην θίξουμε την εξέλιξη, την ομαλή κατάληξη των διαδικασιών στις Βρυξέλες, να προστατεύσουμε τη χώρα και να προστατεύσουμε φυσικά και τον εργαζόμενο και τον άνεργο. Γιατί κάποιος πρέπει να μιλήσει στο όνομα του άνεργου, κάποιος πρέπει να μιλήσει στο όνομα αυτού που είναι θύμα της μαύρης εργασίας.
Δεν είναι οι μεγάλες οργανωμένες επιχειρήσεις το πρόβλημα στην Ελλάδα από την άποψη αυτή, γιατί εκεί και ο διοικητικός έλεγχος είναι ευκολότερος και η δύναμη της ομαδικής δράσης των εργαζομένων είναι πολύ πιο σημαντική. Το πρόβλημα είναι ότι είμαστε μια χώρα της μικρής και πολύ μικρής επιχείρησης. Το πρόβλημα είναι ότι το μεγάλο ποσοστό της απασχόλησης βρίσκεται εκεί όπου δεν είναι εύκολο να λειτουργήσουν οι θεσμοί του συλλογικού εργατικού δικαίου, εκεί όπου το μέγεθος της επιχείρησης διαμορφώνει ένα περίεργο κλίμα ημιπροσωπικής, ημιοικογενειακής, ημιεπαγγελματικής σχέσης.
Αυτό είναι ένα τεράστιο πρόβλημα που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε και δεν νομίζω ότι διαταράσσει τις ισορροπίες της εργασιακής αγοράς το άρθρο 37. Αντιθέτως, επιτρέπει να προστατευθεί ο εργαζόμενος από τη λαίλαπα καταστάσεων πραγματικών που έχουν δυστυχώς προ πολλού ξεπεράσει τα όρια της εργατικής νομοθεσίας. Εκτός και αν θέλουμε να μείνουμε προσηλωμένοι σε μια νομοθετική περιγραφή των πραγμάτων που έχει πολύ μικρή σχέση δυστυχώς με τις πραγματικές καταστάσεις που βιώνει ο εργαζόμενος και ο άνεργος.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, θα κριθούμε όλοι βεβαίως μέσα από την εξέλιξη των γεγονότων, μέσα από τις καταστάσεις που θα διαμορφωθούν. Θέλω να επαναλάβω μια φράση που αναγκάζομαι να λέω συχνά: Μακάρι να μην βρεθούμε ποτέ στη δυσάρεστη θέση να επικαλούμαστε αυτά που λέμε τώρα, ασκώντας κριτική σ’ αυτούς που μας ασκούν κριτική σήμερα επειδή αναλαμβάνουμε το βάρος να προστατεύσουμε το εθνικό συμφέρον. Γιατί αν φτάσουμε εμείς να ζητήσουμε να γίνει αποδεκτή η επιβεβαίωση της θέσης μας η χώρα θα έχει περιέλθει σε δεινή πραγματικά θέση.
Ο χρόνος έχει συμπυκνωθεί πάρα πολύ, οι εξελίξεις θα τρέξουν και ελπίζω να αξιωθούμε να κάνουμε τον απολογισμό αυτής της δραστηριότητας και να κάνουμε τον απολογισμό αυτό με δημοκρατικό και πολιτικό τρόπο: να λειτουργεί η χώρα μας οργανωμένη κοινωνικά και θεσμικά, να έχουμε διασώσει την κοινωνική συνοχή, να έχουμε διασώσει την εθνική μας ενότητα και τη δημοκρατική μας υπόσταση.
Κύριε Πρόεδρε, θα ήθελα να καταθέσω και την επιστολή του Πρωθυπουργού προς την κ. Lagarde.
(Παρεμβαίνει ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ κ. Χρ. Πρωτόπαπας, που λέει: «Κύριε Υπουργέ, αυτά τα οποία μας είπατε, ειδικά για το άρθρο 37, είναι ιδιαίτερα ενδιαφέροντα. Το ερώτημα είναι: Αυτά μπορεί να διατυπωθούν στο άρθρο που συζητάμε σήμερα; Πιστεύω ότι αν αυτό διατυπωθεί, όπως τα είπατε, στο άρθρο το οποίο συζητάμε σήμερα το διευκρινίζει ακόμη περισσότερο, το καθιστά ασφαλέστερο και είναι ένα σημαντικό θετικό βήμα το οποίο μπορούμε να κάνουμε»).
Παρέμβαση για νομοτεχνικές αλλαγές στο νομοσχέδιο
Κύριε Πρόεδρε, καταρχάς επειδή προηγουμένως δεν ξέρω αν ακούστηκα κατέθεσα στα Πρακτικά της Βουλής και την επιστολή του Πρωθυπουργού προς την κ. Lagarde, τον κ. Juncker, τον κ. Rehn και τον κ. Trichet, ώστε ο κ. Τσίπρας να έχει το σύνολο των εγγράφων που ζήτησε.
Επίσης, με την ευκαιρία αυτή θέλω να δώσω μια τελευταία δέσμη νομοτεχνικών αλλαγών μεταξύ των οποίων περιλαμβάνεται και η εξαίρεση από την περικοπή των συντάξεων σε όσους είναι κάτω των 55 ετών, εφόσον έχουν συνταξιοδοτηθεί με το καθεστώς των υπερβαρέων επαγγελμάτων, έχουν συνταξιοδοτηθεί με τριανταπέντε τουλάχιστον έτη πραγματικής υπηρεσίας ή είναι ναυτικοί συνταξιούχοι του ΝΑΤ. Καταθέτω τις νομοτεχνικές αλλαγές για τα Πρακτικά, κύριε Πρόεδρε.
Eγώ, όπως ξέρετε, μίλησα απαντώντας στον κ. Τσίπρα. Δεν κρύβω, όμως, ότι είχα ακούσει και την αγαπητή συνάδελφο την κa. Κατσέλη, με την οποία τους προηγούμενους 20 μήνες ήμασταν μαζί στην Κυβέρνηση και σηκώσαμε από κοινού με όλους τους άλλους συναδέλφους ένα πολύ μεγάλο βάρος. Αντιλαμβάνομαι απολύτως την ιδιαίτερη θέση στην οποία βρίσκεται γιατί ως Υπουργός Εργασίας διαχειρίστηκε μια πολύ δύσκολη και πιεστική κατάσταση και τη διαχειρίστηκε με πάρα πολύ μεγάλη επιτυχία.
Θεωρώ ότι μπορούμε να επιφέρουμε ορισμένες αλλαγές οριακές στη διατύπωση του άρθρου 37. Θα συζητήσω με την κa. Κατσέλη και με τον κ. Κουτρουμάνη και θα επανέλθουμε σε λίγα λεπτά.
Σχόλιο σε παρέμβαση του Προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ κ. Α. Τσίπρα
Κατάλαβα τώρα τι είναι «ομερτά». Δεν το ήξερα. Ομερτά είναι ο τρόπος με τον οποίο λειτουργεί η Ευρωπαϊκή Ένωση, λειτουργούν γενικά οι χώρες στις επαφές τους με διεθνείς οργανισμούς, είναι ο τρόπος με τον οποίον προχωρά, με μεγάλες δυσκολίες και αντιφάσεις, η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση και μάλιστα όταν ένα μέλος αναγκάζεται να δανειστεί πολύ μεγάλα ποσά από τους εταίρους του για να ανταπεξέλθει σε μία οξεία οικονομική κρίση.
Ωραία. Κατόπιν αυτού, να καταργήσουμε και τις διαδικασίες του κοινοβουλευτικού ελέγχου κ. Τσίπρα και να ερχόμαστε εδώ να κάνουμε τέτοιου είδους συζητήσεις, οι οποίες δεν νομίζω ότι ανεβάζουν το επίπεδο του κοινοβουλευτικού διαλόγου.
Σημασία έχει να μου πείτε εάν στις επιστολές αυτές υπήρχε τίποτα κρυφό. Αυτά που περιλαμβάνονται στις επιστολές είχαν όλα ανακοινωθεί κατ’ επανάληψη και με απολύτως ευθύ τρόπο προς τον ελληνικό λαό. Μετά από κάθε συνεδρίαση της Κυβερνητικής Επιτροπής και του Υπουργικού Συμβουλίου. -
