Αθήνα, 22 Ιουνίου 2011
Ο Πρόεδρος του ΛΑ.Ο.Σ. κ. Γ. Καρατζαφέρης στη σημερινή του ομιλία κατά τη συζήτηση Ειδικής Συνεδρίασης της Ολομέλειας της Βουλής αφιερωμένη στη μνήμη του πρώην Προέδρου της Νέας Δημοκρατίας Μιλτιάδη Έβερτ, τόνισε τα εξής:
Γ. ΚΑΡΑΤΖΑΦΕΡΗΣ (Πρόεδρος ΛΑ.Ο.Σ.):
Έχω ένα προνόμιο στο οποίο δεν μπορώ να προσδώσω έναν επιθετικό προσδιορισμό. Είμαι αυτός που γνώρισε τον Μιλτιάδη Έβερτ πριν από κάθε άλλον μέσα σ΄ αυτήν την Αίθουσα.
Ήταν το 1965 με τη μεγάλη συγκέντρωση που έκανε τότε η ΕΡΕ στην πλατεία Κλαυθμώνος με τον Παναγιώτη Κανελλόπουλο. Τότε, σε εκείνη τη μάχη που δίναμε, για να κερδίσουμε πάλι τις εντυπώσεις, που τις κέρδισε ο Γέρος της Δημοκρατίας με εκείνο το περίφημο 53%.
Τον θυμάμαι πόσο δυναμικός ήταν, πόσο φωνακλάς αλλά πόσο εξαιρετικά άνθρωπος της δράσης και του αποτελέσματος ήταν. Ήταν μία χρυσή ομάδα τότε με τον Μ. Έβερτ, ήταν ο Χάρης Καρατζάς, ήταν ο Χρήστος ο Μάρθος που σκοτώθηκε νωρίς, ήταν και κάποια άλλα παιδιά τα οποία χάθηκαν μετά από μερικά χρόνια όπως ο Παύλος Μανωλόπουλος. Μου είχε κάνει εντύπωση ο Μ. Έβερτ για τον τρόπο με τον οποίο αγωνιζόταν. Από τότε είχαμε μία κοινή πορεία για πάρα πολλά χρόνια.
Ξανασυναντηθήκαμε το 1974 όταν εγώ έβγαλα την εφημερίδα "Το στέμμα της Δημοκρατίας" υπερασπιζόμενος το Δημοψήφισμα του Βασιλέα και μου είπε τότε: «Αυτό που κάνεις είναι λάθος και θα έχει κόστος, δεν πιάνεις τα μηνύματα των εποχών!». Ίσως δεν τα είχα πιάσει...
Το 1980, όταν η ΝΔ με κάλεσε να αναλάβω την αρθρογραφία της "Νέας Πορείας" -κι ενώ υπήρχαν τεράστιοι πνευματικοί ογκόλιθοι, όπως ο αείμνηστος Θανάσης Κανελλόπουλος- μου έκανε εντύπωση ότι ο υπουργός Οικονομικών τότε, Μ. Έβερτ, είχε τα πιο στέρεα, απλά επιχειρήματα και τα μετέφερε με εξαιρετικό τρόπο. Δεν ήταν ποτέ η διάνοια, ήταν ο μέσος αποτελεσματικός νους. Αυτός ήταν ο Μιλτιάδης Έβερτ!
Το 1984 ο Ευάγγελος Αβέρωφ τού ανέθεσε τον προεκλογικό αγώνα των Ευρωεκλογών. Και είχαμε το στρατηγείο, για όσους θυμούνται απέναντι από το Χίλτον. Τελειώναμε στις 02.00-02.30 το βράδυ. Η εντολή του: «06:00 το πρωί εδώ», ουδέποτε στις 7! Τόσο πολύ εργαζόταν ο Μιλτιάδης ο Έβερτ.
Το 1986 μέλος της "ΑΕΚ"! "ΑΕΚ" είχα βαπτίσει την ομάδα που είχε επιλέξει ο επίτιμος Πρόεδρος της Ν.Δ. σήμερα, ο Κώστας ο Μητσοτάκης. Την ομάδα που έδινε τη μάχη για τις δημοτικές εκλογές: Ανδριανόπουλος - Έβερτ - Κούβελας. Ήταν μέλος λοιπόν της «ΑΕΚ», που έδωσε εκείνον τον αέρα της επερχόμενης νίκης.
Δήμαρχος, μετά από πολλά χρόνια, στην Αθήνα παντοκρατορίας της άλλης πλευράς! Τότε είχε πάρει και το προσωνύμιο, το παρατσούκλι αν θέλετε, "μπουλντόζας" για τον τρόπο με τον οποίο χειριζόταν τα πράγματα, και το οποίο τον συνόδεψε για όλα τα χρόνια της ζωής του.
1993: Μετά την ήττα της ΝΔ, ο Μιλτιάδης Έβερτ έβαλε υποψηφιότητα και παρά τις διαφορές που είχαμε κατά την περίοδο διακυβέρνησης της ΝΔ του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, ήμουν στο πλευρό του.
Νίκησε με μεγάλη πλειοψηφία. Επέβαλε από την πρώτη ημέρα την ενότητα στη ΝΔ με εκείνη την πρωτοβουλία να χρίσει αντιπρόεδρό του τον εσωκομματικό του αντίπαλο. Ήταν μία σοφή πράξη.
1996: Δεν ευτυχίσαμε να είμαστε όλοι μαζί για να αντιμετωπίσουμε τον Κώστα Σημίτη. Το σαράκι της παράταξης από τότε δημιουργούσε προβλήματα.
Λίγο πριν τις εκλογές του 1996 με έστειλε στην κηδεία του Σολωμού Σολωμού με μία αποστολή: Να γίνει η "συγκόλληση" στην παράταξη. Δεν επετεύχθη. Στη συνέχεια, είχε την ευαισθησία να παραιτηθεί, ως δεν όφειλε, με μία ήττα! Υπήρξαν άνθρωποι τότε που του υπέδειξαν να συνεχίσει επειδή είχε νικήσει στις εσωτερικές εκλογές με μεγάλη διαφορά. Επειδή όμως υπήρχε εσωκομματική αμφισβήτηση έντονη, δέχτηκε να πάει σε Συνέδριο. Ενθυμούμαι μια πίεση που υπήρχε να ανοίξει το Συνέδριο πέραν των 800 συνέδρων που είχε. Υπήρχαν εισηγήσεις να μην ανοίξει, όμως ήταν τόσο δημοκράτης που, εν γνώσει του ότι από ένα ανοιχτό συνέδριο μπορεί να χάσει, το έκανε. Και έτσι προέκυψε μία νέα ηγεσία για τη ΝΔ που έμελλε να φέρει το κόμμα στην εξουσία.
Ο Μιλτιάδης Έβερτ είχε μια τέτοια μεγάλη καρδιά, που αγκάλιασε τη νέα ηγεσία της ΝΔ Ήταν όμως άτυχος. Ατύχησε που αρρώστησε νωρίς και είχε ένα μεγάλο παράπονο τα τελευταία χρόνια του βίου του, ότι δεν τον επισκέπτονταν πολλοί φίλοι, από αυτούς που είχε ευεργετήσει, στο Πικέρμι. Λίγο πριν πεθάνει θυμάμαι πόσες αγωνίες κατέθετε με ένα στραπατσαρισμένο εγκέφαλο από τα εγκεφαλικά που είχε, όμως διατηρούσε όλες τις νοηματικές του διαδρομές και καμάρωνε για τα κορίτσια του, για τους γαμπρούς του. Είχε τη στενοχώρια του για τον ένα γαμπρό αλλά καμάρωνε για τον άλλον που είναι μέσα στην Αίθουσα και στα τελευταία του βίου του πίστευε ότι θα ξαναγυρίσει στην πολιτική -και πιστεύω ότι θα συμβεί αυτό.
Ο Έβερτ ήταν ένας αγνός, καλός πατριώτης και εξαιρετικός αρχηγός της ΝΔ! Αιωνία του η μνήμη!
