Αθήνα, 22 Ιουνίου 2011
ΟΜΙΛΙΑ
ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΗ ΥΠΟΥΡΓΟΥ
ΦΙΛΙΠΠΟΥ ΣΑΧΙΝΙΔΗ
ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ
21 ΙΟΥΝΙΟΥ
Συζήτηση και ψηφοφορία επί της προτάσεως του Πρωθυπουργού για παροχή ψήφου εμπιστοσύνης της Βουλής προς την Κυβέρνηση
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, θέλω να αποχαιρετίσω το συνάδελφο και -ας μου επιτραπεί- να τον αποκαλέσω και φίλο, Άγγελο Τζέκη. Ο Άγγελος υπήρξε υπόδειγμα κοινοβουλευτικού σεμνού εργάτη της ιδεολογίας που υπερασπιζόταν, τον άκουγα πάντοτε με προσοχή. Και σε πολλές περιπτώσεις υιοθέτησα επισημάνσεις που μου έκανε στην Επιτροπή Οικονομικών Υποθέσεων. Ανταλλάσσαμε πειράγματα, αλλά πάντοτε με τρόπο φιλικό και με σεβασμό ο ένας προς τον άλλον. Άγγελε, φίλε, συνάδελφε, καλό ταξίδι.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, όποιος αυτές τις τρεις ημέρες παρακολουθεί τη συζήτηση που διεξάγεται μέσα στη Βουλή δυσκολεύεται να καταλήξει σε ασφαλή συμπεράσματα για το ποιες είναι οι θέσεις των Κομμάτων για την ασφαλή πορεία της χώρας. Αν λάβουμε δε υπόψη ότι ζούμε σε μία περίοδο μεγάλης κρίσης, αυτό το γεγονός είναι ιδιαίτερα ανησυχητικό. Νομίζω ότι δεν είναι τυχαίο που η χώρα μας είναι η μοναδική χώρα της Ευρώπης, όπου η οικονομική κρίση έχει αναδείξει μία πολύπλευρη κρίση σε όλα τα πεδία, πέρα από την οικονομία. Πολιτικά, κοινωνικά, δημογραφικά, οικολογικά, γεωστρατηγικά προβλήματα συνθέτουν ένα προβληματικό τοπίο, το οποίο φαίνεται να επισκιάζει τη χώρα. Έχει διαμορφωθεί ένα τοπίο αδιεξόδου, στο οποίο δεν φαίνεται να υπάρχει κοινά αποδεκτή λύση και έχει προκαλέσει σύγχυση και απαισιοδοξία στους πολίτες. Αυτό προφανώς δεν προέκυψε ως αποκλειστική απώλεια της οικονομικής κρίσης. Η οικονομική κρίση στάθηκε η αφορμή, ώστε αυτά τα προβλήματα να εκδηλωθούν με τον πλέον έντονο τρόπο. Τη σύγχυση όμως και την απαισιοδοξία των πολιτών ενέτεινε η διαφαινόμενη αδυναμία σύγκλισης και συνεννόησης μεταξύ των Κομμάτων.
Το πολιτικό σύστημα της χώρας δείχνει να μη λαμβάνει υπόψη την άποψη των πολιτών που δηλώνουν απογοητευμένοι για πολλές από τις πτυχές λειτουργίας του πολιτικού συστήματος και απαξιώνουν σε πολλές περιπτώσεις τους ανθρώπους που επέλεξαν για να τους εκπροσωπήσουν στο Κοινοβούλιο. Δεν επικροτώ αυτή την απαξίωση. Πιστεύω όμως ότι οι συνθήκες απαιτούν από εμάς που εκπροσωπούμε τους πολίτες να αναλάβουμε τις ευθύνες μας.
Έχουμε την ιστορική ευθύνη να αναγνωρίσουμε τα λάθη στον τρόπο που λειτούργησε το πολιτικό σύστημα. Έχουμε την ευθύνη να κάνουμε την αυτοκριτική μας και αυτό αφορά τόσο όσους από εμάς είμαστε νέοι Βουλευτές, πολύ περισσότερο δε όσους έχουν πολύχρονη παρουσία στη Βουλή και στην πολιτική. Όσους με λίγα λόγια –ο καθένας από τη θέση του- συνδιαμόρφωσαν, άλλος περισσότερο, άλλος λιγότερο, το μεταπολιτευτικό πολιτικό τοπίο, αλλά και τον τρόπο με τον οποίο λειτούργησε η οικονομία μας τα τελευταία τριάντα-τριάντα πέντε χρόνια. Επί δεκαετίες το πολιτικό σύστημα, παρά τις όποιες κατακτήσεις, δεν κατόρθωσε τελικά να δημιουργήσει ισχυρά θεμέλια για τη χώρα και να την οδηγήσει σε μία σταθερή και μη αναστρέψιμη πολιτική και οικονομική πορεία.
Δεν είναι, λοιπόν, τυχαίο που σήμερα οι πολίτες βλέπουν αντιφάσεις στις μυθοπλασίες και υπεραναπληρώσεις που διαμόρφωσαν την ιδεολογία και τους συλλογικούς τους μύθους. Η έννοια της ισχυρής οικονομίας κατέρρευσε και μαζί της συμπαρέσυρε την αυτοπεποίθηση και τη θέληση της χώρας για υλοποίηση αλλαγών, οδηγώντας τους πολίτες στην απόλυτη άρνηση, αντί να τους οδηγήσει στην αποδοχή της ανάγκης για εξεύρεση λύσεων που απαντούν στα προβλήματα της χώρας. Ακόμη χειρότερα, την αδυναμία κατανόησης των πολιτών επιδεινώνει ο άκρατος λαϊκισμός. Ακούμε να διατυπώνονται προτάσεις που αγνοούν το πλαίσιο, μέσα στο οποίο σήμερα καλούμαστε όχι απλώς να συμμαζέψουμε τα οικονομικά της χώρας, αλλά να υλοποιήσουμε αλλαγές που θα εκριζώσουν τις παθογένειες στην οικονομία και στην πολιτική. Σήμερα ακούγονται φωνές που θέτουν σε αμφισβήτηση ακόμη και αυτή την επιλογή της στρατηγικής συμμετοχής της χώρας εντός της μεγάλης ευρωπαϊκής οικογένειας. Όμως, η πραγματικότητα και οι στρατηγικές επιλογές της χώρας θέτουν ως μοναδική ορατή προοπτική της χώρας τον ευρωπαϊκό της προσανατολισμό. Το παράδοξο είναι πως, ενώ αυτό φαίνεται ως αυτονόητο, σήμερα βρίσκουν ακροατήριο φωνές που οραματίζονται να μετατρέψουν την Ελλάδα σε Αλβανία του Εμβέρ Χότζα. Η Κυβέρνηση στέκεται στο ύψος των περιστάσεων. Αντιπαλεύει όσους προκρίνουν τη διεθνή απομόνωση της χώρας ως πραγματικά εφικτή λύση στα προβλήματά της. Προβληματική όμως είναι η στάση που τηρεί η Αξιωματική Αντιπολίτευση. Ο Αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης δείχνει να συμπεριφέρεται ως ένας παίκτης του πόκερ που το μόνο του μέλημα είναι πώς, κατά τη γνώμη του, θα βάλει εκείνο το στοίχημα που θα τον βοηθήσει να κερδίσει. Από την πρώτη στιγμή σήκωσε τη σημαία της αντιμνημονιακής πολιτικής, διότι πιστεύει ότι αν η πολιτική που ακολουθούμε αποτύχει, τότε θα έχει κάθε ευκαιρία να δικαιωθεί πολιτικά.
Βέβαια, εδώ μπαίνει ένα πολύ απλό ερώτημα. Αν τελικά συμβεί αυτό, αν η Κυβέρνηση αποτύχει, αλήθεια, σε ποια χώρα θα έρθει να κυβερνήσει η Αξιωματική Αντιπολίτευση και ο Αρχηγός της; Αν όμως το Μνημόνιο πετύχει, φυσικά αντιλαμβανόμαστε όλοι μας ότι αυτό δεν μπορεί να γίνει χωρίς κόπο, χωρίς θυσίες και εν τέλει χωρίς τη λαϊκή δυσαρέσκεια. Τότε, λοιπόν, ο Αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης στοχεύει να καρπωθεί και να κεφαλαιοποιήσει το προϊόν αυτής της δυσαρέσκειας και των θυσιών, στις οποίες υποβάλλεται ο ελληνικός λαός. Και, βέβαια θα έρθει τότε και θα πει ότι «εμείς θα τα είχαμε καταφέρει καλύτερα» ή ότι «υπήρχε ένα άλλο μείγμα πολιτικής, με το οποίο εμείς θα καταφέρναμε να ξεπεράσουμε τη φουρτούνα χωρίς θυσίες και κόπο». Μα, αν είναι έτσι, αν έχετε όλες αυτές τις μαγικές λύσεις, γιατί το 2009 εγκαταλείψατε την κυβέρνηση της χώρας; Γιατί αφήσατε μια χώρα με ελλείμματα και ύφεση; Μας λέτε σήμερα ότι μπορείτε να μειώσετε τα ελλείμματα σε ενάμιση χρόνο. Μας λέτε ότι έχετε λύσεις για την ανάπτυξη. Γιατί δεν το κάνατε όσο κυβερνούσατε;
Μπορεί, λοιπόν, κανείς να δει ότι ουσιαστικά η Νέα Δημοκρατία και ο Αρχηγός της, κατά βάθος, ποντάρουν υπέρ της επιτυχίας του προγράμματος της οικονομικής πολιτικής που ακολουθεί η Κυβέρνηση. Εκείνο όμως για το οποίο αγωνιούν είναι για το πώς η Κυβέρνηση θα παραμείνει, για να υλοποιήσει όλα αυτά τα μέτρα, τα οποία είναι αναγκαία για να προστατευθεί η χώρα. Δυστυχώς, όμως μπλόφα στη μπλόφα η Νέα Δημοκρατία ξέχασε τελικά και ποιο είναι το αντικείμενο του στοιχήματος και αυτό είναι που διαφοροποιεί εμάς, την Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, από εσάς, κυρίες και κύριοι της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης. Γιατί εμείς δεν παίζουμε με την πορεία της χώρας. Γι’ αυτό το λόγο αναλάβαμε την ευθύνη να υλοποιήσουμε τις πολιτικές αυτές που θεωρούμε ότι είναι αναγκαίες για τη χώρα. Εμείς καταθέσαμε τον οδικό χάρτη εξόδου από τα ελλείμματα, τον οδικό χάρτη μείωσης του χρέους και βέβαια την επιστροφή στην ανάπτυξη και στην ενίσχυση της απασχόλησης. Δεν λογαριάσαμε και δεν λογαριάζουμε το πολιτικό κόστος. Προχωρούμε και αναλαμβάνουμε τις ευθύνες εκείνες που μας αναλογούν. Προχωρούμε και υλοποιούμε τις πολιτικές εκείνες που δίνουν προοπτική στη χώρα και στους πολίτες. Σας ακούω καθημερινά, όταν τοποθετείστε είτε εδώ στη Βουλή είτε έξω από τη αυτή, να μιλάτε για αποτυχία της πολιτικής, να αναφέρεστε σε μία σειρά από σενάρια συνωμοσίας για το ότι σκοπίμως η Κυβέρνηση επέλεξε να οδηγήσει τη χώρα στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, το ψέμα έχει κοντά ποδάρια. Η αλήθεια είναι ότι η κυβέρνησή μας είναι αυτή που συνέβαλε στη δημιουργία του Μηχανισμού Στήριξης, ενός μηχανισμού που δεν υπήρχε πριν και αυτό αναμφίβολα αποτελεί μία επιτυχία της Κυβέρνησης του Γιώργου Παπανδρέου και του ΠΑΣΟΚ.
Η διαπραγμάτευση για την υλοποίηση του Μηχανισμού Στήριξης δεν ήταν ούτε εύκολη ούτε και θα πρέπει να θεωρηθεί σήμερα ως δεδομένη. Έγινε μέσα σε ένα δύσκολο περιβάλλον με ασφυκτικά χρονικά περιθώρια, διότι –όπως θα θυμάστε- τα διαθέσιμα που είχε η χώρα ήταν περιορισμένα και θα έπρεπε μέσα σε ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα να πάρουν οι χώρες-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης την απόφαση, να προχωρήσουν στη δημιουργία του Μηχανισμού. Θα σας υπενθυμίσω ότι η αξιοπιστία της χώρας είχε κατακρημνιστεί από τις πρακτικές που είχε ακολουθήσει η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας και αυτό δυσκόλευε τις διαπραγματεύσεις, δυσκόλευε την επιτάχυνση στη λήψη των αποφάσεων. Να σας θυμίσω ότι ακόμη και στις εκλογές του 2009 η Νέα Δημοκρατία απέκρυβε επιμελώς την αλήθεια για την πορεία των δημόσιων οικονομικών, αλλά παραμονές εκλογών, λίγο πριν φύγουν, ενημέρωνε τη Eurostat ότι το έλλειμμα της χώρας στο τέλος θα είναι της τάξης του 6%, για να αποδειχθεί ότι τελικά αυτό ήταν της τάξης του 15,4%;
Παρά, λοιπόν, τις δυσκολίες και το έλλειμμα της αξιοπιστίας, καταφέραμε και πείσαμε την Ευρωπαϊκή Ένωση να προχωρήσει στη δημιουργία του Μηχανισμού Στήριξης. Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο δεν το κάλεσε η Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο το κάλεσαν οι χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και δεν είναι τυχαίο ότι και στον ευρωπαϊκό Μηχανισμό Στήριξης που δημιουργήθηκε μετά –και στον οποίο συμμετέχουν η Πορτογαλία και η Ιρλανδία- συμμετέχει ξανά το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Επομένως, όλη αυτή η σεναριολογία της συνωμοσίας, την οποία καλλιεργείτε όλο αυτό το χρονικό διάστημα, δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Και στο κάτω-κάτω, εάν έχετε αντιρρήσεις να πάτε στις ηγεσίες των αδελφών κομμάτων, με τα οποία μετέχετε στο Λαϊκό Κόμμα και να τους πείτε «γιατί καλέσατε το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο να μετέχει στον ευρωπαϊκό Μηχανισμό Στήριξης;». Εμείς, λοιπόν, σε αυτή την κατάσταση, προσφύγαμε στους εταίρους. Τους ζητήσαμε να προχωρήσουν στη δημιουργία μίας δικλείδας ασφαλείας, ενός μηχανισμού και καταφέραμε με αυτόν τον τρόπο να διασφαλίσουμε εκείνα τα ποσά που ήταν αναγκαία, ώστε η χώρα να μείνει για ένα εύλογο χρονικό διάστημα έξω από τις αγορές, να διατηρήσουμε τη λειτουργία του κράτους και να εξασφαλίσουμε τον απαραίτητο χρόνο, προκειμένου να προχωρήσουμε σε εκείνες τις αλλαγές που θα επιτρέψουν στην οικονομία σύντομα να βγει από την ύφεση, να επιστρέψει σε θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης και να έχουμε βέβαια και ενίσχυση της απασχόλησης. Σε όλους αυτούς τους μήνες που παρήλθαν από τη συμφωνία για τη σύσταση του Μηχανισμού, κάθε φορά, σε κάθε αξιολόγηση προσπαθούμε και εξαντλούμε κάθε περιθώριο διαπραγμάτευσης και πειθούς. Γι’ αυτό και χτίζοντας πάνω στην αξιοπιστία, που κερδίσαμε σ’ αυτό το χρονικό διάστημα, πετύχαμε να τροποποιήσουμε όρους που αφορούν τον δανεισμό και την επιμήκυνση. Σας ακούω σήμερα να λέτε και να ξαναλέτε ότι η χώρα δεν διαπραγματεύεται. Ότι έτσι απλόχερα ξαφνικά οι χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης ανακοίνωσαν ότι επιμηκύνεται η διάρκεια αποπληρωμής των δανείων. Ότι έτσι ξαφνικά οι χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης αποφάσισαν να προχωρήσουν στη μείωση των επιτοκίων. Ό,τι πετυχαίνουμε μας το χαρίζουν, δεν είναι αποτέλεσμα των διαπραγματεύσεων σύμφωνα με τη Νέα Δημοκρατία. Η αλήθεια είναι ότι καταφέραμε με την αξιοπιστία, την οποία δημιουργούμε να διασφαλίσουμε όλα αυτά τα οποία έχουμε.
Αντίθετα, εσείς καθημερινά υφίστασθε κατακραυγή για όλα αυτά τα οποία διατυπώνετε και λέτε σε ιδιαίτερες συζητήσεις ότι "το ΖΑΠΠΕΙΟ 2, ξέρουμε ότι δεν μπορεί να λύσει τα προβλήματα, αλλά το προτείνουμε, προκειμένου να γίνουμε αρεστοί στους Έλληνες πολίτες και να εξασφαλίσουμε τη ψήφο τους σε περίπτωση που η χώρα οδηγηθεί σε εκλογές". Τα λέω όλα αυτά, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, διότι η Νέα Δημοκρατία έχει υψώσει ως σημαία αυτήν τη στιγμή το ζήτημα της επαναδιαπραγμάτευσης του Μνημονίου. Εκείνο, λοιπόν, το οποίο λέμε εμείς είναι ότι όταν έχεις αξιοπιστία μπορείς να αλλάξεις τους όρους που συνοδεύουν τη δανειακή σύμβαση. Αυτό είναι που κάνουμε εμείς. Εσείς μήπως εννοείτε κάτι διαφορετικό; Μήπως στο μυαλό σας δεν έχετε μια διαπραγμάτευση σαν και αυτήν την οποία κάνει η Κυβέρνηση, αλλά έχετε έναν εκβιασμό με ένα κεντρικό επιχείρημα του τύπου: "Εταίροι, αν δεν κάνετε αυτό που λέμε, θα βουλιάξουμε και θα σας πάρουμε μαζί μας;" Γιατί αυτό ακούω μερικές φορές και αυτό καταλαβαίνω από στελέχη της Νέας Δημοκρατίας. Μπορεί ο Αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης να έχει ως πρότυπο τους καμικάζι της ιαπωνικής πολεμικής αεροπορίας, αλλά αυτό, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, δεν συνιστά υπεύθυνη εθνική στάση. Σας ακούω να λέτε ότι απέτυχε το πρόγραμμα οικονομικής πολιτικής. Η πορεία του προγράμματος οικονομικής πολιτικής κινήθηκε εντός των στόχων που είχαν τεθεί για το 2010. Καταφέραμε μια ιστορική μείωση του ελλείμματος μέσα σε συνθήκες ύφεσης κατά 5 ποσοστιαίες μονάδες. Έναντι ποίου στόχου; Έναντι στόχου 5,5 μονάδων.
Κύριοι συνάδελφοι, να σας θυμίσω ποιος ήταν ο στόχος, τον οποίο είχατε θέσει για το έλλειμμα το 2009 και που τελικά καταλήξαμε; Ο Προϋπολογισμός το 2009 έλεγε 2 και καταλήξαμε στο 15,4. Αυτό, κύριοι, συνιστά αποτυχία, όχι να στοχεύσεις μείωση του ελλείμματος κατά 5,5 μονάδες και τελικά να το μειώνεις κατά 5.
Το πρόγραμμα μπορεί ορισμένες φορές να μην εξελίσσεται όπως ακριβώς έχει σχεδιαστεί γιατί μια σειρά από παράγοντες, όπως η μεγαλύτερη ύφεση για το 2010 σε σχέση μ’ αυτήν που είχαμε εκτιμήσει, αλλά και οι αναθεωρήσεις του ελλείμματος για το 2009 από τη Eurostat να δημιουργήσουν ένα σημείο αφετηρίας υψηλότερο, με αποτέλεσμα το έλλειμμα του 2010 να κλείσει τελικά στο 10,5 αντί για το 9,4, όπως αρχικά είχε υπολογιστεί. Αυτές είναι δυσκολίες τις οποίες συναντούμε στο δρόμο για την ανάκαμψη της χώρας. Αλλά κάθε στιγμή σπεύδουμε όλες αυτές τις δυσκολίες να τις αντιμετωπίσουμε.
Θέλω να σας υπενθυμίσω ότι πολλές από αυτές τις δυσκολίες μπορούν να εκτιμηθούν, αλλά υπάρχουν και ορισμένες τις οποίες δεν μπορούμε να τις εκτιμήσουμε. Μας λέγατε όλο αυτό το διάστημα ότι η χώρα δεν χρειαζόταν Μνημόνιο». “Κοιτάξτε”, λέγατε, “την Ιρλανδία. Κοιτάξτε, την Πορτογαλία. Αυτές δεν χρειαστήκαν το Μνημόνιο. Εσείς συμπαρασύρατε τη χώρα στο Μνημόνιο”. Για να σας διαψεύσει η πραγματικότητα λίγους μήνες αργότερα. Και οι δυο χώρες αυτές τις οποίες επικαλεστήκατε πήγαν στο Μνημόνιο. Ανατρέξτε λοιπόν στις ομιλίες και του Αρχηγού σας, ανατρέξτε και στις ομιλίες τις δικές σας όλο αυτό το διάστημα. Είχατε ως σημείο αναφοράς την Ιρλανδία και την Πορτογαλία όπου λέγατε ότι «εσείς συμπαρασύρατε και οδηγήσατε τη χώρα στο Μνημόνιο, ενώ αυτές οι χώρες δεν πήγαν». Τελικά, πήγαν και αυτές. Τώρα έρχεστε και αλλάζετε το «παραμύθι». Τώρα έρχεστε και μας λέτε ότι «ναι μεν μπήκαν, αλλά εξασφάλισαν καλύτερους όρους». Η αλήθεια, όμως, είναι ότι οι όροι με τους οποίους μπήκαν είναι παρεμφερείς με τους όρους με τους οποίους έχει μπει η Ελλάδα. Ταυτόχρονα, όμως, αποσιωπάτε και μια πραγματικότητα. Ποια είναι αυτή η πραγματικότητα; Γιατί δεν λέτε στους Έλληνες πολίτες ποια είναι η δημοσιονομική αφετηρία της Πορτογαλίας; Γιατί δεν λέτε στους Έλληνες πολίτες ποια είναι η δημοσιονομική αφετηρία της Ιρλανδίας; Να τους εξηγήσετε ποια ήταν τα ελλείμματα και ποια ήταν τα χρέη, τα οποία είχαν αυτές οι χώρες. Διότι είναι φυσιολογικό όταν ξεκινάς από χαμηλότερα ελλείμματα, όταν ξεκινάς από χαμηλότερο χρέος να είναι λιγότερη και μικρότερη η προσπάθεια την οποία πρέπει να κάνεις.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, σας ακούω όλο αυτό το διάστημα να λέτε ότι το πρόγραμμα αυτό απέτυχε γιατί η χώρα δεν μπορεί να βγει στις αγορές το 2012. Να σας υπενθυμίσω ότι το περιθώριο επιτοκίων των ελληνικών τίτλων, αμέσως μετά την επιτυχή εφαρμογή των πρώτων μηνών, άρχισε να αποκλιμακώνεται. Ιδιαίτερα τον Οκτώβριο και το Νοέμβριο τα ελληνικά επιτόκια δανεισμού είχαν αποκλιμακωθεί σε μεγάλο βαθμό. Να σας υπενθυμίσω ότι τότε ήταν που ξεκίνησε η συζήτηση στην Ευρώπη, στη Ντοβίλ, για τη συμμετοχή των ιδιωτών σε περίπτωση αναδιάρθρωσης χρέους στην Ευρώπη μετά το 2013; Ένας ιδιώτης επενδυτής, λοιπόν, αν θεωρεί ότι εξαιτίας της Ελλάδας, μετά το 2013, μπορεί να χάσει χρήματα, δεν είχε κανένα κίνητρο να αγοράσει ελληνικά ομόλογα. Αυτό σας λέγαμε ότι ήταν η κύρια αιτία του προβλήματος. Γι’ αυτό τα spreads εκτοξεύθηκαν προς τα πάνω, όχι εξαιτίας των πολιτικών που ακολουθούμε εμείς, αλλά εξαιτίας των αποφάσεων της Ντοβίλ.
Με λίγα λόγια, την στιγμή που εμείς εδώ στην Ελλάδα «σταλιά-σταλιά μαζεύαμε το γάλα», στην Ευρώπη κλωτσούσαν το καρδάρι και τις θυσίες που είχαν κάνει οι Έλληνες πολίτες. Χθες, όμως, φάνηκε ότι τελικά η Ευρώπη συνειδητοποίησε το μέγεθος των ευθυνών της και κάνει πίσω. Σκεφτείτε ότι αυτό το ζήτημα, δηλαδή το γεγονός ότι το χρέος που έχουν στα χέρια τους οι ιδιώτες θα θεωρούνταν κατώτερο, ήταν το κριτήριο με το οποίο οίκοι αξιολόγησης οδήγησαν σε πολλαπλές υποβαθμίσεις την ελληνική οικονομία. Χθες η Ευρωπαϊκή Ένωση συνειδητοποίησε το λάθος, το οποίο έκανε και έκανε ένα βήμα πίσω. Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, οι πολίτες θέλουν προοπτική, θέλουν ελπίδα, θέλουν αλήθειες. Η αλήθεια είναι ότι μπροστά μας έχουμε δουλειά, ότι τώρα μόλις μπήκαμε στο χωράφι για όργωμα και δεν μπορείς να κοροϊδεύεις τον κόσμο πριν ακόμα το υνί μπει μέσα στο χώμα και να του λες ότι αν θα έρθουμε εμείς θα καταφέρουμε να τελειώσουμε το όργωμα αμέσως. Η οικονομία πρέπει να αλλάξει τις δομές της και τα ελλείμματα θα πρέπει να μειωθούν. Αυτό δεν αποτελεί επιλογή. Με ή χωρίς μηχανισμό στήριξης, με ή χωρίς μνημόνια η χώρα δεν μπορούσε να συνεχίσει να πορεύεται με τέτοιο ύψος ελλειμμάτων ούτε και με τέτοιο χρέος. Και εδώ αντιμετωπίζουμε τρομερά διλήμματα, τα οποία, βέβαια, για άλλη μια φορά στο μυθικό και μαγικό κόσμο της Νέας Δημοκρατίας αυτά είναι εύκολα προβλήματα, τα οποία μπορούν να αντιμετωπιστούν με ΖΑΠΠΕΙΟ 2 ή με ΖΑΠΠΕΙΟ 22.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, σας έχω πει ότι το ΖΑΠΠΕΙΟ 2 οδηγεί στο έλλειμμα του 2009, οδηγεί σε 36 δισ. έλλειμμα. Σας προκαλώ και σας προσκαλώ, φέρτε τα στοιχεία σας στο Γενικό Λογιστήριο, χρησιμοποιήστε την υποδομή που έχει το Γενικό Λογιστήριο και τα στελέχη, καθίστε εκεί μαζί τους, δώστε τους όλα τα δεδομένα να κάνουν μια αποτίμηση. Και αν αποδειχτεί ότι τελικά το ΖΑΠΠΕΙΟ 2 δεν οδηγεί σε ελλείμματα της τάξης των 36 δισ. θα βγω και θα ζητήσω δημόσια συγγνώμη. Θα αναγνωρίσω το μεγάλο λάθος, το οποίο έκανα και τότε, βεβαίως, θα έχουμε κάθε λόγο και προϋπόθεση να καθίσουμε και να εξετάσουμε όλες τις προτάσεις, που ενσωματώνονται στο ΖΑΠΠΕΙΟ 2. Αν, όμως, αποτολμήσετε και το φέρετε στο Γενικό Λογιστήριο για να το αξιολογήσουμε, να δεσμευτείτε κιόλας ότι θα καθίσετε σοβαρά και υπεύθυνα στο τραπέζι για να συζητήσετε μαζί μας και να μας πείτε: Εάν είναι να αυξήσουμε τα φορολογικά έσοδα, συγκεκριμένα πως; Εάν είναι να μειώσουμε τις δαπάνες, συγκεκριμένα πώς; Διότι οι δαπάνες είναι συγκεκριμένες. Έχουμε είκοσι επτά δισεκατομμύρια μισθούς, δεκατέσσερα δισεκατομμύρια μεταβιβάσεις στα Ταμεία Κοινωνικής Ασφάλισης, δυο δισεκατομμύρια πάνε στα νοσοκομεία, οκτώ δισεκατομμύρια στο Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων. Αυτές λίγο-πολύ είναι οι δαπάνες. Πείτε μας ποιες να κόψουμε; Η Κυβέρνηση, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, είναι αποφασισμένη να προχωρήσει στο δύσκολο, αλλά αναπόφευκτο δρόμο της ανάταξης της χώρας. Η δική μας βαριά ευθύνη συνίσταται στο να αποτελέσει αυτή η ιστορική καμπή την αρχή και το ορόσημο για μια πορεία ανόρθωσης της χώρας, για μια εξέλιξη προς το καλύτερο. Σας καλούμε σ’ αυτήν την κρίσιμη στιγμή να αναλογιστείτε τις ευθύνες σας. Εμείς θα τις αναλάβουμε.
