Αθήνα, 22 Ιουνίου 2011
ΟΜΙΛΙΑ
ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΗ ΥΠΟΥΡΓΟΥ
ΠΑΝΤΕΛΗ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ
ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ
21 ΙΟΥΝΙΟΥ
Συζήτηση και ψηφοφορία επί της προτάσεως του Πρωθυπουργού για παροχή ψήφου εμπιστοσύνης της Βουλής προς την Κυβέρνηση
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, σας ευχαριστώ και εσάς για τις ευχές για μία ακόμη φορά και υπόσχομαι επίσης για μία ακόμη φορά ότι θα κάνω ό,τι περνάει από το χέρι μου για να πιάσουν τόπο. Κύριε Λαφαζάνη, σας άκουσα με μεγάλη προσοχή -συνάδελφοι στην Αίθουσα και στη μαθηματική επιστήμη- και θα ακολουθήσω έναν ανάλογο τρόπο σκέψης με τον δικό σας, μαθηματικό δηλαδή, και επειδή η Τρόικα είναι εδώ αυτή τη στιγμή και θα έχω την τύχη ή ατυχία –όπως θέλετε πείτε το- να τη συναντήσω τώρα, πρέπει να σας πω ότι δεν με πείσατε. Δεν θα τους πω ότι δεν θα ζητήσουμε την πέμπτη δόση, ότι δεν τη θέλουμε. Δεν θέλω να σας πω ψέματα, είμαστε και φίλοι, το ξέρετε. Δεν μπορώ να πω αυτό που είπατε. Όπως επίσης, δεν μπορώ να τους πω ότι δεν με ενδιαφέρει το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα. Και να σας πω και κάτι άλλο; Υπάρχουν και ρίσκα που πρέπει να τα αναλαμβάνουμε στην πολιτική. Αλλά, τα ρίσκα και το μέγεθός τους πρέπει να είναι ανάλογα και με τη ζημιά που μπορεί να προκύψει. Σέβομαι το σκεπτικό σας ότι είναι βέβαιον ότι θα μας τα έδιναν. Αλλά, ως μαθηματικός σας ρωτώ, το εξής: Εάν είναι τόσο βέβαιο ότι θα μας τα έδιναν, γιατί δεν το έχουν κάνει ήδη στην ώρα τους και το καθυστερούν;
Πιστέψτε με, σας το λέω με πάσα ειλικρίνεια, δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα όσο τα περιγράφετε. Μακάρι να ήταν και μακάρι να μπορούσαμε να τα αντιμετωπίσουμε με τον τρόπο αυτό. Εγώ έχω να σας πω –οφείλω να σας το πω αυτό από την αρχή- ότι έχω μία συγκρατημένη αισιοδοξία για τις εξελίξεις. Δεν ζω σε άλλο τόπο. Αντιθέτως, έχω την ευτυχία ή τη δυστυχία και το γραφείο μου και το καινούργιο γραφείο που έχω τώρα και η Βουλή να είναι όλα εδώ στο κέντρο. Βλέπω, δηλαδή, και τη δυσκολία του κόσμου και την απορία των πιο νέων, πώς τα καταφέραμε και τα κάναμε έτσι, και βέβαια και τον φόβο που γεννά όλη αυτή η σύγχυση και κρύβει και τη διέξοδο από τη δυσκολία. Γιατί εάν είμαστε σε σύγχυση δεν βλέπουμε και το πώς θα βγούμε από τα δύσκολα. Και βλέπω επίσης και μία απογοήτευση για το γεγονός –είναι αυταπόδεικτο πια- ότι εδώ και χρόνια αρμενίζαμε λάθος, αμέριμνοι. Αλλά, είμαι αισιόδοξος γιατί έχουμε αίσθηση της πραγματικότητας όλο και περισσότεροι και δεύτερον, επειδή γίνεται σοβαρή προσπάθεια για να αλλάξουμε αυτή την κακή πραγματικότητα. Βέβαια, το κακό είναι πολύ ανθεκτικό, αρνείται να φύγει. Παραδείγματος χάριν, έχουμε τώρα την υπεραπλούστευση. Ξέρετε, τα μίντια, αυτά τα παγκόσμια, η μάστιγα η ανεξέλεγκτη έχει δημιουργήσει τη λογική της υπεραπλούστευσης. Όλα είναι πάρα πολύ απλά. Και βέβαια, η καθημερινότητα όταν σε πιέζει, γυρίζεις το βράδυ πτώμα, κάθεσαι βλέπεις το δελτίο ειδήσεων και λες, «πάει τελείωσε, έτσι πρέπει να μιλάμε και έτσι πρέπει να σκεφτόμαστε», με αποτέλεσμα να πηγαίνουμε στην καταστροφή. Ό,τι πάει κόντρα στο ρεύμα, περίπου απαγορεύεται. Αλλά, αυτό που πάει κόντρα στο ρεύμα, όταν το ρεύμα πηγαίνει όπως πήγαινε μέχρι τώρα, δηλαδή στην καταστροφή, είναι αυτό που θα μας σώσει και πρέπει να πάμε κόντρα στο ρεύμα, αλλά πρέπει να πάμε κόντρα και στην τηλεόραση, κόντρα και στη λογική της τηλεόρασης, σε αυτά που γράφουν οι εφημερίδες, στα πρωτοσέλιδα και η πολιτική πρέπει να ξεκινάει από εκεί και να πηγαίνει κάπου αλλού, να μη μένει σε αυτά.
Κοιτάξτε μία απλούστευση, παραδείγματος χάριν. Ο ισχυρισμός ότι όσοι ψηφίσαμε το μνημόνιο -στους οποίους συμπεριλαμβάνομαι και εγώ, να το υπενθυμίσω αυτό- το αγαπούσαμε το μνημόνιο, μας άρεσε. Γιατί δεν το είχαμε περιγράψει και προεκλογικά εάν μας άρεσε τόσο πολύ το μνημόνιο; Κάτι άλλο πολύ χειρότερο. Σε όσους δεν αρέσει, υποχρεωτικά έπρεπε να το καταψηφίσετε. Κοιτάξτε, αυτοί οι φονταμενταλισμοί δεν είναι απλώς αντιδημοκρατικοί, δεν περνάνε. Είναι επικίνδυνη διολίσθηση σε λογικές που πλησιάζουν τα όρια του φασισμού. Θα σκεφτόμαστε ελεύθερα και θα συμπεριφερόμαστε, όπως πιστεύουμε ότι επιβάλλει το δημόσιο συμφέρον, όπως το καταλαβαίνει ο καθένας. Γιατί, εάν στερήσουμε από οποιονδήποτε πολίτη, πολύ περισσότερο από εκπρόσωπο πολιτών, όπως είναι ο Βουλευτής, να σκέφτεται ελεύθερα, ξεχάστε τη δημοκρατία. Αλλά θέλω να σας πω τι θα γινόταν εάν δεν είχε ψηφισθεί το μνημόνιο, για να έρθουμε και στα πιο καινούργια. Τότε, όχι τώρα που ακούω και τη λύση να γίνει στάση πληρωμών, να κάνουμε αναδιαπραγμάτευση, πότε θα γίνει, πώς θα γίνει κ.λπ. Δεν έχει σημασία, αλλά θα το δούμε τότε. Τότε η μόνη εναλλακτική ήταν αυτή που απέφυγε η Νέα Δημοκρατία που έκανε εκλογές, δηλαδή να γίνει στάση πληρωμών. Έ, αυτό δεν το θέλω προσωπικά και νομίζω ότι όσοι υπερψηφίσαμε τότε το μνημόνιο δεν θέλουμε να γίνει στάση πληρωμών. Το μάρμαρο στη στάση πληρωμών θα το πληρώσουν οι πολλοί και αδύναμοι. Δεν θα το πληρώσουν αυτοί που έβγαλαν τα λεφτά τους έξω και από αυτά που έχουν βγάλει παίζουν υπέρ της χρεοκοπίας της χώρας και περιμένουν μήπως και συμβεί αυτό που παίζουν, μήπως και επιβεβαιωθεί στα πράγματα να ξαναφέρουν τα λεφτά μέσα και να πάρουν τα σπίτια μας για έναν τενεκέ λάδι. Δεν γίνεται αυτό το πράγμα. Αυτό πρέπει να αποτραπεί πάση θυσία. Και είναι πάρα πολύ συγκεκριμένα και απλά τα πράγματα. Επίσης, να τελειώσω και με κάτι άλλο. Το μνημόνιο απέτυχε. Δεν έφερε ανάπτυξη. Γι’ αυτό το λόγο απέτυχε. Ποιος ισχυρίστηκε ποτέ ότι το μνημόνιο έγινε για να φέρει ανάπτυξη; Θα το είχε εφεύρει όλη η ανθρωπότητα πολύ πριν. Βάζουμε έναν άλλον στόχο, δεν τον πιάσαμε αυτόν το στόχο, άρα απέτυχε το μνημόνιο. Το μνημόνιο έγινε για έναν και μόνο λόγο. Για να δανειστούμε λεφτά, γιατί δεν μπορούσαμε να βρούμε πουθενά αλλού. Θέλετε να μιλάμε μεταξύ μας καθαρά και τίμια ή να κάνουμε παιχνίδια; Η κατάσταση δεν επιτρέπει παιχνίδια. Όσο πονάτε εσείς για το μνημόνιο, επιτρέψτε μου να πω ότι το ίδιο πονάμε και εμείς. Αλλά, μην προσποιείστε ότι πονάτε παραπάνω. Κι επειδή πονάτε παραπάνω, λέτε κάτι άλλο. Τι είναι το κάτι άλλο θα το βρούμε αργότερα ή θα το παίξουμε στα ζάρια. Αυτό δεν σημαίνει ότι όλα έγιναν καλά μέχρι τώρα, για να είμαστε και εξηγημένοι μεταξύ μας. Αλλά άλλο αυτό και άλλο αυτή η προσχώρηση στην κοινότυπη και κοινότοπη γλώσσα της παγκοσμιοποίησης, η οποία οδηγεί στην παραμονή και στην αθλιότητα που υπάρχει μέχρι σήμερα. Από αυτό πρέπει να φύγουμε. Πρέπει να μιλάμε και να σκεφτόμαστε διαφορετικά, αλλιώς δεν θα φύγουμε από τα δύσκολα. Σε ό,τι αφορά τουλάχιστον τα δικά μας, η Κυβέρνηση ζητά την ψήφο εμπιστοσύνης του Σώματος. Σε ό,τι αφορά τα οικονομικά, θα μείνω στα δικά μου, για δύο πολύ συγκεκριμένα πράγματα. Πρώτον, πρέπει να διασφαλίσουμε τη συνέχεια της χρηματοδότησης της χώρας. Αυτό είναι το υπ’ αριθμόν ένα. Και το δεύτερο, πρέπει –και δεν φτάνει εδώ το μνημόνιο, το ξέρετε πολύ καλά, το μνημόνιο τελειώνει κάποια στιγμή- να το εξασφαλίσουμε, και κατά τη διάρκεια του μνημονίου, και μετά. Τρίτον πρέπει να βρούμε και λεφτά για να φτιαχτούν δουλειές για τον κόσμο, γιατί ο κόσμος δεν έχει δουλειά. Γιατί αν δεν φτιαχτούν δουλειές, δεν θα αυξηθεί και ο πλούτος της χώρας. Κάπως έτσι το βλέπουμε. Και βέβαια, εάν τα πετύχουμε αυτά, τότε θα αποκατασταθεί και η δυνατότητά μας να αποφασίζουμε ό,τι θέλουμε μόνοι μας και να διώξουμε και την Τρόικα και όποιον θέλετε. Βεβαίως, αμέσως θα τη διώξουμε. Εάν δεν την έχουμε ανάγκη, έχουμε κανένα λόγο να την έχουμε εδώ; Αυτή την αποστολή θέλουμε να φέρουμε σε πέρας και γι’ αυτή την αποστολή ζητήσαμε συναίνεση. Δεν δόθηκε; Θα το κάνουμε μόνοι μας. Δεν θα κάνουμε πίσω σ’ αυτό.
Απ’ όλα αυτά που σας είπα τώρα, δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να διδαχθούμε από τη χρονιά που πέρασε, η οποία ήταν δύσκολη για τον ελληνικό λαό. Και τα μηνύματα τα οποία στέλνει είναι άξια προσοχής. Δεν μπορούμε να τα πετάμε. Σ’ αυτό συμφωνώ απόλυτα. Και τα μηνύματα αυτά συμβάλλουν αποφασιστικά στο να κατανοήσουμε τι δυσκολεύει τον κόσμο σήμερα, για να δούμε πώς θα το αντιμετωπίσουμε. Προσωπικά θέλω να σας διαβεβαιώσω πως σε ό,τι με αφορά, το δικό μου κύριο μέλημα είναι να κάνω ό,τι μπορώ ώστε να φέρουμε τα οικονομικά του κράτους εκεί που πρέπει με τον πιο δίκαιο δυνατό τρόπο. Χρειαζόμαστε, λοιπόν, έσοδα τώρα, όχι έσοδα γενικώς, γιατί χωρίς τα δικά μας λεφτά, όλες οι θυσίες θα πάνε χαμένες. Θα καλύπτουμε τα λεφτά που δεν έχουμε με δάνεια και θα πληρώνουμε και τόκο. Αυτό πρέπει να σταματήσει. Δεν μπορεί να συνεχιστεί. Βεβαίως υπάρχουν και μεγάλες εξελίξεις που έρχονται. Είναι η Σύνοδος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, είναι το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα, το οποίο συζητάμε και διαμορφώνεται και τροποποιείται συνεχώς από τη συζήτηση στη Βουλή -όπως ξέρετε πολύ καλά, έρχεται και η δεύτερη ανάγνωση- αλλά τίποτα από όλα αυτά δεν μας εμποδίζει να σκεφτόμαστε δημιουργικά και ελεύθερα. Αυτά οριοθετούν το πλαίσιο της σκέψης μας, δεν το καθορίζουν. Ούτε πρέπει να μας δεσμεύουν και να λέμε τα ίδια και τα ίδια. Πρέπει να σκεφθούμε ελεύθερα και δημιουργικά. Αν τα καταφέρουμε, κάτι θα κάνουμε. Η πρόσκληση, λοιπόν, την οποία απευθύνω σε δημιουργική σκέψη, αφορά σε όλους στην Αίθουσα και έξω από την Αίθουσα και η δική μου υποχρέωση είναι οτιδήποτε δημιουργικό κατατίθεται όχι απλώς να το λαμβάνω σοβαρά υπ’ όψιν, αλλά - και γιατί όχι; - και να το υιοθετώ. Η αλήθεια είναι ότι καλούμαστε να λύσουμε ένα γόρδιο δεσμό. Πρέπει να φέρουμε αποτέλεσμα μέσα στις γνωστές περίπλοκες συνθήκες σε χρόνο μηδέν. Δυστυχώς όμως τα πράγματα έχουν έτσι. Δεν προετοιμαζόμαστε να δώσουμε μία μάχη, είμαστε πάνω στη μάχη και μας λείπουν βασικά εφόδια. Η μάχη όμως πρέπει να δοθεί, αλλιώς θα χάσουμε. Είναι τόσο απλό, όσο σας το λέω. Θα υπάρξουν, λοιπόν, πολλές πρωτοβουλίες τις επόμενες ημέρες και τις επόμενες εβδομάδες, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι ο χρόνος αυτός πρέπει να είναι και χρόνος αναμονής. Δεν περιμένουμε τις πρωτοβουλίες. Πρέπει να κάνουμε πράγματα τώρα. Παραδείγματος χάρη σας διαβεβαιώ ότι θα συνεκτιμήσουμε πολύ σοβαρά την υπεύθυνη στάση όποιου αποφασίσει τα λεφτά που έβγαλε έξω να τα φέρει πίσω τώρα. Δεν χρειάζεται να πάρουμε κανένα μέτρο. Όποιος συναισθανθεί ότι αυτό που έκανε ήταν αντεθνικό και αντιπατριωτικό θα εκτιμηθεί. Δεν θα έχει την ίδια μεταχείριση με αυτόν που εξακολουθεί και τα κρατάει έξω, κάθεται και περιμένει και παίζει υπέρ της χρεοκοπίας της χώρας. Δεν θα έχει την ίδια αντιμετώπιση. Βέβαια η πραγματικότητα τώρα είναι ότι η μόνη πραγματική πηγή εσόδων είναι αυτό που λέγεται πάταξη της φοροδιαφυγής. Δεν υπάρχει τίποτε άλλο. Αυτοί που πληρώνουν δεν έχουν να πληρώσουν πολλά ακόμα, για να είμαστε και ειλικρινείς μεταξύ μας. Εδώ, οφείλω να ευχαριστήσω τον προκάτοχό μου τον Δημήτρη Κουσελά, ο οποίος έχει κάνει μία πολύ σοβαρή προεργασία, τα αποτελέσματα της οποίας ευελπιστώ να δρέψουμε όλοι εμείς εκ των υστέρων, αλλά θα οφείλονται στη δική του δουλειά. Θα αναφέρω τρία σημεία μόνο. Το πρώτο είναι η δημοσιοποίηση ονομάτων για περιπτώσεις βεβαιωμένης φοροδιαφυγής μεγάλου ύψους, καθώς και τα ονόματα οφειλετών προς το δημόσιο με ληξιπρόθεσμα χρέη. Προσοχή. Η ποινή της δημοσιοποίησης –γιατί ποινή είναι- επιβάλλεται πρώτον για να αυξήσουμε τα έσοδα και δεύτερον ασφαλώς όχι για να διαπομπεύσουμε φουκαράδες. Αυτά για να έχουμε και μία αίσθηση των μέτρων. Δεν είναι για κουτσομπολιό. Δεν είναι για να προσθέσουμε μία ειδησούλα ακόμα στα δελτία των ειδήσεων, είναι για να γίνεται δουλειά συγκεκριμένη. Το δεύτερο σημείο που είχε δουλέψει ο κ. Κουσελάς, ήταν ο έλεγχος των φορολογουμένων που έβγαλαν τα λεφτά τους έξω. Έχει γίνει καλή και αρκετή προεργασία. Άλλη θα είναι η αντιμετώπιση αυτών που θα φέρουν τα λεφτά και άλλη αυτών που δεν θα τα φέρουν, διότι εδώ υπάρχουν αδικήματα, τα οποία ξεκινάνε από απόκρυψη εισοδήματος και φθάνουν και μέχρι ξέπλυμα μαύρου χρήματος. Δεν μπορούν να μείνουν έτσι όλα αυτά. Και το τρίτο σημείο που έχει δουλέψει ο προκάτοχός μου και οφείλω να το πω, είναι ο Κώδικας Βιβλίων και Στοιχείων, ο οποίος σήμερα λειτουργεί εις βάρος των επαγγελματιών. Κάποια στιγμή αυτό πρέπει να αλλάξει. Δεν μπορεί να συνεχιστεί, τουλάχιστον με αυτή τη μορφή και η αξιοποίησή του και η χρησιμοποίησή του να γίνεται μ' αυτό τον τρόπο. Αυτά θα αλλάξουν. Έχει γίνει, όμως, σοβαρή προεργασία για να μπορούμε να το λέμε αυτό. Για το θέμα των απαιτήσεων του δημοσίου, υπάρχει κάτι το οποίο θέλω να σας πω. Το Υπουργείο δουλεύει πολύ καλά στο να καταγράφει απαιτήσεις. Δηλαδή οι απαιτήσεις πάνε πολύ καλά, λεφτά δεν υπάρχουν. Δηλαδή αν ένα Υπουργείο είναι καλό στο να καταγράφει απαιτήσεις, δεν κάνει πράξεις. Αυτό, λοιπόν, πρέπει να το διορθώσουμε.
Οι παραδοσιακές δομές του Υπουργείου από τις ΔΟΥ και τα τελωνεία, τα κληροδοτήματα μέχρι και το Σ.Δ.Ο.Ε. πρέπει να προσανατολιστούν στο να εξυπηρετήσουν αυτή την ανάγκη. Θέλουμε λεφτά τώρα. Δεν θέλουμε απλώς να καταγράφουμε ότι κάποιος μας χρωστάει, θα δούμε τι θα γίνει και να μπλέκουμε μετά πότε θα τελειώσει το δικαστήριο και να υπάρχει και πηγή διαφθοράς σε αυτή την καθυστέρηση. Προσωπικά εγώ, λοιπόν, σας λέω ότι τις επόμενες ημέρες θα βλέπω τους εργαζόμενους στο Υπουργείο, εκεί που δουλεύουν και όχι σε συσκέψεις στο Υπουργείο και η πεποίθησή μου είναι ότι είναι το κατ’ εξοχήν Υπουργείο που δεν είναι Υπουργείο γραφείων, είναι Υπουργείο πεζοδρομίου, εκεί που οι άνθρωποι δουλεύουν. Εκεί θα με βρίσκετε εκτός από τις ώρες που θα είμαι εδώ και κάποιες ώρες που θα σας πω μετά, τι θα σας προτείνω να κάνουμε μαζί. Πλέον αυτών, εγώ θα ήθελα να σταθείτε λίγο στην ομιλία μου στις 16 Μαΐου, στη συζήτηση για το φορολογικό νομοσχέδιο που ψηφίστηκε, το οποίο και υπερψήφισα, ασκώντας κριτική σε επιμέρους διατάξεις του. Οι τότε θέσεις μου ισχύουν και σήμερα στο ακέραιο και είναι οι εξής: Θέλουμε επιλογές για να σηματοδοτήσουμε μία σοβαρή αλλαγή στη σχέση του φορολογούμενου με το κράτος. Δηλαδή θέλουμε ένα κράτος που να είναι καπετάνιος στην υπόθεση και όχι να κωπηλατεί και μερικοί από τους κωπηλάτες να λουφάρουν κιόλας. Δεν γίνεται δουλειά έτσι. Θέλουμε να κάνουμε κάτι διαφορετικό. Για να γίνει αυτό θα πρέπει όλοι, και πολίτες και φορολογούμενοι και φορολογική αρχή να δουλεύουμε πάνω σε ένα δημιουργικό μίγμα εκλογίκευσης απλότητας και καθαρότητας. Αυτό το περίπλοκο σύστημα που κανένας δεν ξέρει τι έχει υποχρέωση να κάνει από το νόμο και τι μπορεί να μην κάνει είναι απολύτως αδικαιολόγητο και είναι πηγή διαφθοράς. Πρέπει να αντιμετωπισθεί. Να φύγουμε τώρα από τα στενά οικονομικά και να πλησιάσω και προς το κλείσιμο. Εδώ δεν συζητάμε στενά οικονομική πολιτική και δεν συζητάμε και το μεσοπρόθεσμο, για τον πολύ απλό λόγο ότι θα το συζητήσουμε. Μέσα στην εβδομάδα είναι η δεύτερη ανάγνωση και εν συνεχεία θα πάρει το δρόμο του. Εδώ συζητάμε για ψήφο εμπιστοσύνης. Εδώ πρέπει να συζητήσουμε κάτι. Ακούω ότι ορισμένες δυνάμεις εδώ στην Αίθουσα ζητούν εκλογές. Αποδείχτηκε από τις διεργασίες της τελευταίας εβδομάδας –και αυτό έχει σημασία για τις προγραμματικές δηλώσεις, γι’ αυτό που γίνεται, όχι ως καταγραφή της ιστορίας- ότι δεν υπάρχει δυνατότητα συγκρότησης άλλου σχήματος. Αν υπήρχε θα είχε γίνει. Υπάρχουν αρνήσεις. Δεν θα μείνω εγώ στο ποιος φταίει. Γι αυτά θα αποφανθούν οι ιστορικοί του μέλλοντος, οι πιο αρμόδιοι από μένα εν πάση περιπτώσει. Αυτός που προτείνει εκλογές, λοιπόν, τι ακριβώς προτείνει; Εδώ απευθύνομαι στους αγαπητούς συναδέλφους της Νέας Δημοκρατίας. Εκλογές που ζητάτε τώρα, σημαίνει ακύρωση του χρονοδιαγράμματος για την πέμπτη δόση και για το μεσοπρόθεσμο. Σημαίνει ότι ενώ εμείς θα κάνουμε διαξιφισμούς στα μπαλκόνια, η χώρα θα καταρρέει. Έχω μία εύλογη απορία, κύριοι συνάδελφοι της Νέας Δημοκρατίας. Μήπως σας έμεινε απωθημένο αυτό που δεν πετύχατε το 2009 γιατί κάνατε εκλογές, να το κάνετε τώρα, να καταρρεύσει η χώρα; Αυτό θέλετε; Επειδή εγώ αυτό δεν το θέλω και δεν μπορώ να συμπλεύσω μαζί σας σ' αυτό, σας ζητώ να δώσετε με όλη σας τη δύναμη ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση και εδώ θα είμαστε να συζητήσουμε και το μεσοπρόθεσμο. Να είστε καλά.
