Αθήνα, 21 Ιουνίου 2011
ΟΜΙΛΙΑ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ ΣΤΟ ΚΛΕΙΣΙΜΟ ΤΗΣ ΣΥΖΗΤΗΣΗΣ ΕΠΙ ΤΗΣ ΠΡΟΤΑΣΕΩΣ ΤΟΥ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ ΓΙΑ ΠΑΡΟΧΗ ΨΗΦΟΥ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗΣ ΣΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ
ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, με τη συγκρότηση της νέας Κυβέρνησης, ζήτησα ανανέωση της εμπιστοσύνης του Ελληνικού Κοινοβουλίου, με τους εξής ξεκάθαρους, πατριωτικούς, εθνικούς στόχους:
Πρώτον, τη συνεχή και αποφασιστική αντιμετώπιση της κρίσης του χρέους και των ελλειμμάτων που συσσώρευσε η Ελλάδα τα τελευταία χρόνια. Να αποφύγουμε τη χρεοκοπία και την κατάρρευση της ελληνικής οικονομίας. Να εγγυηθούμε τη διατήρηση της Ελλάδας στο σκληρό πυρήνα του ευρώ. Στρατηγική επιλογή, όχι μόνο για την οικονομία μας, αλλά και για την γεωπολιτική μας ισχύ και την ασφάλειά μας στην περιοχή.
Δεύτερος στόχος, η επανάκτηση της πίστης στις ίδιες μας τις δυνάμεις, στις δυνάμεις του Ελληνικού λαού. Όλοι εμείς, όλοι οι Έλληνες και οι Ελληνίδες, έχουμε και το αποκλειστικό δικαίωμα, και τη μοναδική ευθύνη, και την πραγματική δυνατότητα να αλλάξουμε τον τόπο μας.
Απορρίπτουμε τις θεωρίες εκείνων που αποπροσανατολίζουν από το πραγματικό έργο, το δύσκολο έργο, όσων λένε ότι για όλα φταίει κάποιος άλλος. Να εξαφανίσουμε τους κακούς, για να εξαφανιστεί το πρόβλημα - λένε. Εύκολος δρόμος; Μπορεί και να ακούγεται έτσι, είναι όμως δρόμος αδιέξοδος. Δεν είναι καν δρόμος.
Την οικονομική μας ανεξαρτησία και βιωσιμότητα θα την κατακτήσουμε εμείς και μόνον εμείς. Σήμερα, μας δίνουν χείρα βοηθείας, με δύσκολους όρους, αλλά είναι δική μας η ευθύνη να σταθούμε χωρίς δάνειες δυνάμεις, με τις δυνατότητες και τις προσπάθειες του Ελληνισμού.
Υπάρχουν ευθύνες αλλού; Και βέβαια υπάρχουν.
· Οι οίκοι αξιολόγησης, που έχουν γίνει ισχυρότεροι από τα κράτη, αμφισβητούν δημοκρατικούς θεσμούς και αποφάσεις λαών, λειτουργούν με αδιαφάνεια. Το διεθνές τραπεζικό σύστημα, που εξέθρεψε φούσκες των τοξικών ομολόγων, αφήνει να λειτουργούν τα κερδοσκοπικά παράγωγα, που στοιχηματίζουν εναντίον χωρών όπως η Ελλάδα. Κάνουν πως αγνοούν τη φοροδιαφυγή, διευκολύνοντας τους φορολογικούς παραδείσους, κλέβοντας δηλαδή από λαούς πόρους ζωτικούς, ενώ αντιδρούν σε οποιαδήποτε φορολόγηση επί των δικών τους χρηματιστηριακών και τραπεζικών συναλλαγών.
· Η κακοφωνία των εταίρων μας, όπως και αποφάσεις που πήραν, οι οποίες δημιούργησαν δυσμενέστερες συνθήκες για την Ελλάδα και για χώρες της περιφέρειας στις αγορές, αντί να πάνε σε λύσεις όπως των ευρωομολόγων, που έχουμε προτείνει και για τις οποίες έχουμε παλέψει.
Και το ξέρετε, για όλα αυτά παλεύω και θα παλεύω, και ως Πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, και ως Πρωθυπουργός της χώρας, για να χτυπήσουμε την αδικία και την ανισότητα και σε παγκόσμιο, και σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Και πρώτοι εμείς πέρυσι - μάλιστα μου έδωσαν και βραβείο γι' αυτό, κάποιο περιοδικό εξωτερικής πολιτικής - πρώτος εγώ μίλησα για την κρίση του ευρώ, όταν όλοι οι άλλοι μιλούσαν μόνο για την κρίση της Ελλάδας.
Βεβαίως, έχουμε ευθύνη, αλλά γι' αυτό ακριβώς διαπραγματευόμαστε και διαπραγματευθήκαμε και αλλάξαμε το μνημόνιο, στους βασικούς όρους του επιτοκίου και της επιμήκυνσης της αποπληρωμής. Και θα συνεχίσουμε αυτή τη σκληρή διαπραγμάτευση και για όλα τα άλλα μεγάλα θέματα.
Όμως, όσο και αν ευθύνες υπάρχουν και αλλού - και υπάρχουν πολλές - ας κατανοήσουμε επιτέλους ότι δεν μπορούμε να περιμένουμε τη Δεύτερη Παρουσία. Πρώτη προτεραιότητα είναι η διαπραγμάτευση, η σκληρή διαπραγμάτευση για την Ελλάδα. Πρώτοι εμείς, και κανένας άλλος, θα βάλουμε τάξη στα του οίκου μας, από τα νοσοκομεία μέχρι τις πολεοδομίες, από τη διαφθορά και τη γραφειοκρατία στη Δημόσια Διοίκηση, μέχρι το τέλμα στην παιδεία ή το αδιέξοδο στη Δικαιοσύνη. Εμείς. Κανένας άλλος δεν ευθύνεται γι' αυτά. Ούτε το χρέος, ούτε τα ελλείμματα θα εξαφανιστούν, εάν εμείς δεν είμαστε αποφασισμένοι. Να κάνουμε πρώτα εμείς, οι Έλληνες, αυτό που απαιτείται.
Ναι, να τα αλλάξουμε όλα και όλοι μαζί, γιατί η Ελλάδα όντως ανήκει στους Έλληνες, αγαπητοί συνάδελφοι της Νέας Δημοκρατίας, που τώρα ανακαλύψατε τον τροχό. Αλλά το να σου ανήκει αυτή η χώρα, δεν είναι μόνο προνόμιο - και εμείς έχουμε παλέψει, ακριβώς για να χτυπήσουμε κηδεμονίες - είναι και τεράστια ευθύνη. Ευθύνη να διορθώνεις τα κακώς κείμενα, τα λάθη. Ευθύνη να μην την εγκαταλείπεις, όταν αυτή λυγίζει, να μην φυγομαχείς, αλλά να σηκώνεις την Ελλάδα στην πλάτη σου.
Τρίτος στόχος σ’ αυτό το δύσκολο πέρασμα, να εγγυηθούμε μαζί ότι θα αποκατασταθεί στη χώρα μας το αίσθημα δικαίου, δημιουργώντας ένα αποτελεσματικό σύστημα δικαιοσύνης και καταπολεμώντας με απόλυτο και αδιαπραγμάτευτο τρόπο την ατιμωρησία, σε όλα τα επίπεδα, όποιον κι αν αφορά, όσο ψηλά κι αν βρίσκονται οι κάθε είδους ένοχοι.
Μαζί και η δίκαιη κατανομή των βαρών, μαζί και η προστασία εκείνων που πλήττονται περισσότερο από την οικονομική ύφεση που περνάει η χώρα. Αυτός είναι όρος για την κοινωνική και πολιτική συνοχή της Ελλάδας.
Θέλω να είμαι ειλικρινής, δεν μπορούμε να υποσχεθούμε σήμερα νέα λεφτά για κοινωνική πρόνοια. Δεν μπορούμε σήμερα να υποσχεθούμε περισσότερα χρήματα. Μπορούμε όμως να υποσχεθούμε καλύτερη και δικαιότερη διαχείριση. Μπορούμε να διεκδικήσουμε και να αξιοποιήσουμε και κοινοτικά κονδύλια, όπως και κάνουμε, για τον άνεργο, για τη φτώχεια, για την ανάπτυξη. Και είχα συζητήσεις γι' αυτό και χθες, στις Βρυξέλλες.
Μπορούμε να συνδιαμορφώσουμε μια Χάρτα Κοινωνικών Δικαιωμάτων, το λεγόμενο εγγυημένο επίπεδο αξιοπρεπούς διαβίωσης. Να βάλουμε τις βάσεις ενός πραγματικού και δίκαιου συστήματος πρόνοιας στη χώρα μας, που δεν υπήρχαν.
Μπορούμε να πετύχουμε δικαιότερη κατανομή των κοινωνικών δαπανών, για την προστασία των πιο αδύναμων, αυτών που έχουν μεγαλύτερη ανάγκη, με δραστικό περιορισμό της σπατάλης στην υγεία, έτσι ώστε οι πολύτιμοι πόροι του Έλληνα φορολογούμενου να πηγαίνουν πραγματικά για την υγεία, όχι στις τσέπες των επιτήδειων. Με την επέκταση της ηλεκτρονικής συνταγογράφησης, πετυχαίνοντας περισσότερα με λιγότερα χρήματα και θέτοντας για πρώτη φορά τις βάσεις για ένα σύστημα Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας.
Τέταρτον, να απελευθερώσουμε τις δημιουργικές δυνάμεις της χώρας από τα βαρίδια, τις γραφειοκρατίες, τη διαφθορά, τα κλειστά επαγγέλματα, τα εσωστρεφή πανεπιστήμια, τις μικρές και μεγάλες ολιγαρχίες και φέουδα, που παρασιτικά επιβιώνουν και δεν θέλουν να αλλάξει τίποτα για να μην θιγούν συμφέροντα και προνόμια. Με αλλαγές που εγγυώνται τη βιώσιμη, πράσινη και ποιοτική ανάπτυξη. Να κάνουμε την Ελλάδα συνώνυμο της παραγωγής, της ποιότητας και της αξίας.
Και πάλι με ειλικρίνεια: δεν μπορούμε να υποσχεθούμε, ούτε θα υποσχεθούμε αθρόες προσλήψεις στο Δημόσιο και, μάλιστα, ρουσφετολογικά. Αυτά τελείωσαν.
Μπορούμε όμως να υποσχεθούμε ότι αλλάζει ριζικά η οικονομία μας, ώστε να ξεπροβάλει και να ανθίσει σταδιακά ένας υγιής και βιώσιμος ιδιωτικός τομέας, που θα επενδύει και θα προσφέρει θέσεις εργασίας. Να πετύχουμε ένα αμεσότερο και σύγχρονο σύστημα προστασίας και κατάρτισης των ανέργων, όπως της ασφάλισής τους και της κοινωνικής εργασίας, πάντα σε συνεργασία με τους κοινωνικούς εταίρους.
Δεν μπορούμε να υποσχεθούμε ότι η γραφειοκρατία θα μειωθεί μονομιάς, ως δια μαγείας. Μπορούμε να υποσχεθούμε, όμως, ότι θα παλέψουμε για μεγάλες αλλαγές. Να πάμε μαζί και στις μεγάλες θεσμικές και πολιτικές αλλαγές, είτε είναι συνταγματικές, είτε δια του απλού νομοθέτη, για τις οποίες διψά ο τόπος, βοά ο τόπος, όχι μόνον η πλατεία εδώ, ολόκληρος ο τόπος βοά γι' αυτές τις αλλαγές, για τις οποίες και εσείς κ. Σαμαρά, και εσείς κυρία Παπαρήγα, είπατε ότι είναι «δευτερεύουσας σημασίας».
Μα το πολιτικό σύστημα ζητά ο Ελληνικός λαός να αλλάξει και όλα όσα ανδρώθηκαν γύρω από το πολιτικό σύστημα, δυστυχώς. Και οι πλέον σημαντικές - ακούστε κυρία Παπαρήγα - από αυτές τις αλλαγές, μετά από σοβαρή επεξεργασία, διαβούλευση - που θα κάνουμε και μ’ εσάς, με όλους σας - και ευρύτατη συμμετοχή του πολίτη στο διάλογο, να πάνε σε δημοψήφισμα, το οποίο θα αποτελέσει το επιστέγασμα μιας νέας ενότητας του Ελληνικού λαού, που θα ενώσει το λαό γύρω από μια νέα θέσπιση της Δημοκρατίας μας. Μην αρνείστε, ούτε να μιλάτε για «διχαστικά δημοψηφίσματα».
Ποιος σας μίλησε για «διχαστικά δημοψηφίσματα» κ. Σαμαρά, όταν προβλέπει το Σύνταγμα και η Δημοκρατία μας το δικαίωμα του Ελληνικού λαού να μπορέσει να εκφραστεί μέσω δημοψηφίσματος; Μην φοβάστε την έκφραση, γιατί το μόνο που κατάλαβα από την κυρία Παπαρήγα και από εσάς, κ. Σαμαρά, είναι ότι φοβάστε μια γνήσια λαϊκή έκφραση του Ελληνικού λαού, μέσω δημοψηφίσματος. Αυτό είναι το μόνο που κατάλαβα.
Θα το συζητήσουμε, θα βάλουμε τα διλήμματα εδώ, σε αυτή την αίθουσα, και θα τα συζητήσουμε. Και είναι πολλά τα θέματα, τα ξέρετε. Τα ξέρετε, τα έχουμε πει. Δικοί σας βουλευτές, κ. Σαμαρά, προτείνουν πολλά από αυτά, τα οποία θα έπρεπε να αποφασιστούν από τον Ελληνικό λαό.
Ζητώ, λοιπόν, σ’ αυτή τη βάση, αυτών των πυλώνων, να σταθούμε όλες εκείνες οι δυνάμεις που είναι έτοιμες να βάλουν πλάτη και να προχωρήσουμε με ευθύνη, αποφασιστικότητα και τόλμη. Χωρίς να υπολογίζουμε το πολιτικό κόστος. Αλλάζοντας τις συνήθειές μας. Αλλάζοντας και εμείς οι ίδιοι. Χωρίς να μετράμε τις προσωρινές δημοτικότητές μας. Χωρίς να μας αφοπλίζουν οι καταστροφολόγοι, τα spreads, η κακοφωνία ή οι φουρτούνες στο διεθνή και ευρωπαϊκό ορίζοντα. Γνωρίζοντας ότι το έργο, ναι είναι δύσκολο, όμως, γεννά μια διαφορετική Ελλάδα.
Μέσα από αυτή την κρίση, υπάρχει αυτή η μοναδική ευκαιρία. Μια μοναδική ευκαιρία, που αν δειλιάσουμε, αν λυγίσουμε, αν φοβηθούμε και αν την πετάξουμε στη μέση ενός δύσκολου δρόμου, η ιστορία θα μας κρίνει πολύ σκληρά.
Σε δέκα χρόνια, κλείνει ο τόπος μας 200 χρόνια από τον αγώνα της απελευθέρωσης και της παλιγγενεσίας. Πού θέλουμε να βρεθούμε; Πώς θέλουμε να την δούμε; Ακόμα υπό οικονομική κηδεμονία; Ακόμα μια χώρα μη βιώσιμη; Ακόμα να μαστίζεται η Ελλάδα από την αδιαφάνεια και τον παρασιτισμό; Με συνεχή ανεργία και αιμορραγία της νέας γενιάς προς το εξωτερικό; Με πανεπιστήμια, που καταγράφονται διεθνώς ως δεύτερης κατηγορίας; Μια Ελλάδα υποβαθμισμένη, όχι μόνο οικονομικά, αλλά και γεωπολιτικά, σε μια περιοχή που αλλάζει δυναμικά, αναπτύσσεται και μας ξεπερνά;
Ή θέλουμε να είμαστε η Ελλάδα που όλοι μας, έστω υποσυνείδητα, ξέρουμε ότι μπορούμε να δημιουργήσουμε; Μιας δίκαιης κοινωνίας, με διαφάνεια, αξιοκρατία, βιώσιμη, ποιοτική και πράσινη ανάπτυξη, που θα στέκεται όρθια και θα αξιοποιεί όλα της τα πλεονεκτήματα, ξανά αξιόπιστη στην Ευρωπαϊκή Ένωση, με δυναμική παρουσία στην περιοχή, προασπίζοντας το συμφέρον της, όπως και τις αξίες της ειρήνης και της συνεργασίας των λαών;
Καλώ και σήμερα όλες τις δυνάμεις που επιλέγουν αυτή την πορεία, να συστρατευθούν σε αυτή την περήφανη και πατριωτική πορεία. Και αυτή μας η στάση, όχι μόνο θα εμπνεύσει τον Ελληνικό λαό, ότι πράγματι κάτι αλλάζει στον τόπο, ότι αξίζει η προσπάθεια, αλλά θα δώσει και νέα αξιοπιστία στη χώρα μας διεθνώς, κάτι που κατακτάται με τις άοκνες προσπάθειες της Κυβέρνησης - αλλά αποδομείται από μια εικόνα. Την εικόνα ότι η πολιτική τάξη στη χώρα μας δεν κατανοεί τη σοβαρότητα της κρίσης και παίζει παιχνίδια, ότι προσπαθεί να ξεφύγει από τα δύσκολα. Ότι η πολιτική τάξη της χώρας είναι αιχμάλωτη σε όλα τα γνωστά - αντιλήψεις, πρακτικές, συμφέροντα, πιέσεις, μικροϋπολογισμούς - μπροστά στις μεγάλες προσκλήσεις που αντιμετωπίζει το έθνος και ο Ελληνικός λαός.
Παιχνίδια επικίνδυνα, ανεύθυνα, που όχι μόνο αφορούν στο μέλλον της Ελλάδας και του Ελληνικού λαού, αλλά που θα επηρεάσουν και την ευρωπαϊκή οικονομία και άλλους λαούς καθοριστικά, πόσο μάλλον τις χώρες που βρίσκονται σήμερα στο μηχανισμό στήριξης, όπως εμείς. Παιχνίδια που αφορούν στο μανδύα της «επαναδιαπραγμάτευσης από μηδενική βάση», της λύσης μιας πτώχευσης ή απειλής πτώχευσης προς τους εταίρους μας, της συγκάλυψης συντεχνιακών συμφερόντων κάτω από το μανδύα της κοινωνικής δικαιοσύνης.
Και χάρηκα κ. Σαμαρά, που γυρίσατε στην αίθουσα σε αυτή την κρίσιμη στιγμή, παρότι δεν χάρηκα καθόλου που βρήκατε αφορμή, όποια και να είναι η παρεξήγηση. Και μίλησα εγώ, ως Πρωθυπουργός, και σας έδωσα την απάντηση. Διότι η εικόνα που θα έμενε αύριο και θα μεταφερόταν διεθνώς, είναι η εικόνα μιας αίθουσας σχεδόν μισής. Όχι, ήταν πολύ εύκολη αφορμή. Σε αυτή τη στιγμή, ήταν μία εύκολη αφορμή να πολωθεί τεχνητά η κατάσταση.
Και θέλω να πω κάτι. Πράγματι, αναγνωρίζω και αναγνωρίζει και η παράταξή μας ότι, το 1974, εδραιώθηκε η Δημοκρατία στη χώρα. Ναι, αλλά τις προηγούμενες δεκαετίες, όμως, και αυτή είναι η σημασία του ΄81, κάθε φορά που μια παράταξη δημοκρατική, μια παράταξη που εκπροσωπούσε άλλα στρώματα - και μεγαλύτερα, πολλές φορές - του Ελληνικού λαού, κατάφερνε να φτάσει στην εξουσία, τότε η χώρα έμπαινε σε περιπέτειες. Άρα, λοιπόν, το 1981 ήταν η επιβεβαίωση μιας ομαλότητας των δημοκρατικών μας θεσμών, που κατακτήθηκαν πραγματικά με αγώνες.
Αγαπητοί συνάδελφοι, η Κυβέρνησή μας επεδίωξε και θα επιδιώκει ευρύτατες συναινέσεις. Συγχαίρω δε, και εκείνες τις πολιτικές δυνάμεις με τις οποίες, κατά τα άλλα, μπορεί να μας χωρίζουν πολλά, αλλά είχαν το θάρρος να ψηφίσουν υπεύθυνα, με αίσθημα εθνικής και όχι κομματικής συνείδησης, το πραγματικά δύσκολο μνημόνιο με τους εταίρους μας, προ ενός έτους.
Μην υποβαθμίζετε το διάλογο. Ζητήσαμε από κάθε Βουλευτή, κάθε κόμματος, να υπερβεί τα κομματικά τείχη που μας χωρίζουν, για να αντιμετωπίσουμε από κοινού απειλές και προκλήσεις. Και αυτό απαιτεί και η σημερινή συγκυρία. Να αποδείξουμε ότι τα κόμματα δεν έχουν ως κύριο στόχο την ψηφοθηρική περιχαράκωση ή τη λογική του πλιάτσικου, της ιδιοτέλειας και της ιδιοποίησης του κράτους, αλλά το κοινό συμφέρον, κανόνες, αξίες και δομές, τις οποίες όλοι προσυπογράφουμε και σεβόμαστε.
Σε κάθε περίπτωση, εμείς πρέπει και κάνουμε ως Κυβέρνηση το δικό μας χρέος. Πρώτος δημοσιονομικός σταθμός είναι το πρωτογενές πλεόνασμα. Τι σημαίνει απλά; Να μην ξοδεύουμε περισσότερα απ’ όσα έχουμε σε έσοδα. Θα είναι το πρώτο σήμα ότι εμείς, οι Έλληνες, στεκόμαστε στα πόδια μας.
Να συμφωνήσουμε όλοι - να συμφωνήσουμε, γιατί όχι; - ότι βάζουμε τέλος στα ελλείμματα και πάμε σε ισοσκελισμένο προϋπολογισμό πλην τόκων, δηλαδή σε πρωτογενές πλεόνασμα, από του χρόνου, το 2012. Να πάρουμε όλοι τη γενναία απόφαση να μειώσουμε ένα αναποτελεσματικό, αντιπαραγωγικό και πελατειακά διογκωμένο κράτος, που η πατρίδα μας δεν μπορεί πια να σηκώσει. Να πάμε σε γενναίες μετοχοποιήσεις ή και αποκρατικοποιήσεις και σε σχέδια που αξιοποιούν αναπτυξιακά επιτέλους την κακοποιημένη δημόσια περιουσία.
Και έρχομαι στο θέμα της λεγόμενης «επαναδιαπραγμάτευσης». Εξήγησα κ. Σαμαρά, σε όλους τους Αρχηγούς, ότι είμαι ανοιχτός σε οποιεσδήποτε προτάσεις, αρκεί να μην μας πετάνε έξω από τους στόχους μας, που είναι βέβαια να βγούμε από την κρίση.
Ποιος είναι ο πυρήνας της πρότασής σας για επαναδιαπραγμάτευση; Το είπατε και σήμερα. Λέτε «λιγότεροι φόροι, άρα λιγότερα έσοδα. Περισσότερες δαπάνες, άρα περισσότερα έξοδα. Και αυτό θα φέρει ανάπτυξη και ευημερία και επιπλέον έσοδα στο κράτος».
Κανένας δεν συμφωνεί με την συνταγή σας. Και σας άκουσαν και σας απέρριψαν. Γιατί; Γιατί τινάζει στον αέρα τον βασικό στόχο, να φτάσουμε σε πρωτογενές πλεόνασμα το 2012. Και σε μια οικονομία όπως είναι η δική μας - το είπε και ο κ. Καρατζαφέρης - μη ανταγωνιστική, ξέρετε τι θα βοηθήσει; Τις εισαγωγές ξένων προϊόντων σε βάρος των ελληνικών, δηλαδή θα τινάξει στον αέρα και πάλι το ισοζύγιο πληρωμών. Ούτε βέβαια τα πεταμένα λεφτά βοηθούν την ανάπτυξη. Το σημαντικό είναι και πού θα πάνε.
Το 2009, με επιπλέον έξοδα του κράτους 36 δισεκατομμύρια ευρώ, είχαμε ύφεση, όχι ανάπτυξη. Είχαμε ανεργία και ύφεση -2%. Αλλά στη βάση αυτής της λαθεμένης παραδοχής, που έχει απορριφθεί από όλους τους εταίρους μας, εσείς έχετε κ. Σαμαρά αρνηθεί κάθε συνεργασία. Δηλαδή, βάλατε όρο για τη συνεργασία, κάτι που ξέρετε ότι και δεν είναι σωστό, και ανέφικτο είναι.
Και όταν ζητούν συναινέσεις στο εξωτερικό, είναι βάσει των δικών μας διαπραγματεύσεων, όχι του δικού σας προγράμματος. Ενδιαφέρονται, ναι, για την άποψή σας, αλλά διαφωνούν μ’ αυτήν.
Κύριε Σαμαρά, απλώς δεν συμφωνούν. Η συνταγή σας, απλά, δεν περνάει. Και όχι μόνο επειδή το λέτε εσείς, αλλά επειδή μας οδηγεί πολύ γρήγορα στη χρεοκοπία και στα τεράστια ελλείμματα.
Παρά ταύτα, εγώ σας κάλεσα να δούμε από κοινού και, μάλιστα, σας κάλεσα να συνδιαπραγματευτούμε ακόμα και το φορολογικό, αυτό που εσείς προτείνατε. Το αρνηθήκατε. Να συνδιαπραγματευτούμε με την Τρόικα. Η Κυβέρνηση, εσείς και όποια άλλα κόμματα θέλουν, να καθίσουμε μαζί, να βάλουμε κάτω το φορολογικό και να δούμε όλες τις καλές λύσεις. Δεν το δεχτήκατε. Εμείς είπαμε «όχι» στη συναίνεση ή εσείς; Μα εγώ το ζήτησα.
Α. ΣΑΜΑΡΑΣ: Μα δεν το πιστεύετε.
Γ. Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Κρίνετε τις προθέσεις μου; Γιατί δεν ήρθατε κ. Σαμαρά τότε, για να δείτε αν πράγματι οι προθέσεις μου είναι ειλικρινείς; Δεν το κάνατε. Όχι - όχι, αφήστε να μιλήσω. Εγώ πρότεινα και το είπα σε όλους τους Αρχηγούς, είπα να δούμε από κοινού ένα φορολογικό σύστημα, ακόμα πιο απλό, πάντα με πνεύμα δικαίου και πιο ελαφρύ, εφ’ όσον μπορούμε να εγγυηθούμε όλοι μαζί ότι θα αποδώσει καλύτερα, χτυπώντας τη φοροδιαφυγή. Διότι εκεί είναι το πρόβλημα, πολύ περισσότερο από το ύψος των φόρων - η δίκαιη πάταξη της φοροδιαφυγής. Και αυτό αποτελεί πατριωτικό μας καθήκον.
Αλλά σας κατέθεσα, όπως και σε όλους τους Αρχηγούς, και τα σημεία σύγκλισης. Ενημερώνω τη Βουλή επισήμως, ότι υπάρχουν δεκάδες σημεία σύγκλισης με πολλά κόμματα. Πολλά υιοθετήσαμε, πολλά υιοθετήσατε, υπάρχουν πολλά σημεία σύγκλισης. Υπάρχουν δηλαδή δυνατότητες, όπως πολύ σωστά είπε ο κ. Βενιζέλος, ευρύτερης συναίνεσης.
Άρα, για εμάς, για εμένα, η όλη έννοια της επαναδιαπραγμάτευσης είναι απλά ένα πρόσχημα. Ένα πρόσχημα, για να μην αναλάβετε τις ευθύνες που σας αναλογούν σ’ αυτή την κρίσιμη στιγμή. Ούτε εμείς, ούτε οι ομοϊδεάτες σας, το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, θεωρούν τη στάση αυτή, στάση ευθύνης.
Γι’ αυτό σας κλείνουν την πόρτα κ. Σαμαρά, και δεν σας ακούνε. Όχι επειδή εσείς έχετε τις σωστές λύσεις, αλλά επειδή γνωρίζουν ότι είναι αδιέξοδες και χαϊδεύουν τα αυτιά των πολιτών ψηφοθηρικά.
Και το μόνο που κάνετε σήμερα, μετά από όλα αυτά, είναι να έρχεστε και να ζητάτε εκλογές, απλώς για να λέτε ότι τις θέλετε. Γνωρίζετε και εσείς πολύ καλά, ότι το τελευταίο πράγμα που χρειάζεται τώρα η χώρα είναι οι εκλογές. Δηλαδή, να ανακατανείμουμε τις θέσεις εξουσίας μεταξύ μας, τις καρέκλες - αυτή είναι η πρόταση που θεωρούσατε ότι σας έκανα προχθές, όταν μιλήσαμε;
Εγώ δεν μίλησα για καρέκλες, διότι δεν με ενδιαφέρουν οι καρέκλες. Είπα να βρούμε ένα πολιτικό πρόγραμμα, στο οποίο βεβαίως, όπως είπα, μπορώ να κάνω και την προσωπική υπέρβαση. Εσείς, άλλα είδατε. Πολύ γρήγορα νοσταλγήσατε τη θέση στην οποία ήσασταν πριν από λίγους μήνες, δηλαδή στην Κυβέρνηση, αλλά για ποιους λόγους; Απλώς, για να συνεχιστεί η πολιτική του παρελθόντος; Ή για να δούμε αν πραγματικά μπορούμε να πάμε μπροστά; Αυτό σας ζητώ.
Και επειδή μας κατηγορήσατε για το χρέος την Κυριακή, θέλετε να σας θυμίσω τι κάνατε με τις πρωτογενείς δαπάνες; Χωρίς τόκους σε δάνεια παλιά, χωρίς τους τόκους, γιατί είπατε, «όλα είναι τόκοι του ΠΑΣΟΚ». Πήρατε τις πρωτογενείς δαπάνες 69 δις και τις αφήσατε 112 δις. Βγάλτε έξω τους τόκους, αυτοί είναι οι αριθμοί. Να γιατί μπήκαμε στο μνημόνιο, κ. Σαμαρά. Σχεδόν τις διπλασιάσατε, μέσα σε μία πενταετία. Δικό σας έργο, αποκλειστικά. Καμία σχέση με τους τόκους του παρελθόντος.
Θέλετε να σας θυμίσω κι άλλα; Προβλέπατε στο δικό σας προϋπολογισμό έλλειμμα 5 δις ευρώ και το παραδώσατε 36 δις ευρώ. Το έλλειμμα που αφήσατε κ. Σαμαρά, είναι τρεις φορές οι περσινές θυσίες του Ελληνικού λαού.
Ούτε σήμερα αναγνωρίσατε κ. Σαμαρά τις ευθύνες της παράταξής σας, ούτε στο ελάχιστο. Μας κατηγορείτε ότι εμείς έπρεπε να γνωρίζουμε, όταν άλλα λέγατε εσείς, ως Υπουργός της Κυβέρνησης Καραμανλή. Όταν μας λέγατε ότι το έλλειμμα, εσείς το λέγατε, είναι 4%-4,5%.
Και πάλι, τι μας είπε ο εκπρόσωπός σας, πριν από ένα μήνα; Διαβάζω: «επαναλαμβάνουμε ότι ο κ. Σαμαράς, το Μάιο του 2009, ήταν Υπουργός Πολιτισμού της Κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας, που εργαζόταν για τα εγκαίνια του Μουσείου της Ακρόπολης και χρησιμοποίησε στην ομιλία του, τα τότε δημοσιοποιημένα επίσημα στοιχεία για τους οικονομικούς δείκτες».
Και έπρεπε ο Αρχηγός της Αντιπολίτευσης να χρησιμοποιεί άλλα στοιχεία κ. Σαμαρά, όταν ο κ. Καραμανλής, όταν δημοσίως τον ρώτησα, δεν μου έλεγε ποια είναι τα στοιχεία του ελλείμματος και του χρέους της χώρας;
Δεν θέλω, όμως, να πάω στα παλιά. Αλλά να πω κάτι: όχι επαναδιαπραγμάτευση, αλλά καμία διαπραγμάτευση δεν θα είχαμε, αν εσείς είχατε κάνει σωστά τη δουλειά σας. Κανένα μνημόνιο.
Εμείς, η Κυβέρνησή μας κλήθηκε να διορθώσει τα δικά σας λάθη, γιατί φυγομαχήσατε. Και αυτά τα λάθη πληρώνει εν πολλοίς σήμερα ο Ελληνικός λαός, με όλα τα άλλα θεσμικά που δεν έγιναν, πράγματι, για δεκαετίες. Διότι αν δεν είχαμε τόσο μεγάλο έλλειμμα, οι προσαρμογές θα ήταν πολύ πιο ήπιες. Και τα βαθύτερα θεσμικά προβλήματα, θα τα λύναμε χωρίς τον ίδιο πόνο και κόπο.
Κλείνοντας αυτό το θέμα κ. Σαμαρά, θεωρώ ότι κάνετε και ένα στρατηγικό πολιτικό λάθος. Η άρνησή σας για ουσιαστική συνεργασία σε μια εποχή κρίσης, με οποιαδήποτε μορφή, σας αναγκάζει πολιτικά να ταυτίζεστε, όχι μόνο με ένα αρνητικό παρελθόν, αλλά και με όσους ποντάρουν στην αποτυχία μας, δηλαδή στην αποτυχία της Ελλάδας.
Και αυτό, ούτε τη Νέα Δημοκρατία συμφέρει πολιτικά - θεωρώ εγώ, δικό σας θέμα - πόσο μάλλον την Ελλάδα την ίδια. Γιατί σας αναγκάζει, ακόμα και στο εξωτερικό, να μιλάτε για «αποτυχία της Κυβέρνησης». Αλλά στο εξωτερικό, δεν κάνουν διακρίσεις, όπως δεν έκαναν διακρίσεις όταν κάνατε την περιβόητη απογραφή, το 2004. Για Έλληνες μιλούσαν. Δεν μιλούσαν ούτε για ΠΑΣΟΚ, ούτε για Νέα Δημοκρατία. Και αυτό, πρέπει να το κατανοήσουμε. Στο εξωτερικό, να είμαστε μόνο Έλληνες, τίποτε άλλο.
Γι' αυτό κ. Σαμαρά, ξανασκεφτείτε το. Ξανασκεφτείτε το. Ξέρω ότι πολλοί στη Νέα Δημοκρατία συμφωνούν με τα λεγόμενά μου. Και σκεφτείτε το θετικό ξάφνιασμα διεθνώς και στην Ελλάδα, με μια διαφορετική προσέγγιση των κομμάτων. Σκεφτείτε την ιστορικότητα μιας παρόμοιας στάσης.
Και μην με παρεξηγείτε, κ. Σαμαρά. Από καμία μάχη δεν παραιτούμαι. Από καμία μάχη δεν παραιτούμαστε. Καλούμε όλους να δώσουμε από κοινού τη μάχη για την Ελλάδα.
Σε κάθε περίπτωση, εμείς δεσμευόμαστε απέναντι στον Ελληνικό λαό να διαχειριστούμε σωστά και υπεύθυνα το μεγάλο κεφάλαιο και βάρος που λέγεται «χρέος» και να εγγυηθούμε ότι πάμε σε πρωτογενή πλεονάσματα. Διότι ακόμα κι αν αύριο μας χάριζαν όλο το χρέος, εμείς σήμερα παράγουμε ελλείμματα. Σήμερα, παράγουμε ελλείμματα.
Αυτό πρέπει να σταματήσει, για να σταθούμε στα πόδια μας και να βοηθήσουμε τις νέες γενιές. Και αυτό πονάει, με τα όποια μέτρα παίρνουμε και τις όποιες διορθωτικές κινήσεις. Το αναγνωρίζουμε. Είναι το τίμημα που πληρώνουμε.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, εμείς κάνουμε και θα κάνουμε το καθήκον μας. Θέλουμε, όπως όλοι οι Έλληνες, να απαλλαγούμε από κάθε είδους οικονομική εξάρτηση. Πρώτος εγώ. Όμως, αυτό δεν θα το πετύχουμε, ούτε με λόγια, ούτε με αλχημείες.
Και θέλω να απευθυνθώ σε κάθε Έλληνα και κάθε Ελληνίδα. Έχουμε ζήσει όλοι ένα σοκ, ένα σοκ αξιοπιστίας, όταν μάθαμε για τα τεράστια χρέη και ελλείμματα της χώρας και τις επιπτώσεις που αυτά έχουν στην ανάπτυξη, την ευημερία, αλλά και στην εξάρτηση της χώρας μας.
Ένα σοκ προσωπικό, με τα μέτρα που χρειάστηκαν και χρειάζονται, για να αντιμετωπίσουμε αυτά τα χρέη και ελλείμματα. Ένα σοκ ψυχολογικό, όταν τόσοι προσβλέπουν ή προβλέπουν την αποτυχία και την καταστροφή και, μάλιστα, όταν τόσοι ποντάρουν στην αποτυχία της Ελλάδας.
Ένα σοκ φόβου μπροστά στις ανεξέλεγκτες διεθνείς και ευρωπαϊκές εξελίξεις. Ένα σοκ συνείδησης και αυτογνωσίας, όταν κατανοούμε τα βαθύτερα αίτια της κρίσης, που αγγίζουν από το πολιτικό σύστημα, μέχρι και αντιλήψεις και πρακτικές που θεωρούσαμε αυτονόητες και τώρα πρέπει να αλλάξουν ριζικά.
Αυτή η Κυβέρνηση κλήθηκε να διαχειριστεί την πιο δύσκολη, πολύπλοκη, πρωτόγνωρη και απαιτητική κατάσταση των τελευταίων δεκαετιών και εντός, και εκτός Ελλάδας. Μιλάμε για ένα έργο και ένα καθήκον υπεράνθρωπο. Ας σκεφτεί κανείς τα εργαλεία που έχει στα χέρια της η Κυβέρνηση. Δεν είναι το Υπουργικό Συμβούλιο, μια χούφτα ανθρώπων, αλλά μια Δημόσια Διοίκηση, που τελικά γαλουχήθηκε - δεν λέω για τους υπαλλήλους τους ίδιους - και έγινε ο πυρήνας του προβλήματος.
Χωρίς την έγερση, χωρίς τη συμμετοχή και την απόφαση του κάθε Έλληνα, το έργο αυτό θα απειληθεί να μην ολοκληρωθεί. Γι' αυτό και σήμερα, η ψήφος εμπιστοσύνης είναι ένα συμβόλαιο με τον Ελληνικό λαό. Ένα συμβόλαιο για το τι μπορούμε να υποσχεθούμε, αλλά και τι δεν μπορούμε να υποσχεθούμε από την πλευρά της Κυβέρνησης. Αλλά και τι χρειάζεται όλοι μας, ο κάθε Έλληνας να δεσμευθεί να κάνει για την πατρίδα.
Από την πλευρά μας, η δέσμευσή μας είναι να δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις, ώστε να σπάσουμε την ανασφάλεια που ζει σήμερα η ελληνική οικογένεια. Με ασφαλή, με σίγουρο τρόπο, να βγούμε από την κρίση.
Υπάρχει πρόγραμμα, υπάρχει Οδικός Χάρτης, υπάρχει προοπτική. Με τις όποιες και αναγκαίες διορθωτικές κινήσεις και παρά τον πανικό που διάφοροι σπέρνουν, υπάρχει οργανωμένη πορεία. Και σ' αυτή την πορεία, έχουμε μέχρι σήμερα την συμπαράσταση και βοήθεια της διεθνούς και ευρωπαϊκής κοινότητας, με δάνεια-μαμούθ, το μεγαλύτερο στην ιστορία του πλανήτη μας, έστω κι αν και γι' αυτούς η εμπειρία είναι αχαρτογράφητη, πρωτοφανής.
Καταλαβαίνω την αγανάκτηση, καταλαβαίνω το φόβο, καταλαβαίνω την αγωνία αν θα τα καταφέρουμε. Θα σας απαντήσω: κάθε ημέρα εδώ και 20 μήνες, τα καταφέρνουμε, με όποιες δυσκολίες και με όποια λάθη. Αντέχουμε με αγώνα. Στεκόμαστε στα πόδια ως χώρα, με κόστος, ναι, και με θυσίες. Μα τα καταφέρνουμε και έχουμε ήδη καταφέρει να σταθούμε όρθιοι και βάζουμε τάξη και έχουμε ξεκινήσει τις μεγάλες αλλαγές για ένα καλύτερο αύριο.
Και την ώρα αυτού του πόνου, θέλω να στείλω ένα σαφές μήνυμα ελπίδας σε κάθε Ελληνίδα και κάθε Έλληνα. Η διαδρομή, ναι, είναι δύσκολη, επίπονη, αλλά υπάρχει φως στην άκρη του τούνελ. Μπορεί εμείς να μην είχαμε ζήσει παρόμοιες καταστάσεις τις τελευταίες δεκαετίες. Περάσαμε όμως χειρότερες δοκιμασίες στο παρελθόν και αντέξαμε.
Και άλλοι λαοί πέρασαν παρόμοιες κρίσεις με εμάς, αλλά άντεξαν, τα κατάφεραν. Εμείς τι θα κάνουμε; Τα κατάφερε η Βραζιλία, τα κατάφερε η Κορέα, τα κατάφερε η Ουρουγουάη, τα κατάφερε η Εσθονία. Γιατί τα κατάφεραν οι γείτονές μας, οι Τούρκοι, να έχουν μια δυναμική οικονομία σήμερα; Και να μην μπορούμε εμείς; Και εμείς θα τα καταφέρουμε, όπως τα έχουμε καταφέρει σε δύσκολες στιγμές της ιστορίας μας.
Μέσα στη μεγαλύτερη φουρτούνα που περάσαμε ποτέ, θέλω να έχετε πίστη στις δυνάμεις του έθνους μας. Είναι πολλοί αυτοί που, πέρυσι, μας είχαν ξεγράψει. Τους διαψεύδαμε, γιατί το θέλουμε και μπορούμε.
Αγαπητοί συνάδελφοι, στις πλατείες σηκώνουμε την ελληνική σημαία, στο Κοινοβούλιο σηκώνουμε την ελληνική σημαία, στο εξωτερικό σηκώνουμε την ελληνική σημαία, αλλά δεν αρκεί. Χρειάζεται για να σταθεί επάξια, να στηθεί σε γερές βάσεις, αυτές τις βάσεις που σήμερα δεν έχουμε. Και τις βάσεις αυτές, δεν θα τις βάλει μόνη της μια Κυβέρνηση, θα τις βάλουμε όλοι μαζί.
Γιατί όπως είπα και στην ομιλία μου στη Διεθνή Έκθεση της Θεσσαλονίκης το 2009, ο καθένας μας γράφει αυτή την ιστορία, ο κάθε πολίτης. Ο δημόσιος υπάλληλος από το μετερίζι του, για να κάνουμε το κράτος πιο αποτελεσματικό και φιλικό. Ο εφοριακός στη δουλειά του, για να πατάξουμε μαζί τη φοροδιαφυγή και την αδικία.
Ο δικαστής από την πλευρά του, για να αποδοθεί η δικαιοσύνη άμεσα. Ο καθηγητής στο σχολείο, ανοίγοντας ορίζοντες για τους μαθητές του. Ο επιχειρηματίας στην επιχείρησή του, για να λειτουργήσει με υγιή μέσα, να γίνει ανταγωνιστικός και να στηρίξει την προοπτική για τον εργαζόμενο. Ο αγρότης και ο κτηνοτρόφος, αλλάζοντας την παραγωγή τους, σκεπτόμενοι πιο πράσινα, πιο ποιοτικά, πιο ελληνικά για τα προϊόντα τους.
Κάθε πολίτης. Κάθε πολίτης που αντιστέκεται στο «δεν πληρώνω», που εκπληρώνει δηλαδή τις υποχρεώσεις του. Που αντιστέκεται και στη διαφθορά, στο μέσον, στην ανομία, στην αυθαιρεσία.
Εμείς δίνουμε και θα δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις, τον καλύτερό μας εαυτό. Δίνω και εγώ αυτή τη δύσκολη μάχη προσωπικά και δεν θα κάνω πίσω, για να βάλουμε τάξη στα του οίκου μας.
Εμείς δεν ξεχνάμε ποτέ, όμως, ότι όταν ξεκινήσαμε αυτή την πορεία, η υπόσχεσή μας ήταν μια ανθρώπινη κοινωνία, που βάζει πρώτα τον πολίτη. Ο στόχος αυτός παραμένει. Αυτή είναι η αποστολή μας. Γι’ αυτό, θα προχωρήσουμε, για μια κοινωνία πιο δίκαιη, πιο ανθρώπινη, για να πατάξουμε τις ανισότητες και να απελευθερώσουμε τις δημιουργικές δυνάμεις του τόπου. Γι’ αυτό είμαστε εδώ. Γι’ αυτό εκλεγήκαμε, γι’ αυτό δουλεύουμε πρωτίστως. Και σ’ αυτή την αποστολή, χρειαζόμαστε όλοι. Όλοι μαζί να την υπηρετήσουμε.
Ζητώ σήμερα ψήφο εμπιστοσύνης στην Κυβέρνηση, για να συνεχίσει τον εθνικό αγώνα της σωτηρίας, αλλά και της αλλαγής της χώρας μας. Και την ζητώ από όλους σας.
Ευχαριστώ.
