Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, απ’ αυτό το Βήμα έχω δώσει στο παρελθόν πολλές μάχες για τη δημοκρατία, τη κοινωνική πρόοδο και τη δημοκρατική ανάπτυξη για το λαό μας, το κόμμα μου και τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ.
Σήμερα είμαι υποχρεωμένος να δώσω τη μάχη για την αλήθεια εδώ στο Κοινοβούλιο, όπως τη δίνω εδώ και ένα χρόνο εκτός Κοινοβουλίου για να αντιμετωπίσω μία σειρά από επιθέσεις, μία σειρά από ψέματα, συκοφαντίες και λάσπη.
Εξάλλου, είμαι συνηθισμένος να δίνω μάχες. Το είπα από την πρώτη στιγμή που ανακινήθηκε το θέμα των υποβρυχίων από τη γερμανική δικαιοσύνη. Πριν από την ελληνική δικαιοσύνη αντιμετώπισε την υπόθεση της FERROSTAAL η γερμανική δικαιοσύνη και το γερμανικό κράτος.
Είχα τη δυνατότητα, μια και το SPIEGEL είχε ανακατευτεί με υπονοούμενα για μένα στην υπόθεση αυτή, να αξιοποιήσω τη γερμανική δικαιοσύνη για να σταματήσω τα δημοσιεύματα του SPIEGEL, κάτι το οποίο πρόσφατα –μάλιστα, χθες Παρασκευή- εξασφαλίστηκε.
Αυτό είναι ανεξάρτητο από το γεγονός ότι την επόμενη εβδομάδα καταθέτω και δεύτερη αγωγή κατά του SPIEGEL γι’ αυτά τα οποία έγραψε την τελευταία εβδομάδα ως συνέχεια των προηγούμενων πρακτικών της Εισαγγελίας του Μονάχου, όπου βρίσκεται η δικογραφία, από την οποία, όπως ακούω εδώ στη Βουλή, αλλά και όπως ήδη έκαναν εδώ και πολλές εβδομάδες μία σειρά εντύπων στη χώρα μας, παραλαμβάνουν τμηματικά κομμάτια -όπως συμφέρει τον καθένα- και τα προβάλλουν στον Τύπο υποστηρίζοντας την άποψη την οποία κυνηγά το άλφα ή το βήτα έντυπο ή οι οικονομικοί και πολιτικοί κύκλοι που βρίσκονται πίσω από την υπόθεση.
(AM)
(SM)
Στα θέματα των εξοπλισμών, αγαπητοί κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, σας βεβαιώ –και με τη μακρά εμπειρία την οποία έχω από τα πέντε χρόνια στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας- ότι υπάρχει ένας συνεχής αγώνας. Από τη μια μεριά, πρέπει κανείς να διαφυλάξει το ανοιχτό, το δημοκρατικό, το ελεύθερο που πρέπει να ισχύει στις Ένοπλες Δυνάμεις και όπου πρέπει να υπηρετούν, όπως λέγαμε τότε, ένστολοι πολίτες, από την άλλη μεριά, όμως, υπάρχουν τα συμφέροντα, με τα οποία πρέπει να μάθει κανείς να συγκρούεται αν θέλει να εξυπηρετήσει την εντολή του. Κι εμείς μία εντολή είχαμε τότε: Να προωθήσουμε το δημόσιο συμφέρον, να υπηρετήσουμε την εθνική στρατηγική της Ελλάδος, για την οποία έδωσαν μάχες οι πολιτικές ηγεσίες του ΠΑΣΟΚ από το 1974 και βέβαια, να είμαστε αποτελεσματικοί.
Πρέπει να πω ότι κάποιοι φίλοι με συμβούλεψαν να μην έρθω και να στείλω ένα υπόμνημα σήμερα. Μου είπαν: «Γιατί να πας; Να νομιμοποιήσεις μία διαδικασία που έχει προειλημμένη απόφαση»; Τους απάντησα ότι δεν φυγομαχώ, ότι δεν απολογούμαι. Είμαι ως μάρτυρας εδώ για να δώσω τη δική μου αλήθεια, που –όπως άκουσα επανειλημμένα από όλους τους συναδέλφους και έχει ιδιαίτερα τονιστεί υπάρχει ανάγκη να τη μάθουμε και δυστυχώς, το διαπιστώνει κανείς όταν θέλουμε ουσιαστικά και πραγματικά να αντιμετωπίσουμε ένα θέμα αλήθειας στη δημοκρατική ζωή, είτε στις Ένοπλες Δυνάμεις, είτε στο δημόσιο τομέα, είτε στο κράτος, είτε στα εργοστάσια που είπε ο κύριος συνάδελφος προηγουμένως, τα οποία αποτελούσαν πάντοτε για εμάς μία πρώτη φροντίδα για να εξασφαλίσουμε τη βιωσιμότητα των εργοστασίων της χώρας, ιδιαίτερα της πολεμικής βιομηχανίας και ξεπεράσουμε τις πολιτικές αδυναμίες, που υπήρξαν στο παρελθόν λόγω της αδυναμίας να εξασφαλίσουν αποτελεσματικά τη λειτουργία αυτών των ναυπηγείων, είτε ήταν της Ελευσίνας, είτε του Σκαραμαγκά.
Κύριοι συνάδελφοι, η συνείδησή μου, η ιστορία μου και ο σεβασμός μου προς το Κοινοβούλιο, μέσα από το οποίο υπηρέτησα επί τρεις δεκαετίες τον ελληνικό λαό, δεν θα μου επέτρεπαν άλλη στάση. Είμαι εδώ γιατί σε όλη την πολιτική μου διαδρομή ήμουν πάντα παρών και όχι απών, στις κρίσιμες μάχες ιδιαίτερα.
Είναι χρέος μου, βέβαια, εδώ σ’ εσάς να υπερασπιστώ έναντι των όσων λέγονται, καλών ή κακών, τις προοδευτικές πολιτικές, το έργο των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ, αλλά και τις ιδεολογικές στρατηγικές προσεγγίσεις, στις οποίες αξιόμαχες, ισχυρές Ένοπλες Δυνάμεις έπαιζαν καθοριστικό ρόλο πάντοτε, διότι εμείς πιστεύαμε μόνο στη βάση μιας εθνικής στρατηγικής, όπου παράλληλα - συμπλήρωμα σε μία δυνατή εθνική οικονομία- θα υπάρχουν ισχυρές Ένοπλες Δυνάμεις.
Είναι χρέος μου, επίσης, να υπερασπιστώ το κύρος και την αξιοπιστία αυτών των Ενόπλων Δυνάμεων και του Πολεμικού Ναυτικού απέναντι στις επιθέσεις «λάσπης» και ψεύδους, που μαζικά, για πολλούς και διαφόρους λόγους – σε κάποιους αναφέρθηκα προηγουμένως, υπάρχουν και οι κομματικοί λόγοι- εύκολα, φθηνά μπορεί κανείς να καταγγείλει χάριν αντιπολιτεύσεως. Από την άλλη μεριά, πρέπει να συνειδητοποιήσουμε παρακαλώ όλοι ότι με κάθε επίθεση έχουμε να κάνουμε με την υποβάθμιση και την αποδυνάμωση της αξιοπιστίας των εθνικών Ενόπλων Δυνάμεων.
Είναι, τέλος, χρέος μου να υπερασπιστώ την προσωπική μου πορεία και προσφορά γι’ αυτό, όπως δεν κρύφθηκα εγώ και κανένας άλλος δεν μπορεί να κρυφθεί πλέον πίσω από εμένα.
(AD)
(4AM)
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, γνωρίζω ότι υπάρχουν πολλοί πολίτες που μας βλέπουν και μας ακούν και περιμένουν να μάθουν τι έχει συμβεί και ποια είναι η αλήθεια. Αρκετοί είναι δηλητηριασμένοι από την καχυποψία στην οποία τους έχει υποβάλει η συστηματική και αδιάκοπη επίθεση εδώ και ένα χρόνο με ψεύδη, λάσπη και συκοφαντίες σε βάρος μου. Σήμερα, όμως, θα ακούσουν πραγματικά γεγονότα και όλη την αλήθεια!
Πάντως, θέλω απ’ αυτό το Βήμα να δηλώσω ότι είμαι υπερήφανος, διότι ως Υπουργός Εθνικής Άμυνας συνεργάστηκα με εκατοντάδες στρατιωτικά στελέχη που τίμησαν την αποστολή τους προς την πατρίδα και δικαίωσαν με το έργο τους την εμπιστοσύνη που επέδειξε ο λαός τα τελευταία χρόνια ξανά προς τις Ένοπλες Δυνάμεις μετά την περίοδο της Δικτατορίας.
Δεν ξέρω γιατί, αλλά όπως δήλωσα πριν από μερικές μέρες, η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ οδηγήθηκε από κάποιους με την πρόταση που κατέθεσε σε μία ενέργεια πολιτικά, ηθικά, ακόμα και νομικά απαράδεκτη. Σκοπός τους δίνουν την εντύπωση ότι είναι να στηθεί ένα Κολοσσαίο, προκειμένου, με την εξόντωση κάποιων και τη διάσωση άλλων, να αποπροσανατολίσουν την κοινή γνώμη. Αντί να δώσουν τη μάχη για να αναδειχθεί η συνολική αλήθεια για ένα υπαρκτό σκάνδαλο, πολύ φοβούμαι ότι οδήγησαν την Κοινοβουλευτική Ομάδα σε έναν πολιτικό και νομικό αυτοεγκλωβισμό.
Αντιλαμβάνονται τελικά πού θα οδηγήσει αυτή η διαδικασία; Θέλω να ελπίζω ότι γνωρίζουν όσοι το σκέφτονται.
Για μένα δεν υπάρχει θέμα συμμετοχής. Και σ’ αυτή τη διαδικασία και σε όποιες άλλες διαδικασίες ακολουθήσουν θα είμαι παρών. Έχω υποχρέωση, έχω χρέος, γιατί πρέπει όλοι να μάθουν την αλήθεια, την οποία πιστεύω και από τις προτάσεις που έγιναν εδώ μέσα –και βλέπω ότι ζητούμε και Εξεταστικές Επιτροπές- ότι είναι πρόθυμοι να την ακούσουν και να την ακολουθήσουν.
Όσοι νόμισαν ότι θα κατασκευάσουν ένα βολικό ένοχο για να ξεγελάσουν για μία ακόμα φορά το λαό, έκαναν λάθος! Όσοι στο βωμό προφανών πολιτικών σκοπιμοτήτων αναγόρευσαν σε δήθεν αξιόπιστους κατήγορους και δικαστές τους κατηγορούμενους –επιτρέψτε μου να το πω- «μιζαδόρους» ενώπιον της γερμανικής δικαιοσύνης, τους ντόπιους διακινητές μιζών και τα μεμονωμένα –το τονίζω- αργυρώνητα επικοινωνιακά εργαλεία τους, έκαναν λάθος!
Επίσης, έκαναν λάθος όσοι νομίζουν ότι οι πολίτες στην κατάσταση που βρίσκονται σήμερα υπό το βάρος των βίαιων συνεπειών της οικονομικής κρίσης που ζούμε, αρκούνται απλά να αποδεχθούν κατασκευασμένους ενόχους και προκατασκευασμένες δήθεν αλήθειες.
Ας είναι βέβαιοι ότι κανείς δεν γλυτώνει από την αλήθεια! Κανένα παρασκήνιο δεν θα μείνει για πάντα στο σκοτάδι! Κανένα κέντρο και παράκεντρο εξουσίας δεν μένει για πάντα στο απυρόβλητο! Ευτυχώς, η ιστορική εμπειρία όλων μας, αλλά και η ιστορική πορεία και εξέλιξη της ζωής του ΠΑΣΟΚ, την οποία έζησα από την πρώτη στιγμή, με βεβαιώνει γι’ αυτές τις διαπιστώσεις!
Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, δεν θα κρύψω ούτε συναισθήματα ούτε θέλω να κρυφτώ μέσα από μισόλογα. Νοιώθω οργή, αλλά περισσότερο λύπη, γιατί εκτός από τα Κόμματα της Αντιπολίτευσης –που άκουσα τις απόψεις τους και είναι σεβαστές- βλέπω και την αγωνιώδη προσπάθεια κάποιων να εμφανίσουν απέναντί μου και το Κόμμα μου, το ΠΑΣΟΚ!
Ανιστόρητες προσεγγίσεις χαρακτηρίζονται από αγνωμοσύνη, αλλά και από θράσος. Συστήνω σ’ αυτούς που τους αρέσει να κρύβονται πίσω από το δάκτυλο, ενώ εμείς για πολλά χρόνια τους δείχναμε σταθερά το φεγγάρι, όπως λέει μία κινέζικη παροιμία, ότι γι’ αυτό χρειάζεται περισσότερη σοβαρότητα.
(XS)
(4AD)
Τη δική μου συμβολή και το δικό μου ιστορικό αποτύπωμα στη δημιουργία και τη νικηφόρα πορεία του ΠΑΣΟΚ κανείς δεν μπορεί να τα διαγράψει.
Πολλοί λένε, όπως ακούω επανειλημμένα, ότι εγώ θα κάνω αποκαλύψεις και ότι θα κάψω κόσμο. Αποκαλύψεις δεν κάνω, γιατί απλούστατα δεν έχω να κάνω.
Δεν μπορώ όμως να αποσιωπήσω τα γεγονότα και την αλήθεια. Η αλήθεια είναι αυτή που θα διαλύσει εις τα εξόν συνετέθησαν αυτήν τη σκευωρία και θα κάψει τους σκευωρούς.
Γιατί βρίσκομαι σήμερα εδώ, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι; Γιατί η πρόταση του ΠΑΣΟΚ απαιτεί την πλήρη, ενιαία και συνολική διερεύνηση όλου του θέματος. Εγώ έτσι το κατάλαβα. Βέβαια, η συνέπεια αυτής της διαπίστωσης δεν εκφράζεται στην πρόταση και γι’ αυτό μπερδεύονται τα πράγματα. Πάντως, δυστυχώς μοιάζει λίγο με κατηγορητήριο. Είναι όμως παντελώς αστήρικτο καθώς δεν βασίζεται σε κανένα μα κανένα, ούτε σε ένα πραγματικό στοιχείο, παρά μόνο σε αόριστες αναφορές κατηγορουμένων και αυθαίρετα συμπεράσματα όλων.
Επομένως, εγώ βρίσκομαι εδώ και διερωτώμαι: Υπάρχει πραγματική πολιτική βούληση της Κυβέρνησης και της αντιπολίτευσης να διερευνηθεί όλη η υπόθεση των υποβρυχίων, ώστε να εντοπιστούν και να αποκαλυφθούν όποιες έκνομες καταστάσεις βάσει κατηγοριών και με στοιχεία έχουν επιβεβαιωθεί; Η απάντηση είναι «όχι». Αν ήθελαν πράγματι να διερευνήσουν όλα αυτά, όφειλαν να διερευνήσουν το θέμα στο σύνολό του.
Κύριοι συνάδελφοι, αλήθεια με δόσεις και μάλιστα άτοκες δεν υπάρχει. Μήπως βρίσκομαι εδώ γιατί αυτό προέκυψε ως συμπέρασμα από τις έρευνες της ελληνικής δικαιοσύνης ή από το πόρισμα του ΣΔΟΕ; Η απάντηση είναι «όχι». Όπως καλά γνωρίζετε, υποθέτω όλοι, στο πόρισμα του ΣΔΟΕ δεν υπάρχει ούτε μία αναφορά. Κι εκείνα τα στοιχεία τα οποία γράφεται κατά κόρον σε μία σειρά εφημερίδων, ότι θα έρθουν και θα έρθουν και θα έρθουν, τελικά όχι μόνο δεν ήρθαν, αλλά όσο περνάει ο καιρός επιβεβαιώνεται ότι δεν υπάρχουν στοιχεία.
Επιπλέον –το είπαν πολλοί συνάδελφοι- η πρόταση της δικαιοσύνης, που ο Αντιεισαγγελέας του Αρείου Πάγου έστειλε στη Βουλή ζητά τη διερεύνηση όλων των Υπουργών, όλων των θεσμικών οργάνων, όλων των κυβερνήσεων και μάλιστα όχι τμηματικά, επιλεκτικά για μία χρονική στιγμή –που δεν ξέρω γιατί, αλλά κάποιοι νομίζουν ότι αυτό έχει περισσότερο ενδιαφέρον- αλλά για όλη την υλοποίηση του προγράμματος μέχρι και το 2009. Το 2009 υπήρξε σαφώς μία νέα σύμβαση από τον παριστάμενο Υπουργό Εθνικής Άμυνας. Άρα, διακόπτεται, αν θέλετε, η συνέχεια της πρώτης σύμβασης που υπεγράφη στις δικές μου ημέρες, που αποφασίστηκε από το ΚΥΣΕΑ και υπεγράφη από τα αρμόδια όργανα του Υπουργείου Αμύνης.
(KO)
(4XS)
Όμως, έχει σημασία να τονίσω ότι αυτή η καινούργια σύμβαση έχει πολύ μεγάλη ομοιότητα -αν δεν είναι ταυτόσημη- με τη «Συμφωνία 912» του 2000. Και απεδείχθη, όπως διαπιστώθηκε και από εσάς, κύριοι συνάδελφοι, που την ψηφίσατε εδώ στο Κοινοβούλιο, ότι είναι μια επαρκής, ικανοποιητική και αποτελεσματική σύμβαση.
Άρα, λοιπόν, όταν και η τωρινή σύμβαση στηρίζεται σχεδόν πλήρως στην προηγούμενη του 2000, πώς είναι δυνατόν να υπάρχουν ερωτηματικά για την προηγούμενη σύμβαση, βάσει της οποίας –επειδή ήταν ισχυρότατη- φτάσαμε σήμερα να είναι σε πλήρη κατασκευή όχι μόνο το Υποβρύχιο «Παπανικολής» το οποίο παραλάβαμε, αλλά και τα άλλα τρία υποβρύχια τα οποία παραλαμβάνονται το 2012; Και έτσι η Ελλάδα θα έχει καταφέρει να πετύχει αυτό το οποίο χρειαζόταν, δηλαδή τη μεταφορά τεχνολογίας, όπως αποφάσισε τότε το ΚΥΣΕΑ σε τέσσερις συνεδριάσεις την περίοδο ’97-’99.
Τρία χρόνια ασχολήθηκε με το θέμα το ΚΥΣΕΑ, διότι συνδυάζονταν δύο μεγάλα πράγματα. Το ένα ήταν να σώσουμε τα Ναυπηγεία και το άλλο να δώσουμε δουλειά από τις Ένοπλες Δυνάμεις στα Ελληνικά Ναυπηγεία με το να κατασκευάζουν πλέον τα πλοία εδώ, να αποκτήσουν δηλαδή οι εθνικές Ένοπλες Δυνάμεις την ικανότητα να παράγουν μόνες τους τα οπλικά συστήματα τα οποία χρειάζονται.
Διότι με την αυτοτέλεια των όπλων -όπως έδειξε τότε και η μεγάλη και στρατηγικής σημασίας επιλογή του Ανδρέα Παπανδρέου να απαλλαγεί από τον έλεγχο των αμερικανικών αεροπλάνων προμηθευόμενος τα γαλλικά Μιράζ- έδωσε το παράδειγμα για τις προγραμματικές συμβάσεις με τις δημόσιες υπηρεσίες και τους δημόσιους οργανισμούς, όσον αφορά το ποιο δρόμο έπρεπε να ακολουθήσουμε.
Και εδώ, λοιπόν, υπήρξε ο δρόμος της μεταφοράς τεχνογνωσίας. Εκπαιδεύθηκαν οι Έλληνες στο Κίελο, όταν κατασκευάζονταν το υποβρύχιο και συγχρόνως στήθηκαν έξι μήνες μετά οι βάσεις για να χτιστούν παράλληλα τα άλλα τρία υποβρύχια στην Ελλάδα και τα οποία χτίστηκαν μέχρι σήμερα.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ακολουθώντας αυτήν την σειρά, θα ήθελα να πω ότι εγώ βρίσκομαι σήμερα εδώ πέρα για να σας μιλήσω με στοιχεία και για μια σειρά από μύθους που έχουν εξαπλωθεί τον τελευταίο καιρό και δηλητηριάζουν και το λαό, αλλά και τις Ένοπλες Δυνάμεις. Προπαντός, βέβαια, υποθέτω ότι από όλα αυτά ενοχλούνται τα μέλη του Κοινοβουλίου –και είναι λογικό- γιατί είναι υποχρεωμένα να δίνουν απαντήσεις σε όλα τα θέματα. Όμως, πρέπει να γνωρίζουν για να δίνουν απαντήσεις.
Κύριοι συνάδελφοι, το πρόγραμμα των υποβρυχίων, όπως είπα προηγουμένως, αποφασίστηκε από το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας για να πάρει μίζες, όπως λέει ένας μύθος.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, πρέπει να καταλάβουμε και να θυμηθούμε λίγο την εποχή και τα πραγματικά γεγονότα. Η εποχή ήταν το 1996 και ήταν η νέα τότε -αγαπητέ μου Πρόεδρε, ασφαλώς θα το θυμάσαι– κυβέρνηση Σημίτη.
Κατά την κρίση των Ιμίων, με ad hoc συμφωνία Ελλάδος-ΗΠΑ-Τουρκίας εξασφαλίστηκε με τους όρους «no men, no ship, no flag» η εθνική ακεραιότητα και η για εμάς πλήρη -για άλλους, για τους γείτονες, σχετική- επαναφορά στο προηγούμενο διεθνές καθεστώς, στο οποίο και επιμένουμε. Και έτσι, κατάφερε η Ελλάδα αποτελεσματικά να περάσει αυτή την κρίση εκείνης της εποχής, για την οποία οι φίλοι μας οι Τούρκοι θέλησαν εν συνεχεία να βγάλουν τις «γκρίζες ζώνες». Όμως, δεν το πέρασαν.
Όμως, από τέτοια γεγονότα πρέπει να βγάζουμε συμπεράσματα. Και το συμπέρασμα το οποίο βγήκε τότε ήταν η άμεση απόφαση της κυβέρνησης Σημίτη για στρατηγική αλλαγή της πορείας των Ενόπλων Δυνάμεων στη βάση μιας άλλης σύγχρονης και αποτελεσματικής νέας πολιτικής εθνικής άμυνας και ασφάλειας με αλλαγή δομής, δύναμης και εξοπλισμών. Εισάγαμε ένα νέο αμυντικό δόγμα που πρότασσε την ευέλικτη ανταπόδοση και το ισοδύναμο τετελεσμένο και προχωρήσαμε στην ενίσχυση και αναβάθμιση στην πράξη του ενιαίου αμυντικού χώρου Ελλάδος και Κύπρου, τον οποίο κάποιοι συνεχίζουν σήμερα να χλευάζουν.
(NP)
(4KO)
Πιστέψτε με, ήταν κρίσιμες οι στιγμές εκείνη την περίοδο. Όσοι έχουν ασχοληθεί με αυτά το ξέρουν και το θυμούνται πάρα πολύ καλά. Στην ίδια την Κύπρο υπήρχε πρόβλημα και αν η Ελλάδα δεν προχωρούσε τότε να υλοποιήσει την εθνική στρατηγική Ελλάδος – Κύπρου -δηλαδή κοινή άμυνα- του Ανδρέα Παπανδρέου, για μία ακόμη φορά η Ελλάδα θα είχε κατηγορηθεί ότι εγκατέλειψε την Κύπρο. Αυτό, όμως, δεν συνέβη, διότι πράγματι οι κυβερνήσεις μας βοήθησαν σημαντικά την περιοχή πολιτικά αλλά και στρατιωτικά.
Για να μην παραμείνουν όλα αυτά στα λόγια, δώσαμε προτεραιότητα από τη μια στην αναβάθμιση του ανθρώπινου δυναμικού και παράλληλα στον εκσυγχρονισμό, στην τεχνολογική ανανέωση και στην αύξηση της δύναμης πυρός των ενόπλων δυνάμεων, κάτι που η Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ αποφάσισε και υλοποίησε μέσω των πενταετών ΕΜΠΑΕ.
Με το πενταετές μεσοπρόθεσμο εξοπλιστικό πρόγραμμα 1996-2000, που εγκρίθηκε για πρώτη φορά από το ΚΥΣΕΑ πάλι το 1996, ανεξάρτητα από τις άλλες συνεδριάσεις που ακολούθησαν για τα επιμέρους όπλα, απάντησε στην ανάγκη ανανέωσης και ενδυνάμωσης των ενόπλων δυνάμεων με νέες τεχνολογίες και στρατηγικού χαρακτήρα οπλικά συστήματα.
Ο μύθος που αργότερα σκόπιμα καλλιεργήθηκε –αργότερα, όμως- ότι δήθεν οι αποφάσεις για τα εξοπλιστικά προγράμματα ανήκουν στον εκάστοτε Υπουργό Εθνικής Αμύνης είναι τόσο σαθρός που καταρρέει από μόνος του, αρκεί να συμπληρώσω την εικόνα με τις υποχρεωτικές από το νόμο διαδικασίες.
Βέβαια, μιλάω στο Κοινοβούλιο. Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, ξέρετε πολύ καλά ότι υπάρχει μια σειρά από το νόμο προβλεπόμενα θεσμικά όργανα, όπως είναι το Συμβούλιο Άμυνας (ΣΑΜ), το Συμβούλιο Αρχηγών Γενικών Επιτελείων (ΣΑΓΕ), το Κυβερνητικό Συμβούλιο Εξωτερικών και Άμυνας (ΚΥΣΕΑ), στο οποίο καταλήγουν όλες οι προτάσεις οι οποίες ξεκινούν από τη βάση των επιτελείων, ανεβαίνουν σε ενδιάμεσα όργανα και εν συνεχεία λαμβάνεται απόφαση από το ΚΥΣΕΑ. Αυτό για όλα τα εξοπλιστικά προγράμματα.
Θέλω να το ξεκαθαρίσω, διότι ακούγονται τερατώδη πράγματα. Ο καθένας υποστηρίζει πως ο κάθε Υπουργός μπορεί να παραγγείλει κάθε όπλο που θέλει. Κανένας Υπουργός τίποτα δεν μπορεί να παραγγείλει στο Υπουργείο Εθνικής Αμύνης, αν δεν περάσουν όλες οι διαδικασίες!
Θέλετε απόδειξη; Απευθύνομαι στους συναδέλφους της Νέας Δημοκρατίας. Θυμάστε την περίοδο προ του 2001 –εγώ τότε αποχώρησα από το Υπουργείο Εθνικής Αμύνης- όπου σε μια σειρά συνεχών συνεδριάσεων της Διαρκούς Κοινοβουλευτικής Επιτροπής –έχω τέσσερις τόμους Πρακτικών όπου γράφονται οι απόψεις συναδέλφων μας απ’ όλα τα κόμματα- Βουλευτές απ’ όλα τα κόμματα εκθέτουν την άποψή τους είτε για το πρόγραμμα των υποβρυχίων είτε για τα TOR είτε για οποιοδήποτε άλλο πρόγραμμα είχαμε.
Άρα, όταν γίνονται τέτοιες διαδικασίες -και με βάση αυτές εξελίχθηκε το συγκεκριμένο πρόγραμμα των υποβρυχίων, το οποίο χρονολογείται από το 1996, όπως σας είπα προηγουμένως και σας εξήγησα με ποιες διαδικασίες προχώρησε- τότε είναι σαφές πως είναι πάρα πολύ δύσκολο έως αδύνατον να υπάρξει κάποιος που θα μπορεί να επηρεάσει όλους αυτούς τους ανθρώπους, για να επηρεάσουν το αποτέλεσμα.
Βεβαίως, προτού πάμε σε αυτό, πρέπει να απαντήσει κανείς ότι παράλληλα ενισχύσαμε την αμυντική βιομηχανία. Το είπα προηγουμένως. Θέλω, όμως, να το ξαναπώ, γιατί τέσσερις ομάδες πλοίων αποφασίστηκαν μέσα στο ΕΜΠΑΕ ’96 και δόθηκαν ανά δύο στην Ελευσίνα και στο Σκαραμαγκά. Αυτά όλα το 1996. Είναι μέσα στο ΕΜΠΑΕ. Εν συνεχεία, εξειδικεύτηκαν οι προτάσεις γι’ αυτά τα πλοία στη σειρά και καθένα εξ αυτών πέρασε απ’ όλες τις διαδικασίες και από το ΚΥΣΕΑ.
Τέλος, υπάρχει και ένας άλλος μύθος που έχει απασχολήσει και τη σημερινή Κυβέρνηση και τους σημερινούς Υπουργούς: Τα δήθεν άχρηστα υποβρύχια. Δεν θα ασχοληθώ με τα τεχνικά και επιχειρησιακά χαρακτηριστικά.
(FT)
(4NP)
Ρωτώ, όμως, αν ήταν άχρηστα, κύριοι συνάδελφοι της Νέας Δημοκρατίας, γιατί τα υλοποίησαν όλες οι επόμενες κυβερνήσεις και ιδιαίτερα η δική σας; Τα προχωρήσατε, τα στηρίξατε, τακτικά τηρούσατε τις πληρωμές.
Εδώ θέλω να διαλύσω ακόμη ένα μύθο, τον οποίο άκουσα και προηγουμένως, κύριοι συνάδελφοι. Η προκαταβολή που έδωσε η Ελλάδα για τα δύο υποβρύχια ήταν 11,9%, κάτω από 12%. Αλλά, κοιτάξτε, όταν συμβάλλεσαι με μία μεγάλη πολυεθνική επιχείρηση -όποια κι αν είναι, δεν έχει σημασία- για να σου κατασκευάσει υποβρύχια, πρέπει να λαμβάνεις υπ’ όψιν ότι η σύμβαση αυτή πρέπει να προβλέπει τα στάδια εκτέλεσης και υλοποίησης και οι πληρωμές σου πρέπει να είναι συνεπείς με βάση αυτά τα στάδια αποπληρωμής. Ειδάλλως, δεν μπορεί να δουλέψει η όλη υπόθεση.
Τώρα, να έρχεται κάποιος και να λέει ότι ξέρετε, αυτά που πληρώσατε, πέραν της προκαταβολής, ήταν στη διάρκεια του χρόνου τόσο και τόσο, άρα λοιπόν, δώσατε τόσα λεφτά, αυτό είναι ανοησία. Διότι αυτό είναι συμβατική υποχρέωση για να παραλάβεις. Βέβαια, ελέγχεις τι χτίζεται, δεν δίνεις λεφτά στον αέρα. Και γι’ αυτό υπάρχει ένα μεγάλο ερωτηματικό από τη δική σας πλευρά. Συνεχίσατε να πληρώνετε τα τελευταία τέσσερα χρόνια της θητείας σας, ενώ υπήρχε πρόβλημα στα ναυπηγεία, ενώ σας ζητούσαν διαπραγματεύσεις. Βεβαίως, εσείς επικαλεσθήκατε το γεγονός ότι έχουν βλάβη.
Όμως, τα υποβρύχια αυτά –εγώ τουλάχιστον μπορώ να σας βεβαιώσω- ήταν πραγματικά, υποβρύχια τα οποία τα παραγγέλνανε άλλες χώρες. Επειδή, όμως, είναι ένα μοντέλο καινούργιο -και αυτό το υποβρύχιο κατασκευάστηκε για πρώτη φορά- πολλοί το θεώρησαν μειονέκτημα και έλεγαν «γιατί δεν πήρατε έτοιμο στο κουτί». Μα, ήταν παλιά. Τα 209 τύπου υποβρύχια που έχει όλος ο κόσμος γερμανικής τεχνολογίας –γιατί βρίσκεται σ’ αυτόν τον τομέα σε πρώτη γραμμή- δεν είχαν κανένα ενδιαφέρον, πλέον, για την Ελλάδα.
Εμείς προμηθευτήκαμε τα 214 τύπου υποβρύχια, νέα τεχνολογία, εξέλιξη του 209. Έχει ένα αναερόβιας πρόωσης σύστημα, το οποίο είναι κυψέλες υδρογόνου, που έχει αποθηκευμένο υδρογόνο και οξυγόνο, το οποίο με την καύση παράγει την ενέργεια που χρειάζεται και αυτό το υποβρύχιο μπορεί να μείνει πάνω από δύο βδομάδες κάτω από τη θάλασσα, καιροφυλακτώντας σε όποια σημεία της Μεσογείου –έτσι κι αλλιώς δεν έχει κανένα πρόβλημα- αλλά και στα παράλια της Κύπρου, για να μπορέσει να αντιμετωπίσει οποιοδήποτε εχθρό.
(Στο σημείο αυτό κτυπάει προειδοποιητικά το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Άκη Τσοχατζόπουλου)
Το βασικότερο απ’ όλα όμως είναι ότι αυτό το υποβρύχιο δίνει στρατηγική υπεροχή στην Ελλάδα στο Αιγαίο. Την υπεροπλία αυτή δεν είναι διατεθειμένες οι Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις να τη χάσουν. Γι’ αυτό είναι ευτυχείς, διότι έχουν αυτό το όπλο. Ακούσατε, άλλωστε, τις δηλώσεις του Αρχηγού του Ναυτικού πρόσφατα.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, είπα και για τη Σύμβαση κατά πόσο είναι ισχυρή, επομένως δεν λέω παραπάνω από εδώ πέρα. Μόνο, κύριε Πρόεδρε, θα ήθελα να μου δώσετε μερικά λεπτά. Θέλω να ολοκληρώσω την παρέμβασή μου, γιατί πρέπει να πω κάποια πράγματα.
Όσοι μας ακούν θα διερωτηθούν: Δηλαδή, έγιναν ωραία και καλά όλα; Δεν υπάρχει σκάνδαλο μιζών; Απαντώ ευθέως: Όχι, δεν έγιναν όλα ωραία και καλά. Εξάλλου, γι’ αυτό η ελληνική δικαιοσύνη –το γνωρίζετε;- εδώ και δεκαέξι μήνες ασχολείται με το θέμα. Έχει πάει σε αρκετές πόλεις της Γερμανίας και της Ευρώπης για να ερευνήσει τα θέματα και βέβαια, σε συνεργασία με τη γερμανική δικαιοσύνη, η οποία βρίσκεται εξίσου στα μαχαίρια με τη Ferrostaal, διότι έχει κατοχυρωθεί η εταιρεία αυτή ως μία πολυεθνική η οποία συνήθιζε να χρησιμοποιεί πλάγιες μεθόδους, για να υλοποιεί τα προγράμματα τα οποία εξασφάλιζε.
(XF)
(4FT)
Αλλά αυτό είναι ένα θέμα που το ζήσαμε. Το ζήσαμε στη SIEMENS, το ζήσαμε στη Mercedes. Το αμερικανικό γραφείο, η Debevoise, όπως ξέρετε, έχει παρέμβει στα πλαίσια του παγκόσμιου απελευθερωμένου ανταγωνισμού. Βλέπετε, η παγκοσμιοποίηση από τη μία μεριά ανοίγει τις αγορές, από την άλλη μεριά, όμως, συσπειρώνει τους ισχυρούς να γίνουν ακόμη πιο ισχυροί.
Άρα, οι αμερικάνοι με τη Debevoise έβαλαν σε έλεγχο τις γερμανικές εταιρείες –έκαναν το λάθος να μπουν στα αμερικάνικα χρηματιστήρια- και από εκεί και πέρα τους έβαλαν στο χέρι, τους εκβίασαν, πήραν πολλά λεφτά. Kαι τώρα επίκειται συμφωνία της Ferrostaal με τη γερμανική δικαιοσύνη, αλλά όχι στα διακόσια που συζητούσαν, πολύ πιο κάτω, διότι φαίνεται ότι οι συνεταίροι της Ferrostaal -που είναι η εταιρεία στο Άμπου Ντάμπι- δημιουργούν προβλήματα.
Υπάρχει και ένας μεθοδευμένος και ακριβοπληρωμένος πόλεμος προκειμένου να αποπροσανατολιστούν οι αρχές και οι ένοχοι να ενοχοποιήσουν άλλους και να κρύψουν τα ίχνη τους. Γι’ αυτό καλούνται όλοι να σκεφτούν καλά μήπως με αδιέξοδες διαδικασίες όπως η σημερινή, πολλοί θα αισθανθούν ικανοποιημένοι γιατί θα μείνουν ανενόχλητοι.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, έλεγα ότι αφού η ελληνική δικαιοσύνη ασχολείται με ένα θέμα για να βρει τους ενόχους, να βρει όλους εκείνους που πιθανώς ξέχασαν το καθήκον τους και έκαναν κάτι το στραβό –έκνομες ενέργειες ή οτιδήποτε άλλο, συναλλαγές μίζες- υπάρχει άλλος που μπορεί να βγάλει αποτέλεσμα γι’ αυτή τη διαδικασία πέραν αυτής; Με ποιο δικαίωμα έντυπα, εκδότες, κανάλια και εφημερίδες λένε «βεβαίως, εδώ έγινε και εντοπίστηκε βάσει των αποφάσεων του γερμανικού δικαστηρίου, ότι πληρώθηκαν μίζες και στην Ελλάδα»; Μα, αυτό ψάχνει να βρει η ελληνική δικαιοσύνη. Βεβαίως θα το βρει και όποιοι είναι οι ένοχοι να έχουν τη δίκαιη τιμωρία που τους ανήκει. Από εκεί και πέρα, όμως, να γενικεύουμε την υπόθεση ενάντια στο Πολεμικό Ναυτικό, ενάντια στις Ένοπλες Δυνάμεις και προπαντός επιλεκτικά ενάντια σε πρόσωπα, αυτό είναι απαράδεκτο.
Ευτυχώς στη χώρα μας η δικαιοσύνη προβλέπει μέτρα και δυνατότητες και έτσι μόνο πλέον μπορεί κανείς να σταθεί τον τελευταίο καιρό, περιμένοντας όμως να λυθούν από τη δικαιοσύνη και κάποια άλλα θέματα, τα οποία τα ζητήσαμε και μάλιστα τα ζήτησα προσωπικά.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, δεν είναι η πρώτη φορά που στοχοποιούμε. Γι’ αυτό ζήτησα προσωπικά και την υποστήριξη της δικαιοσύνης και της εισαγγελίας και των ελεγκτικών αρχών της χώρας μας, που υπόκεινται στον έλεγχο του Υπουργού Οικονομικών, για να ολοκληρωθούν τάχιστα αυτές οι διαδικασίες που με αφορούν. Όπως ξέρετε εδώ και ένα χρόνο βρέθηκα στο κέντρο μιας επίθεσης, μια επικοινωνιακής καταιγίδας με πολλά Μέσα και κανάλια, υποτίθεται για το σπίτι που αγόρασα.
Προς στιγμή σκέφτηκα ότι κάποιοι ήθελαν να απαλλάξουν το ΠΑΣΟΚ από την παρουσία μου, όπως πρόσφατα παραδέχτηκε δημόσια και πρωταγωνιστής της εποχής, αλλά για το 1995. Τότε βέβαια στόχος δεν ήταν, πρόσχημα ήταν, να απαλλαγούν από μένα. Κυρίως ήθελαν να απαλλαγούν από τον Ανδρέα Παπανδρέου.
Κοντεύει ένας χρόνος. Ολοκληρώθηκαν οι έρευνες του ΣΔΟΕ. Ζητώ και παρακαλώ τον ίδιο τον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου τον οποίο προ δεκαημέρου επισκέφθηκα, να επισπεύσει τις διαδικασίες -έχω βαθύτατο σεβασμό στους λειτουργούς της δικαιοσύνης όπως και στους λειτουργούς των ελεγκτικών αρχών του κράτους, του ΣΔΟΕ- ώστε να βγει το αποτέλεσμα.
(BS)
04XF
Διότι είμαστε όμηροι αλλιώς. Δεν μπορώ να φανταστώ ότι κάποιοι θέλουν να μας κρατούν ομήρους.
Κύριε Πρόεδρε, ευχαριστώ -μεταφέρετέ το και στον κ. Πετσάλνικο- διότι ανταποκριθήκατε άμεσα στο αίτημά μου να έρθω να μιλήσω στο Κοινοβούλιο.
Θέλω όμως πριν τελειώσω να επισημάνω έναν κίνδυνο. Αγαπητοί, κύριοι συνάδελφοι, είπα προηγουμένως για μένα η διαδικασία που επελέγη ήταν λάθος. Όμως υπάρχει κάτι χειρότερο που με ανησυχεί. Νομικά υποψιάζομαι –δεν είμαι νομικός δεν μπορώ να το πω, ακούω τι μου λένε οι νομικοί- ότι είναι αστήρικτη. Και τούτο γιατί; Και με βάση τις διατάξεις του άρθρου 86 του Συντάγματος και του ν. 3126/2003 περί ευθύνης υπουργών να ζητήσει την άσκηση ποινικής δίωξης μετά την Β’ Τακτική Σύνοδο της Βουλευτικής Περιόδου που αρχίζει μετά την τέλεση του αδικήματος έχει ξεπεραστεί και γιατί παρά τη δική σας θέληση, που υπογράψατε την πρόταση, να γίνει έρευνα για τη νομιμοποίηση εσόδων από εγκληματική δραστηριότητα με τις διατάξεις του 2331/1995 γίνεται εμφανέστατη απόπειρα να συνδυαστεί η εφαρμογή του νόμου αυτού με ρυθμίσεις του ν. 3691/2008 γιατί μόνο εκεί προβλέπεται ως έγκλημα η απόκτηση ακίνητης περιουσίας, ενώ στον νόμο του 2005 δεν προβλέπεται. Άρα, δεν μπορούν να κινηθούν.
Τώρα φαίνεται κάποιοι νομίζουν ότι μπορούν να τα συνδυάσουν και τα δυο και από τον έναν και από τον άλλον νόμο. Δεν ξέρω. Δεν είναι δική μου δουλειά. απλά επισημαίνω κινδύνους που υπάρχουν. Αν μια τέτοια διαδικασία οδηγηθεί ανεξέλεγκτη τότε κανείς δεν θα μείνει ευχαριστημένος. Δε θα έχουμε πετύχει τίποτα. Και όλα αυτά που λέμε εδώ όλοι μας «θέλουμε την αλήθεια», «στοιχεία», «στο φως την πραγματικότητα» πρέπει να πείσουμε τον κόσμο ότι αφορούν όλους ανεξαιρέτως χωρίς καμία εξαίρεση.
Αν μου επιτρέπετε, κύριε Πρόεδρε, ευχαριστώ πολύ. Αυτή ήταν η δική μου συμβολή στο θέμα που συζητάτε. Εύχομαι καλή επιτυχία στο έργο σας.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ευάγγελος Αργύρης): Το λόγο έχει ο Βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας, κ. Κωνσταντίνος Μουσουρούλης
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΟΥΣΟΥΡΟΥΛΗΣ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Ο Άκης Τσοχατζόπουλος, τον οποίον διαδέχομαι στο Βήμα, εκπροσωπεί, κύριοι συνάδελφοι, μια γενιά πολιτικών που πλην ολίγων εξαιρέσεων λειτούργησαν στην πολιτική ζωή της χώρας με κανόνες που σήμερα ο λαός αποδοκιμάζει.
Ο Άκης Τσοχατζόπουλος είναι ιστορία του ΠΑ.ΣΟ.Κ. Παρά λίγο αρχηγός του και Πρωθυπουργός της χώρας. Την ιστορία του αυτή, τη διαδρομή του την υπενθύμισε ο ίδιος προ ολίγου χαρακτηρίζοντας όμως την πρόταση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΠΑ.ΣΟ.Κ. πολιτικά, νομικά και ηθικά απαράδεκτη. Σημειώστε το αυτό, κύριοι συνάδελφοι. Δήλωσε δε ότι δεν θα είναι ένας βολικός στόχος για εκείνους που είχαν την ιδέα της σκευωρίας. Σκευωρία αποκάλεσε ο κ. Τσοχατζόπουλος την πρόταση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΠΑ.ΣΟ.Κ. Τους θρασείς και αγνώμονες όπως υπονόησε ότι είναι αυτοί που την σκέφτηκαν. Και θα ήθελα, σας παρακαλώ, από τους επόμενους ομιλητές συναδέλφους του ΠΑ.ΣΟ.Κ. να μας πουν ποιους εννοούσε ο πρώην υπουργός.
Δυστυχώς όμως δεν είπε τίποτα για την ταμπακιέρα. Δεν είπε για παράδειγμα πώς είναι δυνατόν τα ίδια ακριβώς υποβρύχια με τις ίδιες προδιαγραφές να κόστισαν στην Ελλάδα δυο φορές περισσότερο απ’ ό,τι σε άλλες χώρες που έκαναν την ίδια παραγγελία.
