ΕΡΩΤΗΣΗ Προς τον Υπουργό Οικονομικών: κ. Γεώργιο Παπακωνσταντίνου Θέμα: Κοινή έκδοση ευρωομολόγου για τη Ζώνη Α του χρέους κάθε χώρας, έως το ποσοστό του χρέους της Γερμανίας προς το ΑΕΠ της (γύρω στο 70% Χρέος / ΑΕΠ)
Η ένταξη της Ελλάδας στο Μηχανισμό Στήριξης αποτρέπει μια άμεση χρεοκοπία αλλά η χώρα και μετά το 2013 θα βρίσκεται καθηλωμένη σε ‘παγίδα χρέους’ και στασιμότητας ενώ θα παραμένουν ισχυροί συστημικοί κίνδυνοι κρίσης χρέους στην ευρωζώνη και την παγκόσμια οικονομία.
Μια άμεση ρεαλιστική διέξοδος, συμβατή με τις Συνθήκες, είναι μια κοινή έκδοση ομολόγου αποκλειστικά για τη Ζώνη Α χαμηλού ρίσκου του χρέους κάθε χώρας, η οποία θα καλύπτει έως το ποσοστό του χρέους της Γερμανίας προς το ΑΕΠ της, δηλαδή γύρω στο 70%. Η ζώνη Β του χρέους με ανερχόμενο ρίσκο θα καλύπτεται με εθνική έκδοση από τις αγορές. Όταν η ευρωζώνη υπερβεί τον κίνδυνο δημοσιονομικής κρίσης η Ζώνη Α θα περιοριστεί και θα καλύπτει μέγιστο ποσοστό 60% του χρέους προς το ΑΕΠ κάθε χώρας, σύμφωνα με το όριο αποδεκτού χρέους της Συνθήκης του Μάαστριχτ.
Η πρόταση αυτή:
• διευκολύνει την ομαλή ‘αποσωλήνωση’ της Ελλάδας από το Μηχανισμό Στήριξης και την επιστροφή της στις αγορές ομολόγων, ενώ ασκεί πίεση στις ευάλωτες χώρες της ευρωζώνης να ελέγξουν το χρέος τους και να αυξήσουν την ανταγωνιστικότητα τους
• περιορίζει το ρίσκο από ενδεχόμενο χρονικής αναδιάρθρωσης του χρέους μιας χώρας αποκλειστικά στη Ζώνη Β και ελαχιστοποιεί τις συνέπειες της στο χρηματοπιστωτικό σύστημα της ευρωζώνης
• καθησυχάζει το φόβο της Γερμανίας αφού κάνει σημείο αναφοράς το German Bund (γερμανικό ομόλογο), διαφοροποιεί το κόστος δανεισμού κάθε χώρας και αποτρέπει τον ηθικό κίνδυνο (moral hazard)
• δημιουργεί μια αγορά ευρωομολόγων ισοδύναμη και ανταγωνιστική προς την αμερικανική αγορά ομολόγων, ενισχύει το ρόλο του ευρώ ως παγκόσμιου αποθεματικού νομίσματος, προσελκύει Κινέζους και άλλους Ασιάτες επενδυτές οι οποίοι σήμερα περιορίζονται κυρίως σε γερμανικά και γαλλικά ομόλογα
• είναι συμβατή με το άρθρο 125 της Συνθήκης της Λισαβόνας που αποκλείει το ενδεχόμενο διάσωσης από χρεοκοπία (no bailout)
Ερωτάται ο κ. Υπουργός
• Προτίθεται να προχωρήσει σε διαβουλεύσεις με τους κεντρικούς θεσμούς και τους εταίρους της ευρωζώνης για την έκδοση κοινού ομολόγου στη Ζώνη Α χαμηλού ρίσκου του χρέους, ειδικά μετά την εκπνοή του τριετούς Μηχανισμού Στήριξης;
Ο ερωτών Βουλευτής
Δημήτρης Ανδρουλάκης |
Κοινή έκδοση ευρωομολόγου
Κατέθεσα σήμερα ερώτηση προς τον Υπουργό Οικονομικών, Γεώργιο Παπακωνσταντίνου σχετικά με τη δυνατότητα να προχωρήσει σε διαβουλεύσεις με τους κεντρικούς θεσμούς και τους εταίρους της ευρωζώνης με στόχο την κοινή έκδοση ευρωομολόγου για τη Ζώνη Α του χρέους κάθε χώρας, έως το ποσοστό του χρέους της Γερμανίας προς το ΑΕΠ της (γύρω στο 70% Χρέος / ΑΕΠ), ειδικά μετά την εκπνοή του τριετούς Μηχανισμού Στήριξης.
Η ένταξη της Ελλάδας στο μηχανισμό αυτό αποτρέπει μια άμεση χρεοκοπία αλλά η χώρα και μετά το 2013 θα βρίσκεται καθηλωμένη σε ‘παγίδα χρέους’ και στασιμότητας ενώ θα παραμένουν ισχυροί συστημικοί κίνδυνοι κρίσης χρέους στην ευρωζώνη και την παγκόσμια οικονομία.
Μια άμεση ρεαλιστική διέξοδος, συμβατή με τις Συνθήκες, είναι μια κοινή έκδοση ομολόγου αποκλειστικά για τη Ζώνη Α χαμηλού ρίσκου του χρέους κάθε χώρας, η οποία θα καλύπτει έως το ποσοστό του χρέους της Γερμανίας προς το ΑΕΠ της, δηλαδή γύρω στο 70%. Η ζώνη Β του χρέους με ανερχόμενο ρίσκο θα καλύπτεται με εθνική έκδοση από τις αγορές. Όταν η ευρωζώνη υπερβεί τον κίνδυνο δημοσιονομικής κρίσης η Ζώνη Α θα περιοριστεί και θα καλύπτει μέγιστο ποσοστό 60% του χρέους προς το ΑΕΠ κάθε χώρας, σύμφωνα με το όριο αποδεκτού χρέους της Συνθήκης του Μάαστριχτ.
Θεωρώ ότι αυτή η πρόταση
• διευκολύνει την ομαλή ‘αποσωλήνωση’ της Ελλάδας από το Μηχανισμό Στήριξης και την επιστροφή της στις αγορές ομολόγων, ενώ ασκεί πίεση στις ευάλωτες χώρες της ευρωζώνης να ελέγξουν το χρέος τους και να αυξήσουν την ανταγωνιστικότητα τους
• περιορίζει το ρίσκο από ενδεχόμενο χρονικής αναδιάρθρωσης του χρέους μιας χώρας αποκλειστικά στη Ζώνη Β και ελαχιστοποιεί τις συνέπειες της στο χρηματοπιστωτικό σύστημα της ευρωζώνης
• καθησυχάζει το φόβο της Γερμανίας αφού κάνει σημείο αναφοράς το German Bund (γερμανικό ομόλογο), διαφοροποιεί το κόστος δανεισμού κάθε χώρας και αποτρέπει τον ηθικό κίνδυνο (moral hazard)
• δημιουργεί μια αγορά ευρωομολόγων ισοδύναμη και ανταγωνιστική προς την αμερικανική αγορά ομολόγων, ενισχύει το ρόλο του ευρώ ως παγκόσμιου αποθεματικού νομίσματος, προσελκύει Κινέζους και άλλους Ασιάτες επενδυτές οι οποίοι σήμερα περιορίζονται κυρίως σε γερμανικά και γαλλικά ομόλογα
• είναι συμβατή με το άρθρο 125 της Συνθήκης της Λισαβόνας που αποκλείει το ενδεχόμενο διάσωσης από χρεοκοπία (no bailout)
