Η βουλευτής της ΔΗΜΑΡ, Ασημίνα Ξηροτύρη, στην τοποθέτησή της κατά τη
συζήτηση της πρότασης δυσπιστίας του ΣΥΡΙΖΑ:
·
Άσκησε οξύτατη κριτική,
αλλά με προγραμματικό λόγο, στην ασκούμενη πολιτική και τη διαχείριση των
προβλημάτων από την Κυβέρνηση, τις ψευδαισθήσεις που καλλιεργεί για ταχύτατη
ανάκαμψη, ενώ οι δανειστές και οι εταίροι επιμένουν στην ίδια πολιτική με
συνεχή λήψη μέτρων. Όπως η υπερφορολόγηση ακινήτων, οι πλειστηριασμοί πρώτης
κατοικίας, η επίθεση στα εργασιακά και τα ασφαλιστικά δικαιώματα, οι με
αυταρχικό και οριζόντιο τρόπο, με πρώτη την ΕΡΤ, μεταρρυθμίσεις της Δημόσιας
Διοίκησης κ.ά.
·
Κάλεσε γι’ αυτό την
Κυβέρνηση ν’ αλλάξει πολιτική, να μη δεχτεί κανένα νέο μέτρο, να
διαπραγματευτεί σκληρά και με σταθερότητα με τους εταίρους, συνδέοντας τα
θέματα του πρωτογενούς πλεονάσματος, του χρηματοδοτικού κενού με τη
συνολική λύση της αναγκαίας αναδιάρθρωσης του χρέους, λύση που οφείλουν άμεσα
να δώσουν οι εταίροι, αφού αναγνώρισαν ήδη τα λάθη του προγράμματος
προσαρμογής.
Η κοινωνία δεν αντέχει άλλο. Η οικονομία χρειάζεται ρευστότητα
και ένα αναπτυξιακό σοκ με στόχευση
την ανάσχεση της ανεργίας.
·
Όσον αφορά τη σκοπιμότητα
της πρότασης δυσπιστίας του ΣΥΡΙΖΑ, ανέφερε ότι δρα αποπροσανατολιστικά,
συσπειρώνοντας την ισχνή κυβερνητική πλειοψηφία και μάλιστα σε μία περίοδο
έντονων αντιπαραθέσεων και στο εσωτερικό της για κρίσιμα κοινωνικά και
οικονομικά θέματα.
«Καταφέρατε», υπογράμμισε η βουλευτής, «συνάδελφοι του ΣΥΡΙΖΑ, στο βωμό
του δικομματισμού να ενισχύσετε μια εσωστρεφή διαδικασία με γνωστό το
αποτέλεσμα της συσπείρωσης από την ψηφοφορία και να αποδυναμώσετε μια ευρύτερη
προσπάθεια από την κοινωνία, τους φορείς και τα κόμματα στη διεκδίκηση της
αλλαγής πολιτικής για την επίλυση των μεγάλων προβλημάτων που έχουμε μπροστά
μας. Τί θα κάνετε στην περίπτωση νέων μέτρων, αποτυχίας της διαπραγμάτευσης για
τη συνολική λύση αναδιάρθρωσης του χρέους, θέματα που θα παιχτούν αυτό το
εξάμηνο;»
·
Το παρών της ΔΗΜΑΡ έχει
έντονο πολιτικό χρώμα και περιεχόμενο. Δυσπιστεί για την ασκούμενη πολιτική της
Κυβέρνησης και η ΔΗΜΑΡ παρουσιάζει τη δική της πρόταση για τη διέξοδο από την
κρίση.
Αμφισβητεί παράλληλα τους στόχους της πρότασης
δυσπιστίας και την αναγκαιότητά της για την κοινωνία σε αυτή την κρίσιμη
συγκυρία.
