Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Η Νέα Δημοκρατία, η οποία σφραγίζει (γιατί αυτή είναι η
αλήθεια κ.κ. συνάδελφοι του ΠΑΣΟΚ, πώς να το κάνουμε) τον χαρακτήρα της
Κυβέρνησης, προσπαθεί να εμφανίζει, να επιδεικνύει συνεχώς την εικόνα μιας
κυβέρνησης αποφασιστικότητας και αποτελεσμάτων.
Εγώ αντιλαμβάνομαι αυτή την προσπάθεια, αντιθέτως, ως μια
συνεχή ανάληψη ρίσκου χωρίς περίσκεψη.
Θέλετε παράδειγμα;
Ο αυτοκαταστροφικός τρόπος που χειρίστηκε ο κ.
Πρωθυπουργός την υπόθεση της ΕΡΤ τον
Ιούνιο. Θα μπορούσε εδώ να ακουστεί «ε,
και λοιπόν τι μας πειράζει το αυτοκαταστροφικό του σύνδρομο;».
Δεν είναι έτσι,
γιατί παράλληλα αυτός ο χειρισμός υπήρξε επίσης κοινωνικά ψυχρός και αδιάφορος
για την τύχη 3.000 εργαζομένων. Αργά ή
γρήγορα θα φτάναμε στα σημερινά. Στην ανακατάληψη του Ραδιομεγάρου, αυτή τη
φορά από τα ΜΑΤ.
Υπάρχει συνάδελφος που δεν θλίβεται από την εικόνα; Όποια
άποψη και αν έχει και για τις επίσης πολλαπλές ευθύνες και άλλων χώρων για τα
περί την ΕΡΤ αδιέξοδα.
Αλλά να ήταν μόνο αυτό!
Ο αλαζονικός τρόπος που χειριστήκατε την τρικομματική
κυβέρνηση αλλά και η σημερινή χωρίς σχέδιο πορεία της Κυβέρνησης στην κρισιμότερη φάση που περνάει η χώρα, με
άσκηση πολιτικής σε βάση καθημερινότητας, με κάνουν να πιστεύω ότι δεν
διδαχθήκατε τίποτα από τα λάθη σας.
Θα περίμενε κανείς ότι ο κ. Πρωθυπουργός θα είχε διδαχτεί
από την προσωπική πολιτική του πορεία ότι η βιασύνη δεν είναι καλός σύμβουλος.
Ο κ. Πρωθυπουργός δεν χαλιναγωγεί αυτή του την τάση για
υποτιθέμενη αποφασιστικότητα, η οποία στην ουσία δεν είναι τίποτα άλλο παρά
πολιτικά παιχνίδια με προφανείς κινδύνους.
Θα μπορούσε κάποιος να πει:
Να λοιπόν λόγοι, για να κατατεθεί πρόταση δυσπιστίας και
να οδηγηθεί μια τέτοια κυβέρνηση σε πτώση.
Αλήθεια, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι του ΣΥΡΙΖΑ;
Είμαι απολύτως βέβαιος ότι τουλάχιστον τα ηγετικά σας
στελέχη, που τα γνωρίζω, δεν υπήρξαν ποτέ τόσο αφελείς. Δεν υπάρχει πιο απλόχερη
χείρα βοηθείας αυτήν την ώρα προς την Κυβέρνηση από την πρόταση δυσπιστίας που
καταθέτετε.
Την Κυριακή το βράδυ, εκτός αν έρθει η γη ανάποδα - που
δεν θα έρθει- η Κυβέρνηση θα έχει εξασφαλίσει την συσπείρωσή της. Θα έχει
εξασφαλίσει τη συνοχή της που τόσο ανάγκη την έχει.
Και την απρόσκοπτη πορεία της, τουλάχιστον για ένα
εξάμηνο, με όλες τις δυνατότητες της στο τραπέζι για να παράξει και να στηρίξει
όποιες πολιτικές αποφασίσει η ίδια σε συνεννόηση με τους δανειστές μας.
Ή δεν είναι έτσι;
Δεν το ξέρετε;
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ είναι ο απόλυτος τακτικισμός. Η εξυπηρέτηση, συνειδητά, της βαθύτατα
αντιλαϊκής στρατηγικής επαναθεμελίωσης ενός νέου χειρότερου αμείλικτου
δικομματισμού.
Το εκβιαστικό «ή μ’ εμάς ή μ’αυτούς» είναι η νέα μεγάλη
μαύρη τρύπα στην ελληνική πολιτική ζωή.
Γιατί δεν θέλετε να κυβερνήσετε, κυρίες και κύριοι
συνάδελφοι του ΣΥΡΙΖΑ. Παιχνίδια εξουσίας παίζετε και μάλιστα τα παίζετε
επιδιώκοντας να μην έχετε κόστος στην όποια εξέλιξη.
Γι΄ αυτό λέτε στους Αμερικανούς, με ξεκάθαρες κουβέντες,
ότι ο ΣΥΡΙΖΑ πιστεύει ότι για την Ελλάδα θα ήταν καταστροφή η έξοδος της από το
Ευρώ αλλά στο λαό μας καλλιεργείτε συγχύσεις.
Γι΄ αυτό θεωρείτε την ΕΡΤ όχι περιουσία του λαού, αλλά
βοήθημα σ΄αυτά τα παιχνίδια εξουσίας αδιαφορώντας επί της ουσίας για τους
ανθρώπους που περιμένουν να δουλέψουν.
Γι΄αυτό δεν βρήκατε ακόμη χρόνο να συσκεφτείτε, να
συζητήσετε το ζήτημα της Απλής Αναλογικής που σας έθεσε η ΔΗΜΑΡ την προηγούμενη
εβδομάδα.
Διάβασα όμως ότι, μόλις προσγειώθηκε στην Αθήνα ο αρχηγός
της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, επιστρέφοντας από το Τέξας, σήμανε, λέει
συναγερμό, συγκάλεσε τα όργανα του κόμματος ξημερώματα, συνεδριάσεις,
επεξεργασίες, σενάρια, πρότεινε ο ίδιος την πρόταση δυσπιστίας.
Γιατί;
Για να δώσετε έξι μήνες ζωής σε μια κυβέρνηση που
υποτίθεται ότι βιάζεστε να διαδεχτείτε;
Για να επιδείξετε κι εσείς αυτό που έκανε και η ΝΔ όσο
ήταν στην αντιπολίτευση; Υποτιθέμενη
ετοιμότητα για την κατάληψη της εξουσίας,
χωρίς επίγνωση των προϋποθέσεων, χωρίς ρεαλιστικό σχεδιασμό.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Ο Φώτης Κουβέλης καταδείκνυε στην περίοδο της συμμετοχής
μας στην κυβέρνηση την επίδειξη δύναμης ως ατελέσφορη επιλογή, που μόνο σε
μεταρρυθμίσεις δεν οδηγούσε.
Τώρα όλοι
διαπίστωσαν τα αδιέξοδα αυτής της τακτικής του πολιτικού τσαμπουκά.
Θα μπορούσαμε σήμερα να επιχαίρουμε, γιατί δικαιωθήκαμε
κατά μια έννοια.
Θα μπορούσαμε,
επενδύοντας στην αντιμνημονιακή ρητορεία, να εξαργυρώσουμε την επιταγή της αποχώρησής μας από την
κυβέρνηση. Αλλά είναι επιταγή ακάλυπτη, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, όσο η
χώρα δεν στηρίζεται στα πόδια της, όσο βρίσκεται υπό επιτροπεία.
Στις εκλογές του Ιουνίου ο λαός έδωσε στη Δημοκρατική
Αριστερά σχετικά μικρή δύναμη στη Δημοκρατική Αριστερά.
Έτσι επέλεγε σ΄ όλη τη μεταπολίτευση. Εκτιμούσε τον
Κύρκο, σεβόταν τον Χαρίλαο αλλά ψήφιζε τον Ανδρέα.
Επιβράβευε τη δημαγωγία, παρέδιδε εν λευκώ, με
αυτοδυναμίες, την τύχη του σε όσους του χάιδευαν τα αυτιά και σε όσους έκαναν
πολιτική με συνθήματα και με φόβους.
Ελπίζω, πριν να είναι αργά, να καταλάβει ο λαός μας ότι
δεν του χρειάζονται πολιτικοί υψίφωνοι, ρήτορες της δημαγωγίας, ούτε χτυπήματα
του χεριού στο τραπέζι αλλά συνετοί και υπεύθυνοι πολιτικοί.
Εμείς δεν θα στηρίξουμε με ναι ή όχι τους πρωταγωνιστές
του νέου δικομματισμού.
Θα δηλώσουμε και θα είμαστε παρόντες ως η άλλη τρίτη
δύναμη της ελπίδας.
