Θέμα: Τοποθέτηση του βουλευτή του ΠΑΣΟΚ, κ. Θαν. Οικονόμου στην Ολομέλεια της Βουλής, επί του νομοσχεδίου για την πολιτική συμμετοχή των μεταναστών και την ελληνική ιθαγένεια.
«Ειδικά για αυτό το νομοσχέδιο, έχει πολύ μεγάλη σημασία ο βαθμός συναίνεσης που θα πετύχουμε. Πέρα από το πρόβλημα που επιχειρεί να διαχειριστεί, ενσωματώνει ευρύτερα ζητήματα. Αναφέρεται ευθέως στο βαθμό αυτοπεποίθησης που έχουμε οι ίδιοι για την κοινωνία μας και τις δημοκρατικές της αξίες. Σας προτείνω λοιπόν να ανησυχείτε περισσότερο για τις συνέπειες που ήδη βιώνει η ελληνική κοινωνία εξαιτίας της διαμόρφωσης όρων κοινωνικής απομόνωσης. Και τελικά κοινωνικής εκδικητικότητας από εκείνους που «μας κάνουν» όταν είναι να τους απομυζούμε, αλλά «δεν μας κάνουν» όταν πρέπει να τους αναγνωρίσουμε το στοιχειώδες. Αυτή ακριβώς την ανάγκη, την ανάγκη να σταθούμε εκεί που βρίσκεται το μέτρο, ισορροπώντας ανάμεσα σε αυτό που μπορούμε, αυτό που θέλουμε και αυτό που πρέπει, υπηρετεί το παρόν νομοσχέδιο. Γιατί με την κατεύθυνση που δίνει, επιχειρεί να διευθετήσει ένα περιβάλλον που έτσι όπως είναι σήμερα δεν μπορεί να αντιμετωπίσει αυτό που έρχεται, ως ακόμη μια συνέπεια της οικονομικής κρίσης. Γιατί επιτέλους απελευθερώνει από τα βαρίδια που δημιούργησε η χρόνια σύγχυση στα περί υπηκοότητας και ιθαγένειας και στους ομογενείς. Και αυτό είναι πολύ σημαντικό. Ειδικά για περιοχές όπως η Ήπειρος που είναι όμορες με χώρες προέλευσης μεταναστών, διαμορφώνει τη βάση για να σταματήσει ένα πρόβλημα που διέσπειρε το πρόβλημα και εκεί που δεν έπρεπε.»
http://www.youtube.com/user/athanasiosoikonomou
Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της ομιλίας.
Είναι προφανές ότι αν θέλουμε να διαφωνούμε για τα κριτήρια της πολιτικής συμμετοχής των μεταναστών επ’ αόριστον, σίγουρα μπορούμε. Υπάρχει πάντα ύλη για να εκτρέφεται η άρνηση. Άλλωστε σε αυτό είναι αστείρευτοι όσοι δεν διαθέτουν, ούτως ή άλλως, τα πολιτικά ανακλαστικά για να κατανοήσουν ότι τα πράγματα που καλούμαστε στην ουσία να αντιμετωπίσουμε δεν επίκεινται. Έχουν ήδη συμβεί.
Ότι τα βήματα που κάνουμε σήμερα δεν είναι παρά η στοιχειώδης επιτάχυνση, ώστε να φτάσουμε στο σημείο στο οποίο έπρεπε να είμαστε προ καιρού.
Εκεί που επιβάλλει όχι μόνο η κουλτούρα μας, αλλά η ίδια η συγκυρία που πλέον διογκώνει το πρόβλημα, καθώς επίσης και οι διεθνείς μας υποχρεώσεις. Στην ουσία σήμερα διατυπώνουμε τις αυτονόητες απαντήσεις σε μια πραγματικότητα που μας «φωνάζει» ένα πράγμα:
Η κοινωνική ευαισθησία, ο σεβασμός στα ανθρώπινα δικαιώματα, η εμβάθυνση της δημοκρατίας δεν είναι απλώς έννοιες που επειδή έχουν θετικό πρόσημο είναι η συνταγή του «πολιτικώς ορθού». Είναι θέμα κοινωνικής επιβίωσης. Είναι οι αναγκαίες αλλαγές που πρέπει να γίνουν, ώστε να μην ανατροφοδοτείται η πηγή της κρίσης.
Δεν έχει νόημα να χάνουμε τις εξελίξεις με πολιτικά διλήμματα που στην ουσία υπάρχουν μόνο στο μυαλό και την πρακτική όσων διατηρούν ακόμη τους λάθος φόβους.
Γιατί φοβάστε τα λάθος πράγματα κύριοι συνάδελφοι της δεξιάς πτέρυγας.
• Ανησυχείτε για την αλλοίωση της εθνικής μας ταυτότητας και για την αποεθνικοποίηση της «ημετέρας Παιδείας».
Την ίδια στιγμή που η ιστορική διαδρομή της ελληνικότητας δείχνει πως η δύναμή της βρίσκεται ακριβώς στην προσαρμοστική της ικανότητα. Αυτή και όχι η μονολιθικότητα αποτέλεσε πάντα το θεμέλιο της κοινωνικής συνοχής και την διάρκειας στο χρόνο. Είναι πιο γόνιμο λοιπόν να ανησυχείτε για το πώς θα αυξήσουμε την δύναμη της κοινωνίας ώστε να ενισχύσουμε την προσπάθεια που κάνει η χώρα μας για την προάσπιση της εθνικής μας κυριαρχίας από τους παντός τύπου κερδοσκόπους.
• Ανησυχείτε για την αύξηση της παράνομης μετανάστευσης και ότι αυτή σημαίνει για την εγκληματικότητα και το γενικότερο αίσθημα ασφάλειας των πολιτών.
Την ίδια στιγμή που είναι προφανές από τις διατάξεις του νομοσχεδίου ότι εντάσσεται πλήρως στον ευρύτερο κυβερνητικό σχεδιασμό για την εδραίωση της ευνομίας στην χώρα μας. Που χωρίς σοβαρή πολιτική για την μετανάστευση και το άσυλο δεν μπορεί να στοιχειοθετηθεί.
Σας προτείνω λοιπόν να ανησυχείτε περισσότερο για τις συνέπειες που ήδη βιώνει η ελληνική κοινωνία εξαιτίας της διαμόρφωσης όρων κοινωνικής απομόνωσης. Και τελικά κοινωνικής εκδικητικότητας από εκείνους που «μας κάνουν» όταν είναι να τους απομυζούμε, αλλά «δεν μας κάνουν» όταν πρέπει να τους αναγνωρίσουμε το στοιχειώδες. Δεν είναι η δική τους πολιτική συμμετοχή και ασυλία που πρέπει να μας φοβίζει. Αλλά, η ασυλία που απολαμβάνουν μέχρι σήμερα εκείνα τα οργανωμένα συμφέροντα που έφτιαξαν το πιο τρομακτικό κύκλο βίας και ανομίας.
Τον κύκλο της εμπορίας ανθρώπων με αντικείμενο εκμετάλλευσης τους απροστάτευτους πρόσφυγες.
Από την άλλη πλευρά υπάρχει ένας εξίσου σημαντικός κίνδυνος.
Που παρά το γεγονός ότι εκπορεύεται από την εντελώς αντίθετη ιδεολογική παράδοση, περιγράφει επίσης μια «εκτός τόπου και χρόνου» αντιμετώπιση της μετανάστευσης. Δεν είναι σοβαρό να μην υπάρχουν «όχι» σε οποιοδήποτε κριτήριο συνοδεύει την οριοθέτηση της πολιτικής συμμετοχής των μεταναστών.
Όσο επικίνδυνο είναι να καλλιεργούμε φοβίες και ρατσισμό κάτω από υπερπατριωτικές υστερίες, άλλο τόσο είναι επικίνδυνο να μην αναγνωρίζουμε το όριο των αντοχών που έχουμε ως χώρα υποδοχής. Δεν προσφέρουμε υπηρεσίες έτσι. Σε κανένα. Και τη χώρα μας αποστερούμε από τις εξαιρετικά θετικές πλευρές της μετανάστευσης, από την πολυεπίπεδη ανανέωση που συνεπάγεται η οργανωμένη ενσωμάτωση των μεταναστών. Και τους ίδιους τους πρόσφυγες ωθούμε σε απάνθρωπες συνθήκες. Αυτή ακριβώς την ανάγκη, την ανάγκη να σταθούμε εκεί που βρίσκεται το μέτρο, ισορροπώντας ανάμεσα σε αυτό που μπορούμε, αυτό που θέλουμε και αυτό που πρέπει, υπηρετεί το παρόν νομοσχέδιο.
Πρώτον, γιατί με την κατεύθυνση που δίνει, επιχειρεί να διευθετήσει ένα περιβάλλον που έτσι όπως είναι σήμερα δεν μπορεί να αντιμετωπίσει αυτό που έρχεται, ως ακόμη μια συνέπεια της οικονομικής κρίσης. Την αύξηση της μεταναστευτικής ροής. Βεβαίως και των παράνομων ροών, αλλά
και του κύριου όγκου της, της προσφυγιάς – που σχετίζεται ευθέως με την αλλαγή των παγκόσμιων δημογραφικών ισορροπιών, τις περιφερειακές συγκρούσεις που δυστυχώς εντείνονται από την αστάθεια της περιόδου αυτής.
Δεύτερον, γιατί είναι σχεδιασμένο με τέτοιο τρόπο ώστε να συγκεκριμενοποιεί το όριο και να τηρεί την απαραίτητη ισορροπία αξιών που οφείλει να χαρακτηρίζει κάθε σύγχρονη πολιτική μετανάστευσης. Τα κριτήρια που τίθενται για την πολιτική συμμετοχή είναι ξεκάθαρα και υπηρετούν τις δύο παράλληλες στοχεύσεις.
Αφενός την ομαλή ένταξη των νόμιμων μεταναστών και ειδικά εκείνων της δεύτερης γενιάς, των παιδιών δηλαδή που δεν έχουν ούτως ή άλλως άλλη πατρίδα.
Αφετέρου, τα «στεγανά» που απαιτούνται για την αποτροπή της παράνομης μετανάστευσης.
Τρίτον, γιατί επιτέλους απελευθερώνει από τα βαρίδια που δημιούργησε η χρόνια σύγχυση στα περί υπηκοότητας και ιθαγένειας και στους ομογενείς. Και αυτό είναι πολύ σημαντικό. Ειδικά για περιοχές όπως η Ήπειρος που είναι όμορες με χώρες προέλευσης μεταναστών, - εκπροσωπώ το Νομό Ιωαννίνων και το θέμα το γνωρίζω πολύ καλά – διαμορφώνει τη βάση για να σταματήσει ένα πρόβλημα που διέσπειρε το πρόβλημα και εκεί που δεν έπρεπε. Το έκανε κοινό για αλλοδαπούς και ομογενείς. Δεν χρειάζεται νομίζω να πούμε τίποτε περισσότερο για αυτό. Είναι σαφής η τεράστια εθνική ζημιά που συνεπάγεται αυτό. Αλλά και η πληγή στον ιστό των τοπικών κοινωνιών.
Ειδικά για αυτό το νομοσχέδιο, έχει πολύ μεγάλη σημασία ο βαθμός συναίνεσης που θα πετύχουμε. Πέρα από το πρόβλημα που επιχειρεί να διαχειριστεί, ενσωματώνει ευρύτερα ζητήματα. Αναφέρεται ευθέως στο βαθμό αυτοπεποίθησης που έχουμε οι ίδιοι για την κοινωνία μας και τις δημοκρατικές της αξίες. Προσδιορίζει το βαθμό αποτελεσματικότητας και σοβαρότητας με τον οποίο μπορούμε να σχεδιάσουμε σύγχρονες και προοδευτικές πολιτικές απαντήσεις στα παγκοσμιοποιημένα φαινόμενα. Ορίζει τελικά έναν ορίζοντα, ένα μέτρο αισιοδοξίας για τη χώρα που θέλουμε, για την Πολιτεία που δομούμε.
Και αυτό, επιτρέψτε μου έχει να κάνει όχι μόνο με την πολιτική συμμετοχή των μεταναστών, αλλά κυρίως με τη δική μας πραγματική πολιτική συμμετοχή.
Ευχαριστώ πολύ.
