Αθήνα, 23 Ιουνίου 2010
ΟΜΙΛΙΑ
ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ
ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ
ΣΤΗΝ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΥΠΟΘΕΣΕΩΝ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ
ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ, ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 36, ΠΑΡ. 7 ΤΟΥ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΥ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ ΓΙΑ ΤΟ ΥΠΟ ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ «ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗ ΤΟΥ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ»
Κυρίες και κύριοι βουλευτές, θα μου επιτρέψετε να ξεκινήσω με μια συνολική αναφορά, παίρνοντας αφορμή από τις ανακοινώσεις που έκανε η Πρόεδρος της Επιτροπής, για τον προγραμματισμό και για τις προθέσεις της Κυβέρνησης σχετικά με μια σειρά από νομοσχέδια.
Όπως γνωρίζετε, υπάρχει σε εξέλιξη η συζήτηση για το ασφαλιστικό νομοσχέδιο, για τη μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού συστήματος στη χώρα μας.
Η συνταγματική επιταγή καθορίζει ότι το μέρος των συνταξιοδοτικών διατάξεων που αφορούν το δημόσιο τομέα κατατίθεται ως χωριστό νομοσχέδιο. Άρα, σκοπεύουμε να παραλληλίσουμε τις δύο διαδικασίες. Με την οριστικοποίηση του νομοσχεδίου για το ευρύτερο συνταξιοδοτικό, οριστικοποιούνται και οι ρυθμίσεις για το δημόσιο τομέα.
Σήμερα, συνεπώς, το νομοσχέδιο, τα σημεία του οποίου συζητάμε στο πλαίσιο του άρθρου 36, παρ. 7 του Κανονισμού της Βουλής, είναι ένα νομοσχέδιο που έχει δύο διακριτά μέρη. Το πρώτο αφορά τη συμμόρφωση της χώρας μας με την απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου για την εξίσωση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης ανδρών και γυναικών στο Δημόσιο και το δεύτερο αφορά τα γενικότερα του συνταξιοδοτικού του Δημόσιου, στα οποία υπάρχει εναρμόνιση με αυτά του ευρύτερου συνταξιοδοτικού νομοσχεδίου, που αφορά τον ιδιωτικό τομέα.
Το δεύτερο νομοσχέδιο, το οποίο θα συζητήσουμε αύριο, είναι το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, το οποίο προβλέπεται στο Μνημόνιο που έχει υπογράψει η Κυβέρνηση και έχει περάσει από τη Βουλή.
Και το τρίτο, που αφορά το Υπουργείο Οικονομικών, είναι το λεγόμενο νομοσχέδιο δημοσιονομικής ευθύνης, που είναι μια εκ βάθρων αλλαγή του τρόπου κατάρτισης, συζήτησης, ψήφισης, εκτέλεσης, παρακολούθησης του Προϋπολογισμού και συνολικά των δαπανών στη γενική κυβέρνηση. Είναι μια μεγάλη αλλαγή στο δημοσιονομικό σύστημα της χώρας μας και αυτό θα έρθει σε συζήτηση του άρθρου 36, παράγραφος 7 του Κανονισμού της Βουλής την επόμενη Δευτέρα.
Πρόθεση της Κυβέρνησης είναι όλα αυτά τα νομοσχέδια να ψηφιστούν πριν το κλείσιμο της Ολομέλειας της Βουλής και υποχρέωση της χώρας μας είναι να έχουν κατατεθεί και να έχει ξεκινήσει αυτή η διαδικασία πριν το τέλος Ιουνίου. Άρα, λοιπόν, για τα νομοσχέδια αυτά θα υπάρξει κατάθεση πριν από το τέλος Ιουνίου και σε υπουργικό συμβούλιο, που θα γίνει τις επόμενες ημέρες, θα υπάρξει η έγκρισή τους, έτσι ώστε μετά να κατατεθούν. Είναι υποχρεώσεις που απορρέουν από το μνημόνιο και ταυτόχρονα είναι και κινήσεις, οι οποίες έχουν ένα σαφέστατο στόχο.
Το νομοσχέδιο δημοσιονομικής ευθύνης, που θα συζητήσουμε την επόμενη εβδομάδα, θα δώσει για πρώτηφορά στο Ελληνικό Κράτος τη δυνατότητα να ελέγχει πραγματικά τις δαπάνες και να λογοδοτεί έτσι στον Έλληνα πολίτη.
Το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, που θα συζητήσουμε αύριο, θωρακίζει περαιτέρω το ελληνικό τραπεζικό σύστημα και του δίνει τη δυνατότητα να στηρίζει την πραγματική οικονομία.
Η σημερινή συζήτηση για το συνταξιοδοτικό δίνει την δυνατότητα στο κράτος να δημιουργεί ένα βιώσιμο ασφαλιστικό σύστημα, το οποίο θα πληρώνει συντάξεις για τους δημοσίους υπαλλήλους στο μέλλον και ταυτόχρονα θα ελέγξει το μεγάλο κόστος, το οποίο υπάρχει στο Δημόσιο.
Έρχομαι στο σημερινό μας θέμα, τη νομοθετική διαβούλευση για το σχέδιο νόμου για τη μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού συστήματος του Δημοσίου. Με αυτό, η Ελλάδα συμμορφώνεται με την καταδικαστική απόφαση του δικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων σε σχέση με την εξίσωση των ορίων ηλικίας ανδρών και γυναικών στο Δημόσιο και, κατά δεύτερο λόγο, θεσπίζονται αλλαγές στο μέχρι σήμερα ισχύον συνταξιοδοτικό πλαίσιο των δημοσίων υπαλλήλων, με στόχο την εναρμόνιση του ασφαλιστικού του δημοσίου τομέα με τις ρυθμίσεις του υπό κατάθεση ασφαλιστικού νομοσχεδίου του Υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης. Όταν θα έρθει το νομοσχέδιο αυτό, στην πλήρη του μορφή, θα έχει ενσωματώσει τις τελικές ρυθμίσεις του ευρύτερου νομοσχεδίου, το οποίο ακόμα είναι σε μία διαπραγμάτευση με τους εταίρους μας στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή.
Με αυτές τις νέες ρυθμίσεις, επιχειρείται να γίνει μία βιώσιμη δημοσιονομικά ρύθμιση στο συνταξιοδοτικό των δημοσίων υπαλλήλων, που σημειώνεται ότι απορροφά πάνω από το 10% των δαπανών του τακτικού Προϋπολογισμού. Ακόμη, να διαμορφωθεί μία πιο δίκαιη και ισότιμη αντιμετώπιση των δημοσίων υπαλλήλων τόσο μεταξύ τους, αντιμετωπίζοντας φαινόμενα διακριτής μεταχείρισης – άνδρες-γυναίκες, οικογενειακές-κλαδικές και ειδικές ρυθμίσεις – όσο και μεταξύ των δημοσίων υπαλλήλων και των υπολοίπων ασφαλισμένων. Επίσης, να απελευθερωθούν πόροι από το συνταξιοδοτικό, που θα επιτρέψουν την χρηματοδότηση και λειτουργία ενός σύγχρονου, αποτελεσματικού και ποιοτικού κοινωνικού κράτους, που θα εξασφαλίζει δικαιώματα και υπηρεσίες για όλους τους εργαζόμενους, με την κατανόηση ότι η πολιτική, για παράδειγμα, της ενίσχυσης της οικογένειας δεν μπορεί να έρχεται μέσα από ένα συνταξιοδοτικό νομοσχέδιο.
Έρχομαι στο πρώτο σκέλος του νομοσχεδίου, που έχει να κάνει με την εξίσωση των ορίων ηλικίας. Εδώ υπάρχει μία ρητή υποχρέωση της χώρας μας, εφόσον το δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων εξέδωσε μία καταδικαστική απόφαση εναντίον του Ελληνικού Δημοσίου, η οποία μας υποχρεώνει για την ίση μεταχείριση ανδρών και γυναικών ως προς τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης. Σε συνέχεια της απόφασης αυτής, η χώρα μας έχει λάβει προειδοποιητική επιστολή από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και μετά από επικοινωνία και διαβουλεύσεις με την αρμόδια Επίτροπο, διευκρινίστηκαν οι λεπτομέρειες σχετικά με τους όρους και την περίοδο συμμόρφωσης. Αυτοί οι όροι, οι οποίοι ορίζονται με τις ρυθμίσεις του νομοσχεδίου που είναι υπό κατάθεση, έχουν ως εξής και είναι πολύ συγκεκριμένοι:
Πρώτον, η έναρξη της μεταβατικής περιόδου για την εξίσωση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης ανδρών και γυναικών από 1.1.2011.
Δεύτερον, η εξίσωση πρέπει να έχει ολοκληρωθεί έως τις 31.12.2013, δηλαδή σε τρία χρόνια.
Τρίτον, το όριο συνταξιοδότησης ανδρών και γυναικών δεν μπορεί να είναι μικρότερο από το 65ο έτος της ηλικίας.
Εδώ θέλω να τονίσω ότι η χώρα μας επιδίωξε, και το επιδίωξε με επιμονή, μία μεγαλύτερη περίοδο προσαρμογής. Ζητήσαμε μία δεκαετή περίοδο προσαρμογής και μία έναρξη της περιόδου προσαρμογής όχι από το 2011, αλλά από αργότερα. Δυστυχώς, και η διαπραγμάτευση που είχε γίνει στο παρελθόν, η οποία δεν ήταν πετυχημένη, αλλά και οι συγκεκριμένες συνθήκες, μέσα στις οποίες κληθήκαμε να πάρουμε τις τελικές αποφάσεις, οδήγησαν στην αποτύπωση και στο Μνημόνιο αυτής της τριετούς περιόδου προσαρμογής, ξεκινώντας από το 2011 μέχρι το 2013.
Συνεπώς, η βασική ρύθμιση συνίσταται στο ότι οι γυναίκες με ανήλικα παιδιά – αυτή είναι η πιο δύσκολη ρύθμιση – οι οποίες μέχρι 31.12.2010 θα έχουν όριο ηλικίας συνταξιοδότησης τα 50 έτη, εξισώνονται σταδιακά από 1.1.2011 με μια μεταβατική περίοδο τριών ετών με τους άντρες που έχουν όριο ηλικίας συνταξιοδότησης το 65ο έτος. Εδώ θα ήθελα να τονίσω –επειδή είναι ένα ζήτημα που αφορά σε πολύ κόσμο και για αυτό υπάρχει πολύ μεγάλη ανησυχία – ότι όσες γυναίκες έχουν θεμελιώσει δικαίωμα σύνταξης μέχρι 31.12.2010 δεν θίγονται από τις διατάξεις του νόμου αυτού. Ρητά, αυτό αφορά τόσο στην ηλικία συνταξιοδότησης όσο και στους όρους συνταξιοδότησης.
Άρα, πιο συγκεκριμένα, η σταδιακή εξίσωση αφορά στα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης, καθώς και στο χρόνο υπηρεσίας θεμελίωσης του συνταξιοδοτικού δικαιώματος, μεταξύ ανδρών και γυναικών. Ειδικότερα, άνδρες και γυναίκες υπάλληλοι που έχουν προσληφθεί μέχρι 31.12.1982, εξομοιώνονται σταδιακά ως προς τα έτη υπηρεσίας θεμελίωσης του συνταξιοδοτικού δικαιώματος στα 25 έτη από τα 17,5 που ισχύει σήμερα. Η εξίσωση αυτή γίνεται σταδιακά σε μία τριετία, δηλαδή η σημερινή ισχύουσα υπηρεσία 17,5 ετών για τη θεμελίωση συνταξιοδοτικού δικαιώματος των γυναικών που είναι παντρεμένες με παιδιά, αυξάνεται στα 20 χρόνια το 2011, στα 22,5 το 2012 και στα 25 το 2013. Επαναλαμβάνω ότι η ρύθμιση δεν θίγει ουσιαστικά τις γυναίκες αυτές, αφού έχουν ήδη θεμελιώσει το συνταξιοδοτικό δικαίωμα μέχρι 31.12.2010. Αυξάνονται από 1.1.2011 σταδιακά από 20 σε 25 τα έτη υπηρεσίας θεμελίωσης συνταξιοδοτικού δικαιώματος τόσο για τους άντρες όσο για τις γυναίκες που έχουν τρία παιδιά και άνω και καταργείται στην περίπτωση αυτή η πρόσθετη προϋπόθεση που ίσχυε για τους άνδρες, δηλαδή να έχουν την επιμέλεια των παιδιών με δικαστική απόφαση ή να είναι χήροι.
Επέρχεται εξομοίωση ανδρών και γυναικών στρατιωτικών, ως προς τα έτη συνταξιοδοτικού δικαιώματος, στα 25 έτη. Για όσους θεμελιώνουν δικαίωμα σύνταξης από 1η Ιανουαρίου του 1998 και μετά ή προσλήφθηκαν για πρώτη φορά στο Δημόσιο από 1η Ιανουαρίου του 1983 μέχρι 31 Δεκεμβρίου του 1992, θεσπίζονται σταδιακά τα ακόλουθα όρια ηλικίας: το 65ο έτος της ηλικίας για άνδρες και γυναίκες που έχουν ανήλικο παιδί μετά τη συμπλήρωση εικοσιπενταετούς υπηρεσίας. Η εξίσωση αυτή, όπως είπα και πριν, γίνεται σταδιακά εντός τριετίας, δηλαδή για όσες γυναίκες συμπληρώσουν την εικοσιπενταετία από 1.11.2011, το όριο ηλικίας των 50 ετών που ισχύει σήμερα αυξάνεται στα 55 μέχρι τέλος του 2011, για όσους συμπληρώσουν την εικοσιπενταετία το έτος 2012 το όριο ηλικίας αυξάνεται στα 60 έτη και για όσους συμπληρώνουν την εικοσιπενταετία το 2013 και μετά το όριο ηλικίας αυξάνεται στα 65 έτη.
Το 60ο έτος για άντρες και γυναίκες που έχουν ανίκανα παιδιά ή ανίκανο σύζυγο και θεμελιώνουν δικαίωμα σύνταξης εικοσιπενταετίας. Εδώ, η μόνη διαφοροποίηση από το όριο των 65 ετών, γίνεται για άντρες και γυναίκες που έχουν ανίκανα παιδιά ή ανίκανο σύζυγο, λόγω αναπηρίας. Σήμερα, το όριο ηλικίας για τις γυναίκες είναι 50 έτη.
Η αύξηση του ορίου αυτού θα γίνει ως εξής: το 53ο έτος ηλικίας για όσους θεμελιώνουν δικαίωμα σύνταξης, τα 25 χρόνια από το έτος 2011, το 56ο έτος το 2012 και το 60ο έτος για όσους θεμελιώνουν δικαίωμα σύνταξης από το 2013 και μετά. Από το 2013 και μετά μειώνεται το όριο ηλικίας των ανδρών με παιδιά με αναπηρία από τα 65 στα 60 έτη, για να μπορέσουμε να προστατέψουμε τις γυναίκες με παιδιά με αναπηρία. Αυξάνουμε αυτές λιγότερο από δεκαπενταετία, που είναι για όλες τις υπόλοιπες γυναίκες, αλλά για λόγους εξίσωσης ανδρών και γυναικών μειώνουμε αντίστοιχα των ανδρών από τα 65 στα 60 έτη. Το 65ο έτος για άντρες και γυναίκες που δεν ανήκουν στις ανωτέρω κατηγορίες και θεμελιώνουν δικαίωμα σύνταξης από 1.1.1998 και μετά ή έχουν διοριστεί από 1.1.1983 και μετά. Αυτή είναι η γενική περίπτωση. Η εξίσωση αυτή θα γίνεται σταδιακά, δηλαδή για όσες γυναίκες θεμελιώνουν δικαίωμα σύνταξης μέχρι 31.12.2010, ισχύει το όριο ηλικίας των 60 ετών, το οποίο αυξάνεται στο 61ο έτος για όσους θεμελιώνουν δικαίωμα σύνταξης το 2011, στο 63ο έτος για όσους θεμελιώνουν δικαίωμα σύνταξης το 2012 και στο 65ο έτος για όσους θεμελιώνουν δικαίωμα σύνταξης το 2013.
Εξομοιώνεται σταδιακά, εντός τριετίας, το όριο ηλικίας συνταξιοδότησης ανδρών και γυναικών, υπαλλήλων του Δημοσίου, που μπορούν να αποχωρήσουν από την υπηρεσία πριν τη συμπλήρωση του ισχύοντος ορίου ηλικίας και να λάβουν μειωμένη σύνταξη. Δηλαδή, το ισχύον μέχρι 31.12.2010 όριο ηλικίας των γυναικών της περίπτωσης αυτής αυξάνεται στο 56ο έτος το 2011, στο 58ο έτος το 2012 και στο 60ο έτος το 2013. Καταργούνται οι διατάξεις που προβλέπουν ότι όσοι υπάλληλοι έχουν τρία ή περισσότερα παιδιά συνταξιοδοτούνται ανεξαρτήτως ορίου ηλικίας και οι υπάρχουσες ρυθμίσεις που ισχύουν για τις μητέρες με ανήλικα παιδιά.
Για τους ασφαλισμένους από 1.11.1993, η ανισότητα μεταξύ ανδρών και γυναικών οφείλεται μόνο στην περίπτωση της ύπαρξης ανηλίκων ή πολυτέκνων ή αναπήρων. Η εξίσωση, σε συμμόρφωση με την Οδηγία 54/2006, ξεκινάει άμεσα από το 2013, αφού πριν από το 2013 δεν έχει θεμελιωθεί δικαιώματα εικοσαετίας και ισχύουν, όπως αναφέρεται παραπάνω, οι ίδιοι όροι και προϋποθέσεις συνταξιοδότησης με τις ασφαλισμένες προ του 1992.
Κλείνω το κεφάλαιο, λοιπόν, της εξίσωσης των ορίων ηλικίας, υπενθυμίζοντας αυτό που είπα επανειλημμένα και το οποίο είναι σημαντικό, για να αποφευχθεί ένα κύμα αποχώρησης γυναικών από το Δημόσιο: ότι όσοι και όσες έχουν θεμελιώσει δικαίωμα σύνταξης με την 31.12.2010, δεν θίγονται από τις διατάξεις του νόμου ούτε ως προς τα όρια ούτε ως προς τους όρους συνταξιοδότησης και για τα πρόσωπα αυτά θα εξακολουθήσουν να εφαρμόζονται οι ισχύουσες, μέχρι τη δημοσίευση του νόμου, διατάξεις, που αφορούν τόσο τη θεμελίωση δικαιώματος σύνταξης όσο και τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης. Αυτό είναι ρητή αναφορά και στο νόμο 3845. Όλα όσα σας είπα ως προς τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης και την εξίσωση των ορίων ηλικίας είναι στο ενημερωτικό σημείωμα, το οποίο σας έχει δοθεί.
Θέλω να συμπληρώσω μερικές αναφορές στο ενιαίο ασφαλιστικό καθεστώς. Η γενική αρχή, την οποία ακολουθούμε, είναι η προσαρμογή του δημόσιου τομέα στα όσα ισχύουν και στον ιδιωτικό. Ενιαία αντιμετώπιση όλων: αυτή είναι γενική αρχή. Από εκεί και πέρα, δεδομένου ότι πολλές από τις συγκεκριμένες ρυθμίσεις του γενικότερου ασφαλιστικού νομοσχεδίου του συναδέλφου μου, του κ. Λοβέρδου, είναι ακόμα υπό διαμόρφωση, οι συγκεκριμένες ρυθμίσεις αυτού του νομοσχεδίου, που αφορούν τον δημόσιο τομέα, θα συζητηθούν όταν καταθέσουμε το πλήρες νομοσχέδιο. Ελπίζουμε αυτό να γίνει την επόμενη εβδομάδα.
Η κεντρική απόφαση είναι η κατεύθυνση ενότητας του ασφαλιστικού συστήματος. Με άλλα λόγια, να επεκτείνουμε, με τις διατάξεις του υπό κατάθεση σχεδίου νόμου, και στο Δημόσιο τα οριζόμενα στο ασφαλιστικό νομοσχέδιο του Υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης. Για παράδειγμα: Καθιέρωση από 1/1/2015 και για τους ασφαλισμένους του Δημοσίου βασικής και αναλογικής σύνταξης, η οποία χορηγείται με τους ίδιους όρους και προϋποθέσεις που ισχύουν για τους ασφαλισμένους στους άλλους φορείς κοινωνικής ασφάλισης. Βελτίωση και για τους ασφαλισμένους του Δημόσιου του υπολογισμού της σύνταξής τους, με βάση τις διατάξεις περί διαδοχικής ασφάλισης. Υπαγωγή στο Κέντρο Πιστοποίησης Αναπηρίας από 1/1/2011 και των ασφαλισμένων του Δημοσίου και ταυτόχρονη κατάργηση όλων των επιτροπών πιστοποίησης αναπηρίας που λειτουργούν σήμερα στις Νομαρχίες και το Δημόσιο, με εξαίρεση τις ανώτατες υγειονομικές επιτροπές Στρατού, Ναυτικού, Αεροπορίας, καθώς και την ανώτατη υγειονομική επιτροπή της Ελληνικής Αστυνομίας.
Την επέκταση τόσο στους εξ ιδίου δικαιώματος συνταξιούχους όσο και στους επιζώντες συζύγους που λαμβάνουν σύνταξη από το Δημόσιο και εργάζονται στον ιδιωτικό τομέα ή αυτοαπασχολούνται, των περιορισμών που ισχύουν για όσους από αυτούς λαμβάνουν σύνταξη από άλλους ασφαλιστικούς φορείς. Για όσους από αυτούς εργάζονται στο δημόσιο τομέα, ισχύουν, ήδη, αυστηρότερες διατάξεις για τον περιορισμό της σύνταξης.
Θέσπιση και στον δημόσιο τομέα της εισφοράς αλληλεγγύης συνταξιούχων, του γνωστού ΛΑΦΚΑ, η οποία θα παρακρατείται από τις συντάξεις που υπερβαίνουν το ποσό, το οποίο θα προβλέπεται στο ασφαλιστικό νομοσχέδιο και θα ισχύσει από 1/8/2010. Τονίζεται, επίσης, ότι από 1/1/2011 όλοι οι νέοι δημόσιοι υπάλληλοι θα ενταχθούν στο ενιαίο καθεστώς ασφάλισης του Ι.Κ.Α..
Κλείνω, κυρία Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι Βουλευτές, λέγοντας ότι η παρέμβαση αυτού του νομοσχεδίου πρέπει να ειδωθεί σε συνδυασμό με το συνολικότερο νομοσχέδιο της ασφαλιστικής μεταρρύθμισης. Είμαστε μια χώρα, η οποία, με τις παραμέτρους του σημερινού συνταξιοδοτικού συστήματος, το 2060 θα ξόδευε το ένα από τα τέσσερα ευρώ που παράγει η χώρα μόνο για το συνταξιοδοτικό της σύστημα. Το γνωρίζουμε αυτό, διότι προκύπτει από τις αναλογιστικές μελέτες, οι οποίες έχουν γίνει στην Ελλάδα, έχουν επικυρωθεί από ξένους οίκους, έχουν κατατεθεί και έχουν συζητηθεί και είναι επίσημα κείμενα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, τα οποία υποθέτω ότι και εσείς γνωρίζετε και παρακολουθείτε.
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, λοιπόν, στις συχνές της εκθέσεις για την κατάσταση των συνταξιοδοτικών συστημάτων σε διαφορετικές χώρες, κατατάσσει τη χώρα μας ως τη χειρότερη, τη μόνη χώρα, η οποία, ξεκινώντας από τη δαπάνη του περίπου 12% του Α.Ε.Π. σήμερα για τις συντάξεις, εάν δεν έκανε κάτι, θα έφθανε το 2060 στο να δαπανά 24% του Α.Ε.Π..
Είναι προφανές ότι αυτό το σύστημα δεν είναι βιώσιμο και γι' αυτό η Κυβέρνηση πήρε την απόφαση – και αυτό αποτυπώθηκε ξεκάθαρα στο Μνημόνιο, το οποίο υπογράφηκε με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο – να προχωρήσει σε μια συνολική αναμόρφωση του συνταξιοδοτικού συστήματος, παράμετρος του οποίου θα είναι να μην αυξηθεί πάνω από 2,5% του Α.Ε.Π. η σημερινή δαπάνη του ασφαλιστικού, με προοπτική το 2060.
Με βάση αυτό, εκπονήθηκε και ακόμα συζητείται το συνταξιοδοτικό νομοσχέδιο, με βάση αυτό προσαρμόζεται και ο δημόσιος τομέας. Ο στόχος μας είναι η άρση των αδικιών, ο στόχος μας είναι να μπορέσουμε να διασφαλίσουμε τις συντάξεις. Ο στόχος της Κυβέρνησης, δηλαδή, είναι ένα συνταξιοδοτικό σύστημα, το οποίο: πρώτον, θα είναι βιώσιμο και δεύτερον, στα μάτια του Έλληνα πολίτη θα είναι δίκαιο, δεν θα κάνει εξαιρέσεις, δεν θα κάνει διακρίσεις και θα είναι, ταυτόχρονα, και κοινωνικά δίκαιο, με την έννοια ότι θα διασφαλίζει και θα μπορεί να διασφαλίζει και να υπόσχεται στους Έλληνες πολίτες ότι θα συνεχίσουν να έχουν συντάξεις, οι οποίες, βεβαίως, στο βαθμό που επιτρέπει και η δημοσιονομική κατάσταση της χώρας, θα μπορούν να δίνουν στο συνταξιούχο καλύτερο βιοτικό επίπεδο.
Ευχαριστώ πολύ.
