Αλλιώς, θα είχαμε στασιμότητα, δεν θα ήταν «επιθετική» η πολιτική σας. Συμφωνώ απόλυτα. Η δική μας θέση, η απόλυτη θέση της Ελλάδας, μπορεί να μην έχει ισχυροποιηθεί τα τελευταία χρόνια, αλλά, πράγματι, οι διεθνείς εξελίξεις νομίζω ότι επιτρέπουν να γίνουν ελιγμοί που πριν από μερικά χρόνια δεν θα μπορούσαν να γίνουν. Αυτό σημαίνει, δηλαδή, π.χ. στο Κυπριακό, ότι είναι εφικτή η επανατοποθέτηση του προβλήματος. Εμείς από που ξεκινάμε ; Εμείς ξεκινάμε από την θετική απόρριψη του σχεδίου Ανάν. Σημαίνει ότι μπορούμε να πετύχουμε κάτι καλύτερο από αυτό. Αυτό σημαίνει, δηλαδή, ότι επιλεγμένες πληροφορίες που από επιλεγμένες πηγές διοχετεύονται σε επιλεγμένα μέσα, ότι ο κ. Χριστόφιας και ο κ. Ταλάτ συζητούν μόνο για τη ρύθμιση διαφορών ανάμεσα στις δύο κοινότητες, δεν είναι το αντικείμενο μιας λύσης που θα ήταν αποδεκτή από την Κυβέρνηση. Και συμφωνώ απολύτως, διότι πράγματι, έτσι όπως είναι τα πράγματα, μπορούμε να αντιμετωπίσουμε και πάλι το Κυπριακό, όπως θα έπρεπε, δηλαδή ως ένα πρόβλημα εισβολής, κατοχής, εποικισμού και θα προσέθετα και καταλοίπων αποικιοκρατίας. Και νομίζω ότι με βάση τις αρχές της Ε.Ε. - προτιμώ την διατύπωση, από το ευρωπαϊκό κεκτημένο, οι αρχές της Ε.Ε. είναι συγκεκριμένες, το ευρωπαϊκό κεκτημένο σηκώνει συζήτηση τι είναι-και βεβαίως τα ψηφίσματα του Ο.Η.Ε.. Πάντως, όντως με καθησυχάζει η τοποθέτησή σας αυτή, διότι σημαίνει ότι αυτά τα οποία διαβάζουμε ότι γίνονται και διάφορες ανησυχητικές ενδείξεις που είχαμε, π.χ. ο κ. Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ από το Βήμα της Αίθουσας αυτής, μιλώντας για το Κυπριακό προ ημερών, μίλησε για «τον ηγέτη των Ελληνοκυπρίων» και «τον ηγέτη των Τουρκοκυπρίων» ωσάν να μη γνωρίζει ότι υπάρχει κράτος-μέλος του Οργανισμού του που είναι η Κυπριακή Δημοκρατία με Πρόεδρο τον κύριο Χριστόφια.
Όλα αυτά, συνεπώς, σύμφωνα με την ενημέρωσή σας και με τη διάθεση σας να έχουμε επιθετική πολιτική, είναι πληροφορίες που δεν θα πρέπει να μας ανησυχούν και το πιστεύω και εγώ βαθύτατα. Όπως, επίσης, και σε ό,τι αφορά τη διατύπωση σας ότι η κρίση της Τουρκίας τον Δεκέμβριο θα είναι δίκαιη, αλλά αυστηρή, θα σας έλεγα ότι μας δίνετε μια πολύ χρήσιμη πληροφορία. Μας δίνετε μια πληροφορία για το τι θα συμβεί. Και εγώ, για την οικονομία της συζήτησης, θα ήμουν και πιο γαλαντόμος, δεν θα ήθελα να είμαστε αυστηροί, θα μου αρκούσε να να είμαστε δίκαιοι. Τι έχουμε λοιπόν ; Στην παραδοσιακή καταπάτηση συνθηκών που έχει προσυπογράψει η Τουρκία, μεταξύ των οποίων κορυφαία της Λωζάνης, που αφορά την εθνική μας μειονότητα στην Κωνσταντινούπολη και την αμοιβαιότητα στην στην μεταχείρισή της με τη θρησκευτική μειονότητα στη Θράκη, προστέθηκε η απειλή πολέμου, όπως ξέρετε, εάν η Ελλάδα ασκούσε το νόμιμο δικαίωμά της για επέκταση της αιγιαλίτιδας ζώνης στα δώδεκα ναυτικά μίλια και επιπλέον όλων αυτών, την τελευταία περίοδο, έχει προστεθεί και μια συνεχής ένταση δραστηριότητας, έκνομης και παράνομης, παραβάσεων και παραβιάσεων. Νομίζω ότι αυτή είναι η πιο χρήσιμη πληροφορία που μας δίνετε, διότι τούτων δοθέντων, είναι περίπου αυτονόητο τι πρόκειται να συμβεί όταν πρόκειται να κριθεί η Τουρκία δίκαια. Και επιμένω, δεν χρειάζεται αυστηρά. Αρκεί να κριθεί δίκαια.
Για να μην ειπωθεί όμως ότι ότι ως κυβερνητικός Βουλευτής συμφωνώ με όλα όσα είπατε, θα σας κάνω και μια επισήμανση άξια για συζήτηση μια άλλη φορά. Μιλήσατε για τη διάθεση της Ευρώπης να επεκταθεί στα δυτικά Βαλκάνια, να διευρυνθεί προς τα δυτικά Βαλκάνια και κάνατε και μια αναφορά με τον όρο «μεταρρυθμίσεις» δηλαδή να γίνουν μεταρρυθμίσεις στα δυτικά Βαλκάνια. Γενικά ο όρος «μεταρρύθμιση» έχει χρησιμοποιηθεί,εντός και εκτός Ελλάδας, με πολύ ανησυχητικό τρόπο και με ασαφές περιεχόμενο. Σε κάθε περίπτωση, είναι - συμφωνώ μαζί σας - πολύ φιλόδοξος αυτός ο στόχος. Εγώ θα έθετα ως στόχο κάτι πολύ πιο συντηρητικό: να διασφαλιστεί η ειρήνη στα δυτικά Βαλκάνια, κάτι το οποίο η παρουσία μεγάλων στρατιωτικών δυνάμεων των Ηνωμένων Πολιτειών, αλλά και άλλων, όπως και η πολιτική επιρροή που επιδιώκει να ασκήσει η Τουρκία στην περιοχή θέτουν σε κίνδυνο. Θα έλεγα λοιπόν να συμβιβαστούμε με την διασφάλιση της ειρήνης, κάτι πολύ πιο συγκεκριμένο και συντηρητικό.
Τέλος, θα σας πω ότι το να προσδοκά η Ευρώπη να κάνει πολιτική προς τα δυτικά Βαλκάνια και να αγνοεί την ανάγκη να γίνει πολιτική προς τη Ρωσία, πολλώ μάλλον δε, εφ όσον έχουμε και έννομο συμφέρον - από τη στιγμή που υπάρχουν και τα ενεργειακά και δεν θα τα συζητήσω τώρα - δεν θα ήταν μια επιλογή που θα έκανα. Εάν με ρωτούσατε έτσι, τελείως φιλικά, δεν θα έκανα αυτή την ιεράρχηση, θα έβαζα άλλες προτεραιότητες. Αλλά αυτό, βεβαίως, είναι ένα θέμα που δεν περνάει μόνον από την Ελλάδα, περνάει και από τη δύναμη της να πείσει και άλλους ευρωπαίους εταίρους και ελπίζω ότι σύντομα θα έχουμε τη δύναμη να το κάνουμε.
