ΟΜΙΛΙΑΤΟΥ Γ. ΣΤΑΘΑΚΗ
ΣΤΗΝ ΟΛΟΜΕΛΕΙΑ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ ΓΙΑ ΤΟΝ
ΠΡΟΫΠΟΛΟΓΙΣΜΟ 2014
Αγαπητές και αγαπητοί συνάδελφοι, σας καλώ σήμερα να δούμε τη μεγάλη
εικόνα: Τέσσερα χρόνια μνημόνιο! Έχουμε έξι ρεκόρ. Διαλέξτε ποια απ’ αυτά σας
αρέσουν.
Πρώτο ρεκόρ: Έχουμε το μεγαλύτερο πρόγραμμα διάσωσης μιας οικονομίας -240
δισεκατομμύρια- που αποτελεί νέο δανεισμό, έναντι ενός χρέους 300
δισεκατομμυρίων.
Δεύτερο ρεκόρ, όπως είπε και ο Πρωθυπουργός χθες το βράδυ, μιας και τα
δεδομένα είναι κοινά: Έχουμε το μεγαλύτερο πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής
που έχει εφαρμοστεί ποτέ σε χώρα σε καιρό ειρήνης, το οποίο συνίσταται σε 15%
του ΑΕΠ, 30 δισεκατομμύρια δημοσιονομική προσαρμογή σε τέσσερα χρόνια, 20
δισεκατομμύρια περικοπές δαπανών, 10 δισεκατομμύρια αύξηση φορολογικών εσόδων.
Επαναλαμβάνω ότι πρόκειται για το μεγαλύτερο πρόγραμμα δημοσιονομικής
προσαρμογής που έχει εφαρμοστεί ποτέ σε δυτική οικονομία εν καιρώ ειρήνης.
Θα σας πω και τα άλλα τέσσερα ρεκόρ. Έχουμε τη μεγαλύτερη ύφεση που έχει
υποστεί δυτική οικονομία σε καιρό ειρήνης, τη μεγαλύτερη και ταχύτερη αύξηση
της ανεργίας, τη μεγαλύτερη πτώση μισθών και συντάξεων εντός τετραετίας και τη
μεγαλύτερη εκτίναξη του δημόσιου χρέους, που έχει καταγραφεί ποτέ. Πρόκειται
για εκτίναξη του δημόσιου χρέους, το οποίο αποτελούσε την αφετηρία του
προβλήματος.
Ποιο ισοζύγιο σας συγκινεί περισσότερο; Το ισοζύγιο ότι πετύχαμε
ισοσκελισμένο Προϋπολογισμό και εξωτερικό ισοζύγιο πληρωμών; Ή σας συγκινούν
περισσότερο τα τέσσερα αρνητικά ρεκόρ; Τα τρία είναι προφανή, μια οικονομική
και κοινωνική τραγωδία, και το τέταρτο συνιστά το αθεράπευτο του προβλήματος,
δηλαδή του δημοσίου χρέους. Άρα, εκ του
αποτελέσματος κρίνοντας, νομίζω ότι ελάχιστα μπορεί κάποιος να υπερασπιστεί
αυτό το ελληνικό πρόγραμμα. Θα μείνει στην ιστορία γι’ αυτό που είναι, μια
οικονομική και κοινωνική τραγωδία!
Επιτρέψτε
μου, όμως, να μετατοπίσω τη συζήτηση στο θετικό σκέλος, το οποίο είναι η
ανάπτυξη, και να σας υπενθυμίσω ότι το μνημόνιο έχει αναπτυξιακή ατζέντα. Και
έχει αναπτυξιακή ατζέντα -θα σας πω γιατί απέτυχε, στη συνέχεια- την οποία
ενστερνίζεται η Κυβέρνηση και είναι έτοιμη να την εφαρμόσει για να ανακάμψει η
ελληνική οικονομία, είτε με μνημόνιο είτε χωρίς μνημόνιο.
Ποια είναι η
αναπτυξιακή ατζέντα του μνημονίου; Περιλαμβάνει τρία πράγματα. Το πρώτο είναι
οι ιδιωτικοποιήσεις και η αξιοποίηση της δημόσιας γης. Το δεύτερο είναι η
μείωση των μισθών, προκειμένου να προσελκυστούν ξένες επενδύσεις. Το τρίτο
είναι οι διαρθρωτικές αλλαγές. Τι έγινε σε αυτά τα τρία μέτωπα και γιατί όλο
αυτό απέτυχε; Μπορώ να σας πω εκ του αποτελέσματος γιατί απέτυχε και θα φανεί.
Όσον αφορά
τις ιδιωτικοποιήσεις, η Ελλάδα υποτίθεται ότι είχε μεγάλο κρατικό
επιχειρηματικό τομέα. Και όμως, έχει το μικρότερο κρατικό επιχειρηματικό τομέα
στην Ευρώπη. Μην πάτε στην Βόρεια Κορέα, πηγαίνετε στην Γερμανία. Το 20% της Volkswagen ανήκει σε κρατίδιο, το 30% της Deutsche Bank ανήκει στο γερμανικό κράτος, το 30% της Deutsche Telekom ανήκει στο γερμανικό κράτος.
Εμείς τι
κάναμε; Είπαμε -πρώτη σκέψη- ότι «θα τα πουλήσουμε όλα, ό,τι έχει το δημόσιο,
και θα πάρουμε 50 δισεκατομμύρια». Αυτό προέβλεπε το μνημόνιο 1. Υπερβολικός
στόχος! Στο μνημόνιο 2 είπαμε: «όχι, δεν είναι τόσα πολλά. Είναι 22
δισεκατομμύρια». Ποια είναι η πραγματικότητα; Επειδή έχει μικρό επιχειρηματικό
τομέα η Ελλάδα, γιατί είχε ρεκόρ ιδιωτικοποιήσεων την περίοδο 1996-2008, μιλάμε
για 15 δισεκατομμύρια σήμερα.
Ο
απολογισμός του μνημονίου είναι 2,1 δισεκατομμύρια. Τι πουλήσαμε -και είμαστε αντίθετοι και θα συνεχίσουμε να
είμαστε αντίθετοι- τελικά; Τις έτοιμες κερδοφόρες επιχειρήσεις, οι οποίες δεν
προσελκύουν καινούργιες επενδύσεις.
Ο ΟΠΑΔ δεν
προσέλκυσε επενδύσεις. Εξαγορά ήταν ενός πράγματος που είχε τελειώσει. Οι
άδειες είχαν δοθεί. Συμμετοχή στον ΟΤΕ: Γιατί πουλήσαμε το 10% του ΟΤΕ; Δεν
ήταν κερδοφόρα; Άρα, μιλάμε για ένα τύπο ιδιωτικοποιήσεων που δεν έφερε ούτε
ένα ευρώ επένδυση και δίνει την κρατική ιδιοκτησία χωρίς κανένα λόγο, ατονώντας
ταυτόχρονα τη δυνατότητα του κράτους να διατηρήσει υψηλά έσοδα στο μέλλον.
Όσον αφορά
τη δημόσια γη, ακούσαμε τα πάντα, ότι η Ελλάδα έχει τρομερή δημόσια γη την
οποία αξιοποιείτε κ.λπ. Ξέρετε πού καταλήξαμε; Σε ένα καταπληκτικό σχέδιο:
Πουλάμε τα δημόσια κτήρια και τα κάνουμε lease back, τα επανενοικιάζουμε. Αυτή ήταν η
στρατηγική αξιοποίησης δημόσιας γης, των τεράστιων επενδύσεων που θα έρχονταν
στην Ελλάδα κ.ο.κ. Και καταλήγουμε σε μια στρατηγική τρομακτικών ιδιωτικοποιήσεων
που περιλαμβάνει ό,τι λιμάνι και αεροδρόμιο έχει μείνει, τον σκληρό πυρήνα,
δηλαδή νερό και ενέργεια –ελπίζουμε ότι δεν θα συμβεί ποτέ- και όλοι
καταλαβαίνουμε ότι δεν γίνεται ανάπτυξη με αυτόν τον τρόπο.
Δεύτερον,
μειωμένοι μισθοί. Είναι παραπλανητική στρατηγική. Και 200 ευρώ να πάτε το
βασικό μισθό, δεν θα έρθουν οι επενδύσεις, γιατί το ανθρώπινο δυναμικό στην
Ελλάδα έχει ορισμένα χαρακτηριστικά. Ο ένας στους δυο είναι απόφοιτος
πανεπιστημίου. Και 200 ευρώ να το πάτε, δεν θα έρθουν οι εταιρίες που πάνε στη
Βουλγαρία και στην Τουρκία και φτιάχνουν ενδύματα ή ασχολούνται με πολλές άλλες
δραστηριότητες. Άρα, είναι λάθος στρατηγική. Πρέπει να διαλέξουμε κλάδους
υψηλής προστιθέμενης αξίας, για να αποδώσει αυτή η στρατηγική.
Τρίτη και
τελευταία, μεταρρυθμίσεις. Θυμάται κανείς τους αγώνες για να ανοίξουν τα
επαγγέλματα των φορτηγατζήδων, των ταξιτζήδων, των φαρμακοποιών; Θα σας
υπενθυμίσω τις μεγάλες μεταρρυθμίσεις που κατέρρευσαν όλες εν μέσω της ύφεσης.
Να σας υπενθυμίσω τους θεσμούς που φτιάξατε, το «Invest in Greece», το fast track, τις ελεύθερες οικονομικές ζώνες; Τι να
πρωτοθυμηθούμε; Πού είναι οι θεσμικές μας…
Η ατζέντα
αυτή που μόλις σας περιέγραψα έχει αποτύχει πλήρως. Η Κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι
η ανάπτυξη θα έρθει από αυτήν ακριβώς την ατζέντα. Δεύτερη παρατήρηση και με
αυτήν θα κλείσω. Η ατζέντα της ανάπτυξης χρειάζεται αναπροσαρμογή του
αναπτυξιακού μοντέλου σε κάτι το οποίο είναι διαφορετικό. Δεν είναι η διαφωνία
στους κλάδους. Και ανανεώσιμες πηγές ενέργειες θα γίνουν και ανακύκλωση των σκουπιδιών
και υψηλή τεχνολογία θα αναπτύξουμε και όχι μόνο.
Η διαφορά
είναι βαθιά φιλοσοφική. Το μνημονιακό μοντέλο ανάπτυξης που προτείνει η
Κυβέρνηση μιλά για φαραωνικές επενδύσεις: πέντε εργοστάσια σκουπιδιών σε όλη
την Ελλάδα, ήλιος για τις ΑΠΕ και ΒΑΠΕ, υψηλή τεχνολογία «α, ήρθε η Google». Αυτό είναι το μοντέλο, η φιλοσοφία.
Εμείς έχουμε
άλλη φιλοσοφία ανάπτυξης. Θα κάνουμε παραγωγική ανασυγκρότηση. Θα ανακυκλώσουμε
τα σκουπίδια με μικρές, αποκεντρωμένες, φιλικές προς το περιβάλλον μονάδες. Θα
αναπτύξουμε τις ΑΠΕ με μικρές αποκεντρωμένες μονάδες. Θα αναπτύξουμε την υψηλή
τεχνολογία ενισχύοντας τον εγχώριο κλάδο της υψηλής τεχνολογίας. Θα αναπτύξουμε
την εγχώρια παραγωγή. Θα κάνουμε την παραγωγική ανασυγκρότηση που υποσχόμαστε
και θα την κάνουμε ταυτόχρονα αποκαθιστώντας τον κόσμο της εργασίας και
αντιμετωπίζοντας την ανθρωπιστική κρίση…
ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ 05/12/2013
