Ομιλία του Παναγιώτη Κουρουμπλή στην
ολομέλεια της Βουλής
για τον προϋπολογισμό του 2014
«Κύριε
Πρόεδρε, όταν το βαρύτατο σημερινό κρύο «πιρουνιάζει» τις ψυχές εκατοντάδων
χιλιάδων Ελλήνων, δεκάδων χιλιάδων μικρών παιδιών, όταν δεκάδες χιλιάδες παιδιά
δεν έχουν αυτήν τη στιγμή εμβολιαστεί, όταν υπάρχουν τρία εκατομμύρια
συμπολίτες μας χωρίς φάρμακο, απαιτείται, όταν ανεβαίνουμε σε αυτό το Βήμα
-ανεξάρτητα από οποιαδήποτε πολιτική τοποθέτηση- ο λόγος μας να διαθέτει μέτρο
και αιδώ.
Διότι
εδώ, κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, δεν εκπροσωπούμε μόνο τις
δικιές μας οικογένειες, γιατί οι δικιές μας οικογένειες δεν αντιμετωπίζουν αυτό
το πρόβλημα. Είμαστε εκπρόσωποι αυτού του λαού και δεν μπορούμε να μιλάμε με
αμετροέπεια, χωρίς να αντιλαμβανόμαστε με το λόγο μας ότι βιώνει πραγματικό
μαρτύριο η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού, όταν τριακόσιες χιλιάδες
και πλέον νοικοκυριά δεν έχουν ρεύμα. Χρειάζεται, λοιπόν, μέτρο και αιδώς,
διότι εδώ δεν μας ακούει μόνο η Βουλή, μας βλέπει ολόκληρος ο ελληνικός λαός.
Εκτός κι αν θεωρούμε ότι ο ελληνικός λαός έχει επιλεκτική μνήμη και δεν
αντιλαμβάνεται τα μέτρα και τις πολιτικές που εφαρμόζετε.
Μιλάτε
για πλεόνασμα 3 δισεκατομμυρίων για το 2014. Ξέρετε, κυρίες και κύριοι
συνάδελφοι, από πού θα προέλθει αυτό το πλεόνασμα; Θα προέλθει από τα 2,5
δισεκατομμύρια περικοπές δαπανών στο Υπουργείο Εργασίας, στο Υπουργείο Παιδείας
και στο Υπουργείο Υγείας. Αυτό είναι το πλεόνασμα του πόνου, της κοινωνικής
καταστροφής και της κατάρρευσης της κοινωνικής άμυνας της ελληνικής κοινωνίας.
Είστε περήφανοι γι’ αυτό; Αν είστε περήφανοι, μπορείτε να μιλάτε κουβαλώντας
μαζί σας αυτούς τους φετφάδες και αναγγέλλοντας αυτά που λέτε.
Κύριε
Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, κατέρρευσε ο εργασιακός πολιτισμός στην
Ελλάδα. Δεν υπάρχει κανένα μέτρο προστασίας της αξιοπρέπειας του εργαζόμενου.
Ερωτώ, λοιπόν, πώς μπορούμε να αντιμετωπίσουμε μια νέα επιστήμονα, η οποία με
συνάντησε προχθές στο δρόμο και μου είπε τα εξής: «Κύριε Κουρουμπλή, έχω δύο
πτυχία, δουλεύω σε ένα ιδιωτικό σχολείο. Η σύμβαση μιλάει για 900 ευρώ και μου
δίνουν 450 ευρώ». Πώς μπορούμε, λοιπόν, να κοιτάξουμε πρόσωπο με πρόσωπο αυτόν
το νέο άνθρωπο, όταν έχει καταρρεύσει κάθε έννοια προστασίας της αξιοπρέπειας
στην εργασία και θα κόψετε 1.200.000.000 ευρώ από τις δαπάνες του Υπουργείου
Εργασίας;
Από
πού θα τα κόψετε; Από τη μείωση των συντάξεων των επικουρικών, από τη μείωση
των δαπανών της πρόνοιας, γιατί πήγατε την πρόνοια στο Υπουργείο Εργασίας. Θα
τα κόψετε κλείνοντας, ουσιαστικά, τα ιδρύματα της πρόνοιας, τα οποία ήδη
ψυχορραγούν, τα πενήντα πέντε γηροκομεία με τρεις χιλιάδες περιθαλπόμενους και
κόβοντας το ΕΚΑΣ των βαριά αναπήρων κάτω από 65 ετών.
Είστε
περήφανοι για όλα αυτά τα μέτρα; Θα σώσετε την ελληνική οικονομία κόβοντας το
ΕΚΑΣ από τους νεφροπαθείς υπό αιμοκάθαρση, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι της
Συγκυβέρνησης; Μπράβο μας!
Όσον
αφορά στο Υπουργείο Παιδείας, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, θα γυρίσουμε πίσω
στην εποχή του Υπουργού Θηβαίου του 1962, όταν απευθυνόμενος στους φοιτητές που
διαμαρτυρόντουσαν για την έλλειψη χρηματοδότησης στην παιδεία, τους είπε το
περίφημο και το αμίμητο: «Μην διαμαρτύρεστε κατά της Κυβέρνησης, να κλαίτε τη
μοίρα σας που γεννηθήκατε φτωχοί». Άρα, ο φτωχός δεν δικαιούται να σπουδάσει. Η
δωρεάν παιδεία καταργείται. Θα «τρίζουν» τα κόκκαλα, κυρίες και κύριοι
συνάδελφοι, του αείμνηστου Λουκή Ακρίτα και του Γέρου της Δημοκρατίας.
Εμείς,
κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, θα αποκαταστήσουμε τον εργασιακό πολιτισμό, γιατί
πιστεύουμε ότι παραγωγός δεν είναι μόνο ο επενδυτής, είναι και ο εργαζόμενος.
Πιστεύουμε ότι πραγματικά η εργασία πρέπει να παράγει ασφάλεια, όπως έλεγε ο
αείμνηστος Ανδρέας Παπανδρέου.
Μιλούμε,
λοιπόν, για το Υπουργείο Υγείας. Άλλο 1 δισεκατομμύριο ευρώ εκεί. Μας μιλήσατε
προχθές και ψηφίσατε εξουσιοδοτώντας -για πρώτη φορά τιμολογιακή ρύθμιση με
υπουργικές αποφάσεις- τον Υπουργό Υγείας. Είναι δική σας επιλογή. Θα κριθεί.
Κυρίες
και κύριοι συνάδελφοι, εμείς δεν θεωρούμε ότι πρέπει να υπάρξει μείωση των
δαπανών, αλλά μείωση των τιμών σε όλα τα φάρμακα και στα ακριβά φάρμακα, κυρίως
στα πρωτότυπα, στα υψηλού κόστους και όχι μόνο στα γενόσημα και σε μερικά από
τα off patent. Αυτό δεν το λέτε. Θα το δούμε στις
υπουργικές αποφάσεις πολύ σύντομα.
Να
πάμε, λοιπόν, σε κάτι που μπορούμε να συμφωνήσουμε. Όποιες περικοπές γίνουν σε
αυτόν τον τομέα, να πάνε για την κάλυψη των τριών εκατομμυρίων πολιτών που τους
λείπει η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Να δεσμευτείτε, δε, ότι δεν θα αυξήσετε
μεσοσταθμικά τη συμμετοχή του ασφαλισμένου στο φάρμακο. Διότι, φοβούμαι ότι ο
στόχος σας είναι να μας πάτε από το 23% στο 38% που είναι η Πορτογαλία σήμερα.
Και
επειδή μιλάτε για ανάπτυξη, ελάτε να στηρίξουμε την παραγωγή ελληνικού
φαρμάκου. Έχουμε ερευνητικά κέντρα, έχουμε επιστήμονες και η Ελλάδα μπορεί να
γίνει μια μεγάλη εξαγωγική δύναμη αξιόπιστου γενόσημου φαρμάκου και όχι να
εισάγετε γενόσημα φάρμακα από το Μπανγκλαντές με έναν ΕΟΦ που δεν έχει τη
δυνατότητα να προχωρήσει σε μετεγκριτικές μελέτες ποιοτικών κριτηρίων
βιοδιαθεσιμότητας και αποτελεσματικότητας.
Κυρίες
και κύριοι συνάδελφοι, δίπλα σε αυτήν την οικονομική κρίση που ζούμε σοβεί και
μία ηθική κρίση αξιών. Είναι το δεύτερο μεγάλο και κρίσιμο ζήτημα που ζει η
ελληνική κοινωνία. Σε αυτή, λοιπόν, την υπερακμή της παρακμής του αξιακού
συστήματος, έχουμε κρίση Δημοκρατίας, κρίση πολιτισμού, κρίση αξιοπιστίας των
θεσμών.
Η
πατρίδα έχει ανάγκη από ένα αριστερό, πατριωτικό, αναπτυξιακό αφήγημα, που θα
συνεγείρει όλους τους Έλληνες υπερβαίνοντας τις κομματικές περιχαρακώσεις. Να
στηρίξουμε την κοινωνική άμυνα αυτού του τόπου. Να υπερασπιστούμε την πατρίδα.
Να αγγίξουμε με βαθύτατες τομές όλους εκείνους τους θεσμούς που αποτελούν
θύλακες αγκυροβόλησης της προσπάθειας της χώρας να προχωρήσει προς τα μπρος. Να
κάνουμε βαθύτατες παρεμβάσεις στο Σύνταγμα.
Πόθεν
έσχες: Βεβαίως πρέπει να υπάρξει όλο το πόθεν έσχες των πολιτικών και των
δικαστών για να μπορέσει πραγματικά η κοινωνία να ξέρει για θύλακες που δεν
επιτρέπεται να υπάρχει ο έλεγχος. Να μπορέσουμε πραγματικά να κινητροδοτήσουμε
μια νέα προσπάθεια σε αυτόν τον τόπο.
Κυρίες
και κύριοι συνάδελφοι, έλεγε ο αείμνηστος δικαστής Δελαπόρτας: «Ποιος απεργάζεται
το μέλλον αυτού του τόπου; Μοιραίοι άνθρωποι, τη μοιραία στιγμή διαχειρίζονται
τη μοίρα αυτού του τόπου».
