Αναδιοργάνωση του δημόσιου τομέα και επίπονες αλλαγές
Την δυσαρέσκεια και την οργή των πολιτών για τα επαναλαμβανόμενα μέτρα μετέφερε ο Παντελής Ασπραδάκης κατά την παρέμβασή του στη συζήτηση του νομοσχεδίου «Συνταξιοδοτικές ρυθμίσεις, ενιαίο μισθολόγιο - βαθμολόγιο, εργασιακή εφεδρεία και άλλες διατάξεις εφαρμογής του μεσοπρόθεσμου πλαισίου δημοσιονομικής στρατηγικής 2012-2015».
«Πρέπει να ενημερώσουμε με απόλυτη σαφήνεια για την κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε, όσο τραγική και αν είναι, έτσι ώστε ο καθένας να κρίνει, να σταθμίσει και να κανονίσει στο μέτρο του εφικτού την πορεία του στο μέλλον, να προετοιμαστεί όσο το δυνατόν γίνεται, για να αντιμετωπίσει τις δυσμενείς επιπτώσεις» τονίζει ο Παντελής Ασπραδάκη και παραθέτει τις βασικές του θέσεις:
1. Πρέπει να εντοπιστούν και να πληρώσουν οι μεγαλοοφειλέτες και αυτοί που έχουν βγάλει χρήματα στο εξωτερικό
2. Η συμβολή της Εκκλησίας πρέπει να είναι πιο ουσιαστική
3. Εργαζόμενοι που οδηγούνται σε εφεδρεία πρέπει να αξιοποιηθούν σε υπηρεσίες που έχουν έλλειψη προσωπικού. Για παράδειγμα, ένα σημαντικό ποσοστό των αστυνομικών που σήμερα υπηρετούν στα γραφεία για γραφειοκρατικές δουλειές να βγουν στους δρόμους, να βοηθήσουν κι αυτοί στην πάταξη της εγκληματικότητας και στη θέση τους άνθρωποι που οδηγούνται σε εφεδρεία, να καλύψουν αυτές τις υπηρεσίες. Αντίστοιχη κίνηση είχε γίνει και από την Υπουργό Παιδείας με αποτέλεσμα δεκάδες εκπαιδευτικοί να υπηρετούν τώρα στις σχολικές αίθουσες.
4. Είναι πολύ σκληρό να βγάζεις σε εφεδρεία-συνταξιοδότηση εργαζομένους πενήντα τριών ετών και σε πολλές περιπτώσεις ακόμα μικρότερους, όταν μάλιστα νομοθετούμε την αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης με πιθανό επακόλουθο σε λίγο διάστημα να υπάρχει αδυναμία των ταμείων να καλύψουν τις συντάξεις.
5. Πρέπει να εξαλειφθούν αδικίες και άνιση μεταχείριση. Όπως προβλέπεται ενιαίος μισθός, να προβλέπονται και ενιαίες κρατήσεις γιατί σε αρκετές περιπτώσεις οι κρατήσεις είναι πολύ μεγαλύτερες από κάποιες άλλες.
6. Υπάρχουν συγκεκριμένες κατηγορίες που αδικούνται πολύ (πολύτεκνοι, τρίτεκνοι, ΑΜΕΑ και κυρίως σε εργαζόμενους που εργάζονται σε ευαίσθητες και ανθυγιεινές υπηρεσίες). Κάθε κλάδος έχει τις δικές του ιδιαιτερότητες.
7. Με τις έκτακτες εισφορές και το νέο τρόπο φορολόγησης παίρνουμε ένα πολύ μεγάλο ποσοστό του μισθού και της σύνταξης, ενώ το υπόλοιπο που μένει στην ουσία το ξαναφορολογούμε μέσω του υψηλού ΦΠΑ στην κατανάλωσης.
8. Τα εισοδήματα μειώνονται συνεχώς ενώ οι υποχρεώσεις αυξάνονται. Πρέπει λοιπόν, τουλάχιστον στα βασικά καταναλωτικά αγαθά να μπει πλαφόν και να δημιουργηθούν ελεγκτικοί μηχανισμοί, ώστε να προστατεύεται ο καταναλωτής.
9. Να υπάρξει η δυνατότητα «κουρέματος» των δανείων, ιδιαίτερα σε εργαζόμενους που έχουν οδηγηθεί είτε στην ανεργία είτε στην εφεδρεία.
10. Να τιμωρηθούν όσοι δεν διαχειρίστηκαν σωστά το κρατικό χρήμα τα προηγούμενα χρόνια και μας έφεραν στην απελπιστική κατάσταση που βρισκόμαστε σήμερα. Ο κόσμος ζητάει αλήθεια, αξιοκρατία, δικαιοσύνη, διαφάνεια.
Διαβάστε ολόκληρη την ομιλία κατά τη συζήτηση του ν/σ του Υπ.Οικ. «Συνταξιοδοτικές ρυθμίσεις, ενιαίο μισθολόγιο - βαθμολόγιο, εργασιακή εφεδρεία και άλλες διατάξεις εφαρμογής του μεσοπρόθεσμου πλαισίου δημοσιονομικής στρατηγικής 2012-2015».
pantelis.aspradakis.gr/press/35/292
«Από την αρχή της θητείας, έχουμε κληθεί ως Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ, αλλά και ως Έλληνες Βουλευτές να πάρουμε δύσκολες αποφάσεις σε έκτακτες συνθήκες.
Μόλις πριν από λίγους μήνες, πήραμε το πολιτικό κόστος και ψηφίσαμε το μεσοπρόθεσμο, αντιμετωπίζοντας τη δυσαρέσκεια, για να μην πω την οργή, των συμπολιτών μας.
Από τότε μέχρι σήμερα, αποδείχτηκε ότι ούτε αυτά τα επίπονα μέτρα έφθαναν για να αντιμετωπιστεί η οικονομική κρίση στη χώρα.
Σήμερα λοιπόν καλούμαστε για άλλη μια φορά να εφαρμόσουμε ένα πολυνομοσχέδιο που πλήττει τον οικονομικό προϋπολογισμό του πολίτη.
Και το ερώτημα που τίθεται, είναι αν υπάρχει τέλος και ποιο είναι αυτό στην αφαίρεση και των λίγων ευρώ του φτωχού μέσου Έλληνα και του άνεργου νέου.
Υπάρχει τέλος και ποιο είναι αυτό στα ολοένα και συνεχή οικονομικά μέτρα, έκτακτες εισφορές και συνεχή φορολόγηση, χωρίς να προσδιορίζεται πότε θα ξεκινήσει η αναπτυξιακή πορεία του τόπου;
Γι’ αυτό, πρέπει να ενημερώσουμε με απόλυτη σαφήνεια για την κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε, όσο τραγική και αν είναι, έτσι ώστε ο καθένας να κρίνει, να σταθμίσει και να κανονίσει στο μέτρο του εφικτού την πορεία του στο μέλλον, να προετοιμαστεί όσο το δυνατόν γίνεται, για να αντιμετωπίσει τις δυσμενείς επιπτώσεις.
Αυτό είναι υποχρέωση της Κυβέρνησης, υποχρέωση του πολιτικού συστήματος απέναντι σ’ ένα λαό που βλέπει να μειώνεται συνεχώς κατά πολύ το εισόδημά του και το επίπεδο ζωής.
Την ίδια στιγμή όμως, θα πρέπει να γίνουν αυτονόητα πράγματα, που δυστυχώς μέχρι σήμερα δεν έχουν πραγματοποιηθεί.
Σήμερα που καλούμαστε να ψηφίσουμε ένα νομοσχέδιο το οποίο θα επηρεάσει κατά πολύ τη ζωή των συμπολιτών μας, υπάρχουν σύμφωνα με στοιχεία χιλιάδες πρόσωπα, φυσικά και νομικά, που οφείλουν στο κράτος δεκάδες δισεκατομμύρια ευρώ.
Η συντριπτική πλειοψηφία αυτών των περιπτώσεων δεν έχουν πληρώσει ούτε ένα ευρώ στο κράτος, για να συμβάλουν και αυτοί στη διάσωση της χώρας.
Ενώ υπάρχουν δεκάδες χιλιάδες πατριώτες που έχουν τα λεφτά τους στο εξωτερικό, χωρίς όμως να μπορούν να δικαιολογήσουν πού τα βρήκαν και πώς τα έστειλαν.
Η προσπάθεια που ήδη έχει ξεκινήσει για να φορολογηθούν, πρέπει να επιταχυνθεί και να φέρει τα προσδοκώμενα αποτελέσματα.
Ταυτόχρονα, εκτιμώ ότι και η συμβολή της Εκκλησίας σ’ αυτή τη δύσκολη στιγμή, πρέπει να είναι πιο ουσιαστική.
Σε ό,τι αφορά τώρα την ουσία του νομοσχεδίου, γίνεται ανασυγκρότηση του δημόσιου τομέα. Παίρνονται σίγουρα σκληρά μέτρα που ανατρέπουν τη ζωή και την καθημερινότητα του πολίτη, υποχρεώνοντας τον σε μία βίαιη προσαρμογή.
Είμαι σίγουρος ότι αν υπήρχε το χρονικό περιθώριο θα γινόταν πρώτα η αναδιάρθρωση των υπηρεσιών με ένα νέο μοντέλο ανάπτυξης, ώστε να οργανωθεί και να διοικηθεί καλύτερα το κράτος με ποιοτικότερες υπηρεσίες για τον πολίτη και εκεί θα αξιολογείται ποιοι θα βγουν σε εφεδρεία και ποιοι πρέπει να μετακινηθούν σε υπηρεσίες που έχουν ανάγκη προσωπικού.
Με καινοτόμες ιδέες που θα μπορούσε να εξελιχθεί το δημόσιο σε μία ανταγωνιστική δύναμη απέναντι στον ιδιωτικό τομέα.
Θα ήθελα να μεταφέρω μία πρόταση.
Θα μπορούσε για παράδειγμα ένα σημαντικό ποσοστό των αστυνομικών που σήμερα υπηρετούν στα γραφεία για γραφειοκρατικές δουλειές να βγουν στους δρόμους, να βοηθήσουν κι αυτοί στην πάταξη της εγκληματικότητας και στη θέση τους άνθρωποι που οδηγούνται σε εφεδρεία, να καλύψουν αυτές τις υπηρεσίες.
Αντίστοιχη κίνηση είχε γίνει και από την Υπουργό Παιδείας με αποτέλεσμα δεκάδες εκπαιδευτικοί να υπηρετούν τώρα στις σχολικές αίθουσες.
Επίσης, όπως σας έχω αναφέρει είναι πολύ σκληρό να βγάζεις σε εφεδρεία-συνταξιοδότηση εργαζομένους πενήντα τριών ετών και σε πολλές περιπτώσεις ακόμα μικρότερους, όταν μάλιστα νομοθετούμε την αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης με πιθανό επακόλουθο σε λίγο διάστημα να υπάρχει αδυναμία των ταμείων να καλύψουν τις συντάξεις.
Όσον αφορά το ενιαίο μισθολόγιο, παρόλο που είναι πολύ σκληρό, πρέπει να εξαλειφθούν αδικίες και άνιση μεταχείριση.
Για παράδειγμα, όπως προβλέπεται ενιαίος μισθός, να προβλέπονται και ενιαίες κρατήσεις γιατί σε αρκετές περιπτώσεις οι κρατήσεις είναι πολύ μεγαλύτερες από κάποιες άλλες.
Ενώ το μισθολόγιο των δημοσίων υπαλλήλων είναι πολύ μικρότερο από το αναμενόμενο, κι από αυτό που είχε εξαγγελθεί στην αρχή.
Επίσης, στο νομοσχέδιο υπάρχουν συγκεκριμένες κατηγορίες που αδικούνται πολύ. Αναφέρομαι στους πολύτεκνους, στους τρίτεκνους, σε ΑΜΕΑ και κυρίως σε εργαζόμενους που εργάζονται σε ευαίσθητες και ανθυγιεινές υπηρεσίες, γιατί κάθε κλάδος έχει τις δικές του ιδιαιτερότητες, όπως έχουμε αναφερθεί στις συνεδριάσεις.
Εδώ θα ήθελα να αναφέρω την ΕΡΤ, που γνωρίζω πολύ καλά, να επανεξεταστεί –όχι μόνο εκεί, αλλά όπου πρέπει- να υπάρχει ανώτατο πλαφόν αλλά και συλλογικές διαπραγματεύσεις.
Κύριε Υπουργέ, με τις έκτακτες εισφορές και το νέο τρόπο φορολόγησης παίρνουμε ένα πολύ μεγάλο ποσοστό του μισθού και της σύνταξης, ενώ το υπόλοιπο που μένει στην ουσία το ξαναφορολογούμε μέσω βέβαια της κατανάλωσης και του υψηλού ΦΠΑ, με αποτέλεσμα το εισόδημα που μείνει να είναι πάρα πολύ λίγο.
Πρέπει λοιπόν, τουλάχιστον στα βασικά καταναλωτικά αγαθά να μπει πλαφόν και να δημιουργηθούν ελεγκτικοί μηχανισμοί, ώστε να προστατεύεται ο καταναλωτής.
Γιατί τα εισοδήματα μειώνονται συνεχώς ενώ οι υποχρεώσεις αυξάνονται.
Επειδή αυτές τις μέρες γίνεται η τακτοποίηση αυθαιρέτων και στην Περιφέρεια Αττικής που εκλέγομαι με χιλιάδες, δεκάδες κτίσματα, θέλω να υπενθυμίσω ότι διαπιστώνω ότι υπάρχει αδυναμία καταβολής των προστίμων. Είναι πάρα πολύ υψηλά. Πρέπει ακόμα και τώρα να βρεθεί μία ρύθμιση ώστε να συμμετέχουν περισσότεροι στην τακτοποίηση γιατί αδυνατούν λόγω της οικονομικής κρίσης.
Το ίδιο πρόβλημα υπάρχει και στην αποπληρωμή των ιδιωτικών δανείων. Θα πρέπει να υπάρξει εδώ η δυνατότητα «κουρέματος» τουλάχιστον στους τόκους των δανείων, ώστε να μπορούν να αποπληρώσουν και ιδιαίτερα σε εργαζόμενους που έχουν οδηγηθεί είτε στην ανεργία είτε στην εφεδρεία.
Αγαπητοί συνάδελφοι, οι λογικές του χθες είναι τελείως διαφορετικές με τις λογικές του σήμερα. Τα διλήμματα είναι μεγάλα. Να κάνουμε πίσω τώρα μη αποδεχόμενοι το πολιτικό και προσωπικό κόστος αλλά και τα όσα άδικα επιβάλλονται ή να κάνουμε μία τελευταία προσπάθεια να αποφύγουμε την ολική και επώδυνη για κάθε Έλληνα κατάρρευση της χώρας;
Κλείνοντας την ομιλία μου, θέλω να ζητήσω αυτό που ζητάει ο κάθε Έλληνας:
Να τιμωρηθούν έστω και κάποιοι, που δεν διαχειρίστηκαν σωστά το κρατικό χρήμα τα προηγούμενα χρόνια και μας έφεραν στην απελπιστική κατάσταση που βρισκόμαστε σήμερα.
Ο κόσμος ζητάει αξιοκρατία, δικαιοσύνη, διαφάνεια. Εάν αυτά διασφαλιστούν, η αγανάκτηση του σίγουρα θα είναι πιο ήπια. Είναι γεγονός κι εγώ θεωρώ ότι τα μέτρα είναι σκληρά και αβάσταχτα. Όμως, όλο αυτό το διάστημα που παρακολουθώ τις προτάσεις που κατατίθενται διαπιστώνω ότι δεν υπάρχουν προτάσεις που να δίνουν λύση στο πρόβλημα. Κι όσοι αναφέρονται γίνονται μετά Χριστό προφήτες και λένε τι έπρεπε να γίνει και όχι τι πρέπει να γίνει. Νομίζω ότι αυτό είναι εύκολη κριτική. Είναι η ώρα να σωθεί η χώρα. Σ’ αυτήν την προσπάθεια ο καθένας πρέπει να αναλάβει το μερίδιο της ευθύνης του.»
