ΕΠΕΡΩΤΗΣΗ
Προς τον Υπουργό Υγείας, Διατροφής και Άθλησης
Θέμα: Ραγδαία επιδείνωση της κατάστασης στις δημόσιες υπηρεσίες υγείας.
Η ραγδαία επιδείνωση της κατάστασης στις δημόσιες υπηρεσίες υγείας σε συνδυασμό με την προσαρμογή της λειτουργίας τους ως επιχειρήσεις, έχουν σοβαρές επιπτώσεις στους ασθενείς, ιδιαίτερα των λαϊκών οικογενειών. Η αντιλαϊκή – φιλομονοπωλιακή πολιτική της κυβέρνησης παίρνει επικίνδυνες διαστάσεις για την υγεία του λαού, αφού όλα τα λαϊκά δικαιώματα στον τομέα αυτό έχουν κηρυχθεί σε διωγμό.
Όλα τα μέτρα που εφαρμόζονται ή σχεδιάζονται, είναι ενταγμένα και υπηρετούν το στρατηγικό στόχο του κεφαλαίου για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας, δηλαδή την εξασφάλιση της ακόμα μεγαλύτερης κερδοφορίας των μεγαλοεπιχειρηματιών. Να γίνει ακόμα πιο φτηνή η τιμή της εργατικής δύναμης και σε συνθήκες τέτοιες που στην κυριολεξία όποιος έχει να πληρώσει θα ζει και όποιος όχι, θα κινδυνεύει να πεθάνει. Είναι πολιτική που αντιμετωπίζει την υγεία σαν κόστος και γι’ αυτό σαν εμπόρευμα που πουλιέται και αγοράζεται. Η Κυβέρνηση, μαζί με την Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΔΝΤ και με την στήριξη της ΝΔ και του ΛΑΟΣ, επιδιώκει να πληρώσει ο λαός τις συνέπειες της κρίσης, τα χρέη του δημόσιου τομέα της Υγείας, που δημιούργησε η επιχειρηματική δράση, με την απλόχερη στήριξη του κράτους ( επενδυτικά κίνητρα φοροαπαλλαγές κλπ ). Αξιοποιούν την καπιταλιστική οικονομική κρίση για να ξεμπερδέψουν μια και καλή ακόμα και με αυτές τις ανεπαρκείς και υποβαθμισμένες κρατικές παροχές στην υγεία.
Σε συγχορδία η Ε.Ε., το ΔΝΤ, η Κυβέρνηση, η ΝΔ, ο ΛΑΟΣ, ο ΣΕΒ και τα μαζικά τους μέσα ενημέρωσης, έχουν αναλάβει να πείσουν τους εργαζόμενους να δεχτούν τις άγριες περικοπές και στην υγεία, στο όνομα του «εξορθολογισμού των δαπανών», της «σπατάλης», των «τρωκτικών». Προσπαθούν να ενοχοποιήσουν τους εργαζόμενους γιατί απαιτούν τα αυτονόητα, δηλαδή σύγχρονες και δωρεάν υπηρεσίες υγείας, που ήδη τις έχουν χρυσοπληρώσει και δεν τις έχουν.
Οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα δεν πρέπει να υποκύψουν στους εκβιασμούς και τις απειλές που επιδιώκουν την υποταγή τους στα νέα βάρβαρα μέτρα.
Ασκείται μια τεράστια τρομοκρατία στους εργαζόμενους, ότι προκειμένου να «εξασφαλίσουν» τη δουλειά τους πρέπει να περιορίσουν τα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματά τους στο επίπεδο της εξαθλίωσης και το ίδιο αντίστοιχα συμβαίνει και στο ζήτημα των υγειονομικών τους αναγκών. Ισχυρίζονται ότι για να έχουν υπηρεσίες υγείας, πρέπει να ξεχάσουν τις κρατικές παροχές, αφού αυτές πρέπει να πάνε για χρηματοδότηση και σε άλλα κίνητρα στους μεγαλοεπιχειρηματίες και να επωμιστούν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι το μεγαλύτερο βάρος των πληρωμών για την υγεία, στον ιδιωτικό και στο δημόσιο επιχειρηματικό τομέα.
Οι κατακτήσεις της επιστήμης, της τεχνικής και της παραγωγικότητας, αντί να αξιοποιούνται για την καθολική παροχή σύγχρονων και αποτελεσματικών υπηρεσιών υγείας σε όλους, μετατρέπονται σε ακριβοπληρωμένα εμπορεύματα, απρόσιτα σε όλο και περισσότερους από τα λαϊκά στρώματα. Δημιουργός αυτής της κατάστασης είναι το χρεοκοπημένο και διεφθαρμένο κοινωνικό – οικονομικό σύστημα που μετατρέπει τον κοινωνικά παραγόμενο πλούτο σε ατομική ιδιοκτησία. Το καπιταλιστικό σύστημα γεννάει και τα φαινόμενα της διαφθοράς, που κατά περίπτωση τα επικαλούνται οι υποστηρικτές του, αποκρύπτοντας όμως την αιτία δημιουργίας τους, ακριβώς για να το περιφρουρήσουν και να μην αμφισβητηθεί από τις λαϊκές δυνάμεις.
Με τις νέες - μέχρι στιγμής - περικοπές που ξεπερνούν τα 2,1 δις ευρώ από τον κρατικό προϋπολογισμό υποθηκεύεται και υπονομεύεται άμεσα το επίπεδο υγείας του λαού. Και μάλιστα σε συνθήκες που με την διεύρυνση της φτώχειας, της ανεργίας και της παράτασης του εργάσιμου βίου κλπ, διαμορφώνονται παράγοντες που επιδρούν άμεσα στην επιδείνωση της σωματικής και ψυχικής υγείας των εργαζομένων.
Με το διαρκές μνημόνιο αντιλαϊκών μέτρων στην Ελλάδα και στην ΕΕ, τη συστηματική υποχρηματοδότηση των δημόσιων νοσοκομείων και όλων των άλλων υπηρεσιών υγείας του δημόσιου και των ασφαλιστικών ταμείων έχει στρωθεί το έδαφος, χρόνια τώρα, για την πλήρη λειτουργία τους σε επιχειρηματική βάση. Η ολοήμερη λειτουργία των νοσοκομείων, οι συμβάσεις του ΙΚΑ και των άλλων ασφαλιστικών ταμείων με τον ιδιωτικό τομέα, οι περικοπές σε φάρμακα και εξετάσεις, αυτό υπηρετεί. Αποτελεί παραπλάνηση των εργαζόμενων ότι είναι μέτρο εξυπηρέτησης. Η αλήθεια είναι ότι είναι μέτρο αφαίμαξης του λαϊκού εισοδήματος. Είναι μέτρο οργάνωσης της δημόσιας νοσοκομειακής επιχείρησης που θέλει να εξασφαλίσει πελάτες. Εντάσσεται στο σχεδιασμό για την εφαρμογή της ελάχιστης και ενιαίας για όλους παροχής του «βασικού πακέτου παροχών» προνοιακού επιπέδου και δραστικής αύξησης των πληρωμών από τους ασθενείς.
Οι ασθενείς θα είναι με το χέρι στην τσέπη, ανεξάρτητα αν καλύπτουν τα ασφαλιστικά ταμεία, όπως λένε, για να πληρώσουν αρχικά το χαράτσι των 3 ευρώ ή όσο παραπάνω αυξηθεί και στη συνέχεια, στην ολοήμερη λειτουργία να πληρώσουν σχεδόν το σύνολο της ιατρικής επίσκεψης, καθώς και ένα σημαντικό μέρος από τις εργαστηριακές και θεραπευτικές πράξεις, αφού αυτές ήδη δεν καλύπτονται από τα ασφαλιστικά ταμεία. Η υποχρηματοδότηση των κλάδων υγείας των ασφαλιστικών ταμείων, η συγχώνευσή τους με το επιχειρηματοποιημένο δημόσιο σύστημα υγείας, σε συνδυασμό με την μείωση των μισθών, την αύξηση της ανεργίας, της ανασφάλιστης εργασίας κλπ., θα προκαλέσει ακόμα μεγαλύτερες περικοπές στις παροχές και την ενίσχυση της ιδιωτικής ασφάλισης.
Ο σχεδιασμός της Κυβέρνησης για επιβολή νοσηλίων-τροφείων που θα πληρώνουν τα ασφαλιστικά ταμεία στις μονάδες κοινωνικής φροντίδας κλειστής νοσηλείας, σημαίνει παύση της κρατικής χρηματοδότησης. Σημαίνει επίσης, λόγω της κατάστασης των ασφαλιστικών ταμείων, αύξηση των συνπληρωμών των ασφαλισμένων, αλλά και τραγικές συνέπειες με τον αποκλεισμό από αυτές τις δομές όσων είναι ανασφάλιστοι.
Η «κάρτα υγείας», η «ηλεκτρονική συνταγογράφιση» και τα «θεραπευτικά πρωτόκολλα» παρουσιάζονται σαν μέτρα εκσυγχρονισμού και αντιμετώπισης των προβλημάτων διαφθοράς και σπατάλης. Όλα αυτά θα χρησιμοποιηθούν για να μειωθούν οι κρατικές δαπάνες, για να περικοπούν επιπλέον οι ήδη πενιχρές παροχές υγείας – πρόνοιας προς τα λαϊκά στρώματα. Όλα αυτά τα μέτρα δεν είναι «ουδέτερα», αλλά εντάσσονται στο συγκεκριμένο πλαίσιο αντιλαϊκής πολιτικής. Με τον ίδιο τρόπο παρουσιάζεται, σαν προσφορά της κυβέρνησης προς τους ασθενείς, ότι θα μπορούν να πληρώνουν την επιχείρηση «δημόσιο νοσοκομείο» με πιστωτική κάρτα για τη νοσηλεία, τις εξετάσεις, τις θεραπείες κλπ., υποθηκεύοντας την υγεία τους στις τράπεζες. Δηλαδή η κυβέρνηση αυξάνει την πελατεία των τραπεζών για να βγάλουν κέρδη και από την αρρώστια του λαού.
Ο σχεδιασμός της κυβέρνησης να νομοθετήσει άμεσα τη δυνατότητα, να εξοφλούν οι Τράπεζες τους προμηθευτές, για λογαριασμό των νοσοκομείων όταν δεν μπορούν να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους θα οδηγήσει στο καθεστώς της άμεσης διείσδυσης του τραπεζικού κεφαλαίου στα δημόσια νοσοκομεία, προκειμένου να συνεχίσουν να λειτουργούν.
Στα δημόσια νοσοκομεία, στα Κέντρα Υγείας, στα πολυϊατρεία του ΙΚΑ, ήδη υπάρχει τρομακτική έλλειψη προσωπικού, εξοπλισμού και αναλώσιμων. Τμήματα και κλινικές νοσοκομείων υπολειτουργούν ή έχουν κλείσει ενώ υπάρχει αύξηση κατά 10% -30% της προσέλευσης ασθενών. Το ίδιο συμβαίνει στις μονάδες εξωνοσοκομειακής περίθαλψης, κυρίως στα υποκαταστήματα του ΙΚΑ, κατάσταση που επιδεινώθηκε μετά την απόλυση χιλιάδων συμβασιούχων γιατρών.
Αυτές οι συνθήκες που συνοδεύονται από υπερεντατικοποίηση της εργασίας των υγειονομικών, θα οδηγήσουν στην παραπέρα υποβάθμιση της ποιότητας της παρεχόμενης φροντίδας, θα μεγαλώσει αντικειμενικά η δυσκολία τους να φροντίσουν ολοκληρωμένα τους ασθενείς, θα μεγαλώσουν οι κίνδυνοι για λάθη και παραλείψεις.
Ο περιορισμός του «κόστους» αναδεικνύεται σε βασικό κριτήριο επιλογής της θεραπείας, του φαρμάκου, της νοσηλείας, της ανάπτυξης ή του κλεισίματος νοσοκομείων και άλλων δημόσιων μονάδων υγείας, της πρόσληψης προσωπικού. Το οικονομικό κριτήριο επικρατεί απέναντι στο επιστημονικό και τις πραγματικές ανάγκες των ασθενών. Όλα υποτάσσονται στην λογική του «φθηνού» για το κράτος και τους εργοδότες.
Οι περικοπές θα επιδεινώσουν την ήδη ελλιπή συντήρηση του ιατρικού και τεχνολογικού εξοπλισμού, με αρνητικές επιπτώσεις στην διενέργεια των εξετάσεων και στις θεραπείες. Αντίστοιχα αρνητικά αποτελέσματα στους ασθενείς και στους εργαζόμενους έχει η ιδιωτικοποίηση ή η προωθούμενη λειτουργία με το καθεστώς της «κοινωνικής εργασίας» σε τομείς, όπως της σίτισης, της καθαριότητας κά .
Ο «υγειονομικός χάρτης» που έχει εξαγγελθεί δεν θα καταρτιστεί με κριτήριο τις λαϊκές ανάγκες αλλά με το κόστος – όφελος, δηλαδή οι μονάδες υγείας, να είναι κερδοφόρες. Με αυτό το κριτήριο πολλές κλινικές και νοσοκομεία θα κριθούν ασύμφορα. Με τις συγχωνεύσεις και τις καταργήσεις που θα έρθουν σαν επακόλουθο όχι μόνον δεν θα καταργηθούν οι ανισότητες που υπάρχουν ανάμεσα στο κέντρο και την περιφέρεια αλλά θα μεγαλώσουν ακόμα περισσότερο. Οι ανισότητες θα οξυνθούν και μέσα στην ίδια την υγειονομική περιφέρεια, θα διαμορφωθούν πιο έντονα τα ταξικά χαρακτηριστικά των μονάδων υγείας. Αυτό σηματοδοτεί η απόφαση της κυβέρνησης να νοσηλεύονται ένα μέρος από αυτούς που έχουν χάσει την υγειονομική κάλυψη (άνεργοι, άποροι κλπ) σε 4 νοσοκομεία της Αθήνας και 2 της Θεσσαλονίκης. Και μάλιστα να τους παρέχονται υποχρεωτικά μόνο αντίγραφα φάρμακα με μοναδικό κριτήριο ότι κοστίζουν λιγότερο. Φαίνεται ότι επανέρχονται με σύγχρονο τρόπο μετά από 53 χρόνια οι αντιλήψεις τύπου «Σπιναλόγκα».
Τραγικές θα είναι οι επιπτώσεις για την υγεία των λαϊκών στρωμάτων και από την πολιτική περικοπής των φαρμάκων μέσω της αρνητικής λίστας που αναμένεται να διευρυνθεί ακόμα περισσότερο, όπως αναφέρει η εισηγητική έκθεση στον κρατικό προϋπολογισμό.
Η ανακοίνωση της κυβέρνησης για μείωση του ΦΠΑ στα φάρμακα μόνον πρόσκαιρα θα φέρει μείωση τιμών, αφού οι φαρμακοβιομηχανίες έχουν τη δυνατότητα να αυξάνουν τις τιμές και επομένως να εξανεμίζεται η όποια μείωση λόγω ΦΠΑ. Αλλά και μόνο ότι τουλάχιστον 1.000 σκευάσματα τέθηκαν εκτός λίστας, δηλαδή πληρώνονται εξ’ ολοκλήρου από τους ασθενείς, δείχνει ότι το κίνητρο της κυβέρνησης είναι, σε συνθήκες κρίσης, να εξασφαλιστεί στις φαρμακοβιομηχανίες η πώληση των εμπορευμάτων τους και όχι να μειωθούν οι λαϊκές δαπάνες.
Να σημειωθεί ότι οι εταιρίες φαρμάκων το 2009, παρά την κρίση, είχαν αύξηση των κερδών τους κατά 5,7%. Αυτή η πραγματικότητα αναδεικνύει ότι φάρμακο – εμπόρευμα και λαϊκές ανάγκες είναι σε αντίθεση.
Οι περικοπές που προβλέπονται για τα όργανα της Τοπικής Διοίκησης , τους Δήμους και τις Περιφέρειες, θα πλήξουν τους ήδη υποβαθμισμένους ελέγχους και τα μέτρα δημόσιας υγείας (έλεγχος τροφίμων, ατμοσφαιρικής ρύπανσης , νερού κλπ).
Το ΚΚΕ δεν θα κουραστεί να επαναλαμβάνει ότι σήμερα υπάρχει όλος ο υλικός και πνευματικός πλούτος που δημιουργούν οι εργαζόμενοι καθημερινά για να καλυφθούν όλες οι σύγχρονες ανάγκες και στον τομέα της Υγείας – Πρόνοιας.
Αφετηρία των θέσεων του ΚΚΕ για την υγεία αποτελεί το γεγονός ότι οι εργαζόμενοι είναι οι αποκλειστικοί παραγωγοί του τεράστιου πλούτου και επομένως μπορούν να καλυφθούν όλες οι σύγχρονες ανάγκες σε υπηρεσίες υγείας, για την πρόληψη, θεραπεία και αποκατάσταση, όλου του πληθυσμού χωρίς όρους και προϋποθέσεις, πλήρως και δωρεάν αξιοποιώντας όλα τα σύγχρονα μέσα. Αυτό απαιτεί την ανάπτυξη ενός ενιαίου συστήματος υγείας με κεντρικό σχεδιασμό, αποκλειστικά δημόσιο και δωρεάν, με κατάργηση κάθε επιχειρηματικής δράσης, με πλήρη χρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό. Με κοινωνικοποίηση όσων επιχειρηματικών μονάδων της υγείας πληρούν τις προϋποθέσεις.
Σε αυτή την κατεύθυνση το ΚΚΕ αναδεικνύει την αναγκαιότητα και παλεύει για το δρόμο ανάπτυξης που έχει κριτήριο την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών. Στηρίζει του αγώνες του ταξικού κινήματος, της συμμαχίας των εργατοϋπαλλήλων, αυτοαπασχολούμενων και φτωχών αγροτών και διεκδικεί:
1. Την πλήρη κάλυψη των δημόσιων νοσοκομείων, των κέντρων υγείας και των πολυϊατρείων των ασφαλιστικών ταμείων μέχρι την ένταξή τους στο δημόσιο σύστημα υγείας, με μαζικές προσλήψεις σε όλους τους κλάδους και ειδικότητες, με σχέση εργασίας μόνιμης, πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης, με 5νθήμερο, 6ωρο, 30ωρο και 1 εφημερία τη βδομάδα στους γιατρούς, ώστε να καλύπτονται πλήρως όλες οι ανάγκες.
2. Άμεση και χωρίς όρους και προϋποθέσεις μονιμοποίηση, όλων των επικουρικών γιατρών και νοσηλευτών, των εργαζόμενων με μπλοκάκια και των συμβασιούχων.
3. Πρόσληψη όλων των ανέργων γιατρών και νοσηλευτών. Μονιμοποίηση όλων των εργαζομένων των ιδιωτικών συνεργείων.
4. Ένταξη των αυτοαπασχολούμενων υγειονομικών στο δημόσιο σύστημα υγείας.
5. Ανάπτυξη δημόσιων δωρεάν κέντρων υγείας σε όλη τη χώρα, στις πόλεις και την περιφέρεια με κριτήρια πληθυσμιακά, επιδημιολογικά, γεωγραφικά, με κατεύθυνση την πρόληψη, τη σύνδεσή τους με την οικογένεια, τους τόπους δουλειάς, εκπαίδευσης και άθλησης, τη μητέρα, το παιδί.
6. Να καλυφθούν όλα τα νοσοκομεία και τα κέντα υγείας με επαρκή σε αριθμό και σύγχρονο ιατρομηχανολογικό εξοπλισμό.
7. Κάλυψη των χρεών των δημόσιων νοσοκομείων από τον κρατικό προϋπολογισμό. Κάλυψη των ελλειμμάτων των ασφαλιστικών ταμείων από το κράτος και τους επιχειρηματίες. Φορολόγηση του κεφαλαίου με 45%.
8. Απαγόρευση των συμβάσεων των ασφαλιστικών ταμείων με τον ιδιωτικό επιχειρηματικό τομέα στην υγεία και άμεση ένταξή τους στο δημόσιο σύστημα, με κατάργηση των ασφαλιστικών εισφορών στον κλάδο υγείας των εργαζομένων, αυτοαπασχολούμενων, αγροτών και των συνταξιούχων.
9. Σε όλο τον πληθυσμό βιβλιάριο υγείας χωρίς όρους και προϋποθέσεις. Καμιά πληρωμή ή συμμετοχή στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, εργαστηριακές εξετάσεις, νοσήλια και θεραπείες.
10. Απαγόρευση της νυχτερινής βάρδιας στις εγκύους υγειονομικούς μέχρι την προσχολική ηλικία των παιδιών τους και στους εργαζόμενους των μονογονεϊκών οικογενειών, μέχρι την ηλικία των 10 χρόνων των παιδιών τους.
11. Δημόσιο καθολικό, υποχρεωτικό ασφαλιστικό σύστημα. Σύνταξη στα 60 χρόνια στους άντρες, 55 στις γυναίκες και 55 – 50 αντίστοιχα στα Βαρέα Ανθυγιεινά.
12. Εξασφάλιση μέτρων υγείας και ασφάλειας με ανάπτυξη κρατικού σώματος γιατρών εργασίας και τεχνικών ασφαλείας και λειτουργίας τους στα κέντρα υγείας.
13. 1.400€ βασικό μισθό, 1.700€ αντίστοιχα στους νεοεισερχόμενους ειδικευόμενους γιατρούς. Έγκαιρη πληρωμή των εφημεριών ως υπερωριακή απασχόληση.
ΕΠΕΡΩΤΑΤΑΙ η Κυβέρνηση για την επιδείνωση της κατάστασης στις παρεχόμενες υπηρεσίες υγείας από το δημόσιο σύστημα και την πολιτική της.
Οι βουλευτές
Αλέκα Παπαρήγα
Γιάννης Γκιόκας
Γιάννης Ζιώγας
Κώστας Καζάκος
Σοφία Καλαντίδου
Λιάνα Κανέλλη
Νίκος Καραθανασόπουλος
Διαμάντω Μανωλάκου
Γιώργος Μαρίνος
Γιώργος Μαυρίκος
Νίκος Μωραΐτης Αποστόλης Νάνος
Βέρα Νικολαΐδου
Νίκος Παπακωνσταντίνου
Θανάσης Παφίλης
Γιάννης Πρωτούλης
Σταύρος Σκοπελίτης
Αντώνης Σκυλλάκος
Άγγελος Τζέκης
Σπύρος Χαλβατζής
Μπάμπης Χαραλάμπους
