Ομιλία της Αναπληρώτριας Υπουργού Παιδείας, Διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων, Φώφης Γεννηματά, στη συζήτηση για τον Προϋπολογισμό στη Βουλή
Ζούμε τη μεγαλύτερη οικονομική κρίση μετά τον πόλεμο. Ζούμε μια κρίση που πλήττει κάθε Έλληνα, κάθε Ελληνίδα, κάθε εργαζόμενο. Η Ελλάδα βρίσκεται κάτω από ένα πέπλο μελαγχολίας, αγωνίας και φόβου. Η ελληνική κοινωνία βρίσκεται σε μια πρωτόγνωρη συνθήκη ανησυχίας, που όμως δεν γεννά μόνο αρνητικά αισθήματα αλλά και ατομική περίσκεψη και εθνική αυτογνωσία.
Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΞΑΝΑ ΣΤΟ ΠΡΟΣΚΗΝΙΟ
Ξεκινώ με αυτά τα λόγια όχι για να περιγράψω μια κατάσταση που όλοι γνωρίζουμε, αλλά για να πω ότι η συζήτηση επί του προϋπολογισμού αποτελεί μια μεγάλη ευκαιρία της πολιτικής και των πολιτικών να δώσουν ελπίδα, προοπτική και, κυρίως, να προσφέρουν υπεύθυνη ενημέρωση στους πολίτες για το πού είμαστε και το πού πάμε.
Απέναντι στις θεωρίες συνωμοσίας και τα δυσοίωνα σενάρια για το πού βαδίζει η χώρα- που διαδίδονται- είναι χρέος μας να δώσουμε απαντήσεις με βάση την απλή λογική αλλά και το πατριωτικό συναίσθημα.
Τα μέτρα που πήρε και συνεχίζει να παίρνει η κυβέρνηση είναι σκληρά.
Κανένας δεν το αρνείται.
Ίσως να υπήρξαν και αστοχίες, αδυναμίες και αδικίες. Ήταν πολύ δύσκολες οι συνθήκες, πρωτόγνωρες.
Είναι, όμως, μέτρα απαραίτητα στην παρούσα φάση, προκειμένου να σωθεί η χώρα από την χρεωκοπία.
ΜΝΗΜΟΝΙΟ- ΑΝΑΓΚΑΙΑ ΛΥΣΗ
Η κυβέρνηση εργάζεται σκληρά για να φτάσουμε όλοι μαζί στο φως που υπάρχει στο τέλος αυτού του τούνελ.
Είναι πολύ εύκολο να ασκήσει κανείς κριτική στην πολιτική του μνημονίου. Είναι πολύ εύκολο να καταδικάζει τις συνθήκες διεθνούς επιτήρησης στις οποίες ζούμε. Είναι ακόμη πιο εύκολο να πεις ότι έχεις μαγικές λύσεις.
Στην παρούσα φάση όμως δεν έχει κανένα νόημα, να ξοδεύουμε τις δυνάμεις μας, χωρίζοντας τους Έλληνες και τις Ελληνίδες στους υποστηρικτές και στους αντίπαλους του μνημονίου.
Το μνημόνιο δεν είναι ιδεολογική πλατφόρμα.
Ήταν η αναγκαία, η μοναδική λύση την ώρα που επιλέχτηκε.
Αυτή τη στιγμή, αν θέλουμε να κοιτάμε τα πράγματα κατάματα, αν θέλουμε να μιλήσουμε με απόλυτη ειλικρίνεια στον ελληνικό λαό, που μας παρακολουθεί με αγωνία, ένα είναι το ζητούμενο:
Θα μπορέσουμε -πώς και πότε- να βγούμε από αυτή τη μεταβατική περίοδο ή θα σπαταλάμε πολύτιμες δυνάμεις σε μια συζήτηση γύρω από το μνημόνιο;
Εμείς λέμε ότι μπορούμε, αρκεί γύρω από αυτή την υπόθεση να συστρατευτούμε όλοι.
Αν σε αυτή την πιο κρίσιμη στιγμή μετά τον πόλεμο, δεν μπορούμε να συνεννοηθούμε, δεν μπορούμε να συνεργαστούμε, αυτό είναι μια μεγάλη ήττα για τον πολιτικό κόσμο συνολικά.
Αν κύριε Σαμαρά έχετε σχέδιο εξόδου από αυτή την κρίση, περιμένουμε να μας το δώσετε.
Δεν χωρούν εγωισμοί αυτήν την ώρα.
Ειλικρινά θα μας βοηθήσετε πάρα πολύ.
Πιστεύω κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ότι η κρισιμότητα των στιγμών απαιτεί μια καθαρή συμφωνία, ανάμεσα στις πολιτικές δυνάμεις.
Απαιτεί συναίνεση που θα χτιστεί με ειλικρινείς όρους και όχι στη λογική της συγκάλυψης.
Όσοι έχουν ευθύνες να πληρώσουν.
Σε όποιον πολιτικό χώρο και αν ανήκουν.
Οι θεσμοί οφείλουν να λειτουργούν και να μας προστατεύουν.
Δεν είμαστε όλοι ίδιοι.
ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΕΙΣ - ΣΤΗΡΙΞΗ ΑΝΕΡΓΩΝ
Η κυβέρνηση καλείται μέσα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα να διορθώσει αδυναμίες δεκαετιών του ελληνικού κράτους.
Είναι αλήθεια ότι θα έπρεπε να έχουν γίνει αλλαγές νωρίτερα. Είναι αλήθεια ότι το πολιτικό κόστος επηρέασε τις αποφάσεις που έπρεπε να έχουν παρθεί. Γι αυτό οδηγηθήκαμε το 2010 σε μέτρα επώδυνα.
Τώρα προτεραιότητα έχουν οι διαθρωτικές αλλαγές, η αντιμετώπιση της σπατάλης και της διαφθοράς στο δημόσιο τομέα, η πάταξη της φοροδιαφυγής, που θα βάλουν την Ελλάδα και πάλι στο δρόμο της κοινωνικής ευημερίας και δικαιοσύνης.
Το μεγάλο στοίχημα της κυβέρνησης, το καθημερινό μας μέλημα, είναι πώς θα καταφέρουμε σε αυτό το μεταβατικό στάδιο, ο δρόμος προς τη σωτηρία και την ανάπτυξη να έχει όσο το δυνατόν λιγότερες απώλειες.
Υπάρχουν επιλογές από συντηρητικές ευρωπαϊκές κυβερνήσεις που πετάνε στο δρόμο χιλιάδες δημόσιους υπαλλήλους για να πετύχουν την δημοσιονομική εξυγίανση.
Εμείς τέτοια μοντέλα δεν τα θέλουμε και δεν τα επιλέγουμε. Όσο κι αν σε συνθήκες πανευρωπαϊκής κρίσης τα ιδεολογικά όρια θολώνουν, οι βασικές διαχωριστικές γραμμές παραμένουν. Για εμάς σε αυτές τις συνθήκες η διατήρηση των θέσεων εργασίας και η αντιμετώπιση της φτώχειας είναι το πρώτο και το καίριο μέλημά μας.
Η κυβέρνηση προωθεί δεκαεπτά προγράμματα του ΟΑΕΔ, με συνολικό προϋπολογισμό 2,6 δισ. ευρώ, για την αντιμετώπιση της ανεργίας και την ένταξη των νέων στην αγορά εργασίας. Συγχρόνως στηρίζει την επιχειρηματικότητα με το νέο επενδυτικό νόμο.
Την ίδια στιγμή βρίσκεται σε εξέλιξη η προσπάθεια για μείωση τιμών σε βασικά αγαθά.
Τα αποτελέσματα είναι θετικά καθώς οι πρώτες επιχειρήσεις ανταποκρίθηκαν και θέλουμε να πιστεύουμε ότι θα λειτουργήσει ο υγιής ανταγωνισμός και θα ακολουθήσουν και άλλες.
Μέχρι να δούμε την άκρη του τούνελ, έχουμε ένα δρόμο δύσκολο που δεν πρέπει να αφορά μόνο στα μικρά και μεσαία εισοδήματα. Οι μισθωτοί, οι χαμηλοσυνταξιούχοι, οι δημόσιοι υπάλληλοι έχουν δώσει τα πάντα. Φτάνουν στα όρια τους. Πρέπει να προσφέρουν περισσότερα και οι έχοντες. Πρέπει να αποκατασταθεί το αίσθημα δικαιοσύνης. Θυσίες από όλους.
ΜΙΑ ΝΕΑ ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ
Η κυβέρνηση δίνει τη μάχη της αξιοπιστίας στο εσωτερικό και στο εξωτερικό. Η φωνή μας είναι σήμερα πιο δυνατή. Πριν από ένα χρόνο ήμασταν το μαύρο πρόβατο της Ευρώπης. Τώρα όλοι έχουν πειστεί ότι το πρόβλημα δεν ήταν μόνο ελληνικό αλλά αφορά ολόκληρη την Ευρώπη.
Η κρίση επιβάλει ενιαία έκφραση και επιστροφή σε ουσιαστική κοινοτική αλληλεγγύη και όχι «Ευρώπη δυο ταχυτήτων».
Επιβάλει την καθιέρωση μονίμου μηχανισμού στήριξης, στόχος που ήδη δρομολογήθηκε στην πρόσφατη σύνοδο κορυφής.
Απαιτεί την έκδοση ευρωομόλογου όπως έχει ήδη αναδείξει ο Πρωθυπουργός, Γιώργος Παπανδρέου, μια πρόταση που κερδίζει διαρκώς έδαφος και μπορεί να εξασφαλίσει τη στήριξη των Ευρωπαίων πολιτών.
ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ ΕΞΟΔΟΥ ΑΠΟ ΚΡΙΣΗ- ΑΝΑΠΤΥΞΗ
Πρέπει να κοιτάμε μπροστά.
Να θέτουμε στόχους.
Να κερδίζουμε μάχες μια-μια.
Είμαστε σε πόλεμο, πρέπει να το καταλάβουμε όλοι.
Η έξοδος δεν είναι μακριά. Από το 2012 όλα τα στοιχεία δείχνουν ότι η χώρα θα επιστρέψει στο δρόμο της ανάπτυξης.
Το νούμερο μπορεί να είναι μικρό, αλλά το πρόσημο θα είναι θετικό.
Να κάνουμε τις εκτιμήσεις πραγματικότητα. Να μετατρέψουμε την κρίση σε ευκαιρία.
Χρειάζεται δουλειά, χρειάζεται πίστη, χρειάζεται ειλικρίνεια.
Η ΣΥΜΒΟΛΗ ΤΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ- ΑΛΛΑΓΕΣ
Στην προσπάθειά μας αυτή σημαντικό ρόλο παίζει η Παιδεία. Η γνώση δεν είναι απλά δύναμη. Αυτή την ώρα η γνώση μπορεί να είναι αντίδοτο στην κρίση.
Η Παιδεία μπορεί να γίνει καθημερινό, συγκεκριμένο, σύγχρονο μέσο ατομικής και εθνικής ανάκαμψης.
Στο Υπουργείο Παιδείας γίνεται μια σημαντική προσπάθεια που έχει ως στόχο ένα ποιοτικό άλμα στην εκπαίδευση:
1) Οκτακόσια ολοήμερα σχολεία λειτουργούν σήμερα σε όλη την Ελλάδα παρά την κρίση
2) Ζώνες Εκπαιδευτικές Προτεραιότητας αποτελούν μια καινοτομία που μπορεί:
· να προσφέρει απαντήσεις στα αιτήματα γονέων, εκπαιδευτικών και μαθητών,
· να ενεργοποιήσει την τοπική αυτοδιοίκηση δομές υγείας και ψυχικής υγείας, τον ΟΑΕΔ, τα τοπικά Συμβούλια πρόληψης της εγκληματικότητας
· να δημιουργήσει ένα δίκτυο προστασίας και αντιμετώπισης του κοινωνικού αποκλεισμού
3) Το Νέο Λύκειο και τα νέα προγράμματα σπουδών που προετοιμάζουμε
4) Ο διάλογος που έχει ανοίξει στην Ανώτατη Εκπαίδευση με στόχο μια Ανώτατη Εκπαίδευση με σεβασμό, κύρος, λογοδοσία, αξιολόγηση, εξωστρέφεια, αποκέντρωση, αυτοτέλεια.
5) Το νέο θεσμικό πλαίσιο για τη διδασκαλία της ελληνικής γλώσσας και του
πολιτισμού με βάση τις ανάγκες και τις προτεραιότητες της ελληνικής διασποράς.
ΔΙΑ ΒΙΟΥ ΜΑΘΗΣΗ
Μέσα σε αυτό το σύνολο των παρεμβάσεων και των προσπαθειών, για πρώτη φορά στην Ελλάδα, τόσο οργανωμένα έχει θέση η Διά Βίου Μάθηση.
Γιατί;
Γιατί πρώτη φορά μέσα από ένα Εθνικό Πρόγραμμα Διά Βίου Μάθησης -το οποίο σε ποσοστό 90% αφορά σε προγράμματα και όχι σε μελέτες- σχεδιάζονται και υλοποιούνται δράσεις που στηρίζουν:
· Επαγγελματίες με προσόντα μέσα από την κατάρτιση
· Πολίτες με γνώση μέσα από την εκπαίδευση ενηλίκων
Εκτιμούμε ότι έχουμε να διαθέσουμε 2,2 δισεκατομμύρια ευρώ ως κυβέρνηση και περίπου 700 εκατομμύρια ως Υπουργείο.
Θέλουμε να συνδέσουμε την κατάρτιση με τις ανάγκες του νέου αναπτυξιακού μοντέλου της χώρας, όπως είναι η πράσινη ανάπτυξη, ο τουρισμός, τα ποιοτικά προϊόντα και υπηρεσίες. Εφαρμόζουμε συστήματα για την έγκαιρη διάγνωση των αναγκών της αγοράς εργασίας και την προσαρμογή των γνώσεων, δεξιοτήτων και ικανοτήτων των εργαζομένων στη νέα ζήτηση και ενίσχυση της επαγγελματικής τους εξέλιξης
Θέλουμε διαφάνεια και ορθολογική κατανομή των πόρων. Θα σταματήσει πια η πελατειακή σχέση και στον τομέα της κατάρτισης. Αυτό αποτελεί προσωπική μου δέσμευση.
Θέλουμε ο Έλληνας εργαζόμενος να μην υστερεί σε αυτό το ανταγωνιστικό περιβάλλον, από τους υπόλοιπους Ευρωπαίους και να μπορεί να έχει πιστοποιημένα προσόντα μέσα από το Εθνικό Πλαίσιο Προσόντων.
Να πάψουν να είναι απλώς οι ικανότητες και οι δεξιότητες των εργαζομένων, των επιστημόνων, ένα διακοσμητικό χαρτί στον τοίχο τους.
Θέλουμε να αυξήσουμε τη συμμετοχή στα προγράμματα Διά Βίου Μάθησης, όχι απλά για να αυξήσουμε τους σχετικούς δείκτες (από το 2,9 στο 6% το 2013). Πρέπει να περάσουμε στον κόσμο το μήνυμα ότι η Διά Βίου Μάθηση αποτελεί ουσιαστική στήριξη για μια καλύτερη ζωή.
Πρέπει να βοηθήσουμε τους νέους, τους ανέργους, τις γυναίκες, τους αγρότες, με συγκεκριμένους στόχους:
· Αναμόρφωση προγραμμάτων και παροχή υποτροφιών στην αρχική επαγγελματική κατάρτιση
· Στήριξη των Σχολείων Δεύτερης Ευκαιρίας και των Σχολών Γονέων
· Παροχή επαγγελματικού προσανατολισμού στους ανέργους
· Κατάρτιση-πιστοποίηση δεξιοτήτων για κοινωνικές εργασίες
· Προώθηση της επιχειρηματικότητας των νέων
· Εκπαίδευση μεταναστών στην ελληνική γλώσσα
· Εξ’ αποστάσεως εκπαίδευση
Όλα αυτά μπορούν να γίνουν μέσα από ένα Δίκτυο Διά Βίου Μάθησης και τη συμμετοχή, τόσο των κοινωνικών εταίρων, όσο και των νέων Δήμων και Περιφερειών του Καλλικράτη.
ΔΙΑΧΩΡΙΣΤΙΚΕΣ ΓΡΑΜΜΕΣ
Η Διά Βίου Μάθηση είναι ένας χώρος που ενώνει όλους τους πολιτικούς και τους πολίτες. Η Παιδεία είναι ένας χώρος που μας καλεί να ξεπεράσουμε πλαστές διαχωριστικές γραμμές και μικροκομματικά οφέλη.
Οι πραγματικές διαχωριστικές γραμμές δεν βρίσκονται στα ιδεολογήματα του χθες, αλλά μέσα στη σημερινή κοινωνία, στις σημερινές προκλήσεις, στις σημερινές ανάγκες.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η αύξηση της ανεργίας και της φτώχειας είναι πράγματι η μεγαλύτερη απειλή.
Προτεραιότητα να στηρίξουμε την εργασία και την επιχειρηματικότητα στην εποχή της κρίσης.
Εκεί θα κριθούμε όλοι μας.
