ΟΜΙΛΙΑ Π. ΕΥΘΥΜΙΟΥ ΣΤΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΤΟΥ N/Σ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ «ΣΥΣΤΗΜΑ ΕΠΙΛΟΓΗΣ ΠΡΟΪΣΤΑΜΕΝΩΝ ΟΡΓΑΝΙΚΩΝ ΜΟΝΑΔΩΝ ΜΕ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΑ ΚΑΙ ΑΞΙΟΚΡΑΤΙΚΑ ΚΡΙΤΗΡΙΑ - ΣΥΣΤΑΣΗ ΕΙ.ΣΕ.Π. ΚΑΙ ΛΟΙΠΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ»
Ήθελα κατ’ αρχήν, κύριε Πρόεδρε, να επιτείνω όσα τόσο ουσιαστικά έθεσε ο Υπουργός κ. Ραγκούσης για την απίστευτη εδώ διατύπωση του Κοινοβουλευτικού Εκπροσώπου της Νέας Δημοκρατίας η οποία αναφέρεται σε ένα ζήτημα που στο Κοινοβούλιο πριν από ένα μήνα έχει συζητηθεί με πληρότητα και επάρκεια που είναι το ακριβώς αντίθετο απ’ αυτό που είπε ο κ. Τζαβάρας, το ακριβώς αντίθετο, με τη δημιουργία κλοιού στα κενά της νομοθεσίας για την παραμονή των εμπόρων ναρκωτικών εκεί που πρέπει, όσο πρέπει.
Και είναι απολύτως γνώστης και προσωπικά ο ίδιος γιατί χειρίστηκε το θέμα και είναι χαρακτηριστικό της τέλειας σύγχυσης η οποία διακατέχει τη Νέα Δημοκρατία, ώστε με τέτοια ευκολία να προσφεύγει σε πολιτικούς χαρακτηρισμούς που ξεπερνάνε κάθε όριο όχι απλώς του Κανονισμού της Βουλής αλλά των στοιχειωδών όρων συνύπαρξης πολιτικών δυνάμεων, όπως απαιτεί απ’ όλους μας η ελληνική κοινωνία.
Αυτό που είπε ο Υπουργός ο κ .Ραγκούσης αφορά όχι μόνο την Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ, αφορά την κοινοβουλευτική τάξη και κάθε ένα από μας τους Βουλευτές και του ΠΑΣΟΚ και άλλων κομμάτων που έχουν πλήρη συνείδηση του τι διημείφθη και τι ψηφίστηκε εδώ στην Ολομέλεια. Και δεν ήταν μόνο του ΠΑΣΟΚ, κύριε Πρόεδρε. Τίθεται θέμα και προσωπικό για τον καθένα μας.
Δεν θα αλλάξω γραμμή από την αγόρευση που επιβάλλεται από τα πράγματα γιατί φυσικά δεν υπάρχει και τίποτα πιο πολιτικά απαράδεκτο από το να αφήνεις πρώτα σαν σουπιά τη μελάνη και μετά να αποχωρείς. Αν υποθέσουμε ότι η Νέα Δημοκρατία είχε μια τέτοια στάση αρχής, έπρεπε από την αρχή να χειριστεί διαφορετικά την υπόθεσή της. Πώς τη χειρίστηκε, όμως; Παρέμεινε εδώ ρίχνοντας διαρκώς μελάνι στην Αίθουσα και σαν καλή «σουπιά» μόλις ήρθε η ώρα της αναμέτρησης, μόλις ήρθε η ώρα να ακουστεί και ο αντίλογος, εξαφανίστηκε.
Βεβαίως, ο λόγος που εξαφανίστηκε είναι σαφής. Το Κοινοβούλιο σήμερα παρατήρησε ότι η Νέα Δημοκρατία έχει γίνει ακριβώς ενενήντα ένα κομμάτια! Όσοι Βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας είναι εδώ, τόσες Νέες Δημοκρατίες υπάρχουν! Νομίζαμε όλοι ότι υπάρχουν τρεις ομαδοποιήσεις, όσοι υποστήριξαν τον κ. Σαμαρά, όσοι νοσταλγούν διαρκώς τον κ. Καραμανλή και όσοι περιφέρονται πενθόντες για την κυρία Μπακογιάννη. Όμως, εδώ είναι φανερό ότι πάμε σε μια πλήρη αμοιβαδοποίηση, έχουμε ενενήντα μια στάσεις! Και βέβαια, υπάρχει και μια τέλεια σύγχυση, διότι η νοσταλγία για τον κ. Καραμανλή έχει περιβάλει και τον ίδιο τον κ. Σαμαρά. Κατά ένα παράδοξο τρόπο, επιστρέφει ο κ. Σαμαράς και όσοι τον εκπροσωπούν εκόντες άκοντες στη Βουλή στο μοντέλο Καραμανλή 2000-2004.
Αναφέρθηκε ο κ. Σαμαράς στο «σύστημα ΠΑ.ΣΟ.Κ.», αλλά ακούσαμε και τον κ. Τζαβάρα να μας μιλάει εδώ για το «σύστημα ΠΑ.ΣΟ.Κ.».
Ανέφερε ο κ. Παυλόπουλος ότι παρέδωσε στον κ. Ραγκούση τον καλύτερο δυνατό κόσμο, σαν τον Καντίτ του Μολιέρου. Ο κ. Παυλόπουλος ήρθε εδώ και είπε ότι είχατε, κύριε Ραγκούση, τον καλύτερο δυνατό κόσμο. Σας παραδώσαμε μια δημόσια διοίκηση άμεμπτη, άσπιλη, αξιοκρατική. Γιατί δεν ακολουθήσατε την πολιτική της Νέας Δημοκρατίας; Είχαμε λοιπόν και αυτές τις όψεις και είναι καιρός να μπουν ξανά τα πράγματα στη θέση τους και μάλιστα, να μπουν στη θέση τους διπλά.
Πριν από όλα, μ’ αυτό που αναλυτικά εξηγήσαμε και αναλυτικά κατατέθηκε στην Αίθουσα, δηλαδή ότι ήρθε η ώρα να γίνει ιστορική τομή. Τελεία και παύλα! Δεν γίνεται να πάει η Ελλάδα άλλο, όπως πήγε ως τώρα. Και αυτό το σχέδιο νόμου, όπως ακριβώς το νομοσχέδιο για τις προσλήψεις, δεν είναι καθόλου τυχαίο. Στα κύρια και στα ουσιώδη δέχθηκε την κριτική μεν, αλλά και την καλόπιστη αποδοχή από πολλές δυνάμεις για το ότι μένει επιτέλους σταθερό σε μια γραμμή και για το ότι εισάγονται αντικειμενικά και αδιάβλητα κριτήρια για την επιλογή, την αξιοκρατία των υψηλών θέσεων διοίκησης στο δημόσιο. Και αυτό ήταν ένα κέρδος από αυτή τη διαδικασία ήδη και παρά την αήθη συστηματική προσπάθεια της Νέας Δημοκρατίας να υπονομεύσει την πραγματική διαπραγμάτευση του σχεδίου νόμου μέσα στην Αίθουσα.
Και αυτή η απόφαση, όπως εμείς εξηγήσαμε, αφορά και μια τομή σε σχέση με προηγούμενες όψεις της διακυβέρνησής μας, γιατί τώρα ολοκληρώνουμε αυτό που ξεκίνησε με τον Αναστάσιο Πεπονή το 1994, αλλά εμείς οι ίδιοι δεν δώσαμε τότε την απόλυτη και κατηγορηματική ισχύ που επιβαλλόταν να έχει.
Και τώρα ερχόμαστε με το σχέδιο νόμου του Γιάννη Ραγκούση, ώστε κατηγορηματικά, ρητά και χωρίς φεγγίτη -όχι χωρίς παράθυρο, αλλά χωρίς φεγγίτη- να εγκαθιδρυθεί -όπως ακριβώς εγκαθιδρύθηκε ήδη ένα αδιάβλητο σύστημα προσλήψεων- να εγκαθιδρυθεί ένα αδιάβλητο αντικειμενικό σύστημα, ώστε η δημόσια διοίκηση να στηριχθεί στους καλύτερους, οι οποίοι θα είναι λειτουργικά ανεξάρτητοι από το οποιοδήποτε κόμμα και από τον οποιονδήποτε παράγοντα επηρεασμού της δικής τους λειτουργίας και προσφοράς στο δημόσιο σύνολο, όπως θα έπρεπε να είναι η δημόσια διοίκηση.
Γι’ αυτό θέλουμε να πετύχουμε τη δημόσια διοίκηση αναπτυξιακό εργαλείο στην υπηρεσία των συμφερόντων του συνόλου ελληνικού λαού και την ίδια στιγμή η διοίκηση να είναι στην υπηρεσία του κάθε πολίτη που σήμερα προσκρούει στην διοίκηση ως εχθρό. Αυτό είναι το νόημα του σχεδίου νόμου και είναι απόλυτα διαυγές ότι εκεί αποσκοπεί και απόλυτα σαφές ότι αυτό διασφαλίζει.
Όμως, γιατί αυτή η λυσσαλέα αντίδραση από την πλευρά της Νέας Δημοκρατίας; Γιατί η θεατρική αποχώρηση; Γιατί η αμηχανία; Διότι αυτό που η Νέα Δημοκρατία προασπίζει, δεν είναι ο καλύτερος δυνατός στον κόσμο, όπως ισχυρίζεται ο κ. Παυλόπουλος ότι παρέδωσε η Νέα Δημοκρατία στο ΠΑ.ΣΟ.Κ.
Αυτό που παρέδωσε η Νέα Δημοκρατία στον ελληνικό λαό είναι η χειρότερη δυνατή συνθήκη στην ιστορία του ελληνικού κράτους μετά το 1911.
Ας δούμε τι ακριβώς συμπύκνωσε η Νέα Δημοκρατία τα πεντέμισι χρόνια της διακυβέρνησής της. Έφερε το νόμο 3260 του 2004, ο οποίος ήταν ο Τζέκις Χαν, ο Κουμπλάι Χαν και δεν είχε σχέση με ευρωπαϊκή δημοκρατικά οργανωμένη πολιτεία, αλλά ήταν η λογική των μογγολικών ορδών οι οποίες εξαπολύονται πάνω στην ελληνική κοινωνία. Με ένα νόμο έγινε η κατάργηση όλων των θέσεων γενικών διευθυντών, όλων των θέσεων προϊσταμένων, όλων των υπηρεσιακών συμβουλίων σε όλο το δημόσιο. Έγινε η κατάργηση κάθε θέσης ευθύνης στην εκπαίδευση. Καταργήθηκαν όλα τα υπηρεσιακά συμβούλια και καταργήθηκε οποιαδήποτε αντικειμενική διαδικασία επιλογής στελεχών στο δημόσιο.
Με τι αντικαταστάθηκε από το νόμο αυτό η διαδικασία επιλογής στελεχών στη δημόσια διοίκηση; Αντικαταστάθηκε με ένα και μόνο κριτήριο, δηλαδή ότι ο υπάλληλος που θα επιλεγόταν σε οποιαδήποτε θέση ευθύνης έπρεπε να έχει εικοσαετή προϋπηρεσία. Και ισχυριζόταν τότε ψευδώς η Νέα Δημοκρατία ότι τα μέτρα της αφορούσαν εκατόν οκτώ γενικούς διευθυντές και ποτέ δεν έδινε στοιχεία όσον αφορά το πόσους αφορούσαν. Τη μέρα εκείνη καταργήθηκαν είκοσι δυο χιλιάδες θέσεις ευθύνης και όχι εκατόν οκτώ! Είκοσι δύο χιλιάδες θέσεις! Ήταν η «νύχτα του Βαρθολομαίου» στην ελληνική δημόσια διοίκηση!
Πώς αντικαταστάθηκαν αυτές οι είκοσι δύο χιλιάδες θέσεις ευθύνης; Αντικαταστάθηκαν με μόνο κριτήριο συμβούλια που επέλεγαν και με μόνη προϋπόθεση την εικοσαετία στο δημόσιο!
Μήπως επελέγησαν οι καλύτεροι; Μήπως πρέπει να θυμίσουμε στη Νέα Δημοκρατία την εισβολή οργανωμένων δυνάμεων σε γραφεία Υπουργών;
Μήπως πρέπει να θυμίσουμε τις συμπλοκές στο Υπουργείο Παιδείας; Μήπως πρέπει να θυμίσουμε ότι οι δημόσιες καταγγελίες ήταν ότι επελέγη ο τάδε, ενώ «εγώ έχω αφιερωθεί πολύ περισσότερο στο κόμμα και έχω βάλει πολύ περισσότερο κόπο σε αφίσες και κομματική δράση» και ότι αυτό ήταν δημόσιο και δεν ήταν καν ιδιωτικό;
Και μήπως δεν γνωρίζουν οι Νεοδημοκράτες πολίτες -που φυσικά είναι οι ίδιοι οι οποίοι καταδίκασαν την κυβέρνησή τους η οποία τους διέψευσε- ότι ακόμα και σ’ αυτό το απόλυτο κομματικό σύστημα της Νέας Δημοκρατίας δεν επελέγησαν οι συγκριτικά καλύτεροι, αλλά οι κομματικά βαθύτεροι;
Και τι άλλο είναι το εύρημα που υπήρξε με την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας; Όπως συμβαίνει συνήθως και έχει παρατηρηθεί ιστορικά, μια εν πολλαίς αμαρτίες περιπεσούσα γυνή, κάποια στιγμή ανακαλύπτει ότι πρέπει να σώσει και την ψυχή της. Είναι η γνωστή στιγμή που ακόμα και η πιο αμαρτωλή γυναίκα προσέρχεται κάποια στιγμή στην Εκκλησία, μη τυχόν και ένα μέρος των αμαρτημάτων της αναιρεθεί.
Ενδεχομένως ή ενδεχομένως για μια προεξόφληση αμαρτιών που θέλει να επαναλάβει, αλλά εν μέρει θέλει να αναιρεθούν.
Έτσι, λοιπόν, η Νέα Δημοκρατία με τη γεμάτη αμαρτίες ψυχή ψηφίζει το νόμο 3528 του 2007, ο οποίος πράγματι περιείχε ένα ευρύ σκέλος διατάξεων που ήταν απόλυτα συμφωνημένες με την ΑΔΕΔΥ και που όντως ήταν σωστές διατάξεις. Ποια είναι, όμως, η κρίσιμη διαφορά; Αφού πήγε στο παγκάρι της Εκκλησίας να κάνει την καταβολή του νομοσχεδίου με κάποιες πραγματικά αντικειμενικές διατάξεις, κάνει την μεταβατική διάταξη, σύμφωνα με την οποία αυτές οι παλιές διατάξεις θα ισχύσουν από την 1-1-2011 -αλλά εντωμεταξύ είχε έρθει το 2007- και θα επιλεγούν με τη νέα διαδικασία οι μεν το 2011, αλλά τώρα το 2007-2008 θα επιλεγούν με τα κριτήρια του κ. Παυλόπουλου.
Δηλαδή όσοι εμπεδώθηκαν το 2004 με τη μέθοδο της επέμβασης του κομματικού στρατού στο κράτος πήραν τώρα το επίχρισμα ενδιάμεσων διατάξεων, έτσι ώστε το πραξικόπημα του 2004 να επενδυθεί με μεταβατική διάταξη το 2007 και όλοι αυτοί να παραμείνουν, όταν έρθει το καλό 2011.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ο κομματισμός, η αναξιοκρατία, το ρουσφέτι, η χειραγώγηση του δημόσιου τομέα ήταν το πραγματικό doctorat των υπουργών της Νέας Δημοκρατίας. Σε κάθε παρόμοιο διαγωνισμό στον κόσμο ποιος μπορεί να στήσει ιστορίες κομματισμού, ρουσφετιού, χειραγώγησης της δημόσιας διοίκησης; Η Νέα Δημοκρατία θα προηγείτο όχι με μοριοδότηση, αλλά κατ’ αξία. Θα έπαιρνε την πρώτη θέση μακράν, όπως απέδειξε η θητεία της, που, όμως, είχε ένα πολύ αρνητικό αποτέλεσμα. Δεν διέλυσε απλώς τον ιστό της διοίκησης. Δημιούργησε τις βάσεις για την κρίση που σήμερα καλείται να πληρώσει ολόκληρος ο ελληνικός λαός.
Γι’ αυτό τονίζουμε πως για εμάς δεν είναι μόνο η αποκατάσταση της δημόσιας διοίκησης. Δεν είναι μόνο η αξιοκρατία στο δημόσιο. Δεν είναι μόνο ότι πρέπει, επιτέλους, να υπάρξει ένα αντικειμενικό αδιάβλητο σύστημα αξιοκρατικό στη δημόσια διοίκηση. Αυτός ο στόχος ταυτίζεται με τη διαφορετική πορεία που έχει ανάγκη ο τόπος και τη διαφορετική ηθική ανάγκη που έχει ο ελληνικός λαός να νιώθει ότι αυτό το κράτος που ο ίδιος το πληρώνει είναι ταγμένο στα δικά του συμφέροντα και όχι στα συμφέροντα του οποιουδήποτε Κόμματος, οποιουδήποτε χειραγωγού.
Γι’ αυτό και η απόφασή μας είναι αταλάντευτη: Θα προχωρήσουμε στην αλλαγή μιας κληρονομιάς που κόστισε σε όλον τον τόπο και θα ανοίξουμε ένα δρόμο αντάξιο των προσδοκιών που έχει ο ελληνικός λαός από τις πολιτικές δυνάμεις του τόπου, ότι δεν είναι στην εξουσία για τον εαυτό τους, αλλά ότι είναι στην εξουσία για τον Έλληνα πολίτη και τα συμφέροντα του ελληνικού λαού.
Αυτό διασφαλίζει το νομοσχέδιο. Αυτή την άθλια παράδοση της Νέας Δημοκρατίας ανατρέπει. Αυτόν το δρόμο ανοίγει για τον ελληνικό λαό. Γι’ αυτό το ψηφίζουμε συνειδητά, με πολύ καθαρή συνείδηση και με πολύ φωτεινή αίσθηση των στόχων και των προοπτικών που διανύει για την πατρίδα.
Σας ευχαριστώ.
