Photo:voulinet
Απαντήσεις του Υπουργού Οικονομικών σε επίκαιρες ερωτήσεις στη Βουλή
-Δημήτρη Κρεμαστινού (ΠΑΣΟΚ) με θέμα «παλινωδίες και αναγγελία μεταβολής ΦΠΑ στα νησιά».
-Ελευθερίου Αυγενάκη (ΝΔ) με θέμα την «παραχώρηση 14 περιφερειακών αεροδρομίων».
-Ηλία Κασιδιάρη (Χ.Α.) με θέμα «δανεισμός από το ΔΝΤ, “κούρεμα” δημοσίου χρέους και πιθανή συμμετοχή της Ελλάδας στην Τράπεζα των χωρών BRICS.
Α. ΦΠΑ στα νησιά
Πράγματι είχα κάνει μια κατηγορηματική δέσμευση σε αυτήν εδώ την Αίθουσα, την οποία νομίζω ότι θα συμφωνήσετε ότι την τίμησα. Να σας θυμίσω ότι είχα πληροφορήσει το Σώμα ότι υπήρχε ασφυκτική πίεση στο πλαίσιο της συμφωνίας-γέφυρας της τετράμηνης παράτασης της δανειακής συμφωνίας να υπάρξει αύξηση στον ΦΠΑ των νησιών. Είχα δεσμευθεί, η Κυβέρνηση είχε δεσμευτεί ότι αυτό δεν θα το κάνουμε. Όχι μόνο δεν το κάναμε, αλλά προβήκαμε και σε μια περαιτέρω διαβεβαίωση ότι δεν θα υπάρξει καμία αλλαγή του καθεστώτος του ΦΠΑ στα νησιά ή οπουδήποτε αλλού μέχρι την 1η Σεπτεμβρίου, έτσι ώστε να υπάρχει μια απόλυτη βεβαιότητα για την καλοκαιρινή τουριστική σεζόν.
Όπως καταλαβαίνετε, κύριε Κρεμαστινέ, δέσμευση στο διηνεκές δεν μπορεί να υπάρξει από κανέναν, πέραν της προσωπικής δέσμευσής μου ότι θα παλέψουμε, ώστε η νησιωτική πολιτική μας να είναι τέτοια που να συνάδει και με τις δικές σας αγωνίες και με τις αγωνίες και τις προσδοκίες των κατοίκων των νησιών του Αιγαίου.
Θέλω να σας πληροφορήσω ότι στις διαπραγματεύσεις που διεξάγονται αυτήν ταύτην τη στιγμή, όλες αυτές τις εβδομάδες, ακόμα και σήμερα –και σήμερα, το τονίζω- έχουμε να αντιμετωπίσουμε μια απολύτως ανάλγητη στάση απέναντι στις ανάγκες των νησιών μας. Θέλω να είμαι ξεκάθαρος σε αυτό. Η πίεση είναι ασφυκτική, παρά τα πολύ ισχυρά επιχειρήματα της δικής μας πλευράς, τα οποία, όπως σας είχα πει και την περασμένη φορά, τα καταθέτουμε σε όλα τα επίπεδα, από το επίπεδο του Πρωθυπουργού όταν μιλάει με Αρχηγούς κρατών, στο δικό μου, στο πλαίσιο του Eurogroup, των Υπουργών Οικονομικών, στο πλαίσιο του Brussels Group, των τεχνικών κλιμακίων.
Γνωρίζετε πολύ καλά ότι τα επιχειρήματά μας είναι όντως αδιάσειστα. Ακόμα και Υπουργοί Οικονομικών της Ισπανίας και άλλων χωρών παραδέχονται ότι και για τα δικά τους νησιωτικά συμπλέγματα ισχύουν χαμηλότεροι συντελεστές ΦΠΑ. Υπάρχει απόλυτα ακράδαντο και σωστό σκεπτικό γι’ αυτό. Και όμως βλέπουμε ότι στο πλαίσιο των διαπραγματεύσεων όλα αυτά τα σημαντικά επιχειρήματα τα προσπερνούν οι θεσμοί. Όχι οι ομόλογοί μας, όχι οι εταίροι μας, οι θεσμοί. Γι’ αυτό έχει μεγάλη σημασία να απελευθερωθούμε από αυτήν τη μνημονιακή δέσμευση και αυτή η διαπραγμάτευση να είναι η τελευταία με τους θεσμούς, στο πλαίσιο αυτής της μνημονιακής, αν θέλετε, αναλγησίας.
Θέλω να σας πω ότι στο πλαίσιο αυτό της διαπραγμάτευσης είμαστε υποχρεωμένοι να είμαστε ευέλικτοι. Είμαστε υποχρεωμένοι να δούμε τα νησιά πιο συνολικά. Δεν θα υποχωρήσουμε σε μια βασική αρχή, ότι άλλο είναι να είσαι κάτοικος Νισύρου, Σερίφου, της Κω, της Ρόδου και άλλο να είσαι κάτοικος στην ηπειρωτική Ελλάδα, στην ηπειρωτική Γερμανία, στην ηπειρωτική Γαλλία. Η αρχή μας είναι ότι, αν θέλουμε να διατηρηθεί ο πολιτισμός των νησιών, αν θέλουμε να υπάρχει πραγματική οικονομία και όχι απλώς να είναι ένα ξενοδοχειακό συγκρότημα για ξένους τουρίστες η νησιωτική Ελλάδα, θα πρέπει να υπάρχει μια αναπτυξιακή πολιτική για τα νησιά, η οποία να είναι ιδιαίτερη για τα νησιά και να λαμβάνει υπόψη τις ιδιαιτερότητες, ιδίως του κόστους μεταφοράς.
Αυτό που προτίθεμαι, τουλάχιστον ως Υπουργός Οικονομικών, να κάνω -και θα ήθελα να σας προσκαλέσω και εσάς και όλους τους Βουλευτές των νησιών να συμμετάσχετε- είναι μια πραγματική διαβούλευση όπου θα συζητήσουμε, θα ξανατοποθετήσουμε από μηδενική βάση, αν θέλετε, το μέγα ερώτημα για το ποιος είναι ο βέλτιστος τρόπος ενίσχυσης των νησιωτών.
Αυτή τη στιγμή για παράδειγμα φαντάζομαι ότι συμφωνούμε ότι το μέγιστο πρόβλημα των νησιών και των νησιωτών είναι το θέμα της μεταφοράς, το θέμα των θαλάσσιων συγκοινωνιών. Αυτή τη στιγμή από ό,τι πληροφορούμαι και από ό,τι γνωρίζω –και νομίζω γνωρίζετε και εσείς- ο ΦΠΑ στο κόστος μεταφοράς είναι 23%.
Με άλλα λόγια είναι αυτή μια ευκαιρία, την ώρα που η Κυβέρνηση σε όλα τα επίπεδα –Πρωθυπουργός, Υπουργός Οικονομικών, Brussels Group, τεχνικά κλιμάκια- πασχίζουμε να καταστήσουμε σαφέστατο ότι τα νησιά αξίζουν μιας διαφορετικής αναπτυξιακής αντιμετώπισης, θεωρώ ότι και όλοι εμείς -ανεξάρτητα αν είμαστε Συμπολίτευση ή Αντιπολίτευση- θα πρέπει να εμπλακούμε σε ένα διάλογο, που στόχο έχει την εκπόνηση ενός πραγματικού αναπτυξιακού πλαισίου για τα νησιά και μέσα σε αυτό να εντάξουμε τους διάφορους τρόπους με τους οποίους μπορούμε να ενισχύσουμε, μέσα από το φορολογικό αλλά και εκτός του φορολογικού συστήματος, τη νησιωτική Ελλάδα.
Δευτερολογία
Κύριε Κρεμαστινέ, ούτε κατά διάνοια δεν θεώρησα ότι κινείστε από μικροπολιτική ή αντιπολιτευτική διάθεση. Και εγώ στη θέση σας την ίδια ερώτηση θα έθετα. Και σας ευχαριστώ που την βάζετε στο τραπέζι της συζήτησης.
Είναι πολύ σημαντικό να πιέζεται η Κυβέρνησή μας, στη διάρκεια αυτής της διαπραγμάτευσης, να μην εγκαταλείψει τον ιερό σκοπό της θωράκισης της νησιωτικής Ελλάδας και της περαιτέρω ανάπτυξής της.
Θέλω να σας πω ότι όσον αφορά το τουριστικό προϊόν των νησιών, αλλά και γενικότερα της Ελλάδας στο σύνολό της, δεν είναι θέμα μόνο φορολογίας και το γνωρίζετε αυτό. Υπάρχουν πολλά που πρέπει και μπορούν να γίνουν, έτσι ώστε να υπάρξει αναβάθμιση, ώστε να μην θέλει, να μην το συζητάει καν κάποιος να πάει στα διπλανά παράλια και ας υπάρχει μια μικρή διαφορά. Γιατί ξέρετε ότι δεν μπορούμε να εμπλακούμε σε έναν αγώνα δρόμου προς τα κάτω για το ποιος θα έχει το χαμηλότερο ΦΠΑ, με μια χώρα σαν την Τουρκία ή σαν την Κύπρο με άλλους φορολογικούς παραδείσους.
Γι’ αυτό μίλησα για μια αναπτυξιακή πολιτική για τα νησιά στο σύνολο που έχει να κάνει με τις μεταφορές, με το ΦΠΑ. Για παράδειγμα, στο θέμα των αγορών που κάνουν οι τουρίστες στα νησιά θα πρέπει να ενεργοποιήσουμε πολύ πιο έντονα και με μη γραφειοκρατικές διαδικασίες την επιστροφή του ΦΠΑ στους τουρίστες που κάνουν αγορές, για παράδειγμα στη Ρόδο και μετά φεύγουν από το Αεροδρόμιο της Ρόδου. Όπως γίνεται παγκοσμίως, η επιστροφή μπορεί να γίνεται εκείνη τη στιγμή στο Αεροδρόμιο της Ρόδου, ώστε να μην υπάρχει κίνητρο για αυτόν τον αγώνα δρόμου προς τα κάτω όσον αφορά τον ανταγωνισμό με χώρες, όπως η Τουρκία.
Αναφερθήκατε και στην τρόικα. Θέλω να σας πω ότι καταλαβαίνω αυτό που λέτε, όμως θέλω να σας θυμίσω ότι αντίθετα με τα προηγούμενα χρόνια δεν είδατε τεχνοκράτες των τριών θεσμών να εισβάλουν στο δικό μου Υπουργείο, στη Οδό Νίκης ή στο Υπουργείο του συναδέλφου κ. Ξυδάκη, σε κανένα Υπουργείο. Δεν τους είδατε να ανακρίνουν Υπουργούς. Δεν τους είδατε να τους έχουν απ’ έξω και να περιμένουν τους Υπουργούς για να τους μιλήσουν μικρομεσαία στελέχη των θεσμών ή της τρόικα.
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΚΡΕΜΑΣΤΙΝΟΣ: Σας είπα για την ονομασία.
ΓΙΑΝΗΣ ΒΑΡΟΥΦΑΚΗΣ: Γι’ αυτό εγώ κάνω το διαχωρισμό μεταξύ των θεσμών και της τρόικα.
Αυτό όμως που έχει σημασία, πέραν της σημειολογίας, είναι η Ευρώπη επιτέλους να ανακτήσει την αυτοπεποίθησή της και να μπορούμε αυτές τις συζητήσεις, για το ΦΠΑ στα νησιά για παράδειγμα, να τις κάνουμε με τους Ευρωπαίους εταίρους μας στη βάση του κοινού ευρωπαϊκού κεκτημένου, στη βάση του κοινού ευρωπαϊκού συμφέροντος, στη βάση κοινών ευρωπαϊκών αξιών για το πώς πρέπει να αντιμετωπίζονται οι Ευρωπαίοι νησιώτες, όχι οι Έλληνες νησιώτες σε σχέση με τους Ισπανούς νησιώτες.
Το πρόβλημα με τους θεσμούς –είτε τους λέμε θεσμούς είτε τρόικα- είναι ότι δεν ενδιαφέρονται για τους ανθρώπους. Γι’ αυτό χρειάζεται αυτή να είναι η τελευταία διαπραγμάτευση με τους θεσμούς και από εδώ και πέρα να διαπραγματευόμαστε με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή στο πλαίσιο των ευρωπαϊκών θεσμών, στο πλαίσιο της ευρωπαϊκής νομιμότητας και όχι στο πλαίσιο ενός παρανομικού αδιαφανούς πλαισίου διαπραγμάτευσης, το οποίο δεν εμπίπτει και τελικά δεν συνάδει καν με τις ευρωπαϊκές αρχές.
Β. Αεροδρόμια
Στο γραπτό ερώτημα που θέσατε, πολύ σωστά είπατε ότι το κράτος έχει συνέχεια. Εξ ου και η δήλωσή μου, η οποία βεβαίως συμπεριλήφθηκε στην απόφαση της 20ης Φεβρουαρίου του EUROGROUP, ότι η Κυβέρνηση δεσμεύεται πως όποια ιδιωτικοποίηση έχει εξελιχθεί και είναι νόμιμη θα γίνει σεβαστή και ότι οι διαδικασίες που βρίσκονται εν εξελίξει, πάντα στο πλαίσιο της νομιμότητας και με την δική μας ευθύνη να ελέγξουμε αυτή τη διαδικασία όσον αφορά το δημόσιο συμφέρον, θα εξελιχθούν, βέβαια, με τις αλλαγές που και νόμιμες είναι και συνάδουν με το δημόσιο συμφέρον.
Επί του συγκεκριμένου ζητήματος για τα περιφερειακά αεροδρόμια, δεν πρόκειται να κρίνω αν το συνολικό τίμημα των 1,2 δισεκατομμυρίων είναι αυτό που θα έπρεπε ή θα μπορούσε να είναι ή όχι. Δεν είναι δική μου δουλειά ως Υπουργός Οικονομικών να το κάνω αυτό. Γι’ αυτό υπάρχει το ΤΑΙΠΕΔ και οι νόμιμες διαδικασίες.
Αυτό, όμως, που θα σας πω είναι το εξής: Έθεσα ένα απλό ερώτημα σε ομολόγους μου της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Δεν θα σας πω σε ποιους. Μπορείτε να φανταστείτε. Θα ιδιωτικοποιούσατε ή θα κάνατε παραχώρηση σαράντα ετών…
ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΑΥΓΕΝΑΚΗΣ: Είναι διαφορετικά πράγματα, κύριε Υπουργέ.
ΓΙΑΝΗΣ ΒΑΡΟΥΦΑΚΗΣ: Βεβαίως και είναι διαφορετικά. Είναι μια μορφή αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας. Μην μπλέξουμε στη σημειολογία.
Έθεσα, λοιπόν, ένα ερώτημα: Θα δεχόσασταν να γίνει αυτή η παραχώρηση για τα δικά σας περιφερειακά αεροδρόμια πρώτον, χωρίς να υπάρχει ένα μερίδιο το οποίο κρατάει είτε το κράτος είτε οι δήμοι –στην περίπτωση της Γερμανίας, τα κρατίδια- δεύτερον, με υποχρεωτικές ελάχιστες επενδύσεις στο 1/4 του συνολικού αντιτίμου και τρίτον, χωρίς έγγραφες δεσμεύσεις, συγκεκριμένα αναπτυξιακά πλάνα, όσον αφορά τις τοπικές οικονομίες γύρω από τα περιφερειακά αεροδρόμια;
Η απάντηση που έλαβα σε όλες τις περιπτώσεις -και ήταν τέσσερις ή πέντε- ήταν όχι. Εκείνοι δεν θα δέχονταν παραχώρηση με αυτούς τους όρους. Εδώ δεν είναι θέμα αντιπαράθεσης Κυβέρνησης-Αντιπολίτευσης. Είναι θέμα, νομίζω, μιας εθνικής στρατηγικής.
Η Κυβέρνηση θα συνεχίσει τη διαδικασία αυτή. Βρίσκεται ήδη σε διαπραγμάτευση με τους εταίρους μας πάνω σε αυτό το θέμα και σας διαβεβαιώ ότι καθώς κλείνει αυτή η διαπραγμάτευση τις επόμενες ημέρες, θα κλείσει και αυτό το ζήτημα. Ποια είναι τα κριτήριά μας; Είναι αυτά τα οποία σας ανέφερα. Θα τα αναφέρω άλλη μια φορά για να μην καταχραστώ τον χρόνο.
Πρώτον, οι επενδύσεις πρέπει να είναι υψηλότερες. Η δέσμευση για 23,5 εκατομμύρια επενδύσεις σε τέσσερα χρόνια ανά αεροδρόμιο είναι πολύ χαμηλή κατ’ εμέ.
Δεύτερον, πρέπει να υπάρχει ένα μερίδιο για το κράτος, όχι γιατί το κράτος πρέπει να παίζει τον ρόλο του επιχειρηματία, αλλά γιατί το κράτος πρέπει να κρατήσει ένα περιουσιακό στοιχείο, το οποίο να μπορέσει να το αξιοποιήσει στο πλαίσιο μιας αναπτυξιακής τράπεζας, ενός αναπτυξιακού οχήματος, μέσα από μια μόχλευση, σε συνδυασμό με αναπτυξιακές τράπεζες, όπως η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων, έτσι ώστε τα spillover, δηλαδή όλες οι συνέργειες από αυτή την παραχώρηση, από αυτή την αξιοποίηση της δημόσιας αυτής περιουσίας, να μεγιστοποιηθούν.
Τρίτον, πρέπει να υπάρχουν σαφείς δεσμεύσεις για την τοπική οικονομία.
Και τέταρτον, θέλω να σας θυμίσω την κατάντια των προηγούμενων ιδιωτικοποιήσεων, την κατάντια κινήσεων ιδιωτικοποίησης που τελικά απεδείχθησαν καταστροφικές ακόμη και για τον ιδιώτη, γιατί κατέπεσαν στο Συμβούλιο της Επικρατείας και την Επιτροπή Ανταγωνισμού.
Το ΤΑΙΠΕΔ ως τώρα, δυστυχώς, προσέφερε συμβάσεις στους ιδιώτες που νομικά ήταν ανασφαλείς. Αυτό πρέπει να αλλάξει. Θα δείτε ότι με το που θα καταλήξει η διαπραγμάτευση, οι όροι θα αλλάξουν, η σύμβαση θα γίνει θετικότερη τόσο από τη μεριά του δημοσίου συμφέροντος όσο και από τη μεριά του ιδιώτη.
Και τέλος, θέλω να πω ότι ως οικονομολόγος αυτή τη στιγμή έχω ένα πρόβλημα με την ιδέα ότι δεκατέσσερα περιφερειακά αεροδρόμια πωλούνται στην ίδια εταιρεία. Δεν ξέρω καμία άλλη χώρα στον κόσμο που να έχει συμβεί αυτό.
Γ. Χρέος
Κύριε Πρόεδρε, η απάντηση στο ερώτημα για το ποιος είναι ο σκοπός της Κυβέρνησης όσον αφορά το μείζον ζήτημα το οποίο αναφέρθηκε –και το οποίο πραγματικά είναι αυτό- είναι οι τρεις λέξεις «αναδιάρθρωση του χρέους». Το 2010, το ελληνικό δημόσιο χρέος έπαψε να είναι εξυπηρετήσιμο. Αυτό σημαίνει «χρεωκοπία ενός κράτους», δηλαδή το να μην μπορεί να εξυπηρετεί το χρέος του. Από τότε είναι που μπήκαμε στις περιπέτειες. Τι συνέβη το Μάιο του 2010 και συνεχίζεται για πέντε χρόνια; Συνέβη κάτι πάρα πολύ απλό. Η Ευρώπη, δεδομένου ότι δεν είχε ούτε το σχέδιο για να αντιδράσει στην κρίση που ξεκίνησε το 2008 παγκοσμίως ούτε και την πολιτική βούληση να προβεί σε δομικές αλλαγές ώστε να αντιμετωπιστεί η ρίζα του κακού, προσπάθησε να συγκαλύψει το πρόβλημα δίνοντας το μεγαλύτερο δάνειο στην ανθρώπινη ιστορία σε ένα Δημόσιο που δεν μπορούσε να εξυπηρετήσει τα ήδη υπάρχοντα δάνειά του, υπό τον όρο μίας σφιχτής λιτότητας που συρρίκνωσε τα ονομαστικά εισοδήματα.
Κάτι τέτοιο, προφανώς, δεν μπορούσε να έχει αίσιο τέλος. Το αποτέλεσμα είναι ότι βρισκόμαστε εδώ που βρισκόμαστε. Το αποτέλεσμα είναι ότι εξελέγη η Κυβέρνησή μας, για να διαπραγματευτεί. Γι’ αυτό έχουμε μία πάρα πολύ σκληρή διαπραγμάτευση. Αν θέλετε, μάλιστα, να δείτε ποιες είναι οι απόψεις του χρηματοπιστωτικού συστήματος και γενικότερα του διεθνούς κατεστημένου για την Κυβέρνησή μας, δεν έχετε παρά να διαβάσετε το διεθνή Τύπο. Θα δείτε τον τρόπο με τον οποίο λοιδορείται η ελληνική Κυβέρνηση συστηματικά, ακριβώς επειδή έχει θέσει ως βασικό στόχο την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους στο πλαίσιο αυτής της διαπραγμάτευσης.
Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο έχει μία πάρα πολύ σκοτεινή ιστορία τα τελευταία είκοσι, είκοσι πέντε χρόνια παγκοσμίως. Ένας θεσμός που ξεκίνησε το 1944 με πολύ θετικές προοπτικές και με πολύ θετικές προθέσεις, δυστυχώς κατέληξε στη σχεδόν πλήρη αναξιοπιστία στα μέσα της δεκαετίας του 2000.
Η συμμετοχή του στο ελληνικό πρόγραμμα –γνωρίζετε πάρα πολύ καλά γιατί συνέβη, δεν πρόκειται να εμβαθύνω σ’ αυτό- είχε κάποιους στόχους που ουσιαστικά αναιρούν σε πολύ μεγάλο βαθμό τη δυνατότητα της Ευρώπης να κοιτάζει τον εαυτό της στον καθρέφτη και να νοιώθει περήφανη για τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζει την κρίση.
Όμως, πρέπει να πω το εξής: Από τα 313 δισεκατομμύρια ευρώ τα οποία χρωστά το ελληνικό Δημόσιο –τα περισσότερα εκ των οποίων ανήκουν στους θεσμούς- λιγότερα από 20 δισεκατομμύρια ευρώ είναι το χρέος μας στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.
Θέλω να πω και κάτι ακόμα, το οποίο δεν το λέω ως άλλοθι για το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Αν θέλετε, είναι κριτική απέναντι στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο είναι ο μόνος από τους τρεις θεσμούς που παραδέχθηκε ότι υπάρχει πρόβλημα στο ελληνικό πρόγραμμα από το 2010 και μετά και έκανε και ένα «mea culpa», αν θυμάστε.
Αναφερθήκατε, λοιπόν, στον Τάκη Ρουμελιώτη και θέλω να αναφερθώ στο πρόσωπο του κ. Ρουμελιώτη. Ο κ. Ρουμελιώτης ήταν όντως ο εκπρόσωπος της Ελλάδας στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο τη μαύρη εκείνη εποχή του 2010, όταν εξελισσόταν αυτή η απαράδεκτη δήθεν διευθέτηση του ελληνικού προβλήματος.
Ο κ. Ρουμελιώτης, όμως, ήταν και αυτός που από την αρχή προειδοποιούσε την ελληνική Κυβέρνηση ότι η μνημονιακή συμφωνία του 2010 ήταν αρνητική για την Ελλάδα. Ήταν ο άνθρωπος ο οποίος, μάλιστα, έβγαλε και βιβλίο για αυτό. Και έχει πολύ μεγάλη σημασία, και είναι πολύ μεγάλη ενδυνάμωση της ελληνικής θέσης, ένας άνθρωπος που ήταν εντός του συστήματος να δημοσιοποιεί το γεγονός ότι το ίδιο το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο παρέβη τους δικούς του κανόνες για να συμμετάσχει με αυτό τον τρόπο στο ελληνικό πρόγραμμα.
Τέλος, θέλω να σας πω για την αναπτυξιακή Τράπεζα των BRICS, στην οποία αναφερθήκατε. Είναι όντως μία πάρα πολύ σημαντική εξέλιξη σε παγκόσμιο επίπεδο, όχι μόνο για την Ελλάδα.
Ο μόνος λόγος για τον οποίο αναφερθήκατε στις BRICS σήμερα και στην πρόσκληση που οι BRICS έκαναν στην ελληνική Κυβέρνηση, για τη συζήτηση περί πιθανής συμμετοχής της ελληνικής Κυβέρνησης στην αναπτυξιακή Τράπεζα των BRICS, είναι ότι εμείς ήμασταν εκείνοι -η Κυβέρνηση η δική μας- οι οποίοι ανοίξαμε το διάλογο με αυτές τις χώρες, με στόχο να εμπλακούμε σε αυτού του είδους τις διαδικασίες.
Όμως, πρέπει να σας πω ότι μία τέτοια αναπτυξιακή τράπεζα μπορεί να παίξει επικουρικό ρόλο στην αναπτυξιακή προσπάθεια της Ελλάδας μετά την συμφωνία την οποία ελπίζουμε ότι θα έχουμε πάρα πολύ σύντομα με τους Ευρωπαίους εταίρους. Δεν μπορεί να υποκαταστήσει μία τέτοια συμφωνία. Όποιος πιστεύει ότι μπορεί να υποκατασταθεί μία τέτοια συμφωνία από αρωγή τύπου «αναπτυξιακής Τράπεζας των BRICS», απλά δεν γνωρίζει τα οικονομικά δεδομένα τα οποία αφορούν αυτή τη στιγμή την Ελλάδα.
Τέλος, θέλω να πω ότι είμαστε κομμάτι αναπόσπαστο της ευρωπαϊκής οικογένειας. Η ευρωπαϊκή κρίση έδωσε ώθηση στην ελληνική κρίση και η ελληνική στην ευρωπαϊκή. Είναι οικογενειακό μας θέμα, εντός της Ευρώπης, το οποίο πρέπει να το λύσουμε στο πλαίσιο της διαπραγμάτευσης εντός της Ευρώπης.
Όλες οι άλλες σχέσεις μας με τη Ρωσία, με την Κίνα, με τις Ηνωμένες Πολιτείες, με τη Σιγκαπούρη, με την Ιαπωνία πάντοτε θα γίνονται, θα εξελίσσονται με γνώμονα το συμφέρον της χώρας, όπως κάνουν όλες οι κυρίαρχες χώρες. Όμως, δεν θα βρούμε λύση στο πρόβλημα της διαπραγμάτευσης με τους εταίρους μας εκτός των ευρωπαϊκών θεσμών και εκτός της ευρωπαϊκής οικογένειας.
-----------
ΓΙΑΝΗΣ ΒΑΡΟΥΦΑΚΗΣ: Κύριε Κασιδιάρη; Δεν ήσασταν στη φυλακή για την αντίστασή σας στο μνημόνιο.
ΓΙΑΝΗΣ ΚΑΣΙΔΙΑΡΗΣ: Γι’ αυτό ήμουν και μόνο.
ΓΙΑΝΗΣ ΒΑΡΟΥΦΑΚΗΣ: Ήσασταν για εγκληματικές πράξεις, κύριε Κασιδιάρη.
ΗΛΙΑΣ ΚΑΣΙΔΙΑΡΗΣ: Όχι, σας παρακαλώ!
ΓΙΑΝΗΣ ΒΑΡΟΥΦΑΚΗΣ: Ήσασταν για εγκληματικές πράξεις, κύριε Κασιδιάρη.
ΗΛΙΑΣ ΚΑΣΙΔΙΑΡΗΣ: Να μην αναλύσουμε το ζήτημα αυτό.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Λαμπρούλης): Παρακαλώ, μην διακόπτετε τον κύριο Υπουργό.
ΗΛΙΑΣ ΚΑΣΙΔΙΑΡΗΣ: Δεν είστε δικαστής!
ΓΙΑΝΗΣ ΒΑΡΟΥΦΑΚΗΣ: Δεν είμαι δικαστής.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Λαμπρούλης): Κύριε Υπουργέ…
ΓΙΑΝΗΣ ΒΑΡΟΥΦΑΚΗΣ: Δεν είμαι δικαστής, αλλά δεν ήσασταν στη φυλακή λόγω αντίστασής σας στο μνημόνιο.
ΗΛΙΑΣ ΚΑΣΙΔΙΑΡΗΣ: Είμαι στη φυλακή γι’ αυτό. Μας κλείσατε στη φυλακή όλα τα κόμματα, γιατί είμαστε η μόνη δύναμη αντίστασης στη διεθνή τοκογλυφία!
ΓΙΑΝΗΣ ΒΑΡΟΥΦΑΚΗΣ: Δεν σας κλείσαμε στη φυλακή εμείς, η ελληνική πολιτεία σας έκλεισε.
ΗΛΙΑΣ ΚΑΣΙΔΙΑΡΗΣ: Γι’ αυτό είμαστε στη φυλακή εμείς.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Λαμπρούλης): Κύριε Υπουργέ, έχετε να πείτε κάτι επί του θέματος ή όχι;
ΓΙΑΝΗΣ ΒΑΡΟΥΦΑΚΗΣ: Απολύτως τίποτα, κύριε Πρόεδρε.
