Ομιλία Τσαβδαρίδη σε αρμόδια Επιτροπή της Βουλής για το νέο πακέτο μέτρων

Βέροια 6-11-2012

Την απόλυτη αναγκαιότητα να πράξει το καθήκον του ψηφίζοντας αύριο Τετάρτη 7 Νοεμβρίου το νέο πακέτο μέτρων, υπογράμμισε ο Αναπληρωτής Γραμματέας ΚΟ της ΝΔ και Βουλευτής Ν. Ημαθίας κ. Λάζαρος Τσαβδαρίδης με ομιλία του στην αρμόδια Επιτροπή της Βουλής σήμερα Τρίτη 6 Νοεμβρίου.

Ο κ. Τσαβδαρίδης τόνισε στην τοποθέτηση του ότι η απόφαση για την ψήφιση του νέου πακέτου των μέτρων που καλείται να πάρει, είναι σίγουρα η δυσκολότερη της μέχρι σήμερα πολιτικής του διαδρομής, είναι όμως και η πιο ξεκάθαρη, γνωρίζοντας ότι ο δρόμος της επόμενης μέρας θα είναι στενός και δύσβατος για όλους μας αλλά θα είναι και ο μόνος δρόμος που βγάζει στην Ιθάκη της ανάπτυξης της χώρας.

«Ψηφίζω τα μέτρα ως ύστατη αναγκαιότητα. Τα ψηφίζω με γνώμονα τη δέσμευση του Πρωθυπουργού μας Αντώνη Σαμαρά  ότι θα είναι τα τελευταία που θα παρθούν. Τα ψηφίζω με γνώμονα τη δέσμευση του Πρωθυπουργού μας ότι δεν πρόκειται να ξανακοπούν συντάξεις και μισθοί. Θα ψηφίσω τα μέτρα έχοντας την απαίτηση ότι από την επαύριο, έχοντας διασώσει τη χώρα από τον οικονομικό εφιάλτη της χρεοκοπίας και έχοντας δώσει έμπρακτα παραδείγματα εμπιστοσύνης στους ευρωπαίους εταίρους μας, θα συνεχίσουμε να δίνουμε σε όλα τα επίπεδα τη μάχη ως κυβέρνηση για την άμεση ανάπτυξη της οικονομίας μας, ώστε να αποκαταστήσουμε τις κοινωνικές αδικίες» είναι μερικά από τα σημεία της επιχειρηματολογίας του κ. Βουλευτή.

Αναλυτικά η ομιλία του κ. Τσαβδαρίδη είναι η εξής:

«Οι στιγμές που ζούμε και οι αποφάσεις που καλούμαστε να πάρουμε τις επόμενες δύο μέρες είναι βέβαιο ότι θα αφήσουν βαθύ το στίγμα τους στην ιστορία του τόπου μας.

Σε κάτι τέτοιες στιγμές, όπου το δέον, το ευκταίο και το εφικτό στέκονται σε μία τεντωμένη λεπτή γραμμή στις συνειδήσεις όλων μας, νιώθω ότι ελάχιστα λόγια, όπως αυτά του Μεγάλου μας Ποιητή Κωστή Παλαμά, είναι ικανά να προσφέρουν το αναγκαίο πνευματικό ξίφος που θα λύσει το γόρδιο δεσμό των διλημμάτων που ορθώνονται μπροστά μας. «Όταν αλύπητη, βαριά πλακώνει η ανάγκη που προστάζει, ανάξιος είναι όποιος διστάζει».

Την προσεχή Τετάρτη θα κληθώ και εγώ όπως όλοι οι εκλεγμένοι αντιπρόσωποι του ελληνικού Λαού στην Βουλή, να αποφασίσω με την ψήφο μου για τον δρόμο που η χώρα μας και οι πολίτες της θα ακολουθήσουν στα χρόνια που έρχονται.

Είμαι και εγώ ένας από όλους εσάς που στις καθημερινές μου επαφές και συζητήσεις μου με τους συμπολίτες μου, ακούω, νιώθω και βιώνω την αγωνία, τον προβληματισμό ή ακόμα και τον θυμό και την απόγνωση τους για τη σημερινή εξαιρετικά δύσκολη οικονομική συγκυρία, η οποία κυριαρχεί σε ολόκληρη τη χώρα, κλονίζοντας τις αντοχές, τις αντιστάσεις  της, τους ίδιους τους θεσμούς της. Ως εκ τούτου έχω απόλυτη επίγνωση τόσο του διακυβεύματος των καιρών όσο και των αναγκών των συμπολιτών μου.

Η απόφαση για την ψήφιση του νέου πακέτου των μέτρων που καλούμαι να πάρω, δεν είναι εύκολη. Είναι σίγουρα η δυσκολότερη της μέχρι σήμερα πολιτικής μου διαδρομής. Είναι όμως και η πιο ξεκάθαρη.

Γιατί είμαι αποφασισμένος να επιλέξω, όπως πάντα έκανα, τον δύσκολο δρόμο της υπευθυνότητας από τον εύκολο του λαϊκισμού, της άκρατης υποσχεσιολογίας,  του χωρίς κόστος χαϊδέματος των αυτιών, που τόσο ελκυστικός φαίνεται στους κύκλους της αντιπολίτευσης, και ιδιαίτερα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, η οποία πρώτη από όλους έχει αποφασίσει να επενδύσει στον φόβο και τον πανικό. 

Μία αξιωματική αντιπολίτευση που παραβιάζει ανοιχτές θύρες, έχοντας αναλώσει τόνους κριτικής για όσους θίγονται από τα νέα μέτρα, την ίδια ώρα που ανερυθρίαστα εναγκαλίζεται και μάχεται για μία σειρά από συντεχνίες μην τυχόν και χάσουν τα πλουσιοπάροχα προνόμια που χωρίς μέτρο απολάμβαναν τις εποχές των παχέων αγελάδων.   

Δεν πρόκειται να εισέλθω στην ολομέλεια της Βουλής για να ψηφίσω με κριτήριο την οργή και με τρικυμία στη σκέψη. Ούτε βέβαια θα ψηφίσω με γνώμονα την πολιτική μου επιβίωση, που εκ των προτέρων γνωρίζω, όπως και πολλοί από εσάς που διαλέγετε τον δύσβατο αλλά αναγκαίο δρόμο, ότι θα τεθεί στην κλίνη του Προκρούστη από όλους αυτούς που εστιάζουν και επικαλούνται το θυμικό και το ενστικτώδες του Έλληνα πολίτη, θυσιάζοντας το κοινό όφελος με θλιβερό αντίτιμο πρόσκαιρα χειροκροτήματα.

Το μέλλον, δυστυχώς γι’ αυτούς, δεν έρχεται ούτε με αφορισμούς, ούτε με ισοπεδώσεις, ούτε με τυφλές περπατησιές που η αντιπολίτευση απλόχερα προσφέρει σε αυτές τις κρίσιμες στιγμές με λόγια και έργα. Το μέλλον προϋποθέτει πρώτα και κύρια την διασφάλιση του παρόντος και την στοχευμένη βελτίωση του. Όχι την ερήμωση του. Όχι την εξόντωση του.

Στην ψηφοφορία της Τετάρτης αναμετριέται το επώδυνο με το καταστροφικό. Αναμετριέται η Ελλάδα του μέλλοντος εντός μίας ισχυρής Ευρωπαϊκής οικογένειας, με την Ελλάδα ανύπαρκτη στο διεθνές γίγνεσθαι,  την απομονωμένη, απαξιωμένη και κοινωνικώς διχασμένη Ελλάδα, που έξω από το Ευρώ θα χάσει το 80% του επιπέδου ζωής που έχουμε σήμερα.

Στη ζυγαριά της συνείδησης μου, το ζύγι της επιλογής μου ανάμεσα σε αυτές τις δύο δυνητικές Ελλάδες είναι απόλυτα σαφές προς τα πού γέρνει. Για τον λόγο αυτό και θα ψηφίσω τα νέα μέτρα. Τα ψηφίζω ως ύστατη αναγκαιότητα. Τα ψηφίζω με γνώμονα τη δέσμευση του Πρωθυπουργού μας Αντώνη Σαμαρά  ότι θα είναι τα τελευταία που θα παρθούν.

Τα ψηφίζω με γνώμονα τη δέσμευση του Πρωθυπουργού μας ότι δεν πρόκειται να ξανακοπούν συντάξεις και μισθοί. Τα ψηφίζω έχοντας στα αυτιά μου ακόμα ηχηρή  τη δέσμευση του Πρωθυπουργού μας ότι από τη νέα δόση, μόνον τα 8 δις ευρώ θα πάνε στους δανειστές μας, ενώ παράλληλα η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών θα σώσει τις καταθέσεις των πολιτών, χιλιάδες θέσεις εργασίας και θα φέρει κλίμα βεβαιότητας στην αγορά και νέες επενδύσεις στον τόπο. Η παραλυμένη επί του παρόντος, από την έλλειψη ρευστότητας, οικονομία μας θα ορθοποδήσει ξανά, η ψυχολογία θα αλλάξει, η δραχμοφοβία των ξένων θα εξαφανιστεί.

Θα ψηφίσω τα μέτρα έχοντας την απαίτηση ότι από την επαύριο, έχοντας διασώσει τη χώρα από τον οικονομικό εφιάλτη της χρεοκοπίας και έχοντας δώσει έμπρακτα παραδείγματα εμπιστοσύνης στους ευρωπαίους εταίρους μας, θα συνεχίσουμε να δίνουμε σε όλα τα επίπεδα τη μάχη ως κυβέρνηση για την άμεση ανάπτυξη της οικονομίας μας, ώστε να αποκαταστήσουμε τις κοινωνικές αδικίες.

Παράλληλα οφείλουμε την επαύριο των μέτρων να σαρώσουμε ό,τι παρασιτικό και παλαιολιθικό υπάρχει ακόμα στην λειτουργία της δημόσιας διοίκησης, της κρατικής μηχανής αλλά και του ίδιου του πολιτικού μας συστήματος, έτσι ώστε να πάψει επιτέλους να εμποδίζεται η άνθιση όλων των υγιών και παραγωγικών δυνάμεων της κοινωνίας μας.

Και βέβαια, όσο και αν πιστεύω στην αναγκαιότητα τους σε αυτή την κρίσιμη για τη χώρα μας ιστορική στιγμή, ίσως να μην είχα τις αντοχές να ψηφίσω τα νέα μέτρα αν πρώτα και κύρια δεν έβλεπα ότι η εφαρμογή τους ξεκινά από εμένα προσωπικά ως θεσμικό όργανο. Αν δεν έβλεπα ότι οι οικονομικές περικοπές που πλήττουν  τους συμπολίτες μου, πλήττουν  και εμένα ως απλό  βουλευτή, με την μεγάλη μείωση στην βουλευτική μου αποζημίωση που προβλέπεται με τον Νέο Προϋπολογισμό της Βουλής. Μείωση σκληρή αλλά αναγκαία, όχι μόνο για λόγους ισονομίας, αλλά και γιατί πρέπει πρώτοι εμείς να δώσουμε το παράδειγμα της θυσίας που ζητούμε από τους συμπολίτες μας. 

Ως Βουλευτής του Ελληνικού Κοινοβουλίου έχω καθήκον να πράξω το αναγκαίο, γνωρίζοντας ότι ο δρόμος της επόμενης μέρας θα είναι στενός και δύσβατος για όλους μας. Είναι όμως ο μοναδικός δρόμος που βγάζει στην Ιθάκη.

Και σε αντίθεση με την αντιπολίτευση, η νέα διακυβέρνηση δεν ορθώνει μπροστά της ως ανυπέρβλητα εμπόδια τους Καβαφικούς Λαιστρυγόνες και Κύκλωπες, ούτε τον άγριο Ποσειδώνα της ευθυνοφοβίας.

Κλείνει τα αυτιά στις Σειρήνες του λαϊκισμού και πράττει το καθήκον της απέναντι σε ολόκληρη την Ελληνική κοινωνία που απαιτεί από τους πολιτικούς της ηγήτορες να της λένε την αλήθεια και κυρίως, επιτέλους, να έχουν το σθένος να την διεκδικούν και να την εφαρμόζουν με κάθε κόστος.»