ΟΜΙΛΙΑ Χ. ΜΑΡΚΟΓΙΑΝΝΑΚΗ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΩΝ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΚΩΝ
ΔΗΛΩΣΕΩΝ
Κύριοι συνάδελφοι, έχει γίνει συνείδηση και του τελευταίου κατοίκου αυτής της χώρας, ότι βρισκόμαστε μπροστά σε μια εξαιρετικά δύσκολη κατάσταση, που όμοια της δεν έχει γνωρίσει ο τόπος τα τελευταία 60 χρόνια. Λάθη και συμπεριφορές δεκαετιών, με κυρίαρχες τακτικές τον λαϊκισμό και την ανευθυνότητα, οδήγησαν τα πράγματα εδώ που βρισκόμαστε σήμερα.
Η κυβέρνηση Παπαδήμου, που ζητά ψήφο εμπιστοσύνης από το Κοινοβούλιο, δεν προέκυψε ως κεραυνός εν αιθρία. Βεβαίως εάν πριν από δύο χρόνια έλεγε κάποιος ότι ο παντοδύναμος τότε κ. Παπανδρέου θα εξαναγκάζετο να εγκαταλείψει την πρωθυπουργία και στην θέση του ιδίου και της κυβέρνησης του θα βρισκόταν ο κ. Παπαδήμος ή ο όποιος Παπαδήμος και μία Κυβέρνηση συγκυβέρνησης ΠΑ.ΣΟ.Κ, Ν.Δ, ΛΑΟΣ, θα εχαρακτηρίζετο τουλάχιστον αφελής. Όμως τα διαδοχικά λάθη της κυβέρνησης του ΠΑ.ΣΟ.Κ την τελευταία διετία ήταν τόσο πολλά και μεγάλα, με αποκορύφωμα την εξαγγελία του Δημοψηφίσματος, που οδήγησαν τα πράγματα εδώ που βρισκόμαστε σήμερα.
Όπως και να ονομάσουμε την κυβέρνηση που καλούμαστε να της δώσουμε ψήφο εμπιστοσύνης, συγκυβέρνηση, εκτάκτου ανάγκης, εθνικής σωτηρίας κλπ, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αυτή έχει να φέρει σε πέρας δύσκολο έργο, σε ένα Ευρωπαϊκό περιβάλλον που μέρα με την μέρα γίνεται περισσότερο γκρίζο. Γιατί μπορεί, όταν προστίθενται και άλλες χώρες σε εκείνες που αντιμετωπίζουν προβλήματα, να αμβλύνεται η αίσθηση του μαύρου πρόβατου για την Ελλάδα, όμως αντικειμενικά η κρίση στην Ευρώπη μεγαλώνει και η έξοδος από αυτή συνολικά αλλά και κάθε χώρας ξεχωριστά, να γίνεται όλο και πιο δύσκολη.
Πριν προχωρήσω σε κάποιες σκέψεις και προβληματισμούς στο λίγο χρόνο που έχω, επιτρέψτε μου να επισημάνω την γενναιότητα ολίγων φωνών, με πρώτη εκείνη της προέδρου της Δημοκρατικής Συμμαχίας κ. Μπακογιάννη, που εδώ και πολλούς μήνες μιλούσαν αρχικά για κάποιας μορφής συναίνεσης σε ζητήματα μείζονος σημασίας και στην συνέχεια για μια κυβέρνηση ευρύτερης αποδοχής, προκειμένου να καταστεί δυνατή η αντιμετώπιση του αδιεξόδου στο οποίο σιγά –σιγά διολίσθαινε η χώρα. Απέναντι σ’ αυτές τις λογικές φωνές υπήρχαν εκείνοι που νόμιζαν πως με την στείρα αντιπαράθεση και τις ανεδαφικές θέσεις, θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε λύση τα τεράστια προβλήματα της χώρας. Στην πραγματικότητα ήξεραν πως οι υπηρεσίες που προσέφεραν στον τόπο ήταν κάκιστες. Δυστυχώς με την συμπεριφορά τους έδειχναν ότι το μόνο που τους ενδιέφερε ήταν το κομματικό όφελος.
Αυτή η εκ διαμέτρου αντίθετη, επί σχετικώς μακρό χρονικό διάστημα, συμπεριφορά, βλέπουμε έμμεσα ή άμεσα να αποτυπώνεται, ακόμη και σήμερα, στις τοποθετήσεις πολλών συναδέλφων στην συζήτηση για την παροχή ψήφου εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι το διακύβευμα είναι πολύ μεγάλο. Θα τα καταφέρουμε να αλλάξουμε νοοτροπία; Θα βγούμε από την διεθνή ανυποληψία, θα πιάσουν τόπο οι θυσίες του λαού μας, θα παραμείνουμε χώρα ευρωπαϊκή ; Ή θα συνεχίσουμε την κατηφορική πορεία που θα οδηγήσει με μαθηματική ακρίβεια εκτός ευρωζώνης και ενδεχομένως Ευρώπης;
Ακούσαμε χθες τις προγραμματικές δηλώσεις από τον κ. Πρωθυπουργό. Το να δηλώνει κανείς ενθουσιασμένος ή έστω βεβαιότητα ότι όλα θα πάνε καλά θα ήταν τουλάχιστον επιπολαιότητα. Πρέπει όμως να παραδεχτούμε ότι απέπνεαν σοβαρότητα που δίνει ελπίδα. Ελπίδα ότι θα αποκατασταθεί η χαμένη αξιοπιστία της χώρας στο εξωτερικό. Ελπίδα πως θα ανακτηθεί τουλάχιστον σε ένα βαθμό η εμπιστοσύνη των συμπολιτών μας προς την πολιτική ηγεσία, ελπίδα πως θα διατηρηθεί η κοινωνική συνοχή.
Για να συμβεί αυτό δεν φθάνουν όμως μόνο οι προθέσεις του κ. Πρωθυπουργού. Αφού το πρόβλημα είναι εθνικό και η συμπαράσταση πρέπει να είναι πανεθνική. Προ πάντων από το σύνολο του κοινοβουλίου και ειδικότερα από τα τρία κόμματα που συγκυβερνούν. Το τελευταίο το τονίζω γιατί εάν τα κόμματα που συμμετέχουν στην Κυβέρνηση, υπονομεύουν ή στοχεύουν σε κομματικά οφέλη και όχι στην επίτευξη του εθνικού στόχου, τότε λυπάμαι που θα το πω, αλλά το εγχείρημα θα αποτύχει.
Και είμαι υποχρεωμένος να το επισημάνω αυτό γιατί στον ορίζοντα ήδη από την πρώτη στιγμή φάνηκαν γκρίζα σύννεφα. Ποια είναι αυτά;
1) Εγώ είμαι βέβαιος ότι δεν μπορεί να είναι της απόλυτης επιλογής του κ. Πρωθυπουργού η έλλειψη ενός γενικού προσκλητηρίου προς όλες τις πολιτικές δυνάμεις της χώρας και προ πάντων προς αυτές που πρωτοπόρησαν προς την κατεύθυνση της εθνικής σύμπνοιας.
2) Το πολυπληθές του νέου κυβερνητικού σχήματος το βρίσκω αρνητικό. Σε μια εποχή σκληρής δοκιμασίας προ πάντων των χαμηλοσυνταξιούχων, των εργαζόμενων στον Δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, του αγροτικού τομέα κλπ. δεν γίνεται εύκολα κατανοητή η αύξηση των μελών της κυβέρνησης, με ό,τι συνεπάγεται αυτό σε στρατιές συμβούλων, αποσπασμένων, μετακλητών υπαλλήλων, αλληλοεπικάλυψης αρμοδιοτήτων, ασυνεννοησίες κλπ. Τα μηνύματα από την γειτονική Ιταλία που βαίνει σε παρεμφερή λύση είναι εκ διαμέτρου αντίθετα.
3) Δημιουργεί υπόνοιες, ως προς την εν συνεχεία συμπεριφορά της Ν.Δ., όταν ο κ. Σαμαράς τονίζει προς πάσα κατεύθυνση ότι δεν συγκυβερνά και ότι είναι αξιωματική αντιπολίτευση, παρ’ ότι συμμετέχουν κορυφαία στελέχη του σε ιδιαίτερα σημαντικά Υπουργεία. Δηλαδή αν θα συνεδριάσει το Υπουργικό Συμβούλιο για ένα σοβαρό θέμα, δεν θα πάρουν μέρος και δεν θα τοποθετηθούν οι κ.κ Δήμας, Αβραμόπουλος, οι αναπληρωτές Υπουργοί κλπ; Αν αυτές είναι οι εντολές να μας το πει ευθαρσώς:
4) Η κλεψύδρα του χρόνου, 19/2/2012, όπως περίπου αδιαπραγμάτευτα τίθεται, είναι πιθανό να δημιουργήσει προβλήματα στην νέα κυβέρνηση.
5) Οι λεονταρισμοί και οι πολεμικές ιαχές προς την Ευρώπη, όταν μάλιστα προϋπήρξαν για ελάσσονα και εν συνεχεία μετατράπηκαν σε συναινέσεις για μείζονα, ούτε πείθουν πλέον αλλά ούτε και ωφελούν.
Προσγείωση λοιπόν στην οδυνηρή πραγματικότητα. Δεν είναι ώρα για στείρες αντιπαραθέσεις ούτε για ανούσιες κουτοπονηριές, που τις έχει καταλάβει πλέον και ο τελευταίος πολίτης και ως εκ τούτου δεν ωφελούν. Την αλήθεια, χωρίς υποκρισίες, θα πρέπει να πούμε στον λαό για το που βρισκόμαστε και που ενδεχομένως οδηγούμαστε.
Θα πρέπει να καταλάβουμε ότι εκεί που έχουν φθάσει τα πράγματα ή όλοι μαζί θα σωθούμε ή όλοι μαζί θα βουλιάξουμε.
Με γνώμονα το εθνικό και μόνο συμφέρον δίνω ψήφο εμπιστοσύνης στην τρικομματική κυβέρνηση του κ. Παπαδήμου.
