13.10.2011 |
Ακολουθεί η ομιλία του κ. Κουτρουμάνη στην Κοινοβουλευτική Επιτροπή Οικονομικών Υποθέσεων κατά τη διάρκεια της συζήτησης του σχεδίου νόμου « Συνταξιοδοτικές ρυθμίσεις, ενιαίο μισθολόγιο-βαθμολόγιο, εργασιακή εφεδρεία και άλλες διατάξεις εφαρμογής του Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2012-2015»:
«Η περίοδος που διανύουμε είναι πρωτόγνωρη για την Ελλάδα, την Ευρώπη, για όλο τον κόσμο. Καλούμαστε καθημερινά, μέσα σε ένα ρευστό περιβάλλον, να πάρουμε αποφάσεις που οδηγούν σε μία καλύτερη Ελλάδα. Μέσα σε αυτό το περιβάλλον συζητούμε και το σημερινό νομοσχέδιο. Είναι προφανές ότι στο σχέδιο περιλαμβάνονται δύσκολες επώδυνες ρυθμίσεις παρά την προσπάθειά μας σε πολλές περιπτώσεις να καταστούν όσο γίνεται πιο ανώδυνες για τις πιο ευάλωτες ομάδες.
Οι ρυθμίσεις αυτές εντάσσονται στο πλαίσιο της προσπάθειας να προχωρήσουμε τις διαρθρωτικές αλλαγές που χρειάζεται η χώρα μας και να ανταποκριθούμε στις υποχρεώσεις που έχουμε αναλάβει.
Ήταν και είναι υποχρέωσή μας να διαμορφώσουμε, να ψηφίσουμε και να εφαρμόσουμε ένα νέο ενιαίο μισθολόγιο, ένα νέο βαθμολόγιο. Εάν αυτό γινόταν κάποια άλλη χρονική στιγμή θα μπορούσε να είναι δικαιότερο χωρίς να περιλαμβάνει μείωση μισθών για μεγάλες κατηγορίες εργαζομένων.
Δεν είναι η πρώτη φορά που το Υπουργείο Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης και εγώ προσωπικά κάνουμε διαπραγμάτευση με την Τρόικα. Σε κάθε επίσκεψη του κλιμακίου στην Αθήνα έχουμε μία διευρυμένη ατζέντα θεμάτων προς συζήτηση και οι συνθήκες δεν ήταν και δεν είναι ποτέ εύκολες. Καταφέραμε να κλείσουμε μεγάλα ζητήματα που αφορούν που αφορούν το ασφαλιστικό, τις δαπάνες, τα επιδόματα ανεργίας, τον ΕΟΠΠΥ, το φάρμακο, τις αλλαγές στην Υγεία και τα εργασιακά θέματα. Αυτή τη φορά τα εργασιακά ζητήματα επανήλθαν με μεγαλύτερη ένταση.
Ο κανόνας πάντως, ακόμη και χωρίς Τρόικα, είναι ότι κάθε θέμα που δεν το αντιμετωπίζουμε στην ώρα του, το πληρώνουμε μετά διπλά, με πιο βίαιες αλλαγές.
Θα σταθώ όμως στις ρυθμίσεις που αφορούν τα συνταξιοδοτικά, ασφαλιστικά και εργασιακά θέματα.
Ασφαλιστικά και Συνταξιοδοτικά Μέτρα
Έρχομαι λοιπόν στο θέμα των συντάξεων και των περικοπών που προβλέπονται. Το 2011 τα ασφαλιστικά ταμεία είχαν απώλειες 4 δις ευρώ. Θα ήταν πολύ μεγαλύτερες αν δεν είχαμε καταφέρει να μειώσουμε δραστικά τις δαπάνες. Επιλέξαμε, λοιπόν, να μην υπάρξουν οριζόντιες μειώσεις. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι τα μέτρα δεν είναι επώδυνα για τους συνταξιούχους που τους αφορούν και έχουν ήδη κάνει τον προγραμματισμό τους, κάναμε αυτή την επώδυνη επιλογή προκειμένου να προστατεύσουμε τους χαμηλοσυνταξιούχους.
Σχετικά με τις επικουρικές συντάξεις, κανένας δεν είναι ευτυχής όταν υποχρεώνεται να μειώσει συντάξεις. Πρέπει όμως να δώσουμε απάντηση ποιος θα πληρώσει; Όπως είναι γνωστό με 30% εισφορά η κύρια σύνταξη είναι 70%, με 6% μπορεί να έχουμε 40% 50% 60% 80%. Υπήρχε μια αναλογία 7 προς 1 ή 5 προς 1. Τώρα είναι 2,5 προς 1. Και επαναλαμβάνω, Ποιος θα τα πληρώσει; Θα συμφωνήσουμε ότι πρέπει με την κύρια σύνταξη να διασφαλίζεται ένα ελάχιστο εισόδημα για κάθε ηλικιωμένο και η σύνταξη από εκεί και πάνω θα πρέπει να είναι συνάρτηση και των εισφορών; Θα συμφωνήσουμε ότι η επικουρική σύνταξη πρέπει να έχει ανταποδοτικά χαρακτηριστικά;
Εργασιακά Μέτρα
Εάν πραγματικά θέλουμε να αντιμετωπίσουμε τα προβλήματα της ανεργίας και των συνθηκών στην αγορά εργασίας.
Πρέπει πέρα από το επίδομα ανεργίας, την επιδότηση των επιχειρήσεων για προσλήψεις ή διατήρηση θέσεων.
Πέρα από τα προγράμματα του ΟΑΕΔ.
Να συζητήσουμε για το νέο παραγωγικό μοντέλο
Για την ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων και ενίσχυσή της
Για την ανάπτυξη
Για την ενίσχυση της απασχόλησης
Για τους παράγοντες που επηρεάζουν το κόστος των επιχειρήσεων όπως τα ενοίκια, οι εισφορές, η γραφειοκρατία.
Αυτή είναι η συζήτηση που πρέπει να γίνει με τους κοινωνικούς εταίρους με όλες τις παραγωγικές δυνάμεις της χώρας.
Να δούμε τις υποχρεώσεις της κάθε πλευράς όπως για παράδειγμα την εφαρμογή της κάρτας εργασίας, την πληρωμή αποδοχών και εισφορών ταυτόχρονα μέσα από το τραπεζικό σύστημα, την τήρηση της εργατικής νομοθεσίας.
Η πραγματικότητα που έχει διαμορφωθεί στην αγορά εργασίας είναι πολύ σκληρότερη από αυτά που προβλέπει το νομοθετικό πλαίσιο ή το σχέδιο νόμου
Υποστηρίξαμε και υποστηρίζουμε της Εθνική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας και επιμείναμε σε αυτό. Γιατί πρέπει να υπάρχει και υπάρχει ένα κατώφλι, μια βάση πάνω στην οποία χτίζεται ο μισθός και συνολικά οι αποδοχές του Ιδιωτικό Τομέα.
Δεν καταργούμε τις κλαδικές αλλά αναστέλλουμε την επέκτασή τους. Ενισχύουμε το πλαίσιο των επιχειρησιακών συμβάσεων. Αναγνωρίζουμε τα προβλήματα. Ποια είναι αυτά; Ποια είναι η πραγματικότητα;
Υψηλή ανεργία στο 16 -17%
1 στις 3 επιχειρήσεις καθυστερεί την πληρωμή των αποδοχών κατά 3 μήνες κατά μέσο όρο
21,5% λιγότερες συμβάσεις για πλήρη απασχόληση
45,2% περισσότερες συμβάσεις μερικής απασχόλησης
10,5% χαμηλότερες αποδοχές
Σωρεία ατομικών συμβάσεων χωρίς κανόνες
22% ανασφάλιστη εργασία
Προγράμματα για δεκάδες χιλιάδες ανέργους με τις επιχειρήσεις να μην πληρώνουν ούτε 300 ευρώ για να προσλάβουν
Κατάρρευση πλήρης ενός παραγωγικού μοντέλου ανάπτυξης και ενός εργασιακού μοντέλου. Μπροστά σε αυτή την πραγματικότητα δεν είναι το πρόβλημα οι επιχειρησιακές συμβάσεις.
Το μείζον θέμα είναι αυτή η πραγματικότητα. Σε τελευταία ανάλυση ποιος υποχρέωσε οποιοδήποτε σωματείο ή επιχείρηση να υπογράψει μείωση των αποδοχών του. Ναι σε ορισμένες περιπτώσεις αυτό μπορεί να είναι επιβεβλημένο προκειμένου να διατηρηθούν οι θέσεις εργασίας.
Άκουσα από τους Κοινωνικού Εταίρους ότι δεν πρέπει να μειώνουμε συντάξεις και μισθούς. Να δώσουν οι εργοδότες αυξήσεις. Ο ΟΑΕΕ χρειάστηκε 1,2 δις ευρώ για να καλύψει το έλλειμμα που προκαλείται από το γεγονός ότι οι επιχειρηματίες δεν καταβάλλουν τις εισφορές τους. Δεν γίνεται να έχουν καλή σύνταξη αν συνεχίσουν έτσι. Δεν γίνεται να προσλάβουμε 50.000 ελεγκτές στο ΣΕΠΕ για να έχει η κάθε επιχείρηση και από έναν, προκειμένου να μην παραβατεί, θα πρέπει ο καθένας μας να αναλάβει τις ευθύνες του. Η πραγματικότητα είναι πολύ σκληρή στην αγορά εργασίας και όσο καθυστερεί μία ειλικρινής συζήτηση με τους Κοινωνικούς Εταίρους για τις πραγματικές συνθήκες που επικρατούν και τι πρέπει να κάνουμε, τόσο θα ερχόμαστε εκ των υστέρων να πληρώνουμε το τίμημα των βίαιων αλλαγών».
