ΟΜΙΛΙΑ
ΦΙΛΙΠΠΟΥ ΣΑΧΙΝΙΔΗ
ΥΦΥΠΟΥΡΓΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ
ΣΤΗΝ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΥΠΟΘΕΣΕΩΝ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ
(30 Ιουνίου)
«Εποπτεία ιδιωτικής ασφάλισης, σύσταση εγγυητικού κεφαλαίου ιδιωτικής ασφάλισης ζωής, οργανισμοί αξιολόγησης πιστοληπτικής ικανότητας και άλλες διατάξεις αρμοδιότητας του Υπουργείου Οικονομικών»
Ευχαριστώ κυρία Πρόεδρε.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι θέλω να σας ευχαριστήσω για όλες τις επισημάνσεις, παρατηρήσεις, ερωτήσεις που καταθέσατε στο πλαίσιο της συζήτησης της συγκεκριμένης νομοθετικής πρωτοβουλίας της Κυβέρνησης. Θα προσπαθήσω κατά την τοποθέτηση μου να απαντήσω σε όσο το δυνατόν περισσότερα, αναφέροντας ευθύς εξαρχής ότι για πολλές από τις προτάσεις από τις οποίες κατατέθηκαν, θα επιφυλαχτώ να τοποθετηθώ στις επόμενες συνεδριάσεις.
Θα ξεκινήσω από μία επισήμανση που έγινε από τον συνάδελφο εισηγητή της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Θεωρώ πολύ θετική την τοποθέτηση του διότι είχε όλη την καλή διάθεση πολλές από τις προβλέψεις που περιέχονται στο νομοσχέδιο αυτό να τις δει θετικά αλλά προβληματίστηκε από το γεγονός ότι, κατά τη δική του εκτίμηση, υπήρχαν πάρα πολλές άσχετες διατάξεις. Άκουσα και τη λέξη «τροπολογίες». Να ξεκαθαρίσω ότι εδώ δεν υπάρχουν τροπολογίες, ό, τι υπάρχει είναι διατάξεις. Όλες οι διατάξεις είναι του Υπουργείου Οικονομικών και σε μεγάλο βαθμό σχετίζονται με τον χρηματοοικονομικό χώρο και τη λειτουργία του. Επομένως, δέχομαι θετικά αυτό που είπατε, ότι ξεκινάτε με μια θετική τοποθέτηση σε πολλές από τις προβλέψεις του νομοσχεδίου. Το εκτιμώ ιδιαίτερα, το λαμβάνω υπόψη μου.
Να υπενθυμίσω κ. συνάδελφε τις δύο διατάξεις για τις οποίες αναρωτηθήκατε γιατί περιλαμβάνονται στο νομοσχέδιο. Στην πρώτη του Ο.Π.Α.Δ., το Υπουργείο Οικονομικών έχει συναρμοδιότητα για τα ζητήματα του Ο.Π.Α.Δ.. Σχετικά με τη δεύτερη για το θέμα της ρύθμισης των χρεών όπως ξέρετε και σε αυτό έχει ευθύνη και εμπλοκή το Υπουργείο Οικονομικών που ούτως ή άλλως είναι αυτό που ανέλαβε και την πρωτοβουλία της αποπληρωμής των χρεών. Πάνω σε αυτά θα τοποθετηθεί και η Υπουργός Υγείας.
Τέσσερα είναι τα μεγάλα ερωτήματα στα οποία απαντάει η Κυβέρνηση με το παρόν νομοσχέδιο. Το πρώτο ερώτημα σχετίζεται με την επιθυμητή αρχιτεκτονική, στον χρηματοοικονομικό τομέα. Διάβασα πριν από δυο ημέρες ένα άρθρο ενός οικονομολόγου που χαίρει ιδιαίτερης εκτίμησης, του κ. Κrugman, ο οποίος χαρακτήρισε τη συγκεκριμένη κρίση σαν μια από τις τρεις μεγαλύτερες που γνώρισε ο καπιταλισμός στο 18ο, 19ο και 20ο αιώνα. Αν λοιπόν κάτι μας έχει διδάξει αυτή η κρίση είναι ότι υπήρχαν δυσλειτουργίες ασάφειες, γκρίζες ζώνες σε ότι αφορά τις αρμοδιότητες και την κατανομή τους. Το αποτέλεσμα είναι αυτή η κρίση να έχει αποκτήσει χαρακτηριστικά που σε πολλές περιπτώσεις παραπέμπουν στις συνέπειες της κρίσης του 1929. Η κρίση ανέδειξε και τον κρίσιμο ρόλο των κεντρικών τραπεζών στη διασφάλιση της χρηματοπιστωτικής σταθερότητας και στη διαχείριση της.
Είπατε κ. Σταϊκούρα, και σας άκουσα με ιδιαίτερη προσοχή, πως από το 2012 μάκρο και μίκρο προληπτική εποπτεία θα είναι και στην Μ. Βρετανία στο πλαίσιο της Τράπεζας της Αγγλίας. Άρα λέτε, «ποιο υπόδειγμα ακολουθεί η Κυβέρνηση αυτήν την στιγμή, φέρνοντας την εποπτεία των ασφαλιστικών επιχειρήσεων κάτω από την ομπρέλα της τράπεζας της Ελλάδος». Είμαι πάρα πολύ επιφυλακτικός κ. Σταϊκούρα στο να επικαλεστώ το οποιοδήποτε μοντέλο. Είχα ξεκαθαρίσει ποια είναι η άποψη μου και μιλώ πρωτίστως ως οικονομολόγος. Διότι αν μας δίδαξε κάτι η πρόσφατη κρίση είναι ότι τα δυο ακραία υποδείγματα εποπτείας που λειτουργούσαν κατέρρευσαν και τα δυο, εκ του αποτελέσματος.
Υπήρχε από τη μια μεριά το υπόδειγμα του Ηνωμένου Βασιλείου το οποίο προέβλεπε την ενοποίηση της εποπτείας σε μια ενιαία εποπτική αρχή. Και δεν σας το κρύβω ότι αυτή ήταν πραγματικά η προγραμματική πρόβλεψη που είχαμε καταθέσει το 2007. Γιατί, με βάση τη μέχρι τότε εμπειρία, αξιολογούσαμε, ότι η ενιαία εποπτεία, βοηθάει στην αποτελεσματική εποπτεία.
Και υπήρχε και ένα άλλο μοντέλο, το αμερικανικό μοντέλο, της κατακερματισμένης εποπτείας. Πάρα πολλές εποπτικές αρχές, θα έλεγα πολύ περισσότερες των τριών.
Ποια ήταν η εμπειρία που συσσωρεύσαμε, κύριοι συνάδελφοι, την περίοδο 2007 έως 2009; Ότι αυτά τα δύο ακραία μοντέλα ευθύνονται εξίσου για την μεγάλη χρηματοοικονομική κρίση. Γιατί, αν δύο χώρες βρέθηκαν εκτεθειμένες, ως αποτέλεσμα της συγκεκριμένης κρίσης, είναι οι χώρες που είχαν αυτά τα δύο μοντέλα. Από την μια μεριά, δηλαδή, το Ηνωμένο Βασίλειο και από την άλλη πλευρά οι Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής.
Άρα, ποιο είναι το πρώτο συμπέρασμα στο οποίο εύλογα θα πρέπει να οδηγηθούμε; Ότι δεν υπάρχουν συγκεκριμένα υποδείγματα τα οποία θα μπορούσαμε να επικαλεστούμε, και να πούμε, «ορίστε αυτό είναι το ιδεατό υπόδειγμα εποπτείας και προς αυτό θα πρέπει να κατευθυνθούμε». Και τι προκύπτει, ως αποτέλεσμα αυτής της εμπειρίας; Προκύπτει το ξεκίνημα μιας νέας συζήτησης και ενός νέου προβληματισμού, για το ποια είναι η άριστη αρχιτεκτονική.
Αυτό είναι το μόνο συμπέρασμα το οποίο καταγράφηκε από την πρώτη κρίση και το οποίο μπορούμε να αξιοποιήσουμε. Σχετικά με την προτροπή σας, «γιατί δεν πάτε προς το ολλανδικό μοντέλο», άποψη που είδα ότι υιοθέτησε και η κ. Παπανδρέου, από ότι κατάλαβα προκρίνετε το ολλανδικό παράδειγμα, αλλά, δεν μου λέτε τίποτα για το γαλλικό παράδειγμα που φαίνεται ότι είναι αυτό, που υιοθετούμε. Κατά ποια έννοια, με τη δική σας παραδοχή πάντοτε, το ολλανδικό παράδειγμα είναι καλύτερο από το γαλλικό; Διότι, θέσατε το ερώτημα, «είναι σωστό αυτό το οποίο κάνει η Κυβέρνηση;».
Άρα, το ερώτημα που βάζω είναι, κατά ποία έννοια η αναζήτηση που κάνουμε εμείς, δεν είναι σωστή και είναι σωστή η αναζήτηση που κάνει κάποιος άλλος; Ούτως ή άλλως συσσωρευμένη εμπειρία από το παρελθόν δεν υπάρχει. Το μόνο που υπάρχει από το παρελθόν είναι πως ό,τι θεωρούσαμε σωστό στο παρελθόν, κατέρρευσε. Και δεν είναι τυχαίο ότι και εμείς στις προγραμματικές μας δεσμεύσεις το 2009, θέσαμε ζητήματα που έχουν να κάνουν κυρίως με το πώς θα πετύχουμε τον αρτιότερο συντονισμό των επιμέρους εποπτικών αρχών του χρηματοοικονομικού χώρου.
Και να σας πω και ποια είναι η εμπειρία που έχουμε; Μέχρι τώρα, δεν δίναμε ιδιαίτερη σημασία στην εποπτεία της ασφαλιστικής αγοράς, διότι υπήρχε λανθασμένα η εντύπωση ότι η ασφαλιστική αγορά δεν μπορεί να προκαλέσει συστημικό κίνδυνο. Όμως, αν κάτι προέκυψε από την αμερικανική εμπειρία - από την κατάρρευση της AIG, είναι ότι τελικά, η κατάρρευση μίας κακώς υποπτευόμενης ασφαλιστικής εταιρείας μπορεί να οδηγήσει σε συστημικό κίνδυνο.
Ποιο είναι λοιπόν το αποτέλεσμα αυτών των εξελίξεων και αυτών των προβλέψεων; Να αρχίσει μία αναζήτηση. Να αρχίσει ένας προβληματισμός. Και βέβαια, σε ό,τι αφορά αυτό που εσείς περιγράψατε, τουλάχιστον για την περίπτωση της Αγγλίας, είναι ό,τι κάνουμε και εμείς. Δεν μπορώ να καταλάβω, γιατί θεωρείτε ό,τι κάνουμε κάτι διαφορετικό; Είναι, συχνά δυσδιάκριτα τα όρια, κύριε συνάδελφε, όπως φάνηκε και από την πρόσφατη εμπειρία, μεταξύ ασφαλιστικών και τραπεζών.
Και μάλιστα, η έλλειψη συνολικής εικόνας εποπτείας, επέτρεψε στον όμιλο ΑΣΠΙΣ να ακροβατεί στις γκρίζες εποπτικές ζώνες που υπήρχαν, της συναρμοδιότητας της Τράπεζας της Ελλάδος, της ΕΠΕΙΑ ή ενδεχομένως πριν την ΕΠΕΙΑ, του Υπουργείου Ανάπτυξης το οποίο ήταν καθ’ ύλην αρμόδιο.
Δεν είναι δε τυχαίο, ότι το χάος της ΑΣΠΙΣ, που σε ένα μεγάλο βαθμό είναι και ένα από τα θέματα που ρυθμίζουμε, αποδείχθηκε ότι ήταν κυρίως, το αποτέλεσμα που προέκυψε από ανύπαρκτες συμμετοχές, της συγκεκριμένης εταιρείας. Αποδείχτηκε, δηλαδή, ότι η ΕΠΕΙΑ, δεν μπορούσε να κάνει τον ουσιαστικό έλεγχο που απαιτείτο, για να διασφαλίσει ότι η εταιρεία αυτή είχε τα αναγκαία αποθεματικά, αυτά που η ΕΠΕΙΑ θέσπιζε και προσδιόριζε.
Βέβαια, θα πει κάποιος, «ναι, αλλά, αυτό δεν οφείλεται στο γεγονός ότι δεν έκανε σωστά τη δουλειά της, αλλά, κατά πάσα πιθανότητα, οφείλεται στο γεγονός ότι η ΕΠΕΙΑ, είχε μικρή διάρκεια ζωής - είχε μία μικρή χρονική διαδρομή από την στιγμή που συγκροτήθηκε - και αυτό να προκάλεσε, το συγκεκριμένο πρόβλημα».
Βεβαίως, εκείνο που είναι σίγουρο είναι ότι η Τράπεζα της Ελλάδος, με το κύρος που έχει, με βάση την κρίση την δική μας από την εμπειρία που προέκυψε, είναι ο κατάλληλος φορέας για να ασκήσει την εποπτεία τόσο στον τραπεζικό τομέα, όσο και στον ασφαλιστικό τομέα.
Δεύτερο ερώτημα, που απαντάμε με το συγκεκριμένο νομοσχέδιο. Τι γίνεται με τις πρόνοιες για τον τρόπο επίλυσης των προβλημάτων που μπορεί να ανακύψουν μελλοντικά από το κλείσιμο μίας ασφαλιστικής εταιρείας που έχει ασφαλιστήρια συμβόλαια ζωής και βεβαίως, πώς προστατεύεται ο καταναλωτής. Εδώ, η Κυβέρνηση, με την παρέμβαση της δημιουργεί κάτι που πολλοί από εσάς το επισημάνατε ότι δεν υπήρχε. Και ο κος Παπαδημούλης, όπως θυμάμαι τουλάχιστον, ανέφερε το εγγυητικό κεφαλαίο ζωής ως ένα από τα θετικά - μία από τις θετικές πρόνοιες.
Ενώ, είχαμε κάτι αντίστοιχο για τα αυτοκίνητα, το επικουρικό κεφάλαιο και ενώ σε άλλες χώρες της Ευρώπης υπήρχε, η πολιτεία με μεγάλη καθυστέρηση έρχεται σήμερα να δημιουργήσει το εγγυητικό κεφάλαιο ζωής. Αυτό, λοιπόν, είναι μια δεύτερη πρόνοια που έχει το συγκεκριμένο νομοσχέδιο και έρχεται να αντιμετωπίσει ένα κενό - ένα έλλειμμα το οποίο υπήρχε.
Και μάλιστα, τι κάνει; Προστατεύει, αν θέλετε, το χώρο της ιδιωτικής ασφαλιστικής αγοράς. Διότι με την εγγύηση την οποία παρέχει, εάν για τον οποιοδήποτε λόγο κλείσει μια ασφαλιστική εταιρεία, υπάρχει ένας οργανισμός ο οποίος θα ασχοληθεί με την διαδικασία αναζήτησης αναδόχου ασφαλιστικής εταιρείας που θα αναλάβει αυτό το χαρτοφυλάκιο ζωής. Κάτι το οποίο δεν υπήρχε και με πολύ άκομψο τρόπο, θα χρησιμοποιήσω αυτήν την έκφραση, επιχείρησε να κάνει η κυβέρνηση της Ν.Δ. λίγο πριν τις εκλογές - λίγο πριν την ανάκληση της εταιρείας ΑΣΠΙΣ ΠΡΟΝΟΙΑ.
Και κάτι άλλο. Εμείς για να διασφαλίσουμε ότι δεν θα φτάσουμε σε αυτό το σημείο, για πρώτη φορά προβλέπουμε και την εγκατάσταση επιτρόπου μέσα σε μια ασφαλιστική εταιρεία εάν εκτιμηθεί από τον επόπτη ότι η συγκεκριμένη ασφαλιστική εταιρία αντιμετωπίζει προβλήματα.
Και επιπρόσθετα, το εγγυητικό κεφάλαιο ζωής έρχεται να παράξει μία κάλυψη ενός ορισμένου ποσού. Ρωτούν, κάποιοι συνάδελφοι, «γιατί αυτό το ποσό είναι της τάξεως των 25.000 € στην μία περίπτωση και των 50.000 € στην άλλη». Λένε, δηλαδή, ότι αυτό το ποσό ενδεχομένως να είναι χαμηλό και ίσως θα μπορούσε να είναι υψηλότερο. Σε αυτή την φάση, εκτιμούμε, ότι αυτό είναι ένα ποσό, το οποίο ανταποκρίνεται στις ανάγκες.
Άλλωστε, είμαστε στο ξεκίνημα ενός νέου θεσμού και θέλουμε να είμαστε σίγουροι, ότι ο θεσμός αυτός δεν θα βρεθεί αντιμέτωπος με τεράστια προβλήματα. Όχι, επειδή προβλέπουμε κάτι σχετικά με το μέλλον των ασφαλιστικών εταιρειών, αλλά θέλουμε να κατοχυρώσουμε ότι το εγγυητικό κεφάλαιο ζωής δεν θα βρεθεί αντιμέτωπο με σημαντικά προβλήματα στο άμεσο μέλλον.
Τέλος, ένα τρίτο ζήτημα, αφορά τον τρόπο αντιμετώπισης ενός μεγάλου κοινωνικού προβλήματος το οποίο δημιουργήθηκε, από το κλείσιμο της ΑΣΠΙΣ ΠΡΟΝΟΙΑ και της Commercial Value. Για πρώτη φορά η πολιτεία, και το τονίζω αυτό, κύριοι συνάδελφοι, γιατί μπορεί οι συνάδελφοι της αξιωματικής αντιπολίτευσης να νιώθετε ότι σας αδικώ με αυτή την έκφραση. Για πρώτη φορά η πολιτεία, έρχεται με ένα ξεκάθαρο νομικό πλαίσιο να αντιμετωπίσει το πρόβλημα το οποίο δημιουργήθηκε, από το κλείσιμο της ΑΣΠΙΣ ΠΡΟΝΟΙΑ.
Γιατί, άκουσα, τον κ. Σαλμά, τον εισηγητή της αξιωματικής αντιπολίτευσης να αναφέρεται στην πρωτοβουλία που είχε πάρει η προηγούμενη κυβέρνηση και είπε ότι η κυβέρνηση είχε εγγυηθεί όλο το σύνολο. Κύριε Σαλμά, προηγουμένως, την ώρα που τοποθετούνταν ο συνάδελφός, ο κ. Βορίδης, σας είχα πει, ότι δεν είναι έτσι ακριβώς τα πράγματα και σας διαβάζω, τι προέβλεπε η νομοθετική πρωτοβουλία που είχε πάρει η κυβέρνηση της Ν.Δ..: «Με απόφαση του ανώτερου Υπουργού, δηλαδή, του Υπουργού Οικονομικών, κατόπιν πρότασης της ΕΠΕΙΑ, η οποία καθορίζει το συνολικό άνοιγμα των ως άνω χαρτοφυλακίων, δύναται να παρέχεται υπό προϋποθέσεις υπέρ της αναδόχου ασφαλιστικής επιχείρησης, εγγύηση του ελληνικού δημοσίου ή σε περίπτωση μη ανεύρεσης αναδόχου εγγύηση υπέρ των ασφαλισμένων, η οποία δεν υπερβαίνει το ως άνω άνοιγμα. Η ως άνω εγγύηση, αποτελεί, κατά παρέκκλιση των εργαζομένων, στα άρθρα 7 και 17 του παρόντος διατάγματος, στοιχείο επιλέξιμο κ.τ.λ. - κ.τ.λ..».
Τι λέει εδώ; Σε απλά ελληνικά: Δύναται, υπό προϋποθέσεις. Βάζει, δηλαδή, δύο όρους. Απευθύνομαι στον κ. Βορίδη, του οποίου, τις νομικές γνώσεις σέβομαι πάρα πολύ - είναι μια αδυναμία μου, δεν είχα την τύχη να έχω νομική παιδεία, για να μπορώ να παρακολουθώ τα νομικά. Αλλά σε κάθε περίπτωση αυτό το οποίο προκύπτει από την νομοθετική πρωτοβουλία της Ν.Δ. είναι ότι δεν είχε εγγυηθεί το παραμικρό.
Έδινε τη δυνατότητα, υπό προϋποθέσεις, στον Υπουργό Οικονομικών. Και όλα αυτά έγιναν παραμονές εκλογών, όταν πλέον ήταν απολύτως σαφές, ήταν ξεκάθαρο και από το κλίμα που υπήρχε και από την περιρρέουσα ατμόσφαιρα, ότι η κυβέρνηση της Ν.Δ. χάνει τις εκλογές και ήθελε έστω και την ύστατη στιγμή να διασφαλίσει ότι δεν θα βρεθεί αντιμέτωπη με την κοινωνική έκρηξη όλων αυτών οι οποίοι θα έβλεπαν ότι σε λίγες μέρες κλείνει η εταιρία «Ασπίς Πρόνοια» και αυτοί θα είχαν χάσει τα χρήματά τους. Δυστυχώς, αυτή είναι η πραγματικότητα και με αυτή την πραγματικότητα θα πρέπει κάποτε να βρεθείτε αντιμέτωποι. Να την αναγνωρίσετε και να πείτε ότι είναι έτσι είναι τα πράγματα.
Τέλος, το τέταρτο ζήτημα με το οποίο ασχολήθηκε το συγκεκριμένο νομοσχέδιο και στο οποίο απαντά, είναι ένα ερώτημα, το οποίο προέκυψε όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και σε όλο τον κόσμο. Είχαμε τις εποπτικές αρχές από τη μια πλευρά και είχαμε την Πολιτεία από την άλλη, όμως, η ταχύτητα των εξελίξεων, το μέγεθος των κεφαλαιακών ροών ήταν τέτοια που πολλές φορές ετέθη το ερώτημα, εάν υπήρχε επαρκής συντονισμός μεταξύ της Πολιτείας και εποπτικών αρχών- και εδώ απαντώ στο συνάδελφό μου κ. Αλευρά, ο οποίος έκανε μια επισήμανση-παρατήρηση και θέλησε να του δοθεί μια αναλυτικότερη εξήγηση για την πρόνοια της Κυβέρνησης να προχωρήσει στη συγκρότηση του Συμβουλίου Συστημικής Ευστάθειας.
Το ερώτημα, λοιπόν, που γεννήθηκε στον κόσμο είναι πρώτον, εάν υπήρξε συντονισμός μεταξύ Πολιτείας και εποπτικών αρχών. Δεύτερον, αν υπήρξε σωστή και υπεύθυνη διάχυση της πληροφόρησης, που είχε η κάθε μία ανεξάρτητη εποπτική αρχή. Διότι, με το παραδοσιακό μοντέλο των τριών εποπτικών αρχών, δηλαδή της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς, της ΕΠ.Ε.Ι.Α., της Τράπεζας της Ελλάδος και της Πολιτείας, έχουμε τέσσερις φορείς. Ο καθένας από αυτούς έχει ένα μικρό κομμάτι της πληροφορίας, το κρατάει στο εσωτερικό του, όμως, ο κίνδυνος κατάρρευσης είναι κίνδυνος που απειλεί όλο το χρηματοοικονομικό χώρο, υπάρχουν αλληλεπιδράσεις ανάμεσα στο τι συμβαίνει στην ασφαλιστική αγορά, τι συμβαίνει στη χρηματιστηριακή αγορά, τι συμβαίνει στην τραπεζική αγορά, αλλά και, ενδεχομένως, στην περίπτωση που έχεις μια δημοσιονομική κρίση, τι συμβαίνει στο ίδιο το δημόσιο και επειδή δεν υπάρχει το φόρουμ, μέσα από το οποίο μπορεί να γίνει η ανταλλαγή αυτής της πληροφόρησης και ο αποτελεσματικότερος, ο αρτιότερος συντονισμός, να μην έχουμε το άριστο αποτέλεσμα.
Αυτό, λοιπόν, κύριοι συνάδελφοι είναι το κενό το οποίο έρχεται να καλύψει η Κυβέρνηση με την πρόταση της να προχωρήσουμε στη σύσταση του Συμβουλίου Συστημικής Ευστάθειας και δεν είναι μια πρόταση, η οποία ήρθε έτσι ξαφνικά, αλλά είναι το αποτέλεσμα μιας πρώτης, καταγραφής κάποιων δεδομένων των εμπειριών που προέκυψαν από την τρίχρονη πλέον κρίση - γιατί, κακά τα ψέματα, συμπληρώνονται φέτος σχεδόν τρία χρόνια αυτής της κρίσης. Και είναι ξεκάθαρο ότι με αυτόν τον τρόπο απαντάμε σε ερωτήματα, τα οποία τότε είχαμε θέσει και ως αξιωματική αντιπολίτευση: Υπάρχει επαρκής συντονισμός, λέγαμε τότε, ανάμεσα στην Τράπεζα της Ελλάδος, στην Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς, στην ΕΠ.Ε.Ι.Α. και στην Κυβέρνηση ή υπάρχει πρόβλημα; Υπάρχει σωστή ενημέρωση μεταξύ τους και σωστός συντονισμός και υπάρχει και σωστή, αντίδραση;
Εθεσε ένα ερώτημα και ο συνάδελφός μου κ. Πολατίδης, «γιατί δεν υπάρχει στο Συμβούλιο Συστημικής Ευστάθειας εκπρόσωπος του παραγωγικού φορέα». Κύριε συνάδελφε, ξέρετε ότι εκτιμώ πάρα πολύ την εργατικότητα σας, είσαστε από τους ανθρώπους, που πραγματικά προσφέρετε στις εργασίες της συγκεκριμένης Επιτροπής. Όμως, φοβούμαι ότι ίσως δεν είχατε το χρόνο να προσέξετε ότι μέσα στις πρόνοιες του συγκεκριμένου νομοσχεδίου υπάρχει και η εξής πρόνοια ότι «στις συνεδριάσεις του Συμβουλίου Συστημικής Ευστάθειας μπορεί να συμμετέχουν χωρίς δικαίωμα ψήφου ειδικοί εμπειρογνώμονες, καθώς και οποιοσδήποτε τρίτος, του οποίου η γνώμη θα υποβοηθούσε το έργο του Συμβουλίου».
Κύριε Πολατίδη, αντιλαμβάνεστε, μετά και τις εξηγήσεις που έδωσα για το λόγο συγκρότησης του Συμβουλίου Συστημικής Ευστάθειας, ότι μιλάμε καθαρά για τα προβλήματα, τα οποία ανακύπτουν από περιόδους κρίσης στην σωστή λειτουργία και στο συντονισμό των εποπτικών αρχών και της Κυβέρνησης, προκειμένου να αντιμετωπιστούν διάφορα προβλήματα. Εδώ, λοιπόν, δεν τίθεται ζήτημα συμμετοχής κάποιου παραγωγικού φορέα, διότι οι παραγωγικοί φορείς δεν έχουν καμία ευθύνη ή δεν έχουν κάποια πληροφόρηση, η οποία για τον οποιονδήποτε λόγο να μπορεί να παίξει κάποιο υποβοηθητικό ρόλο. Παρ' όλα αυτά, όμως, εμείς έχουμε την πρόνοια ότι αν κριθεί ότι κάποιος τρίτος ειδικός έχει κάποια πληροφόρηση που δεν την διαθέτουν οι εποπτικές αρχές, δεν την διαθέτει η Κυβέρνηση, μπορεί να κληθεί.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, οι αναφορές, τις οποίες έκανα σχετικά με τις οργανωτικές μορφές εποπτείας το εξωτερικό, νομίζω ότι ήταν επαρκείς για να εξηγήσουν γιατί προχωρούμε στη συγκεκριμένη ρύθμιση. Δεδομένου του περασμένου της ώρας, προσπάθησα να τοποθετηθώ στα κρίσιμα ζητήματα και είπα ότι επιφυλάσσομαι να απαντήσω σε μια σειρά από ζητήματα που έβαλαν συνάδελφοι, που αφορούν για παράδειγμα στους δικηγόρους ή για το χρονικό διάστημα, το οποίο θα μεσολαβήσει κατά τη μετάβαση του προσωπικού κ.λπ..
Εκείνο το οποίο θέλω να σας πω είναι ότι πρόθεση της Κυβέρνησης είναι να βοηθήσει πρώτον, να αντιμετωπισθεί με τον καλύτερο δυνατό τρόπο το πρόβλημα, το οποίο προέκυψε από το κλείσιμο της εταιρείας «Ασπίς Πρόνοια». Άκουσα και κάποιες παρατηρήσεις που έγιναν σχετικά με το ποιες είναι τελικά οι προβλέψεις, οι οποίες ενσωματώνονται μέσα στο νομοσχέδιο.
Το πρώτο ερώτημα έχει να κάνει με τον τρόπο με τον οποίο επιχειρούμε να αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα όλων αυτών, οι οποίοι ήταν ασφαλισμένοι στην «Ασπίς Πρόνοια» και στην «Commercial Value». Εμείς είπαμε ευθύς εξαρχής, έθεσε το ερώτημα και ο κ. Βορίδης, ότι στις παρούσες δημοσιονομικές συνθήκες, το ελληνικό δημόσιο δεν μπορεί ούτε κατά το ελάχιστον να συνεισφέρει αυτή τη στιγμή στην κάλυψη του προβλήματος που έχει δημιουργηθεί από το κλείσιμο των ασφαλιστικών εταιρειών «Ασπίς Πρόνοια» και «Commercial Value». Τι κάνουμε, όμως; Αφού γίνει η προσαρμογή από τον επόπτη χαρτοφυλακίου ζωής των ασφαλισμένων, με βάση τα αποθεματικά, τα οποία υπάρχουν και έγινε και η περιγραφή του πώς ακριβώς θα γίνει αυτό για το υπόλοιπο ποσό, για το πόσο, δηλαδή, για το οποίο δεν θα υπάρξει κάλυψη, έρχεται το εγγυητικό κεφάλαιο ζωής, το οποίο θα δώσει τη δυνατότητα στους ασφαλισμένους να καλυφθούν ως προς το υπόλοιπο των απαιτήσεων κατά το 65%. Και ήταν πολύ χαρακτηριστικό και σωστό το παράδειγμα, το οποίο ανέφερε ο συνάδελφος κ. Βορίδης.
Τίθεται, λοιπόν, ένα ερώτημα και νομίζω ότι το έβαλε και ο κ. Παπαδημούλης: «Γιατί αναστέλλεται η δυνατότητα εξαγοράς των συμβολαίων για δύο χρόνια». Γιατί, κύριε Παπαδημούλη, υπάρχει το εξής πρόβλημα. Είναι ανάγκη να δοθούν κάποια κίνητρα στις ασφαλιστικές εταιρείες, οι οποίες θα αναλάβουν την αναδοχή. Εάν, λοιπόν, την επομένη που βρισκόταν ένας ανάδοχος, πήγαινε κάποιος και έκανε εξαγορά συμβολαίου, καταλαβαίνετε ότι δεν θα είχε κανένα κίνητρο να εκδηλώσει οποιοδήποτε ενδιαφέρον γι' αυτό το συμβόλαιο. Ο ανάδοχος θα αναλάβει υποχρεωτικά και αυτούς, που κατά την εκτίμηση των ανθρώπων της αγοράς είναι μη ασφαλίσιμοι. Αυτούς, λοιπόν, τους ασφαλισμένους είναι που προσπαθούμε να διασώσουμε με την πρωτοβουλία που παίρνουμε και γι' αυτό είναι λογικό να δώσουμε αυτή την περίοδο, κατά την οποία δεν μπορούν να εξαγοραστούν τα συμβόλαιά τους και βεβαίως θα αυξηθούν τα ασφάλιστρα. Γιατί με αυτό τον τρόπο θα μπορέσουμε να δώσουμε τη δυνατότητα - και αναφέρομαι στο ερώτημα που τέθηκε εάν το 1,5% που είναι η εισφορά υπέρ του εγγυητικού κεφαλαίου ζωής και το οποίο επιμερίζεται κατά το ήμισυ στους ασφαλισμένους και κατά το ήμισυ στις εταιρείες, είναι επαρκές και έβαλε και ο κ. Γείτονας το ερώτημα πόσο είναι. Το 1,5% εισφορές υπέρ του εγγυητικού κεφαλαίου θα αποδώσει περίπου 34 εκατομμύρια ευρώ ετησίως. Για να ανταποκριθεί, όμως, το εγγυητικό κεφάλαιο έναντι των ασφαλισμένων της «Ασπίς Πρόνοια», μπορεί να συνάψει δάνειο με την εγγύηση του δημοσίου και να σας υπενθυμίσω σε αυτό το σημείο, κάτι που αντιλαμβάνεστε και εσείς, ότι οι ληκτότητες των απαιτήσεων που έχουν οι ασφαλισμένοι δεν είναι όλες για την επόμενη χρονιά από τη στιγμή που θα αρχίσουν να εξαγοράζουν τα συμβόλαια τους, αλλά διαχέονται μέσα στο χρόνο.
Άρα, τα ποσά που θα συγκεντρώσουν από τις εισφορές συν, αν παραστεί κάποια ανάγκη, το δάνειο που μπορούν να πάρουν με την εγγύηση του Ελληνικού Δημοσίου, θα τους δώσει τη δυνατότητα να ανταποκριθούν στο πρόβλημα που έχει δημιουργηθεί. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, κατά το ελάχιστο, πιστεύω ότι οι ασφαλισμένοι τόσο της εταιρείας ΑΣΠΙΣ ΠΡΟΝΟΙΑ όσο και της εταιρείας COMMERCIAL VALUE, θα μπορέσουν να καλυφθούν – κατά το ελάχιστο, το τονίζω αυτό – περίπου στο 70%, ενώ σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να έχουμε και κάλυψη πάνω από το 75% και 80%.
Θλίβομαι, διότι έγινε μια απόπειρα από ορισμένους συναδέλφους, να δημιουργηθεί η εντύπωση ότι χρονοτριβούμε με σκοπιμότητα. Χρονοτριβεί η Κυβέρνηση με σκοπιμότητα, όταν ρυθμίζει αυτό που παρέλαβε από την προηγούμενη Κυβέρνηση; Γιατί ακούστηκε το επιχείρημα: «τι κάνατε εννέα ολόκληρους μήνες». Επίσης, άκουσα, και ο κ. Βορίδης ήταν αρκετά σαφής, ότι σε αυτές τις περιπτώσεις οι έξι και οι εννέα μήνες είναι πολύ λίγοι. Αλλά θα ήθελα να καταθέσω την πικρή προσωπική μου εμπειρία, διότι την επομένη της ανάληψης των καθηκόντων μου, βρέθηκα αντιμέτωπος με το μεγάλο πρόβλημα που λέγεται ΑΣΠΙΣ ΠΡΟΝΟΙΑ. Υπήρχε μια χαοτική κατάσταση, υπήρχε ένας επόπτης χαρτοφυλακίου ζωής που είχε αναλάβει τα καθήκοντά του μετά από απόφαση του Υπουργού Οικονομικών της Ν.Δ., και ο οποίος δεν μπορούσε να εκτελέσει τα καθήκοντά του. Αυτό, διότι το νομικό πλαίσιο που είχε περάσει ήταν εντελώς ασαφές, δεν του έδινε το προσωπικό που απαιτούνταν, προκειμένου να ξεκαθαρίσει πρώτον, ποιο είναι το χαρτοφυλάκιο στο οποίο αναφέρεται, δεύτερον αφού το πάρει να δει τι αποθεματικά υπάρχουν και αφού το δει αυτό, που είναι αναγκαία προϋπόθεση, να αναζητήσει μια ανάδοχο εταιρεία.
Το αποτέλεσμα ήταν μέχρι και τον Ιανουάριο να προσπαθούμε να αντιμετωπίσουμε διαδικαστικά και πρακτικά προβλήματα, που προέκυπταν μόνο από την υφιστάμενη τότε νομοθεσία. Και επειδή πολλές φορές ακούω την έκφραση ότι «η Κυβέρνηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ. δεν εφαρμόζει τη νομοθεσία» σας διαβεβαιώνω ότι μέχρι και σήμερα κινούμαστε, τόσο με τον ορισμό του επόπτη χαρτοφυλακίου ζωής όσο και με την ύπαρξη εκκαθαριστών, εντός των ορίων που προδιαγράφονται από τη νομοθετική πρωτοβουλία της Ν.Δ.. Επειδή, όμως, υπήρξε ατελέσφορη, επειδή δεν μπορούσε να παράξει συγκεκριμένα αποτελέσματα και επειδή θεωρούμε ότι ουσιαστικά δεν έδινε λύση στο πρόβλημα, γι’ αυτό ερχόμαστε σήμερα και κάνουμε αυτή την παρέμβαση, για να δώσουμε μια απάντηση σε ένα μεγάλο πρόβλημα.
