στην Ολομέλεια της Βουλής
Π. Σκουρλέτης: Η ΝΔ πρέπει να απαντήσει αν θέτει θέμα αλλαγής συνόρων στα Βαλκάνια
Η ομιλία του βουλευτή Β΄ Αθήνας και Γραμματέα της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ, Πάνου Σκουρλέτη στην Ολομέλεια της Βουλής, στη συζήτηση επί του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Εξωτερικών «Κύρωση της Τελικής Συμφωνίας για την Επίλυση των Διαφορών οι οποίες περιγράφονται στις Αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών 817(1993) και 845(1993), τη Λήξη της Ενδιάμεσης Συμφωνίας του 1995 και την Εδραίωση Στρατηγικής Εταιρικής Σχέσης μεταξύ των Μερών».
https://youtu.be/4zFFDGIrzq8
Θα ξεκινήσω κάπως διαφορετικά από ότι είχα σκοπό μια και διαδέχομαι τον κ. Λαμπρούλη και θα ήθελα να κάνω μια αναφορά στην παρέμβασή του. Νομίζω, καταρχήν, ότι συνολικά η παρουσία του ΚΚΕ σε αυτή τη συζήτηση δεν θα μπορούσαμε να ισχυριστούμε ότι αποτελεί μία τοποθέτηση η οποία βασίζεται στις καλύτερες των παραδόσεων της Αριστεράς. Θα έλεγα δε, ότι αυτός ο τρόπος ανάλυσης της σημερινής πραγματικότητας δεν τιμά την ικανότητα που έχει επιδείξει η Αριστερά να αναλύει τα πράγματα και να τα προσλαμβάνει διακρίνοντας ποιες είναι οι πολλαπλές αντιθέσεις που διαμορφώνουν τον σημερινό κόσμο. Διότι οι απλοϊκές σκέψεις ότι «κύριοι από τη στιγμή που αυτή τη συμφωνία την υποστηρίζει το ΝΑΤΟ και οι ισχυροί του κόσμου κι εσείς, οι οποίοι ταυτίζεστε μαζί τους» είναι πάρα πολύ επικίνδυνες. Διότι υπάρχει και μία αντίστροφη προσέγγιση. Θα μπορούσαμε κι εμείς να ισχυριστούμε ότι αυτή τη συμφωνία την πολεμούν πρώτα απ’ όλα οι ακραίοι εθνικιστές την πολεμά – την χαρακτήρισε ο κ. Λαμπρούλης επαίσχυντη – το ΚΚΕ, άρα ταυτίζεται το ΚΚΕ με τους εθνικιστές. Αυτά τα πράγματα δεν είναι γόνιμα ως σκέψεις και πραγματικά δεν τιμούν ένα κόμμα ιστορικό, το οποίο τουλάχιστον θα έπρεπε θα έπρεπε να διαθέτει έναν πιο αναλυτικό τρόπο προσέγγισης των πραγμάτων, να διακρίνει ποιες είναι κάθε φορά οι κύριες, οι δευτερεύουσες, οι πολλαπλές αντιθέσεις και να μπορεί να πολιτεύεται με έναν τέτοιο τρόπο ώστε να αξιοποιεί πράγματα τα οποία ανοίγουν τον δρόμο προς την ειρηνική συνύπαρξη και δίνουν τη δυνατότητα της συνανάπτυξης των λαών της Βαλκανικής.
Αλλά, πέρα από αυτά, η πενθήμερη συζήτηση νομίζω ότι ανέδειξε πάρα πολλά πράγματα, κάτι που δεν είχαμε τη δυνατότητα να κάνουμε όλο το προηγούμενο διάστημα, εδώ κι ένα χρόνο, που φάνηκε ότι δρομολογείται μια λύση με σημερινά χαρακτηριστικά στην υπόθεση του μακεδονικού ζητήματος. Διότι όλο το προηγούμενο διάστημα η αντιπολίτευση επέλεξε, κυρίως για ψηφοθηρικούς λόγους, να συσκοτίσει το διάλογο. Επέλεξε, με τη στάση της, να αφήσει χώρο στη λογική της πατριδοκαπηλίας και του εθνολαϊκισμού. Νομίζω όμως, ότι τα πράγματα έτσι όπως τέθηκαν σήμερα θέτουν κάποια αμείλικτα ερωτήματα τα οποία πρέπει να απαντηθούν πρώτα και κύρια από την Αξιωματική αντιπολίτευση. Και τα ζητήματα τα έβαλε τελείως καθαρά ο πρώην Πρωθυπουργός, ο κ. Σαμαράς, ο οποίος έθεσε ένα ερώτημα πρώτα και κύρια σε σας κύριοι της Νέας Δημοκρατίας. Το οποίο οφείλετε να απαντήσετε με ξεκάθαρο τρόπο. Τελικά, υιοθετώντας – και το έκαναν πολλοί από τη μεριά σας – το σύνθημα ότι «η Μακεδονία είναι μία και ελληνική» θέτετε σήμερα θέμα αλλαγής συνόρων; Θέτετε θέμα αμφισβήτησης των διεθνών συνθηκών που προσδιόρισαν αυτά τα σύνορα; Αυτό το πράγμα δεν μπορείτε, παρά τις όποιες πιρουέτες κάνετε, παρά τους όποιους συμψηφισμούς κάνετε και τις ισορροπίες στο εσωτερικό σας, να το αποφύγετε. Και πρέπει να το απαντήσετε. Θέτετε λοιπόν, σήμερα, θέμα αλλαγής συνόρων στη Βαλκανική; Όσο ανεύθυνοι κι αν είστε, όσο κι αν πολιτευόσαστε χάριν της ψηφοθηρίας ή των ισορροπιών που θέλετε για το εσωτερικό του κόμματός σας, μετά την εισβολή όλων αυτών των ακροδεξιών στελεχών εκ μέρους του ΛΑΟΣ, δεν μπορείτε να αφήσετε αναπάντητα αυτά τα ερωτήματα.
Είμαι βαθιά πεισμένος ότι η τοποθέτηση της κας Μπακογιάννη, και αναφέρομαι σε αυτήν επειδή υπήρξε υπουργός Εξωτερικών, δεν έχει καμία σχέση με μια τοποθέτηση εθνικιστικού χαρακτήρα. Αλλά, δυστυχώς, για όσους από το κόμμα σας βλέπουν διαφορετικά τα πράγματα, ο αρχηγός σας χθες άφησε πολύ μεγάλο χώρο στον εθνικισμό. Και είναι επικίνδυνο που μέρα με την ημέρα, ένα μεγάλο κόμμα, αυτό της Δεξιάς παράταξης, της Νέας Δημοκρατίας μεταλλάσσεται και γίνεται ένα κόμμα το οποίο ανοίγει τον δρόμο στην Ακροδεξιά, ανοίγει τον δρόμο στις πιο ακραίες εθνικιστικές προσεγγίσεις. Και τρέχετε τώρα να τα μαζέψετε. Προσπάθησε ο κ. Δένδιας την πρώτη μέρα με έναν διαφορετικό λόγο και κάνα δυο άλλοι από εσάς να δημιουργήσουν άλλες ισορροπίες. Αλλά ακόμα και αυτά τα επεισόδια τα οποία δεν έχουν προηγούμενο και είδαμε τις τελευταίες ημέρες, τις επιθέσεις στη Βουλή, τα καταδικάσατε γενικά και αόριστα. Δεν είναι έτσι όμως, έχουν υπογραφή, έχουν ονοματεπώνυμο, είναι οπαδοί της Χρυσής Αυγής, του νεοφασισμού, του ναζισμού. Γιατί δεν το λέτε αυτό; Τι είδους ισορροπίες επιδιώκετε; Πως μπορείτε να πολιτεύεστε έτσι, χωρίς να υψώνετε σαφή τείχη σε αυτές τις επικίνδυνες απόψεις; Σε αυτά τα πράγματα δεν χωρούν συμψηφισμοί κυρίες και κύριοι.
Επειδή μιλάτε στο όνομα μιας ευρωπαϊκής αντίληψης, τι είδους Ευρώπη είναι αυτή η οποία θέλει τους λαούς της να υψώνουν τείχη; Η οποία θέλει διαιρέσεις; Η οποία δεν πιστεύει στη συνανάπτυξη; Πόσο αυτό είναι σε συνέχεια με πλευρές της δικής σας παράδοσης, τουλάχιστον όπως αυτή διαμορφώθηκε μετά το ’74; Μας είπατε ότι υπήρξε ένας σχεδιασμός εκ μέρους του ΣΥΡΙΖΑ για να διαλύσουμε τα άλλα κόμματα. Εμείς δημιουργήσαμε το μακεδονικό θέμα; Εμείς; Εμείς διαμορφώσαμε την ενδιάμεση συμφωνία; Εμείς ανακαλύψαμε την εθνική γραμμή της σύνθετης ονομασίας; Όχι βέβαια. Πως αρνείστε τον εαυτό σας με τόσο μεγάλη ευκολία; Πως, τελικά, αποδέχεστε την «Σαμαροποίηση» αυτού του χώρου, έτσι, αμαχητί;
Πρέπει να καταλάβετε ότι αυτό που συμβαίνει σήμερα δεν είναι τυχαίο. Και προσέξτε. Σήμερα ψηφίζεται μια ιστορική συμφωνία η οποία συμπίπτει με μια ιστορική επέτειο. Την ανάληψη, για πρώτη φορά, αυτής της χώρας από την Αριστερά. Με δημοκρατικό τρόπο. Είναι 25 του Γενάρη σήμερα. Κλείνουν τέσσερα χρόνια από τότε που ανέλαβε μια επίπονη, αλλά θετική προσπάθεια με την ψήφο του λαού αυτός εδώ ο χώρος.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι
Δεν μπορείτε να καταλάβετε ότι τα μνημόνια, η έξοδος από τα μνημόνια, η Συμφωνία των Πρεσπών, επέφεραν μεγάλες ανακατατάξεις στην ίδια την κοινωνία, στον πολιτικό χάρτη, στον τρόπο που σκέφτεται και αντιλαμβάνεται ο κόσμος τα ζητήματα. Δημιούργησαν όρους μιας νέας πολιτικοποίησης. Αυτό, λοιπόν, βλέπουμε σήμερα στα αποδυναμωμένα κόμματα του πάλαι ποτέ κραταιού δικομματισμού. Ναι, πράγματι, ένας νέος μεταμνημονιακός διπολισμός αναδύεται. Κι εκεί η αντιπαράθεση θα είναι σαφής, προγραμματική. Εκεί λοιπόν τα διλήμματα θα είναι αμείλικτα και ο καθένας πρέπει να διαλέξει ανάμεσα στο μεγάλο δίλημμα, ή θα πάμε μπροστά ή θα γυρίσουμε πίσω.
Σας ευχαριστώ.
