Παρέμβαση
Αναπληρωτή Υπουργού Οικονομικών, κ. Χρήστου Σταϊκούρα, στην Επιτροπή
Οικονομικών Υποθέσεων επί του Προσχεδίου του Κρατικού Προϋπολογισμού:
«Θα συμφωνήσω με τον
κ. Αναγνωστάκη, ότι δεν χρειάζονται μεγάλα λόγια.
Δεν χρειάζεται,
όμως, ούτε μηδενισμός ούτε υπεραισιοδοξία.
Χρειάζεται
ρεαλισμός, διορατικότητα και ειλικρίνεια.
Θα ξεκινήσω από τα
αυτονόητα.
Αυτό που παρουσιάζει
κάθε μήνα η Κυβέρνηση στην εκτέλεση του Προϋπολογισμού είναι την πραγματικότητα
για την εκτέλεση του Κρατικού Προϋπολογισμού, τόσο του Κράτους όσο και της
Γενικής Κυβέρνησης.
Εκεί αποτυπώνεται
κάθε μήνα η ικανοποιητική εκτέλεση του Προϋπολογισμού.
Πράγματι, περίπου σε
επίπεδο οκταμήνου – και εννεαμήνου μετά – δείξαμε ένα πρωτογενές πλεόνασμα, το
οποίο ήταν της τάξης των 2 δισ. ευρώ.
Αν ανατρέξει κάποιος
στον πίνακα του Κρατικού Προϋπολογισμού, τον 2.1 – επειδή είπατε ότι ήταν πολύ
αισιόδοξο και ότι θα είναι μικρότερο – η εκτίμησή μου είναι ότι θα είναι
περίπου στα 3,5 δισ. ευρώ.
Αυτό που δείχναμε 2
δισ. ευρώ στο οκτάμηνο, θα είναι περίπου 3,5 δισ. ευρώ.
Αυτός ο πίνακας
δείχνει το πρωτογενές πλεόνασμα.
Όταν πάμε μετά να
κάνουμε αναγωγή κατά Πρόγραμμα, υπάρχει ο πίνακας 2.2.
Στον πίνακα 2.2 λέει
πώς από το πρωτογενές αποτέλεσμα κατά τα ευρωπαϊκά στάνταρ πάμε στο πρωτογενές
αποτέλεσμα με βάση το Πρόγραμμα.
Αφαιρείται η
αναδρομική μείωση επιτοκίων δανείων, τα ANFAs, τα SMPs.
Το Πρόγραμμα
Δημοσίων Επενδύσεων είναι στο ύψος της εκτέλεσης του Προϋπολογισμού και άρα,
δεν μιλάμε για περικοπές.
Οι επιστροφές φόρων
είναι στο ύψος της εκτέλεσης του Προϋπολογισμού και άρα, δεν μιλάμε για
μικρότερες επιστροφές.
Με λίγα λόγια, η
διαφορά μεταξύ του μεν από το δε, έγκειται στο γεγονός ότι στην μία περίπτωση
πάμε με βάση αυτά που θα ανακοινώσει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή – η EUROSTAT – και
στην άλλη είναι με βάση το συμφωνημένο Πρόγραμμα Οικονομικής Πολιτικής.
Άρα, ακόμη και αν
αφαιρέσουμε αυτές τις παραμέτρους – αυτές που σας ανέφερα εδώ και αποτυπώνονται
με πλήρη διαύγεια στον πίνακα 2.2 – η βελτίωση των δημόσιων οικονομικών νομίζω
ότι είναι εμφανής.
Δεν έχω καταλάβει,
αυτά τα κονδύλια, θέλετε, να μην τα καταγράψουμε ως δημόσια έσοδα, όπως γίνετε
σε όλη την Ευρώπη μη τυχόν και πετύχει η χώρα πρωτογενές πλεόνασμα;
Μήπως έχετε υπόψη
κάποιο σημείο ή σημεία της διεθνούς βιβλιογραφίας ή κανόνα της Ευρωπαϊκής
Επιτροπής, που επιβάλλουν διαφορετικό χειρισμό σε αυτό που κάναμε;
Ο Εισηγητής του
ΣΥ.ΡΙΖ.Α., αναφέρθηκε, σε κάποιες ομιλίες που έχει κάνει ο Υπουργός Οικονομικών
το 2012.
Θα ήθελα να μην
ανατρέξουμε στο παρελθόν, τουλάχιστον σε δηλώσεις, γιατί έχω αρκετές δηλώσεις
στελεχών του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. και της ηγεσίας του ΣΥ.ΡΙΖ.Α., σχετικά με κόλαση νέων
μέτρων την φετινή χρονιά, με το γεγονός ότι είναι αδύνατον να πιάσουμε
πρωτογενές πλεόνασμα και ούτω καθεξής.
Οι ημερομηνίες είναι
στην διάθεσή σας, αλλά δεν θα ήθελα σε αυτό το σημείο, να κάνουμε βουτιά στο
παρελθόν.
Η κυρία Βαλαβάνη,
μίλησε, για την σύγκρουση που γίνεται στην Ευρώπη.
Το έχω πει και θα το
επαναλάβω, κατά την άποψή μου οι μεγάλοι που εμπνεύστηκαν και δημιούργησαν την
Ε.Ε., είχαν ως ακρογωνιαίους λίθους την ισοτιμία και την δημιουργική αλληλεγγύη
των εταίρων.
Επίσης, υπάρχει και
μία διακηρυγμένη στρατηγική εταιρική σχέση, μεταξύ των δυνάμεων εκατέρωθεν του
Ατλαντικού.
Η δημιουργική
προσέγγιση των προβλημάτων είναι η μέθοδος, η οποία συμβάλλει μακροχρονίως στην
οικοδόμηση σχέσεων αμοιβαίου συμφέροντος.
Απεναντίας η μυωπική
οπτική, οι ιδεοληψίες, οι δογματισμοί, η πρακτική της επιβολής, δημιουργεί –
επιτείνει και επεκτείνει τις κρίσεις.
Απολύτως ασφαλή και
μόνιμα καταφύγια δεν υπάρχουν, ούτε για βουβάλια ούτε για βατράχους.
Θα κάνω όμως μία
βουτιά στο παρελθόν, σε ότι αφορά τα μνημόνια, διότι, τουλάχιστον πρώην
συνάδελφοι και οι Εισηγητές μίλησαν για αυτό.
Θα ξεκινήσω από εκεί
που σταμάτησα την πρωτολογία μου προχθές, ότι στην νέα πραγματικότητα που
βιώνουμε όλοι μας, έχει ιδιαίτερη σημασία ο επανακαθορισμός του ρόλου αλλά και
της ευθύνης όλων μας εδώ μέσα, πολιτών, κοινωνίας, κράτους, πολιτικής και
αγοράς, έτσι ώστε να καταφέρουμε να ξεπεράσουμε, με ελαχιστοποίηση του κόστους,
τις μακροχρόνιες παθογένειες.
Εμφανείς και
υποβόσκουσες μακροχρόνιες όμως παθογένειες, στο αξιακό, στο θεσμικό, στο
πολιτικό, στο κοινωνικό, στο οικονομικό πεδίο.
Και σε ότι αφορά
ειδικότερα το πεδίο της οικονομίας, χρόνιες, δομικές, κυρίως ενδογενείς
αδυναμίες, που ήταν και είναι σε όλους μας γνωστές.
Δεν θα αναφερθώ σε
αυτές, είναι γεγονός η Ελλάδα όμως ότι με υστερήσεις στην αφετηρία έναντι των
σημερινών εταίρων, λειτούργησε πολλές δεκαετίες περισσότερο ή λιγότερο ανά
περίοδο σε συνθήκες ασταθούς ισορροπίας.
Συνθήκες, που
επιδεινώθηκαν μετά το ξέσπασμα της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής κρίσης και την
διάχυσή της στην Ευρώπη.
Οι εξελίξεις αυτές,
πυροδότησαν τα επί μακρών, γνωστά υπαρκτά υψηλά δίδυμα ελλείμματα και χρέη.
Μία κρίση, φυσικά,
που βρήκε το εγχείρημα της οικονομικής και νομισματικής ένωσης ημιτελές και τις
ηγεσίες της Ευρωζώνης, αδυνατούσες να διαχειριστούν, τα προβλήματα που
προέκυψαν.
Είναι γεγονός,
συνεπώς, ότι η Ευρώπη αντιμετώπισε την παγκόσμια οικονομική κρίση στους κόλπους
της, τουλάχιστον, με αργά αντανακλαστικά.
Άργησε να
συνειδητοποιήσει πως η κρίση, ήταν και είναι συστημική ότι απειλεί την ίδια την
βιωσιμότητα του κοινού νομίσματος και του ενιαίου οικοδομήματος.
Αυτή όμως η
οικονομική υστέρηση για να πούμε όλη την αλήθεια, εντοπίστηκε και στο εσωτερικό
της χώρας.
Μερικοί, τότε,
παραγνώρισαν τις επικείμενες συνέπειες της μεγάλης χρηματοπιστωτικής κρίσης και
μιλούσαν, αποκλειστικά, για ελληνική κρίση.
Αδιαφορούσαν για την
συγκρότηση ενιαίου μετώπου, για τις δυσκολίες που είχαν χτυπήσει την πόρτα μας
και ευαγγελίζονταν πολιτικές δημοσιονομικού επεκτατισμού.
Η εξέλιξη είναι
γνωστή, η κρίση δανεισμού, η προσφυγή της χώρας στον μηχανισμό στήριξης και η
εφαρμογή ενός ασφυκτικού προγράμματος οικονομικής πολιτικής από το 2010.
Την ένταξη στον
μηχανισμό στήριξης ακολούθησε μία 3ετία, κατά την οποία η ελληνική οικονομία
έχει βρεθεί σε μία επώδυνη δοκιμασία, βαθιάς και παρατεταμένης ύφεσης και
πρωτοφανούς ανεργίας.
Μία περίοδος στην
οποία όλοι συμφωνούμε ότι οι πολίτες κατέβαλαν τεράστιες θυσίες, τόσο σε όρους
δημοσιονομικού εγχειρήματος όσο και σε όρους βιοτικού επιπέδου.
Mια περίοδος που
χαρακτηρίστηκε από δύο φάσεις προσαρμογής.
Η μία περίοδος ήταν
το πρώτο Πρόγραμμα Οικονομικής Πολιτικής, το πρώτο Μνημόνιο, όπως έχουμε
συνηθίσει να το αποκαλούμε.
Δομούσε τη
δημοσιονομική προσαρμογή κυρίως στο σκέλος των φορολογικών εσόδων και όχι στο
σκέλος των δαπανών, παραγκωνίζοντας τη σημασία των δομικών διαρθρωτικών αλλαγών
στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, ενώ απουσίαζαν ή δεν εφαρμοζόταν πρωτοβουλίες για
την τόνωση της αγοράς και της πραγματικής οικονομίας.
Τέθηκε σήμερα εδώ
για τη θέση της τότε αξιωματικής αντιπολίτευσης, ως προς το πρώτο Μνημόνιο, και
θα ήθελα να θυμίσω ότι είχε τρεις πυλώνες, είχε τη δημοσιονομική προσαρμογή –
αναφέρθηκα σε αυτήν – είχε τις διαρθρωτικές αλλαγές και το τρίτο σκέλος που
ήταν η ενίσχυση της βιωσιμότητας του τραπεζικού συστήματος.
Ξεκινάω ανάποδα, στο
τρίτο σκέλος η Ν.Δ., τότε, στήριξε όλες τις πρωτοβουλίες για την ενίσχυση της
βιωσιμότητα του τραπεζικού συστήματος.
Πώς θα μπορούσε να
κάνει άλλωστε όταν από 2008 έγκαιρα, με διορατικότητα προχώρησε στην ενίσχυση
αυτή, όταν κάποια άλλα πολιτικά κόμματα έλεγαν ότι χαρίζουμε χρήματα σε
τραπεζίτες, τότε.
Δεύτερο σκέλος, τις
διαρθρωτικές αλλαγές τις ψηφίσαμε όλες.
Μακάρι να υπήρχε
υπεύθυνη αξιωματική αντιπολίτευση πριν το 2009 ή σήμερα που να στηρίζει τις
διαρθρωτικές αλλαγές.
Εκεί που υπήρχε
ουσιαστική διαφορά, και αυτό έρχεται με το δεύτερο Μνημόνιο να τροποποιηθεί,
είναι στο μείγμα της δημοσιονομικής πολιτικής γιατί εδράζονταν κατά τα 2/3 στο
σκέλος των εσόδων, και εκεί πράγματι δεν ψήφιζε η Ν.Δ., τότε, αυξήσεις
φορολογικών συντελεστών, ψήφιζε όμως περικοπές δαπανών.
Ήρθε, συνεπώς, το
δεύτερο Μνημόνιο, και ειδικότερα η διάρθρωση του δημοσιονομικού εγχειρήματος,
το Νοέμβριο του 2012 να διορθώσει το σφάλμα της πρώτης προσαρμογής.
Άρα, ο
Προϋπολογισμός που συζητάμε σήμερα διαμορφώθηκε σε ένα περιοριστικό περιβάλλον,
αλλά με εμφανή πλέον σημάδια σταδιακής μακροοικονομικής και δημοσιονομικής
σταθεροποίησης.
Το περιοριστικό έχει
να κάνει με τους χειρισμούς της άνοιξης του 2010, ενώ η τάση σταθεροποίησης
είναι αποτέλεσμα των πρωτοβουλιών που αντελήφθησαν από την Ελληνική Κυβέρνηση
από το καλοκαίρι του 2012 όταν υπήρξαν συνθήκες συσσωρευμένης αβεβαιότητας και
ασφυξίας.
Το παρόν Προσχέδιο
που συζητάμε λαμβάνει υπόψη, τις πρώτες θετικές ενδείξεις που καταγράψαμε
φέτος, ενσωματώνει την τροποποίηση της διάρθρωσης δημοσιονομικού εγχειρήματος,
όπως αυτό διαμορφώθηκε τον Νοέμβριο του 2012, και παράλληλα εμπλουτίζεται η
δημοσιονομική προσαρμογή με διαρθρωτικές αλλαγές που ήδη πραγματοποιούνται στη
σφαίρα του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα με τις πρώτες αποκρατικοποιήσεις, με
τις στοχευμένες κινήσεις για την τόνωση της πραγματικής οικονομίας.
Προς αυτή την
κατεύθυνση καταγράφονται και οι πρώτες κινήσεις αποκλιμάκωσης της φορολογικής
επιβάρυνσης.
Είναι γεγονός ότι
φέτος για πρώτη φορά την τελευταία περίοδο επήλθαν στοχευμένες ελαφρύνσεις σε
φόρους όπως είναι η μείωση κατά 15% στο Έκτακτο Ειδικό Τέλος Ακινήτων και η
μείωση κατά 10 ποσοστιαίες μονάδες στο συντελεστή Φ.Π.Α στην εστίαση και
προσπαθούμε και για άλλες.
Αναγνωρίζουμε το
γεγονός ότι υπάρχει υπερφορολόγηση, θα υπάρξει δε αμεσότατη παρέμβαση στο
ζήτημα του πετρελαίου θέρμανσης.
Η παρέμβαση αυτή θα
βελτιώνει την υφιστάμενη κατάσταση.
Νομίζω ότι δεν
υπάρχει αμφιβολία ότι τον τελευταίο χρόνο η κατάσταση σταθεροποιείται, η χώρα
βρίσκεται σε ένα καλύτερο σημείο και μπορεί να ελπίζει για το μέλλον της, η
Κυβέρνηση έχει επιδείξει το τελευταίο ενάμιση χρόνο με την συμμετοχή όλων των
κομμάτων που ήταν σε αυτή, συνδυασμό λογικής, διορατικότητας, τόλμης και
αποφασιστικότητας και έδωσε δείγματα γραφής ότι η χώρα περνά με
αποφασιστικότητα στο πεδίο των δύσκολων, αλλά αναγκαίων αποφάσεων και πράξεων.
Τέθηκε ξανά το θέμα
για το 2014, πώς θα προκύψει το πρωτογενές πλεόνασμα εάν δεν είναι ρεαλιστικό.
Αυτά ακούγαμε και τα
τελευταία δύο χρόνια, είναι ένα αποτέλεσμα που προκύπτει από τις ήδη
συμφωνημένες, αλλά και ψηφισθείσες φορολογικές δράσεις και από διαρθρωτικές και
στοχευμένες παρεμβάσεις και όχι από νέες ορίζοντες περικοπές σε μισθούς και
συντάξεις.
Άκουσα, ότι το 2014
θα υπάρξει αύξηση περίπου 5% στα έσοδα και θα ανέλθουν στα 54,5 δισ. ευρώ οι νέοι φόροι.
Επαναλαμβάνω, η
αύξηση αυτή δεν προέρχεται από την ψήφιση νέων φόρων.
Προέρχεται, πρώτον
από τις αυξημένες εισπράξεις κατά 1,1 δισ. ευρώ περίπου των 2 πρώτων μηνών του
2014, το ποσό αυτό όμως, όπως προανέφερα και σήμερα και στην πρώτη μου ομιλία,
αφορά αποπληρωμή δόσεων για φετινές φορολογικές υποχρεώσεις και θα καταγραφεί
στο δημοσιονομικό έτος 2013, μετά τις προβλεπόμενες εθνικολογιστικές
προσαρμογές.
Επίσης, θα προέλθει
από τις ευνοϊκότερες προβλέψεις συγκεκριμένων μακροοικονομικών μεταβλητών,
σήμερα και το ΙΟΒΕ έχει πιο αισιόδοξες
εκτιμήσεις στην έκθεση που έβγαλε πριν λίγες ώρες.
Παράδειγμα, από την
ιδιωτική κατανάλωση, επειδή πολλά μεγέθη του Κρατικού Προϋπολογισμού
συνδυάζονται με επιμέρους μεταβλητές που διαμορφώνουν το ΑΕΠ της χώρας, οι
οποίες είναι βελτιωμένες, με αρνητικό πρόσημο βεβαίως, έναντι των προβλέψεων
που είχαν ληφθεί υπόψη κατά την κατάρτιση του επικαιροποιημένου Μεσοπρόθεσμου
και επηρεάζουν επί τα βελτίω τις προβλέψεις για το 2014.
Παράδειγμα, πρόβλεψη
για έσοδα από ΦΠΑ.
Επίσης, αυτή η
αύξηση θα προέλθει από τις εκτιμήσεις για σταδιακή αύξηση της φορολογικής
συμμόρφωσης το επόμενο έτος.
Κάποιοι λανθασμένα
έχουν μπερδέψει τη φορολογική συμμόρφωση με τους φοροεισπρακτικούς μηχανισμούς.
Η φορολογική
συμμόρφωση έχει να κάνει με το πώς διαμορφώνονται τα φορολογικά έσοδα, ανάλογα
με τον κύκλο της οικονομίας, καθώς όμως και με τις εκτιμήσεις της φορολογικής
διοίκησης για την απόδοση συγκεκριμένων
δράσεων, που έχουν αναληφθεί στο πλαίσιο των μεταρρυθμίσεων των τελευταίων ετών
για την είσπραξη ληξιπρόθεσμων οφειλών και καταπολέμησης της φοροδιαφυγής.
Δύο πυλώνες.
Φορολογική συμμόρφωση
– φορολογική διοίκηση.
Αυτές οι
εκτιμήσεις βασίζονται σε ευρήματα μελετών της Ευρωπαϊκής Επιτροπής
και του ΔΝΤ και τελούν, όπως είχα πει, υπό αξιολόγηση, ενώ η εξειδίκευση των
δράσεων της φορολογικής διοίκησης θα συνεχιστεί μέχρι την κατάρτιση του σχεδίου
του Κρατικού Προϋπολογισμού.
Ο ενιαίος φόρος
ακινήτων θα αποδίδει 2,8 δισ. ευρώ σε ετήσια βάση με τρόπο περισσότερο δίκαιο,
καθώς στόχος είναι να εισπράττονται τα εν λόγω ποσά από περισσότερους
συμπολίτες μας, μέσω της διεύρυνσης της φορολογικής βάσης.
Ταυτόχρονα,
λαμβάνεται μέριμνα, ώστε να μην εξοντώνονται πολίτες που λόγω της κρίσης έχουν δει δραματικές
μειώσεις στο εισόδημά τους ή και έχασαν τη δουλειά τους.
Ταυτόχρονα, στόχος
μας είναι η απόδοση της φορολόγησης των ακινήτων να αποδίδει όσο περίπου και
στο μέσο όρο των ανεπτυγμένων χωρών της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και του ΟΟΣΑ.
Σχετικοί πίνακες
υπάρχουν και στην έκθεση του ΔΝΤ, που μνημόνευσαν αρκετοί συνάδελφοι εδώ.
Με αυτό τον τρόπο
και αυτό το στόχο εργαζόμαστε για τη διευθέτηση και των τελευταίων παραμέτρων,
σε ότι αφορά τον Ενιαίο Φόρο Ακινήτων, ο οποίος θα έχει σημαντικές ελαφρύνσεις
στις χαμηλότερες εισοδηματικά κοινωνικά ομάδες, σε σχέση με όσα έχουν δει το
φως της δημοσιότητας τις τελευταίες εβδομάδες.
Επανήλθατε στο θέμα
της αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους.
Θα επαναλάβω ότι το
ζήτημα της μακροχρόνιας βιωσιμότητας του
δημόσιου χρέους παραμένει ανοιχτό, κάτι που προκύπτει και από την απόφαση του
Eurogroup στα τέλη του 2012.
Εμείς τηρούμε
υπεύθυνη, θεσμική και μεθοδική στάση απέναντι
στο ζήτημα.
Δεν είναι της
παρούσης να μπούμε σε λεπτομέρειες, θα σημειώσω μόνο ότι για να πετύχουμε το
στόχο θα πρέπει αφενός να τηρήσουμε τις
δεσμεύσεις μας για φέτος, δηλαδή για δημιουργία μικρού βιώσιμου πρωτογενούς πλεονάσματος, αφετέρου
να αξιώσουμε, όπως θα αξιώσουμε άλλωστε, από τους εταίρους και δανειστές να
τηρήσουν τα υπεσχημένα, ώστε να υπάρξει βιώσιμη λύση του προβλήματος. Επιλογές
και τεχνικές για τη λύση υπάρχουν.
Αναφερθήκατε στο αν
είναι ρεαλιστικές οι εκτιμήσεις για την
αναστροφή της τάσης ύφεσης στην οικονομία.
Άκουσα προηγουμένως
από πού θα προέλθουν και αν οι προβλέψεις ήταν ή δεν ήταν σωστές.
Να θυμίσω ότι από τα
τέλη του 2012, αυτή η Κυβέρνηση, όταν κατάρτισε το φετινό Προϋπολογισμό τηρούσε
μια ρεαλιστική προσέγγιση στις μακροοικονομικές της προβλέψεις.
Σας θυμίζω ότι η
αρχική μας πρόβλεψη για φέτος ήταν για ύφεση 4,5%, την ώρα που οι εταίροι μας
μιλούσαν για 4,2%, αλλά και η επίδοση για την ύφεση του 2012 είναι καλύτερη,
για πρώτη φορά, από τις εκτιμήσεις που έκανε Ελληνική Κυβέρνηση ποτέ.
Στον Προϋπολογισμό
λέγαμε για 6,5% ύφεση και ήταν μικρότερη, όταν οι εταίροι μιλούσαν για 6%.
Σήμερα αυτές οι
εκτιμήσεις για φέτος έχουν αναθεωρηθεί επί τα βελτίω, καθώς υπολογίζουμε η
ύφεση να κλείσει φέτος στο 4%, ενώ το δεύτερο τρίμηνο του έτους άγγιξε το 3,8%.
Συνεπώς, είναι
ξεκάθαρη μια τάση αποκλιμάκωσης της ύφεσης.
Εκτιμούμε ότι αυτή η
τάση, σε συνδυασμό με τον περαιτέρω εμπλουτισμό της ακολουθούμενης πολιτικής με
δράσεις και πρωτοβουλίες για την αναθέρμανση της οικονομικής δραστηριότητας,
από την τόνωση της ρευστότητας, την ανακεφαλαιοποίηση και την αναδιάρθρωση του
τραπεζικού συστήματος, την ενδυνάμωση της επενδυτικής κινητικότητας και την
ενίσχυση της εξωστρέφειας, θα συμβάλλουν στην επιστροφή της οικονομίας σε
θετικούς βαθμούς ανάπτυξης.
Σε αυτό το
συντηρητικό σενάριο στηρίζονται, βασίζονται και οι εκτιμήσεις μας για τα έσοδα.
Η κυρία Μπακογιάννη
αναφέρθηκε στο ασφαλιστικό.
Είναι γεγονός ότι η
μακροχρόνια βιωσιμότητα του ασφαλιστικού συστήματος επηρεάζεται σε σημαντικό βαθμό
από το επίπεδο της οικονομικής δραστηριότητας
και ειδικότερα από το επίπεδο της απασχόλησης, καθιστώντας καθοριστικής σημασίας την επιστροφή της
οικονομίας σε θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης.
Αυτό, βέβαια, δεν
σημαίνει ότι βραχυχρόνια δεν πρέπει να γίνουν στοχευμένες διορθωτικές
παρεμβάσεις, τόσο στο σκέλος των δαπανών όσο και στο σκέλος των εσόδων, ώστε να
εξοικονομηθούν πόροι, να αντληθούν πόροι από την εισφοροδιαφυγή και
εισφοροαποφυγή και να επιτευχθεί η
διαρθρωτική θωράκιση του συστήματος.
Κάποιοι θα πουν ότι
αυτά είναι θεωρητικά, αλλά από πίσω υπάρχουν συγκεκριμένα μέτρα, ενδεικτικά σας
λέω διαρθρωτικά μέτρα που τώρα παίρνει το Υπουργείο Εργασίας, Κοινωνικής
Ασφάλισης και Πρόνοιας.
Έχουν
εντατικοποιηθεί οι έλεγχοι των υπηρεσιών του Υπουργείου για την καταπολέμηση
της αδήλωτης και ανασφάλιστης εργασίας και έχει ήδη ξεκινήσει η εφαρμογή του
μέτρου που προβλέπει τα νέα υψηλά πρόστιμα σε περιπτώσεις αδήλωτης και
ανασφάλιστης εργασίας.
Από τις αρχές του
έτους θα εφαρμόζονται διασταυρωτικοί έλεγχοι μεταξύ των στοιχείων που
δηλώνονται στο πληροφοριακό σύστημα ΕΡΓΑΝΗ και αυτό του ΙΚΑ και σε περιπτώσεις
εντοπισμού μη ασφαλισμένων θα επιβάλλονται τα ίδια αυστηρά πρόστιμα.
Από αυτό το μήνα και
εφεξής εφαρμόζονται μέσω του ΟΠΣ –
ΙΚΑ καθολικοί διασταυρωτικοί έλεγχοι
μεταξύ των δηλωθεισών και καταβληθεισών εισφορών στο κύριο ταμείο ασφάλισης ΙΚΑ – ΕΤΑΜ.
Από το μήνα
Δεκέμβριο και εφεξής οι εισφορές για το Ενιαίο Ταμείο Επικουρικής Ασφάλισης,
αλλά και των 12 τομέων των φορέων πρόνοιας του Ταμείου Πρόνοιας Ιδιωτικού
Τομέα, θα υποβάλλονται μαζί με αυτές των κύριων συντάξεων, μέσω των αναλυτικών
περιοδικών δηλώσεων, εργαλείου που είναι εγκατεστημένο και στηρίζεται από το Ολοκληρωμένο Πληροφοριακό Σύστημα.
Θα θεσμοθετηθεί η
εναρμόνιση της διαδικασίας είσπραξης των ασφαλιστικών εισφορών μέσω νομικών
προσώπων με αυτές της φορολογικής διοίκησης, με στόχο την ενίσχυση της
εισπραξιμότητας.
Ενισχύονται οι
επιτόπιοι έλεγχοι στις επιχειρήσεις από τα αρμόδια όργανα των ασφαλιστικών
οργανισμών.
Τίθεται από 1.1.2014
σε πλήρη επιχειρησιακή λειτουργία το Κέντρο Είσπραξης Ασφαλιστικών Εισφορών των
Φορέων Κοινωνικής Ασφάλισης.
Ξεκινάει η εφαρμογή
του πιστοποιητικού ασφαλιστικής συμμόρφωσης, το οποίο αφορά τις ανώνυμες
εταιρείες, τις εταιρείες περιορισμένης
ευθύνης, καθώς και τα υποκαταστήματα αλλοδαπών επιχειρήσεων, που οι ετήσιες
οικονομικές τους καταστάσεις ελέγχονται υποχρεωτικά από νόμιμους ελεγκτές και
ελεγκτικά γραφεία, ενώ λαμβάνονται και διαρθρωτικά μέτρα στη λειτουργία του
ΟΑΕΕ για την ενίσχυση των εσόδων του από ασφαλιστικές εισφορές.
Με λίγα λόγια, η
κατάσταση είναι ικανοποιητική, τουλάχιστον έχει σταθεροποιηθεί.
Τα στοιχεία για την
εκτέλεση του Προϋπολογισμού, για το προσδοκώμενο πρωτογενές πλεόνασμα, για την
ανάσχεση της ύφεσης και της ανεργίας, είναι δεδομένα.
Η κατάσταση όμως
αυτή στην οποία βρίσκεται η χώρα, η κοινωνία και η οικονομία απαιτεί, κατά την
εκτίμησή μου, τη συστράτευση όλων των δημιουργικών δυνάμεων.
Φυσικά, η
δημιουργική σύνθεση δεν επιτυγχάνεται με εξαναγκασμούς, όμως δεν υπάρχει χώρος
για ακραίες προσεγγίσεις από όπου και αν προέρχονται.
Η ιστορική,
κοινωνική, πολιτική και οικονομική κρισιμότητα των στιγμών είναι τέτοια που
επιβάλει, πάλι κατά την εκτίμησή μου, συγκλίσεις και δημιουργικές συνθέσεις.
Σας ευχαριστώ».
