Τρίτη, 20 Μαρτίου 2012
ΟΜΙΛΙΑ
ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΗ
ΦΙΛΙΠΠΟΥ ΣΑΧΙΝΙΔΗ
ΣΤΗ ΔΙΑΡΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΥΠΟΘΕΣΕΩΝ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ
«Επεξεργασία και εξέταση του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Οικονομικών: Κύρωση της Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου «Έγκριση Σχεδίου Κύριας Σύμβασης Χρηματοδοτικής Διευκόλυνσης μεταξύ του Ευρωπαϊκού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (Ε.Τ.Χ.Σ.), της Ελληνικής Δημοκρατίας, του Ελληνικού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (Τ.Χ.Σ.) και της Τράπεζας της Ελλάδος και παροχή εξουσιοδοτήσεων για την υπογραφή της Κύριας Σύμβασης».
Σας ευχαριστώ πολύ, κύριε Πρόεδρε. Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, σήμερα συζητάμε την Κύρωση της Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου «Έγκριση Σχεδίου Κύριας Σύμβασης Χρηματοδοτικής Διευκόλυνσης μεταξύ του Ευρωπαϊκού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (Ε.Τ.Χ.Σ.), της Ελληνικής Δημοκρατίας, του Ελληνικού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (Τ.Χ.Σ.) και της Τράπεζας της Ελλάδος και παροχή Εξουσιοδοτήσεων για την υπογραφή της Κύριας Σύμβασης». Με την συγκεκριμένη πράξη νομοθετικού περιεχομένου αντιμετωπίστηκαν θέματα άμεσης και επείγουσας προτεραιότητας, που αφορούσαν την υλοποίηση του PSI και την ανακεφαλαιοποίηση των Ελληνικών Πιστωτικών Ιδρυμάτων. Μάλιστα, πριν από λίγο, ενημερώθηκα ότι έχει εισπραχθεί η πρώτη δόση από το δεύτερο πακέτο στήριξης της χώρας μας, που αφορά 5,9 δις ευρώ από τον ευρωπαϊκό μηχανισμό, ενώ αναμένεται να εισπραχθούν και 1,6 δισ ευρώ από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.
Όπως γνωρίζετε, το σημαντικότερο και μεγαλύτερο μέρος της ανταλλαγής ομολόγων, έχει πραγματοποιηθεί με επιτυχία, καθώς συντριπτικά μεγάλο ποσοστό των ομολογιούχων προσήλθε εθελοντικά για την ανταλλαγή των ομολόγων. Βρίσκεται σε εξέλιξη το μέρος του PSI, που αφορά ομόλογα που είχε εκδώσει η Ελληνική Δημοκρατία και υπόκεινται σε ξένο δίκαιο. Στόχος της διαδικασίας του PSI, είναι η μείωση του ελληνικού χρέους, η δημοσιονομική ελάφρυνση από τους υψηλούς τόκους που έπρεπε να πληρώνει η χώρα μας, καθώς και η χρονική εξομάλυνση της αποπληρωμής των χρεολυσίων, καθώς πλέον τα νέα ομόλογα θα έχουν ένα τριακονταετίας προφίλ αποπληρωμής. Όλα αυτά έχουν ως στόχο, να παράσχουν στην χώρα την δυνατότητα να προχωρήσει το πρόγραμμα δημοσιονομικής εξυγίανσης, να κάνει την μετάβαση σε δημοσιονομικά πλεονάσματα και τέλος, να επιστρέψει - ή να εισέλθει για την ακρίβεια - σε μία τροχιά σταθερής και διατηρήσιμης ανάπτυξης.
Με την παρούσα πράξη νομοθετικού περιεχομένου, αντιμετωπίστηκε το θέμα της Έγκρισης του Σχεδίου της Κυρίας Σύμβασης Χρηματοδοτικής Διευκόλυνσης, για την χρηματοδότηση ενίσχυσης της χώρας μας, που ανέρχεται στο συνολικό ποσό τον 109,1 δις ευρώ. Στο πλαίσιο που καθορίστηκε με τις αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου της 26ης Οκτωβρίου του 2011, υπεγράφησαν την 1 Μαρτίου 2012 οι σχετικές συμβάσεις: Πρώτον, η Σύμβαση Χρηματοδοτικής Διευκόλυνσης μεταξύ του Ευρωπαϊκού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας της Ελληνικής Δημοκρατίας και της Τράπεζας της Ελλάδος ύψους 30 δισεκατομμυρίων, τα οποία απαιτούνται για την χρηματοδότηση μέρους της ανταλλαγής των ομολόγων. Το ποσό αυτό, αφορά το ύψος του ποσού που θα επιστραφεί στους ομολογιούχους με μορφή τίτλων εκδόσεων EFSF με λήξη σε 12 και 24 μήνες. Δεύτερον, η σύμβαση συν-χρηματοδότησης μεταξύ του Ευρωπαϊκού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας της Ελληνικής Δημοκρατίας, της Τράπεζας της Ελλάδος και της Wilmington Trust με έδρα το Λονδίνο, η οποία θα ενεργεί ως θεματοφύλακας, για τις πληρωμές των προαναφερόμενων ομολόγων έκδοσης EFSF. Τρίτον, η Σύμβαση χρηματοδοτικής διευκόλυνσης, μεταξύ του Ευρωπαϊκού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας της Ελληνικής Δημοκρατίας και της Τράπεζας της Ελλάδος, μέχρι του συνολικού ποσού των 35 δισεκατομμυρίων ευρώ, με σκοπό, να παρασχεθεί στην Ελληνική Δημοκρατία η δυνατότητα να χρηματοδοτήσει την ενδεχόμενη επαναφορά τίτλων της που έχουν παρασχεθεί ως ενέχυρο στο Ευρωσύστημα, με τίτλους του Ευρωπαϊκού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας. Τέταρτον, η Σύμβαση Χρηματοδοτικής Διευκόλυνσης μεταξύ του Ευρωπαϊκού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, της Ελληνικής Δημοκρατίας και της Τράπεζας της Ελλάδος, μέχρι του συνολικού ποσού των 5,7 δισεκατομμυρίων ευρώ, με σκοπό την εξυπηρέτηση των συσσωρευμένων τόκων ομολόγων, μέχρι την ημερομηνία εθελοντικής ανταλλαγής των ομολόγων. Πέμπτον, η Σύμβαση Χρηματοδοτικής Διευκόλυνσης μεταξύ του Ευρωπαϊκού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, της Ελληνικής Δημοκρατίας και της Τράπεζας της Ελλάδος, για την παροχή χρηματοδοτικής ενίσχυσης μέχρι του συνολικού ποσού των 23 εκατομμυρίων ευρώ, με σκοπό την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών στην Ελλάδα.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η απομείωση του χρέους, δεν προσφέρεται για θριαμβολογίες. Τα οφέλη που δημιουργούνται από την ανταλλαγή των ομολόγων, δεν σηματοδοτούν ότι η χώρα θα έχει φτάσει σε ένα σημείο όπου θα μπορεί να επιστρέψει σε μία κατάσταση λανθάνουσας και επισφαλούς ευημερίας, η οποία στηρίζονταν σε δανεικά. Αυτό, είναι σαφές και ειδικά, καθώς βαδίζουμε προς την ολοκλήρωση του έργου που ανέλαβε να υλοποιήσει η Κυβέρνηση του Πρωθυπουργού Λουκά Παπαδήμου και ενόψει των εκλογών, πρέπει να απευθυνόμαστε με ειλικρίνεια στους πολίτες. Τα προβλήματα και οι δυσκολίες για την χώρα, δεν ισχυρίστηκε κανένας ότι έχουν εξαφανιστεί. Μπροστά μας υπάρχει ένας δύσκολος δρόμος, γεμάτος προκλήσεις, αλλά, πλέον, για πρώτη φορά, αρχίζουν να διαμορφώνονται οι πρώτες θετικές προοπτικές.
Η πραγματικότητα υπαγορεύει ότι η ελληνική οικονομία περνά μια διαδικασία προσαρμογής, που θα ενεργοποιήσει την παραγωγική βάση, δημιουργώντας προϋπόθεση για αύξηση της απασχόλησης. Ο παραγωγικός τομέας της οικονομίας που είναι εσωστρεφής και μη ανταγωνιστικός, εφόσον, πλέον, δεν θα μπορεί να συντηρείται από δανεικά, είναι εύλογο, να διερωτηθεί κανείς, αν θα μπορεί να έχει προοπτική στο νέο τοπίο. Η άποψή μου είναι ότι δεν θα μπορεί να έχει προοπτική. Αυτή την αλήθεια, δεν μπορούμε να την κρύψουμε από τους πολίτες. Αυτό, δεν μπορεί να αντιστραφεί, ούτε με πολιτικές αποφάσεις, ούτε ακόμη περισσότερο με ευχολόγια και πύρινες διακήρυξεις που τόσο εύκολα εκστομίζονται αυτές τις μέρες και είναι αναγκαίο, να δοθεί ώθηση σε εκείνους τους τομείς της οικονομίας, που θα επιτρέψουν στη χώρα να διεκδικήσει θέση στο διεθνή καταμερισμό εργασίας. Διαφορετικές λύσεις, δεν υπάρχουν και δεν υπάρχει και ιστορικό προηγούμενο, που να καταδεικνύει ότι πολλά από αυτά τα οποία έχουν διατυπωθεί ως προτάσεις για την επίλυση του ελληνικού προβλήματος, συνιστούν πραγματικά προτάσεις. Στο χέρι μας, είναι, να καταστήσουμε αυτό σαφές και να επιδιώξουμε, για το κατά δυνατόν ταχύτερη προσαρμογή της οικονομίας. Μόνον, έτσι, θα μπορέσουμε να περάσουμε το συντομότερο δυνατό, σε μια φάση ανάπτυξης και δημιουργίας νέων θέσεων εργασίας.
Το στοίχημα στους επόμενους μήνες, είναι να εμπεδωθεί ένα κλίμα σταθερότητας στην οικονομία, να βελτιωθεί η ρευστότητα, έτσι μια σειρά από επενδυτικές ευκαιρίες, οι οποίες υπάρχουν, να μπορούν να χρηματοδοτηθούν. Γιατί, η έλλειψη της ρευστότητας, είναι αυτή, που αυτήν τη στιγμή απειλεί με στραγγαλισμό, υγιείς και παραγωγικούς τομείς της ελληνικής οικονομίας. Καθώς πλέον όλοι αναγνωρίζουμε ότι βαδίζουμε προς τις εκλογές, οφείλουν όλοι, να αναλάβουν τις ευθύνες, να απογαλακτιστούν από τις όποιες ψευδαισθήσεις καλλιεργούνταν για την οικονομία, τις ψευδαισθήσεις για μία μηχανιστική προσέγγιση της διαδικασίας της ανάπτυξης και πώς αυτή μπορεί να προχωρήσει.
Άκουσα μια σειρά από προβληματισμούς που κατέθεσαν οι συνάδελφοί μου και θα αναφερθώ στην πρώτη ερώτηση που κατέθεσε ο συνάδελφός του Κ.Κ.Ε., αναφορικά με μία έκφραση που υπάρχει στο άρθρο 2. Ανέφερε ο συνάδελφος του Κ.Κ.Ε. ότι ποιες είναι αυτές οι εξουσιοδοτήσεις που παρέχονται στον Υπουργό των Οικονομικών, προκειμένου να μπορεί να αλλάξει εκ των υστέρων τα κείμενα της δανειακής σύμβασης. Πρόκειται για μια συνηθισμένη έκφραση, γιατί με την πράξη νομοθετικού περιεχομένου, κυρώθηκε Σχέδιο Σύμβασης, στο οποίο υπήρχε περίπτωση να επέλθουν λεκτικές διαφοροποιήσεις πολύ μικρής σημασίας ή γραμματικές διορθώσεις κατά την υπογραφή του τελικού σχεδίου. Η τελική Σύμβαση, έχει ήδη υπογραφεί και πρόκειται να κατατεθεί αύριο στη Βουλή και επομένως οι συνάδελφοί του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδος, μπορούν να διαπιστώσουν, εάν τελικά ο Υπουργός Οικονομικών, έκανε ότι ήθελε κατά την υπογραφή της.
Άκουσα με προσοχή μια σειρά από απόψεις, αλλά θα τις συγκεντρώσω, για να μπορέσω να τοποθετηθώ. Αντιλαμβάνομαι ότι οι απόψεις αυτές που κατατέθηκαν, επιχειρούν να τεκμηριώσουν ότι, ό,τι έχει κάνει η χώρα μας τα τελευταία 2 χρόνια, είναι αν θέλετε μία ένδειξη ότι η χώρα δεν τα έχει καταφέρει και ότι εν πάση περιπτώσει, θα προχωρήσει και σε ένα τρίτο πρόγραμμα. Άκουσα για παράδειγμα, να διατυπώνεται η άποψη ότι μέσα στα επόμενα 1 με 2 χρόνια, θα αυξηθεί το χρέος. Το έχω πει μία, το έχω πει δύο, το έχω πει τρείς. Τελικά, επιβεβαιώνεται η σοφία του ελληνικού λαού, που λέει ότι η επανάληψη είναι μήτηρ πάσης μαθήσεως. Θα πω, η αύξηση του χρέους, είναι αποτέλεσμα της παρουσίας ελλειμμάτων.
Εάν κάποιος δε θέλει να το καταλάβει αυτό, καλά θα κάνει να μην τοποθετείται επί αυτού του ζητήματος. Όσο υπάρχουν ελλείμματα, αυξάνεται το χρέος. Είτε μας αρέσει, είτε δεν μας αρέσει. Αν κάποιος μπορεί να ισχυριστεί ότι μπορεί να μηδενίσει το έλλειμμα μέσα σ' ένα χρόνο, για να σταθεροποιηθεί το χρέος και πάντοτε αναφέρομαι σε ονομαστικά επίπεδα, να καταθέσει την πρότασή του. Πώς ακριβώς σκέπτεται, να μηδενίσει ένα έλλειμμα, το οποίο είναι της τάξης των 20 ή 21 δις ευρώ. Είμαι διατεθειμένος να προσχωρήσω σε αυτήν τη συζήτηση, υπό την προϋπόθεση ό,τι παρέχει τα εχέγγυα, μιας σοβαρής και ειλικρινούς ανταλλαγής απόψεων. Όσο, λοιπόν, υπάρχουν ελλείμματα σε αυτή τη χώρα, μαθηματικά βέβαιο είναι, εκτός και αν κάποιος εδώ μέσα κάνει εισαγωγή μιας νέας μαθηματικής προσέγγισης για το ότι θα αυξάνεται το χρέος.
Το χρέος θα αυξάνεται με την ταχύτητα που υπαγορεύεται από τα ελλείμματα. Αν έχεις 20 δισ έλλειμμα, κατά 20 δις θα αυξηθεί και το χρέος. Γι αυτό, λοιπόν, είναι περίεργο να έρχονται εδώ συνάδελφοι, και να λένε, «μα τι λέτε κ. Υπουργέ, το 2012 θα αυξηθεί το χρέος, το 2013 θα αυξηθεί το χρέος». Σας είπε κάνεις εδώ, τοποθετούμενος από την κυβέρνηση ότι θα υπάρχουν ελλείμματα και δεν θα αυξάνεται το χρέος; Ειλικρινά, σας παρακαλώ, να μου πείτε, αν κατά τα 2,5 χρόνια που έχω αυτή την θέση ισχυρίσθηκα ποτέ ότι είναι δυνατόν να μειωθεί το χρέος την ώρα που υπάρχουν τα ελλείμματα. Το αντίθετο έχω ακούσει από συναδέλφους να ισχυρίζονται ότι μπορούν να μηδενίσουν τα ελλείμματα μέσα σε ένα χρόνο. Ποτέ δεν υπερασπίστηκα αυτή την άποψη. Έχω ακούσει από συναδέλφους να διατυπώνουν διάφορες καινοφανείς θεωρίες. Αυτές, λοιπόν, τις καινοφανείς θεωρίες τις αντέκρουσα κάθε φορά με επιχειρήματα.
Έτσι αντικρούω και αυτή την άποψη, λέγοντας ότι όσο έχουμε ελλείμματα θα υπάρχει αύξηση του χρέους. Το ζητούμενο είναι, άλλο αν εσείς το αμφισβητείτε, αυτό είναι μια συζήτηση, την οποία είμαι διατεθειμένος να την κάνω, όχι μόνο να προχωρήσουμε στην επίτευξη ενός πρωτογενούς πλεονάσματος, αλλά να προχωρήσουμε στην εξισορρόπηση του προϋπολογισμού, να εξασφαλίσουμε και πλεονάσματα για να μπορούμε πραγματικά να μπούμε σε μια διαδικασία απομείωσης του χρέους. Αυτός, όμως, είναι ό ένας τρόπος να μειωθεί το χρέος.
Αυτό το οποίο έχει ιδιαίτερη σημασία δεν είναι μόνο το ονομαστικό επίπεδο του χρέους, αλλά το επίπεδο του χρέους ως ποσοστού του ΑΕΠ. Βεβαίως, είναι εξίσου σημαντικό η προσπάθεια αυτή που γίνεται για δημοσιονομική προσαρμογή της χώρας, έτσι ώστε το χρέος μας να αποκτήσει βιώσιμα ή διατηρήσιμα χαρακτηριστικά είναι να υποβοηθηθεί και από τον παρανομαστή, συγκεκριμένα, από το ΑΕΠ. Όταν η χώρα μας διασφαλίσει εκείνες τις προϋποθέσεις που θα της επιτρέψουν να έχει μια ικανοποιητική ανάπτυξη, μέσα στα επόμενα χρόνια, τότε η προσπάθεια της δημοσιονομικής προσαρμογής θα έχει, αν θέλετε ως υποβοηθητικό παράγοντα τόσο τον αριθμητή, δηλαδή, το γεγονός πλέον ότι θα έχουμε πλεονάσματα όσο και τον παρανομαστή. Δηλαδή, το γεγονός ότι θα έχουμε θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης, οι οποίοι στο βαθμό που θα αυξάνονται ταχύτερα θα οδηγούνε σε μια ταχύτερη απομείωση του χρέους.
Άκουσα την άποψη ότι «ξέρετε κάτι, δεν θα μειωθεί το χρέος το 2020 εξαιτίας των υποθέσεων για ΑΕΠ και επιτόκιο». Ήμουν από τους ανθρώπους που δημόσια έχω τοποθετηθεί ως προς το ζήτημα όλων αυτών των εκτιμήσεων που πηγαίνουν σε τόσο μεγάλο βάθος χρόνο. Εσείς οι ίδιοι, εδώ, πολλές φορές μας εγκαλείτε, όταν κάνουμε μια συζήτηση για τις εκτιμήσεις, ότι προχωρούμε σε συνεχείς αναθεωρήσεις εντός του έτους και λέτε, πως είναι δυνατόν να είναι αυτές οι εκτιμήσεις, τις οποίες καταθέτετε, αποδεκτές από μας και σεις ξαφνικά έρχεστε και υιοθετείτε εκτιμήσεις, οι οποίες πάνε σε βάθος χρόνου το 2020. Όσοι έχουν κάνει αυτή τη γνωστή άσκηση, την άσκηση διατηρισημότητας του χρέους, ξέρουν πάρα πολύ καλά πόσο ευαίσθητη είναι στις διάφορες υποθέσεις που ενσωματώνει. Για παράδειγμα, αν κάποιος είχε την καλή διάθεση θα μπορούσε εδώ πέρα να μας φέρει με τις δικές του υποθέσεις, όποιες και αν είναι αυτές, και να μας δείξει η δική του ανάλυση πόσο ευαίσθητη είναι.
Λέω, λοιπόν, σε όλους αυτούς οι οποίοι με τον α΄ ή β΄ τρόπο αμφισβητούν τις όποιες απόψεις έχουν διατυπωθεί για το αν τελικά το χρέος είναι διατηρήσιμο ή όχι, αυτές οι προσπάθειες οι οποίες γίνονται: Πρώτον για να μπορέσει η οικονομία να εισέρθει σε θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης. Δεύτερον να συγκρατήσει τα δημοσιονομικά της ελλείμματα. Τρίτον, η προσπάθεια, η οποία γίνεται από την πλευρά του προγράμματος των ιδιωτικοποιήσεων και τέταρτον, το γεγονός ότι είχαμε την επιτυχή ανταλλαγή των ομολόγων, είναι προϋποθέσεις οι οποίες επιτρέπουν πραγματικά στην χώρα μας να θέσει το δημόσιο χρέος το οποίο ήταν ανεξέλεγκτο να ξεφύγει από την πορεία στην οποία είχε βρεθεί. Διότι όλα τα άλλα που έχω ακούσει εδώ πέρα, είναι απόψεις οι οποίες δεν μας λένε πώς ακριβώς θα αντιμετωπίζαμε το πρόβλημα του χρέους. Το χρέος είχε φτάσει σε επίπεδα, τα οποία πλέον ήταν ανεξέλεγκτα. Επειδή δεν υπάρχουν άπειρες θεωρίες για το πώς ένα χρέος το οποίο έχει μια ανεξέλεγκτη δυναμική μπορεί με συγκεκριμένο τρόπο να τεθεί υπό έλεγχο, γι’ αυτό και λέω, λοιπόν, ας μας πούνε κάποιοι, όσοι υπερασπίζονται άλλες απόψεις, πώς συγκεκριμένα θα μπορούσε το χρέος των 360 δισ να τεθεί υπό έλεγχο πέρα από το γεγονός ότι θα πρέπει να προχωρούμε σε μείωση των ελλειμμάτων και στην διασφάλιση θετικών ρυθμών ανάπτυξης.
Άκουσα επίσης την άποψη ότι η χώρα μας δεν διαπραγματεύθηκε σωστά και ότι όταν προσήλθε στο τραπέζι των συζητήσεων θα έπρεπε να λάβει υπόψη της μια μελέτη η οποία έλεγε ότι το κόστος εξόδου της ελληνικής οικονομίας από την Ευρωζώνη θα μπορούσε να τινάξει στον αέρα το ευρωπαϊκό οικοδόμημα. Διότι το κόστος εξόδου της Ελλάδος από την Ευρωζώνη θα μπορούσε να οδηγήσει σε μια καταστροφή, με την έννοια ότι το κόστος αυτό έχει εκτιμηθεί περίπου σε 1 τρισ, αλλά προσπαθώ να καταλάβω την λογική. Είναι η λογική του Κούγκι, είναι η λογική του Σαμουήλ.
Πολλοί, από αυτούς που συζητούν στην αίθουσα πώς αντιλαμβάνονται τη διαπραγματευτική θέση της χώρας μας; Ήμουν από τους ανθρώπους που πολλές φορές απευθύνθηκαν και σε αυτούς που στο εξωτερικό με πολύ μεγάλη ευκολία προέτρεπαν ή απειλούσαν ότι πρέπει η Ελλάδα, να αποχωρήσει από την Ευρωζώνη, να αναρωτηθούν και να αναλογιστούν, τι είναι ακριβώς αυτό το οποίο εισηγούνται. Διότι κανείς δεν έχει άποψη ή εικόνα για το τι ακριβώς θα μπορούσε να συμβεί σε μια Νομισματική Ένωση, αν ένα μέλος της Νομισματικής Ένωσης υποχρεωθεί να αποχωρήσει.
Επειδή ακριβώς, αυτή η περιοχή είναι αχαρτογράφητη, επειδή ακριβώς αυτή η περιοχή μπορεί να δημιουργήσει τεράστια προβλήματα και στην χώρα η οποία θα αποχωρούσε, αλλά και στις χώρες οι οποίες θα παρέμεναν μέσα, δεν είναι τυχαίο και το έχω πει πάρα πολλές φορές αυτό στις δημόσιες τοποθετήσεις μου, ότι οι συντάκτες της Συνθήκης του Μάαστριχτ συνειδητά επέλεξαν να μην ενσωματώσουν μέσα στην Συνθήκη, ρήτρα εξόδου.
Το έκαναν αυτό διότι ήθελαν να διασφαλίσουν ότι δεν θα τεθεί ποτέ ζήτημα μια χώρα να επικαλεσθεί το οποιοδήποτε πρόβλημα, προκειμένου να μπορέσει να εξέλθει από την Ευρωζώνη ή ότι κανείς δεν θα έχει το δικαίωμα να υποχρεώσει μια χώρα να εξέλθει από την Ευρωζώνη. Το τονίζω αυτό, διότι ιστορική εμπειρία από νομισματικές ενώσεις έχουμε και άλλες από το παρελθόν. Και σε ανάλογες περιπτώσεις υπήρχαν ρήτρες εξόδου στις καταστατικές συνθήκες που διείπαν τη λειτουργία των συγκεκριμένων νομισματικών ενώσεων. Άρα, ήταν συνειδητή η επιλογή μα η παραμονή μας στην Ευρωζώνη. Και είναι λάθος όσων από το εξωτερικό απειλούν λέγοντας ότι θα έπρεπε η χώρα μας να βγει από την Ευρωζώνη. Αλλά είναι και λάθος η αντίληψη που είχαν ορισμένοι στο εσωτερικό της χώρας ότι «πρέπει να τους απειλήσουμε» ότι θα επιλέξουμε την αυτοκαταστροφική διαδικασία, να οδηγήσουμε την χώρα έξω από την Ευρωζώνη ή «αν δε το κάνουμε αυτό να το χρησιμοποιούμε ως ‘’όπλο’’ για να εξασφαλίσουμε απαλλαγή από μια σειρά υποχρεώσεων», τις οποίες ούτως ή άλλως θα έπρεπε να αναλάβουμε είτε ήμασταν μέλη της Ευρωζώνης, είτε όχι.
Άκουσα και μια άποψη την οποία ειλικρινά δεν μπόρεσα να καταλάβω ότι τελικά η διαδικασία αυτή η οποία ακολουθήθηκε το τελευταίο χρονικό διάστημα με το δεύτερο δανειακό πρόγραμμα, ουσιαστικά οδήγησε σε μια έμμεση εξυγίανση των χαρτοφυλακίων των ιδιωτών. Προσπαθώ να καταλάβω, τι ακριβώς είπε η συνάδελφος, λέγοντας ότι το δεύτερο δανειακό πρόγραμμα οδηγεί σε εξυγίανση των χαρτοφυλακίων των ιδιωτών; Ότι δηλαδή, τελικά οι τράπεζες οι οποίες συμμετείχαν στην διαδικασία απομείωσης του χρέους δεν υπέστησαν ζημιά από την συμμετοχή τους στο πρόγραμμα της ανταλλαγής των ομολόγων; Αν δεν έχουν υποστεί κάποια ζημιά, δεν θα υπήρχε όλη αυτή η αντίσταση. Αν δηλαδή, ήταν να γίνει ανέξοδα τότε θα συμμετείχαν από την πρώτη στιγμή στο πρόγραμμα απομείωσης των ομολόγων. Το γεγονός ότι δεν επιθυμούσαν με κανένα τρόπο να συμμετάσχουν στην διαδικασία απομείωσης των ομολόγων, οφείλεται αποκλειστικά και μόνο, σε ένα παράγοντα, ότι δηλαδή οι τράπεζες αυτές, θα έπαιρναν ένα πολύ μεγάλο κόστος και γι’ αυτό αντιδρούσαν. Δεν μπορεί να έρχεται κάποιος στην Βουλή και να λέει στους άλλους συναδέλφους ή και τους πολίτες που μας ακούν ότι δεν υπάρχει τέτοιο ζήτημα.
Τέλος, θα αναφερθώ στην άποψη που κατατέθηκε αναφορικά με το έλλειμμα του 2009 και πώς αυτό συνέβαλε ή όχι στην κρίση στην οποία βρέθηκε η χώρας μας αντιμέτωπη. Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, νομίζω ότι κάποια στιγμή θα πρέπει να σταματήσει αυτή η συζήτηση, διότι αυτή την στιγμή το έλλειμμα που αφορά το 2009, έχει πλέον κατατεθεί από την ΕΛΣΤΑΤ και έχει γίνει αποδεκτό χωρίς καμία επιφύλαξη από την EUROSTAT.
Θέμα συζήτησης για το 2009 δεν τίθεται, από την πλευρά της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, ούτε τίθεται από την πλευρά της αρμόδιας Υπηρεσίας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής που είναι η Ευρωπαϊκή Στατιστική Υπηρεσία. Επομένως, εάν κάποιος προσπαθεί να αποφύγει τις ευθύνες, τις ιστορικές, τις πολιτικές για το γεγονός ότι η χώρα από το 2001 και ακόμα περισσότερο από το 2004 συνέχισε να συσσωρεύει μέσω των ελλειμμάτων χρέος, αυτό δεν θα τον προστατεύσει η επίκληση, δηλαδή, του που τελικά έφτασε το έλλειμμα το 2009. Γιατί, όποιος προσεγγίσει και αναλογιστεί τι ακριβώς συνέβαινε στη χώρα μας όπου υπήρχαν συνεχώς ελλείμματα, όπου υπήρχαν συνεχώς χρέη τα οποία συνεχώς αυξάνονταν μπορεί εύκολα να καταλάβει ότι αυτή η πολιτική και αυτό το μονοπάτι το οποίο ακολουθούσε η χώρα μας, ήταν ένα μονοπάτι το οποίο κάποια στιγμή θα έφτανε σε ένα σημείο το οποίο δεν θα ήταν ελέγξιμο. Θα έφτανε σε ένα σημείο όπου οι αγορές προκειμένου να δανείσουν θα του δάνειζαν με ολοένα και υψηλότερο επιτόκιο και επομένως είχαμε υποχρέωση ως χώρα, ως πολιτικό σύστημα να αντιμετωπίσουμε αυτό το πρόβλημα της δανειοδότησης των ανεξέλεγκτων χρεών που συσσωρεύονταν αρκετά έγκαιρα. Δεν το κάναμε αυτό γι' αυτό και η χώρα μας βρέθηκε στο σημείο το οποίο βρέθηκε.
