Ομιλία του Υπουργού Προστασίας του Πολίτη, Χρήστου Παπουτσή στη Βουλή, σε Επίκαιρη Ερώτηση του Βουλευτή του ΛΑ.Ο.Σ, κ. Σπυρίδωνα - Άδωνι Γεωργιάδη σχετικά «με τις καταλήψεις των Πανεπιστημιακών Ιδρυμάτων».
«Οι νόμοι κύριε Γεωργιάδη ψηφίζονται από τη Βουλή των Ελλήνων προκειμένου να εφαρμόζονται από τις Κυβερνήσεις και από τα Όργανα της Πολιτείας.
Στην προκειμένη περίπτωση όμως, θέλω να διευκρινίσω ότι η έννοια, το πνεύμα του Πανεπιστημιακού, του Ακαδημαϊκού ασύλου όπως αυτό ίσχυε μέχρι σήμερα -και στο μέλλον πάντοτε θα ισχύει, γιατί αυτό δεν καταργείται- είναι η ελεύθερη διακίνηση των ιδεών, είναι η ελεύθερη διδασκαλία των απόψεων και της επιστημονικής γνώσης. Είναι άσυλο για την προστασία και το σεβασμό της προσωπικότητας των φοιτητών και των πανεπιστημιακών δασκάλων.
Σε καμία περίπτωση δεν ήταν ποτέ, ούτε και θα είναι άσυλο για τη βία, για μολότοφ, για ναρκωτικά, για έκνομες δραστηριότητες.
Αυτό για να τελειώνουμε τη συζήτηση περί του τι σήμαινε Πανεπιστημιακό άσυλο ως δημοκρατική κατάκτηση του ελληνικού φοιτητικού κινήματος της εποχής αλλά και του συνόλου του ελληνικού λαού.
Όπως αναφερθήκατε όμως, σωστά, το άρθρο 3 του νέου νόμου για τα Α.Ε.Ι, του (ν.4009/2011) προβλέπει ότι για τις αξιόποινες πράξεις που τελούνται εντός των χώρων των Πανεπιστημιακών Ιδρυμάτων εφαρμόζεται η κοινή νομοθεσία.
Αυτή η διάταξη, σε συνδυασμό με άλλες πρόνοιες του νομοθετήματος, υπήρξε η απάντηση της Πολιτείας στην κατάχρηση του Πανεπιστημιακού ασύλου, στο όνομα του οποίου είχε καταλυθεί όχι μόνο η νομιμότητα αλλά και η ίδια η νομιμοποιητική βάσης της ύπαρξης του Πανεπιστημιακού ασύλου, δηλαδή, η ελεύθερη διακίνηση των ιδεών.
Όλοι μας, σε αυτή την αίθουσα, πιστεύω ότι συμφωνούμε πως το άσυλο δεν μπορεί ούτε να νοείται, σήμερα, ούτε συνέβαινε στο παρελθόν, ως άσυλο έκνομων δραστηριοτήτων.
Και είμαι απόλυτα βέβαιος, ότι ουδείς Έλληνας πολίτης θα ήθελε να βλέπει τους νόμους του Ελληνικού κράτους να μην εφαρμόζονται. Και γι αυτό θα εφαρμοστούν.
Όμως, με την ευκαιρία αυτή της σημερινής σας ερώτησης, επιτρέψτε μου να υπενθυμίσω πώς φτάσαμε ως εδώ. Επιτρέψτε μου να υπενθυμίσω την πλημμελή λειτουργία των πανεπιστημιακών οργάνων, που εν τέλει οδήγησαν στην παράλυση της ακαδημαϊκής κοινότητας, όταν όφειλαν να αντιδράσουν συντεταγμένα στην ιδεολογική τρομοκρατία που επέβαλαν ορισμένες βίαιες μειοψηφίες.
Ωστόσο, όμως δεν μπορώ να δεχτώ σε καμία περίπτωση ότι μια πολιτική δράση αποτελεί αυτομάτως και παραβίαση της νομιμότητας. Ιδιαίτερα όταν τηρούνται τα εχέγγυα της δημοκρατικότητας κατά τη λήψη των αποφάσεων, αν υφίστανται τα προαπαιτούμενα δηλαδή, μιας απόφασης από την πλειοψηφία Γενικής Συνέλευσης. Δεν είμαι από εκείνους που υποστηρίζουν ότι η σημερινή κατάσταση του φοιτητικού κινήματος ότι είναι ιδανική.
Αλλά, επειδή γνωρίζω ακριβώς τα προβλήματα που υπάρχουν, βλέπω ακόμα και την αναφορά σας τη σημερινή, αλλά και μια κίνηση που υπάρχει τον τελευταίο καιρό των φοιτητών που θέλουν ανοιχτά τα Πανεπιστήμια, που θέλουν να λειτουργήσουν τα Πανεπιστήμια και να έχουν το ρόλο τους, θα έλεγα, λοιπόν, σε όλους να πάρουν το Πανεπιστήμιο στα «χέρια» τους, δηλαδή, να συμμετάσχουν. Να ξαναβρούν την αξία της οργανωμένης πολιτικής δράσης.
Για να μπορέσουν και εκείνοι να παρέμβουν ακριβώς στην ορθή λειτουργία του Πανεπιστημίου και όχι να επιτρέπουν σε οργανωμένες βίαιες μειοψηφίες να ασκούν ιδεολογική και πολιτική τρομοκρατία. Πραγματικά, μπλοκάροντας τη λειτουργία του Πανεπιστημίου και αποτρέποντάς τη λειτουργία του από τις κατευθύνσεις που οφείλει να έχει ένα Πανεπιστήμιο, ένα Ακαδημαϊκό Ίδρυμα σε μια δημοκρατική κοινωνία.
Ωστόσο, όμως, θέλω επίσης να ξεκαθαρίσω ότι σε καμία περίπτωση δεν αποτέλεσε ελατήριο της νομοθετικής πρωτοβουλίας της Κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ η εξορία της πολιτικής και η φίμωση των φοιτητικών οργανώσεων στο όνομα της νομιμότητας.
Γι΄ αυτό και ο παρών νόμος, χαίρομαι που σημειώνετε ότι ψηφίστηκε με ευρύτατη πλειοψηφία στη Βουλή, διατυπώνει τη συγκεκριμένη διάταξη με περισσή σαφήνεια θα έλεγα. Ωστόσο, όμως στην εφαρμογή του νόμου αυτού είναι ανάγκη να συμβάλουν οι πάντες.
Θεωρώ, δε, ότι είναι ύψιστο καθήκον για όλους τους φορείς της Ακαδημαϊκής κοινότητας, τους καθηγητές και τους φοιτητές, να διαφυλάξουν οι ίδιοι και να υπερασπίσουν οι ίδιοι, τις αρχές και την έννοια του Ακαδημαϊκού ασύλου, όχι του ασύλου γενικώς, αλλά του Ακαδημαϊκού ασύλου, όχι εν είδει παραδείσου της ανομίας, αλλά ως προπύργιο ελευθερίας διακίνησης των ιδεών.
Τέλος, θέλω να σας διαβεβαιώσω ότι σύμφωνα με τις διατάξεις του νόμου, εκεί που οι αξιόποινες πράξεις εντοπίζονται και όταν καταγγέλονται, όταν η Αστυνομία ενημερώνεται για τις αξιόποινες πράξεις και όπου αυτές απαιτούν αυτεπάγγελτη παρέμβαση της δημόσιας αρχής, αυτή θα γίνεται αμέσως.
Στις περιπτώσεις εκείνες που χρειάζεται έγκλιση θα παραμείνουμε πάντα στο πνεύμα του νόμου, γιατί μη ξεχνάτε ποτέ ότι και οι δράσεις της Αστυνομίας επιβάλλουν το σεβασμό στην αρχή της νομιμότητας, που στην προκειμένη περίπτωση διασφαλίζεται από την παρουσία και τις εντολές των εισαγγελικών αρχών.
Ευχαριστώ πολύ, Κυρία Πρόεδρε.
Δευτερολογία:
Ευτυχώς, κυρία πρόεδρε, που ο κ. Γεωργιάδης υπενθύμισε ότι είναι φιλόλογος, ότι έχει σπουδάσει στη Φιλοσοφική σχολή και όχι τη Νομική επιστήμη. Διότι καλός ο λόγος, απέχει όμως από την προσέγγιση της νομικής επιστήμης.
Κύριοι συνάδελφοι, ο νομοθέτης έχει ορίσει ρητά, στην ποινική νομοθεσία, ποια είναι τα αδικήματα που διώκονται κατ’ έγκλιση? και όλα τα υπόλοιπα διώκονται αυτεπάγγελτα.
Τώρα ποιος είναι εκείνος, ο οποίος πιστοποιεί ότι πρόκειται, στην προκειμένη περίπτωση -για να κάνουμε μια προσέγγιση με την ευρεία έννοια- ότι μια κατάληψη αφορά το άρθρο 334 του ποινικού κώδικα περί διατάραξης της οικιακής ειρήνης, αυτός δεν είμαι εγώ. Ούτε εγώ είμαι επικεφαλής της αστυνομίας. Είναι ο εισαγγελέας, ο Αρχηγός της Αστυνομίας και οι επικεφαλής κατά την ιεραρχία της δημόσιας δύναμης. Αυτό ορίζει η έννομη τάξη του κράτους.
Δεύτερον. Αναφερθήκατε σε διάφορα γεγονότα τα οποία αναφέρονται στις σχολές και με εγκαλείτε γιατί δεν τα γνωρίζω.
Ενδεχομένως έπρεπε να κάνετε μια ερώτηση στην καθ’ ύλιν αρμόδια συνάδελφο μου την κ. Διαμαντοπούλου. Δεδομένου ότι το «σπουδαστικό της Ασφάλειας» αυτό που πάλαι ποτέ επί κυβερνήσεων της αλήστου μνήμης Δεξιάς κυριαρχούσε και γνώριζε το τι ακριβώς συνέβαινε μέσα στα πανεπιστήμια, δεν υφίσταται πλέον εδώ και πάρα πολλά χρόνια ως δημοκρατική κατάκτηση του φοιτητικού και του λαϊκού κινήματος.
Αυτά δεν υπάρχουν πια.
Και επομένως, όπως σωστά αναφέρεστε συνεχώς, στο Νόμο τον οποίο ψήφισε η Βουλή με ευρύτατη πλειοψηφία, σας υπενθυμίζω την αντίστοιχη διάταξη του ιδίου Νόμου, όπου αναφέρεται «ο υπεύθυνος για τη λήψη μέτρων προστασίας και ασφάλειας του προσωπικού και της περιουσίας, στο οποίο ανήκει και η αρμοδιότητα για να κρίνει εάν διαταράσσεται η εύρυθμη λειτουργία κάθε ιδρύματος, είναι ο πρύτανης». Ακούω με πολύ μεγάλο ενδιαφέρον την ανακοίνωση της ΠΟΣΔΕΠ.
Σας διαβεβαιώνω, όμως, ότι μέχρι σήμερα το πρωί ουδείς εκ των πρυτάνεων της χώρας έχει αναφερθεί προς τις δημόσιες αρχές, τη δημόσια δύναμη και την ελληνική αστυνομία, προκειμένου να ορίσει ότι πράγματι υπάρχει διασάλευση της τάξης και της εύρυθμης λειτουργίας του Πανεπιστημίου.
Γι’ αυτό σας λέω κύριε συνάδελφε προσέξτε διότι πολλές από τις κινητοποιήσεις, οι οποίες γίνονται και σήμερα, όπως γινόντουσαν και στο παρελθόν στον φοιτητικό χώρο βρίσκονται σε πλήρη, σε αγαστή συνεργασία με ορισμένες από τις δυνάμεις του πανεπιστημιακού κατεστημένου, το οποίο αντιστέκεται στην εύρυθμη λειτουργία του πανεπιστημίου και τον εκσυγχρονισμό, τον οποίο επιχειρεί η κυβέρνηση.
Σήμερα είμαστε σε εντελώς διαφορετική φάση. Είμαστε σε άλλη περίοδο. Σήμερα είναι η ώρα του μεγάλου άλματος προς τα εμπρός.
Σήμερα, είναι η ώρα για να δημιουργήσουμε ένα σύγχρονο πανεπιστήμιο και στο σύγχρονο πανεπιστήμιο χρειαζόμαστε καθηγητές, πανεπιστημιακούς δασκάλους, φοιτητές που ενδιαφέρονται για την εκπαίδευση και όχι εκείνους, οι οποίοι επιχειρούν με κάθε τρόπο να ελέγξουν την κυβέρνηση, εάν εφαρμόζει την τάδε πτυχή της νομιμότητας, όπως εκείνοι την αντιλαμβάνονται. Η νομιμότητα είναι μία, ορίζεται από τους νόμους, οι εισαγγελικές και δικαστικές αρχές είναι εκείνες, οι οποίες κρίνουν. Και στην προκειμένη περίπτωση, όσον αφορά στην ελληνική αστυνομία, δρα μόνο με τις εντολές και την εποπτεία των εισαγγελικών αρχών.
Σας το θυμίζω αυτό, για να τελειώνουμε και τη συζήτηση περί του τι κάνει η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη. Του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη και όχι του Υπουργείου Δημοσίας Τάξεως, το οποίο δεν υπάρχει στο πολιτικό σκηνικό εδώ και πάρα πολύ καιρό.
Ευχαριστώ πολύ.
