ΟΜΙΛΙΕΣ Θ.ΔΡΙΤΣΑ, ΒΟΥΛΕΥΤΗ ΣΥ.ΡΙΖ.Α
ΣΕ ΣΥΖΗΤΗΣΕΙΣ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΩΝ ΣΤΗΝ ΟΛΟΜΕΛΕΙΑ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ
Κυριακή, 19 Δεκεμβρίου 2010
«Κύρωση του κρατικού προϋπολογισμού και των προϋπολογισμών ορισμένων ειδικών ταμείων και υπηρεσιών οικονομικού έτους 2011».
. ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΔΡΙΤΣΑΣ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε. Θα προσπαθήσω να χειραγωγήσω και να ελέγξω τον εαυτό μου.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Βύρων Πολύδωρας): Αντιλαμβάνεστε ότι οι υποχρεώσεις μας είναι πολλές.
ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΔΡΙΤΣΑΣ: Βεβαίως, κύριε Πρόεδρε. Ευχαριστώ πολύ.
Κύριε Πρόεδρε, μόλις πριν από λίγα λεπτά ο καθ’ ύλην αρμόδιος και υπεύθυνος για την κατάντια της χώρας μας Υπουργός, παρόντος και του Πρωθυπουργού, μας είπε με πολύ μεγάλη δόση αυτοπεποίθησης «δεν θα απολογηθούμε». Και αυτό ισχύει ως προσβολή!
ΠΕΤΡΟΣ ΕΥΘΥΜΙΟΥ: Είπε ότι δεν θα απολογηθούμε για τα έργα της Νέας Δημοκρατίας, για τα αποτελέσματα της περιόδου της Νέας Δημοκρατίας.
ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΔΡΙΤΣΑΣ: Όχι. Είπε, κύριε Ευθυμίου, ότι δεν θα απολογηθούμε για τις προσπάθειες που έχουμε κάνει ένα χρόνο τώρα.
ΠΕΤΡΟΣ ΕΥΘΥΜΙΟΥ: Για να βελτιώσουμε τη χώρα από τα αποτελέσματα της Νέας Δημοκρατίας.
ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΔΡΙΤΣΑΣ: Αυτό είπε! Το κατέγραψα με απόλυτη ακρίβεια!
Παρακαλώ, κύριε Πρόεδρε, να μη με διακόπτουν.
ΠΕΤΡΟΣ ΕΥΘΥΜΙΟΥ: Σας εκτιμώ. Γι’ αυτό σας διακόπτω.
ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΔΡΙΤΣΑΣ: Είπε «δεν θα απολογηθούμε για τις προσπάθειες που έχουμε κάνει ένα χρόνο τώρα ως Κυβέρνηση να σώσουμε τη χώρα». Αυτό είπε!
ΑΝΝΑ ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ (Υπουργός Παιδείας, Διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων): Είπε ότι δεν θα απολογηθούμε γιατί δεν κάνουμε σε ένα χρόνο όσα έπρεπε να κάνουμε τριάντα χρόνια.
ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΔΡΙΤΣΑΣ: Εν πάση περιπτώσει, ας δοθούν, κύριε Πρόεδρε, πολλαπλές ερμηνείες σ’ αυτό που είπε ο κ. Παπακωνσταντίνου από τα άλλα στελέχη του κυβερνώντος κόμματος! Καμμία αντίρρηση! Δεκτές! Όμως, έτσι το είπε και έτσι το κατέγραψα! Δεν κάνω φθηνή χρήση των όσων λέει ο κύριος Υπουργός!
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Βύρων Πολύδωρας): Και ας απαντήσουν στον προσήκοντα χρόνο.
ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΔΡΙΤΣΑΣ: Ακριβώς!
Και είπε ακόμα ο κύριος Υπουργός ότι θα προχωρήσουμε από την οικονομία που δανείζεται και καταναλώνει, στην οικονομία που παράγει. Τώρα το θυμήθηκε αυτό το ΠΑΣΟΚ;
Και τόλμησε ταυτόχρονα να συμπληρώσει ότι η Αριστερά προτείνει ό,τι και οι κερδοσκόποι. Ήμουν νιος και γέρασα είκοσι χρόνια τώρα μ’ αυτές τις πολιτικές που υλοποιούνται, όπου η Αριστερά θέτει ακριβώς αυτό το θέμα, ότι δηλαδή από την εποχή που οι ελληνικές κυβερνήσεις της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ επέλεξαν το δρόμο της νεοφιλελεύθερης προσαρμογής στο διεθνές ανταγωνιστικό περιβάλλον, ακριβώς σ’ αυτό το δανεισμό και στην αναπαραγωγή του στήριξαν το στοίχημα να κινηθεί και να αναθερμανθεί η ελληνική οικονομία των ιδιωτικών αγορών και όχι στο σχεδιασμό μίας παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας με βάση τις παραγωγικές δυνατότητες αυτής της κοινωνίας, αυτού του λαού.
Ακριβώς περί αυτού πρόκειται! Και αυτό δεν συνέβη μόνο στην Ελλάδα, αλλά συνέβη διεθνώς. Και τώρα τολμούν να λένε ότι δανείζονταν για να πληρώσουν τους δημοσίους υπαλλήλους; Δανείζονταν για να ανταποδώσουν στους δανειστές τα πολλαπλάσια δια του δανεισμού και δια της αναθέρμανσης της ελληνικής οικονομίας, διότι έτσι γίνονταν οι εξοπλιστικές δαπάνες, έτσι γίνονταν οι Ολυμπιακοί Αγώνες, έτσι γίνονταν μία σειρά από παρεμβάσεις και σχεδιασμοί για την ελεύθερη αγορά και την ελεύθερη οικονομία!
Οι δανειστές πολλαπλασιαστικά εισέπρατταν πίσω, με έμμεσο τρόπο, δια των αγορών και δια των επενδύσεων –δήθεν, γιατί ήταν επενδύσεις του αέρα- όλα αυτά τα οποία χρέωναν όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά σε όλες τις οικονομίες που ελέγχονται απ’ αυτήν την κατεύθυνση του ελεύθερου τραπεζικού κεφαλαίου, που κυριολεκτικά επιβάλλει τους κανόνες του σε όλες τις οικονομίες. Και αν υπάρχει κάτι να αντισταθεί, αυτό είναι οι κοινωνίες και η πολιτική. Και η πολιτική υποβαθμίστηκε δια της προσαρμογής στο διεθνές ανταγωνιστικό περιβάλλον, το δόγμα Σημίτη-Χριστοδουλάκη και άλλων κυβερνήσεων.
Θα το ανατρέψουμε αυτό; Και δεν πρόκειται για ιστορία, αλλά για την επιχειρηματολογία εκείνη που προσπαθώντας να μας πείσει ότι οι δημόσιοι υπάλληλοι πληρώνονταν δια των δανείων, θέλει να επαναφέρει την ίδια συνταγή! Και πάλι, αυτό δεν συμβαίνει μόνο στην Ελλάδα! Συμβαίνει σε όλον τον κόσμο! Ακόμα και οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν καταρρεύσει ως κοινωνία ακριβώς απ’ αυτή τη διαδικασία. Και πάλι, η ίδια συνταγή επιχειρείται να ισχυροποιηθεί και να υλοποιηθεί δια της συντριβής πλέον των δικαιωμάτων των εργαζομένων.
Είναι δυνατόν ο κ. Παπακωνσταντίνου, μετά κι από το τελευταίο φύλλο συκής που κατέπεσε προ ημερών με το νομοσχέδιο για την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, να ισχυρίζεται ότι όλα αυτά τα κάνει για να σώσει τη χώρα;
Τα κάνει για να αξιοποιήσει την κρίση σε μία κατεύθυνση αναπαραγωγής της νεοφιλελεύθερης πολιτικής, ταυτισμένος απόλυτα με όλες εκείνες τις δοξασίες του διεθνούς κεφαλαίου που κυριαρχούν παντού και η οικονομία κυριαρχεί επί της πολιτικής. Το ζήτημα είναι πώς θα αντισταθεί η πολιτική και πώς θα ενισχύσει τις αντιστάσεις της κοινωνίας και όχι πώς θα προσαρμοστεί. Διότι τότε δεν μπορεί να λέει ότι είναι και σοσιαλιστής. Πώς θα γίνει αυτό; Και το ένα και το άλλο δεν γίνεται, κύριε Πρόεδρε.
Απ’ αυτήν την άποψη επικαλούμαι και απαντώ σ’ αυτό το εξάλεπτο στον κύριο Παπακωνσταντίνου, ότι είχε δίπλα του τον κύριο Πρωθυπουργό -λίγοι μήνες πέρασαν- στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης, όταν με επιμονή ο κ. Παπανδρέου έλεγε τότε και δεν ξέρω αν καταλάβαινε τη βαρύτητα της διαβεβαίωσής του, ότι αν δεν υπήρχε η φοροδιαφυγή δεν θα υπήρχε το χρέος. Ιδού η Ρόδος ιδού και το πήδημα!
Κι όχι τώρα αλλά και πριν και στον παρελθόντα χρόνο και στην παρελθούσα πολιτική αυτών των ίδιων κυβερνήσεων και στην έμφαση της σημερινής πολιτικής σήμερα το ποιος θα πληρώσει το μάρμαρο έχει σημασία. Προς αυτήν την κατεύθυνση η Κυβέρνηση κάνει τις επιλογές της. Γι’ αυτό είναι λογικό η Αριστερά να αντιτίθεται κι όχι να είναι με τους κερδοσκόπους αλλά να είναι εναντίον των κερδοσκόπων, τους οποίους ευνοεί ο κ. Παπακωνσταντίνου.
Ευχαριστώ.
(ΑΔΙΟΡΘΩΤΑ)ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΒΟΥΛΗΣ
Πέμπτη 16 Δεκεμβρίου 2010
Μόνη συζήτηση επί της αρχής των άρθρων και του συνόλου του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων: «Εξορθολογισμός και βελτίωση στην απονομή της ποινικής δικαιοσύνης».
ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΔΡΙΤΣΑΣ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Θα ήθελα και εγώ προσωπικά να εκφράσω τη συμπάθειά μου στο συνάδελφο πρώην Υπουργό, Βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας κ. Κώστα Χατζηδάκη για τη βίαιη επίθεση που δέχθηκε χθες. Το εξέφρασαν άλλωστε και με πληρέστερο τρόπο ήδη οι συνάδελφοί μου κ. Κουράκης, κ. Κριτσωτάκης και η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ.
Θέλω να πω με την ευκαιρία ότι οι απόψεις του κ. Χατζηδάκη, οι πολιτικές που υπηρετεί, μας έχουν βρει κατ’ επανάληψη αντίθετους και έχουμε συγκρουστεί και με τον ίδιο και με τις πολιτικές αυτές πολύ σκληρά. Στόχος πιστεύουμε της κοινωνίας, του λαϊκού κινήματος και των πολιτικών δυνάμεων, είναι να ακυρώσουν αρνητικές πολιτικές, να κάνουν μειοψηφικές τέτοιες πολιτικές.
Αυτό δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση εξουθένωση και εξαφάνιση ανθρώπων ή θέσει εν κινδύνω της ζωής τους ή της σωματικής τους ακεραιότητας. Αυτά δεν είναι ούτε αριστερά, ούτε λαϊκά, ούτε επαναστατικά, ούτε ποτέ δικαιώθηκαν στην ιστορία των κοινωνικών αγώνων και των κοινωνικών εντάσεων.
Προχωρώ στο σχέδιο νόμου. Έχουμε ήδη δηλώσει ότι στη γενική του κατεύθυνση επί της αρχής το θεωρούμε θετικό και το ψηφίζουμε. Αύριο στις επιμέρους διατάξεις θα ασκήσουμε την κριτική μας και θα τοποθετηθούμε επί των άρθρων.
Όμως, όλα αυτά τα σχέδια νόμου, όλες αυτές οι μεταρρυθμίσεις στο ποινικό σύστημα έχουν πάντα ένα φορτίο, όχι απλά ιδεολογικό, αλλά και αξιακό. Ως εκ τούτου, παρά το γεγονός ότι και στην Εισηγητική Έκθεση αναφέρεται ότι είναι μια επιλογή επιτακτικών ρυθμίσεων επείγουσας μορφής, όπως αξιολογούνται από το Υπουργείο και άλλους παράγοντες, αλλά εκκρεμεί η αναμενόμενη από όλο το νομικό κόσμο της χώρας και από την κοινωνία και από τις πολιτικές δυνάμεις αναθεώρηση του Ποινικού Κώδικα, είναι αλήθεια ότι για να αντιμετωπίσει η ελληνική Βουλή και η ελληνική κοινωνία και όχι στενά κάποιοι παράγοντες της νομικής κοινότητας και της δικαιοσύνης, τα ζητήματα της ποινικής δίκης και της ποινικής δικαιοσύνης, αλλά και του σωφρονιστικού συστήματος, χρειάζεται να αναδείξουμε ιδεολογικές και αξιακές παραμέτρους.
Δεν είναι δυνατόν να υποχωρούμε στην τρέχουσα περίοδο της οικονομικής κρίσης, της αποδόμησης των κοινωνιών, της αύξησης της εγκληματικότητας, που διογκώνεται εντέχνως για την Ελλάδα, ενώ δεν είναι στα ίδια επίπεδα που κινείται δεκαετίες τώρα σε άλλες προηγμένες δημοκρατικές και άκρως κατασταλτικές χώρες, στις οποίες ισχύουν κανονισμοί καταστολής πολύ ισχυροί και πολύ αυστηροί.
Εν πάση περιπτώσει, πρέπει να συζητήσουμε για την Ελλάδα αν το πρόβλημα είναι η κοινωνική πολιτική ή η αυστηροποίηση των ποινών. Πρέπει να συζητήσουμε αν αυτή η αυστηροποίηση των ποινών και η μετάδοση μιας κοινωνίας σε φόβο που αναζητά το ισχυρό κράτος, εκείνο που θα καταστείλει κάθε εγκληματικότητα που ενυπάρχει και ελλοχεύει παντού, είναι όντως ο σωστός οδηγός για να αντιμετωπίζουμε τέτοιου είδους μεταρρυθμίσεις στην ποινική δίκη.
Είναι βέβαιο, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι -το αποδεικνύουν όλες οι μελέτες- ότι ποτέ καμία αυστηροποίηση ποινών δεν απέφερε αποτελέσματα καταστολής της εγκληματικότητας. Αντίθετα, κλιμάκωσε τις ισχυρότερες μεθόδους, τις πλέον εγκληματικές μεθόδους που μπορεί να χρησιμοποιήσει το οργανωμένο έγκλημα, γιατί η καθημερινή παραβατικότητα δεν εντάσσεται σε αυτήν την αντιμετώπιση. Το οργανωμένο έγκλημα, όμως, όσο πιο αυστηρές είναι οι ποινές, τόσο ανεβάζει την ταρίφα, τόσο περισσότερο διαβρώνει κρατικούς και άλλους θεσμούς, τόσο περισσότερο χρησιμοποιεί ακόμη πιο ισχυρούς μηχανισμούς για την εγκληματική του δράση.
Και αν μιλάμε για το οργανωμένο έγκλημα, είναι μια άλλη ιστορία. Εάν μιλάμε για την παραβατικότητα, ακόμα και την εγκληματική, που παράγεται από την κοινωνική αδικία, από τη φτώχεια, από τις συνθήκες της κοινωνικής ανισότητας και του κοινωνικού αποκλεισμού, τότε προς τι αυτή η αντιμετώπιση;
Και άκουσα να αναδεικνύονται σε υπέρτατο ζήτημα του προβλήματος των μεταναστευτικών ροών οι περίφημοι δουλέμποροι και οι διακινητές μεταναστών. Ανέφερε ο κύριος Υπουργός πόσο μπορεί να θεωρηθεί κακούργημα η πράξη, έστω και επ’ αμοιβή, ενός ταξιτζή, που από τα αλβανικά σύνορα μεταφέρει δύο μετανάστες χωρίς χαρτιά, για να καταλάβει κανείς. Ξέρουμε αυτή τη στιγμή ότι η αύξηση των μεταναστευτικών ροών από τον Έβρο διεξάγεται στη λωρίδα των δωδεκάμισι χιλιομέτρων χερσαίου εδάφους κατά τη μεγαλύτερη πλειοψηφία τους, όπου εκεί δεν υπάρχει κανένας διακινητής.
Όταν τα πράγματα τίθενται στο μέτρο τους, μπορούμε να καταλάβουμε και τη σκοπιμότητα της διόγκωσής τους. Να φοβηθεί ο λαός, να θεωρήσει ότι χρειάζεται ισχυρούς πολιτικούς άνδρες, κόμματα και μηχανισμούς προστασίας, να ισχυροποιηθεί ένα κράτος ανεξέλεγκτο, αστυνομοκρατούμενο, ένα κράτος που ζητά αίμα και αυτό θα είναι η προστασία των πολιτών, δήθεν, της δημοκρατίας και της ευνομίας, το αντίθετο ακριβώς.
Ως εκ τούτου, χρειάζονται οι εναλλακτικοί τρόποι έκτισης ποινής, η κοινωφελής εργασία, η άρση της αυστηροποίησης των ποινών με μελετημένο τρόπο, ανάλογα με τις συνθήκες που γεννούν το έγκλημα, την παραβατικότητα, τους όρους με τους οποίους μπορεί μία κοινωνία να σωφρονίσει ένα κράτος και μία πολιτεία και όχι να τιμωρήσει.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, χθες –ήδη αναφέρθηκε και από άλλους συναδέλφους- έτυχε αντικαθιστώντας άλλο συνάδελφο να συμμετάσχω στην Επιτροπή της Βουλής τη διακομματική, που επισκέφθηκε τις φυλακές Κορυδαλλού. Δεν ήταν η πρώτη φορά. Έχω πάει αρκετές φορές και εκεί και σε άλλες φυλακές. Γνωρίζω τα προβλήματα. Δεν συνάντησα κάτι καινούργιο. Δεν έμαθα κάτι καινούργιο. Έχουμε, όμως, μία σειρά από σαφή δείγματα. Εκεί λειτουργεί η μονάδα του ΚΕΘΕΑ, η οποία έχει ελάχιστη δυνατότητα μπροστά στις ανάγκες που πρέπει να καλύψει. Με ό,τι καλύπτει, όμως -μία κοινωνική λειτουργία μέσα στις φυλακές- κάνει θαύματα. Μετατρέπει ανθρώπους, οι οποίοι είναι εγκληματίες και θα ήταν ίσως εσαεί, εφόρου ζωής εγκληματίες, σε ανθρώπους που προσδοκούν να επανενταχθούν στην κοινωνία δημιουργικά. Τί να τους κάνουμε αυτούς; Και παρόλο που αυτή την ώρα βρίσκονται μέσα στο πρόγραμμα του ΚΕΘΕΑ, διαμένουν στα ίδια κελιά με τους άλλους, που δεν θα έχουν αυτήν την τύχη και τη μοίρα, είτε γιατί δεν μπορούν είτε γιατί όλο το πρόγραμμα δεν επαρκεί για να τους βοηθήσει όλους και για πολλούς άλλους λόγους. Οι άλλοι είναι εγκληματίες. Αυτοί θα επανενταχθούν στην κοινωνία. Καταλαβαίνετε τη διάσταση που έχουν οι όροι που χρησιμοποιούμε όταν τους χρησιμοποιούμε με αυτόν τον τρόπο;
Αυτήν την στιγμή, στις φυλακές Κορυδαλλού που πάνε να σκάσουν από το υπεράριθμο των κρατουμένων, πάνω από το 50% στους άνδρες και πάνω από το 60% στις γυναίκες βρίσκονται εκεί για το νόμο περί ναρκωτικών -και δεν είναι οι έμποροι και πολύ περισσότερο οι μεγαλέμποροι- και για την παράνομη είσοδο στη χώρα. Για τα άλλα, ληστείες, κλοπές, εγκληματική οργάνωση και ναρκωτικά, ανθρωποκτονίες και σωματικές βλάβες είναι πολύ μικρότερο το ποσοστό. Για τις ανθρωποκτονίες και τις σωματικές βλάβες είναι μόνο 5%. Αντιλαμβανόμαστε τί εννοούμε όταν μιλάμε για εγκληματικότητα και ειδικά στη χώρα μας, που ακόμα αντέχει σε ένα βαθμό κοινωνικής συνοχής, που ήδη είναι υπό απειλή;
Προς αυτήν την κατεύθυνση λοιπόν, όντως, έχουμε να δούμε τις θετικές κατευθύνσεις αυτών των επιλογών, που εισαγάγει το σχέδιο νόμου αυτό. Διότι, πράγματι και η αρνησιδικία στην ποινική δικαιοσύνη και η συσσώρευση χιλιάδων υποθέσεων στα ποινικά δικαστήρια και η αδυναμία να γίνει δίκαιη η δίκη όταν καθυστερεί τόσο πολύ, είναι σοβαρότατα ζητήματα.
Κύριε Υπουργέ, όμως, αναφερθήκατε και προχθές σε κάποιες νέες προσλήψεις, σε κάποιους εκσυγχρονισμούς και στο τεχνολογικό σύστημα και στην ψηφιακή οργάνωση των δικαστηρίων και σε όλα αυτά. Υπάρχει στις μέρες μας η περίφημη κατηγορία ότι το ελληνικό κράτος και ο δημόσιος τομέας είναι υπερδιογκωμένος και ότι είναι σπάταλος. Αποδεικνύεται από αυτές τις ρυθμίσεις ότι χωρούν πολλές προσλήψεις ακόμη και είναι αναγκαίες για δικαστές, για δικαστικούς λειτουργούς, για διάφορες άλλες ειδικότητες στο χώρο της δικαιοσύνης, άμεσης ή συμπληρωματικής δράσης και συμμετοχής. Και αυτό το κράτος που σε αυτόν τον τομέα -εδώ που τα λέμε- έχει και οικονομικές απολαβές, εισπράττει από αυτήν την λειτουργία της δικαιοσύνης και πολύ μεγάλα ποσά -μάλιστα, όχι τώρα στην οικονομική κρίση- πάντα θεωρούσε ότι η δικαιοσύνη πρέπει να απονέμεται με αυτόν τον αυστηρό τρόπο που δεν εξασφαλίζει δικαιώματα. Διότι, εκτός από τους δικαστές, που όντως ταλαιπωρούνται και αυτοί πολλές φορές, εκείνος που ταλαιπωρείται είναι ο πολίτης –και ειδικά ο φτωχός πολίτης- που θέλει να βρει το δίκιο του.
Επομένως, δεν φτάνουν μόνο αυτές οι ρυθμίσεις, πολύ περισσότερο όταν οι ρυθμίσεις αυτές αγγίζουν, άλλοτε οριακά και άλλοτε καίρια, ζητήματα που μπορούν και να φθάνουν μέχρι την αμφισβήτηση της πραγματικής άσκησης των δικαιωμάτων, δηλαδή, της δυνατότητας των πολιτών να βρουν τρόπο να δικαστούν ή να διεξαγάγουν την υπόθεσή τους με δίκαιο τρόπο. Δηλαδή, τα σοβαρά πλημμελήματα στα μονομελή πλημμελειοδικεία για παράδειγμα, που συνήθως δικάζουν νεαροί δικαστές, χωρίς ιδιαίτερη πείρα, δεν νομίζουμε ότι είναι εύστοχη αλλαγή, μεταρρύθμιση και δεν νομίζουμε ότι θα φέρει αποσυμφόρηση, γιατί θα μεταφέρει όλη αυτή την ανάγκη σε άλλα επίπεδα.
Παράλληλα, με αυτές τις παρατηρήσεις, τις οποίες θα κωδικοποιήσουμε επί των άρθρων αύριο, θέλω να επισημάνω επίσης, ότι το δικαίωμα έφεσης που στερείται ο πολίτης όταν δικάζεται στο πολυμελές, για φυλάκιση κάτω από τρεις μήνες, όταν η φυλάκιση των τριών μηνών, σε μία σειρά από νόμους όπως για τους αλλοδαπούς, αποτελεί τεκμήριο που τους συνοδεύει, δεν αποτελεί ακριβώς δίκαιη ρύθμιση και ρύθμιση ισονομίας απέναντι σε όλους. Από εκεί και πέρα, δεν νομίζω ότι θα έχει και την ευστοχία για να φέρει τα αντίστοιχα αποτελέσματα. Το είπα και πριν αυτό.
Όσον αφορά τα βουλεύματα, το γεγονός ότι με τη ρύθμισή σας, περιορίζεται ή καταργείται η δυνατότητα αναίρεσης, εδώ, αναφερόμαστε στον Άρειο Πάγο. Έχει τόσο συμφορηθεί η κατάσταση στον Άρειο Πάγο, ώστε πρέπει να την αποσυμφορήσουμε και από εκεί; Δεν νομίζω ότι οι πληροφορίες λένε κάτι τέτοιο. Ενώ το αυτό δικαίωμα τα διατηρεί ο εισαγγελέας. Πού είναι η ισότητα των όπλων σε αυτήν την περίπτωση;
…
Αυτές είναι κάποιες πολύ συνοπτικές επισημάνσεις για τις ατέλειες, για τις δειλίες και για τις ελλείψεις που έχει αυτό το σχέδιο νόμου, για τις οποίες πιο συγκεκριμένα θα μιλήσουμε αύριο. Επαναλαμβάνω, ότι η γενική του κατεύθυνση είναι θετική και την ψηφίζουμε.
ΣΥΝΕΧΕΙΑ
ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΒΟΥΛΗΣ
Παρασκευή 17 Δεκεμβρίου 2010
…
ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΔΡΙΤΣΑΣ: Εγώ θα εκλάβω την κίνηση του συναδέλφου κ. Μπεντενιώτη που είναι και Βουλευτής Πειραιά όπως και εγώ ως κίνηση ευγενείας και θα σταματήσω εδώ.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, εχθές αναφέρθηκα στην επί της αρχής συζήτηση στις βασικές αξιακές αρχές, που κατά τη γνώμη μας πρέπει να διέπουν το ποινικό σύστημα, όπως και το σωφρονιστικό σύστημα και όλα τα ζητήματα σχετικά με τις ποινές. Γνωρίζουμε ότι αυτή η συζήτηση είναι ανοικτή, γνωρίζουμε ότι υπάρχουν πάρα πολύ μεγάλες καθυστερήσεις. Αναμένουμε τις νέες νομοθετικές πρωτοβουλίες, αλλά νομίζω ότι και ο διάλογος θα πρέπει να συνεχίζετε με κάθε ευκαιρία και όχι να περιμένουμε πότε η Επιτροπή, που έχει συσταθεί και εργάζεται με αυτό το περιεχόμενο, θα ολοκληρώσει το έργο της.
Είναι αναγκαίο αυτό για έναν ακόμη λόγο, κύριε Υπουργέ. Πολλές φορές ξεκίνησαν τέτοιες πρωτοβουλίες. Ευτυχώς, δυστυχώς ή εν πάση περιπτώσει, η θητεία κάθε Υπουργού δεν είναι απεριόριστη και πολλές τέτοιες πρωτοβουλίες με θετικό πρόσημο και σε θετική κατεύθυνση έμειναν στη μέση. Χρειάζεται και εδώ επιτάχυνση της διαδικασίας.
Είπα και χθες για τη θετική στάση μας σε κάποιες βασικές ρυθμίσεις και για αυτό επί της αρχής ψηφίσαμε υπέρ.
ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΚΑΣΤΑΝΙΔΗΣ (Υπουργός Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων): Συχνά κατηγορούμαι για το αντίθετο, ότι βομβαρδίζω τη Βουλή με συνεχή νομοσχέδια.
ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΔΡΙΤΣΑΣ: Αναμένουμε πάντως και δεν το αναμένουμε εμείς, το αναμένει όλος ο νομικός κόσμος, αλλά και στην πραγματικότητα και η κοινωνία, όσοι τουλάχιστον συνδέονται με αυτά τα ζητήματα.
Η θετική στάση μας σε σχέση με την κοινωφελή εργασία και τους εναλλακτικούς τρόπους έκτισης της ποινής σε σχέση με την άρση της αυστηροποίησης κάποιων ποινών, εδράζεται στην άποψή μας ότι η εγκληματικότητα είτε αυτή που παράγεται ως προϊόν κοινωνικών αιτιών είτε αυτή που παράγεται ως διαδικασία πολύ ευρύτερων δράσεων και καταλήγει στο οργανωμένο έγκλημα -πλήρης και σαφής η διάκριση μεταξύ του ενός και του άλλου- αλλά ειδικά η εγκληματικότητα που έχει κοινωνικές αιτίες, τη φτώχεια, την περιθωριοποίηση, το χαμηλό μορφωτικό επίπεδο και τέτοιου είδους αίτια -δεν είναι η μόνη αιτία, υπάρχουν πολλές- ανακυκλώνεται και αναβαθμίζεται ως προς την ποιότητα, τη συχνότητα, τα εμπλεκόμενα πρόσωπα, τις μεθόδους και όλα αυτά, όσο περισσότερο αυστηρές είναι οι ποινές.
Προς αυτή την κατεύθυνση θέλω να εγκαλέσω και τον καθ’ ύλην αρμόδιο και μάχιμο δικηγόρο τον Κοινοβουλευτικό Εκπρόσωπο του ΛΑΟΣ κ. Βορίδη. Περιγράφει τον εγκληματία, τον ικανοποιεί απέναντι την κοινωνία, που φυσικά γενικώς είναι εχθρική απέναντι στην εγκληματικότητα και ζητά νομοθετικές ρυθμίσεις αναθέματος. Το πρόβλημα είναι το έγκλημα, δεν είναι ο εγκληματίας και προς αυτή την κατεύθυνση αφορά όλη την κοινωνία και δεν μπορούμε να οδηγούμαστε σε τέτοιου είδους προσεγγίσεις, οι οποίες μόνο μια λύση έχουν: Ποινές, αίμα, βία, καταστολή, αυστηροποίηση και βέβαια αναβάθμιση του εγκλήματος και της εγκληματικότητας.
Είμαστε, λοιπόν, ριζικά αντίθετοι προς αυτή την κατεύθυνση και δεν είμαστε υπέρ του χαϊδέματος ανθρώπων που συγκροτούν και μάλιστα κατ’ εξακολούθηση δρουν με εγκληματικό τρόπο. Άλλη είναι η προσέγγιση και αυτά είναι γνωστά και πολυσυζητημένα. Η αποτελεσματικότητα, δηλαδή, του σωφρονιστικού συστήματος, που σήμερα δεν υπάρχει -ένα σύστημα κράτησης υπάρχει και τίποτα άλλο- ανακυκλώνει την εγκληματικότητα.
Αρνητική είναι η στάση μας στο νομοσχέδιο σε σχέση με τα ζητήματα των αναβολών και του περιορισμού των ενδίκων μέσων χάρη της επιτάχυνσης. Εκεί χρειάζεται περισσότερη συζήτηση. Για παράδειγμα τα υπερφορτωμένα πινάκια, που είναι υποκρισία που είναι τόσο υπερφορτωμένα, είναι η βασική αιτία των αναβολών. Δεν έχω τα στοιχεία, αλλά νομίζω ότι και στατιστικά μπορεί να αποδειχθεί αυτό. Και λέει κανείς γιατί αναπαράγεται η τακτική των υπερφορτωμένων πινακίων ενώ κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας; Ξέρουμε ότι όταν ολοκληρωθεί το ωράριο λειτουργίας των δικαστηρίων, τρεις, τέσσερις, πέντε, έξι δίκες δεν θα προλάβουν να εκδικαστούν. Από πριν το ξέρουν όλοι οι αρμόδιοι. Πώς, λοιπόν, αυτό το βασικό που είναι ουσιώδες και κυρίαρχο θα μείνει απέξω από όποιες ρυθμίσεις, οι οποίες απαιτούν άλλου είδους λύσεις.
Μου επιτρέπετε, κύριε Πρόεδρε, τη διακοπή, γιατί θέλω να συνομιλήσω με τον κύριο Υπουργό σε αυτό το ζήτημα.
Θέλω, κύριε Υπουργέ, να σταθώ, επειδή είπατε ότι στο τέλος θα συζητήσετε διάφορες διορθώσεις ή παρεμβάσεις στο σχέδιο νόμου. Υπάρχει η παράγραφος 1 του άρθρου 31. Υπάρχουν κάποιες ρυθμίσεις εδώ που αφορούν τον Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας. Εδώ δεν θα κάνω ανάκληση της βασικής μου αρχής και της βασικής αρχής του ΣΥΡΙΖΑ περί μη αυστηροποίησης των ποινών. Θα αναδείξω ένα άλλο ζήτημα.
Νομίζω ότι βιαστήκατε χάριν της προσέγγισης της επιτάχυνσης της δίκης και της αποφόρτισης των δικαστηρίων, να μπείτε σε χωράφια που δεν τα έχει μελετήσει το Υπουργείο Δικαιοσύνης. Το ζήτημα της οδικής ασφάλειας, αυτή τη στιγμή έχει αναδειχθεί σε πρώτης προτεραιότητας ζήτημα. Η επιτροπή Οδικής Ασφάλειας το συζητά και παρεμβαίνει και ακροάται φορείς και κινήσεις πολιτών που έχουν αναπτύξει πλούσια δραστηριότητα. Σε όλη την Ελλάδα δημιουργούνται ενώσεις προσώπων, των συγγενών των θυμάτων των τροχαίων εγκλημάτων. Είναι ένας όρος στον οποίο προσχώρησε και ο Υπουργός ο κ. Ρέππας προ ημερών, στη συζήτηση για το σχέδιο νόμου για την οδική ασφάλεια, που μόνο σε ένα πρώτο επίπεδο ρύθμιζε κάποια διοικητικά θέματα.
…
Είμαστε στο κόκκινο. Είμαστε η χώρα με το μεγαλύτερο αριθμό τροχαίων εγκλημάτων στην Ευρώπη, θανάτων, τραυματισμών κ.λπ.. και με την αποτυχημένη εφαρμογή των δυο πεντάχρονων προγραμμάτων, που εφαρμόστηκαν σε αυτήν την τελευταία δεκαετία.
Είναι ανάγκη αυτά τα ζητήματα να ειδωθούν από ένα συνολικότερο πρίσμα. Και με εγγυήσεις άλλου είδους. Και πολύ περισσότερο δεν πρέπει να τρέξουμε αυτήν την στιγμή χάριν της επιτάχυνσης, της αποφόρτισης των δικαστηρίων σε πρωθύστερες ρυθμίσεις και σας καλώ να αποσύρετε την παράγραφο 1 του άρθρου 31 -εμείς δεν θα μπορέσουμε να το ψηφίσουμε εάν δεν αποσυρθεί- γιατί εξηγώ το λόγο.
Αλλά και ακόμα και σε αυτό συμπεριλαμβάνεται και η παραβίαση κανόνων ασφαλείας σε ράλι ή πίστες. Ε, δεν νομίζω ότι εκκρεμούν τόσες πολλές υποθέσεις σε αυτόν τον τομέα. Μια, αν δεν κάνω λάθος, είναι η πίστα των Αφιδνών που τον Απρίλιο του 2010, με νεκρό ένα παιδί και τραυματίες τον αδελφό του και τον πατέρα του, που πήγαν να παρακολουθήσουν τους αγώνες.
ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΚΑΣΤΑΝΙΔΗΣ (Υπουργός Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων): Μου επιτρέπετε, κύριε Πρόεδρε, για να είμαι άμεσος στην απόκριση;
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Βύρων Πολύδωρας): Ορίστε, κύριε Υπουργέ, έχετε το λόγο.
ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΚΑΣΤΑΝΙΔΗΣ (Υπουργός Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων): Να διαγράψουμε από τη συζήτησή μας μια παρεξήγηση. Όλες οι βαριές περιπτώσεις παραβίασης του Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας δεν μεταφέρονται στα Πταισματοδικεία. Πολύ περισσότερο όταν αναφέρεστε σε θανατηφόρα ατυχήματα, που εκεί πέρα μπορούμε να πάμε και σε κακουργήματα.
ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΔΡΙΤΣΑΣ: Μάλιστα.
ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΚΑΣΤΑΝΙΔΗΣ (Υπουργός Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων): Συνεπώς, λοιπόν, είναι οι ελαφρές παραβάσεις του Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας, οι οποίες πταισματοποιούνται και μεταφέρονται στα Πταισματοδικεία.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΤΖΑΒΑΡΑΣ: Η αλήθεια είναι, ότι δεν υπάρχει βαριά περίπτωση.
ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΔΡΙΤΣΑΣ: Εν γνώσει αυτού του δεδομένου μιλώ.
ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΚΑΣΤΑΝΙΔΗΣ (Υπουργός Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων): Ναι.
Να προσθέσουμε και κάτι ακόμη. Η συνήθης πρακτική των δικαστηρίων στις περιπτώσεις που αναφέρεστε σε όλα αυτά τα οποία δηλαδή ρυθμίζουμε είναι συνήθως επιβολή ποινών, που δεν ξεπερνούν τους τέσσερις μήνες. Εμείς ήδη προβλέπουμε με τη μεταφορά στα Πταισματοδικεία ότι αναφερόμαστε σε κράτηση. Ορίζουμε ότι τιμωρούνται με κράτηση μέχρι έξι μήνες. Δηλαδή ουσιαστικά τις ίδιες ποινές θα τις επιβάλλουν τα Πταισματοδικεία. Και είναι ουσιαστική η προσπάθεια που κάνουμε για αποσυμφόρηση των πινακίων.
ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΔΡΙΤΣΑΣ: Να δεχθώ την καλή σας πρόθεση.
Όμως με αυτήν την υποβάθμιση της χρήσης και κατάχρησης αλκοόλ και άλλων ουσιών, από κάποιους που οδηγούν, δίνουμε ένα μήνυμα ελάφρυνσης της κοινωνικής απαξίας. Το λέει και η Εισηγητική Έκθεση μάλιστα ότι κρίνεται ότι είναι ανάγκη μερικές αξιόποινες πράξεις που δεν εμφανίζουν εγκληματικό άδικο και στην ουσία πρόκειται για πράξεις με μικρή κοινωνική απαξία. Δεν πρέπει να προσχωρήσουμε σε αυτήν την άποψη, ότι αυτές οι συμπεριφορές έχουν μικρή κοινωνική απαξία. Εδώ είναι το κρίσιμο ζήτημα. Και το αλκοτέστ που γίνεται στους δρόμους και επιβάλλετε πρόστιμα δεν είναι για χρέη εισπρακτικούς λόγους. Είναι για προφύλαξη και των ίδιων, που οδηγούν σε κατάσταση μέθης, αλλά και των πιθανών θυμάτων, που απ’ αυτόν τον τρόπο μπορεί να προκύψουν. Είναι ένα θέμα που νομίζω ότι πρέπει να το επανεξετάσετε. Δεν αξίζει χάριν της επιταχύνσεως της δίκης και της αποφόρτισης των δικαστηρίων, να κάνουμε τόσο πρωθύστερες κινήσεις.
Προχωρώ τέλος, κύριε Πρόεδρε, στο άρθρο 32, μάλιστα, που ο Λαϊκός Ορθόδοξος Συναγερμός ζητάει και ονομαστική ψηφοφορία.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, θα ήμασταν οι τελευταίοι που θα συνηγορούσαμε υπέρ της επιεικούς μεταχείρισης κάθε ανθρώπου, σε οποιαδήποτε κατάσταση και αν βρίσκεται, που είτε συστηματικά είτε ευκαιριακά εκμεταλλεύεται και κερδίζει χρήματα από τον πόνο και την τραγωδία άλλων ανθρώπων. Δεν πρόκειται περί αυτού. Εδώ πρόκειται για μια μικροπολιτική εκμετάλλευση του προβλήματος των μεταναστευτικών ροών και της αντιμετώπισής τους με κοινωνικούς, πολιτικούς και ανθρωπιστικούς πόρους και με βάση τις αρχές του δικαίου. Το είπα και χθες. Αυτοί που είναι στα παράλια της Τουρκίας, οι ψαράδες ή κάποιοι άλλοι, οι διακινητές νομίζετε ότι εύκολα πέφτουν στα χέρια των διωκτικών αρχών της Ελλάδας; Τους πάνε μέχρι τη μέση, τους εγκαταλείπουν και φεύγουν με ένα φουσκωτό πίσω.
Στον Έβρο το είπα και χθες, σε δωδεκάμισι χιλιόμετρα χερσαίου εδάφους που γίνεται η κύρια προσέλευση τώρα πια των μεταναστών -προχθές πήγαμε με την αρμόδια Επιτροπή της Βουλής- διακινούνται και εισέρχονται χωρίς διακινητές και διαμεσολαβητές.
Ε, θα κλείσουμε τα μάτια μας τώρα και θα διογκώσουμε ένα πρόβλημα για να φοβίσουμε ακόμα περισσότερο την ελληνική κοινωνία και να εμφανίσουμε ότι κάποιες πτέρυγες της Βουλής είναι επιεικείς απέναντι στους εγκληματίες δουλέμπορους;
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΠΛΕΥΡΗΣ: Η κατάσταση…
ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΔΡΙΤΣΑΣ: Είναι υποκριτικό. Και είναι σκόπιμο καλλιέργειας μιας φοβικής πολιτικής.
Τελείωσα, κύριε Πρόεδρε.
Επισημαίνω μόνο και την εκπρόθεσμη δυστυχώς τροπολογία μας, την οποία ανέπτυξε ο κ. Μουλόπουλος πριν. Και θα σας ζητούσα, κύριε Υπουργέ, και αυτή να τη λάβετε σοβαρά υπ’ όψιν γιατί η θετική κατά τα άλλα ρύθμιση, αναιρεί επίσης κάποια θετική ρύθμιση με αυτόν τον τρόπο. Και χρειάζεται εκεί ισορροπία για ασθενούντες κρατούμενους που έχουν σοβαρές παθήσεις και σοβαρό βαθμό αναπηρίας.
Σας ευχαριστώ πολύ.
