Ομιλία του προέδρου της Δημοκρατικής Αριστεράς, Φώτη Κουβέλη, στη συζήτηση του νομοσχεδίου του Υπουργείου Οικονομικών «Επείγοντα μέτρα εφαρμογής του προγράμματος στήριξης της ελληνικής οικονομίας»
Πρέπει να είναι συνείδηση όλων ότι σήμερα έχουμε ένα βαρύτατο χτύπημα στην καρδιά του κοινωνικού κράτους. Αποσαρθρώνονται τα εργασιακά κοινωνικά δικαιώματα. Η καθιέρωση της επιχειρησιακής συλλογικής σύμβασης δεν είναι τίποτα άλλο παρά η αφετηρία έκρηξης απομείωσης της αμοιβής μισθωτής εργασίας. Πριν ψηφιστεί το απαράδεκτο ν/σ οι εργοδότες σπεύδουν και συνάπτουν, εκμεταλλευόμενοι την ισχύ που έχουν έναντι των εργαζομένων, ατομικές συμβάσεις που βρίσκονται κάτω και από τα ελάχιστα όρια της εθνικής συλλογικής σύμβασης. Δεν θα υφίσταται πλέον συλλογική σύμβαση, αφού θα υπάρχει η δυνατότητα να καθιερώνονται αποδοχές οι οποίες θα είναι κάτω από το ελάχιστο όριο της συλλογικής σύμβασης.
Με τις επιχειρησιακές συμβάσεις θα δώσετε τη δυνατότητα να διαμορφωθεί αθέμιτος ανταγωνισμός εις βάρος της μικρής και μεσαίες επιχείρησης έναντι της μεγαλύτερης, με το δεδομένο ότι η μικρομεσαία επιχείρηση δεν θα μπορεί να συνάπτει την επιχειρησιακή σύμβαση που θα συνάπτει η μεγαλύτερη επιχείρηση.
Οι κατώτερες αποδοχές οι οποίες θα καθιερώνονται με την επιχειρησιακή σύμβαση θα έχουν άμεση και δυσμενή αντανάκλαση στα ήδη αποδυναμωμένα ασφαλιστικά ταμεία. Δεν θα μπορούν να λειτουργήσουν αναφορικά με τα ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων και με τις οφειλόμενες παροχές προς τους ασφαλισμένους.
Επιμηκύνεται ο χρόνος διαθεσιμότητας του εργαζομένου από τους έξι στους εννιά μήνες. Οι λεγόμενοι «ενοικιαζόμενοι εργαζόμενοι», από τους 18 μήνες που είναι σήμερα το ανώτερο όριο, θα μπορούν να παραμένουν , χωρίς δικαίωμα να ζητούν τη μετατροπή της σύμβασής τους σε σύμβαση αορίστου χρόνου, έναντι του εργοδότη στους 36μήνες.
Η δοκιμαστική περίοδος επιμηκύνεται και φτάνει στους 12 μήνες. Θα μπορεί η εργοδοσία να απολύει τους εργαζόμενους πριν από τους 12 μήνες, στους 8, στους 9, στους 10, στους 11 μήνες, χωρίς να καταβάλει αποζημίωση.
Η μέθοδος είναι προφανής και πρόδηλη. Θα απασχολεί τον εργαζόμενο για 9 μήνες και πριν τη συμπλήρωση του ενός έτους, θα τον απολύει χωρίς προειδοποίηση και χωρίς να του καταβάλει την αποζημίωση. Αν αυτό δεν αποτελεί αποσάθρωση των εργασιακών δικαιωμάτων, τότε πρέπει να αναζητήσουμε τι άλλο είναι εκείνο που μπορεί να οδηγήσει τον εργαζόμενο ακόμη πιο κάτω και να τον καταστήσει αιχμάλωτο.
Ποιο Μνημόνιο σας επιβάλει-που δίκαια θέλει η κοινωνία να απαλλαγεί και το οποίο εμείς, οι βουλευτές της Δημοκρατικής Αριστεράς καταψηφίσαμε- να επιμηκύνετε το χρόνο της δοκιμαστικής περιόδου και να επιμηκύνετε το χρόνο της διαθεσιμότητας;
Λειτουργείτε πέραν του Μνημονίου και δεν αντιλαμβάνεστε ότι η καθήλωση της αμοιβής εργασίας και η αποσάθρωση των εργασιακών δικαιωμάτων θα οδηγήσει σε μια κοινωνία τεμαχισμένη. Σε μια κοινωνία, η οποία θα βιώνει μια δύσκολη κατάσταση και δεν θα μπορεί να εγερθεί για να αντιμετωπίσει υπαρκτά προβλήματα, τα οποία το δικομματικό πολιτικό σύστημα, συντροφιά με το πελατειακό κράτος χρόνια ολόκληρα έχει δημιουργήσει και έχει διαμορφώσει την οικονομία με τις μεγαλύτερες κοινωνικές ανισότητες σε όλη την Ευρώπη.
Συλλήβδην, με οριζόντια περικοπή αποδοχών, αναφέρεστε και στις 54 ΔΕΚΟ, ενώ θα έπρεπε για την κάθε ΔΕΚΟ να είχατε συγκεκριμένο επιχειρησιακό σχέδιο και συγκεκριμένο πρόγραμμα. Βεβαίως στο πλαίσιο της κάθε ΔΕΚΟ να δούμε και ακρότητες που υπάρχουν. Αλλά συλλήβδην, με μια οριζόντια παρέμβαση και με περικοπές των αποδοχών, χωρίς την αναγκαία εξειδίκευση, έρχεστε για να υποσχεθείτε ότι στο μέλλον θα φέρετε τα επιχειρησιακά σχέδια.
Υπάρχει το θέμα του αναθεωρημένου Μνημονίου, που κάθε φορά μπορεί να έρχεται με τη γενική εξουσιοδότηση που νομίζει ότι έλαβε η κυβέρνηση και ο αρμόδιος υπουργός από τη βουλή.
Είναι απαράδεκτο η βουλή να μετατρέπεται είτε σε χειροκροτητή είτε σε αποδοκιμαστή των κυβερνητικών επιλογών, χωρίς να έχει το κυριαρχικό δικαίωμα να λέει όχι.
Είναι προφανές ότι η Δημοκρατική Αριστερά καταψηφίζει στο σύνολό του το συγκεκριμένο σχέδιο νόμου.
