Αθήνα, 21 Απριλίου 2010
ΟΜΙΛΙΑ ΦΙΛΙΠΠΟΥ ΣΑΧΙΝΙΔΗ
ΥΦΥΠΟΥΡΓΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ
ΣΤΗΝ ΟΛΟΜΕΛΕΙΑ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ
ΚΑΤΑ ΤΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΤΟΥ ΣΧΕΔΙΟΥ ΝΟΜΟΥ
«ΠΡΟΣΑΡΜΟΓΗ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΝΟΜΟΘΕΣΙΑΣ
ΣΤΗΝ ΟΔΗΓΙΑ 2006/123 ΤΟΥ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟΥ
ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ
ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΙΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ ΣΤΗΝ ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΑΓΟΡΑ
ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ»
Κυρίες και Κύριοι συνάδελφοι,
Η σημερινή ημέρα μας δίνει μια ευκαιρία να αξιολογήσουμε τη μεταπολεμική πορεία της χώρας. Πριν από σαράντα τρία χρόνια, η χώρα οδηγήθηκε σε μια πολιτική εκτροπή με την κατάλυση της Δημοκρατίας, εκτροπή που διήρκησε επτά ολόκληρα χρόνια και είχε δυσμενείς συνέπειες για τη χώρα και τους πολίτες σε όλα τα επίπεδα.
Και ως νεότερος στην πολιτική -τότε ήμουν μόλις τεσσάρων ετών, το 1967- αισθάνομαι την ανάγκη να αποδώσω τιμή σε όσους γνωστούς -ακόμη περισσότερο, όμως, στους άγνωστους- οι οποίοι αγωνίστηκαν χωρίς να διεκδικήσουν ποτέ ανταμοιβή για την αποκατάσταση της Δημοκρατίας.
Σήμερα, το δημοκρατικό πολίτευμα της χώρας είναι ισχυρά θεμελιωμένο και κανείς δεν μπορεί να το αμφισβητήσει. Η σημερινή ημέρα, όπως επισημάνθηκε από πολλούς ομιλητές, είναι η μέρα έναρξης των συζητήσεων με την αντιπροσωπεία της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, συζητήσεων για την τεχνική επεξεργασία των αποφάσεων της 25ης Μαρτίου και της 11ης Απριλίου. Στόχος είναι η αποσαφήνιση των λεπτομερειών, έτσι ώστε ο ευρωπαϊκός μηχανισμός να είναι λειτουργικός.
Άκουσα τον κύριο Λαφαζάνη, να μας καλεί να διώξουμε τους εκπροσώπους του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου με τις κλωτσιές. Να αναφέρω και στον κύριο Λαφαζάνη, αλλά και σε όλους τους άλλους συναδέλφους που αναφέρονται συνεχώς στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, ότι η ελληνική Κυβέρνηση σήμερα δεν συνομιλεί με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.
Επαναλαμβάνω, συνομιλούμε με κλιμάκιο εκπροσώπων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.
Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο δεν το καλέσαμε εμείς στον ευρωπαϊκό μηχανισμό. Ήταν επιλογή των συντηρητικών δυνάμεων της Ευρώπης. Οι σοσιαλιστές από πολύ νωρίς έκαναν ξεκάθαρη τη θέση τους για το ποια ήταν λύση, από την οποία είχε ανάγκη η Ευρώπη.
Ποτέ το ΠΑΣΟΚ, ποτέ η Κυβέρνηση της χώρας, ποτέ ο Πρωθυπουργός δεν μπλόφαρε με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Εμείς, από την πρώτη στιγμή είπαμε ότι το θεσμικό πλαίσιο λειτουργίας της Ευρωζώνης εμφανίζει αδυναμίες. Πιέσαμε, έτσι ώστε από την πρώτη στιγμή να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα σε ευρωπαϊκή βάση, γιατί σε διαφορετική περίπτωση, η μόνη επιλογή που υπήρχε, μέχρι και τις 25 Μαρτίου, ήταν η προσφυγή στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.
Το μόνο το οποίο άλλαξε ήταν ότι εμείς με τις μάχες τις οποίες δώσαμε καταφέραμε να πείσουμε τους Ευρωπαίους – και αυτή ήταν η μεγάλη αλλαγή – να αντιληφθούν ότι υπήρχε αυτή η αδυναμία στο θεσμικό πλαίσιο της Ευρωζώνης και να πάρουμε τις μεγάλες αποφάσεις, τις αποφάσεις που μας οδήγησαν στην 25η Μαρτίου. Εμείς δώσαμε τη μάχη, ώστε να δημιουργηθεί ένας μηχανισμός, ο οποίος θα στηρίζει μια χώρα-μέλος της Ευρωζώνης, η οποία ακολουθεί τις σωστές πολιτικές, αλλά οι αγορές εξακολουθούν να την τιμολογούν ανορθολογικά.
Και επειδή πολλά ακούγονται για το ζήτημα της προσφυγής ή μη στο μηχανισμό, είναι και χρήσιμο μερικές φορές να προσδιορίσουμε και πώς φτάσαμε σε αυτό το σημείο. Πώς η χώρα έφτασε σε αυτό το σημείο να διερευνά την αναγκαιότητα ή μη;
Φτάσαμε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ως εδώ εξαιτίας της συσσωρευμένης αναξιοπιστίας και αναποτελεσματικότητας της οικονομικής διαχείρισης της χώρας κατά τα τελευταία πεντέμισι χρόνια. Γιατί τα τελευταία πεντέμισι χρόνια γίναμε όλοι μάρτυρες της κατάρρευσης του παραγωγικού προτύπου της χώρας, το οποίο μετέπειτα μετατράπηκε ως αποτέλεσμα και της διεθνούς οικονομικής κρίσης και σε δημοσιονομική κρίση. Και ταυτόχρονα παρακολουθήσαμε την αδράνεια και την αδυναμία της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας να πάρει τα οποιαδήποτε μέτρα.
Γιατί μπορεί τα χαρακτηριστικά της οικονομίας να έχουν βάθος πέρα από μια πενταετία, αλλά τα προβλήματα συσσωρεύτηκαν τα τελευταία πεντέμισι χρόνια. Και το ερώτημα το οποίο απευθύνω εδώ είναι: «Γιατί αυτά τα πεντέμισι χρόνια υπήρχε μία ένοχη σιωπή;»
Γιατί κάποιοι είτε μέσα στη Βουλή είτε έξω από τη Βουλή αφιέρωναν τα τελευταία πεντέμισι χρόνια περισσότερο χρόνο στο να ασκούν κριτική στο ΠΑΣΟΚ, το οποίο τότε ήταν στη θέση της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, παρά στη Νέα Δημοκρατία, που ήταν η Κυβέρνηση και η οποία ευθύνονταν για επιλογές, οι οποίες οδηγούσαν τη χώρα σε αδιέξοδο;
Ειδικά δε, κάποιοι, πίστεψαν, προς στιγμή, ότι ασκώντας κριτική στο ΠΑΣΟΚ θα καταφέρουν να το υποκαταστήσουν. Θύμιζαν τον «Ιζνογκούντ» που πίστευε ότι μπορεί να γίνει χαλίφης στη θέση του χαλίφη και άφηναν όλα αυτά τα χρόνια τη Νέα Δημοκρατία στο απυρόβλητο. Σήμερα, έρχονται να μας κάνουν υποδείξεις. Έρχονται να κάνουν υποδείξεις στη Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ.
Λέω λοιπόν, σε όλους αυτούς, ότι εμείς είμαστε εδώ για να κάνουμε το καθήκον μας. Οι επιλογές μας γίνονται πάντοτε με γνώμονα, πώς θα προστατέψουμε το συμφέρον του ελληνικού λαού. Το σημερινό και το αυριανό συμφέρον του ελληνικού λαού. Των σημερινών γενεών αλλά και των επόμενων.
Το χρέος μας αυτό δεν μας επιτρέπει λεονταρισμούς του τύπου: «Πετάξτε τους έξω με τις κλωτσιές» όπως προτείνει η μία από τις συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ.
Καλό θα είναι, αυτές τις στιγμές, στιγμές περισυλλογής ή αυτοκριτικής του πολιτικού συστήματος, να κάνει την αυτοκριτική της και η άλλη Αριστερά. Να κάνει τη διαχρονική αυτοκριτική της, γιατί λάθη και ευθύνες υπάρχουν σε όλες τις πτέρυγες, σε όλο το πολιτικό σύστημα. Και στο σύστημα αυτό, τις τελευταίες δεκαετίες, η άλλη Αριστερά είχε τη δική της συμμετοχή, συμμετοχή πολύ μεγαλύτερη από την Κοινοβουλευτική της εκπροσώπηση.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, το παρόν σχέδιο νόμου αποτελεί την ενσωμάτωση της Οδηγίας 2006/123 στο εσωτερικό δίκαιο. Η υιοθέτηση της Οδηγίας είναι ένα θετικό βήμα για την ελεύθερη διακίνηση και παροχή υπηρεσιών στην εσωτερική αγορά της Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης. Η Οδηγία ήρθε να απαντήσει στον προβληματισμό και τη διαπίστωση ότι η εσωτερική αγορά υπηρεσιών δεν αναπτύσσεται σε όλο το εύρος των δυνατοτήτων της. Τα αναμενόμενα οφέλη είναι πολλά για την οικονομική μεγέθυνση, την ανάπτυξη, την ανταγωνιστικότητα και την απασχόληση, αλλά και για τους καταναλωτές και τους παρόχους υπηρεσιών.
Υπό το πρίσμα αυτό, το συγκεκριμένο νομοσχέδιο αποκτά ξεχωριστή σημασία, εάν λάβουμε υπόψη και τις ιδιαίτερες συνθήκες που αντιμετωπίζει σήμερα η ελληνική οικονομία. Γνωρίζουμε όλοι ότι η ιστορία της συγκεκριμένης Οδηγίας υπήρξε αμφιλεγόμενη και έδωσε δικαιολογημένες αφορμές για έντονες αντιπαραθέσεις στο Ευρωκοινοβούλιο.
Στην αρχική μορφή της Οδηγίας, που ήταν γνωστή και ως «Οδηγία Μπολκενστάιν» οι κίνδυνοι για κοινωνικό ντάμπινγκ ήταν υπαρκτοί. Ωστόσο, οι έντονες αντιδράσεις από την πλευρά των Ευρωπαίων Σοσιαλιστών και της Ευρωπαϊκής Αριστεράς, είχαν ως αποτέλεσμα την υιοθέτηση σημαντικών βελτιώσεων στο κείμενο της Οδηγίας που συζητάμε σήμερα.
Το φλέγον θέμα «της αρχής της χώρας προέλευσης» διαφοροποιήθηκε, έτσι ώστε πλέον το τελικό κείμενο της Οδηγίας προβλέπει ότι σε περίπτωση διασυνοριακής παροχής υπηρεσιών με απόσπαση εργαζομένων, το εφαρμοστέο εργατικό δίκαιο θα είναι αυτό της χώρας υποδοχής και όχι αυτό της χώρας προέλευσης.
Οι διατάξεις της Οδηγίας αποσκοπούν μεταξύ άλλων στην άρση των εμποδίων και στην ελεύθερη διακίνηση και παροχή ενδοκοινοτικών διασυνοριακών υπηρεσιών, στην απλούστευση των διοικητικών διαδικασιών, στην ενίσχυση της εμπιστοσύνης μεταξύ των αρμοδίων αρχών των κρατών-μελών, στην οικοδόμηση κλίματος εμπιστοσύνης μεταξύ των παρόχων και καταναλωτών υπηρεσιών στην εσωτερική αγορά.
Επισημαίνεται ότι, όταν οι διατάξεις της Οδηγίας έρχονται σε σύγκρουση με διάταξη άλλης κοινοτικής πράξης που ρυθμίζει την πρόσβαση και την άσκηση δραστηριότητας σε ειδικούς τομείς ή ειδικά επαγγέλματα, υπερισχύει η κλαδική Οδηγία.
Θα ήταν σκόπιμο να μην επεκταθώ περεταίρω στη γενική φιλοσοφία της Οδηγίας, καθώς αυτό το θέμα εξαντλήθηκε κατά τη χθεσινή συζήτηση του νομοσχεδίου.
Θα αναφερθώ σε συγκεκριμένα άρθρα, που μας απασχόλησαν και κατά τη διάρκεια της σχετικής συζήτησης στην Επιτροπή Οικονομικών Υποθέσεων και τότε είχα δεσμευτεί απέναντι στους συναδέλφους τόσο της Συμπολίτευσης όσο και της Αντιπολίτευσης, ότι θα καταθέσω διευκρινήσεις.
Θα ξεκινήσω από το άρθρο 39 παρ.1 και 2. «Η εύρυθμη λειτουργία του χρηματοπιστωτικού συστήματος είναι καθοριστικός παράγοντας για την οικονομική σταθερότητα της χώρας». Λαμβάνοντας λοιπόν, υπόψη και τις τρέχουσες δύσκολες συνθήκες που διανύουμε, κρίθηκε ότι θα πρέπει να προχωρήσουμε σε μια παράταση του συγκεκριμένου Προγράμματος Στήριξης, που προβλεπόταν από το νόμο 3723/2008 κατά έξι μήνες.
Δεν χρειάζεται να αναφερθώ στα δημοσιονομικά προβλήματα με τα οποία είμαστε αντιμέτωποι και τα οποία επηρεάζουν και τη λειτουργία του τραπεζικού συστήματος. Όλοι σας γνωρίζετε ότι σημαντικό μέρος των χαρτοφυλακίων των τραπεζών είναι τοποθετημένα σε ομόλογα του ελληνικού δημοσίου.
Επιπλέον, οι τράπεζες δέχονται πιέσεις και από τη χειροτέρευση των δανειακών χαρτοφυλακίων τους, γεγονός που έρχεται ως επακόλουθο της γενικότερης υποχώρησης της οικονομικής δραστηριότητας. Θεσπίζονται, με μια διάταξη που υπάρχει, κίνητρα προς τα πιστωτικά ιδρύματα, για τα οποία κρίνεται ότι δεν χρειάζεται να παραμείνουν στο σκέλος του νόμου που αφορά την κεφαλαιακή τους επάρκεια, προκειμένου να αποχωρήσουν, όταν η αγορά και οι συνθήκες του χρηματοπιστωτικού συστήματος το επιτρέψουν, διασφαλίζοντας έτσι και τα συμφέροντα του δημοσίου.
Σε ό,τι αφορά το άρθρο 40 παράγραφος 1, η συγκεκριμένη παράγραφος αφορά σε διευκολύνσεις προς επιχειρήσεις υπό ειδική εκκαθάριση του άρθρου 14α΄ του νόμου 3429 και σε μισθολογικές ρυθμίσεις των εργαζομένων σε αυτές. Σε ό,τι αφορά το άρθρο 40 παράγραφος 2, με την παράγραφο αυτή –και εδώ απευθύνομαι, τόσο στους Βουλευτές της συμπολίτευσης, όσο και στους Βουλευτές της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, αλλά και του ΣΥΡΙΖΑ που είχαν θέσει το ζήτημα- ρυθμίζεται θεσμικά η δυνατότητα σε περίπτωση που μία επιχείρηση τίθεται σε καθεστώς ειδικής εκκαθάρισης, να πουληθούν κινητά της περιουσιακά της στοιχεία ταχύτερα από το χρονικό διάστημα που ορίζεται στο άρθρο 14α του νόμου 3429/2005 και το οποίο μπορεί να φθάσει το λιγότερο στους τρεις μήνες.
Στην αρχική της μορφή η συγκεκριμένη παράγραφος κάνει αναφορά για περιουσιακά στοιχεία που υπόκεινται σε άμεση φθορά ή υποτίμηση της αξίας της ή η διατήρησή τους είναι δαπανηρή. Αυτό εξειδικεύτηκε πλέον με τη χρήση του όρου «κινητά». Σε αυτά περιλαμβάνονται κυρίως έπιπλα, ηλεκτρονικός εξοπλισμός γραφείου, αναλώσιμα, πράγματα που υπόκεινται σε άμεση απαξίωση και βρίσκονται στα υποκαταστήματα εξωτερικού, για τα οποία το αναμενόμενο όφελος είναι χαμηλότερο από το κόστος ενοικίασης των γραφείων και θα καταθέσω και σχετικό κατάλογο με το ποια είναι αυτά τα αντικείμενα.
Θα ήθελα εδώ να σας ενημερώσω, κύριε συνάδελφε – απευθύνομαι στον κ. Μητσοτάκη- ότι στα κινητά, μια και έθεσε το ζήτημα και κατά τη συζήτηση στην επιτροπή Οικονομικών Υποθέσεων δεν συμπεριλαμβάνονται αεροσκάφη και να τον ενημερώσω σχετικά με το ερώτημα που έθεσε, ότι γι’ αυτά έγινε ήδη δημόσιος πλειοδοτικός διαγωνισμός και οι φάκελοι προσφορών ανοίχτηκαν στις 15 Απριλίου. Και βεβαίως να υπενθυμίσω και να αναφέρω ξανά ότι δεν συμπεριλαμβάνονται σε αυτή την πρόβλεψη ούτε οι μετοχές, γιατί κάποιοι συνάδελφοι έθεσαν το ερώτημα, αν μεταξύ των στοιχείων για τα οποία ζητείται αυτή η άδεια περιλαμβάνονται μετοχές.
Να ενημερώσω επίσης τους συναδέλφους ότι για τη διατήρηση των γραφείων εξωτερικού μέχρι που να ολοκληρωθεί η διαδικασία εκκαθάρισης και κατά συνέπεια η πώληση του κινητού εξοπλισμού απαιτούνται σημαντικά ποσά. Ένα μόνο παράδειγμα: Στη Γαλλία το κόστος ενοικίασης είναι περίπου στις 10.000 ευρώ μηνιαίως, στην Ιαπωνία 5.500 και στις ΗΠΑ 40.000 ευρώ. Ο εκκαθαριστής πλήρωνε συνολικά 270.000 ευρώ για μισθώματα γραφείων σε όλο τον κόσμο και τώρα το ποσό αυτό έχει ήδη περιοριστεί σε 158.000 ευρώ. Ωστόσο οι περισσότεροι χώροι πλέον στεγάζουν απλά τον εξοπλισμό, οπότε δεν συντρέχει κανένας λόγος διατήρησής τους.
Επίσης, θέλω να τονίσω ότι με τη διάταξη αυτή επιδιώκουμε την προστασία των συμφερόντων του δημοσίου και των πιστωτών της Ολυμπιακής Αεροπορίας. Με αφορμή κάποιο σχόλιο που έκανε συνάδελφος από την Αξιωματική Αντιπολίτευση, αναφερόμενος ιδιαίτερα στο πρόβλημα της Ολυμπιακής Αεροπορίας, θέλω να ρωτήσω όσους είχαν κυβερνητικές ευθύνες κατά την τελευταία πενταετία, έχουν αναλογιστεί ότι ίσως μπορούν να προσφέρουν υπηρεσίες στον εαυτό τους και στη χώρα εάν σιωπήσουν και σταματήσουν να κάνουν νουθεσίες προς την κυβέρνηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ. κουνώντας το δάκτυλό τους;
Κύριε Μητσοτάκη,
Κάνατε μία επισήμανση για τα ΚΕΠ και για την υπουργική απόφαση. Θέλω να σας ενημερώσω ότι με την υπουργική απόφαση θα επιλεγούν εκείνα τα ΚΕΠ που είναι κατάλληλα για να μπορεί κάποιος να πηγαίνει επιτόπου. Στόχος είναι να δημιουργηθεί η ηλεκτρονική υποδοχή για την παροχή πληροφοριών και οδηγιών. Άκουσα το συνάδελφο της Νέας Δημοκρατίας τον κ. Μουσουρούλη να βάζει ένα θέμα, το οποίο επανέλαβαν πολλοί ότι δεν προχωρήσαμε σε εξειδίκευση και ότι πήγαμε ουσιαστικά και ενσωματώσαμε την Οδηγία αυτή ως είχε. Ο νόμος αυτός είναι ένας νόμος-πλαίσιο. Εξαιτίας του εύρους του είναι αναγκαίες οι παραπομπές σε υπουργικές αποφάσεις.
Η Οδηγία θα επηρεάσει αρμοδιότητες όλων των Υπουργείων. Δεν μπορεί, λοιπόν, να γίνει συνολική ρύθμιση. Σε ό,τι αφορά το άρθρο 26 της Οδηγίας είναι υποχρέωση της χώρας, δεν χρειάζεται νομοθετική ρύθμιση, το ελέγχει η Ευρωπαϊκή Ένωση. Σε ό,τι αφορά το άρθρο 39 παράγραφος 5, στόχος είναι η άμεση εφαρμογή των απαιτήσεων της εθνικής πολιτικής στον ευαίσθητο τομέα του κοινοτικού δικαίου. Κρίθηκε αναγκαία η θέσπιση μιας θέσης μετακλητού υπαλλήλου. Οι μετακλητοί υπάλληλοι είναι δημόσιοι υπάλληλοι όσο διαρκεί η σχέση τους. Ο αρμόδιος Υπουργός –πιστέψτε με- έχει την ευθύνη και είναι αρμόδιος να εκτιμήσει αν για τη συγκεκριμένη θέση είναι ή δεν είναι κατάλληλος ένας μετακλητός υπάλληλος.
Τέλος, σε ό,τι αφορά μία επισήμανση που έγινε από το συνάδελφο του ΣΥΡΙΖΑ τον κ. Λαφαζάνη, απλώς για τα Πρακτικά να καταγραφεί, ότι δεν δίνουμε 15 δισεκατομμύρια, αλλά εγγυούμαστε για 15 δισεκατομμύρια που αφορούν τίτλους που μπορούν να εκδοθούν από τις τράπεζες.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Η ψήφιση του νομοσχεδίου αυτού, που οδηγεί στην απελευθέρωση ορισμένων υπηρεσιών, είναι μία πρωτοβουλία την οποία έπρεπε να είχε πάρει η Κυβέρνηση. Βρεθήκαμε κάτω από την πίεση του πλήθους του νομοθετικού έργου, που είχαμε, να την καθυστερήσουμε σε σχέση με την ημερομηνία που είχε τεθεί ως όριο, το τέλος του Μαρτίου. Πιστεύω, όμως, ότι έγκαιρα, σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα από την ημερομηνία που είχε τεθεί ως καταληκτική, καταφέραμε να ολοκληρώσουμε και αυτή τη νομοθετική πρωτοβουλία, γιατί πραγματικά πιστεύουμε ότι μπορεί να συνεισφέρει στην ενεργοποίηση μιας αναπτυξιακής διαδικασίας η οποία θα βγάλει την οικονομία από την κρίση.
Ευχαριστώ πολύ.
