Το βίντεο της ομιλίας: https://youtu.be/tXJk2wAbDa0
Η ομιλία του προέδρου της ΔΗΜΑΡ και κοινοβουλευτικού εκπροσώπου του Κινήματος Αλλαγής, Θανάση Θεοχαρόπουλου, στη Βουλή στη συζήτηση για τον Προϋπολογισμό του 2019:
“Έχουμε μπροστά μας έναν Προϋπολογισμό που επιβεβαιώνει τον ισχυρισμό μας ότι η ασκούμενη πολιτική δεν είναι υπέρ των αδύναμων κοινωνικών στρωμάτων.
Και βέβαια έχοντας υπογράψει δεσμεύσεις για τα επόμενα χρόνια, οι οποίες ουσιαστικά συνιστούν ένα βαρύ πρόγραμμα εποπτείας για τη χώρα χρειάζεται μεγαλύτερη ειλικρίνεια και λιγότερες θριαμβολογίες.
Πρόκειται για έναν ακόμη προϋπολογισμό φόρων και διεύρυνσης των ανισοτήτων.
Κραυγαλέα επιβεβαίωση είναι η αναλογία έμμεσων/άμεσων φόρων, η χειρότερη όλων των τελευταίων ετών. Το 60% είναι πλέον έμμεσοι φόροι, που επιβαρύνουν φυσικά τους πιο αδύναμους. Δηλαδή για κάθε 1 ευρώ που θα πληρώσουν από την τσέπη τους για φόρο άμεσου εισοδήματος οι πολίτες, άλλο 1,5 ευρώ θα τους το παίρνετε μέσω έμμεσων φόρων. Ακριβώς το αντίθετο από αυτό που έλεγε πάντοτε η Αριστερά, ότι θα πρέπει να μειωθεί η αναλογία έμμεσων προς άμεσους φόρους. Κι αυτό θεωρώ ότι είναι μια άδικη αλλά και βαθιά αντιαριστερή και αντιπροοδευτική πολιτική.
Από εκεί που μιλούσατε ως αντιπολίτευση για αναπτυξιακά ελλείμματα, ήταν το αγαπημένο του κ. Δραγασάκη, φτάσατε στο εντελώς αντίθετο άκρο, να έχετε ως μοναδικό ουσιαστικά δημοσιονομικό στόχο το κυνήγι υπερβολικών πρωτογενών πλεονασμάτων. Αυτή είναι μία αδιέξοδη πολιτική γιατί ειδικά σε συνθήκες μη επίτευξης βιώσιμης ανάπτυξης σημαίνει αφαίμαξη των πάντων.
Επιβεβαιώνεται από τα ληξιπρόθεσμα χρέη προς το δημόσιο που αυξήθηκαν από τα 73 δις ευρώ, το 2014, στα 103 δις ευρώ, τον Αύγουστο του 2018, και προς τα ασφαλιστικά ταμεία που τριπλασιάστηκαν από το 2014 ως το 2018.
Μαζί με την υπερφορολόγηση μισθωτών, ελεύθερων επαγγελματιών και επιχειρήσεων, μειώνετε κατά 800 εκατ. ευρώ συνολικά τις κοινωνικές δαπάνες, όπου, μεταξύ άλλων, περιλαμβάνονται τα επιδόματα ανεργίας, η χρηματοδότηση των νοσοκομείων που μειώνεται κατά 79 εκατ. ευρώ και η συνταξιοδοτική δαπάνη που μειώνεται κατά 279 εκατ. ευρώ.
Και για συμπλήρωμα, μειώνετε την επιδότηση για τις ασφαλιστικές εισφορές για τους νέους εργαζόμενους από 103 σε 51 εκατ. ευρώ. Πρόκειται για μια πολιτική σε βάρος των εργαζομένων και των πιο αδύναμων.
Και προς επιβεβαίωση, έρχεται και το Διεθνές Γραφείο Εργασίας (ILO), ένας από τους συμμάχους μας γενικά στις διαπραγματεύσεις, αντίθετα με το ΔΝΤ, και λέει ότι η μεγαλύτερη μείωση μισθών στην Ευρώπη το 2017, σημειώθηκε στην Ελλάδα. Για ποιο λόγο; Γιατί κυριαρχούν, όπως λέει, οι ελαστικές και οι υποαμειβόμενες μορφές εργασίας. Και αυτή είναι η πραγματικότητα, δεν μπορεί να την αμφισβητήσει κανείς.
Επίσης έρχονται και τα πρόσφατα στοιχεία της Eurostat που λένε ουσιαστικά ότι στην Ελλάδα οι κοινωνικές δαπάνες αντιστοιχούν στο 26,6% του ΑΕΠ, δηλαδή λίγο πιο κάτω από τον κοινοτικό μέσο όρο. Δεν είναι όμως αυτό το ζήτημα, αλλά η κατανομή τους. Το 65% είναι κοινωνικές δαπάνες ουσιαστικά για τις συντάξεις. Δεν είναι βιώσιμο το ασφαλιστικό. Άκουσα προχθές τον Πρωθυπουργό, κ. Τσακαλώτε, να λέει ότι ‘το ασφαλιστικό το έχουμε καταστήσει βιώσιμο’. Διαφωνώ. Θα ήθελα να ξέρω αν εσείς συμφωνείτε με αυτό. Γιατί το λέω αυτό: Διότι με αυτό τον αριθμό των συνταξιούχων, τον αριθμό των ανέργων και τον αριθμό των εργαζομένων στην χώρα μας το ασφαλιστικό δεν είναι βιώσιμο. Με εργαζόμενους με 200 και 300 ευρώ –και δεν είναι μόνο το θέμα των μικρών μισθών αλλά και των συνεισφορών τους στα ταμεία- δεν μπορεί να γίνει ποτέ βιώσιμο το ασφαλιστικό. Εδώ χρειάζεται να καθίσουν οι δημοκρατικές δυνάμεις και να συζητήσουν πώς θα καταστήσουμε βιώσιμο το ασφαλιστικό –γιατί έχουμε χάσει ξανά νέες ευκαιρίες-, πραγματικά εδώ χρειάζεται η εθνική συνεννόηση.
Κι έρχομαι, όμως, στην κατανομή που σας είπα. Στην χώρα μας για τα θέματα της οικογένειας και της στήριξής της το ποσοστό είναι μόλις 4% έναντι 8,7% του κοινοτικού μέσου όρου. Για την στέγαση και τον κοινωνικό αποκλεισμό, το 0,9% στην χώρα μας έναντι του 4,2% του κοινοτικού μέσου όρου. Για την υγεία και ΑμεΑ, 26% στην χώρα μας έναντι 37% του κοινοτικού μέσου όρου. Για την ανεργία, στην οποία έχουμε το υψηλότερο ποσοστό στην Ευρωπαϊκή Ένωση, το 3,7% στην χώρα μας έναντι 8,1% του κοινοτικού μέσου όρου. Κι αν νομίζει κανένας ότι αυτά είναι μόνο ποσοστά, ας πάω στους απόλυτους αριθμούς, 190 ευρώ ανά άτομο είναι οι δαπάνες αυτές στην χώρα μας ενώ ο ευρωπαϊκός μέσος όρος είναι 368 ευρώ.
Πρόκειται για έρευνα που αναφέρεται σε στοιχεία του 2016, όπου ήσασταν κυβέρνηση. Και το πρόβλημα δεν πρέπει να λυθεί με μείωση των συντάξεων –το αντίθετο λέω- αλλά με μια συνολική αναδιάρθρωση του ασφαλιστικού συστήματος -για να μην υπάρχουν παρανοήσεις σε σχέση με διάφορες πολιτικές που ασκούνται-.
Η αλήθεια είναι ότι χρειάζεται γενναία αλλαγή πολιτικής, για να μπορέσουμε να δημιουργήσουμε πραγματικά βιώσιμες θέσεις εργασίας. Δεν είναι δυνατόν να θριαμβολογούμε για τις δουλειές των 300 ευρώ. Όταν είχε αναλάβει η Υπουργός Εργασίας είχε πάει στο εξωτερικό και είχε πει για να διαπραγματευτεί ότι στην χώρα μας έχουμε χιλιάδες εργαζόμενους με 300 ευρώ, μετά το ξέχασε. Είχε αναλάβει μετά τον κ. Κατρούγκαλο, άρα αναφερόταν στην εποχή του κ. Κατρούγκαλου.
Αποτυπώνεται τουλάχιστον στον Προϋπολογισμό κάποια αναπτυξιακή προοπτική; Δυστυχώς η απάντηση είναι όχι, αφού ακόμη και η ατμομηχανή του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων περικόπτεται κατά 550 εκ. ευρώ σε σχέση με το Μεσοπρόθεσμο. Αυτό το θεωρώ μεγάλη οπισθοδρόμηση.
Είναι χαρακτηριστική η ακατάσχετη αιμορραγία ξένων κεφαλαίων που πλήττει τη χρηματιστηριακή αγορά. Αυτό συμβαίνει γιατί υπάρχει αβεβαιότητα που δεν εμπνέει εμπιστοσύνη στους επενδυτές.
Εν κατακλείδι, φορολογική αποστράγγιση, υποαμειβόμενη και ευέλικτη εργασία, περιστολή του κοινωνικού κράτους και απουσία αναπτυξιακής προοπτικής. Σε αυτό το περιβάλλον είναι λάθος να διαλαλείτε τα 710 εκ ευρώ –που βεβαίως τα χρειάζονται οι πολίτες-, που θα μοιράσετε από τα ματωμένα υπερπλεονάσματα των 7 και πλέον δις ευρώ. Η διαφωνία μας είναι η εξής: το να θέλετε να πετύχουμε υπερβολικά πρωτογενή πλεονάσματα και από την υπεραπόδοση να δίνετε πίσω είναι μια λάθος στρατηγική. Γιατί παίρνετε από τους φτωχούς πολλά και δίνετε μόνο ένα μέρος πίσω. Αυτό είναι μια αδιέξοδη πολιτική.
Θα πρέπει να διαπραγματευτεί η επόμενη κυβέρνηση από εδώ και στο εξής τη μείωση των στόχων των πρωτογενών πλεονασμάτων από το 3,5 στο 2% για τα επόμενα χρόνια. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος, δεν είναι βιώσιμα τέτοια ποσοστά για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα. Υποστηρίζω ότι το δημόσιο χρέος πρέπει να γίνει βιώσιμο με άλλους τρόπους και όχι με αυτόν τον τρόπο των υπερβολικών πρωτογενών πλεονασμάτων. Μαζί με ένα σχέδιο ανασυγκρότησης της χώρας, με προοδευτική φορολογική μεταρρύθμιση και σταθερό φορολογικό σύστημα. Σας άκουσα, κ. Υπουργέ, να λέτε ότι δεν το κάνατε, ότι χρειάζονται 3-4 χρόνια για να κάνετε ένα δίκαιο και σταθερό φορολογικό σύστημα, γιατί λοιπόν δεν το κάνατε; Σας έλεγε κάποιος στην Ευρωπαϊκή Ένωση να μην έχουμε ένα δίκαιο και σταθερό φορολογικό σύστημα αυτήν την τετραετία; Γιατί δεν προχωρήσατε και λέτε ότι θα το κάνετε την επόμενη τετραετία; Η επιδοματική πολιτική ανακύκλωσης της φτώχειας δεν είναι σοσιαλδημοκρατική πολιτική και δεν οδηγεί σε έξοδο από την κρίση.
Μια πραγματικά προοδευτική πολιτική δεν μπορεί παρά να ενισχύει την υγεία, την παιδεία, την εργασία και την υγιή επιχειρηματικότητα.
Ο Προϋπολογισμός κινείται στην ακριβώς αντίθετη από την απαιτούμενη κατεύθυνση”.
17/12/2018
