Ομιλία ΕΥΚΛΕΙΔΗ Τσακαλώτου
βουλευτη
β΄ αθηνων
στην Ολομέλεια για
το Φορολογικό
Κατανοώ ότι δεν είναι
η τελευταία λέξη της Κυβέρνησης. Κατανοώ ότι δεν είναι η βαθιά φορολογική
μεταρρύθμιση. Κατανοώ ότι όπως και η Κυβέρνηση έτσι κι εμείς, αλλά και τα άλλα
κόμματα, θα καταθέσουν και τις απόψεις για την απλοποίηση, για τη φορολόγηση
των Βουλευτών, για το περιουσιολόγιο. Δεν είναι, όμως, νομοσχέδιο χωρίς συνοχή,
δεν είναι νομοσχέδιο χωρίς κατεύθυνση.
Συνήθως έχουμε τη
χαρά στη δική μας Επιτροπή την κατεύθυνση και την ιδεολογία του νομοσχεδίου να
μας την εξηγεί ο κ. Βορίδης. Αυτή τη φορά, βέβαια, στη Διαρκή Επιτροπή είχαμε
τη χαρά να έχουμε και τον κ. Χρύσανθο Λαζαρίδη. Από την καθοδήγηση της Β’
Πανελλαδικής ήρθε για να καθοδηγήσει τους αδύνατους κρίκους της τρικομματικής
Κυβέρνησης. Διότι όταν λέω «να μας εξηγήσει», δεν εννοώ να εξηγήσει σε εμάς.
Εννοώ να εξηγήσει στους συναδέλφους και συναδέλφισσες της ΔΗΜΑΡ και του ΠΑΣΟΚ ποια
είναι αυτή η κατεύθυνση.
Και μπορεί αυτοί να
έχουν τις ανησυχίες, τους προβληματισμούς τους, να λένε ότι θέλουν ένα
προοδευτικό νομοσχέδιο, αλλά ευτυχώς που υπάρχει ο κ. Λαζαρίδης να μας εξηγήσει
ακριβώς τι κάνει αυτό το νομοσχέδιο.
Μας εξήγησε, λοιπόν,
στη Διαρκή Επιτροπή ότι δεν μπορούμε πια να φορολογήσουμε τις επιχειρήσεις,
γιατί ένας φόρος πάνω στις επιχειρήσεις είναι φόρος πάνω στις δουλειές, φόρος
πάνω στην απασχόληση. Δηλαδή, τι μας είπε ο κ. Χρύσανθος Λαζαρίδης; Μας είπε
ό,τι μας έλεγε ο Μπους ο νεώτερος.
Και λέω για τον Μπους
τον νεώτερο για δυο λόγους. Ο πρώτος λόγος είναι για να ρωτήσω τον κ.
Κουκουλόπουλο, που μας έχει πει πάρα πολλές φορές ότι θέλει η Ελλάδα να γίνει
μια κανονική χώρα, τι εννοεί «κανονική χώρα». Η χώρα του Μπους ήταν κανονική
χώρα; Η χώρα της Θάτσερ ήταν κανονική χώρα; Αυτό έχει απομείνει από τη
σοσιαλδημοκρατία; Δεν υπάρχει συζήτηση για δικαιοσύνη, για δημοκρατία; Μόνο να
γίνουμε κανονική χώρα; Αυτό σας είπε ο κ. Λαζαρίδης, ότι αυτή η χώρα θα είναι
μια χώρα με χαμηλή φορολόγηση.
Θα σας πω ότι
πραγματικά πιστεύω πως στο βάθος των ανθρώπων της ΔΗΜΑΡ και του ΠΑΣΟΚ υπάρχουν
κάπου θαμμένες παλιές ιδέες, γνώσεις, πληροφορίες που έχουν χαθεί και ίσως
χρειάζεται ένας αρχαιολόγος ψυχής, για να σκάψει πίσω και να σας τα φέρει στην
επιφάνεια.
Δεν μπορώ να πω ότι
είμαι εγώ αυτός ο αρχαιολόγος ψυχής. Να σας θυμίσω, όμως, μερικά απ’ αυτά τα
πράγματα που έχετε ξεχάσει. Τις δεκαετίες του ’60 και του ’70 είχαμε πολύ
μεγάλη φορολόγηση στις επιχειρήσεις και είχαμε πολύ μεγάλες επενδύσεις, υψηλούς
ρυθμούς ανάπτυξης και πλήρη απασχόληση. Να σας θυμίσω ότι τις δεκαετίες του ’80
και του ’90, που άρχισε να πέφτει η φορολογία πάνω στις επιχειρήσεις, είχαμε
χαμηλές επενδύσεις, χαμηλούς ρυθμούς ανάπτυξης και ανεργία; Να σας θυμίσω ότι
το αποτέλεσμα όλων αυτών των χαμηλών φόρων δεν ήταν η διοχέτευση που μας
υποσχέθηκαν οι νεοφιλελεύθεροι, ότι θα γίνουν πιο πλούσιοι οι πλούσιοι και μετά
θα υπάρχει ένα trickle down
διοχέτευσης προς τα κάτω, αλλά είχαμε νέες ανισότητες; Ανισότητες αποτελεσμάτων
και ευκαιριών, ανισότητες και στην κοινωνική κινητικότητα. Είναι πιο δύσκολο
πια, απ’ ό,τι ήταν στη δεκαετία του ’50, ένα παιδί που γεννήθηκε τη δεκαετία
του ’70 ή του ’80 να ξεφύγει από την τάξη του. Στην Αμερική και στη Βρετανία
είναι αδύνατον πια να ξεφύγει από την τάξη του.
Τι κάνει αυτό το
νομοσχέδιο για το θέμα των ανισοτήτων; Το μόνο που μας λέει ότι είναι πιο
δίκαιο είναι το αφορολόγητο, που βέβαια το σβήνει με όλες τις φοροαπαλλαγές,
για να έρθει ένας φτωχός άνθρωπος στα ίσια του.
Τι άλλο κάνει; Κάνει
λιγότερες κλίμακες. Μας είπε ο κ. Μητσοτάκης ότι απλοποίηση σημαίνει λιγότερες
κλίμακες. Λάθος. Απλοποίηση σημαίνει όλα τα εισοδήματα να κρίνονται και να
φορολογούνται με τον ίδιο τρόπο. Οι πολλές κλίμακες δεν είναι απλοποίηση, είναι
δώρο προς πλουσίους. Κανείς οικονομολόγος δεν έχει υποστηρίξει ότι λιγότερες
κλίμακες είναι και απλοποίηση και θα βοηθήσουν την αποτελεσματικότητα.
Τι κάνουν; Μειώνονται
οι φόροι στα μερίσματα. Γιατί; Οι ραντιέρηδες φαίνεται ότι δεν είναι πρόβλημα.
Εάν έχουμε λιγότερο φόρο σε αυτούς που έχουν μερίσματα, που μπορεί να μην είναι
μόνο το 10%, όπως εξήγησε ο κύριος Υπουργός, αλλά να είναι παραπάνω από το 10%,
παρ’ όλα αυτά είναι λιγότερο απ’ ό,τι αν πήγαινε αυτό το εισόδημα στο γενικό
εισόδημα και είχε τους κανονικούς συντελεστές.
Τι κάνουμε στα
ενοίκια; Όποιος έχει πολλά σπίτια, πέντε ή δέκα, τώρα δεν θα φορολογηθεί μέσα
από το εισόδημα με το μεγαλύτερο συντελεστή, αλλά έναν χαμηλότερου εισοδήματος.
Πώς αντιμετωπίζει η
Κυβέρνηση αυτές τις ανισότητες που θα γίνουν ακόμη χειρότερες; Όπως
αντιμετωπίζονται αυτές οι ανισότητες παντού. Παρ’ όλο που ο κ. Βορίδης μπορεί
να σας πει για τον Νόζικ, παντού ο νεοφιλελευθερισμός καταλήγει στο
νεοσυντηρητισμό του Μπους. Γι’ αυτό θέλετε να μιλάτε για τη βίλα «ΑΜΑΛΙΑ»,
γιατί μόνο άμα μιλάτε για τη βίλα «ΑΜΑΛΙΑ», θα ξεχάσουμε όλες αυτές τις άλλες
βίλες των δικών σας ανθρώπων που είναι off-shore
και δεν πληρώνει κανείς.
(Χειροκροτήματα από
την πτέρυγα του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς/Ενωτικού Κοινωνικού
Μετώπου)
Γι’ αυτό πρέπει να
μιλήσει το ΠΑΣΟΚ για τυχοδιωκτισμό, γιατί μόνο αν μιλήσετε γι’ αυτό, θα
ξεχάσουμε το πολιτικό σκάνδαλο ότι δεν φορολογούνται οι πλούσιοι. Είχατε όλες
αυτές τις λίστες για δυο-τρία χρόνια και ποτέ δεν σκεφθήκατε να ψάξετε αυτούς
τους ανθρώπους, για να απαλλάξατε έναν άνθρωπο με ειδικές ανάγκες, έναν άνθρωπο
που δεν είχε χρήματα, έναν άνεργο που έχασε τη δουλειά του.
Κύριε Πρόεδρε,,
κλείνω με μια τελευταία σκέψη. Το 1947 ο Πωλ Πόρτερ, που ήταν ο υπεύθυνος της
αποστολής των Αμερικανών στην Ελλάδα για τη βοήθεια που θα έδινε η Αμερική,
εξήγησε στην αναφορά που έκανε το 1947 ότι την Ελλάδα κυβερνά μια κλίκα
βιομηχάνων και χρηματιστών που δεν έχουν κανένα σκοπό να υπάρχει δίκαιο
φορολογικό σύστημα, δεν έχουν κανένα σκοπό να επενδύσουν τα λεφτά τους, αλλά
έχουν κάθε σκοπό να βάλουν τα λεφτά τους στις τράπεζες του Καΐρου και της
Αργεντινής.
Εξήντα χρόνια μετά
είμαστε στο ίδιο σημείο. Η αναφορά του έχει τον τίτλο: «Ζητείται ένα θαύμα για
την Ελλάδα». Ο ελληνικός λαός πρέπει να ξέρει ότι το θαύμα δεν θα έρθει από την
τρικομματική Κυβέρνηση που πάλι δείχνει ότι δεν έχει κανένα σκοπό να πληρώσει
κανείς άλλος από τους ίδιους που πλήρωσαν και δεν έχει ανάγκη να περιμένει
θαύμα, αλλά να βασιστεί στις δικές του δυνάμεις, για να αλλάξει τους
συσχετισμούς και να έρθει μαζί με μια προοδευτική κυβέρνηση, μια κυβέρνηση που
δεν είναι αυτής της κλίκας, που μπορεί να έχει επιτέλους μια δίκαιη φορολογική
πολιτική.
