ΟΜΙΛΙΑ
ΦΙΛΙΠΠΟΥ ΣΑΧΙΝΙΔΗ
ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΗ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ
ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ
(15 Σεπτεμβρίου)Διαρκής Επιτροπή Οικονομικών Υποθέσεων με θέμα ημερήσιας διάταξης: Συνέχιση της επεξεργασίας και εξέτασης του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Οικονομικών «Ενισχυμένα μέτρα εποπτείας και εξυγίανσης των πιστωτικών ιδρυμάτων - Ρύθμιση θεμάτων χρηματοπιστωτικού χαρακτήρα - Κύρωση της Σύμβασης - Πλαισίου του Ευρωπαϊκού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας και των τροποποιήσεων της και άλλες διατάξεις» (4η συνεδρίαση - β΄ ανάγνωση).
Κύριε Πρόεδρε, οφείλω να ομολογήσω από τη συζήτηση που παρακολούθησα, ότι μου δημιουργείται ένα αίσθημα ικανοποίησης από την υπεύθυνη στάση που έδειξε η πλειοψηφία των κομμάτων της Αντιπολίτευσης, σε ότι αφορά την αναγνώριση των προβλημάτων με τα οποία βρίσκεται αντιμέτωπη η Ε.Ε και τις πρωτοβουλίες που πήραν οι ηγέτες των χωρών την 21η Ιουλίου να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα αυτό. Θέλω να επικροτήσω την στάση που τήρησε η ΝΔ και το ΛΑΟΣ.
Πολύ σωστά αντιλαμβάνομαι και κατανοώ, τη στάση που έχει εκφράσει το ΚΚΕ για τον προσωρινό μηχανισμό που έχει δημιουργηθεί προκειμένου η Ευρωζώνη να αντιμετωπίσει τα προβλήματα που έχουν δημιουργηθεί. Παρακολούθησα την άποψη του κυρίου Παπαδημούλη που μας εξήγησε ποιες αδυναμίες υπάρχουν στην υφιστάμενη δομή και στο θεσμικό πλαίσιο λειτουργίας που διέπει την Ευρωζώνη.
Με βρίσκει σύμφωνο με ότι στην Οικονομική και Νομισματική Ένωση δεν έχει ενισχυθεί ιδιαίτερα ο Οικονομικός πυλώνας σε αντιδιαστολή με τον νομισματικό πυλώνα που είναι ιδιαίτερα προχωρημένος, αλλά δεν έχω καταλάβει ποια ακριβώς είναι η άποψη που καταθέτει επίσημα ο ΣΥΡΙΖΑ ως πρόταση.
Έχουμε ένα υφιστάμενο θεσμικό πλαίσιο, το θεσμικό αυτό πλαίσιο συνδιαμορφώνεται από όλες τις χώρες μέλη. Αυτός ο μηχανισμός θα έπρεπε να είχε δημιουργηθεί με το ξεκίνημα της Ευρωζώνης, θα έπρεπε να υπάρχει μια πρόνοια για το πώς μπορεί η Ευρωζώνη να έχει ένα μηχανισμό που να μπορεί να στηρίξει κράτος-μέλος που βρίσκεται στο επίκεντρο μιας επίθεσης.
Δεν το έκανε το 1999 και μετά από δικές μας πρωτοβουλίες το 2010 προχώρησε σε δημιουργία του ελληνικού μηχανισμού, και μετά δημιουργήθηκε και ο ευρωπαϊκός προσωρινός μηχανισμός στις 9 Μάιου του 2010. Φέρνουμε στη Βουλή να ψηφιστεί το αρχικό κείμενο για το EFSF και τις δύο τροποποιήσεις. Σας ερωτώ, συνιστούν αυτές οι πρωτοβουλίες βελτίωση, κύριε Παπαδημούλη, στο θεσμικό πλαίσιο λειτουργίας της Ευρωζώνης και στην αποτελεσματικότερη αντιμετώπιση των κρίσεων; Ναι ή όχι. Όλα τα υπόλοιπα είναι μεταφυσικά ερωτήματα.
Ακόμα και αν δεχθούμε ότι θα μπορούσε να υπάρχει κάτι πιο προοδευτικό όπως εσείς το ορίζετε, δεν έχετε τοποθετηθεί επί της ουσίας, και με τη στάση την οποία τηρείτε, ουσιαστικά το καταψηφίζετε. Ποιές εσωτερικές σκοπιμότητες στο ΣΥΡΙΖΑ εξυπηρετεί η συγκεκριμένη στάση διότι αυτό είναι ένα αποτέλεσμα συμβιβασμού στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ. Δηλαδή, δεν μπορώ να διανοηθώ ότι ένα κόμμα με ευρωπαϊκό προσανατολισμό το οποίο αντιλαμβάνεται τη λειτουργία της Ευρωζώνης και της Ε.Ε έρχεται και λέει, ξέρετε εμείς αυτό δεν το θεωρούμε επαρκές για να αντιμετωπίσει τα προβλήματα της Ε.Ε. εξ’ ου και η στάση μας να το καταψηφίσουμε.
Αυτό το οποίο υποστηρίζετε, εξυπηρετεί κάποια πολιτική σκοπιμότητα; Καταγράφω στα θετικά την τοποθέτηση του εισηγητή της Ν.Δ., κυρίου Σταϊκούρα, ο οποίος χαρακτήρισε την κρίση η οποία διέπει την Ευρωζώνη ως μια κρίση συστημική και χαρακτήρισε σημαντικές τις αποφάσεις της 21ης Ιουλίου. Εξέφρασε κάποιες επιφυλάξεις για το περιεχόμενο των αποφάσεων.
Κύριε Παπαδημούλη, άκουσα να λέτε ότι έρχεται ο κύριος Γκάϊτνερ ο Υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ και διεκδικεί για λογαριασμό της Ελλάδος πράγματα τα οποία δεν διεκδίκησε ο Έλληνας Πρωθυπουργός και ο Αντιπρόεδρος. Θα έπρεπε στις παρούσες συνθήκες να έχουμε το πολιτικό θάρρος να παραιτηθούμε από την προσπάθεια να κερδίσουμε πόντους στο πλαίσιο της πολιτικής αντιπαράθεσης και να στεκόμαστε στην ουσία του προβλήματος. Είναι δυνατόν να εγκαλείτε τον Πρωθυπουργό ότι δεν πέτυχε στις διαπραγματεύσεις της 21ης Ιουλίου το maximum και ότι έρχεται τώρα ο κύριος Γκάϊτνερ να διεκδικήσει οφέλη για λογαριασμό της Ελλάδος. Εκείνο το οποίο μπορώ να σας πω είναι τα επιχειρήματα που έχει χρησιμοποιήσει η Ελλάδα απευθυνόμενη στους εταίρους από τις αρχές του 2010 και ζητούσε από την Ευρώπη να προχωρήσει στη έγκαιρη θέσπιση ενός μηχανισμού αποτελεσματικού για να προστατευτούν οι χώρες που δέχονται μια επίθεση.
Χάρη στην πρωτοβουλία του Πρωθυπουργού, πετύχαμε τη δημιουργία του ελληνικού μηχανισμού και οι χώρες αντιλήφθησαν ότι είναι αναγκαίο και καθοριστικό για την αξιοπιστία της ίδιας της Ευρωζώνης να υπάρχει ένας μόνιμος μηχανισμός, που είναι και το ζήτημα που απασχολεί σήμερα τα Κοινοβούλια της Ε.Ε.. Οι συζητήσεις είναι αν αυτές οι προβλέψεις είναι ικανοποιητικές, αν αυτές οι προβλέψεις επιβαρύνουν τους φορολογούμενους. Είπατε προηγουμένως, «είναι δυνατόν οι ηγέτες να αποφασίζουν κάτι στις 21 Ιουλίου και να ερχόμαστε δύο μήνες μετά και να θέτουμε ζήτημα για την υλοποίηση και εφαρμογή του;». Αποδεικνύεται ότι οι αποφάσεις αυτές ήταν θετικές για την Ελλάδα, αυτό που λέγαμε από την πρώτη στιγμή.
Δεν είναι προς όφελος της ελληνικής οικονομίας, δηλαδή το γεγονός ότι θα απαλλαγούμε από την αποπληρωμή όλων αυτών των ομολόγων, που έληγαν μέσα στα επόμενα χρόνια, της πρώτης κατηγορίας μέχρι το 2014 και της δεύτερης κατηγορίας μέχρι το 2020 και θα αντικατασταθούν από καινούργια τα οποία θα έχουν διάρκεια 30 χρόνων; Δεν είναι προς όφελος της ελληνικής οικονομίας το γεγονός, ότι πλέον, αποφασίστηκε, ότι τα επιτόκια, με τα οποία θα εξυπηρετούνται τα καινούργια αυτά ομόλογα θα είναι πολύ χαμηλότερα σε σχέση με τα επιτόκια, τα οποία είχαμε αρχικώς και ότι η Ελλάδα θα έχει πρόσβαση στο δανεισμό από τον καινούργιο μηχανισμό με πολύ χαμηλά επιτόκια, έτσι, ώστε, το κόστος εξυπηρέτησης αυτών των δανείων να είναι πολύ χαμηλότερο σε σχέση με κόστος εξυπηρέτησης του αρχικού δανείου; Δεν είναι προς όφελος της ελληνικής οικονομίας, ότι μέσα στις αποφάσεις στης 21ης Ιουλίου, έχει προσδιοριστεί, ποσό ύψους 109 δισεκατομμυρίων; Γιατί σας είδα να το υποτιμάτε και είπατε μάλιστα, το εξής, ότι αυτά 109 δισεκατομμύρια ευρώ, δεν θα δοθούν στην Ελλάδα. Ένα μέρος μόνο είναι για να καλυφθούν οι ανάγκες της Ελλάδας και το υπόλοιπο, δεν μπόρεσα να καταλάβω τι ακριβώς, εννοούσατε ότι θα εξυπηρετήσει.
Ξέρετε, τι προβλέπει μέσα η απόφαση για τα 109 δισεκατομμύρια ευρώ, κύριε Παπαδημούλη; Η απόφαση αυτή μεταξύ όλων των άλλων λέει, ότι θα δοθούν χρήματα για να υπάρχει η δυνατότητα να θωρακιστεί, επιπλέον, το τραπεζικό σύστημα. Θα δοθούν χρήματα προς την Ελλάδα, για να έχει τη δυνατότητα να πληρώσει τις συσσωρευμένες ληξιπρόθεσμες οφειλές.
Αυτές οι δύο αποφάσεις, λοιπόν, στις οποίες αναφέρθηκα προηγουμένως, δηλαδή ότι θα δοθούν χρήματα για να πληρωθούν ληξιπρόθεσμες οφειλές και θα δοθούν χρήματα για να στηριχθεί κεφαλαιακά και να θωρακιστεί, επιπλέον, το τραπεζικό σύστημα, δεν είναι αποφάσεις που αντιμετωπίζουν ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα, που σας έχω ακούσει επανειλημμένως να δηλώνετε ότι, αντιμετωπίζει η ελληνική οικονομία, δηλαδή το πρόβλημα της ρευστότητας;
Πολλοί συζητούν για την πορεία της ελληνικής οικονομίας και διαπιστώνουν τα προβλήματα, αλλά όταν έρχεται η ώρα για τη διατύπωση προτάσεων π.χ. για το πώς θα αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα της ρευστότητας, για το πώς θα μπορέσουμε να λύσουμε το πρόβλημα της ευκολότερης εξυπηρέτησης του δημόσιου χρέους, διαπιστώνουμε ότι δεν καταθέτουν προτάσεις. Εμείς, λοιπόν, με τις αποφάσεις της 21ης Ιουλίου, σας έχουμε πει ότι διασφαλίζονται λύσεις που αφορούν τη χώρα. Λύσεις που αφορούν το μέλλον και την προοπτική της χώρας και ακριβώς, επειδή αυτές οι λύσεις είναι σημαντικές και ωφέλιμες για τη χώρα μας και επειδή αυτές οι λύσεις ως ένα βαθμό προβληματίζουν τους φορολογούμενους χωρών της Ευρωζώνης, που καλούνται να συνεισφέρουν στο πλαίσιο της κοινοτικής αλληλεγγύης, αυτό είναι και το θέμα, που σε ένα μεγάλο βαθμό, έχει αποτελέσει το επίκεντρο της αντιπαράθεσης και πολιτικής συζήτησης άλλων χωρών.
Θέλω να πω, ότι κατ’ εμέ η πρόοδος στην διαδικασία της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, είναι το αποτέλεσμα κρίσεων. Έχετε θητεύσει στο Ευρωκοινοβούλιο, γνωρίζετε πως λειτουργεί η Ευρώπη και έχετε υπόψη σας την ιστορική εξέλιξη της Ευρώπης και γνωρίζετε πάρα πολύ καλά, ότι οι περισσότερες αποφάσεις στην Ε.Ε. προέκυψαν ως αποτέλεσμα συνεχόμενων κρίσεων. Βεβαίως, αυτή τη στιγμή η κρίση που απειλεί είναι μια καθοριστική κρίση και η πρώτη μεγάλη κρίση μετά από τη συγκρότησή της Ευρωζώνης το έτος 1999 και βεβαίως, όλοι όσοι συμμετέχουν σε αυτό το διάλογο που διεξάγεται αυτή τη στιγμή στην Ευρώπη, λένε ότι, ίσως, είναι η πλέον, καθοριστική κρίση.
Λένε, μάλιστα, ότι υπάρχει μια μόνο απάντηση, δηλαδή δεν υπάρχουν πολλές επιλογές σε σχέση με το παρελθόν. Από αυτούς, τουλάχιστον, που έχουν ασχοληθεί με την πορεία των ευρωπαϊκών διεργασιών για την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, η εκτίμηση είναι ότι, αυτήν τη στιγμή η Ευρώπη θα πρέπει να κάνει το επόμενο μεγάλο βήμα που θα είναι ένα βήμα προς την οικονομική και πολιτική συνεργασία. Αν θα είναι προθάλαμος μιας αυριανής ισχυρότερης συνεργασίας σε πολιτικό επίπεδο - αυτό που κάποιοι πίστευαν ότι η ΟΝΕ, μπορεί να λειτουργήσει ως προθάλαμος για μια πολιτική ενοποίηση τύπου ΗΠΑ - δεν μπορώ να σας απαντήσω, αλλά μπορώ να σας διαβεβαιώσω, ότι οι χώρες της Ευρωζώνης που αντιλαμβάνονται τον ιστορικό ρόλο και το ρόλο που έχει επιτελέσει η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση θα πάρουν τη σωστή απόφαση, έστω και με καθυστέρηση, και θα οδηγηθούν προς εκείνη την κατεύθυνση που θα βοηθήσει. Διότι αντίθετη επιλογή, δηλαδή η επιλογή σε μια απόφαση που θα οδηγήσει την Ευρώπη σε θέσεις που ήμασταν πολύ πριν τη συγκρότηση της ΟΝΕ, είναι μια επιλογή, η οποία θα έχει τεράστιο κόστος για όλη την Ευρώπη. Γιατί η Ευρώπη, σήμερα μόνον ένα τρόπο έχει για να διασφαλίσει ένα ικανοποιητικό μερίδιο στον παγκόσμιο καταμερισμό της εργασίας προς όφελος των πολιτών της και των εργαζομένων. Να προχωρήσει σε στενότερη πολιτική και οικονομική συνεργασία.
Θέλω να αναφερθώ και στο άλλο θέμα, το οποίο τέθηκε από πάρα πολλούς συναδέλφους σήμερα, οι οποίοι ανέφεραν ότι κάθε φορά, όταν δημοσιοποιούνται τα στοιχεία εκτέλεσης του προϋπολογισμού, διαφαίνεται ότι δεν μπορούμε να πετύχουμε τους στόχους που έχουμε θέσει και δημιουργούνται μαύρες «τρύπες» και εν πάση περιπτώσει, εμείς έχουμε την ευθύνη για το γεγονός ότι δεν μπορούμε να υλοποιήσουμε όλες αυτές τις δεσμεύσεις τις οποίες έχουμε αναλάβει.
Θέλω να ξεκαθαρίσουμε ορισμένα πράγματα. Γνωρίζετε, πολύ καλά, ότι πριν από δύο μήνες, στη Βουλή έγινε μια συζήτηση σε σχέση με το Μεσοπρόθεσμο, γιατί η χώρα είχε την υποχρέωση να προχωρήσει στη σύνταξή του με βάση το νέο πλαίσιο για τη δημοσιονομική πολιτική. Είχε την υποχρέωση να προχωρήσει στη σύνταξη ενός Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου, το οποίο αποτελεί τον προθάλαμο για την ετοιμασία του σχεδίου του προϋπολογισμού του 2012.
Όταν, λοιπόν, εκτιμήσαμε κατά τη συζήτηση που έγινε τον Ιούνιο, για το ποια θα είναι η τελική εκτέλεση του προϋπολογισμού του 2011, είχαμε καταλήξει με βάση τα στοιχεία, τα οποία είχαμε διαθέσιμα, ότι η απόκλιση ανάμεσα στο δημοσιονομικό στόχο που έχει τεθεί για το 2011 και με βάση τη δυναμική που ήταν ενσωματωμένη στα δημοσιονομικά στοιχεία του πρώτου πενταμήνου, τα οποία είχαμε στη διάθεσή μας, έδειχναν ότι σε περίπτωση που δεν υπήρχε καμία άλλη δημοσιονομική παρέμβαση, η απόκλιση θα ήταν της τάξης περίπου 6,3 - 6,4 δισεκατομμύρια ευρώ. Πήραμε, λοιπόν, την απόφαση να αντιμετωπίσουμε το άνοιγμα αυτό με αυτές τις παρεμβάσεις γιατί θέλουμε η χώρα μας να πετύχει τους στόχους τους οποίους έχει θέσει και ψηφίσαμε πρωτοβουλίες οι οποίες έχουν να κάνουν τόσο με το σκέλος των εσόδων όσο και με το σκέλος των δαπανών. Αυτές οι πρωτοβουλίες εμφανίστηκαν και συζητήθηκαν στη Βουλή μέσω του Πρώτου Εφαρμοστικού νόμου που, σχεδόν, ταυτόχρονα, με το Μεσοπρόθεσμο ψηφίστηκε τέλος Ιουνίου και του Δεύτερου Εφαρμοστικού, ο οποίος κυρώθηκε ουσιαστικά στις 22 Αυγούστου. Θέλω να πω με αυτό, ότι οι περισσότερες από τις παρεμβάσεις τις οποίες έχουμε αναλάβει προκειμένου να αντιμετωπίσουμε την απόκλιση δεν έχουν ακόμη παράξει αποτελέσματα, τα οποία θα μπορούσαν να αποτυπωθούν στη δυναμική των δημοσιονομικών μεγεθών ακόμη και του Αυγούστου, διότι ψηφίστηκαν μεν τέλος Ιουνίου, αλλά κάποιες από αυτές τις αποφάσεις προϋποθέτουν και ένα εύλογο χρονικό διάστημα, προκειμένου να τεθούν σε υλοποίηση και να αρχίσουν να παράγουν τα πρώτα δημοσιονομικά αποτελέσματα. Πολύ περισσότερο που ειδικά οι παρεμβάσεις που προβλέπονταν μέσα στο Δεύτερο Εφαρμοστικό, όπως, σας είπα κυρώθηκαν μόλις στις 22 Αυγούστου. Άρα, πως περιμένετε για μέτρα και παρεμβάσεις που ψηφίστηκαν στις 22 Αυγούστου, να έχουμε τη δυνατότητα να επηρεάσουν τα αποτελέσματα του Αυγούστου; Ας κρατήσουμε, λοιπόν, μια επιφύλαξη σε ό,τι αφορά στην εκτέλεση του προϋπολογισμού για το χρονικό διάστημα που θα μεσολαβήσει μέχρι το τέλος του έτους. Να θυμίσω ότι τα στοιχεία που δημοσιοποιούνται από το Γενικό Λογιστήριο, είναι στοιχεία είτε δημοσιονομικά είτε ταμειακά και δεν είναι εκείνα τα τελικά στοιχεία που χρησιμοποιεί η Ε.Ε. για να αξιολογήσει την πορεία του ελλείμματος της γενικής κυβέρνησης που είναι στοιχεία κατά ΕSΑ.
Τι σημαίνει αυτό πρακτικά; Ότι θα πρέπει να λάβουμε υπόψη μας και τα έσοδα που θα διαμορφωθούν το πρώτο δίμηνο του 2012, διότι αυτά θα συνεπηρεάσουν και θα συνδιαμορφώσουν το δημοσιονομικό αποτέλεσμα του 2011. Με την ευκαιρία αυτή θέλω να δώσω και μια απάντηση σε όλους αυτούς που λένε ότι, έχει ξεφύγει το σκέλος των δαπανών και ότι η σπατάλη είναι υπερβολική. Αν κάποιος θέλει πραγματικά να είναι χρήσιμος και παραγωγικός στη συζήτηση, που γίνεται την περίοδο αυτή αναφορικά με την πορεία εκτέλεσης του προϋπολογισμού και θέλει να συγκρίνει μεγέθη τα οποία επηρεάζονται πραγματικά από τις πρωτοβουλίες που παίρνει η κυβέρνηση τότε, νομίζω ότι θα πρέπει να συγκρίνει την πορεία των πρωτογενών δαπανών ανάμεσα στο 2010 και στο 2011 και με βάση την πορεία των πρωτογενών δαπανών και να βγάλει τα αναγκαία συμπεράσματα για το εάν πραγματικά οι προσπάθειες που κάνει η κυβέρνηση και οι πολίτες αποδίδουν ή αυτές οι προσπάθειες, δηλαδή οι θυσίες του ελληνικού λαού πάνε χαμένες. Και λέω λοιπόν, να δούμε τι δείχνουν τα στοιχεία των πρωτογενών δαπανών. Στο Γενικό Λογιστήριο του Κράτους, γίνεται μια κατηγοριοποίηση, μια ταξινόμηση των πρωτογενών δαπανών με βάση τέσσερις γενικές κατηγορίες. Ποιες είναι αυτές οι τέσσερις γενικές κατηγορίες; Η πρώτη κατηγορία, είναι υπό την ενότητα: Αποδοχές και συντάξεις.
Η δεύτερη κατηγορία, είναι η υπό την ενότητα: Ασφάλιση, περίθαλψη, κοινωνική προστασία. Η τρίτη κατηγορία είναι: Λειτουργικές και λοιπές δαπάνες, και η τέταρτη κατηγορία είναι οι λεγόμενοι αποδιδόμενοι πόροι. Πρέπει λοιπόν, κοιτάξουμε να δούμε ποια είναι η διαφορά ανάμεσα στο πρώτο οκτάμηνο του 2010 και στο πρώτο οκτάμηνο του 2011, δηλαδή τι είναι αυτό που ξέφυγε στις πρωτογενείς δαπάνες.
Διότι, βεβαίως, οφείλω να αναγνωρίσω ότι σε σχέση με το πρώτο οκτάμηνο του 2010, όντως έχουμε μια αύξηση των πρωτογενών δαπανών, η οποία είναι της τάξης των 1.452 εκατομμυρίων ευρώ. Λέω, λοιπόν, να δούμε εάν αυτό προέκυψε από κάποια υπέρβαση στις λειτουργικές δαπάνες; Ή εάν προέκυψε από κάποια υπέρβαση στους μισθούς και στις συντάξεις; Ή αν προέκυψε από κάποια υπέρβαση στις δαπάνες για την κοινωνική προστασία; Και από εκεί και πέρα, να κάνουμε τη σωστή συζήτηση, δηλαδή, τι θα πρέπει να κάνουμε για να αντιμετωπίσουμε αυτή την υπέρβαση.
Ενημερώνω, ότι στην πρώτη ενότητα των δαπανών, αυτή δηλαδή, που ορίζεται έως αποδοχές και συντάξεις και είχα την ευκαιρία προηγουμένως να τοποθετηθώ και να πω, ότι το σωρευτικό αποτέλεσμα από το 2009 έως το 2011 σε ότι αφορά μόνο τους μισθούς, είναι μείωση της συνολικής δαπάνης για μισθούς από το πρώτο οκτάμηνο του 2009 μέχρι το δεύτερο οκτάμηνο του 2011, είναι της τάξης των 14,6%. Αλλά, σε ό,τι αφορά μισθούς και συντάξεις οκτάμηνο του 2010 σε σχέση με το οκτάμηνο του 2011, η δημοσιονομική πορεία είναι -536 εκατομμύρια. Δηλαδή, συγκρινόμενο το πρώτο οκτάμηνο του 2011 σε σχέση με το πρώτο οκτάμηνο του 2010, έχουμε μείωση της δαπάνης κατά 536 εκατ. €.
Πάμε στην κατηγορία που λέγεται: Ασφάλιση, περίθαλψη, κοινωνική προστασία. Εδώ η αύξηση της δαπάνης είναι 2,6 δισ. Οπότε, τίθεται ένα ερώτημα: Γιατί αυξήθηκαν οι δαπάνες το 2011 στο πρώτο οκτάμηνο έναντι των αντίστοιχων το πρώτο οκτάμηνο του 2010 κατά 2,6 δισ;
Αυξήθηκαν, γιατί αυξήθηκαν και οι επιχορηγήσεις των ασφαλιστικών ταμείων κατά 1,7 δισ. και οι επιχορηγήσεις προς τον ΟΑΕΔ, κατά 322 εκατ.. Στις υπόλοιπες κατηγορίες, όπως είναι οι λειτουργικές δαπάνες είναι μειωμένες στο πρώτο οκτάμηνο του 2011 έναντι του αντίστοιχου οκτάμηνου του 2010 κατά 700 εκατ., και οι αποδιδόμενοι πόροι είναι επίσης μειωμένοι. Ένα πρώτο εύλογο συμπέρασμα. Λένε λοιπόν τα στοιχεία ότι δεν υπάρχει κάποια λειτουργική δαπάνη η οποία να έχει ξεφύγει. Οι μόνες δαπάνες που έχουν ξεφύγει είναι εκείνες που σχετίζονται με την επιχορήγηση που κάνει ο κρατικός προϋπολογισμός προς τα ασφαλιστικά ταμεία. Συγκεκριμένα: Προς το Ι.Κ.Α., προς τον Ο.Γ.Α., προς τον Ο.Α.Ε.Ε., και βέβαια, τα χρήματα που πληρώνουμε προς τον Ο.Α.Ε.Δ. προκειμένου να πληρώσουμε τα επιδόματα ανεργίας.
Θέτω, λοιπόν, το ερώτημα, σε όλους εσάς που εκφράζετε τις αγωνίες των Ελλήνων για το αν πηγαίνουν στράφι οι θυσίες του ελληνικού λαού. Τι ζητάτε από την κυβέρνηση και από το Υπουργείο Οικονομικών; Ζητάτε από την κυβέρνηση και το Υπουργείο Οικονομικών να μην καλύψει τις ανάγκες αυτές τις πρόσθετες που έχει το Ι.Κ.Α., που έχει ο Ο.Γ.Α., που έχει ο Ο.Α.Ε.Ε.; Δηλαδή, όταν έρχεται το Ι.Κ.Α. και ζητάει από την κυβέρνηση να καλύψει το κενό το οποίο δημιουργεί η μείωση των ασφαλιστικών εσόδων, να μην ανταποκριθεί; Και να μην έχει την δυνατότητα το Ι.Κ.Α. να χορηγεί συντάξεις; Ζητάτε από την κυβέρνηση, να μην ανταποκριθεί στο κάλεσμα του Ο.Γ.Α. έτσι ώστε ο Ο.Γ.Α. να μπορέσει να πληρώσει τις συντάξεις; ΄Η καλείτε την κυβέρνηση να μην δώσει τα επιπλέον χρήματα που ζητάει ο Ο.Α.Ε.Δ., έτσι ώστε να μπορεί να πληρώσει τα επιδόματα ανεργίας;
Διότι εάν θέλετε πραγματικά να είσαστε χρήσιμοι, και προς την διαδικασία που επιτελούμε εδώ στο Κοινοβούλιο όταν συζητούμε για την πορεία εκτέλεσης του απολογισμού, αλλά και απέναντι στην αγωνία της κοινωνίας, θα πρέπει να πείτε στους Έλληνες πολίτες: Από το σύνολο των δαπανών τις οποίες περιέγραψα, εσείς ποιες ακριβώς δαπάνες θέλετε να κόψουμε περισσότερο; Να κόψουμε περισσότερο τις λειτουργικές, που από τα 4,4 δισεκατομμύρια ευρώ το οκτάμηνο του 2010 τις μειώσαμε στα 3,7 δισεκατομμύρια ευρώ; Να δεχτώ αυτή την προτροπή σας, να κάνουμε ακόμα μεγαλύτερη την προσπάθεια προς αυτή την κατεύθυνση. Αλλά, όλα τα υπόλοιπα είναι μεγέθη για τα οποία όσες φορές σας ακούω να τοποθετήστε εδώ στη Βουλή, είσαστε από τους ανθρώπους οι οποίοι λέτε, ότι κακώς μέχρι στιγμής έχουμε πάρει αυτές τις πρωτοβουλίες που έχουμε πάρει, διότι αυτές πλήττουν αυτούς οι οποίοι είναι οι πιο ευαίσθητοι.
Λέω, λοιπόν, ότι η συζήτηση που διεξάγεται, είναι μια συζήτηση πολιτικών σκοπιμοτήτων, είναι μια συζήτηση η οποία δεν οδηγεί στη διατύπωση μιας πρότασης που θα μπορούσαμε να εξετάσουμε - κι εάν πραγματικά η πρόταση αυτή μπορεί να παράγει το επιθυμητό αποτέλεσμα- και τι εννοώ λέγοντας «μπορεί να παράγει το επιθυμητό αποτέλεσμα;» Μπορεί πραγματικά να διευκολύνει την προσπάθεια που κάνει η χώρα για να πετύχει το δημοσιονομικό στόχο της, τότε βεβαίως και θα την εξετάζαμε.
Εκτός, βέβαια, εάν κινήστε σε μια άλλη λογική. Αν δεν σας ενδιαφέρει πώς η χώρα θα μειώσει τα ελλείμματα, δεν σας ενδιαφέρει εάν η χώρα θα πετύχει τους στόχους της, και πιστεύετε ότι η χώρα μπορεί να συνεχίσει να πορεύεται με ελλείμματα τα οποία οδηγούν σε διόγκωση του χρέους, το οποίο χρέος βεβαίως, εάν το αφήνει κάποιος ανεξέλεγκτο, μπορεί κάποια στιγμή να φτάσει σε ένα επίπεδο που όχι μόνο δεν θα είναι διατηρήσιμο αλλά θα είναι για καταστροφικό για το μέλλον και την πορεία της χώρας.
Εμείς, δεν πιστεύουμε σε αυτήν την προσέγγιση. Εμείς θεωρούμε ότι έχουμε υποχρέωση απέναντι στους Έλληνες πολίτες να αντιμετωπίσουμε τα προβλήματα τώρα. Όταν διαπιστώνουμε αποκλίσεις στα έσοδα, παίρνουμε εκείνες τις πρωτοβουλίες που θα μας επιτρέψουν να αναπληρώσουμε, να αποκαταστήσουμε έσοδα που δεν εισπράττονται. Παίρνουμε πρωτοβουλίες και παρεμβάσεις που θα μας επιτρέψουν να πετύχουμε αυτό το στόχο, γιατί θεωρούμε ότι η χώρα μας θα πρέπει να πετύχει και τους δημοσιονομικούς στόχους, αλλά και να επαναφέρει την οικονομία σε θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης για να μπορέσει να δώσει μια και καλή απάντηση στο πρόβλημα με το οποίο βρίσκεται αντιμέτωπη.
