Αθήνα, 4 Αυγούστου 2011
Σχόλιο του Αντιπροέδρου της Κυβέρνησης και Υπουργού Οικονομικών κ. Ευ. Βενιζέλου στη συνεδρίαση της Ολομέλειας
Μονή συζήτηση επί της αρχής, των άρθρων και του συνόλου του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Οικονομικών «Τροποποίηση της συνταξιοδοτικής νομοθεσίας του Δημοσίου – Ρυθμίσεις για την ανάπτυξη και τη δημοσιονομική εξυγίανση – Θέματα αρμοδιότητας Οικονομικών, Πολιτισμού και Τουρισμού – Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης»
Ευ. Βενιζέλος: Κύριε Πρόεδρε, ήμουν στο χώρο της Βουλής σε πολύ κρίσιμες συσκέψεις για τα θέματα που αφορούν την οικονομία της χώρας και δεν έχω παρακολουθήσει τη συζήτηση και δεν θα ήθελα να αδικήσω κανέναν έχοντας δευτερογενή πληροφόρηση για τα όσα είπε ο κ. Κεφαλογιάννης και ο κ. Παπαδημούλης.
Επειδή τα θέματα αυτά είναι πάρα πολύ σοβαρά και ο καθένας πρέπει να μετράει τις λέξεις του, θα ήθελα κατά παρέκκλιση του Κανονισμού να τους δώσετε ξανά το λόγο, να πουν τον πυρήνα έστω της επιχειρηματολογίας τους εδώ ενώπιόν μου, για να λάβουν απάντηση αυτοί και κυρίως για να μπορέσω να δώσω απάντηση στον ελληνικό λαό, ο οποίος έχει μεγαλύτερη ωριμότητα, μεγαλύτερη σοβαρότητα και μεγαλύτερη υπευθυνότητα από ορισμένους εκπροσώπους πολιτικών κομμάτων.
Α’ παρέμβαση του Αντιπροέδρου της Κυβέρνησης και Υπουργού Οικονομικών κ. Ευ. Βενιζέλου σε ομιλία του κ. Μ. Κεφαλογιάννη (ΝΔ)
Μονή συζήτηση επί της αρχής, των άρθρων και του συνόλου του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Οικονομικών «Τροποποίηση της συνταξιοδοτικής νομοθεσίας του Δημοσίου – Ρυθμίσεις για την ανάπτυξη και τη δημοσιονομική εξυγίανση – Θέματα αρμοδιότητας Οικονομικών, Πολιτισμού και Τουρισμού – Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης»
Ευ. Βενιζέλος: Κύριε Πρόεδρε, επί του Κανονισμού υπάρχει ένα πολύ σοβαρό θέμα. Ο κ. Κεφαλογιάννης λαμβάνει το λόγο ως αναπληρωτής του Προέδρου της Νέας Δημοκρατίας και λαμβάνοντας το λόγο στο όνομα του κ. Σαμαρά και ως θεσμικός εκπρόσωπος του Κόμματός του, χυδαιολογεί, συκοφαντεί, ψεύδεται και υποβαθμίζει το επίπεδο αυτής της Αίθουσας.
Όπως, λοιπόν, παίρνει το λόγο και ζητά να έρθει ο Πρόεδρος της Βουλής, εγώ παίρνω το λόγο και ζητώ να έρθει ο κ. Σαμαράς στην Αίθουσα. Ζητώ να έρθει ο κ. Σαμαράς στην Αίθουσα για να κάνουμε το διάλογο πολιτικά με ευπρέπεια και θεσμικότητα, όπως το επιβάλλουν οι περιστάσεις.
Θεωρώ ότι είναι μια παθογένεια αυτό που συμβαίνει εδώ με το λόγο που αναπτύσσει ο κ. Κεφαλογιάννης. Θα αγνοήσω παντελώς όσα λέει προσωπικά και θα απαντήσω στην ουσία του θέματος, το οποίο έχει κορυφαίες διαστάσεις. Εδώ μέσα λέγονται πράγματα με προχειρότητα και ανευθυνότητα τα οποία έχουν επιπτώσεις στην ουσία της δημοσιονομικής και οικονομικής κρίσης της χώρας.
Όμως, ήθελα να σας παρακαλέσω να ζητήσετε από τον Αρχηγό της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης να έρθει στην Αίθουσα.
Β’ παρέμβαση του Αντιπροέδρου της Κυβέρνησης και Υπουργού Οικονομικών κ. Ευ. Βενιζέλου σε ομιλία του κ. Μ. Κεφαλογιάννη (ΝΔ)
Μονή συζήτηση επί της αρχής, των άρθρων και του συνόλου του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Οικονομικών «Τροποποίηση της συνταξιοδοτικής νομοθεσίας του Δημοσίου – Ρυθμίσεις για την ανάπτυξη και τη δημοσιονομική εξυγίανση – Θέματα αρμοδιότητας Οικονομικών, Πολιτισμού και Τουρισμού – Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης»
Ευ. Βενιζέλος: Δεν με απασχολεί το τι λέει ο κ. Κεφαλογιάννης. Δεν έχω διάλογο μαζί του. Δικαιούμαι να μην απαντώ στον κ. Κεφαλογιάννη ως άτομο. Στη Νέα Δημοκρατία ως Αξιωματική Αντιπολίτευση υποχρεούμαι και οφείλω να απαντήσω. Και θα απαντήσω.
Θεωρώ ότι η Νέα Δημοκρατία αδικείται αυτήν τη στιγμή. Αδικείται πολιτικά. Δεν θεωρώ ότι αυτές είναι οι θέσεις της Νέας Δημοκρατίας. Αρνούμαι να πιστέψω ότι η Αξιωματική Αντιπολίτευση δημιουργεί στη Βουλή τέτοιο θέμα για το ευαίσθητο πεδίο της τραπεζικής πίστης. Αρνούμαι να το πιστέψω. Δεν θεωρώ ότι υπάρχει παρόμοια οδηγία και εντολή του Αρχηγού της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης.
Και προκειμένου να πάμε στα ουσιώδη -διότι στο θυμικό ενός προσώπου θυσιάζουμε τα ουσιώδη της χώρας- θέλω να παρακαλέσω τον Πρόεδρο της Βουλής να ενημερώσει τον Αρχηγό της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης να έρθει στην Αίθουσα.
Κεντρική ομιλία του Αντιπροέδρου της Κυβέρνησης και Υπουργού Οικονομικών κ. Ευ. Βενιζέλου στη συνεδρίαση της Ολομέλειας
Μονή συζήτηση επί της αρχής, των άρθρων και του συνόλου του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Οικονομικών «Τροποποίηση της συνταξιοδοτικής νομοθεσίας του Δημοσίου – Ρυθμίσεις για την ανάπτυξη και τη δημοσιονομική εξυγίανση – Θέματα αρμοδιότητας Οικονομικών, Πολιτισμού και Τουρισμού – Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης»
Ευ. Βενιζέλος: Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, φοβούμαι ότι παρά τις προσπάθειες που καταβάλουμε δεν έχει εμπεδωθεί η συνείδηση επείγοντος και κινδύνου που πρέπει να κυριαρχεί στη χώρα.
Ελπίζω ότι όλοι είστε ενήμεροι για τα βασικά ειδησεογραφικά δεδομένα. Η Ευρωζώνη υφίσταται τις τελευταίες ημέρες μία οργανωμένη επίθεση στον πυρήνα της. Αυτή τη στιγμή, μεγάλες χώρες, χώρες που κυριαρχούν όχι απλώς στην ευρωπαϊκή, αλλά στην παγκόσμια οικονομία, όπως η Ιταλία, η Γαλλία, η Ισπανία, χώρες που ανήκουν στις μεγαλύτερες οκτώ οικονομίες του κόσμου υφίστανται μία πρωτοφανή μεταχείριση στις αγορές χρήματος και κεφαλαίου. Το κόστος του δημόσιου δανεισμού τους εκτινάσσεται και αυτό συνάπτεται απολύτως με την υπό εφαρμογή απόφαση της 21ης Ιουλίου, που έλαβε η Σύνοδος Κορυφής της Ευρωζώνης για να αντιμετωπίσει την πρωτοφανή κρίση στην Ευρωζώνη, αλλά κυρίως το μεγάλο δημοσιονομικό πρόβλημα της Ελλάδος, για να δώσει μία οριστική απάντηση στις αγορές σε σχέση με τη βιωσιμότητα του ελληνικού δημόσιου χρέους, προκειμένου η ελληνική περίπτωση και στη συνέχεια η πορτογαλική και η ιρλανδική να μην λειτουργούν ως όχημα ή ως πρόσχημα για τη γενίκευση και την επίταση αυτής της επίθεσης.
Σας είπα χθες ότι απαιτεί επαγγελματισμό, προσοχή, ευθύνη, επινοητικότητα η εφαρμογή των αποφάσεων της 21ης Ιουλίου, ότι αυτή τη στιγμή έχει κινητοποιηθεί ένας τεράστιος μηχανισμός που περιλαμβάνει τα κράτη-μέλη της Ευρωζώνης, τα βασικά κράτη-μέλη του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, το EFSF, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο ως τέτοιο και όλο τον ιδιωτικό τομέα, όλες τις τράπεζες του κόσμου, τη Διεθνή Ένωση Τραπεζών, το IIF, όλα τα ασφαλιστικά ταμεία τα οποία κατέχουν ομόλογα χωρών της Ευρωζώνης και τις ασφαλιστικές εταιρείες. Σας είπα χθες ότι για ένα αρκετά μακρύ διάστημα, μέχρι το τέλος Σεπτεμβρίου, πρέπει αυτό το βρέφος που έχουμε βάλει μέσα στη θερμοκοιτίδα να το προσέξουμε, να το φροντίσουμε, προκειμένου να επιβιώσει και να αναπτυχθεί.
Ένας βασικός παράγοντας αυτού του συστήματος είναι οι ελληνικές τράπεζες. Οι ελληνικές τράπεζες κομίζουν μεγάλο αριθμό ομολόγων, μαζί με τα ελληνικά ασφαλιστικά ταμεία, και η αγωνία όλων μας ήταν τις προηγούμενες εβδομάδες η διασφάλιση της ρευστότητας και της κεφαλαιακής επάρκειας των ελληνικών τραπεζών. Αυτό αφορά πρωτίστως τις έξι μεγάλες τράπεζες που καλύπτουν τη συντριπτική πλειοψηφία του συστήματός μας, αλλά και τις μικρότερες τράπεζες, ακριβώς γιατί αυτό που μας ενδιαφέρει είναι η συστημική ευστάθεια.
Έχουν καταλάβει οι επενδυτές, πρωτίστως έχουν καταλάβει οι καταθέτες, ότι έχουν αλλάξει τα δεδομένα, ότι αυτό που λέω δημόσια και στην Ελλάδα και στο εξωτερικό πως το ελληνικό τραπεζικό σύστημα είναι το ασφαλέστερο τραπεζικό σύστημα στην Ευρώπη, γιατί είναι θωρακισμένο πολλαπλώς και θεσμικά και χρηματοοικονομικά, ισχύει. Μετά από χρόνια, για πρώτη φορά μετά το 2008 και αφού έχουμε χάσει από τις τράπεζές μας περισσότερα από 70 δισεκατομμύρια καταθέσεων, αρχίζει δειλά-δειλά η αντίστροφη πορεία, αρχίζουν οι καταθέτες να επιστρέφουν στις ελληνικές τράπεζες.
Η συστημική ευστάθεια αφορά μικρούς και μεγάλους, αφορά τα νομικά πρόσωπα, τα πιστωτικά ιδρύματα. Είμαι βέβαιος πως δεν είναι καθόλου δύσκολο να καταλάβει κανείς ότι είναι άλλο πράγμα η τράπεζα, άλλο πράγμα οι μέτοχοι, άλλο πράγμα οι βασικοί μέτοχοι, άλλο πράγμα οι διοικούντες, τα μέλη των διοικητικών συμβουλίων, εκτελεστικά και μη εκτελεστικά, άλλο πράγμα οι εργαζόμενοι, άλλο πράγμα το καταθετικό κοινό και φυσικά αυτό που έχει σημασία είναι η νομική οντότητα, το νομικό πρόσωπο, η ευστάθεια του νομικού προσώπου κάθε τράπεζας.
Τις τελευταίες τρεις ημέρες μία συγκεκριμένη εφημερίδα, η εφημερίδα «Ελευθεροτυπία» αποδύεται σε μία επίθεση συστηματική, όχι απλά και μόνο κατά μιας μικρής τράπεζας που ο βασικός μέτοχός της αυτή τη στιγμή ελέγχεται από τις αρμόδιες διοικητικές και δικαστικές αρχές, αλλά κατά του τραπεζικού συστήματος συνολικά.
Δεν θέλω να μιλήσω για το τι συμβαίνει στο χώρο των Μέσων Ενημέρωσης επιχειρηματικά, δεν θέλω να μιλήσω για τις σχέσεις ορισμένων επιχειρήσεων Μέσων Ενημέρωσης με το τραπεζικό σύστημα. Πάντως, αυτό το τραπεζικό σύστημα είναι που κρατάει στη ζωή πάρα πολλές επιχειρήσεις και στο χώρο των Μέσων Ενημέρωσης.
Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, η Κυβέρνηση, ο Πρωθυπουργός, εσείς που συγκροτείτε τη Βουλή των Ελλήνων και εγώ που αυτή τη στιγμή επιτελώ τα δυσβάσταχτα καθήκοντα του Υπουργού Οικονομικών της χώρας μας, δεν απειλούμεθα και δεν εκβιαζόμαστε, γιατί δεν χρωστάμε σε κανέναν τίποτα. Ο καθένας σας μπορεί να κάνει τη δήλωση αυτή, την κάνω εκ μέρους του, την κάνω πρωτίστως στο δικό μου όνομα. Δεν απειλούμαι, δεν εκβιάζομαι, κάνω τη δουλειά μου στο όνομα του Έθνους.
Θα διακρίνουμε εδώ μέσα τα ελάσσονα από τα μείζονα. Κανείς δεν θα παίξει κανένα παιχνίδι εις βάρος της χώρας είτε για να εξυπηρετήσει πολύ μικρά συμφέροντά του -πολύ μικρά και επείγοντα- είτε γιατί θέλει να απολαύσει να καίγονται τα χλωρά μαζί με τα ξερά. Δεν θα γίνει αυτό.
Η Τράπεζα της Ελλάδος, όπως με έχει ενημερώσει η ίδια και μια εμπορική τράπεζα, η οποία διεξήγαγε συναλλαγές με ένα συγκεκριμένο φυσικό πρόσωπο που είναι βασικός μέτοχος στην Proton Bank με ενημέρωσαν, όπως όφειλαν, την Αρχή Διαφάνειας, της οποίας προεδρεύει ο Αντιεισαγγελέας του Αρείου Πάγου, για ορισμένες συναλλαγές του Μαρτίου και Απριλίου του 2010, όχι τωρινές συναλλαγές, όχι της περιόδου αυτής, όχι των ημερών αυτών. Όχι πάντως της περιόδου, μετά την ανάληψη των δικών μου καθηκόντων, στις 17 Ιουνίου.
Η υπόθεση διαβιβάστηκε στην Εισαγγελία Πρωτοδικών Αθηνών, η προϊσταμένη της οποίας παρήγγειλε τη διενέργεια προκαταρκτικής εξέτασης, η οποία και διενεργείται, όπως με ενημέρωσε ο Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου τη στιγμή αυτή. Άρα, ερευνάται η πιθανή τέλεση αδικημάτων από συγκεκριμένα φυσικά πρόσωπα, από το βασικό μέτοχο μιας μικρής τράπεζας και τα απελθόντα ήδη εκτελεστικά μέλη του διοικητικού συμβουλίου της τράπεζας αυτής.
Η Κυβέρνηση δεν ασκεί την εποπτεία του τραπεζικού συστήματος, την εποπτεία την ασκεί η Τράπεζα της Ελλάδος. Η Κυβέρνηση, όμως, έχοντας την ευθύνη για τη λειτουργία της χώρας και η Τράπεζα της Ελλάδος έχοντας την ευθύνη για τη λειτουργία του τραπεζικού συστήματος σημείωσαν με ικανοποίηση ότι μόλις διαβιβάστηκαν τα έγγραφα αυτά από την αρμόδια Ανεξάρτητη Αρχή στον Εισαγγελέα, τα εκτελεστικά μέλη της διοίκησης της τράπεζας αυτής που ελέγχονται, παραιτήθηκαν και τις σχετικές εκτελεστικές αρμοδιότητες ανέλαβαν πρόσωπα άσχετα που δεν μετείχαν στη σύνθεση του διοικητικού συμβουλίου, τα οποία ασκούν εδώ και λίγες ημέρες τη διοίκηση, έχοντας μεγάλη τραπεζική εμπειρία.
Το καταθετικό κοινό αντιδρά με πάρα πολύ μεγάλη ωριμότητα και ψυχραιμία και ως προς την τράπεζα αυτή. Το ελληνικό δημόσιο σε συνδυασμό με τη διατραπεζική αγορά τοποθετεί τα διαθέσιμά του έτσι ώστε να διευκολύνεται η ρευστότητα των ελληνικών τραπεζών. Είναι γνωστό ότι η ρευστότητα αυτή εξαρτάται πρωτίστως από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το Eυρωσύστημα. Είναι επίσης γνωστό ότι η ρευστότητα των τραπεζών δεν συνδέεται μόνο με τη ρευστότητα της πραγματικής οικονομίας των επιχειρήσεων και των νοικοκυριών αλλά και με την κάλυψη των περιοδικών δανειακών αναγκών του ελληνικού δημοσίου, οι οποίες δεν καλύπτονται μόνο με την έκδοση ομολόγων, αλλά καλύπτονται και με την έκδοση εντόκων γραμματίων του δημοσίου.
Τα διαθέσιμα του ελληνικού δημοσίου διακυμαίνονται ανάλογα με τις ληκτότητες των ομολόγων και ανάλογα με τις ληκτότητες άλλων υποχρεώσεων που έχει το ελληνικό Δημόσιο. Όταν όμως και όσο έχει επαρκή ταμειακά διαθέσιμα το ελληνικό δημόσιο οφείλει να συμβάλει στην ενίσχυση της ρευστότητας του συστήματος γιατί αυτό είναι αναπτυξιακά και κοινωνικά ζωτικό για τη χώρα, για τις επιχειρήσεις, για τα νοικοκυριά.
Τα σχετικά ζητήματα δεν ρυθμίζονται σε επίπεδο νόμου. Ρυθμίζονται με μια υπουργική απόφαση του 1997 που είχε εκδοθεί μέσα στις τότε συνθήκες και που συνδέει τη διάθεση των διαθεσίμων του ελληνικού δημοσίου με ένα αυτονόητο στοιχείο που είναι η φερεγγυότητα των τραπεζών.
Σκεφτείτε λίγο λογικά και υπεύθυνα, όπως πάντα στην Αίθουσα αυτή. Είναι δυνατόν το ελληνικό Δημόσιο να θεωρήσει, με βάση τα σημερινά δεδομένα, ότι υπάρχει στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα νομίμως λειτουργούσε τράπεζα που δεν είναι φερέγγυα; Μπορεί να καταλήξει ένα μεσημέρι, όταν διαμορφώνονται οι λογιστικές και ταμειακές εικόνες, ότι δεν επιλέγει για κατάθεση μια τράπεζα γιατί αυτή η τράπεζα δεν είναι φερέγγυα; Όλες οι τράπεζές μας είναι φερέγγυες γιατί στηρίζονται από το ελληνικό δημόσιο, από την Τράπεζα της Ελλάδας και από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.
Η συγκεκριμένη μικρή τράπεζα που διαθέτει καταθέσεις που έχουν εμπιστευτεί καταθέτες 1,8 δισεκατομμυρίων, έχει ενισχυθεί τα τελευταία χρόνια, από το 2008 και μετά και κυρίως το 2008 και το 2010, με 300 εκατομμύρια από το ελληνικό δημόσιο, με τη μορφή προνομιούχων μετοχών, ειδικών ομολόγων και εγγυήσεων που διατίθενται στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Το ελληνικό Δημόσιο είναι από το 2008 προνομιούχος μέτοχος αυτής της τράπεζας και συγκροτεί μόνο του την ειδική γενική συνέλευση των προνομιούχων μετόχων. Το ελληνικό Δημόσιο από το 2008, επί Κυβέρνησης Κωνσταντίνου Καραμανλή, έχει ορίσει επίτροπό του στην τράπεζα αυτή που παρακολουθεί τις εργασίες του Διοικητικού Συμβουλίου.
Το ελληνικό Δημόσιο έχει στρατηγικά χρηματοοικονομικά συμφέροντα διότι έχει επενδύσει πολλά χρήματα -έτσι τα βρήκα εγώ- στην τράπεζα αυτή και έχει θεσμικά συμφέροντα στο όνομα της ευστάθειας του τραπεζικού συστήματος, διότι υπάρχουν καταθέτες. Αυτούς τους καταθέτες τους κοιτάζουμε στα μάτια και τους λέμε ότι είναι ασφαλείς και το ξέρουν, το νιώθουν, το βλέπουν μέσα από τις ρυθμίσεις και τις πρακτικές.
Δεν υπάρχει καμία κανονιστική πράξη η οποία να λέει ότι υπάρχει ένα όριο στην τοποθέτηση των διαθεσίμων, όπως αυτό που επικαλέστηκαν ο τμηματάρχης και ο διευθυντής της αρμόδιας διεύθυνσης του Γενικού Λογιστηρίου. Αυτό που επικαλούνται ως δήθεν κανόνα ότι πρέπει τα διαθέσιμα να τοποθετούνται μέχρι το όριο του 50% των ιδίων κεφαλαίων της τράπεζας, είχε αποφασιστεί σε μια προηγούμενη συνεδρίαση της ίδια επιτροπής, στην οποία μετέχει ο γενικός γραμματέας του Γενικού Λογιστηρίου.
Η ίδια Επιτροπή μπορούσε στην επόμενη συνεδρίαση να πει αυτό που είπε. Δεν υπήρχε κανένας κανόνας, ούτε χρειάζεται πράγματι να προστεθεί και μάλιστα αναδρομικά μια ρύθμιση στην απόφαση του τότε Υφυπουργού Οικονομικών κ. Χριστοδουλάκη το 1997.
Αλλά όταν εγώ βλέπω ότι πριν ανακοινωθεί ότι διενεργείται προκαταρτική εξέταση, στις 14 Ιουλίου, τα χαρτιά αυτά έχουν κυκλοφορήσει, είναι αντικείμενο δημοσιογραφικής αξιοποίησης και έχει υποβληθεί και μήνυση από «Αγανακτισμένους» πολίτες, δεν μπορώ και δεν οφείλω να υποθέσω ότι υπάρχει ένα σχέδιο από κάποιους, που αφορά τη συστημική ευστάθεια του τραπεζικού συστήματος; Και θα κάθομαι να κάνω συζήτηση περί του πώς θα ερμηνεύονται οι νόμοι; Η Βουλή δεν έχει υποχρέωση να αντιδράσει, να συμπαρασταθεί στον Υπουργό και να ρυθμίσει ρητά και κατηγορηματικά το ζήτημα λέγοντας τι; Ότι το ελληνικό δημόσια σε συνεργασία με την Τράπεζα της Ελλάδος και ακολουθώντας τα δεδομένα και τις πρακτικές της διατραπεζικής αγοράς στηρίζει τη ρευστότητα του τραπεζικού συστήματος. Το κάνουμε για τις τράπεζες, οι τράπεζες το κάνουν για μας. Ένα ενιαίο σύστημα είναι υπέρ της εθνικής οικονομίας, υπέρ των επιχειρήσεων.
Ποια άποψη υιοθετούν τα κόμματα της Αντιπολίτευσης; Εάν έχει ακουστεί εδώ μέσα η θέση της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης και είμαι βέβαιος ότι έχει ακουστεί η θέση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ, ποια είναι η θέση αυτή; Τι λένε; Τι προτείνουν; Τι θα έκαναν στη θέση μου, αν ασκούσαν αυτή την αρμοδιότητα και είχαν αυτή την ευθύνη;
Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, κάθε μέρα υπάρχει ένας πόλεμος. Κάθε μέρα πρέπει να λαμβάνονται εκατοντάδες αποφάσεις. Κάθε μέρα πρέπει να στεκόμαστε όρθιοι. Στεκόμαστε και θα στεκόμαστε όρθιοι χάρη σε σας. Και δεν απευθύνομαι μόνο στους Βουλευτές του ΠΑΣΟΚ ή στους Βουλευτές του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού, που στήριξαν και στηρίζουν και πρέπει να είναι υπερήφανοι για την ψήφο τους και να μην νιώθουν ενοχές γιατί ψήφισαν το Μάιο του 2010 υπέρ του πρώτου Εφαρμοστικού Νόμου του Μνημονίου. Υπάρχουν και συνετές τάσεις στην αντιπολίτευση, σε μια αντιπολίτευση που είναι ταξική και σκληρή, όπως αυτή που κάνει το Κομμουνιστικό Κόμμα. Αλλά λέμε όχι στην επιπολαιότητα, όχι προχειρότητα όχι στα μη μετρημένα λόγια.
Συνεχίζω, λοιπόν, λέγοντας ότι είμαι βέβαιος ότι εάν σταθμίζουν οι συνάδελφοι όλα αυτά, θα καταλάβουν ότι ενήργησαν με ένα τρόπο ο οποίος ήταν πιο βιαστικός από ό,τι έπρεπε. Αυτό αφορά και πολύ παλιό μου φίλο και πραγματικά αγαπητό, τον κ. Παπαδημούλη, ο οποίος με το πρώτο δημοσίευμα της «Ελευθεροτυπίας», πριν περιμένει την απάντησή μου, κατέθεσε ερώτηση στη Βουλή.
Δεν άφησε περιθώριο ούτε μιας ώρας να διαβάσει την απάντηση του αρμόδιου Υπουργού. Υιοθέτησε αμέσως το δημοσίευμα. Πολύ ωραία, είναι και αυτό μία μέθοδος. Την ίδια μέρα είχαμε συζήτηση στη Βουλή και την επομένη είχαμε και στην Ολομέλεια και στη διαρκή επιτροπή και με είχατε χθες μετά την κατάθεση της προσθήκης αυτής τέσσερις ώρες στη διαρκή επιτροπή και μπορούσατε να μου κάνετε όλες τις ερωτήσεις, πολιτικές και τεχνικές. Γιατί δεν το κάνατε, κύριοι συνάδελφοι; Τι ήταν αυτό που μεσολάβησε μεταξύ του χθεσινού απογεύματος και του σημερινού πρωινού;
Ας στείλουμε όλοι μαζί ένα μήνυμα στον κόσμο, ότι πορευόμαστε επί τη βάσει ενός σχεδίου, ότι είμαστε ασφαλείς χρηματοοικονομικά και τραπεζικά, ότι εν μέσω ενός κυκεώνα διεθνούς και εν μέσω μιας γενικευμένης ευρωπαϊκής κρίσης, εμείς με αυτό το δυσβάσταχτο δημόσιο χρέος και αυτή τη δημοσιονομική περιπέτεια που ζούμε μπορούμε να πορευθούμε και μπορούμε να τα βγάλουμε πέρα. Και πιστεύω ότι η Βουλή πρέπει να δώσει μία απάντηση και νομοθετικά και πολιτικά σε αυτήν την κατάσταση. Αυτό σας καλώ και σας παρακαλώ να κάνετε, γνωρίζοντας ότι αυτό που κάνετε πιάνει τόπο, ότι είναι για το καλό της πατρίδας.
Είναι πραγματικά κρίμα μετά από είκοσι χρόνια να θεωρούμε ότι η Ελλάδα είναι θεσμικά αθωράκιστη, ότι δεν έχουμε αποκτήσει ούτε τη θεσμική, ούτε την προσωπική ευθύνη που απαιτείται. Αυτήν την άποψη έχουν ορισμένοι συνάδελφοι της Αντιπολίτευσης για τους συναδέλφους της Πλειοψηφίας ή άλλων κομμάτων της Αντιπολίτευσης και για τα μέλη της Κυβέρνησης; Μετά μας φταίνε αυτοί που έχουν αναλάβει επαγγελματικά την αμφισβήτηση του πολιτικού συστήματος, αυτοί που απαξιώνουν και λοιδορούν τον πολιτικό κόσμο; Όταν εμείς οι ίδιοι διατυπώνουμε εδώ έτσι ευκαίρως, ακαίρως τέτοιου είδους κατηγορίες και υπαινιγμούς;
Σκεφθείτε λίγο, γιατί ο στοχασμός είναι αυτός ο οποίος τελικά θα σώσει τη χώρα. Έτσι έχει πει ο εθνικός ποιητής. Και μόνο όταν στοχαστούμε κάπως γιατί φθάσαμε εδώ, το πώς φθάσαμε εδώ και πώς θα φύγουμε από εδώ, μπορούμε να δώσουμε μία απάντηση. Αλλά επειδή ο κόσμος θέλει απαντήσεις, οι οποίες έχουν πρακτικό χαρακτήρα, η πρακτική απάντηση είναι πως ναι το ελληνικό τραπεζικό σύστημα στο σύνολό του είναι ασφαλές και θωρακισμένο.
Α’ απάντηση του Αντιπροέδρου της Κυβέρνησης και Υπουργού Οικονομικών κ. Ευ. Βενιζέλου σε ομιλία του κ. Α. Τσίπρα (ΣΥΡΙΖΑ)
Μονή συζήτηση επί της αρχής, των άρθρων και του συνόλου του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Οικονομικών «Τροποποίηση της συνταξιοδοτικής νομοθεσίας του Δημοσίου – Ρυθμίσεις για την ανάπτυξη και τη δημοσιονομική εξυγίανση – Θέματα αρμοδιότητας Οικονομικών, Πολιτισμού και Τουρισμού – Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης»
Ευ. Βενιζέλος: Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, δεν έχει πάτο το βαρέλι της ανευθυνότητας. Το βαρέλι του δημοσίου χρέους αγωνιζόμαστε να αποκτήσει πάτο, αλλά το βαρέλι της πολιτικής και χρηματοοικονομικής ανευθυνότητας είναι άπατο και λυπάμαι που το λέω.
Ο κ. Τσίπρας μίλησε προηγουμένως σαν να είναι αυτός που επιχαίρει πάνω στα αποκαΐδια της ελληνικής, της ευρωπαϊκής και της παγκόσμιας οικονομίας και τραπεζικής πίστης.
Θέλω να απευθυνθώ στους Έλληνες πολίτες, στους Έλληνες καταθέτες και να τους πω: Μην ακούσετε τίποτα απ’ όσα είπε ο κ. Τσίπρας προηγουμένως, απ’ αυτόν τον κινδυνολογικό, τον προβοκατόρικο, τον ανεύθυνο λόγο. Και είμαι βέβαιος ότι δεν υπάρχει κανείς άνθρωπος στην Ελλάδα και διεθνώς που έχει αίσθηση της οικονομικής πραγματικότητας, της πραγματικότητας του χρηματοπιστωτικού συστήματος που μπορεί να δώσει βάση σε μία τέτοια ανάλυση και σε τέτοιου είδους προτροπές.
Πώς να αντιμετωπίσει η Κυβέρνηση και η Βουλή το φαινόμενο ενός Αρχηγού Κοινοβουλευτικού Κόμματος που έρχεται εδώ και λέει ότι το χρέος μας δεν είναι διαχειρίσιμο, μην μας πιστεύετε ως χώρα, μην μας βοηθάτε, να μην δίνει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο τη δική του βοήθεια -γιατί όρος των καταστατικών διατάξεων του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου είναι να είναι βιώσιμο το χρέος της χώρας που προστρέχει στη βοήθειά του- μην μετέχετε στο σχήμα που έχει διαμορφωθεί στις 21 Ιουλίου για το παγκόσμιο τραπεζικό σύστημα που φιλοδοξεί να συγκεντρώσει ομόλογα ονομαστικής αξίας 150 δισεκατομμυρίων μέχρι το 2020.
Πώς να αντιμετωπίσει κανείς τον κ. Τσίπρα που έρχεται στο Βήμα της Βουλής και χαρακτηρίζει μία τράπεζα που λειτουργεί νομίμως και που της έχουν εμπιστευθεί 1,8 δισεκατομμύρια ευρώ οι καταθέτες, φαλιριμένη τράπεζα;
Δεν έχω τρόπο να αντιμετωπίσω το φαινόμενο αυτό. Δεν υπάρχει φυσιολογικός, συμβατικός τρόπος. Σε ποιόν ανήκει ο τόπος αυτός; Ποιος έχει την ιστορική ευθύνη, την πολιτική για τη διαχείριση της τύχης αυτού του τόπου; Πρόκειται για ντροπή πραγματικά. Ντροπή!
Αν οι στόχοι είναι αμιγώς πολιτικοί, είναι κρίμα να θυσιάζονται σε πολιτικούς στόχους τέτοια μεγάλα μεγέθη για τον τόπο, το λαό, την οικονομία. Πραγματικά.
Η κρίση, λέει ο κ. Τσίπρας, είναι συστημική και απαιτείται συστημική λύση. Ποια θα ήταν η συστημική λύση; Για πείτε μου μία συστημική λύση; Η διαγραφή του χρέους της Ευρωζώνης; Η διαγραφή του χρέους των Ηνωμένων Πολιτειών; Η συντέλεια του οικονομικού κόσμου; Και ποιος θα πληρώσει το κόστος της συστημικής λύσης; Το παγκόσμιο τραπεζικό σύστημα ή οι Γερμανοί καταθέτες ή οι Γερμανοί φορολογούμενοι;
Πραγματικά θέλω να ξέρω ποια είναι η συστημική λύση, να την υιοθετήσουμε και να πάμε να την προτείνουμε στην Ευρωζώνη και δια της Ευρωζώνης στους θεσμούς, όποιους υπάρχουν, αυτής της αχνής παγκόσμιας οικονομικής διακυβέρνησης.
Οι καταθέτες πληρώνουν, οι φορολογούμενοι πληρώνουν, οι πολίτες πληρώνουν τις συστημικές λύσεις. Ποιος έχασε από τις μεγάλες παγκόσμιες χρηματοπιστωτικές κρίσεις; Οι φτωχοί και ανήμποροι έχασαν.
Ποιος θα χάσει αν καταρρεύσει η ελληνική οικονομία και αναγκαστούμε να φύγουμε από το ευρώ; Αυτοί που έχουν βγάλει τις καταθέσεις τους στο εξωτερικό; Αυτοί που έχουν επενδύσει σε ομόλογα και κινητές αξίες εκτός Ελλάδος; Αυτοί που έχουν ακίνητα εκτός Ελλάδος;
Θα χάσουν οι άνεργοι, αυτοί που θα γίνουν άνεργοι επειδή θα κλείσουν οι επιχειρήσεις, ο μεγάλος όγκος των μικρομεσαίων, οι μικρο-ιδιοκτήτες που θα δουν να απαξιώνεται η ιδιοκτησία τους. Θα χάσει ο ελληνικός λαός. Έλεος πια! Βγείτε και πείτε ότι αυτό προτείνουμε. Προτείνουμε το ολοκαύτωμα της ελληνικής οικονομίας.
Ποιο χρέος δεν είναι διαχειρίσιμο; Από το ελληνικό δημόσιο χρέος που είναι 350 δισεκατομμύρια, τα 265 αυτή τη στιγμή βρίσκονται δρομολογημένα να φτάσουν στα χέρια θεσμικών μας εταίρων της Ευρωζώνης, της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Το 75% του ελληνικού δημοσίου χρέους αυτή τη στιγμή είναι δρομολογημένο προς την κατεύθυνση αυτή και μένει μόνο το 25% του δημοσίου χρέους που προσπαθούμε να διαχειριστούμε μέσα από το περιβόητο PSI, το Private Sector Involvement. Και μετέχουν οι τράπεζες. Από τις τράπεζες, ξέρετε, ένα μεγάλο τμήμα το καλύπτουν οι ελληνικές τράπεζες. Και τις ελληνικές τράπεζες τις στηρίζει πάλι ο ευρωπαϊκός δημόσιος τομέας και με την εγγύηση της ιδιωτικής συμμετοχής μέσω του EFSF και με τη ρευστότητα που θα χορηγεί το Ευρωσύστημα και με την ανακεφαλαιοδότηση με χρήματα του δημόσιου τομέα -30 δισεκατομμύρια.
Μας σώζουν ως μηχανισμό αυτοπροστασίας της Ευρωζώνης. Μάλιστα. Μάλιστα, η αδυναμία μας είναι και διαπραγματευτική δύναμη. Αλλά, μέχρι πού μπορεί να φτάσει η χρήση αυτού του επιχειρήματος;
Χαίρεται ο κ. Τσίπρας, επειδή η απόφαση της 21ης Ιουλίου δεν ανέκοψε τις επιθέσεις κατά της Ιταλίας και της Ισπανίας. Γιατί χαίρεται; Εμείς δεν είμαστε μ’ αυτούς που εκτοξεύουν τις ασύμμετρες απειλές διεθνώς. Ασύμμετρος πόλεμος διεξάγεται, όπως με την τρομοκρατία. Από τη μια μεριά, έχουμε κράτη, διεθνείς οργανισμούς και από την άλλη μεριά έχουμε μη ελεγχόμενες οντότητες που δεν απολογούνται πουθενά. Γιατί πρέπει να χαιρόμαστε; Μακάρι να υπήρχαν μηχανισμοί παγκόσμιας οικονομικής διακυβέρνησης. Μακάρι να υπήρχε Συμβούλιο Ασφαλείας χρηματοπιστωτικών και οικονομικών θεμάτων. Μακάρι να είχαν εφαρμοστεί αυτά που είπε το G-20 το 2008. Όμως, δυστυχώς δεν έχουν γίνει.
Εξήγησα επαρκώς ότι το μεγάλο πλεονέκτημα του σχήματος της 21ης Ιουλίου είναι ο μηχανισμός επαναγοράς. Και είπα ότι αυτή η πρώτη μικρή επαναγορά του 12% είναι παράγωγο αποτέλεσμα της εφαρμογής των άλλων κεφαλαίων αυτής της απόφασης. Όμως, ο μηχανισμός υπάρχει και θα εφαρμοστεί. Υπάρχει η δυνατότητα περαιτέρω επιμήκυνσης και περαιτέρω μείωσης του επιτοκίου για τα 65 δισεκατομμύρια που έχουμε ήδη λάβει από το πρώτο δάνειο. Υπάρχουν τα 45 δισεκατομμύρια, τα οποία έχει στα χέρια της η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.
Τον ενοχλούν, όμως, τον κ. Τσίπρα και οι φορολογικές διατάξεις. Γιατί δεν ήρθατε στο διάλογο για το Εθνικό Φορολογικό Σύστημα; Γιατί δεν έρχεστε να μας πείτε ποια μέτρα θέλετε να λάβουμε; Δεν προσέξατε τα μέτρα κατά της φοροδιαφυγής των τελευταίων 45 ημερών; Την κατάργηση του τραπεζικού απορρήτου; Την εκστρατεία κατά των μεγάλων οφειλετών που χρωστούν τα 42 συσσωρεμένα δισεκατομμύρια ληξιπρόθεσμων οφειλών; Την αύξηση της έντασης των τεκμηρίων διαβίωσης και τη δίκαιη μείωση του αφορολογήτου, ώστε να μην κρύβονται στο αφορολόγητο όριο αυτοί που αποκρύπτουν εισοδήματα; Δεν βλέπετε τις αλλαγές στη φορολογική διοίκηση; Την επιστράτευση που προσπαθούμε να κάνουμε για να πετύχουμε το στόχο των φορολογικών εσόδων;
Ναι, δίνουμε τη δυνατότητα να υποβληθούν συμπληρωματικές δηλώσεις και να γίνουν αυτοματοποιημένοι και γρήγοροι έλεγχοι. Θέλετε να αφήσουμε τις χρήσεις ανέλεγκτες και να λέμε ότι έχουμε να παίρνουμε 42 δισεκατομμύρια και του χρόνου να πούμε ότι έγιναν 45 και μετά 50 και να τα βλέπουμε ως αέρινο μέγεθος;
Το αποκορύφωμα, όμως, είναι όλα όσα ειπώθηκαν για το τραπεζικό σύστημα. Δεν σας έχει πείσει η ανάλυσή μου ότι είναι άλλο πράγμα το νομικό πρόσωπο της τράπεζας και άλλο ο οποιοσδήποτε μέτοχος ή οποιοδήποτε μέλος της διοίκησης; Πώς θα προστατεύσουμε τους καταθέτες και την τραπεζική πίστη; Και ποιος σας είπε ότι θα κάνει μία ασύμφορη επιλογή η Τράπεζα Αττικής; Θα κάνει μία συμφέρουσα επιλογή προς όφελός της, προς όφελος των μετόχων της που είναι ασφαλιστικά ταμεία και προς όφελος των καταθετών και δευτερευόντως των εργαζομένων σε αυτή τη μικρή τράπεζα που θα απορροφήσει, εάν ευδοκιμήσουν οι συνομιλίες και αν κριθεί συμφέρουσα αυτή η συναλλαγή.
Αυτό είναι εξυπηρέτηση σε ποιον; Σε αυτόν που οργάνωσε την εκδήλωση για το Λεωνίδα Κύρκο. Σε αυτήν αναφερθήκατε. Το όνομα του Λεωνίδα Κύρκου δεν είπατε. Αυτό είπατε από το Βήμα. Ήρθατε και είπατε, συν τοις άλλοις, στον κολοφώνα αυτής της πρωτοφανούς τοποθέτησης -ότι καταρρέει η χώρα γιατί δεν είναι διαχειρίσιμο το χρέος, ότι καταρρέουν οι φαλιρισμένες τράπεζες, ότι επίκειται ο Αρμαγεδδών- είπατε ότι και ο συγκεκριμένος κύριος που ελέγχεται εισαγγελικά, οργάνωσε την εκδήλωση για τον Λεωνίδα Κύρκο. Μπράβο! Δεν θα σας δώσω εγώ την απάντηση, αλλά σίγουρα φαντάζομαι ότι δεν εννοείτε ότι υπάρχει κάποια συμμετοχή του Λεωνίδα Κύρκου στην υπόθεση αυτή.
Κύριε Τσίπρα, παίζετε εν ου παικτοίς. Αυτά είναι πολύ σοβαρότερα από όλα τα άλλα που έχουν συζητηθεί στην Αίθουσα αυτή! Και εγώ είμαι πάρα πολύ προσεκτικός πάντα και με το ΣΥΡΙΖΑ και με το Συνασπισμό και ξέρετε σε ποιο ύφος μιλήσαμε όταν ήρθατε στο γραφείο μου και με πόση ειλικρίνεια και με ποιο ανοικτό τρόπο σας μίλησα και σας μιλώ για όλα τα πράγματα. Ειλικρινά, δεν καταλαβαίνω γιατί το κάνετε αυτό. Γιατί θυσιάζετε στο βωμό ελασσόνων στόχων μείζονα συμφέροντα του τόπου;
Ναι, πράγματι το ελληνικό Δημόσιο από το 2008 έχει επενδύσει στην πραγματικότητα 300 εκατομμύρια στην Τράπεζα Proton. Καμία απόφαση δεν είναι δική μου. Εγώ, όμως, έπρεπε να διαφυλάξω τα 1.800 εκατομμύρια των καταθετών και τα 300 εκατομμύρια του ελληνικού Δημοσίου. Και θα το κάνω. Και για να το πετύχω αυτό θέλω τη στήριξη της Βουλής, την έγκριση της Βουλής, τη συναίνεση της Βουλής, με απόλυτη διαφάνεια. Πότε άλλοτε έχουν τεθεί με τόσο ευθύ και σαφή τρόπο τα θέματα αυτά; Για ποια άλλη κίνηση χρηματοοικονομικού χαρακτήρα είναι τόσο πολύ και τόσο βαθειά ενημερωμένη η Βουλή;
Τι θέλετε να μου πείτε; Να κάνω τι; Να αποσύρω τις καταθέσεις; Να μετατρέψω τις προνομιούχες μετοχές σε κοινές για να κάνω τι; Να κρατικοποιήσω την τράπεζα αυτή, για να καλύψω πίσω από το κρατικό χρήμα τις ευθύνες που θα διερευνήσει ο εισαγγελέας ή η αρμόδια Αρχή, για να αλλοιώσω την αποτίμηση που θέλει να κάνει η Τράπεζα Αττικής; Να προσδώσω τεχνική αξία στην τράπεζα αυτή; Η τράπεζα είναι ασφαλής. Τη διασφαλίζει το Ευρωσύστημα και η Τράπεζα της Ελλάδος και κάνουμε το καλύτερο. Αλλά δεν θα μπορέσουμε να τα βγάλουμε πέρα έτσι. Δεν θα μπορέσουμε έτσι.
Πράγματι, το πολιτικό σύστημα φταίει για όλα, για το κατάντημα του τόπου, για την απώλεια της αίσθησης του μέτρου και της κρίσης. Το πρόβλημα της οικονομίας είναι πρόβλημα πολιτικό. Πρόβλημα πολιτικό δεν σημαίνει πρόβλημα κυβέρνησης. Σημαίνει πρόβλημα κυβέρνησης και πρόβλημα αντιπολίτευσης, κάθε φορά. Και αναφέρομαι διαχρονικά στις κυβερνήσεις και τις αντιπολιτεύσεις. Νομίζω ότι πρέπει εδώ να μιλήσουμε πια πολύ καθαρά, πολύ σκληρά, με πολύ ευθύ τρόπο και όταν λέμε ότι αναλαμβάνουμε τις ευθύνες μας, αναλαμβάνουμε τις ευθύνες μας.
Εμείς, ως Κυβέρνηση, αναλαμβάνουμε τις δικές μας και καταλογίζουμε, κ. Τσίπρα, σε σας και στο κόμμα σας μεγάλη ευθύνη γι’ αυτήν την επιπόλαιη και ανιστόρητη στάση που δεν προσιδιάζει σε αριστερούς πολίτες, με ιστορική συνείδηση και με αίσθηση του τι σημαίνει κρίση και διαχείριση των κρίσεων. Ειλικρινά εκπλήσσομαι πάρα πολύ δυσάρεστα.
Β’ απάντηση του Αντιπροέδρου της Κυβέρνησης και Υπουργού Οικονομικών κ. Ευ. Βενιζέλου σε ομιλία του κ. Α. Τσίπρα (ΣΥΡΙΖΑ)
Μονή συζήτηση επί της αρχής, των άρθρων και του συνόλου του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Οικονομικών «Τροποποίηση της συνταξιοδοτικής νομοθεσίας του Δημοσίου – Ρυθμίσεις για την ανάπτυξη και τη δημοσιονομική εξυγίανση – Θέματα αρμοδιότητας Οικονομικών, Πολιτισμού και Τουρισμού – Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης»
Ευ. Βενιζέλος: Κύριε Πρόεδρε, ξέρει φαντάζομαι ο Πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ ότι βρίσκομαι στη θέση αυτή, χωρίς να το έχω επιδιώξει και χωρίς να το έχω θελήσει. Σε εκτέλεση καθήκοντος. Δεν θεωρώ ότι διαχειρίζομαι εξουσία. Διαχειρίζομαι ευθύνη. Δεν νιώθω ότι έχω καμία εξουσία. Ούτε με συγκίνησε ποτέ η εξουσία.
Επίσης, δεν εξέλαβα τίποτα από όσα είπατε, κύριε Τσίπρα, ως προσωπική επίθεση εναντίον μου, ούτε καν υπαινικτικά. Δεν έχει κανένα προσωπικό χαρακτήρα η συζήτηση αυτή. Ειλικρινά, δεν θεωρώ ότι είπατε τίποτα που να αναφέρεται σε εμένα προσωπικά. Και προσεκτικός ήσασταν και πάρα πολύ σαφής, ως προς τον πολιτικό χαρακτήρα της κριτικής σας. Δεν έχω κανένα τέτοιο παράπονο και η αντίδρασή μου δεν ήταν καθόλου μα καθόλου προσωπική. Μίλησα στο όνομα της χώρας, στο όνομα της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας, άρα κατά τεκμήριο της Βουλής, στο όνομα του ελληνικού λαού που συνταγματικά τον εκπροσωπούμε εδώ μέσα.
Επαναλαμβάνετε πράγματα, τα οποία δυστυχώς δεν είναι διασταυρωμένα. Λέτε, το ελληνικό Δημόσιο έχει διαθέσιμα 11 δισεκατομμύρια και με αυτά στηρίζει το τραπεζικό σύστημα. Τυχαίνει για λίγες μέρες το ελληνικό Δημόσιο να έχει πράγματι υψηλά ταμειακά διαθέσιμα, επειδή κατεβλήθη μετά από πολλούς κόπους και επειδή η πλειοψηφία της Βουλής ψήφισε το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα και τον εφαρμοστικό νόμο, η περιβόητη πέμπτη δόση του αρχικού δανείου. Επίκειται η λήξη ομολόγου στις 20 Αυγούστου, ύψους 8 δισεκατομμυρίων και τα ταμειακά διαθέσιμα, θα διατεθούν για την κάλυψη των δανειακών αναγκών της χώρας.
Δεν είναι αυτά τα μέσα επίπεδα των ταμειακών διαθεσίμων του ελληνικού Δημοσίου. Οι τράπεζες -ελληνικές και ξένες- αλλά βεβαίως πρώτες οι ελληνικές, στηρίζουν τις τρέχουσες δανειακές ανάγκες του ελληνικού Δημοσίου, καλύπτοντας και υπερκαλύπτοντας τις περιοδικές εκδώσεις των εντόκων γραμματίων του ελληνικού δημοσίου. Άρα, πρέπει να διαχειριζόμαστε με πάρα πολύ μεγάλη προσοχή και σύνεση ένα σύστημα το οποίο είναι ζωτικής σημασίας για τη χώρα.
Λέτε ότι δεν έχουμε να δώσουμε στις επιχειρήσεις, στους πολίτες, περιορίζουμε μισθούς και συντάξεις, αλλά έχουμε δώσει 120 δισεκατομμύρια στο τραπεζικό σύστημα. Δεν έχουμε δώσει 120 δισεκατομμύρια πραγματικά, έχουμε δώσει εγγυήσεις, μη εγγραφόμενες ούτε στο χρέος, ούτε στο έλλειμμα. Έχω μιλήσει και άλλη φορά στη Βουλή για την κβαντομηχανική του δημοσίου χρέους και του δημοσιονομικού ελλείμματος. Δεν γράφονται αυτά ούτε στο έλλειμμα ούτε στο χρέος. Μακάρι να είχαμε τη δυνατότητα να χρησιμοποιήσουμε αυτούς τους μηχανισμούς και για την πραγματική οικονομία, αλλά η ύπαρξη, η λειτουργία και η ρευστότητα των τραπεζών είναι ζωτική έμμεσα, για την πραγματική οικονομία, για επιχειρήσεις και νοικοκυριά.
Είπατε επίσης: Φτιάξτε το δημόσιο πυλώνα. Μα, από πού συγκροτείται το μετοχικό κεφάλαιο της Τράπεζας Αττικής; Από το Ασφαλιστικό Ταμείο Μηχανικών, από το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο και από το Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων. Δημόσιος και κοινωνικός είναι ο πυλώνας που επεμβαίνει, για να αναπτύξει συνέργειες σε σχέση με το δίκτυο και όχι για να σώσει κανέναν ή για να διευκολύνει και να πλουτίσει κάποιος. Προφανώς, οι επιλογές θα είναι οι συμφέρουσες για την τράπεζα που επεμβαίνει και που διασώζει. Προφανώς!
Αλλά, αν ακούγατε, όμως, χθες την τοποθέτησή μου στη Διαρκή Επιτροπή Οικονομικών, θα είχατε σημειώσει ότι και με την Αγροτική Τράπεζα και το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο τώρα, ζητάμε να υπαχθούν σε μια μεταχείριση αντίστοιχη με τις ιδιωτικές τράπεζες. Διότι θεωρούμενες δημόσιες δεν μπορούν να χρηματοδοτηθούν από το Ταμείο Χρηματοδοτικής Σταθερότητας και από τα 30 δισεκατομμύρια που ο ευρωμηχανισμός διαθέτει για τις άλλες τράπεζες.
Οι τράπεζες ανήκουν όλες ανεξαιρέτως στη σφαίρα του δημοσίου συμφέροντος. Αυτό δεν σημαίνει ότι θα τις κρατικοποιήσουμε. Σημαίνει, όμως, ότι θα είναι απολύτως υγιείς με στέρεα κεφάλαια, χωρίς κενά και αυτό έχει πιστοποιηθεί και με τα stress test των προηγούμενων δεκαπέντε ημερών που αφορούν μόνο τις ενενήντα μεγάλες τράπεζες της Ευρώπης. Από την Ελλάδα μετέχουν μόνο οι έξι μεγαλύτερες. Από άλλες χώρες μετέχουν λιγότερες αναλογικά. Το ίδιο θα γίνει και με τον έλεγχο των επισφαλών δανείων που θα διενεργηθεί από ανεξάρτητη εταιρεία, όπως έγινε και στην Ιρλανδία.
Το ελληνικό τραπεζικό σύστημα ελέγχεται πανταχόθεν και διασφαλίζεται πανταχόθεν. Δεν θα βρουν πουθενά οι Έλληνες καταθέτες πιο ασφαλείς τράπεζες από τις ελληνικές, περιλαμβανομένης και της Proton, ναι, αυτής της Proton, που τώρα διέρχεται αυτήν την κρίση και που παλιά μέλη της διοίκησής της ελέγχονται, ο βασικός της μέτοχος ελέγχεται και τελεί υπό συγχώνευση. Αυτής, ναι! Κανείς δεν πρόκειται να χάσει απ’ αυτό. Και ήταν και δελεαστικά τα επιτόκια! Το λέω αυτό γιατί λειτουργεί με περίεργους όρους ανταγωνισμού η χρηματοπιστωτική αγορά. Άρα, έχουν γνώση οι φύλακες.
Ας συμφωνήσουμε κάπου εδώ μέσα για να κλείσει αυτή η συζήτηση. Ας συμφωνήσουμε. Και παρακαλώ να μου επιτρέψετε αυτό να το πω εξ ονόματος όλης της Βουλής, ότι ανεξαρτήτως διαφορών, ανεξαρτήτως αποχρώσεων, χωρίς αμφισβήτηση και χωρίς ερωτηματικά στέλνουμε ένα μήνυμα ευστάθειας και ασφάλειας του ελληνικού τραπεζικού συστήματος. Το μήνυμα αυτό είναι ειλικρινές, δεν είναι ρητορικό. Είναι πρακτικό. Έχει αντίκρισμα σε καταθέσεις, σε χρήματα σε μηχανισμούς ασφάλειας. Ας μείνει αυτή μου η φράση ως το συμπέρασμα αυτής της συζήτησης. Το οφείλουμε νομίζω στον ελληνικό λαό.
