Συνεδρίαση Διαρκούς Επιτροπής Οικονομικών Υποθέσεων, με θέμα ημερήσιας διάταξης: Επεξεργασία και εξέταση του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Οικονομικών
«Επείγοντα μέτρα εφαρμογής Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2012 - 2015»
Ομιλία Αντιπροέδρου της Κυβέρνησης και Υπουργού Οικονομικών
Ευ. Βενιζέλος (Υπ.Οικ.): Κυρία πρόεδρε, σας ευχαριστώ πολύ, ζητάω καταρχάς τη κατανόηση της επιτροπής για τη μικρή μου καθυστέρηση, διότι είχα μια συνάντηση με τον Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος και είχα ενημερώσει την Πρόεδρο της Επιτροπής.
Το νομοσχέδιο εισάγεται ως κατεπείγον, μετά από τη συνεννόηση που είχα κάνει με τους αρχηγούς των κομμάτων της Αντιπολίτευσης. Πιο συγκεκριμένα, για να είμαι ακριβής, με τον αρχηγό της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης και τον Πρόεδρο του ΛΑ.Ο.Σ. και από τα κόμματα που εκπροσωπούνται στη Βουλή, αλλά δεν είναι ομάδες κατά το κανονισμό, με την κυρία Μπακογιάννη της Δημοκρατικής Συμμαχίας. Οι συνεννοήσεις δεν έγιναν απευθείας με τα άλλα κόμματα, γιατί δεν θέλω να δημιουργώ πρόσθετα προβλήματα για να πιέζω, ενώ είναι γνωστές δημοσίως οι τοποθετήσεις τους. Θεωρώ, όμως, ότι υπάρχει ένα φάσμα πολιτικών δυνάμεων, που εν πάση περιπτώσει, είναι πιστές στον ευρωπαϊκό προσανατολισμό της χώρας και στην ανάγκη εφαρμογής του προγράμματος, ανεξαρτήτως αποχρώσεων και επιμέρους παρατηρήσεων ως προς το μείγμα της πολιτικής.
Όπως ξέρετε, έχει αναληφθεί η υποχρέωση της χώρας στο Eurogroup μέχρι τις 30 Ιουνίου να έχει ψηφιστεί το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα Δημοσιονομικής Προσαρμογής και ο Εφαρμοστικός του Νόμος, προκειμένου να υπάρχει μια εργάσιμη ημέρα για τις διευθετήσεις και τις συνεννοήσεις με τους εταίρους μας, ώστε την Κυριακή το απόγευμα, στις 3 του μηνός, το Eurogroup να συζητήσει με τη προσδοκία να δώσει την άδεια για την εκταμίευση της πέμπτης δόσης και τις αναγκαίες διαβεβαιώσεις στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο για το ότι υπάρχει διασφαλισμένη χρηματοδότηση της Ελλάδας για τους επόμενους δώδεκα μήνες, ώστε να πληρούνται οι προϋποθέσεις του κανονισμού του Ταμείου, ώστε αυτό, στις 8 Ιουλίου, στη συνεδρίαση του Διοικητικού του Συμβουλίου, να αποφασίσει την εκταμίευση της δικής του συμβολής στη πέμπτη δόση.
Αυτό θα δημιουργήσει τις προϋποθέσεις, ώστε μέχρι την επόμενη αξιολόγηση και την επόμενη δόση να μπορέσουμε να οργανώσουμε τις δυνάμεις μας και να ετοιμάσουμε, μαζί με τους εταίρους και δανειστές μας, ένα νέο πρόγραμμα, το οποίο θα διασφαλίζει την ολοκλήρωση της προσαρμογής και την ομαλότερη εξέλιξη των πραγμάτων, με στόχο πάντα την έξοδο στις αγορές και την αποκατάσταση της δημοσιονομικής ομαλότητας, δηλαδή, με στόχο να γίνει η Ελλάδα μία φυσιολογική χώρα σε σχέση με τη δυνατότητα κάλυψης των δανειακών αναγκών της, σε σχέση με την παρουσία της μέσα στην Ευρώπη και μέσα στη διεθνή οικονομία.
Αντιλαμβάνομαι ότι ένας τόσο σημαντικός νόμος, κανονικά θα έπρεπε να εισαχθεί με την κανονική διαδικασία. Επειδή, όμως, στη πραγματικότητα, ο εφαρμοστικός νόμος δεν είναι τίποτε άλλο από το μεσοπρόθεσμο διατυπωμένο νομοτεχνικά με τη μορφή κειμένου και άρα, συζητάμε για τα ίδια θέματα για τα οποία συζητάμε επί τη βάση των πινάκων του μεσοπρόθεσμου, πρόκειται για ένα νομοσχέδιο με αριθμούς ή για ένα νομοσχέδιο με λόγια, που αφορούν στο ίδιο ζήτημα. Η συζήτηση είναι ενιαία κατ' ουσίαν και είναι μια συζήτηση άνετη, γιατί θα έχουμε παραπάνω από πέντε συνεδριάσεις αθροιστικά στην Ολομέλεια και η Διαρκής Επιτροπή έχει επίσης συζητήσει διά μακρόν τα θέματα αυτά.
Άρα, η θεματολογία δεν είναι νέα. Τα κόμματα, όπως το περιέγραψα προηγουμένως έχουν συμφωνήσει. Υπάρχει, νομίζω, πλήρης συνείδηση της διαδικαστικής τουλάχιστον ανάγκης να είμαστε συνεπείς στο χρονοδιάγραμμα αυτό που θα ενισχύσει την αξιοπιστία της χώρας και θα μειώσει την πίεση που ασκείται αυτή τη στιγμή, λόγω δυσπιστίας και γι' αυτό παρακαλώ πάρα πολύ την Επιτροπή, να αποδεχθεί το χαρακτηρισμό του νομοσχεδίου ως κατεπείγοντος.
Σας ευχαριστώ πάρα πολύ.
Δευτερολογία Αντιπροέδρου της Κυβέρνησης και Υπουργού Οικονομικών
Ευ. Βενιζέλος (Υπ.Οικ.): Άκουσα τις παρατηρήσεις των κυρίων και κυριών συναδέλφων. Θέλω να είμαι πάρα πολύ ειλικρινής. Δεν ισχύει η κβαντομηχανική του πολιτικού χρόνου. Δεν έχει άλλο πολιτικό χρόνο η Κυβέρνηση, άλλο πολιτικό χρόνο η Αντιπολίτευση και άλλο πολιτικό χρόνο η χώρα. Όλοι κινούμαστε με βάση την ίδια έξη του χρόνου και εδώ στην πραγματικότητα χειριζόμαστε τον ιστορικό χρόνο της χώρας με τον οποίο κανείς δεν μπορεί να παίζει.
Δεν υπήρχε εξ αρχής ως προϋπόθεση για τη συζήτηση στο Eurogroup της 3ης Ιουλίου η ψήφιση και του εφαρμοστικού νόμου πριν από τις 30 Ιουνίου. Γιατί σκλήρυναν οι προϋποθέσεις; Οι προϋποθέσεις σκλήρυναν γιατί τις ημέρες πριν την προηγούμενη συνεδρίαση του Εurogroup η εικόνα που παρουσίασε η χώρα διεθνώς δεν ήταν ευχάριστη, σοβαρή και αξιόπιστη.
Το μεγάλο πρόβλημα της χώρας είναι η πολιτική και κοινωνική σταθερότητα , ώστε οι εταίροι μας, οι αγορές, αυτοί που καλώς ή κακώς βρίσκονται αυτή τη στιγμή δίπλα μας ή απέναντί μας πρέπει να πεισθούν ότι έχουμε σχέδιο, ότι το εφαρμόζουμε, ότι είμαστε ενωμένοι, ότι είμαστε αποτελεσματικοί και ότι σεβόμαστε τα χρονοδιαγράμματα. Άρα, στην πραγματικότητα, η έλλειψη συναίνεσης, η οποία έχει αναχθεί σε κορυφαίο θέμα στα συμπεράσματα του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου και του Eurogroup, έχει επιπτώσεις, όπως είπα και χθες. Έχει επιπτώσεις και για την ουσία των μέτρων, έχει επιπτώσεις για τον πολίτη και για τη χώρα, οικονομικές, εισοδηματικές, αναπτυξιακές, έχει και επιπτώσεις διαδικαστικές.
Μία από αυτές είναι η αναπλήρωση της ελλείπουσας συναίνεσης, η οποία εικονικά δεν υπάρχει κατά τη γνώμη μου, μέσα από την παροχή διαδικαστικών διαβεβαιώσεων της χώρας ότι μπορεί να αποφασίζει και να είναι συνεπής. Όταν έχουμε την αξίωση από τους δανειστές μας να τηρούν το χρονοδιάγραμμα των εκταμιεύσεων και να πάρουν τις αποφάσεις πριν λήξουν τα ταμειακά διαθέσιμα της χώρας, πρέπει και εμείς να είμαστε σε θέση να πάρουμε αποφάσεις με τη μορφή νόμου ψηφισμένου στη Βουλή.
Αυτό νομίζω ότι το αντελήφθη άμεσα στο αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης και το αντελήφθη και ο αρχηγός του ΛΑ.Ο.Σ., γιατί μετά την τηλεφωνική συνομιλία που είχα εξέδωσα δύο ανακοινώσεις. Η μια λέει ότι η Νέα Δημοκρατία συμφωνεί στη διαδικασία ανεξαρτήτως των θέσεων επί της ουσίας. Σεβαστό. Η δε ανακοίνωση που εξέδωσα μετά τη συνομιλία με τον κύριο Καρατζαφέρη ήταν ότι καλούμαι από εκείνον να κάνω τα πάντα ώστε να μην διακινδυνεύσουμε την εκταμίευση της πέμπτης δόσης. Τα κάνω. Το νομοσχέδιο εισάγεται ως κατεπείγον ώστε να είναι ψηφισμένο στις 30 Ιουνίου.
Έρχομαι στη στάση στου ΣΥΡΙΖΑ και του κυρίου Παπαδημούλη. Με τον κύριο Παπαδημούλη μας συνδέει μακρά φιλία. Αντιλαμβάνομαι ότι αυτό που είπε δεν έχει καμία προσωπική χροιά. Ελπίζω ο κ. Παπαδημούλης να έχει καταγράψει ότι μιλώντας ρητά για το ζήτημα του πατριωτισμού, είπα πως θεωρώ ότι όλα τα μέλη της Βουλής των Ελλήνων, χωρίς καμία εξαίρεση, Συμπολίτευσης και Αντιπολίτευσης, έχουμε τον ίδιο πατριωτισμό. Αλίμονο αν αμφισβητούμε ο ένας τον πατριωτισμό του άλλου.
Η συζήτηση για την άσκηση αντισυνταγματικότητας ξεκίνησε με πρωτοβουλία του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος κατηγόρησε την Κυβέρνηση ότι παραβιάζει το Σύνταγμα, τα δικαιώματα της Βουλής, τα δικαιώματα των πολιτών και θίγει το μέλλον της χώρας, άρα θίγει και το μέλλον της πατρίδας και είπα εγώ ότι αυτό είναι μια παρέλκυση. Σκεφτείτε τι θα γίνει εάν δεν ψηφίσουμε και η άσκηση αντισυνταγματικότητας θεωρούσα ότι δεν έχει ως σκοπό να αναδείξει πράγματι πρόβλημα συνταγματικότητας, αλλά να παρεμποδίσει την ομαλή εξέλιξη της διαδικασίας.
Άρα, μη συγχέουμε τον πατριωτισμό, που είναι κοινό καθήκον και κοινό δικαίωμα όλων μας, με ένα χειρισμό κοινοβουλευτικό, σε σχέση με την αντισυνταγματικότητα του νόμου και το άρθρο 100 του Κανονισμού της Βουλής. Πρόκειται για άλλα επίπεδα τοποθέτησης και για άλλα επίπεδα κρισιμότητας των θεμάτων.
Τώρα, αν θεωρείτε ότι επειδή η Κυβέρνηση εφαρμόζει μια συμφωνία με ένα μεγάλο μέρος της Αντιπολίτευσης και με την Ε.Ε., με το Eurogroup, ότι αυτό συνιστά «τσαρλατανισμό», εντάξει. Αυτό είναι ένας χαρακτηρισμός, ο οποίος δεν είναι ευπρεπής και δεν επιτρέπει τον διάλογο κοινοβουλευτικά και πολιτικά, αλλά, τι να κάνουμε, θα προχωρήσουμε με αυτό. Αν θέλετε να πω τη γνώμη μου περί του αν ο ΣΥΡΙΖΑ είναι μία ευρωπαϊκή δύναμη, εγώ έχω μεγαλώσει μέσα στην αντίληψη αυτή, πως η ανανεωτική Αριστερά είναι μια κατεξοχήν ευρωπαϊκή δύναμη, αλλά βλέπω τώρα ότι πρέπει να ξαναγνωριστούμε. Αυτό είπα χθες στην ομιλία μου ότι πρέπει όλοι να ξαναγνωριστούμε.
Ο κ. Παπαδημούλης προφανώς έχει την πεποίθηση ότι μετέχει σε μια φιλοευρωπαϊκή δύναμη. Αυτό χρειάζεται ορισμένες αποδείξεις. Ούτε υπάρχει μια ενιαία αντίληψη περί Ευρώπης. Ο καθένας έχει τη δική του αφήγηση για την Ευρώπη. Υπάρχει μια προοδευτική και μια συντηρητική εκδοχή για την Ευρώπη. Μόνο που η Ευρώπη, πέρα από έννοια και πεδίο πολιτικών και ιδεολογικών αντιπαραθέσεων, είναι συγκεκριμένος μηχανισμός, συγκεκριμένος συσχετισμός, συγκεκριμένοι θεσμοί, συγκεκριμένα χρήματα, συγκεκριμένες διαδικασίες εκταμίευσης. Υπάρχει η Ευρώπη των ονείρων μας και υπάρχει και η Ευρώπη της πραγματικότητας μέσα στην οποία πρέπει να κινηθούμε, ενόψει των συνθηκών και ενόψει του παρόντος συσχετισμού δυνάμεων, που έχει αναδείξει 25 συντηρητικές κυβερνήσεις στα 27 κράτη-μέλη της Ε.Ε..
Άρα, για να μην μακρηγορούμε, μου λέτε «έπρεπε να έχουμε τηρήσει τις διαδικασίες». Μα πώς να έχουμε τηρήσει τις διαδικασίες; Το μεσοπρόθεσμο οριστικοποιήθηκε χθες».
Ντ. Μπακογιάννη (Δη.Συ.): Ποιος φταίει γι’ αυτό;
Ευ. Βενιζέλος (Υπ.Οικ.): Φταίει η καταστατική και υπαρξιακή αντίφαση που ταλαιπωρεί τη χώρα. Διότι, η Κυβέρνηση καλείται να είναι συνεπής στα χρονοδιαγράμματα και να έχει συμφωνήσει στο μεσοπρόθεσμο και να έχει ψηφίσει εγκαίρως το εφαρμοστικό νόμο, κάνοντας τι; Υιοθετώντας τα σκληρότερα δυνατά μέτρα ή προσπαθώντας να βρει τα πιο ήπια δυνατά μέτρα, προκειμένου έχουμε το καλύτερο δημοσιονομικό αποτέλεσμα, δηλαδή, αυτό που πρέπει να έχουμε;
Ντ. Μπακογιάννη (Δη.Συ.): Αναφέρομαι στον Μάρτιο, Απρίλιο και Μάιο. Κάντε λίγη αυτοκριτική.
Ευ. Βενιζέλος (Υπ.Οικ.): Δεν κάνω τίποτε άλλο, παρά μόνον αυτοκριτική. Δεν θέλω συστάσεις περί αυτοκριτικής, διότι αν ξεκινήσουμε την αυτοκριτική, βεβαίως θα πάρουμε τη σειρά μας και έχω και εγώ τη δική μου προσωπικά και έχουμε τη δική μας συλλογικά, αλλά θέλω να δω τη σειρά προτεραιότητας να διαμορφώνεται σωστά και δίκαια. Αφήστε την αυτοκριτική, διότι υπάρχει καιρός του λαλείν και του σιγάλειν.
Τώρα, ας κάνουμε αυτό που πρέπει να κάνουμε, για να είμαστε συνεπείς και να βάλουμε τα πράγματα σε μια τάξη. Δεν αντιλαμβάνομαι τη στάση σας εδώ, κυρία Μπακογιάννη ούτε του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού. Δηλαδή, προσέξτε, αν ακολουθήσετε τη λογική της Ν.Δ. πλήρως, το όποιο κεφάλαιο παράγετε, θα το πορίζεται ο κ. Σαμαράς. Μην πέφτετε σε αυτή την αντίφαση.
Τριτολογία Αντιπροέδρου της Κυβέρνησης και Υπουργού Οικονομικών
Ευ. Βενιζέλος (Υπ.Οικ.): Ευχαριστώ, κ. Πρόεδρε. Άκουσα σε μεγάλο βαθμό τις ομιλίες των εισηγητών των κομμάτων, αλλά ήμουν αναγκασμένος για υπηρεσιακούς λόγους να απουσιάζω ενδιαμέσως, με ενημέρωσε όμως ο κ. Οικονόμου. Θα ήθελα να δώσω μερικές βασικές απαντήσεις και θα έχουμε την ευχέρεια κατά τη συζήτηση του μεσοπρόθεσμου, το απόγευμα στην Ολομέλεια και κατά τη συζήτηση του εφαρμοστικού νομοσχέδιου στην Ολομέλεια να πούμε περισσότερα πράγματα με κάθε λεπτομέρεια.
Όπως είπα και προηγουμένως, το μεσοπρόθεσμο είναι ένα πολυετές προσχέδιο προϋπολογισμών, συνιστά αναμφίβολα μια πολιτική δέσμευση της χώρας σε σχέση με τους επίσημους πιστωτές και εταίρους μας, συνιστά μια δέσμευση της χώρας σε σχέση με τους επιδιωκόμενους δημοσιονομικούς στόχους. Τα πράγματα είναι πάρα πολύ απλά: Πρέπει το ταχύτερο δυνατόν η χώρα να μπορεί να παράγει πρωτογενή πλεονάσματα. Εάν δεν αρχίσουμε να παράγουμε πρωτογενή πλεονάσματα συνεχίζουμε να διογκώνουμε το χρέος, επίσης δεν έχουμε καμία ασφάλεια ότι μπορούμε να επιβιώσουμε δημοσιονομικά ως κράτος, χωρίς εξωτερική βοήθεια. Είναι τόσο απλό. Αυτοί οι αριθμοί, συνεπώς, είναι επιβεβλημένοι, είναι αδήριτοι.
Υπάρχει αναμφίβολα ένα πρόβλημα εσωτερικής κατανομής των βαρών με δίκαιο και ηθικό τρόπο, δηλαδή να πληρώνουν αυτοί που πρέπει και να μην επιβαρύνονται υπέρμετρα αυτοί που δεν πρέπει. Υπάρχει ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα οικονομικής αξιολόγησης των μέτρων, όχι μόνο αξιολόγησης του δημοσιονομικού στόχου αλλά αξιολόγησης των οικονομικών, αναπτυξιακών και κοινωνικών επιπτώσεων, διότι όταν προκαλούμε ύφεση μεγαλύτερη από την προβλεπόμενη κινδυνεύουμε να αυτό-υπονομεύσουμε τον ίδιο τον δημοσιονομικό στόχο.
Αυτά συνιστούν τη βάση της επιχειρηματολογίας μας και στους εταίρους μας. Βεβαίως, ορισμένα γενετικά προβλήματα της ελληνικής δημόσιας διοίκησης και της ελληνικής κοινωνίας είμαστε υποχρεωμένοι να τα αποδεχθούμε διότι δεν είναι ούτε χθεσινά, ούτε σημερινά, είναι ζητήματα που υπάρχουν και αναπαράγονται διαρκώς, θα έλεγα από τη σύσταση του ελληνικού κράτους, δηλαδή δύο αιώνες. Το μείζον θέμα είναι η επικάλυψη των τυπικών χαρακτηριστικών της οικονομίας, της κοινωνίας και της πολιτικής από τα άτυπα χαρακτηριστικά. Πρόκειται για έναν αδυσώπητο αγώνα μεταξύ τυπικής και άτυπης οικονομίας, κοινωνίας και πολιτικής. Αυτό μπορούμε να το πετύχουμε μόνο μέσα από τη γρήγορη προετοιμασία και ψήφιση ενός ριζικά διαφορετικού, Εθνικού Φορολογικού Συστήματος.
Δεν πρόκειται να αλλάξουμε τους δημοσιονομικούς στόχους, το αριθμητικό πλαίσιο, την επιδίωξη πρωτογενών πλεονασμάτων, αλλά μπορούμε στο εσωτερικό αυτών των στόχων να οργανώσουμε σωστά το δικό μας σύστημα και να κάνουμε σωστά και δίκαια, με δημόσιο ήθος, κοινωνική ευαισθησία και αναπτυξιακή προοπτική τις κατανομές που πρέπει.
Χθες είπα κάποια παραδείγματα από τη φορολογία εισοδήματος φυσικών προσώπων. Θα σας πω στις συνεδριάσεις της Ολομέλειας παραδείγματα από τη φορολογία εισοδήματος νομικών προσώπων, από το Φ.Π.Α. και από άλλους ειδικούς φόρους επί των συναλλαγών ή στην κατανάλωση. Θα δούμε τις μεγάλες αντιφάσεις του συστήματος.
Έχουμε αναμφίβολα πρόβλημα δημοσιονομικής διαχείρισης. ‘Εχουμε φτάσει στον έκτο μήνα, έχουμε μπροστά μας το δεύτερο εξάμηνο, υπάρχει προφανής ανάγκη να καλύψουμε την υστέρηση εσόδων και να ανακόψουμε την επιτάχυνση των δαπανών. Στο μέσο του έτους είμαστε στο 32% του στόχου των εσόδων και είμαστε στο 52% του ορίου των δαπανών. Άρα, έχει πολύ μεγάλη σημασία να κινηθούμε γρήγορα και ριζοσπαστικά, όχι μόνο στη θέσπιση του Εθνικού Φορολογικού Συστήματος -που κατά τη γνώμη μου πρέπει να γίνει μέσα στο καλοκαίρι- αλλά και στη χρήση μηχανισμών οι οποίοι θα λειτουργήσουν απροκατάληπτα, γρήγορα, σε συνεργασία με τη δημόσια διοίκηση, χωρίς όμως να βασιζόμαστε μόνο στη δημόσια διοίκηση. Πρέπει να κινηθούμε πιο έξυπνα, πιο ευέλικτα, πιο αποτελεσματικά. Υπάρχει η διεθνής πρακτική, υπάρχει η βούληση και πρέπει να έχουμε μεγάλη κοινωνική στήριξη. Αυτή είναι η φιλοσοφία του πράγματος, έτσι δικαιολογούνται τα φορολογικά μέτρα μέσα στο νομοσχέδιο.
Ερχόμαστε, τώρα, στο οργανωτικό μέρος του νομοσχεδίου. Το μεγάλο θέμα για τους εταίρους μας, είναι οι ιδιωτικοποιήσεις, γιατί η σκέψη είναι πάρα πολύ απλή: Πώς συγκροτείται το επόμενο πρόγραμμα, το οποίο θα μας καλύψει τις δανειακές ανάγκες μέχρι το 2014, σχεδόν το 2015;. Ξεκινώντας με τον πρώτο πυλώνα που είναι τα 50 δισεκατομμύρια της αξιοποίησης της περιουσίας, πηγαίνουμε στον δεύτερο πυλώνα που είναι η συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα, που είναι υπό διαπραγμάτευση τώρα, με πρωτοβουλία των ιδιωτών. Εμείς χαιρετίζουμε και παρακολουθούμε αλλά δεν καθοδηγούμε, δεν ελέγχουμε γιατί είναι απολύτως εθελοντική αυτή η προσπάθεια. Η προσπάθεια αυτή συνθηματικά λέγεται «Βιέννη», αλλά θα δούμε πώς θα εξελιχθεί μετά από τη χθεσινή συνάντηση της Ρώμης. Ο τρίτος πυλώνας είναι το νέο δάνειο, που λογικό είναι οι δανειστές να θέλουν να είναι το μικρότερο δυνατό, άρα θέλουν τη μεγαλύτερη δυνατή συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα και τη σιγουριά των 50 δισεκατομμυρίων.
Από την άλλη πλευρά, εμείς, βεβαίως, πρέπει να έχουμε ένα μηχανισμό στα χέρια μας. Ο μηχανισμός είναι το προϊόν των ιδιωτικοποιήσεων και της αξιοποίησης της ακίνητης περιουσίας, ο οποίος θα μας επιτρέπει πρώτον να συμμετέχουμε στην κάλυψη των δανειακών αναγκών, να έχουμε μια ασφάλεια ταμειακή, και δεύτερον να μπορούμε να μειώσουμε το δημόσιο χρέος, να μειώσουμε το στόχο του δημόσιου χρέους. Αυτά όλα στην προβολή τους εξαρτώνται από ένα θεμελιώδη παράγοντα: την ανάπτυξη, θετικούς ρυθμούς, γιατί έτσι θα έχουμε με ασφάλεια πρωτογενή πλεονάσματα.
Ο δεύτερος παράγοντας είναι να έχουμε ένα λογικό μέσο επιτόκιο, μακροπρόθεσμα, του δημόσιου χρέους. Και αυτό βλέπετε ότι γίνεται. Έγινε με το δάνειο των 110 δισεκατομμυρίων, κάποιους μήνες αργότερα αντελήφθησαν ότι έπρεπε να μειώσουν το επιτόκιο. Άρα, έχει πολύ μεγάλη σημασία να πείσουμε τους συνομιλητές μας ότι αυτό που εννοούμε περί αξιοποίησης δημόσιας περιουσίας, αυτό που λέμε το εννοούμε και φυσικά θεσπίζουμε το νόμο αυτό.
Ο έλεγχος της Βουλής είναι απόλυτος. Θα μπορούσα να πω πολλά επιχειρήματα, θα σας πω ένα πρακτικό επιχείρημα. Η ευθύνη είναι τεράστια. Η ευθύνη της διοίκησης και η ευθύνη της Κυβέρνησης είναι τεράστια. Ποιος αναλαμβάνει την ευθύνη αυτή υπό τις παρούσες πολιτικές και κοινωνικές συνθήκες εάν δεν υπάρχει απόφαση της Βουλής και αν δεν υπάρχει κάλυψη ευθύνης και αν δεν υπάρχει συναίνεση και απόλυτη διαφάνεια; Ποιος; Κανείς. Άρα λοιπόν γι' αυτό προβλέπονται όλες οι κοινοβουλευτικές διαδικασίες. Προβλέπεται το Ελεγκτικό Συνέδριο, προβλέπεται η παρουσία των διεθνών εταίρων μας, οι οποίοι είναι θεσμοί και έτσι θα προχωρήσουμε.
Τώρα, είναι δυνατόν να γίνουν μεγάλες επιλογές, όπως είναι για παράδειγμα η επιλογή της Δ.Ε.Η., αποσυνδεδεμένες από τη συνολική πολιτική. Δηλαδή είναι δυνατόν να ληφθεί μια απόφαση για τη Δ.Ε.Η. που πρέπει βεβαίως να αξιοποιηθεί από την άποψη αυτή χωρίς να έχουμε διαμορφώσει το πλαίσιο του λεγόμενου για παράδειγμα τρίτου ενεργειακού πακέτου; Δεν γίνεται. Άρα επίκειται ο νόμος για το τρίτο ενεργειακό πακέτο.
Υπάρχει ανάγκη μιας ασφάλειας δικαίου για οποιονδήποτε θέλει να μετέχει σε τέτοιες αγορές, άρα είναι αυτονόητα πράγματα για τα θεμελιώδη, για τα μεγάλα στρατηγικά στοιχεία της δημόσιας περιουσίας, τα οποία συνδέονται με μεγάλες κλαδικές πολιτικές, πολιτικές επί του πεδίου. Βεβαίως, είμαστε υποχρεωμένοι να πετύχουμε τους αριθμητικούς στόχους και μπορούμε να τους πετύχουμε, εφόσον πάρουμε τις εξαιρέσεις από το Κοινοτικό Δίκαιο που έχω ζητήσει. Διότι διαφορετικά θα έχουμε πρόβλημα προθεσμιών, αλλά εξαίρεση στις προθεσμίες δεν σημαίνει κάμψη της διαφάνειας, διότι σημασία έχει να γίνεται με απόλυτη διαφάνεια, δημοσιότητα, ορατότητα, αυτό που θέλουμε να κάνουμε.
Οι παρατηρήσεις που έγιναν σε σχέση με την πολεοδομική ταυτότητα των ακινήτων του δημοσίου είναι λίγο άδικες, γιατί το ζήτημα αυτό μας έχει απασχολήσει πάρα πολύ όταν προχωρούσαμε με τα ολυμπιακά έργα, έχουν κριθεί όλα από το Συμβούλιο Επικρατείας, κινούμαστε μέσα στη νομολογία του Συμβουλίου Επικρατείας σε απόλυτη αρμονία.
Και να πω και κάτι το οποίο και εδώ μας δίνει μια πρακτική απάντηση και διασκεδάζει κάθε ανησυχία. Για διατάγματα πρόκειται, διατάγματα κανονιστικά. Έχει κανείς αμφιβολία ότι θα κάμψει την ευαισθησία του και την επαγρύπνησή του το Συμβούλιο Επικρατείας; Δηλαδή ποιος καλύτερα από το πέμπτο τμήμα του Συμβουλίου Επικρατείας που είναι αρμόδιο και για την επεξεργασία των διαταγμάτων και για τα περιβαλλοντικά θέματα θα κρίνει την εναρμόνιση με τη νομοθεσία και με το Σύνταγμα και με τις κοινοτικές οδηγίες; Αυτή την προσπάθεια ποιος θα την κάνει στη χώρα αυτή; Θα την κάνει η Κυβέρνηση, θα την κάνει η διοίκηση του ταμείου; Θα την κάνει η δημόσια διοίκηση; Θα την κάνει το πολιτικό σύστημα; Θα την κάνει η Δικαιοσύνη, θα την κάνουν οι ανεξάρτητες αρχές, θα την κάνει και η κοινωνία, θα την κάνουν και οι οικονομικοί παράγοντες οι οποίοι πρέπει να μετάσχουν στην υπόθεση αυτή.
Ψάχνουμε κεφάλαια στον αραβικό κόσμο, στην Κίνα, προφανώς θα ψάξουμε και στον ελληνισμό εν ευρεία εννοία, στο εφοπλιστικό κόσμο και αλλού, να έρθουν να βοηθήσουν, να μετάσχουν. Δεν υπάρχουν μόνο ευκαιρίες, υπάρχουν και υποχρεώσεις σε τελευταία ανάλυση απέναντι στον τόπο αυτό.
Τώρα, έρχεστε και με ρωτάτε: η καινούργια δανειακή σύμβαση θα έρθει στη Βουλή για κύρωση ή απλώς προς ενημέρωση; Τι έχω πει εγώ; Ότι μακάρι να μπορούσαμε να ψηφίσουμε και το Μεσοπρόθεσμο και τον Εφαρμοστικό με ευρύτατη πλειοψηφία και η πρόσκληση είναι ανοιχτή μέχρι την τελευταία στιγμή. Άρα, πρέπει να είμαστε γρήγοροι και σίγουροι και να μην δημιουργούμε περιττές τριβές. Εμένα με ενδιαφέρει πιο πολύ να αναπτύξω τη συμφωνία επί της διαδικασίας, παρά μια αναποτελεσματική συζήτηση επί της ουσίας αν δεν πρόκειται να καταλήξουμε κάπου. Αυτό όμως αφορά το προκαταρκτικό στάδιο, την ψήφιση του μεσοπρόθεσμου και του εφαρμοστικού νόμου, από το ΠΑ.ΣΟ.Κ. που σηκώνει τον σταυρό αυτό.
Έτυχε να είμαστε Κυβέρνηση, έχουμε εντολή του ελληνικού λαού, έχουμε ευθύνη και έχουμε και ιστορική ευθύνη. Δεν έχουμε την ιστορική ευθύνη όλοι, αλλά έχουμε ένα μερίδιο της ιστορικής ευθύνης.
Μετά, αρχίζει η προετοιμασία του δεύτερου προγράμματος, δεν είναι μόνο η δανειακή σύμβαση. Σας εξηγώ ότι η δανειακή σύμβαση είναι ένα από τα στοιχεία του προγράμματος αυτού. Το πρόγραμμα έχει και άλλους πυλώνες, σας είπα τους τρεις βασικούς. Εμείς θέλουμε να προστεθούν και άλλοι που μας επιτρέπουν να κινηθούμε με μεγαλύτερη ευχέρεια, αλλά πάντως μένουμε στους τρεις βασικούς. Αυτό το πρόγραμμα, θα δούμε τη νομική μορφή θα προσλάβει, αν θα είναι μια δέσμη πολιτικών δεσμεύσεων ή αν θα έχει μια νομική μορφή. Θα σας πω ένα παράδειγμα: ο νέος μηχανισμός χρηματοπιστωτικής σταθερότητας ο ESM, προβλέπεται τώρα σε μια συνθήκη που τροποποιεί τις ιδρυτικές συνθήκες, δηλαδή το παράγωγο δίκαιο της Ε.Ε. Από το 1981 και μετά οι τροποποιήσεις των ιδρυτικών συνθηκών, όπως είναι το ESM ή όπως είναι το Euro plus, ψηφίζονται με ευρύτατη πλειοψηφία. Τον Μάρτη το ψήφισε και ο τότε Συνασπισμός. Υπάρχει καμία αμφιβολία ότι τις νέες συνθήκες αυτές, που είναι διεθνείς συνθήκες, μέρος του πρωτογενούς κοινοτικού δικαίου, θα πρέπει η Βουλή να τις ψηφίσει με ευρυτάτη πλειοψηφία κατά το άρθρο 28;
Υπάρχουν, όμως, άλλα στοιχεία του προγράμματος που δεν ανήκουν τυπικά στο άρθρο 28. Η δανειακή σύμβαση, και η πρώτη και δεύτερη -που μπορεί η δεύτερη να είναι διαφορετική, μπορεί να μην είναι διακρατική- δεν υπάγονται αναγκαστικά στο άρθρο 28 και δεν είναι και κείμενα του Διεθνούς Δημοσίου Δικαίου, δεν είναι συμβάσεις του άρθρου 36 του Συντάγματος.
Ξέρετε πόσες δανειακές συμβάσεις έχει συνάψει τα τελευταία 35 χρόνια το ελληνικό δημόσιο; Ξέρετε τι ανταλλαγές έχει κάνει; Ξέρετε τι ομόλογα έχει εκδώσει η δεν έχει εκδώσει; Γιατί η δανειακή σύμβαση αυτή είναι πιο κρίσιμη από σωρεία άλλων δανειακών συμβάσεων, εκδόσεων ομολόγων, swaps κ.λπ. πού διέπονται την πραγματικότητα από το Ιδιωτικό Δίκαιο και δεν είναι συμβάσεις διεθνείς με την έννοια του όρου στο άρθρο 36 του Συντάγματος. Άρα δεν είναι το πρόβλημα η νομική φύση της δανειακής σύμβασης.
Εγώ σας λέω, λοιπόν, ότι όλο το πρόγραμμα πρέπει να έρθει στη Βουλή. Όλο το πρόγραμμα πρέπει να το έχουμε διαπραγματευτεί με ευρύτατη συναίνεση και συμμετοχή για να δείτε και τι σημαίνει να είσαι μέσα στο χορό, γιατί έξω από το χορό όλοι ξέρουν πολλά τραγούδια. Όταν μπαίνεις μέσα στο χορό και σου χτυπάνε οι άλλοι παλαμάκια και σου λένε χόρεψε, ο ρόλος είναι τελείως διαφορετικός και η χορευτική ικανότητα πρέπει να είναι πάρα πολύ υψηλή.
Άρα λοιπόν όλο το πρόγραμμα με όλα τα επιμέρους συστατικά του πρέπει να το διαπραγματευτούμε μαζί και να το στηρίξουμε Κοινοβουλευτικά όλοι μαζί και το 180 που λέω είναι λίγο. Να έρθει με τον αρμόζοντα τρόπο, ώστε και η αξιωματική αντιπολίτευση και τα κόμματα της ελάσσονος αντιπολίτευσης να αναλάβουν τις ευθύνες τους.
