ΟΜΙΛΙΑ
ΦΙΛΙΠΠΟΥ ΣΑΧΙΝΙΔΗ
ΥΦΥΠΟΥΡΓΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ
ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ
(5 Μαΐου)Συζήτηση επί των άρθρων και του συνόλου του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Οικονομικών «Αναμόρφωση πλαισίου λειτουργίας Ταμείου Παρακαταθηκών και Δανείων, Οργανισμού Διαχείρισης Δημόσιου Χρέους, Δημοσίων Επιχειρήσεων και Οργανισμών, σύσταση Γενικής Γραμματείας Δημόσιας Περιουσίας και άλλες διατάξεις».
Διαπιστώνω από τη συζήτηση που διεξάγεται σήμερα στη Βουλή ότι οι συνάδελφοι της αντιπολίτευσης θέτουν μια σειρά από ζητήματα αναφορικά με τις επιλογές που έκανε η χώρα το τελευταίο χρονικό διάστημα, προκειμένου να αντιμετωπίσει τα προβλήματά της και ιδιαίτερα ο Πρωθυπουργός. Από τον τρόπο, όμως, με τον οποίο τοποθετούνται, διαπιστώνω ότι η επιχειρηματολογία τους έχει λογικά κενά, έχει λογικά άλματα. Θα βάλω μια σειρά από ζητήματα για να είμαστε σίγουροι ότι όλοι καταλαβαίνουμε τι έχει συμβεί το τελευταίο χρονικό διάστημα. Και απευθύνομαι στον κ. Τσίπρα, ο οποίος προηγουμένως έθεσε ορισμένα ερωτήματα.
Κύριε Τσίπρα, υπήρχε κρίση στη χώρα, ναι ή όχι; Υπήρχε δημοσιονομικός εκτροχιασμός, ναι ή όχι; Υπήρχε έλλειμμα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών, ναι ή όχι; Υπήρχε ύφεση στην ελληνική οικονομία, ναι ή όχι; Νομίζω ότι δεν χρειάζεται κανείς να έχει διδακτορικό στα οικονομικά. Οι απαντήσεις σε όλα αυτά τα ερωτήματα είναι «ναι, υπήρχε μια πρωτοφανής κρίση». Μια κρίση, η οποία ξεκίνησε από το εξωτερικό και βρήκε μια οικονομία με σαθρά θεμέλια και την ταρακούνησε συθέμελα.
Ερώτημα δεύτερο: Μπορούσε η Ευρωπαϊκή Ένωση με το θεσμικό πλαίσιο που είχε διαμορφωθεί από τη Συνθήκη του Μάαστριχτ να προστρέξει και να συνδράμει ένα κράτος-μέλος της Ευρωζώνης το οποίο βρέθηκε στο επίκεντρο μίας κερδοσκοπικής επίθεσης; Σ’ αυτό το ερώτημα τηρεί σιγήν ιχθύος ο κ. Τσίπρας και με την τοποθέτησή του δεν μας είπε το παραμικρό. Δεν τόλμησε καν να πει την αλήθεια, ότι δηλαδή η Συνθήκη του Μάαστριχτ δεν προέβλεπε κανέναν μηχανισμό προστασίας. Ακριβώς αυτό είπα, κύριε Τσίπρα, κατά την τοποθέτησή μου, ότι όταν εκδηλώθηκε η κρίση, αναζητήσαμε τη δυνατότητα να προστρέξουμε και να λάβουμε στήριξη και αυτή δεν υπήρχε.
Κύριε Τσίπρα, είχε ή δεν είχε υποχρέωση ο Πρωθυπουργός της χώρας, στην προσπάθειά του να προστατέψει τη χώρα, να κινητοποιήσει τους εταίρους και να αναζητήσει λύση στο πρόβλημα, λύση η οποία δεν προέκυπτε από το υφιστάμενο θεσμικό πλαίσιο; Είχε αυτή την υποχρέωση απέναντι στους Έλληνες πολίτες. Είχε ή δεν είχε υποχρέωση ο Πρωθυπουργός της χώρας, όταν συνειδητοποιούσε ότι είτε ο χρόνος δεν ήταν αρκετός, είτε ότι υπήρχαν αντιδράσεις, αντιστάσεις ή αντιρρήσεις από ορισμένους εταίρους, να αναζητήσει κάθε άλλη εναλλακτική πηγή επίλυσης του προβλήματος; Και αυτή την είχε.
Το αποτέλεσμα απ’ όλα αυτά ποιο ήταν; Ότι τίποτα απ’ αυτά τα οποία λέτε σήμερα - ότι έγιναν κρυφά - δεν έγινε κρυφά διότι ο ίδιος ο Πρωθυπουργός με δηλώσεις του από το 2009 ανέφερε τις επαφές που είχε πραγματοποιήσει και με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και με τους Ευρωπαίους εταίρους και για τη βοήθεια που ζήτησε να παράξει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, την τεχνογνωσία. Είναι δημοσιοποιημένα αυτά. Δεν περιμέναμε ούτε τον κύριο Στρος-Καν να μας τα πει, ούτε κάποια τηλεοπτική εκπομπή να τα αναφέρει. Όλα αυτά υπήρχαν και ήταν δημοσιοποιημένα, όπως δημοσιοποιημένες ήταν και οι επισκέψεις που πραγματοποιήθηκαν στο Υπουργείο Οικονομικών από τα διάφορα κλιμάκια. Χάρη όμως σ’ αυτές τις πρωτοβουλίες που πήρε ο Πρωθυπουργός , η χώρα κατάφερε να εξασφαλίσει τη δανειακή σύμβαση, η χώρα κατάφερε να εξασφαλίσει τα χρήματα που ήταν αναγκαία για να συνεχίσει να λειτουργεί.
Εάν αυτές οι επιλογές δεν ήταν σωστές, όπως λέτε εσείς, τότε να μας πείτε και να μας απαντήσετε στο ερώτημα που σας θέσαμε πάρα πολλές φορές: Εσείς ως ΣΥΡΙΖΑ από πού ακριβώς προτείνατε ότι θα έπρεπε η χώρα να πάει να εξασφαλίσει τη διαφορά των 36 δισεκατομμυρίων που υπήρχε ανάμεσα στις δαπάνες και στα έσοδα; Δεν είναι ούτε ένα ευρώ, ούτε δύο ευρώ. Σας ρώτησε πολλές φορές ο Υπουργός των Οικονομικών: «Κύριε Τσίπρα, μπορείτε να μας υποδείξετε από πού θα μπορούσαμε να αντλήσουμε τα πρόσθετα αυτά χρήματα που έχει ανάγκη η χώρα;». Αν μη τι άλλο, μ’ αυτό τον τρόπο θα προσφέρατε και υπηρεσίες στη χώρα γιατί θα μας δίνατε τη δυνατότητα να αναζητήσουμε μία εναλλακτική πηγή χρηματοδότησης.
Δυστυχώς στους δεκαοκτώ αυτούς μήνες δεν σας άκουσα ούτε μία φορά να λέτε υπεύθυνα ότι «από κει θα μπορούσατε να εξασφαλίσετε αυτά τα χρήματα». Το μόνο που άκουσα από στελέχη της Κοινοβουλευτικής Ομάδας της οποίας ηγείστε είναι να μας λένε να προχωρήσουμε σε «κούρεμα» του χρέους, να μας λένε να προχωρήσουμε σε στάση πληρωμών, να εγκαταλείψουμε τη ζώνη του ευρώ, να βγούμε και να ανατρέψουμε τη ζωή των δέκα εκατομμυρίων Ελλήνων. Εμείς, κύριε Τσίπρα, δεν ήμασταν διατεθειμένοι να το κάνουμε αυτό.
Δευτερολογία
Σεβόμενος την κόπωση των συναδέλφων θα κωδικοποιήσω τις απαντήσεις μου, διότι διαπιστώνω ότι όλοι με υπομονή άντεξαν τη σημερινή συζήτηση. Βλέπω και τον κ. Κουρουμπλή που περιμένει και την τοποθέτησή μου επ’ αφορμή της τροπολογίας που κατέθεσε. Θα ήθελα να ενημερώσω το συνάδελφο που μόλις τώρα μιλούσε, τον κ. Μαρκάκη, ότι λαμβάνω σοβαρά υπόψη την επισήμανση που έκανε, επισήμανση που έκανε άλλωστε και ο συνάδελφος της Νέας Δημοκρατίας κ. Μπούρας, λέγοντας ότι θα προσπαθήσουμε από εδώ και πέρα να καταθέτουμε τις τροπολογίες κατά ένα τέτοιο τρόπο που θα σας δίνει τη δυνατότητα με πολύ καθαρό τρόπο να τοποθετείστε.
Εάν υπάρχουν πράγματα τα οποία μπορούμε να βελτιώσουμε, θα το κάνουμε. Δεύτερον, μπορεί να έχω πολύ μικρό χρόνο θητείας στη Βουλή, αλλά ποτέ δεν υπήρξε στις προθέσεις μου να τοποθετηθώ κατά έναν τρόπο που θα λειτουργήσει προσβλητικά. Είτε μας αρέσει είτε δεν μας αρέσει, στην πολιτική υπάρχει μία γεωγραφία. Η γεωγραφία αυτή κάνει έναν ιστορικό διαχωρισμό που ανάγεται στη Γαλλική Επανάσταση. Μπορείτε να μου πείτε ότι «εμένα προσωπικά δεν μου αρέσει». Όμως όπου κι αν κοιτάξετε, ό,τι κι αν διαβάσετε, θα διαπιστώσετε ότι γίνεται μία αναφορά σε αριστερά, σε δεξιά, ΣΕ κεντροδεξιά και σε κεντροαριστερά κόμματα. Όταν λοιπόν τοποθετούμαι στη Βουλή δεν είναι πρόθεσή μου να προσβάλω ούτε τους Βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας, ούτε του ΛΑ.Ο.Σ., ούτε του Κ.Κ.Ε., ούτε του ΣΥΡΙΖΑ. Μακριά από μένα οποιαδήποτε τέτοια πρόθεση. Εάν λοιπόν θεωρείτε ότι η αφετηρία της διατύπωσης που έκανα ήταν πρόθεσή να σας προσβάλω, ειλικρινά σας λέω, ότι δεν υπήρχε τέτοια πρόθεση.
Όσον αφορά το ζήτημα που έθεσε ο κ. Κεφαλογιάννης, πολλές φορές σας έχω ακούσει να επικαλείστε και να χρησιμοποιείτε ως ένα στοιχείο που καταξιώνει τους συναδέλφους το πόσα χρόνια έχουν υπηρετήσει στη Βουλή. Θα ήθελα, λοιπόν, εδώ να πω το εξής. Τους Βουλευτές δεν τους καταξιώνει ο χρόνος παρουσίας στη Βουλή. Τους Βουλευτές τους καταξιώνει η στάση και η συμπεριφορά τους. Μπορεί να είσαι μία ημέρα Βουλευτής, μπορεί να είσαι και είκοσι χρόνια Βουλευτής. Και θέλω σ’ αυτό να συμφωνήσουμε, γιατί η Βουλή δεν είναι στρατός όπου κυριαρχεί η λογική ότι «ο παλιός είναι αλλιώς». Οι Βουλευτές καταξιώνονται με βάση τη στάση και τη συμπεριφορά τους, όπως είπα, και χαίρομαι που το επισημαίνετε εδώ και το αναγνωρίζετε.
Δύο ζητήματα έβαλαν πολλοί συνάδελφοι και μάλιστα άκουσα με προσοχή αυτά τα οποία είπε ο εισηγητής της Νέας Δημοκρατίας, για το θέμα των τραπεζών. Κύριε Μπούρα, σας άκουσα να λέτε ότι το ΠΑ.ΣΟ.Κ. τήρησε μία στάση επικριτική απέναντι στην πρωτοβουλία που πήρε η Νέα Δημοκρατία ως Κυβέρνηση για το θέμα των εγγυήσεων, οι οποίες δόθηκαν και της στήριξης γενικότερα που δόθηκε κατά την περίοδο που πήρε την πρωτοβουλία η Νέα Δημοκρατία. Να δεχθώ ως ένα βαθμό ότι πολλές από τις εκφράσεις που χρησιμοποιήθηκαν δεν ανταποκρίνονταν στην κρισιμότητα των περιστάσεων. Άλλωστε θα θυμάστε ότι σας προκάλεσα να χρησιμοποιήσετε τη δική μου ομιλία. Εγώ, λοιπόν, σήμερα απευθυνόμενος προς όλους τους συναδέλφους λέω ότι πραγματικά η κριτική που είχαμε ασκήσει τότε ήταν «βάλτε έναν μηχανισμό» -ήταν τα λόγια μου- «βάλτε μια δικλίδα ασφαλείας, που θα μας επιτρέψει να ξέρουμε πού πάνε τα χρήματα». Είναι αυτό που λέει ο συνάδελφός μας, κ. Κουρουμπλής. Μπορούμε να διασφαλίσουμε ότι τα χρήματα αυτά πάνε τελικά στην πραγματική οικονομία; Επιτρέψτε μου να υπερασπιστώ την άποψη ότι με την πρωτοβουλία την οποία παίρνουμε, κάνουμε ένα βήμα παραπέρα και διασφαλίζουμε, με τα δικαιώματα που δίνουμε στον Επίτροπο τον οποίο έχει το Ελληνικό Δημόσιο, το να έχει και το δικαίωμα αρνησικυρίας για σημαντικές αποφάσεις του Διοικητικού Συμβουλίου που αφορούν στη νομική και χρηματοοικονομική κατάσταση του ιδρύματος. Νομίζω ότι βελτιώνει τη δυνατότητα παρέμβασης που έχει το Ελληνικό Δημόσιο πάνω σε σημαντικές αποφάσεις που αφορούν στην ίδια την πορεία του τραπεζικού συστήματος. Γιατί όλοι έχουμε αναγνωρίσει ότι σ’ αυτή την κρίσιμη φάση θα πρέπει να πάρουμε όλες αυτές τις πρωτοβουλίες.
Θεωρώ ότι η τροπολογία που κατέθεσε ο συνάδελφός μου κ. Κουρουμπλής και την συνυπογράφουν άλλοι τρεις Βουλευτές του ΠΑ.ΣΟ.Κ., είναι μια τροπολογία η οποία έχει πολύ ενδιαφέρουσες προτάσεις. Απλώς θέλω να προσθέσω ότι όλες αυτές οι προτάσεις, τις οποίες έχετε καταθέσει, είναι προτάσεις που για να τις φέρουμε Βουλή θα πρέπει να υπάρχει και γνωμοδότηση από αρμόδια ευρωπαϊκά όργανα. Διότι αυτός ο νόμος που έχουμε φέρει –αυτό το ξέρουν άλλωστε κι οι Βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας - προέκυψε από τη σύμφωνη γνώμη και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Επομένως, δεν μπορούμε να παρέμβουμε σ’ αυτόν χωρίς τη σύμφωνη γνώμη της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Εμείς, όμως, θα λάβουμε υπ’ όψιν τις επισημάνσεις τις οποίες κάνετε στην τροπολογία σας.
Πιστεύω ότι με την παρέμβαση την οποία κάνουμε δίνουμε τη δυνατότητα να έχουμε μία καλύτερη, αν θέλετε, παρακολούθηση του πού θα πάνε τα χρήματα τα οποία θα αποκτήσουν μέσω του μηχανισμού των εγγυήσεων. Και πέραν τούτου, δέχομαι αυτό το οποίο είπατε, δηλαδή το να γίνει μία συζήτηση, -άλλωστε θα πρέπει να απευθυνθείτε στην Πρόεδρο της Επιτροπής Οικονομικών Υποθέσεων -να κληθούν οι διοικήσεις των τραπεζών και να ενημερώσουν το Σώμα για το τι πρέπει να γίνει.
Και θα κλείσω με μία επισήμανση πάνω σε κάτι το οποίο είπε ο κ. Μπούρας. Είπατε ότι η Ειδική Γραμματεία θα λύσει τα προβλήματα; Θεωρώ ότι μέχρι τώρα είχαμε κάποια δεδομένα που δεν μας επέτρεψαν ως χώρα να αξιοποιήσουμε και να διαχειριστούμε κατά έναν τρόπο αποτελεσματικό την ακίνητη περιουσία της χώρας. Εμείς πιστεύουμε ότι αυτό αποτελεί μία συμβολή. Μπορεί να μην αποτελεί τη ριζική, την καθοριστική τομή, που θα μας επιτρέπει να αξιοποιήσουμε πιο αποτελεσματικά την ακίνητη περιουσία. Γι’ αυτό και καλούμε όλους τους συναδέλφους να υπερψηφίσουν το νομοσχέδιο αυτό.
