Ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς, Φώτης Κουβέλης, στην ομιλία του στη Βουλή, στο πλαίσιο της συζήτησης για τον Προϋπολογισμό έτους 2010, τόνισε μεταξύ άλλων, τα εξής:
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ«Εξετάζοντας τα βασικά στοιχεία του Προϋπολογισμού (δηλαδή την προβλεπόμενη αύξηση των εσόδων και την μείωση των δαπανών) σε συνδυασμό με την προοπτική να συνεχιστεί η ύφεση της ελληνικής οικονομίας και το 2010, καθώς και τις δαπάνες για συντάξεις και ιατροφαρμακευτική και νοσοκομειακή περίθαλψη που είναι αναγκαίο να καλυφθούν, οι στόχοι του είναι δύσκολο να επιτευχθούν.
Ζωτικής σημασίας στοιχεία σχετικά με τις υποχρεώσεις του κεντρικού κράτους και τις υποχρεώσεις προς την Τοπική Αυτοδιοίκηση, παρουσιάζουν κενά και χαρακτηρίζονται από έλλειψη διαφάνειας. Οι άμεσες οφειλές προς την Τοπική Αυτοδιοίκηση, ανέρχονται στα 583,5 εκ. ευρώ. Σας ερωτώ ευθέως: Θα αποδοθούν στο ακέραιο οι θεσμοθετημένοι πόροι της Τοπικής Αυτοδιοίκησης; Δεσμεύεστε ότι δεν θα μειωθεί ο αναπτυξιακός πόρος της Αυτοδιοίκησης (ΣΑΤΑ) κατά 20%; Θα αποδοθεί η σύμφωνα με το νόμο συμμετοχή του κεντρικού κράτους στο ταμείο του αναπτυξιακού προγράμματος «ΘΗΣΕΑΣ», η οποία ανέρχεται στο 35% της συμμετοχής της Αυτοδιοίκησης σ΄ αυτό;
Αναφέρομαι στην παθογένεια του ελληνικού κράτους, την διαφθορά, ένα φαινόμενο που έχει καταστεί δομικό στοιχείο του πολιτικού συστήματος και των μηχανισμών του. Η αδιαφάνεια και η συναλλαγή έχουν εμποτίσει κάθε πτυχή της κοινωνικής δραστηριότητας.
Πίσω από τη διαφθορά βρίσκεται η σύγκρουση ισχύος και δικαίου, είτε πρόκειται για το «μαύρο» πολιτικό χρήμα, είτε πρόκειται για τη συναλλαγή της οικονομικής με την πολιτική ελίτ. Όταν η οικονομική δύναμη και το συμφέρον υποτάσσουν την ευθύνη των εκπροσώπων του λαού να υπερασπίζονται τα συμφέροντά του, τότε η προσπάθεια για μια ισόνομη κοινωνία ναρκοθετείται.
Η αντιμετώπιση της διαπλοκής δεν είναι θέμα ηθικό, ηθικολογικό ούτε είναι υπόθεση αδιάφθορων και καταγγελιών. Η διαφθορά και η αδιαφάνεια αποτελούν κοινωνικό, πολιτικό και οικονομικό μέγεθος και η αντιμετώπισή τους πρέπει να προχωρήσει με ρήξεις, τομές και συγκρούσεις.
Η αντιμετώπιση της σοβαρής δημοσιονομικής κρίσης της χώρας δεν μπορεί να επιτευχθεί με τη συνέχιση των πελατειακών σχέσεων και εξυπηρετήσεων, των φοροαπαλλαγών του κεφαλαίου, την ανοχή στη φοροδιαφυγή, και την υπόθαλψη του παρασιτικού πλουτισμού από τα χρήματα του δημοσίου.
Είναι απαραίτητη η εφαρμογή μιας πολυεπίπεδης στρατηγικής με τελικό στόχο την αναβάθμιση της δημοκρατίας και την ανάπτυξη του κοινωνικού ελέγχου τόσο στους μηχανισμούς της αγοράς όσο και στους μηχανισμούς της εκτελεστικής εξουσίας.
Ο προϋπολογισμός που κατέθεσε η κυβέρνηση δεν απαντά στα προβλήματα που βιώνει η κοινωνία και στα ερωτήματα, τα οποία οι πολίτες θέτουν και για τα οποία απαιτούνται, εναγωνίως, ξεκάθαρες απαντήσεις. Μια κοινωνία, που αντιμετωπίζει περισσότερο από κάθε άλλη φορά το φάσμα της ανεργίας, τον κίνδυνο των απολύσεων, τον κίνδυνο της επισφαλούς απασχόλησης, το φαινόμενο της φτώχειας.»
