Ομιλία του Πρωθυπουργού, Αλέξη Τσίπρα, στη συζήτηση
για τον Προϋπολογισμό του 2018
Είναι πολύ ενδιαφέρουσα η ανάλυση και τα γραφικά που μας παρουσίασε ο Υπουργός Οικονομικών. Εγώ, όμως, θέλω να ξεκινήσω, κάνοντας μια παρατήρηση στην εισαγωγή της ομιλίας του κ. Μητσοτάκη, ο οποίος αναφέρθηκε σε ένα απόφθεγμα, δήθεν, του Αϊνστάιν, ότι είναι παράνοια να κάνεις τα ίδια πράγματα και να περιμένεις διαφορετικά αποτελέσματα. Μόνο που αυτό δεν το έχει πει ποτέ ο Αϊνστάιν, κύριε Μητσοτάκη.
Είναι από τα γνωστά ψεύτικα αποφθέγματα που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο. Καλό θα ήταν να σας ενημερώσουν οι συνεργάτες σας, που σας έβαλαν να το πείτε. Άλλες φορές το αποδίδουν στον Μπέρναρντ Σω, άλλες φορές κάποιοι στον Αϊνστάιν. Καλό θα είναι να διαβάζουν τα ελληνικά hoaxes οι συνεργάτες σας πριν μιλήσετε, γιατί σας αποδίδουν αποφθέγματα που ποτέ δεν τα έχει πει ο Αϊνστάιν.
Εντάξει, ξέρουμε εσείς είστε άριστος και άρα ό,τι λέτε είναι αυθεντικό, δεν χρειάζεται να το ψάχνετε. Όμως, καλό είναι να ψάχνετε και λίγο.
Όμως, εγώ θα πω, μιας και ξεκινήσατε από αυτό, ότι ίσως είναι η πρώτη φορά μετά από οχτώ χρόνια -γιατί είναι ο όγδοος μνημονιακός προϋπολογισμός- που δεν φαίνεται να κάνουμε καθόλου τα ίδια πράγματα σε αυτή τη Βουλή.
Διότι είναι η πρώτη φορά στα οχτώ χρόνια όπου όλως παραδόξως, ξαφνικά λίγο πριν τον Προϋπολογισμό δεν ήρθαν οι θεσμοί να μας πουν ότι για τον επόμενο χρόνο χρειάζονται νέα δημοσιονομικά μέτρα. Είναι η πρώτη φορά.
Επίσης, είναι και η πρώτη φορά που ξέρουμε με βεβαιότητα ότι αυτός είναι ο τελευταίος μνημονιακός προϋπολογισμός που ψηφίζεται στο ελληνικό Κοινοβούλιο. Άρα, κάνουμε άλλα πράγματα και θα έχουμε -είναι βέβαιο- διαφορετικά αποτελέσματα.
Η χώρα μετά από μια μεγάλη και οδυνηρή περιπέτεια αφήνει πίσω της μια εποχή που είναι βέβαιο ότι κανείς δεν θα θέλει να τη θυμάται, μια εποχή σκληρής λιτότητας, βαθιάς ύφεσης, αποεπένδυσης, κυρίως τα πρώτα χρόνια, ταπείνωσης και αναξιοπρέπειας, μια εποχή που τα κλειδιά των αποφάσεων για την οικονομία δεν τα είχαν οι αιρετοί, τα είχαν οι δανειστές μας.
Μετά από οχτώ ολόκληρα χρόνια η Ελλάδα επιστρέφει.
Επιστρέφει, ανακτώντας την οικονομική της αυτοδυναμία, ανακτώντας το κύρος της στη διεθνή σκηνή και το κυριότερο, έχοντας την ευκαιρία να απαλλαγεί από τις παθογένειες του παρελθόντος που μας οδήγησαν σε αυτή την τρομακτική περιπέτεια.
Έχοντας ολοκληρώσει επιτέλους μια δύσκολη δημοσιονομική προσαρμογή, έχοντας τα τελευταία δυόμισι χρόνια ανακτήσει αξιοπιστία στη διαχείριση των δημόσιων πόρων και ταυτόχρονα έχοντας υλοποιήσει δομικές μεταρρυθμίσεις, που ποτέ κανείς δεν τόλμησε να υλοποιήσει σε αυτόν εδώ τον τόπο, στη δημόσια διοίκηση, στους ελεγκτικούς μηχανισμούς, στη δικαιοσύνη, στο πολιτικό σύστημα, στο πεδίο των δικαιωμάτων και των ελευθεριών, παντού.
Και σήμερα, που αυτές οι μεταρρυθμίσεις αρχίζουν σιγά σιγά να εμφανίζουν τα πρώτα σημάδια και να αποδίδουν καρπούς, η Ελλάδα έχει μια εντελώς διαφορετική εικόνα στη διεθνή κοινή γνώμη από αυτή που μας αφήσατε εσείς πριν από τρία χρόνια.
Παραλάβαμε μια χώρα με άδεια ταμεία, το «μαύρο πρόβατο» της Ευρώπης, με ανεργία κοντά στο 27%, με μηδενική αξιοπιστία απέναντι στους εταίρους, αλλά και στις διεθνείς αγορές, με τα επιτόκια δανεισμού για τα δεκαετή ομόλογα να αγγίζουν το 8%, με μια Κυβέρνηση τότε που είχε δεσμευθεί όχι σε υπερβολικά, αλλά σε τρελά για τα μακροοικονομικά δεδομένα πλεονάσματα του 4%, του 4,2%, του 4,5% για τα αμέσως επόμενα χρόνια, ενώ αδυνατούσε να καλύψει ακόμη και τους τρέχοντες δημοσιονομικούς στόχους και είχε παρατήσει έξι και επιπλέον ολόκληρους μήνες τη διαπραγμάτευση τότε για την περιβόητη πέμπτη αξιολόγηση.
Παραλάβαμε μια χώρα που είχε μπει στο γύψο με μέτρα συνολικά ύψους, από το 2010 έως το 2014, 65 δισεκατομμυρίων ευρώ, μέτρα που είχαν βυθίσει την οικονομία σε μια πρωτοφανή στα χρονικά -για χώρα που δεν βρίσκεται σε πόλεμο- ύφεση, που συρρικνώθηκε το 25% του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος σε μια τετραετία, ενώ την ίδια περίοδο χάθηκε το 40% του εισοδήματος των μισθωτών και των συνταξιούχων.
Αυτή τη χώρα παραλάβαμε, που την βάλατε στον γύψο της ύφεσης και της καταστολής -για να μην τα ξεχνάμε και αυτά- καθώς κυβερνούσατε με Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου και με τα ΜΑΤ και τα δακρυγόνα στην πλατεία Συντάγματος.
Τα ξεχνάτε όμως, αυτά.
Όμως, είναι ενδιαφέρουσα αυτή η συζήτηση που άνοιξε, για μια ακόμα φορά μέσα από παράφραση μιας τοποθέτησης -καθ’ όπως συνέφερε τα Μέσα που την παρέφρασαν- του Προέδρου της Βουλής. Είναι πολύ ενδιαφέρον όμως, αυτό που ξεκίνησε και στο συνέδριό σας συνεχίστηκε.
Να συγκρίνουμε, λοιπόν, τι παραλάβαμε και ποιος τότε ήταν αυτός που σας έριξε. Διότι αυτός που σας έριξε ήταν ο ελληνικός λαός, γιατί δεν άντεχε άλλο αυτό το πολιτικό σύστημα που λεηλάτησε και χρεοκόπησε τη χώρα, να το βλέπει αγκαζέ και δεσμευμένο από τις κοινές αμαρτίες, να συνεχίζει για πολύ τη λεηλασία.
Γιατί η λεηλασία συνεχίστηκε και στα χρόνια των δύο πρώτων μνημονίων και στα χρόνια της κρίσης, που υποτίθεται ότι έπρεπε όλοι να σφίξουν το ζωνάρι. Κάποιοι δεν το έσφιγγαν, όμως.
Και έδωσε σε εμάς εντολή, στην αρχή εντολή πράγματι σκληρής διαπραγμάτευσης, εντολή που τηρήσαμε και υλοποιήσαμε μέχρι κεραίας το πρώτο εξάμηνο, παρά τις συνθήκες ασφυξίας, που τεχνηέντως είχατε δημιουργήσει προσδοκώντας βεβαίως ή και σχεδιάζοντας τη βίαιη πτώση μας, τη λεγόμενη παρένθεση, που ξεχείλωσε στο τέλος.
Καταλήξαμε σε έναν συμβιβασμό με τους εταίρους μας, αναγκαστικό συμβιβασμό και δύσκολο μεν, αλλά με πολύ ρεαλιστικότερους όρους απ’ όσα εσείς είχατε φορτώσει στις πλάτες του ελληνικού λαού. Δεν καταφέραμε όλα όσα επιδιώκαμε, αλλά φέραμε μία συμφωνία πολύ ηπιότερης προσαρμογής και προσαρμογής, όπως αποδείχτηκε, στα δύο πρώτα χρόνια.
Εσείς εφαρμόσατε φορολογικά μέτρα 30 δισεκατομμυρίων. Για εμάς η φορολογική προσαρμογή δεν ξεπερνά συνολικά τα 5 δισεκατομμύρια. Και το κυριότερο, μειώσαμε τους δημοσιονομικούς στόχους κατά είκοσι ολόκληρα δισεκατομμύρια ευρώ σε σχέση με όσα είχατε δεσμευτεί για την τριετία 2015-2018.
Το πιο σημαντικό όμως, είναι ότι εμείς, αυτά που καταφέραμε, τότε στο πρώτο εξάμηνο, δεν τα κρύψαμε κάτω από το χαλί.
Αυτήν τη συμφωνία που καταφέραμε δεν την κρύψαμε από τον ελληνικό λαό.
Δεν αρκεστήκαμε στη νωπή εντολή που είχαμε ποτέ, αλλά προχωρήσαμε σε μία πρωτόγνωρη, για τα ελληνικά δεδομένα, πράξη δημοκρατικής ευθιξίας και ευαισθησίας, να ζητήσουμε εκ νέου την ψήφο του ελληνικού λαού, με τη συμφωνία γνωστή και τα μέτρα γνωστά και όλα πάνω στο τραπέζι.
Και ο ελληνικός λαός επέλεξε πάλι εμάς να υλοποιήσουμε τη συμφωνία, τη δύσκολη συμφωνία. Εμάς επέλεξε να βγάλουμε τη χώρα από την κρίση, όχι εσάς. Και μας επέλεξε πάλι, με πολύ μεγάλη διαφορά, εάν θυμάστε, παρά τα αντίθετα ευρήματα και τότε ορισμένων δημοσκοπικών μετρήσεων.
Γιατί άραγε, κύριοι της Νέας Δημοκρατίας, συνέβη αυτό; Έχετε σκεφτεί γιατί συνέβη αυτό; Ξεγελάστηκε, όπως μας είπε ο κύριος Μητσοτάκης, δύο φορές ο ελληνικός λαός;
Εσείς που, με περισσή απερισκεψία, μια εβδομάδα τώρα περιφέρεστε και υπερασπίζεστε το ψεύτικο, το φαύλο success story του κ. Σαμαρά, πώς το εξηγείτε αυτό;
Τελικά, αφού εσείς τα είχατε κάνει τόσο καλά και τόσο τέλεια μέχρι το τέλος του 2014, ενώ εμείς τους πρώτους έξι-εφτά μήνες του 2015 διαλύσαμε τη χώρα, την καταστρέψαμε, γιατί ο ελληνικός λαός εμπιστεύθηκε πάλι εμάς να βγάλουμε τη χώρα από την κρίση και ξανακαταδίκασε εσάς στην αντιπολίτευση;
Μήπως είναι αδαής ο λαός και δεν καταλαβαίνει, για να χρησιμοποιήσω μια προσφιλής σας έκφραση, κύριε Μητσοτάκη;
Όχι, λοιπόν, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι. Δεν είναι χαζός ο ελληνικός λαός.
Ο ελληνικός λαός έχει και μνήμη και γνώση και διαίσθηση. Σας γνωρίζει πολύ καλά. Αυτή ήταν η αιτία. Γνωρίζει τι κάνατε όλα αυτά τα χρόνια. Κι αυτή θα είναι η αιτία που θα σας οδηγήσει και σε νέα ήττα στις εκλογές του Σεπτέμβρη του 2019.
Αφού όμως μπήκατε σ’ αυτή τη βάσανο των συγκρίσεων, ελάτε να συγκριθούμε από τώρα, αν θέλετε. Να μην περιμένουμε το 2019 που θα γίνουν οι εκλογές, γιατί τότε η σύγκριση -αφήστε την καλύτερα- θα είναι η μέρα με τη νύχτα. Για να συγκριθούμε λοιπόν τώρα, με τα σημερινά στοιχεία.
Το 2014 πασχίζατε να πετύχετε κάτι άπιαστο για τα δημοσιονομικά δεδομένα και τα μακροοικονομικά μεγέθη, να αποκτήσετε μια γραμμή πίστωσης με πολύ ισχυρή επιτήρηση και πολύ σκληρά προαπαιτούμενα, προφανώς αυτά που δεν μπορούσατε τότε να κλείστε στην πέμπτη αξιολόγηση. Αυτό ήταν το μεγάλο σας success αν το πετυχαίνατε, η μεγάλη σας επιτυχία.
Γι’ αυτόν τον λόγο, σας θυμίζω, στείλατε τότε τον κ. Χαρδούβελη, τον Υπουργό Οικονομικών στην Ουάσιγκτον να συναντήσει την κ. Λαγκάρντ. Είχατε προφανώς σχέδιο μετά το ψεύτικο success story να στήσετε κι ένα ψεύτικο τέλος των μνημονίων, αφού θα κρύβατε στην πιστωτική γραμμή τα απαραίτητα χρήματα για την κάλυψη των δανειακών αναγκών της χώρας -αφού στις αγορές δεν μπορούσατε να βγείτε- και στα προαπαιτούμενά της όλα τα μέτρα της πέμπτης αξιολόγησης.
Βεβαίως, τον κ. Χαρδούβελη σάς τον έστειλαν πίσω όπως πήγε στην Ουάσιγκτον όχι γιατί δεν σας αγαπούσαν, όχι γιατί δεν ήθελαν να σας διευκολύνουν, αλλά πολύ απλά γιατί δεν μπορούσαν να αυτοεξευτελιστούν, καθώς θα γελούσαν ακόμα και οι πέτρες, αν εσείς μιλούσατε για τέλος μνημονίων και πιστωτική γραμμή με όλες τις δομικές μεταρρυθμίσεις ανολοκλήρωτες και το κυριότερο με επιτόκια δανεισμού κοντά στο 8%.
Με εσάς, ξέρετε τείνουμε να ξεχάσουμε και τα βασικά, δηλαδή ότι στα μνημόνια οδηγηθήκαμε εξαιτίας του αποκλεισμού της χώρας από τις διεθνείς αγορές. Άρα, ο τρόπος για να ξεφύγουμε απ’ αυτή τη συνθήκη είναι το κόστος δανεισμού να επιστρέψει σε αποδεκτά επίπεδα ώστε να μπορεί η χώρα να αναχρηματοδοτεί τις ανάγκες της δίχως το περιοριστικό πλαίσιο των προγραμμάτων στήριξης.
Εσείς, λοιπόν, πριν τρία χρόνια μιλούσατε για success story με επιτόκια για το δεκαετές στο 8%. Εμείς σήμερα μιλάμε με βεβαιότητα για το τέλος της περιπέτειας και δεν λέμε ψέματα, όπως λέγατε εσείς τότε, για τον απλό λόγο ότι σήμερα τα επιτόκια για το δεκαετές έχουν ήδη πέσει, οκτώ μήνες πριν τη λήξη του προγράμματος, την προηγούμενη Παρασκευή, κοντά στο 3,7%. Τι ακριβώς συγκρίνετε λοιπόν; Συγκρίνετε το 8% με το 3,7%;
Να σας θυμίσω ότι ο στόχος που τέθηκε από την πλευρά των Ευρωπαίων, για να βγούμε οριστικά από τα μνημόνια, είναι το επιτόκιο του δεκαετούς ομολόγου να κινείται σε παρόμοια επίπεδα με αυτά του 2009, δηλαδή 4%-4,5%.
Σήμερα το 3,7 και το 3,8 αντιστοιχεί στα επίπεδα δανεισμού για την Ελλάδα το 2005-2006, όταν δηλαδή ακόμη η έννοια της κρίσης δεν υπήρχε ούτε στο πίσω μέρος του μυαλού, ούτε στην πιο αρρωστημένη φαντασία.
Τι σημαίνει αυτό πρακτικά; Ότι η Ελλάδα διαμορφώνει το έδαφος για να ανακτήσει την οικονομική και πολιτική της κυριαρχία με το τέλος του Προγράμματος. Διαμορφώνει τη δυνατότητα να δανείζεται με ένα ευνοϊκό επιτόκιο δίχως τους καταναγκασμούς του μνημονιακού πλαισίου.
Σας άκουσα, κύριε Μητσοτάκη, εδώ -προφανώς μη έχοντας να συγκρίνετε κάτι άλλο- να συγκρίνετε τα δικά σας κατορθώματα. Όμως, αλήθεια τι να συγκρίνετε;
Δεν είχατε τίποτα να πείτε για τα επιτόκια και ήρθατε εδώ να συγκρίνετε μήλα με πορτοκάλια. Λέτε «εντάξει, έχουν πέσει τα επιτόκια δανεισμού, αλλά είναι πιο χαμηλά από των χωρών που έχουν βγει εδώ και δύο-τρία χρόνια από τα μνημόνια». Και αναφέρατε το παράδειγμα της Κύπρου και το παράδειγμα της Πορτογαλίας.
Όμως, θέλω να σας θυμίσω, κύριε Μητσοτάκη, ότι η Πορτογαλία σε αντίστοιχο χρόνο με εμάς σήμερα, δηλαδή εννιά μήνες πριν ολοκληρώσει το Πρόγραμμα, είχε επιτόκια 5%, όχι 3,7%.
Και βεβαίως, να σας θυμίσω σε σχέση με την Κύπρο, κύριε Μητσοτάκη, γιατί κάτι ξεχνάτε, το εξής: Η Κύπρος εδέχθη το βαρύτατο πλήγμα με το «έμπα» στα μνημόνια, διότι έγινε ένα καταστροφικό κούρεμα καταθέσεων που επηρέασε μέχρι και τον τελευταίο καταθέτη. Τα ξεχνάτε αυτά.
Και βεβαίως, να σας πω το αυτονόητο, το οποίο δεν θέλετε να καταλάβετε, γιατί σας πονάει και ήσασταν εσείς υπεύθυνοι γι’ αυτό. Όταν αναφέρεστε στην Κύπρο, στην Πορτογαλία, στην Ιρλανδία, ξεχνάτε ότι καμία από αυτές τις χώρες δεν αναγκάστηκε να πάει σε δεύτερο μνημόνιο. Ολοκλήρωσαν το Πρόγραμμα κανονικά και βγήκαν από την κρίση. Καμία από αυτές τις χώρες δεν μπήκε στο πρώτο μνημόνιο και δεν έπιασε ούτε έναν από τους στόχους τους δημοσιονομικούς και τους αναπτυξιακούς. Καμία από αυτές τις χώρες δεν μπήκε στο πρώτο μνημόνιο και δεν έχασε το 25% του ΑΕΠ της μέσα σε δύο χρόνια και καμία από αυτές τις χώρες δεν μπήκε στο πρώτο μνημόνιο και δεν είδε το χρέος της να απογειώνεται από το 120% στο 180% του ΑΕΠ. Αυτά είναι δικά σας κατορθώματα, δικά σας και του κ. Σαμαρά και του κ. Βενιζέλου που υπερασπίζεστε.
Η χώρα, λοιπόν, θα τηρήσει τις δεσμεύσεις που έχει αναλάβει και επιπλέον, θα επιτύχει τη σταθερή και διαρκή πρόσβαση με ευνοϊκά επιτόκια μέσα στις αγορές και από την οριστική ρύθμιση του χρέους και τα μέτρα που αναμένονται να ποσοτικοποιηθούν, να διευκρινιστούν με βάση τις κατευθυντήριες γραμμές της απόφασης του Eurogroup του περασμένου Ιουνίου, που βεβαίως να θυμίσω επίσης, ότι καμία σχέση δεν έχει αυτή η απόφαση με τις κούφιες υποσχέσεις του Νοέμβρη του 2012.
Είναι σαφές ότι το τέλος των μνημονίων και της κατάστασης της εξαίρεσης που βίωσε η χώρα, δεν είναι λόγια προπαγάνδας και εσωτερικής κατανάλωσης, όπως αυτά που λέγατε εσείς το 2014, αλλά είναι πλέον κοινός τόπος για τις αγορές, τους επενδυτές, τους διεθνείς οίκους αξιολόγησης.
Και φυσικά δεν είναι μόνο η πορεία των ομολόγων που δείχνουν ότι η χώρα έχει κάνει βήματα εξαιρετικά, βήματα προόδου και είναι έτοιμη για την έξοδο. Υπάρχουν και τα αποτελέσματα των βασικών μεγεθών της οικονομίας.
Το 2017 είναι το πρώτο έτος ουσιαστικής ανάπτυξης μετά από σειρά χρόνων ύφεσης. Ανάπτυξη για τρία διαδοχικά τρίμηνα, αύξηση του ΑΕΠ κατά 0,4% το πρώτο, κατά 1,6% το δεύτερο και τουλάχιστον κατά 1,3% το τρίτο. Και το λέω αυτό, διότι η αρχική εκτίμηση είναι 1,3%. Σας θυμίζω ότι η αρχική εκτίμηση για το δεύτερο εξάμηνο στην τελική εκτίμηση διπλασιάστηκε. Μην προτρέχουμε, λοιπόν, για το τελικό μέγεθος.
Σε κάθε περίπτωση, είναι η πρώτη χρόνια που ουσιαστικά έχουμε ανάπτυξη στον τόπο. Οι εξαγωγές αγαθών και υπηρεσιών του πρώτου εννεαμήνου αυξάνουν κατά 7,6% με τις βιομηχανικές εξαγωγές να κυριαρχούν. Η βιομηχανική δραστηριότητα αυξήθηκε κατά 5,3% το πρώτο εξάμηνο του 2017.
Οι άμεσες ξένες επενδύσεις το 2016 αυξήθηκαν συνολικά 142% σε ετήσια βάση, ενώ το πρώτο εννεάμηνο του 2017 σημειώνουν νέα άνοδο 69% αντίστοιχα.
Βεβαίως, να μην παραλείψω να πω για τον τουρισμό, που κατέγραψε φέτος και νέο ρεκόρ με τριάντα εκατομμύρια τουρίστες και σημαντικά αυξημένα έσοδα.
Για πρώτη φορά μετά την κρίση από το 2009, ανακάμπτουν ετησίως σε όγκο στο πρώτο εννιάμηνο του 2017 η ιδιωτική οικοδομική δραστηριότητα και το λιανικό εμπόριο κατά 19% και 2% αντίστοιχα.
Και το κυριότερο αφορά την ανεργία γιατί ξέρετε, δεν είναι σωστό, ακόμα και στον Προϋπολογισμό, ιδίως στον Προϋπολογισμό θα έλεγα εγώ, σε αυτήν εδώ την Αίθουσα να μιλάμε μονάχα για μακροοικονομικά μεγέθη. Πρέπει να μιλάμε και για τους κοινωνικούς δείκτες.
Η ανεργία, λοιπόν, ο πιο κρίσιμος κοινωνικός δείκτης, αποκλιμακώνεται ουσιαστικά. Θα σας θυμίσω ότι το 2014 χτυπήσατε ταβάνι. Φτάσαμε στο 27%, ενώ η ανεργία των νέων ήταν στο 60%. Από το 2010 έως το τέλος του 2014 χάσαμε πάνω από ένα εκατομμύριο θέσεις εργασίας.
Και ήρθατε σήμερα, κύριε Μητσοτάκη, πάλι αδιάβαστος. Δεν διαβάζετε ούτε εφημερίδες πριν μπείτε στην Αίθουσα. Διότι για κακή σας τύχη σήμερα βγήκαν τα στοιχεία της «ΕΡΓΑΝΗ», τα οποία λένε όχι μόνο ότι έχουμε από το 2014 έως σήμερα τριακόσιες χιλιάδες νέες θέσεις εργασίας, τη στιγμή που εσείς χάσατε ένα εκατομμύριο, αλλά και το ότι τα τρία αυτά χρόνια συνολικά, η πλειοψηφία τους, το 63%, είναι σταθερές.
Ισχύει το ανάποδο από αυτό που είπατε, λοιπόν. Ειδικότερα την τελευταία χρονιά, μέσα στο 2017, το 70% των νέων θέσεων, περίπου εκατόν είκοσι χιλιάδες, ήταν σταθερές. Αλλάξαμε, δηλαδή, το ισοζύγιο ανάμεσα σε σταθερές και μη σταθερές θέσεις εργασίας και αυτό είναι εξαιρετικά σημαντικό.
Δεν διαβάζετε, λοιπόν, τα στοιχεία. Διαβάζετε ψεύτικα αποφθέγματα του Αϊνστάιν και σκίτσα του Αρκά, αλλά τα στοιχεία δεν τα διαβάζετε. Λοιπόν, να σας πω κι ένα ακόμα, που είναι σημαντικό. Μέσα στο 2017 καταγράφηκαν δεκατέσσερις χιλιάδες περισσότερες επιχειρήσεις, κάτι που είναι επίσης πολύ σημαντικό, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι.
Εσείς, λοιπόν, στην περίοδο για την οποία έρχεστε κι επιχαίρετε και μας λέτε τι καλά που τα κάνατε, καταγράψατε το μεγαλύτερο ρεκόρ ανεργίας που έχει καταγραφεί στη χώρα. Εμείς καταγράφουμε ήδη τριακόσιες χιλιάδες νέες θέσεις εργασίας. Εσείς καταγράφατε λουκέτα παντού. Εμείς καταγράφουμε χιλιάδες νέες επιχειρήσεις, δεκατέσσερις χιλιάδες περισσότερες μέσα στο 2017.
Τι ακριβώς θέλετε να συγκρίνουμε, λοιπόν, κύριε Μητσοτάκη;
Έχω, λοιπόν, την αίσθηση ότι πολύ κακό σας έκανε η σπουδή του κ. Σαμαρά να εμφανιστεί από την κρυψώνα του μετά από δυόμισι χρόνια. Καλά είναι εκεί που κρύβεται. Δεν σας κάνει καλό να εμφανίζεται.
Θέλετε, όμως, μιας και ξεκίνησε αυτή η σύγκριση -και σας λέω ότι τώρα είναι έτσι, φανταστείτε το 2019-, να συγκρίνουμε τους δημοσιονομικούς στόχους που εμείς πετυχαίνουμε εδώ και τρία χρόνια, ενώ εσείς δεν πέσατε μέσα ούτε σε έναν προϋπολογισμό;
Μας λέτε ότι εμείς υπερφορολογούμε και έχουμε διαλύσει τη μεσαία τάξη και ότι τα πλεονάσματα είναι αποτέλεσμα της υπερφορολόγησης. Το έχουμε ακούσει εκατοντάδες φορές αυτό το επιχείρημα.
Σας το είπα και προηγουμένως, η υπερφορολόγηση είναι τα πέντε δισεκατομμύρια ή τα τριάντα δισεκατομμύρια που φέρατε εσείς; Σε ποιον κόσμο αλήθεια το πέντε είναι πιο βαρύ, πιο μεγάλο νούμερο από το τριάντα;
Αφού, όμως, επιμένετε, να συγκρίνουμε και να θυμηθούμε ποιος έφερε την υπερφορολόγηση. Τον ΕΝΦΙΑ ποιος τον έφερε, κύριε Μητσοτάκη; Εμείς τον φέραμε; Την εισφορά αλληλεγγύης ποιος την έφερε; Εμείς τη φέραμε; Το τέλος επιτηδεύματος το φέραμε εμείς;
Εμείς δεν καταφέραμε να άρουμε άμεσα αυτά που εσείς, όμως, φορτώσατε στον ελληνικό λαό. Τώρα, κατηγορείτε εμάς γι’ αυτά που εσείς κάνατε, για τα δεινά που εσείς φέρατε και φορτώσατε.
Τους φορολογικούς, όμως, συντελεστές, μέσα σε αυτό το δύσκολο πλαίσιο το δημοσιονομικό, τους αλλάξαμε εφαρμόζοντας μια πιο προοδευτική φορολόγηση, μοιράζοντας όσο πιο δίκαια γίνεται να μοιραστούν τα βάρη, δεδομένων αυτών των συνθηκών. Προστατεύσαμε όσο μπορούσαμε τους πιο αδύναμους.
Εφαρμόσαμε μέσα σε αυτές τις συνθήκες το αφορολόγητο για τους αγρότες, προστατεύοντας το εισόδημα της φτωχής και μεσαίας αγροτιάς. Δεν το είχατε κάνει εσείς τα χρόνια της ανάπτυξης.
Το κυριότερο, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, είναι ότι εμείς ήμασταν οι πρώτοι που για πρώτη φορά τα βάλαμε με τα λεγόμενα «μεγάλα ψάρια» και τη φοροδιαφυγή.
Μόνο από το πρόγραμμα εθελοντικής αποκάλυψης εισοδημάτων έχουμε ήδη εθελοντικές δηλώσεις ύψους 6 δισεκατομμυρίων ευρώ και σύνολο φόρων 600 εκατομμύρια ευρώ, όταν εσείς, κύριε Μητσοτάκη -για να τα θυμηθούμε και αυτά- κρύβατε στα συρτάρια των Υπουργών της Συγκυβέρνησης τη λίστα Λαγκάρντ και τη λίστα Μπόργιανς.
Μας κατηγορείτε, λοιπόν, εσείς ότι το μέρισμα το μοιράσαμε από την υπερφορολόγηση. Το μέρισμα που με δικαιοσύνη μοιράσαμε και όχι στοχευμένα σε κατηγορίες που με πελατειακή στόχευση θα πιστεύαμε εμείς ότι θα τις ελαφρύνουμε, προκειμένου να μας ανταμείψουν εκλογικά, αλλά στοχευμένα, οριζόντια, καλύπτοντας πάνω από το 30% του πληθυσμού και όλους όσοι είναι στο όριο της φτώχειας, όλους όσοι βρίσκονται στο όριο του κοινωνικού αποκλεισμού, οριζόντια για πρώτη φορά, με έναν αδιάβλητο μηχανισμό.
Νομίζετε ότι ο κόσμος ξεχνάει εύκολα, είναι χαζός, είναι αδαής και ότι δεν κάνει συγκρίσεις. Νομίζετε ότι δεν συγκρίνει, δηλαδή, ότι εσείς με δέκα φορές πιο σκληρά μέτρα και πιο σκληρή προσαρμογή δεν πετυχαίνατε ποτέ τους δημοσιονομικούς στόχους και τα πλεονάσματα, όχι παραπάνω, αλλά αυτούς που είχατε. Προφανώς, δεν είχατε τη δυνατότητα να διανείμετε με δικαιοσύνη, διότι μόνο παίρνατε.
Εμείς μοιράσαμε πέρσι 620 εκατομμύρια. Φέτος, μοιράσαμε κοντά στο 1,5 δισεκατομμύριο. Πιστεύετε, λοιπόν, ότι ο κόσμος δεν καταλαβαίνει, ότι αυτό που συνέβη, συνέβη επειδή εμείς καταφέραμε για πρώτη φορά να χτυπήσουμε τη μεγάλη διαφθορά, να σταματήσουμε τη μεγάλη σπατάλη, να χτυπήσουμε τη μεγάλη φοροδιαφυγή και να αυξήσουμε την απασχόληση κατά τριακόσες χιλιάδες νέες θέσεις και άρα, τις εισφορές στα δημόσια ταμεία.
Σήμερα, ο ΕΦΚΑ, το ένα και μοναδικό ταμείο, που ήταν μια από τις μεγαλύτερες μεταρρυθμίσεις στον χώρο της κοινωνικής ασφάλισης στον τόπο, καταλήγει να είναι όχι ελλειμματικό, όπως λέγατε ότι θα είναι, αλλά 2 δισεκατομμύρια ευρώ πάνω από τον στόχο.
Δεν μπήκατε, όμως, στον κόπο να δείτε τα πραγματικά δεδομένα. Μηρυκάζετε μια γραμμή που αναπαράγουν και τα μέσα ενημέρωσης που σας στηρίζουν και νομίζετε ότι ο κόσμος τρώει κουτόχορτο και δεν θυμάται και δεν συγκρίνει.
Υπάρχει βέβαια και το σκέλος του περιορισμού των εξόδων, όπου εξοικονομήσαμε 180.000.000 ευρώ από τη λεγόμενη επισκόπηση δαπανών σε κάθε Υπουργείο ξεχωριστά, κι αυτό με δική μας πρωτοβουλία και όχι κατ’ εντολή των δανειστών. Περικόψαμε τις δαπάνες, όχι τις ανελαστικές, αλλά αυτές που μπορούσαν να περικοπούν.
Εμείς ούτε νοσοκομεία συγχωνεύσαμε, ούτε σχολεία κλείσαμε, ούτε δημόσιους υπαλλήλους απολύσαμε. Παρόλα αυτά εξοικονομήσαμε 180.000.000 ευρώ από τα Υπουργεία.
Όμως, εσείς φαίνεται ότι δεν τα έχετε αυτά τα δεδομένα, δεν έχετε κάνει ακόμα «update» σε αυτά τα δεδομένα και υπόσχεστε μείωση φορολογικών συντελεστών μέσω μιας αόριστης, απροσδιόριστης μείωσης των δαπανών.
Τι δεν μας λέτε, κύριε Μητσοτάκη; Ποιων δαπανών; Ποιες δαπάνες θα κόψετε για να μειώσετε φορολογία; Μήπως υπαινίσσεστε, λοιπόν, και δεν το λέτε καθαρά απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων; Μήπως υπαινίσσεστε μείωση πόρων για την υγεία και την παιδεία;
Κύριοι Βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας, μην εξάπτεστε και ιδιαίτερα εσείς της λαϊκής πτέρυγας που καταχειροκροτήσατε στην αναφορά «λαϊκό κόμμα». Το έχει ξεχάσει βέβαια αυτό, φιλελεύθερο το έχει κάνει ο Αρχηγός σας. Μην εξάπτεστε, διότι το είπε καθαρά: «Τους συμβασιούχους όλους έξω, είτε καλύπτουν πάγιες ανάγκες είτε δεν καλύπτουν πάγιες ανάγκες».
Μην εξάπτεστε, διότι αυτό το οποίο ακούσαμε σήμερα στη Βουλή, όλους σε ένα τσουβάλι, τους πενταετείς πυροσβέστες που εμείς φέραμε, που κάλυπταν πάγιες και διαρκείς ανάγκες, τους δέχτηκε και η τρόικα. Ο κ. Μητσοτάκης είναι σκληρότερος από την τρόικα. Είναι «τροϊκανότερος των τροϊκανών».
Και κάποια στιγμή να μας εξηγήσετε ποιο είναι το όριο του «λαϊκού» και του «λαϊκισμού», γιατί νομίζω ότι τα έχετε μπερδέψει.
Θα πω κι άλλα, όμως, κύριε Μητσοτάκη και κυρίες και κύριοι συνάδελφοι της Νέας Δημοκρατίας.
Έκανε, λοιπόν, ο κ. Μητσοτάκης και μία αναφορά σε αυτό το κρεσέντο ενάντια στο λαϊκισμό και ενάντια στο κράτος. Το μεγάλο πρόβλημα αυτού του τόπου ήταν το κράτος. «Θα γκρεμίσουμε το κράτος».
Δεν ξέρει βέβαια, ή δεν θυμάται ότι αυτοί που πρώτοι εισήγαγαν την έννοια της κρατικής προστασίας στον τόπο, επειδή η Αριστερά δεν ήταν στα πράγματα μετά τον πόλεμο, η δική σας παράταξη ήταν. Αλλά ας το ξεπεράσουμε αυτό.
Αναφερθήκατε, λοιπόν, στους γενικούς γραμματείς. Εσείς διατελέσατε και αρμόδιος Υπουργός και εκτός από απολύσεις και διαδικασία αξιολόγησης, προκειμένου να οδηγηθούμε σε απολύσεις που ήταν το μεγάλο σας επίτευγμα, δεν καταφέρατε να κάνετε και να αφήσετε καμιά μεγάλη μεταρρυθμιστική τομή.
Εμείς, όμως, κύριε Μητσοτάκη, προχωράμε σε κάτι που το έχουμε ήδη νομοθετήσει και καμιά άλλη Κυβέρνηση δεν τόλμησε να το κάνει από τη Μεταπολίτευση και μετά. Τι; Να σταματήσει αυτό το φαινόμενο που συμβαίνει μόνο στην Ελλάδα, που όχι όταν αλλάζει μια κυβέρνηση, αλλά όταν ένας Υπουργός φεύγει από ένα Υπουργείο, να φεύγει όλη η δομή του Υπουργείου.
Και τολμάτε να λέτε σε μας ότι αυξήσαμε τους γενικούς γραμματείς, που εμείς θεσμοθετήσαμε και φέρνουμε τον θεσμό του μόνιμου θεσμικού γενικού γραμματέα, ώστε να υπάρχει θεσμική μνήμη στα Υπουργεία. Ποιος τόλμησε να το κάνει αυτό; Και μας κατηγορείτε με ψεύτικα στοιχεία ότι διπλασιάσαμε τον αριθμό, διότι για τρεις μόνο μήνες, θα έχουμε κοινή παρουσία του προηγούμενου γενικού γραμματέα με τον νέο θεσμικό γενικό γραμματέα. Αυτό που κάνετε είναι λαθροχειρία, κύριε Μητσοτάκη. Λαθροχειρία αισχίστου είδους.
Και φτάσατε στο σημείο στο κρεσέντο σας αυτό να αναφερθείτε και στον ΟΑΣΘ.
Καλό θα είναι να μη μιλάνε για σκοινί στο σπίτι του κρεμασμένου. Αναφερθήκατε στον ΟΑΣΘ των σκανδάλων, στον ΟΑΣΘ της κακοδιαχείρισης, στον ΟΑΣΘ, που έπαιρνε δεκάδες εκατομμύρια από το δημόσιο ταμείο, παρότι ήταν ιδιωτική επιχείρηση και είχε σάπια λεωφορεία να κάθονται και να μην εξυπηρετούν τους πολίτες της Θεσσαλονίκης.
Δεν ξέρετε, όμως, ότι αυτός ο φορέας, στον οποίον αναφερθήκατε, είναι αυτός ο οποίος θα στελεχωθεί μετά την εκκαθάριση του ΟΑΣΘ και αυτήν τη στιγμή δεν έχει ούτε έναν στο Διοικητικό Συμβούλιο. Δεν ξέρετε ότι το σημερινό Διοικητικό Συμβούλιο παίρνει απολαβές μόνο 7.000 ευρώ, ενώ το προηγούμενο έπαιρνε 30.000 ευρώ τον μήνα και ο Πρόεδρός του είναι αμισθί εκεί και κάνει έργο για την παράταξή του, αλλά και για τη χώρα.
Δεν ξέρετε, επίσης, ότι μόνο μέσα στο τελευταίο τετράμηνο του 2017 έχουμε εξοικονομήσει για το δημόσιο ταμείο 7,5 εκατομμύρια από την εκκαθάριση και τη χρηστή διοίκηση του ΟΑΣΘ, ενώ αναμένεται -στον Προϋπολογισμό το γράφει- το 2018 να έχουμε εξοικονόμηση 30 εκατομμυρίων ευρώ. Διότι είστε και γιαλαντζί νεοφιλελεύθερος, κύριε Μητσοτάκη. Μάλλον γιαλαντζί φιλελεύθερος, γιατί νεοφιλελεύθερος είστε.
Διότι η οικονομία της αγοράς δεν μπορεί να λειτουργεί σε συνθήκες διαφθοράς, διαπλοκής και διασπάθισης του δημόσιου πλούτου, όπως το παράδειγμα του ΟΑΣΘ, που εσείς οικοδομήσατε.
Έρχομαι, λοιπόν, τώρα σε ένα άλλο κρίσιμο θέμα. Μας λέτε να δώσουμε τις υπηρεσίες του δημοσίου σε εργολάβους. Μάλιστα. Βαθιά μεταρρυθμιστική τομή.
Την υλοποιήσατε τα προηγούμενα χρόνια και δώσατε κάποιες δεκάδες εκατομμύρια ευρώ από το δημόσιο ταμείο σε κάποιους εργολάβους. Εμείς, παρά τα προβλήματα και τα εμπόδια που ετέθησαν ιδίως στα νοσοκομεία, προχωρήσαμε στην αποκατάσταση αυτής της, κατά τη γνώμη μας, στρεβλής διοίκησης και έχουμε εξοικονομήσει χρήμα στα δημόσια ταμεία. Για να μην αναφερθώ στις επιπτώσεις στους εργαζόμενους, διότι -εντάξει- γνωρίζω τη μικρή σας ευαισθησία γι’ αυτό το κομμάτι της κοινωνίας μας.
Όμως, ξέρετε ποιο είναι το πλέον πρωτάκουστο; Το πλέον πρωτάκουστο είναι ότι υπόσχεστε μείωση των φορολογικών συντελεστών των επιχειρήσεων. Για πότε; Εφόσον ούτε σήμερα σας άκουσα -και λογικό είναι να έχετε προσαρμοστεί στην πραγματικότητα- να ζητάτε εκλογές άμεσα. Δεν τις ζητάτε επιτακτικά. Άρα, για πότε αυτή η μείωση; Την υπόσχεστε για το 2019 και το 2020, ακριβώς, δηλαδή, για τότε που εμείς εδώ σ’ αυτήν την Αίθουσα θεσμοθετήσαμε τη μείωση της φορολογίας των επιχειρήσεων από το 29% στο 26%. Όμως, εσείς δεν την ψηφίσατε. Την καταψηφίσατε.
Έρχεστε, λοιπόν, και υπόσχεστε αυτό που καταψηφίσατε. Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου.
Αυτοί, λοιπόν, είναι οι λόγοι, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι.
Είναι αλήθεια, λοιπόν, ότι τα αποτελέσματα αυτά, η θετική προοπτική της ελληνικής οικονομίας δίνουν πολύ μεγάλη ώθηση στην προσπάθεια να αφήσουμε πίσω μας την κρίση και δημιουργούν -θα έλεγα- και το κατάλληλο έδαφος για την επόμενη μέρα, για να αποκτήσει η Ελλάδα μια σύγχρονη, εξωστρεφή, παραγωγική οικονομία, για να εμπεδώσουμε συνθήκες κοινωνικής δικαιοσύνης και αξιοπρέπειας στον ελληνικό λαό.
Είναι, λοιπόν, σαφές ότι αυτούς τους σκοπούς εξυπηρετεί ο Προϋπολογισμός του 2018, ο οποίος είναι ένας ρεαλιστικός Προϋπολογισμός και αυτό το αποδεικνύει και η δημοσιονομική πορεία της χώρας. Με το κεκτημένο της δημοσιονομικής σταθερότητας μπορέσαμε να πετύχουμε ό,τι πετύχαμε και να μπορούμε σήμερα να είμαστε βέβαιοι για το οριστικό τέλος των μνημονίων.
Ήθελα, όμως, σ’ αυτό το σημείο να θυμηθώ και κάτι ακόμη, διότι δεν ήταν μόνο το μέρισμα, το οποίο κατηγορήσατε, αλλά και η εφάπαξ ενίσχυση των 400 ευρώ στους νέους ανέργους, την οποία και βαφτίσατε «φιλοδώρημα».
Προσβάλλοντας, κατά την άποψή μου, για μια ακόμη φορά όχι την Κυβέρνηση, αλλά αυτούς τους ανθρώπους, που η πολιτική σας τους έκανε να μοιάζουν με πλεονάζον προσωπικό σε υπό εκκαθάριση επιχείρηση.
Αυτούς που πρώτοι επλήγησαν από την κατάρρευση της οικονομίας με το ποσοστό της ανεργίας να φτάνει στο 60% για τους νέους και να φεύγουν ομαδικά οι υψηλά εξειδικευμένοι και οι πτυχιούχοι στο εξωτερικό.
Όμως, είναι γεγονός ότι η όποια ενίσχυση προς τους νέους και τις νέες που βρίσκονται στην ανεργία για εσάς είναι φιλοδώρημα χαρτζιλίκι, ίσως γιατί ξεχνάτε ότι εσείς μετατρέψατε τον κατώτατο μισθό για νέους μέχρι είκοσι πέντε ετών σε φιλοδώρημα και χαρτζιλίκι.
Θα τα θυμηθούμε όλα αυτά τον Αύγουστο του 2018. Και ένα από τα πρώτα πράγματα που θα θυμηθούμε τον Αύγουστο του 2018 είναι ότι πρέπει να προχωρήσουμε σε παρεμβάσεις και για την ενεργειακή προστασία, αλλά και για την εναρμόνιση των μισθών εκεί που πρέπει να είναι και όχι εκεί που τους πήγατε εσείς.
Στον πυρήνα, λοιπόν, της ελιτίστικης σκέψης σας, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι της Νέας Δημοκρατίας, είναι οι μισθολογικές ανισότητες, η ανεργία, είναι αυτό το δαρβινικό, εάν θέλετε, κοινωνικό περιβάλλον, όπου αξίζει να επιβιώσει ο ισχυρότερος.
Εσείς αντιλαμβάνεστε, όπως άλλωστε μας το είπατε καθαρά σε κάποια ομιλία σας -στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης, εάν δεν κάνω λάθος- τις κοινωνικές ανισότητες ως φυσική νομοτέλεια, ενώ για εμάς είναι το αποτέλεσμα ενός οικονομικού συστήματος που διαιωνίζει και αναπαράγει την άνιση κατανομή πλούτου, των ευκαιριών και της πρόσβασης στην εκπαίδευση. Και αυτή –εάν θέλετε- είναι η μεγάλη, αγεφύρωτη ιδεολογική μας διαφορά.
Είναι ξεκάθαρο ότι εμείς αντιλαμβανόμαστε ως καθήκον μας να δώσουμε ίσες ευκαιρίες και να ενισχύσουμε με όποια δυνατότητα μας παρέχεται στα σημερινά πλαίσια αυτούς που το έχουν περισσότερο ανάγκη, ενώ εσείς κάθε τέτοια προσπάθεια τη βλέπετε ως μία παροχή ψηφοθηρικού χαρακτήρα.
Γι’ αυτό και τις τελευταίες ημέρες έχετε φαγωθεί ότι μοιράζουμε, επειδή έρχονται κάλπες. Κρατηθείτε. Μην βιάζεστε. Υπάρχει και ο Προϋπολογισμός του 2019, γιατί το 2019 θα είναι το έτος των εκλογών.
Όμως, παρά τα χρήματα που αποδόθηκαν λόγω της δημοσιονομικής υπεραπόδοσης, εμείς έχουμε τη διαρκή μέριμνα για την ενίσχυση του κοινωνικού προϋπολογισμού, πράγμα το οποίο αποτυπώνεται σ’ αυτόν που ψηφίζουμε εδώ. Προβλέπεται η διάθεση επιπλέον πόρων σε σχέση με πέρυσι στα οικογενειακά επιδόματα, τα σχολικά γεύματα και η επέκταση της κάλυψης των βρεφονηπιακών σταθμών.
Ειδικά ως προς τα οικογενειακά επιδόματα, είναι μία μεγάλη κατάκτηση της διαπραγματευτικής ομάδας, διότι μας λέγατε ότι θα κόψουμε τα οικογενειακά επιδόματα, ενώ εμείς ερχόμαστε και τα αυξάνουμε κατά 40%. Στον Προϋπολογισμό του 2017 προβλέπονταν 650 εκατομμύρια ευρώ, ενώ στον Προϋπολογισμό του 2018 προβλέπονται 910 εκατομμύρια ευρώ.
Παράλληλα, στο πλαίσιο του συνολικότερου σχεδίου κοινωνικής προστασίας, συνεχίζουμε το πλαίσιο δαπανών και δράσεων για την παροχή του λεγόμενου «κοινωνικού εισοδήματος αλληλεγγύης», που είναι 760 εκατομμύρια ευρώ σε περίπου επτακόσιες χιλιάδες δικαιούχους, καθώς και την ενεργοποίηση του δεύτερου και του τρίτου πυλώνα για παροχή υπηρεσιών και ένταξη στην εργασία.
Τα πιο ευάλωτα στρώματα της κρίσης ωφελούνται άμεσα και τώρα, που το έχουν ανάγκη. Γιατί οι ανάγκες ενός μεγάλου μέρους της κοινωνίας που υπέφερε δεν περιμένουν, δεν μπορούν να αναβληθούν για όταν θα βγούμε από τα μνημόνια.
Η παραγωγή νέου πλούτου πρέπει να συμβαδίζει με την αναδιανομή, διότι έτσι εμπεδώνεται η κοινωνική δικαιοσύνη και η αλληλεγγύη, έτσι κρατιέται όρθια μία κοινωνία που δοκιμάστηκε σκληρά.
Όμως, για να εμπεδωθεί το αίσθημα δικαιοσύνης, φυσικά χρειάζονται και τομές και συγκρούσεις, όπως στον τομέα της φοροδιαφυγής. Οι έντιμοι πολίτες αισθάνονται αρκετές φορές ακόμη μεγαλύτερο το βάρος που πέφτεις στις πλάτες τους, όταν γνωρίζουν ότι κάποιοι μένουν ανέλεγκτοι και όταν ακούν για λογής φορολογικά σκάνδαλα και φορολογικούς παραδείσους.
Όμως, δεν άκουσα να λέτε τίποτα στην ομιλία σας γι’ αυτό. Δεν σας αγγίζει φαίνεται αυτό το θέμα. Για τη φοροδιαφυγή, για τις μόνιμες φοροαπαλλαγές που απολάμβαναν οι έχοντες σ’ αυτή τη χώρα, γι’ αυτά δεν λέτε λέξη.
Παριστάνετε ότι δεν γνωρίζετε ότι η φοροδιαφυγή στη χώρα μας ήταν συστηματική και ήταν πέντε με δέκα ποσοστιαίες μονάδες τα έσοδα κάτω από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο;
Μιλάω για την περίοδο της ανάπτυξης, που φτιάχναμε ολυμπιάδες, όχι για τώρα, όταν χάναμε ένα ολόκληρο ΑΕΠ κάθε δεκαετία εξαιτίας της φοροδιαφυγής. Δεν ξέρατε ότι και αυτό θα οδηγούσε σωρευτικά στη χρεοκοπία της χώρας;
Όμως, εκεί που καταλαβαίνω ότι είστε ακόμα πιο φειδωλός είναι στο θέμα των φορολογικών παραδείσων. Όλη η Ευρώπη βοά.
Δεν ξέρω, εγώ δεν συμμετέχω βέβαια στο Λαϊκό Κόμμα, αλλά εκεί που συμμετέχω συζητείται το θέμα. Ίσως και στο Λαϊκό Κόμμα να συζητείται. Εσείς, όμως, δεν λέτε κουβέντα. Ξέρουμε ότι πρόκειται για μια νομική τεχνολογία φοροαποφυγής, ιδιαίτερα χρήσιμη για τα συμφέροντα που πρόσκεινται σ’ αυτούς που θέλετε να εκπροσωπήσετε, ταξικά εννοώ. Η σιωπή σας, όμως, πάνω σ’ αυτό το θέμα είναι αποκαλυπτική.
Σας ζητώ, κύριε Μητσοτάκη, να πάρετε θέση. Πάρτε θέση.
Έστω, πείτε κάτι για τις δηλώσεις των Ευρωπαίων αξιωματούχων που καλούν για συντονισμένες δράσεις των κρατών-μελών πάνω στο ζήτημα. Ξέρω, δεν νιώθετε άνετα με αυτό το ζήτημα, κάτι φαίνεται να σας ενοχλεί.
Αλήθεια, όμως, αναρωτιέμαι, κύριε Μητσοτάκη, σε μια συζήτηση περί μηχανισμών ελέγχου ποια είναι η θέση σας για τον θεσμό του «πόθεν έσχες»; Πρέπει ή δεν πρέπει να υπάρχει και να λειτουργεί αποτελεσματικά; Είναι στοιχείο μιας ευνομούμενης πολιτείας αυτό ή δεν είναι; Διότι προσπαθήσατε αυτές τις μέρες να θέσετε και θέμα –το έχετε κάνει κι άλλη φορά- σύγκρουσης της Κυβέρνησης με τη Δικαιοσύνη.
Στην πραγματικότητα η κατηγορία περί αντισυνταγματικής πρακτικής, όμως, δεν αφορά εμάς, άλλους αφορά. Και αφορά εσάς, διότι εσείς διαρκώς επιχειρείτε να στρέψετε τη Δικαιοσύνη εναντίον της Κυβέρνησης, αλλά είμαι σίγουρος ότι και σ’ αυτό το απονενοημένο διάβημα θα αποτύχετε και θέλω εδώ να είμαι σαφής.
Αυτή η Κυβέρνηση δεν έχει καμία διάθεσης παρέμβασης σε καμιά από τις δύο άλλες εξουσίες, ούτε φυσικά έχει καμία διάθεση σύγκρουσης συλλήβδην με τους δικαστές.
Τιμά την ελληνική Δικαιοσύνη και τη σέβεται την ελληνική Δικαιοσύνη κι όχι αλά καρτ. Όμως, δεν πρόκειται να επιτρέψουμε την παραγωγή δικτύων παραεξουσίας και να επιτρέψουμε μηχανισμούς αποφυγής ελέγχων. Πουθενά.
Και μην ξεχνάτε ότι πάνω από τους μισούς δικαστές έχουν ήδη κάνει κανονικά δήλωση για το «πόθεν έσχες» τους. Εμείς, λοιπόν, έχουμε εντολή να λειτουργήσουμε με βάση τις αρχές της ισότητας και της ισονομίας. Όλοι θα είναι ίσοι απέναντι στον νόμο. Αυτήν τη δέσμευση ούτε θα κουραστώ να την επαναλαμβάνω ούτε θα είμαστε εμείς αυτοί που θα κουραστούμε πρώτοι μέχρι να την επιβάλουμε, να την επιβάλουμε σε όλους, όσο ψηλά και αν βρίσκονται, ό,τι και να γίνει.
Κυρίες και κύριοι Βουλευτές,
Εξίσου σημαντικό κομμάτι για την ανάκαμψη της οικονομίας και της παραγωγής, όμως, είναι κι αυτό που αφορά τη γνώση, την επένδυση στη γνώση. Ο Προϋπολογισμός του 2018 συνεχίζει να καταγράφει, όπως και οι προηγούμενοι, τη διαρκή μας μέριμνα στους τομείς της παιδείας, αλλά και της εργασίας, της υγείας. Η παιδεία μας στηρίζει τους νέους, προωθεί ισότητα ευκαιριών, παρακολουθεί τις διεθνείς τάσεις και αναβαθμίζει το ανθρώπινο κεφάλαιο της χώρας.
Με αυτόν τον Προϋπολογισμό για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά, μετά από πολλά χρόνια, αυξάνονται οι δαπάνες για την εκπαίδευση κατά 184 εκατομμύρια σε σχέση με πέρυσι. Θυμίζω ότι με τον προϋπολογισμό του 2016 εμείς, παρά τις ασφυκτικές συνθήκες, σταματήσαμε τη συνεχή μείωση των εκπαιδευτικών δαπανών, που ξεκίνησε από το 2011, με τη μείωση στην πενταετία σωρευτικά να έχει φτάσει στο 34%, ενώ η συνολική δημόσια χρηματοδότηση της έρευνας θα αγγίξει φέτος για πρώτη φορά το 1 δισεκατομμύριο ευρώ.
Καίρια συνεισφορά σ’ αυτές τις αυξήσεις είχε εισροή μέρους από τους πρόσθετους πόρους, ύψους 240 εκατομμυρίων, από το Ελληνικό Ίδρυμα Έρευνας και Καινοτομίας για τη στήριξη νέων επιστημόνων και την ενίσχυση της έρευνας στα ΑΕΙ και στα ερευνητικά κέντρα. Γιατί εκεί είναι το μέλλον, στη νέα γενιά, στους νέους επιστήμονες.
Όσο πιο επιγραμματικά, θα πω για την υγεία. Το 2018 προχωρά με αποφασιστικά βήματα η υλοποίηση σε πανελλαδική κλίμακα της μεγάλης μεταρρύθμισης –εμείς λέμε εμβληματικού χαρακτήρα- για την πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας, που αλλάζει συνολικά τον χάρτη των δημόσιων υπηρεσιών στη χώρα.
Με ακόμα μεγαλύτερη ένταση συνεχίζουμε τη μάχη –για να περάσω στα θέματα της εργασίας- για την προστασία της εργασίας και την ενίσχυση της διαπραγματευτικής δύναμης των εργαζομένων. Για πρώτη φορά υπάρχει στη χώρα Σώμα Επιθεώρησης Εργασίας. Ήταν ανέκδοτο αυτά που υπήρχε παλιότερα. Kαι το γνωρίζουν αυτοί με τους οποίους συζητάτε.
Η καταπολέμηση της αδήλωτης εργασίας ήδη εμφανίζει μείωση από το 19% στο 13% σε τομείς υψηλής παραβατικότητας και θα συνεχίσει να αποτελεί, για εμάς, προτεραιότητα.
Η επαναφορά της αρχής της επεκτασιμότητας και της ευνοϊκότερης ρύθμισης γίνονται πράξη. Αποκαθίσταται, λοιπόν, σύντομα η κανονικότητα και αίρεται το καθεστώς εξαίρεσης των εργαζομένων από το πεδίο ισχύος των συλλογικών διαπραγματεύσεων.
Παράλληλα, στο πλαίσιο της τρίτης αξιολόγησης συμφωνήθηκε να θεσμοθετηθεί ένα ειδικό προνόμιο για τις εργατικές απαιτήσεις, οι οποίες θα ικανοποιούνται, πριν από οποιονδήποτε άλλον πιστωτή, κατά τη διαδικασία αναγκαστικής εκτέλεσης ή πτώχευσης μιας επιχείρησης. Το υπογραμμίζω αυτό, διότι αφορά χιλιάδες εργαζόμενους που διεκδικούν δεδουλευμένα. Πρώτα, λοιπόν, οι εργαζόμενοι, μετά οι υπόλοιποι πιστωτές.
Μαζί με αυτά, βεβαίως η χώρα έχει μπροστά της τη μεγάλη πρόκληση, την πρόκληση των προκλήσεων, αυτό που ονομάζουμε παραγωγική ανασυγκρότηση. Εδώ, εάν θέλετε, είναι το θεμελιώδες ζήτημα για την επόμενη μέρα. Και στο θέμα αυτό η συζήτηση δεν μπορεί να είναι τεχνοκρατική, αλλά βαθιά στρατηγική και πολιτική, όχι όμως αόριστη.
Πρέπει να είναι συγκεκριμένη, ιεραρχημένη, με στοχευμένες πρωτοβουλίες, διότι η χώρα χρειάζεται να ανάψει ξανά τις μηχανές της παραγωγής, όχι όμως από το σημείο που σταμάτησαν οι μηχανές αυτές να δουλεύουν, στα τέλη της προηγούμενης δεκαετίας. Δεν πρέπει να γυρίσουμε στο μοντέλο εκείνο που μας οδήγησε στην κρίση. Υπάρχει ανάγκη να αφήσουμε πίσω τις επιταγές ενός χρεοκοπημένου μοντέλου ανάπτυξης που συσσώρευσε τα πλούτη στα χέρια των λίγων, που στέρησε δυνατότητες από την ελληνική οικονομία.
Πρέπει, λοιπόν, να προσανατολιστούμε προς ένα σύγχρονο, εξωστρεφές, παραγωγικό πρότυπο, αξιοποιώντας επί της ουσίας συγκριτικά πλεονεκτήματα και βεβαίως αξιοποιώντας κλάδους, όπως είναι ο τουρισμός, η καθετοποιημένη αγροτοδιατροφικής βιομηχανίας, αξιοποιώντας την καινοτομία, τις νέες τεχνολογίες, την ενέργεια και τις μεγάλες επενδύσεις σε υποδομές, το εμπόριο, τις διεθνείς μεταφορές, λόγω και της προνομιακής γεωγραφικής μας θέσης, αλλά και τομείς στους οποίους η χώρα έχει αποδείξει ότι έχει δυνατότητες, όπως στο φάρμακο, στη ναυτιλία και τόσους άλλους τομείς που αναδύονται από την αφάνεια και μπορούν να έχουν μία προοπτική.
Διεκδικούμε πλέον με ευνοϊκές προϋποθέσεις τη θέση που μας αξίζει στο παγκοσμιοποιημένο σύστημα και στο ζήτημα της ανάπτυξης, εάν θέλετε, έχουμε ρίξει όλο το βάρος μας από την αρχή. Αυτό το θετικό momentum θα το αξιοποιήσουμε.
Η προσέγγισή μας είναι βεβαίως σύνθετη. Είναι πολλοί οι παράγοντες που πρέπει να λαμβάνουμε υπ’ όψιν. Η ανάπτυξη προϋποθέτει αναπτυξιακά εργαλεία, ισχυρό τραπεζικό σύστημα, άρση γραφειοκρατικών εμποδίων, κίνητρα για την έρευνα και την καινοτομία, φιλοεπενδυτικό κλίμα, χαμηλότερο ενεργειακό κόστος, προώθηση εξαγωγών και ισορροπημένη εγχώρια ζήτηση.
Όχημά μας είναι ο αναπτυξιακός νόμος, τον οποίο ψηφίσαμε –τον καταψηφίσατε και αυτόν- και νομίζω ότι είναι ο καταλύτης στη διαδικασία παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας.
Μέσα σε λίγους μήνες υποβλήθηκαν περισσότερα από οκτακόσια επενδυτικά σχέδια προϋπολογισμού 2 δισεκατομμυρίων ευρώ, που θα δημιουργήσουν τέσσερις χιλιάδες οκτακόσιες νέες θέσεις εργασίας. Το νέο θεσμικό πλαίσιο ενσωματώνει μία σειρά από καινοτομίες με συγκεκριμένη αναπτυξιακή στόχευση, όπως η κατά προτεραιότητα ενίσχυση επιχειρηματικών σχεδίων έντασης γνώσης, αυξανόμενης απασχόλησης και υψηλής προστιθέμενης αξίας, η εκβιομηχάνιση της χώρας, η έμφαση στην παροχή ενισχύσεων με φοροαπαλλαγές, η απλοποίηση και ψηφιοποίηση του συνόλου των διαδικασιών αξιολόγησης και ελέγχου των επενδυτικών σχεδίων.
Να πω προσθετικά για το εμβληματικό παράδειγμα, που είναι τα «Κέντρα Μιας Στάσης», τα «one stop shops», για τη σύσταση επιχειρήσεων γρήγορα και μέσα από μία πλήρως ηλεκτρονική διαδικασία.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, είναι σαφές ότι στον προϋπολογισμό θα δείξετε μία μικρή ανοχή, διότι βρέθηκα και στην ανάγκη να απαντήσω και εκτός κειμένου –το κάνω συχνά- σ’ αυτά που είπε ο κ. Μητσοτάκης.
Όμως, κύριε Πρόεδρε, θέλω κάποια πράγματα να ειπωθούν. Δώστε μου μία μικρή ανοχή.
Ολοκληρώσαμε, λοιπόν, επενδυτικά σχέδια που λίμναζαν από το 2009 και είχαν μείνει στα αζήτητα. Συνολικά πληρώθηκαν ήδη πάνω από πεντακόσια πενήντα επενδυτικά σχέδια και θα πληρωθούν μέχρι το τέλος του έτους πάνω από 200 εκατομμύρια ευρώ. Όπως και στην περίπτωση του αναπτυξιακού, με το ίδιο αίσθημα επείγοντος και αποτελεσματικότητας κινούμεθα και στην αξιοποίηση του ΕΣΠΑ, ενός εργαλείου που δεν αξιοποιείται πλέον για τις ανάγκες κολλητών και «ημετέρων», αλλά για τις ανάγκες της παραγωγής.
Έτσι, λοιπόν, για τρίτη συνεχόμενη χρονιά είμαστε στην πρώτη θέση στην Ευρωπαϊκή Ένωση στην απορρόφηση των κονδυλίων, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.
Από τις τελευταίες θέσεις που ήσασταν εσείς οι αποτελεσματικοί, εμείς -οι αναποτελεσματικοί- έχουμε πάει στην πρώτη θέση, φθάνοντας το 25%.
Σε σχέση με τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, έχουμε ενεργοποιήσει προγράμματα άνω των 1,3 δισεκατομμυρίων ευρώ από το νέο ΕΣΠΑ. Αυτή η επιτυχία των πόρων του ΕΣΠΑ έρχεται να προστεθεί σε εκείνη της πλήρους αξιοποίησης των κονδυλίων της προηγούμενης περιόδου που έφερε τη χώρα μας στην κορυφή της Ευρώπης.
Αυτές οι επιτυχίες ήρθαν παρά την τραγική κατάσταση που κληρονομήσαμε, τις υπερδεσμεύσεις. Ακόμα χειρότερα, υπήρχαν 6 δισεκατομμύρια ευρώ υπερδεσμευμένα από τις προεκλογικές εντάξεις έργων μέχρι και μια μέρα πριν από τις εκλογές του Γενάρη του 2015 -να θυμίσω- έργα ανώριμα που εντάχθηκαν στο πρόγραμμα, μόνο και μόνο για να εξυπηρετήσουν κάποια πελατειακά δίκτυα.
Και αν αυτά ακούγονται κάπως πρωτοφανή σε ορισμένους παριστάμενους συναδέλφους, να θυμίσω ότι ειδική αναφορά για την εξαιρετική αξιοποίηση των ευρωπαϊκών πόρων από την Ελλάδα που, όπως έγραφαν, έφερε στη χώρα πάνω από 11 δισεκατομμύρια ευρώ τα τελευταία δύο χρόνια, είχαμε στην απόφαση του Eurogroup της 15ης Ιουνίου, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι.
Να, λοιπόν, γιατί δεν είναι θαύμα, δεν είναι μαγικά. Να, λοιπόν, γιατί εμείς πετυχαίνουμε εκεί που εσείς όλα τα προηγούμενα χρόνια αποτύχατε! Αποτύχατε, διότι ήσασταν προσανατολισμένοι σε μία πελατειακή λογική.
Όμως, πέρα απ’ αυτές τις επιτυχίες στην απορρόφηση των προγραμμάτων, δίνουμε μεγάλη έμφαση και στα ποιοτικά χαρακτηριστικά των παρεμβάσεών μας. Σε όλα τα προγράμματα ενίσχυσης της επιχειρηματικότητας υπάρχει για πρώτη φορά ρήτρα εργασίας. Πριμοδοτούνται, δηλαδή, περισσότερο οι επιχειρήσεις εκείνες που δημιουργούν νέες θέσεις εργασίας και επιδοτούμε μισθολογικό και ασφαλιστικό κόστος των νέων θέσεων εργασίας για το πρώτο διάστημα.
Επιπλέον, με νομοθετική ρύθμιση που φέραμε πρόσφατα, θέσαμε ως προϋπόθεση για την υπαγωγή σε πρόγραμμα ενίσχυσης του ΕΣΠΑ ή από εθνικούς πόρους την αυστηρή τήρηση της εργατικής νομοθεσίας.
Επίσης, αυξήσαμε για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά το εθνικό σκέλος του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων, το οποίο φθάνει πλέον στο ένα δισεκατομμύριο ευρώ, ενώ από το 2019 αυτό το ποσό θα φθάνει στο 1,5 δισεκατομμύριο ευρώ.
Αντίθετα, θα ήθελα να θυμίσω ότι εσείς διαρκώς μειώνατε το πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων από το 2010, στερώντας πολύτιμους επενδυτικούς πόρους από την ελληνική οικονομία και επιτείνοντας την ύφεση.
Συνεχίζω με έναν κομβικό τομέα που χρειάζεται στήριξη και είναι αυτός της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Για την ενίσχυση των δήμων δημιουργήσαμε με το Υπουργείο Εσωτερικών ένα νέο χρηματοδοτικό πρόγραμμα σε συνεργασία με την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων. Μέσω αυτού του προγράμματος θα χρηματοδοτηθούν έργα στους ΟΤΑ και των δύο βαθμών, αλλά με έμφαση κυρίως στους δήμους, με έναν αρχικό προϋπολογισμό 500 εκατομμυρίων, ο οποίος θα φτάσει στα 2 δισεκατομμύρια σε βάθος πενταετίας. Είναι έργα στους κρίσιμους τομείς της ύδρευσης, της αποχέτευσης, της αγροτικής οδοποιίας και της αντιπλημμυρικής προστασίας. Και για αυτό το πρόγραμμα δανεισμού δεν θα επιβαρυνθούν καθόλου οι δήμοι.
Στον κρίσιμο τομέα της χρηματοδότησης δεν περιοριζόμαστε μονάχα στους πόρους του ΕΣΠΑ και του ΠΔΕ. Έχουμε αναπτύξει μια πολύ στενή συνεργασία με την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων. Το 2016 και το 2017 συμφωνήθηκαν με την Τράπεζα προγράμματα και έργα ύψους 5 δισεκατομμυρίων ευρώ, ποσό ρεκόρ της τελευταίας δεκαετίας. Οι συμφωνίες αυτές έφεραν επιπλέον 2 δισεκατομμύρια ευρώ εκταμιεύσεις στην ελληνική οικονομία μέσα στο 2017.
Για τα επόμενα τρία χρόνια έχουμε δρομολογήσει συμφωνίες με την Τράπεζα για έργα ύψους 7 δισεκατομμυρίων ευρώ, που θα πυροδοτήσουν επενδύσεις άνω των 20 δισεκατομμυρίων ευρώ, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της ίδιας της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων.
Τέλος, η Ελλάδα έχει μια ακόμη σημαντική πρωτιά. Είναι από τις πρώτες χώρες στην αξιοποίηση του σχεδίου Γιούνκερ, έχοντας μέχρι στιγμής συμβασιοποιήσει έργα ύψους 3,7 δισεκατομμυρίων ευρώ, που αφορούν σημαντικές υποδομές, αλλά και τη χρηματοδότηση επιχειρήσεων και κυρίως μικρομεσαίων επιχειρήσεων.
Θα κλείσω, κύριε Πρόεδρε.
Κύριε Μητσοτάκη, σας άκουσα με μεγάλη προσοχή να φτάνετε στο επίπεδο απ’ αυτό εδώ το Βήμα να διαβάζετε αποφθέγματα της πρώην Προέδρου της Βουλής. Και βέβαια, καλά κάνατε, δικαίωμά σας. Όλοι κρινόμαστε.
Όμως, ξέρετε, δεν είμαστε στο ίδιο κόμμα. Γνωρίζετε όλοι ότι εμείς αποφασίσαμε να στηρίξουμε τις επιλογές μας, να μην φύγουμε τρέχοντας. Εμείς αποφασίσαμε να κριθούμε από τον ελληνικό λαό, εμείς αποφασίσαμε να κρατήσουμε και την παράταξη και τη χώρα. Όλοι κρίνονται.
Όμως, μιας και μπήκατε στον κόπο να διαβάσετε αποφθέγματα της πρώην Προέδρου, που είναι λογικό να έχει, αν θέλετε, και πικρία και μένος απέναντί μου, διότι είμαστε ανταγωνιστικοί πια, θα μπω και εγώ στον κόπο να θυμηθώ τι έλεγε όχι ένας αντίπαλός σας σήμερα, αλλά ο Αντιπρόεδρος τους κόμματός σας, ο κ. Γεωργιάδης, στις 9-6-2011 -όχι πολλά χρόνια πριν- που απ’ αυτό εδώ το Βήμα σάς κατήγγειλε ως «λαϊκιστή, βαθύπλουτο, που ποτέ στη ζωή του δεν χρειάστηκε να εργαστεί, γι’ αυτό και δεν ξέρει τι σημαίνει να βγάζει κανείς το ψωμί του με κόπο».
Κύριε Μητσοτάκη, έτσι θα κάνετε αντιπαράθεση; Εσείς που ξορκίζετε διαρκώς τον λαϊκισμό, αποδεικνύεστε στον μεγαλύτερο λαϊκιστή όλων των λαϊκιστών.
Να τον χαίρεστε, λοιπόν, τον Αντιπρόεδρό σας, διότι πολλές φορές, όταν σας ακούω, δεν καταλαβαίνω πια τη διαφορά. Αυτόν που σας έλεγε λαϊκιστή βαθύπλουτο, αυτόν να τον χαίρεστε, διότι του μοιάζετε, κύριε Μητσοτάκη.
Κλείνω τώρα την παρέμβασή μου, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, απευθυνόμενος σε αυτούς που παρακολούθησαν, σε αυτούς που έχω τη βεβαιότητα ότι αισθάνονται σε αυτό τον Προϋπολογισμό πολύ πιο άνετα σε σύγκριση με πέρυσι και στην πλειοψηφία του ελληνικού λαού που μας ακούει.
Ξέρετε, η χώρα πέρασε πολλά. Ο λαός μας πέρασε πολλά.
Σήμερα, όμως, όλο και περισσότεροι σε όλο τον κόσμο, σε όλη την Ευρώπη αναφέρονται σε αυτό τον λαό όχι ως τον τεμπέλη που ζει πάνω από τις ικανότητές του, αλλά ως παράδειγμα σκληρής δουλειάς και αποφασιστικότητας.
Άντεξε αυτά που ευχόμαστε να μην τύχουν ποτέ σε κανέναν άλλο λαό. Άντεξε όμως. Έκανε θυσίες, αλλά δεν έχασε ποτέ την πίστη του ότι τα πράγματα μπορούν να πάνε αλλιώς. Δεν βούλιαξε στη συλλογική ενοχή. Δεν παραιτήθηκε.
Αν θέλετε, λοιπόν, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, πιστεύω ότι αυτός είναι ο μεγάλος πλούτος της χώρας και το μεγάλο παραγωγικό πλεονέκτημα, ανταγωνιστικό της χώρας. Είναι ο κόσμος της δημιουργίας, ο κόσμος του μόχθου, της προκοπής. Αυτή είναι η συλλογική μας δύναμη για την επόμενη μέρα. Οι νέες και οι νέοι, ο κόσμος του πνεύματος και του πολιτισμού, ο κόσμος της παραγωγής και της καινοτομίας, οι δυνάμεις της εργασίας.
Όλοι και όλες έχουν στα χέρια τους τα υλικά για να χτίσουμε την Ελλάδα που αξίζει στις σημερινές και στις επόμενες γενιές.
Όμως, μην ξεχνάτε κάτι. Δεν θα γράψουμε τίποτα στην άμμο. Αυτοί που έβαλαν τη χώρα σε αυτή την περιπέτεια των μνημονίων όχι μόνο κρίθηκαν, θα κρίνονται πολιτικά διαρκώς για τις επιλογές τους.
Διότι η μνήμη είναι πεισματάρα και δεν συγχωρεί, ειδικά αυτούς που συμπεριφέρθηκαν στην ελληνική κοινωνία ως μάζα, ως αδαή πλειοψηφία.
Όμως, ταυτόχρονα η μνήμη είναι και δύναμη. Είναι η δύναμη πίσω από κάθε μεγάλη ριζοσπαστική αλλαγή στην ιστορία των κοινωνιών. Και όταν αυτή η δύναμη συναντά το πείσμα, την εργατικότητα, τη δίψα ενός λαού, μπορεί να κάνει θαύματα.
Εμείς, κυρίες και κύριοι Βουλευτές, έχουμε επιλέξει να εμπιστευθούμε τους ανθρώπους αυτής της χώρας.
Αυτούς που συναντούμε τους τελευταίους μήνες στα περιφερειακά συνέδρια από τη Θράκη μέχρι την Κρήτη.
Τους νέους μας που σε πείσμα των καιρών έμειναν στην Ελλάδα, παλεύουν εδώ, αλλά και αυτούς που έφυγαν και βρίσκονται σήμερα στην Αγγλία, τη Γερμανία, την Ολλανδία, την Αμερική και όπου αλλού στον κόσμο.
Αυτοί και αυτές είναι η επόμενη μέρα της Ελλάδας.
Τους θέλουμε όλους εδώ, τους θέλουμε όλους πίσω, τους θέλουμε όλους μαζί για να χτίσουμε μαζί την επόμενη μέρα, την Ελλάδα της δικαιοσύνης και της προκοπής.
Και κανείς πια δεν μπορεί να εμποδίσει αυτή τη μέρα να ξημερώσει, και θα ξημερώσει σύντομα σε αυτό τον τόπο.
