ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΒΑΓΓΕΛΗ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΒΖ (13/05/2015)
Πρώτη τοποθέτηση
Τόσο από πλευράς Νέας Δημοκρατίας όσο και από το ΠΑΣΟΚ λέτε όλοι «θέλετε να συνεχιστεί η τευτλοκαλλιέργεια;». Νομίζω ότι το θέλουμε όλοι αυτό. Θέλουμε να έχουμε αυτάρκεια στη ζάχαρη; Όλοι το θέλουμε. Αυτό τι σημαίνει; Ότι θέλουμε να λειτουργήσει η Βιομηχανία Ζάχαρης. Το θέλουμε;
Και εκεί, λοιπόν, λέτε «το θέλουμε, αλλά να δούμε πώς θα γίνει βιώσιμη». Όταν μπαίνετε σε αυτήν τη συζήτηση, καταλήγετε ουσιαστικά στο ότι δεν μπορεί να είναι βιώσιμη, άρα να την κλείσουμε. Αυτή είναι η θέση σας.
Εμείς λέμε ότι θέλουμε και θα προσπαθήσουμε, μέσα από μια αρχή που κάναμε, αυτή τη δραστηριότητα να την κάνουμε βιώσιμη. Σας είπα και μερικά νούμερα για να το καταλάβουμε όλοι.
Έχουμε, λοιπόν, μια δέσμευση εμείς και λέμε μέσα από συμφωνία με τους παραγωγούς: 45 ευρώ τον τόνο, για να υπάρξει μια ελάχιστη –ικανοποιητική τη θεωρούμε στις σημερινές συνθήκες- αμοιβή του τευτλοπαραγωγού. Και λέμε πάρα πολύ απλά: Να δούμε πώς το 45 θα το μειώσουμε, γιατί επηρεάζει το κόστος παραγωγής; Είπαμε, λοιπόν: Συνδεδεμένη ενίσχυση, ολοκληρωμένη διαχείριση. Το 45 αυτόματα πάει στο 32. Σας είπα προηγούμενα για μια προσπάθεια μέσα από τον Κανονισμό 1308, τον οποίο έχει η Φινλανδία για λογαριασμό της στον τομέα της ζάχαρης, όπου θα μειωθεί άλλα 5 ευρώ και θα πάμε στα 28 ευρώ. Πιο κάτω; Είναι λίγο δύσκολο. Ιδιαίτερα από πλευράς των παραγωγών είναι κάτι το θετικό.
Άλλο κομμάτι που πρέπει να δούμε και μπαίνει μέσα σ’ αυτή τη διαδικασία: Έχουμε μία ποσόστωση γύρω στα 158 χιλιάδες στρέμματα. Μπορούμε να σπρώξουμε προς αυτή την κατεύθυνση; Αυξάνοντας την παραγωγή τεύτλων, καταλαβαίνετε όλοι ότι αυτόματα έχουμε μία μείωση στο κόστος παραγωγής. Συμφωνούμε. Κάνουμε μια προσπάθεια προς αυτή την κατεύθυνση.
Δεν μας βοήθησε, ειδικά φέτος, ο καιρός. Θα υπήρχαν οι προϋποθέσεις. Όμως, είναι μέσα σε μια στόχευση και αυτή τη στόχευση να την έχετε υπόψη σας, διότι το 2017 που καταργούνται οι ποσοστώσεις εμείς ήδη θα έπρεπε να έχουμε προς αυτή την κατεύθυνση για τον απλούστατο λόγο ότι μετά το 2017 θα είχαμε και τη δυνατότητα να καλύψουμε την ανάγκη που έχουμε, η οποία ανεβαίνει στους 300.000 τόνους. Αυτό δεν είναι κάτι; Δεν πρέπει, όταν μιλάμε για αυτάρκεια, αυτό να το υπηρετήσουμε; Άρα λοιπόν, είναι δεύτερο πακέτο.
Τρίτο πακέτο. Ειπώθηκε και προηγούμενα από τον Υπουργό. Δεν πάει άλλο αυτός ο εναγκαλισμός και αυτή η σχέση μεταξύ Τράπεζας Πειραιώς και Βιομηχανίας Ζάχαρης. Δεν γίνεται. Πρέπει, λοιπόν, σ’ αυτή τη διαδικασία, επειδή υπάρχει ένα μεγάλο βάρος από πλευράς Βιομηχανίας Ζάχαρης για την Τράπεζα Πειραιώς, να βρει και η ίδια η Τράπεζα μια λύση. Θα βρούμε προς αυτή την κατεύθυνση, διότι δεν μπορεί να διασφαλιστεί η βιωσιμότητα με αυτές τις οικονομικές εξαρτήσεις.
Άρα, λοιπόν, αν τα δείτε αυτά στο σύνολό τους και με μια προοπτική, δεν είναι η βάση για ένα σχέδιο μέσα από το οποίο μπορεί να γίνει βιώσιμη η συγκεκριμένη δραστηριότητα; Γιατί, λοιπόν, ενώ οι ίδιοι αποδέχεστε και κυρίως σας «πονάει», γιατί ξέρετε ότι υπάρχουν τευτλοπαραγωγοί οι οποίοι διαμαρτύρονται και αντιλαμβάνονται οι ίδιοι την κατάσταση που έχουμε φτάσει, παίρνετε μια θέση τέτοια «ναι μεν, αλλά»; Και το «αλλά» είναι λουκέτο. Αυτό θέλουμε να κάνουμε, αγαπητοί συνάδελφοι, και θα το κάνουμε.
Δεύτερη τοποθέτηση
Απευθύνομαι στους αγαπητούς συναδέλφους της Νέας Δημοκρατίας. Εδώ και τρεις-τέσσερις ημέρες καταθέτουμε διαρκώς συγκεκριμένες προτάσεις με νούμερα, παρουσιάζοντας την αγωνία μας και το σχεδιασμό που έχουμε για να αντιμετωπίσουμε το ζήτημα της ζάχαρης -σας είπα ότι παρακολουθώ χρόνια τα ζητήματα της ζάχαρης- και έρχεστε τώρα που κλείνουμε τη συζήτηση και μας λέτε, «Δεν έχετε τίποτα».
Δεν ακούσαμε από σας ούτε μια φράση για το αύριο της ζάχαρης, μόνο την υποτιθέμενη αγωνία σας, απευθυνόμενοι προς τους τευτλοπαραγωγούς, ότι «Εμείς θέλουμε πραγματικά να λειτουργήσει η Βιομηχανία Ζάχαρης». Δεν σας μένει κάτι άλλο παρά τώρα, εδώ, να πείτε, εάν θέλετε να έχετε κάποια συνέπεια, ότι κι εσείς συμφωνείτε με την παρέμβαση που κάνουμε. Γιατί όντως η παρέμβαση αυτή είναι, θα έλεγα, η μόνη κίνηση για να κρατήσουμε ανοιχτή τη Βιομηχανία. Δεν έχουμε κανέναν άλλο τρόπο.
Νομίζετε ότι δεν ήξερα εγώ, όσον αφορά στα ζητήματα της εισαγωγής ζάχαρης, ότι πάνε συγκεκριμένα χρήματα προς τα εκεί; Πώς θα καλύπταμε τις ανάγκες; Έχει συγκεκριμένες συμβάσεις η Βιομηχανία Ζάχαρης. Μακάρι να μπορέσουμε να φτάσουμε στα επίπεδα που ήμασταν πριν μερικά χρόνια, όπου ουσιαστικά είχαμε πλησιάσει να καλύπτουμε τις ανάγκες της χώρας μας.
Εμείς έχουμε σχέδιο. Σας είπαμε για τη σύνδεση, τη συνδεδεμένη ενίσχυση και την ολοκληρωμένη διαχείριση. Σας επαναφέρω και τον κανονισμό που ισχύει στη Φιλανδία. Και από τα 45 ευρώ τον τόνο φτάνουμε στα 28, όταν αντίστοιχα στις άλλες ανταγωνιστικές χώρες της Ευρώπης είναι 27 ευρώ ο τόνος. Άρα, πλησιάζουμε σε αυτό το κομμάτι να είμαστε ανταγωνιστικοί.
Επίσης, σας είπαμε ότι υπάρχει ιδιαίτερη ανάγκη να καλλιεργήσουμε πάνω από εκατό χιλιάδες στρέμματα, ξεκινώντας σιγά-σιγά. Συνεπώς, κατ’ αυτήν την πορεία μειώνεται το κόστος.
Σας είπαμε για παρεμβάσεις όσον αφορά το κόστος παραγωγής στο ενεργειακό, από το είκοσι πέντε να πάμε στο πέντε και πώς θα πάμε.
Δηλαδή, τι περισσότερο θέλατε εσείς; Όταν όλα αυτά που βάζουμε είναι βεβαίως προϋποθέσεις τις οποίες πρέπει στη διαδρομή να υπηρετήσουμε. Νομίζετε ότι αύριο θα πατήσουμε το κουμπί; Εγώ έχω δουλέψει τόσα χρόνια στον ιδιωτικό τομέα. Δεν ξέρω αν από την πρώτη χρονιά όλες αυτές οι δραστηριότητες γίνονται βιώσιμες και κυρίως κερδοφόρες. Δεν υπάρχει άλλη διέξοδος.
Και πιέστε από την δική σας την πλευρά την Τράπεζα Πειραιώς, διότι σας το είπα και το επαναλαμβάνω γι’ αυτόν το γόρδιο δεσμό που υπάρχει. Την Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης θα την πάρει ή η Τράπεζα Πειραιώς ή ο εκκαθαριστής. Δεν γίνεται διαφορετικά. Αυτό το πράγμα δημιουργεί μεγάλα προβλήματα.
