Ομιλία του Υπουργού Οικονομικών, Γιάννη Στουρνάρα, στην Επιτροπή Οικονομικών Υποθέσεων της Βουλής στη συζήτηση για τον Προϋπολογισμό

Κυρίες και κύριοι βουλευτές,

Η ελληνική οικονομία εξέπληξε θετικά τη χρονιά που πέρασε. Δείχνει να προσαρμόζεται και να δημιουργεί τις βάσεις για ένα νέο αναπτυξιακό πρότυπο περισσότερο εξωστρεφές και λιγότερο εξαρτημένο από το κράτος. Η κρίση πιστεύω ότι μπορεί να μετατραπεί σε ευκαιρία για ένα καλύτερο μέλλον. Η οικονομία τη χρονιά που πέρασε εξέπληξε θετικά σε πέντε τομείς:

1. Στον Προϋπολογισμό και στο πρωτογενές πλεόνασμα
2. Στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών και την ανταγωνιστικότητα
3. Στην πραγματική οικονομία -μετριασμό της ύφεσης
4. Στις αγορές, στα περιθώρια των ομολόγων και γενικότερα στο επενδυτικό ενδιαφέρον για την Ελλάδα
5. Στις εξελίξεις στο τραπεζικό σύστημα

Ο Προϋπολογισμός του 2014, αν και ο κ. Σταϊκούρας και ο κ. Μαυραγάνης έχουν αναφέρει τα στοιχεία, προβλέπει πρωτογενές πλεόνασμα ύψους 1,6% του Α.Ε.Π., κοντά, δηλαδή, στα 3 δισεκατομμύρια ευρώ, από 800 εκατομμύρια ή 0,4% του Α.Ε.Π., που φαίνεται να διαμορφώνεται φέτος. Σε σχέση με την προβλεπόμενη εκτέλεση του 2013, προβλέπονται εξοικονομήσεις της τάξης των 4,8 δισεκατομμυρίων ευρώ, περίπου, εκ των οποίων 2,6 δισεκατομμύρια ευρώ προέρχονται από πρωτογενείς δαπάνες και 2,2 δισεκατομμύρια από έσοδα. Θέλω, εδώ, να θυμίσω ότι έχουμε, ήδη, ψηφίσει στη χρονιά που πέρασε και εγκρίνει παρεμβάσεις ύψους 3,7 δισεκατομμυρίων ευρώ για το 2014, σε σχέση με περίπου 9 δισεκατομμύρια, που είχαμε για το 2013, εκ των οποίων 1,5 δισεκατομμύριο ευρώ στο σκέλος των εσόδων και 2,2 δισεκατομμύρια ευρώ στο σκέλος των δαπανών.

Ο Προϋπολογισμός του 2014 ενσωματώνει και αντανακλά τη μεγαλύτερη σιγουριά που γεννά η εκτέλεση του Προϋπολογισμού του 2013 τόσο από την πλευρά των δαπανών όσο και από την πλευρά των εσόδων. Στο δεκάμηνο Ιανουάριος – Οκτώβριος 2013 το πρωτογενές πλεόνασμα διαμορφώνεται πια κοντά στο 1 δισεκατομμύριο ευρώ περίπου, πέραν κάθε πρόβλεψης και προσδοκίας. Τόσο οι δαπάνες όσο και τα έσοδα εξελίσσονται καλύτερα από τους στόχους. Αυτό δημιουργεί πολύ ισχυρή βάση για την εκτέλεση του Προϋπολογισμού του 2014.

Ο Προϋπολογισμός του 2014 ενσωματώνει, επίσης, τη σημαντική φορολογική μεταρρύθμιση που έχουμε ήδη εγκρίνει και ψηφίσει. Θυμίζω ότι με τον Κώδικα Φορολογίας Εισοδήματος η κυβέρνηση προχώρησε στην ολοκλήρωση της πρώτης φάσης για τη δημιουργία ενός δικαιότερου, απλούστερου και αποτελεσματικότερου φορολογικού συστήματος σε αναπτυξιακή κατεύθυνση.

Με τον Κώδικα Φορολογικών Διαδικασιών ο νέος Κώδικας Φορολογίας Εισοδήματος, αποτελεί ένα στιβαρό και σταθερό πλαίσιο το οποίο στηρίζει την δημοσιονομική προσπάθεια της χώρας, κατανέμοντας με δίκαιο τρόπο τα βάρη και στον οποίο μπορεί να στηριχτεί η καταπολέμηση της φοροδιαφυγής και η αναδιοργάνωση του φορολογικού ελεγκτικού και εισπρακτικού μηχανισμού, καθώς και με το κλείσιμο διάφορων κενών όπως για παράδειγμα στις ενδοομιλικές συναλλαγές, στον έλεγχο ξένων θυγατρικών και σε φορολογικούς παραδείσους.

Με το νέο σύστημα που ήδη έχουμε εγκρίνει και που ξεκινά να αποδίδει καρπούς από το 2014, διευρύνεται θετικά ή φορολογική δράση με πρόνοιες που λαμβάνονται, όπως η υποχρεωτική δήλωση όλων των εισοδημάτων από όλους τους πολίτες και η πλήρης ένταξη στο φορολογικό σύστημα ομάδων που μέχρι σήμερα φορολογούνταν ελλιπώς ή με αδιαφανή τρόπο. Βελτιώνεται σημαντικότατα η φορολογική δικαιοσύνη. Η συνεισφορά των επαγγελματικών και κοινωνικών ομάδων διαμοιράζεται δικαιότερα και δεν περιορίζεται πλέον στη σχεδόν αποκλειστική επιβάρυνση των μισθωτών και συνταξιούχων. Εξορθολογίζεται η φορολογική μεταχείριση της επιχειρηματικής δραστηριότητας, η οποία πλέον αντιμετωπίζεται με ενιαίο τρόπο. Αυτό είναι ένα σημαντικό διαρθρωτικό αναπτυξιακό μέτρο, σημαντικότερο από τις όποιες επιμέρους ρυθμίσεις μειώσεων συντελεστών κ.λπ. Θυμίζω ότι εισήχθησαν ρυθμίσεις όπως η ουσιαστική απλοποίηση του συστήματος των αποσβέσεων, η αναγνώριση των επισφαλών απαιτήσεων, ο εξορθολογισμός της φορολογικής μεταχείρισης της έρευνας στον ιδιωτικό τομέα με την οποία στηρίζεται με υγιή και βιώσιμο τρόπο η αναπτυξιακή διαδικασία, η πλήρης αναγνώριση των εισφορών κοινωνικής ασφάλισης ως επαγγελματικές δαπάνες, γεγονός που αναμένεται να βελτιώσει την απελευθέρωση της επιχειρηματικότητας.

Αντιμετωπίζεται τολμηρά η δημιουργία υπεραξιών για κινητές και ακίνητες περιουσίες με την εισαγωγή φόρου υπεραξίας για τα φυσικά πρόσωπα και μόνο, αφού τα Νομικά Πρόσωπα φορολογούνται μέσω της φορολογίας των κερδών τους. Μία πηγή εισοδήματος που μέχρι τώρα παρέμενε ανέγγιχτη, έρχεται πλέον στην επιφάνεια. Επίσης, εισάγεται υψηλού βαθμού διαφάνεια και απλοποιείται σε μεγάλο βαθμό η φορολογία. Κλείνουν τρύπες και παράθυρα, όπως σας είπα πριν, και η δυνατότητα φοροαποφυγής. Μέχρι τώρα υπήρχε ένα υβριδικό σύστημα όπου ανεξαρτήτως με το από πού αποκτούσε κανείς  το εισόδημά του η φορολογία ήταν η ίδια. Συγχρόνως, ο μεγάλος αριθμός φοροαπαλλαγών και εκπτώσεων ήταν διαθέσιμος σε όλους, ανεξαρτήτως εισοδήματος, γεγονός που εισήγαγε σοβαρές αδικίες. Γίνεται αντιληπτό ότι αυτή η πολυπλοκότητα και η αδιαφάνεια του συστήματος τροφοδοτούσε την κοινωνική αδικία, την οικονομική αναποτελεσματικότητα και βεβαίως την φοροαποφυγή αφού ο φορολογούμενος μπορούσε να επιλέξει τον ευνοϊκότερο τρόπο για την φορολόγηση του και συγχρόνως άτομα με διαφορετικές συνθήκες απόκτησης του εισοδήματος, φορολογούνταν με τον ίδιο τρόπο. Το αποτέλεσμα ήταν βεβαίως το φορολογικό σύστημα να είναι εν πολλοίς άδικο, να έχει χάσει τον αναδιανεμητικό του χαρακτήρα και να αποδίδει πολύ χαμηλά έσοδα σε σχέση με την φορολογική ικανότητα των φορολογουμένων.

Επίσης, αποδεσμεύετε η κοινωνική από τη φορολογική πολιτική. Αυτό πέρα από τη διαφάνεια και την αποκατάσταση της κοινωνικής δικαιοσύνης, πρακτικά σημαίνει ότι 869.000 περίπου οικογένειες με ένα ή δύο παιδιά, παίρνουν για πρώτη φορά επίδομα. Η φορολογική πολιτική δεν είναι πάντα το πιο πρόσφορο εργαλείο άσκησης κοινωνική πολιτικής. Ο ρόλος αυτός ανήκει κατά κύριο λόγο στην πλευρά των δαπανών, οι οποίες έχουν μεγαλύτερη διαφάνεια και καλύτερη στόχευση στις ομάδες που πραγματικά χρειάζονται κρατική ενίσχυση. Επίσης, θυμίζω ότι το αφορολόγητο των μισθωτών και συνταξιούχων πρακτικά από φέτος επεκτείνεται από τις 5.000 στις 9.500 ευρώ με τρόπο που ευνοεί τα χαμηλά και μεσαία εισοδήματα. Με τον τρόπο αυτό καλύπτονται και τα χαμηλά εισοδήματα με δύο παιδιά, αφού στο προηγούμενο σύστημα το αφορολόγητό τους ήταν 9.000 ευρώ. Οι μισθωτοί και συνταξιούχοι με εισοδήματα μέχρι 25.000 ευρώ που αποτελούν το 90% του συνόλου και μέχρι τώρα πλήρωναν το 52% των φόρων στο εξής ωφελούνται, αφού θα πληρώνουν το 42%. Ακόμη όμως και οι ελεύθεροι επαγγελματίες οι οποίοι είναι στην ουσία μισθωτοί, τώρα πλέον αντιμετωπίζονται δικαιότερα και θεωρούνται και αυτοί μισθωτοί με τα όποια πλεονεκτήματα αυτό συνεπάγεται. Ακόμη και η φορολογία των ενοικίων εισάγεται με τέτοιο τρόπο, ώστε ο μικροϊδιοκτήτης να επιβαρύνεται ελάχιστα και παρόλα αυτά να συνεισφέρει και αυτός στο κοινό αγώνα.

Από το 2015 εντάσσεται στο φορολογικό σύστημα το αγροτικό εισόδημα με ένα πολύ μικρό συντελεστή που έχει αποτέλεσμα τον περιορισμό του μαύρου εισοδήματος των μεσαζόντων. Η εξέλιξη αυτή θα επιφέρει όχι μόνο έσοδα στα ταμεία του κράτους, αλλά θα συμβάλει και στην αύξηση του πραγματικού αγροτικού εισοδήματος και της επιχειρηματικότητας στον κλάδο, καθώς και στη μείωση της τιμής των προϊόντων από το χωράφι στο ράφι.

Κυρίες και κύριοι βουλευτές θα ήθελα να σας πω ότι, όπως ο προϋπολογισμός του 2013, αποδεικνύεται ο προϋπολογισμός τους δημοσιονομικού πλεονάσματος, ίσως πέρα κάθε προσδοκίας, ο προϋπολογισμός του 2014 θα είναι ο προϋπολογισμός της ανάκαμψης της ελληνικής οικονομίας μετά από έξι χρόνια ύφεσης.        

Όσοι άσκησαν κριτική στις προβλέψεις για το δημοσιονομικό πλεόνασμα διαψεύστηκαν με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο. Θυμίζω ότι η επίτευξη πρωτογενούς πλεονάσματος στον κρατικό προϋπολογισμό, την οποία είχα προβλέψει με δημόσια δήλωσή μου στις 17 Ιανουαρίου, είχε δεχθεί τότε έντονη κριτική. Τώρα, κάποιοι επιλέγουν να αμφισβητούν τη δυνατότητα της ελληνικής οικονομίας να ανακάμψει. Λυπάμαι, αλλά η πραγματικότητα φαίνεται να τους διαψεύδει. Η ελληνική οικονομία, αργά αλλά σταθερά, αλλάζει την πορεία της. Από παράγοντας αστάθειας μετατράπηκε σε παράγοντα σταθερότητας. Από χώρα σε κρίση μετατρέπεται σε χώρα σε ανάκαμψη. Από εχθρός της επιχειρηματικότητας μετατρέπεται σε χώρα προσέλκυσης του διεθνούς επενδυτικού ενδιαφέροντος.

Η ελληνική οικονομία προβλέπεται να εξέλθει από την παρατεταμένη ύφεση και το Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν αναμένεται να σημειώσει θετικό ρυθμό ανάπτυξης της τάξης του 0,6%. Αυτή η εκτίμηση εδράζεται μεταξύ άλλων στο γεγονός ότι ήδη με βάση τα πιο πρόσφατα διαθέσιμα μη εποχικά διορθωμένα στοιχεία του Α.Ε.Π. κατά το τρίτο τρίμηνο του έτους, αυτό παρουσίασε μείωση 3% σε σχέση με το τρίτο τρίμηνο του 2012 έναντι μείωσης 3,7% στο δεύτερο τρίμηνο και 5,5% στο πρώτο τρίμηνο. Επομένως, βλέπουμε μια σταδιακή βελτίωση.

Επίσης, το ισοζύγιο των ροών μισθωτής απασχόλησης στον ιδιωτικό τομέα που μετρά πλέον με ακρίβεια το Υπουργείο Εργασίας, είναι θετικό. Παράλληλα, η ανάκτηση της ανταγωνιστικότητας της χώρας μας, όπως αποτυπώνεται στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών, αλλά και στους σχετικούς δείκτες, είτε στο σχετικό κόστος εργασίας ανά μονάδα προϊόντος ή τις σχετικές τιμές, είναι πλέον αδιαμφισβήτητη.

Πέρυσι, τέτοιον καιρό, είχαμε έλλειμμα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών περίπου 2,8 δισ. ευρώ. Σήμερα, έχουμε πλεόνασμα την αντίστοιχη περίοδο και στο τέλος του έτους περιμένουμε το ισοζύγιο να είναι περίπου μηδενικό ή ακόμα και θετικό. Επίσης, η Ελλάδα έχει, για πρώτη φορά ύστερα από σαράντα χρόνια αρνητικό πληθωρισμό, τον χαμηλότερο στην Ευρωζώνη, κάτι το οποίο συμβάλλει εκτός από τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας, στη βελτίωση του διαθέσιμου εισοδήματος των πολιτών αυτής της χώρας. Επιπλέον, χάρη στις διαρθρωτικές αλλαγές, η Ελλάδα κέρδισε 8 θέσεις στη διεθνή κατάταξη και κατατάσσεται πλέον στην 52^η  θέση, από την 60^η  θέση που βρισκόταν πέρυσι, με βάση την πρόσφατη έκθεση «Doing Business 2014» της Παγκόσμιας Τράπεζας. Μάλιστα, σύμφωνα με την έκθεση του ΟΟΣΑ, με τίτλο «Οδεύοντας προς την Ανάπτυξη» η Ελλάδα πρωταγωνιστεί στις διαρθρωτικές αλλαγές από το 2009 μέχρι σήμερα. Το πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων επιταχύνεται μέρα με τη μέρα και το 2014 προβλέπεται να είναι μακράν η πιο αποδοτική χρονιά του προγράμματος.

Τέλος, η ανασυγκρότηση του τραπεζικού συστήματος προχωρά με σταθερά βήματα που προβλέπεται να οδηγήσουν πιθανώς ακόμα και σε ταχύτερη των υφιστάμενων προβλέψεων αποδέσμευση των συστημικών τραπεζών από το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας. Όμως, αυτά τα δεδομένα για την ελληνική οικονομία είναι λιγότερο ή περισσότερο γνωστά στους περισσότερους από εσάς. Άλλωστε σήμερα δεν είμαι εδώ για να θριαμβολογήσω. Ο δρόμος που έχουμε να διανύσουμε είναι ακόμα μακρύς. Η χώρα μας σύντομα, συντομότερα από ότι διακηρύσσουν οι κάθε λογής «Κασσάνδρες» θα ακολουθήσει το δρόμο των χωρών της Ευρωζώνης που κλήθηκαν να εκτελέσουν ευκολότερα, αλλά ομοίου περιεχομένου προγράμματα οικονομικής προσαρμογής και κατάφεραν να τα ολοκληρώσουν επιτυχώς.

Αυτός είναι ο ορίζοντας προς τον οποίο η χώρα μας κατευθύνεται. Γι' αυτό το λόγο θα ήθελα να σκιαγραφήσω το μέλλον της ελληνικής οικονομίας και τη συμβολή του ελληνικού κράτους μέσα από την εκτέλεση του Προϋπολογισμού του 2014, αλλά και των επόμενων ετών στην πορεία αυτή. Αναφέρομαι στο μέλλον της ελληνικής οικονομίας, γιατί θεωρώ ότι έχει πολύ μεγάλη σημασία να εξετάζουμε τον εκάστοτε Προϋπολογισμό, όχι μέσα από ένα στενό λογιστικό πρίσμα. Ο προϋπολογισμός δεν είναι μια απλή λογιστική αποτύπωση των εσόδων, των εξόδων και γενικότερα των βασικών δημοσιονομικών μεγεθών του κράτους ή ακόμα και ολόκληρης της γενικής κυβέρνησης. Πίσω από τους πίνακες και τα νούμερα κρύβεται κάτι πολύ πιο ουσιώδες, κάτι πολύ πιο βαθύ. Στις προβλέψεις των δημοσιονομικών δεδομένων αποτυπώνεται η οικονομική βάση των δημόσιων πολιτικών που θα ασκηθούν στο μέλλον.

Κυρίες και κύριοι βουλευτές, η Ελλάδα σήμερα βιώνει μια μετάβαση, βιώνει την αλλαγή του αναπτυξιακού της προτύπου, ενός προτύπου που θα βασίζεται πλέον στην εξωστρέφεια και την ανταγωνιστικότητα.

Πρώτον, η Ελλάδα του μέλλοντος θα είναι μια χώρα με μικρότερο, αλλά πιο αποτελεσματικό κράτος. Το ξέρω πόσο βολικό είναι για κάποιους να συνδέουν το στόχο του μικρότερου κράτους με ένα νεοφιλελεύθερο υπόδειγμα, αλλά πέρα από την ιδεολογική τους ακαμψία, υπάρχει και μια πραγματικότητα. Το κράτος που επαναθεμελιώνεται.  Αυτή τη στιγμή είναι ένα κράτος με λιγότερη γραφειοκρατία, λιγότερες δομές, αλλά περισσότερες και ταχύτερες υπηρεσίες, καθώς και απλούστερες διαδικασίες, οι οποίες σταδιακά ηλεκτρονικοποιούνται. Με αυτόν τρόπο καθιστούμε ευκολότερη την συναλλαγή του πολίτη, του επαγγελματία και της επιχείρησης με το κράτος και σταδιακά εξαλείφουμε όλους εκείνους τους θύλακες της διαφθοράς που συνέβαλαν στην παραοικονομία και στη διακίνηση μαύρου χρήματος.

Είναι ένα κράτος με λιγότερους υπαλλήλους, αλλά με μεγάλη προστιθέμενη αξία των δημόσιων πολιτικών και καλύτερη στόχευση των δημοσίων δαπανών. Είναι ένα κράτος, που επιτρέπει τη συμμετοχή της ιδιωτικής πρωτοβουλίας στην παραγωγή και τη διάθεση δημόσιων αγαθών. Παράλληλα, εξασφαλίζει στιβαρούς μηχανισμούς εποπτείας και ελέγχου των αγορών. Είναι ένα κράτος, στο οποίο θα έχουν τεθεί σε πλήρη παραγωγική λειτουργία, μείζονα και αλληλοσυμπληρούμενα πληροφοριακά συστήματα.

Αναφέρομαι στο δημόσιο αλλά και το ιδιωτικό περιουσιολόγιο, το εθνικό σύστημα ηλεκτρονικών συμβάσεων, το εθνικό κτηματολόγιο, το ηλεκτρονικό ληξιαρχείο, το ηλεκτρονικό σύστημα παρακολούθησης των δαπανών και φορέων της γενικής κυβέρνησης. Αλλά, επειδή υφίσταται και η κριτική για την ταχύτητα των μεταρρυθμίσεων, θέλω να σημειώσω ότι η μετάβαση στο νέο κράτος, δεν είναι μια διαδικασία καταιγιστικών αλλαγών που συμβαίνει μέσα σε μια νύχτα.

Όσοι έχουν έστω, και μια στοιχειώδη γνώση της θεωρίας γύρω από την οργάνωση του κράτους, αλλά και της πραγματικότητας της ελληνική Δημόσιας Διοίκησης, κατανοούν ότι η σοβαρή μεταρρύθμιση τους, υλοποιείται με μια σειρά στοχευόμενων και προσεκτικών τομών. Επίσης, οφείλουμε να γνωρίζουμε ότι οι μεγάλες αλλαγές δεν πραγματοποιούνται μόνο μέσα από τις θεσμικές αλλαγές, αλλά και μέσα από την αλλαγή της οργανωτικής κουλτούρας. Μια αλλαγή, που μέρα με τη μέρα γίνεται πραγματικότητα στην Ελλάδα.

Δεύτερον, η Ελλάδα του μέλλοντος θα είναι ένα αποτελεσματικό κοινωνικό κράτος, με στόχευση των κοινωνικών δαπανών, σε εκείνους που έχουν πραγματικά ανάγκη βασιζόμενο, σε επαρκή εισοδηματικά κριτήρια. Το νέο κοινωνικό πρότυπο θα είναι περισσότερο αναδιανεμητικό, υπέρ  των πιο αδύναμων στην ελληνική κοινωνία. Είναι αδιαμφισβήτητο ότι ο αριθμός των συμπολιτών μας, που βρίσκεται στα όρια της φτώχειας, όπως αυτά οριοθετούνται από την Ε.Ε., έχει αυξηθεί σημαντικά λόγω της κρίσης, τόσο της δημοσιονομικής αλλά και γενικότερα, της οικονομικής κρίσης.

Γι αυτό και κάθε ευρώ κοινωνικών δαπανών, πρέπει να κατευθύνεται προς όσους τα έχουν πραγματικά ανάγκη. Έτσι πλέον όλοι οι δικαιούχοι των προνοιακών επιδομάτων, θα ταυτοποιούνται ως προς τον αριθμό μητρώου κοινωνικής ασφάλισης. Η εποχή που ένας εφοπλιστής, θα μπορούσε να καταστεί δικαιούχος προνοιακού επιδόματος, έχει φύγει ανεπιστρεπτί. Από την άλλη η χώρα μας, έστω και πιλοτικά θα εφαρμόσει για πρώτη φορά, το θεσμό του ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος, επεκτείνοντας το δίκτυ κοινωνικής προστασίας, προς όσους συμπολίτες μας βρίσκονται αντιμέτωποι με την ακραία φτώχεια.

Τρίτον, η Ελλάδα του μέλλοντος είναι μια χώρα εξωστρεφής, αλλά και φιλική στις στοχευμένες επενδύσεις. Δημόσιες και ιδιωτικές επενδύσεις, χρόνο με το χρόνο θα αυξάνουν τη συμβολή τους, στο ετήσιο παραγόμενο προϊόν. Τα θεμέλια, αυτής της διαδικασίας έχουν ήδη αρχίσει να τίθενται από το εκτελούμενο πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων, του ΤΑΙΠΕΔ, καθώς και από την διαδικασία προσέλκυσης στρατηγικών επενδύσεων.

Παράλληλα, η χώρα μας συστηματικά επιδιώκει τη μεγιστοποίηση της σημασίας της γεωστρατηγικής της θέσης, στην προσέλκυση σημαντικών άμεσων ξένων επενδύσεων. Ενώ και ο ρόλος της χώρα μας, στην παγκόσμια ροή του διακομιστικού εμπορίου σταδιακά, θα καθίσταται όλο και πιο σημαντικός για την ελληνική οικονομία. Επιπλέον, είναι προδιαγεγραμμένο ότι η άμεση και έμμεση συμβολή του Τουρισμού, στην αύξηση του ΑΕΠ καθίσταται χρόνο με το χρόνο μεγαλύτερη.

Τέταρτον, η Ελλάδα του μέλλοντος θα είναι μια χώρα που θα επενδύει στο τρίγωνο της γνώσης, δηλαδή της έρευνας, της εκπαίδευσης και της καινοτομίας. Μια ολιστική οριζόντια πολιτική, με κεντρικό άξονα την υψηλής ποιότητας δημόσια Παιδεία, θα χαραχθεί, ώστε η χώρα μας να κερδίσει έδαφος, σε σχέση με τις πρωτοπόρες χώρες. Οι εθνικοί στόχοι που θα συνδιαμορφώσουμε τα επόμενα χρόνια, δεν θα είναι απλά αυτοί που θέτει η πολιτική της Λισσαβόνας, για το εκπαιδευτικό σύστημα.

Η κυβέρνηση διαμορφώνει μια πολιτική, που θα επαναπροσδιορίσει τη στόχευση της εκπαιδευτικής διαδικασίας, όχι μόνο προς την κατεύθυνση της αποτελεσματικής σύνδεσης του εκπαιδευτικού συστήματος με την αγορά, αλλά προς μια κατεύθυνση που θα ανταποκρίνεται στο σύνολο όλων των πραγματικών αναγκών, των μελλοντικών πολιτών της χώρας.  Παράλληλα, βασική προτεραιότητα στο μέλλον θα είναι τα δημόσια Πανεπιστήμια, μέσω μιας σοβαρής αξιολόγησης να μετατραπούν σε πραγματικούς θύλακες καινοτομίας και έρευνας.

Κυρίες και κύριοι βουλευτές, ένα νέο οικονομικό πρότυπο για την Ελλάδα αναδύεται. Όλοι οι Έλληνες, οφείλουμε να συνδράμουμε στη στερεή θεμελίωσή του, άλλωστε όλοι οι Έλληνες,  ανεξάρτητα αν συμφωνούσαν ή διαφωνούσαν με την αναγκαιότητα των δανειακών συμβάσεων, που έχει συνάψει η χώρα μας με τους δανειστές μας, και τα παρεπόμενα αυτών μνημόνια, έχουν συνδράμει με τις θυσίες τους στη διάσωση της χώρας μας και στη διατήρηση της θέσης μας στην Ευρωζώνη.

Δεν πρέπει να επιτρέψουμε οι διχαστικές λογικές, που επηρέασαν βαθύτατα την μεταπολίτευση, και ενίσχυσαν μεταξύ άλλων κακοδαιμονίες, να δυναμιτίσουν εκ νέου το μέλλον της χώρας. Γι αυτό πιστεύω ότι πρέπει και η Αξιωματική Αντιπολίτευση να επιδείξει περισσότερη υπευθυνότητα.

Όπου επιδιώκεται συμμάζεμα, όπου μειώνεται η σπατάλη,  όπου καταπολεμάται η διαφθορά, όπου επιδιώκονται τομές, όπου αναμορφώνεται το κράτος, χρειάζεται γόνιμος πολιτικός διάλογος και παραγωγική, όχι ισοπεδωτική κριτική. Η απόλυτη ακύρωση του έργου της κυβέρνησης, αλλά κυρίως η απόλυτη απαξίωση των αποτελεσμάτων και των θυσιών του ελληνικού λαού επιβαρύνουν την εικόνα της χώρας μας στο εξωτερικό, το κλίμα της εγχώριας αγοράς, την ψυχολογία των συμπολιτών μας. Η αντιπολίτευση οφείλει να παύσει πλέον να λειτουργεί ως αρνητής των πάντων και να συνδράμει με σοβαρές και στοιχειοθετημένες  προτάσεις στη βελτίωση των εκτελούμενων δημόσιων πολιτικών.

Κυρίες και κύριοι βουλευτές, αυτό που θέλω να επισημάνω σήμερα από αυτό το βήμα είναι ότι ο Προϋπολογισμός του 2014 δεν περιλαμβάνει νέα οριζόντια δημοσιονομικού χαρακτήρα μέτρα. Ωστόσο, η ομαλή εκτέλεση του Προϋπολογισμού προϋποθέτει την υλοποίηση διαρθρωτικών αλλαγών.

Θα ήθελα σ’ αυτό το σημείο να υπογραμμίσω κάτι. Διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις δεν είναι μόνο οι αλλαγές που έχουν θετική επίδραση στο δημοσιονομικό αποτέλεσμα, αλλά και όλες εκείνες οι πρωτοβουλίες που απελευθερώνουν την αναπτυξιακή δυναμική της οικονομίας μας. Σ’ αυτές τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις χρειαζόμαστε την υποστήριξη της Βουλής και τολμώ να πω όχι μόνο των βουλευτών της συμπολίτευσης, αυτοί άλλωστε έχουν στηρίξει με πολύ μεγάλο πολιτικό και προσωπικό κόστος τις αποφάσεις της κυβέρνησης. Ακολούθησαν το δύσκολο και ενάρετο δρόμο. Προφανώς δεν ζητώ από τους βουλευτές της αντιπολίτευσης να κάνουν το ίδιο, αλλά ζητώ να σταματήσουν την καταστροφολογία και να συμβάλουν με βιώσιμες και ρεαλιστικές λύσεις.

Όπως προανέφερα, το 2014 είναι η χρονιά που η οικονομία ξαναμπαίνει στην αναπτυξιακή τροχιά. Αυτό, όμως, κάθε άλλο από εφησυχασμό μπορεί να μας προκαλεί. Αν η πρόβλεψη του Προϋπολογισμού για ανάπτυξη είναι 0,6% εμείς πρέπει να δουλέψουμε από την επόμενη μέρα της ψήφισής του, ώστε να ξεπεράσουμε την πρόβλεψη αυτή. Κάθε υπέρβαση του στόχου μπορεί να σημάνει χιλιάδες νέες θέσεις εργασίας για νέους συμπολίτες μας.

Γι’ αυτό χρειάζεται επίσπευση των διαρθρωτικών αλλαγών που έχουν σχέση με τη ρευστότητα των επιχειρήσεων και ειδικά των μικρομεσαίων, την βελτίωση του επιχειρηματικού κλίματος, την ενίσχυση και την υποστήριξη εξαγωγών, την επιτάχυνση του προγράμματος αποκρατικοποιήσεων, την περαιτέρω εξάλειψη αδικαιολόγητων και αντιαναπτυξιακών εμποδίων στην επιχειρηματικότητα, τον επιπλέον εκσυγχρονισμό του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης, την ανασυγκρότηση του εθνικού συστήματος υγείας, με την προώθηση πιο αποτελεσματικών δράσεων ενεργητικής απασχόλησης.

Θα συμφωνούσα ότι υπό ομαλές συνθήκες θα απαιτούνταν μία περισσότερο, ίσως, επεκτατική δημοσιονομική πολιτική. Ωστόσο, σήμερα αν η Ελλάδα παρασυρθεί σε δημοσιονομική χαλάρωση θα εξαφανίσει άμεσα κάθε προοπτική, όχι μόνο βραχυπρόθεσμης, αλλά και μεσομακροπρόθεσμης οικονομικής ανάπτυξης.

Γι’ αυτό, κυρίες και κύριο Βουλευτές, ο Προϋπολογισμός του 2014 που κατατέθηκε από το Υπουργείο Οικονομικών και θα εκτελεστεί από το σύνολο της Κυβέρνησης, διατηρεί ως πάγιο και αδιαπραγμάτευτο στόχο του την επίτευξη δημοσιονομικού πλεονάσματος περίπου 1,5% του Α.Ε.Π.. Άλλωστε, όλοι γνωρίζετε ότι αυτό το πλεόνασμα είναι βασικό εργαλείο της διαπραγματευτικής στρατηγικής της Κυβέρνησης με τους πιστωτές της χώρας.

Για του χρόνου δεν περιμένουμε 3,9 δισ. από την ακίνητη περιουσία, αλλά 2,6 δισ. ευρώ,  δηλαδή λιγότερα περίπου από όσα πήραμε και φέτος. Αυτό έχει μεγάλη σημασία.

Για το αν υπάρχει υπερφορολόγηση ή όχι, επειδή έχει γίνει μεγάλη συζήτηση. Οι φόροι στην Ελλάδα ως ποσοστό του ΑΕΠ, σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία της Eurostat ανήλθαν το 2012 στο 22,8%. Το ίδιο έτος ο μέσος όρος στην Ευρωζώνη είναι 25,7%, δηλαδή τρεις ποσοστιαίες μονάδες του ΑΕΠ υψηλότερα έναντι της χώρας μας. Αυτό δείχνει ότι σε συνολικά επίπεδα η Ελλάδα δεν υπερφορολογείται σε σχέση με την Ευρωζώνη. Το γεγονός αυτό, δηλαδή ότι η συνολική φορολογική επιβάρυνση είναι χαμηλότερη στη χώρα μας έναντι του μέσου όρου της Ευρωζώνης υποκρύπτει μία σημαντική στρέβλωση. Ότι οι συνεπείς φορολογούμενοι επιβαρύνονται σημαντικά περισσότερο, έναντι εκείνων που συστηματικά φοροαποφεύγουν ή και φοροδιαφεύγουν. Μισθωτοί και συνταξιούχοι αποτελούν τα συνήθη υποζύγια, ενώ άλλες κατηγορίες φορολογουμένων απολαμβάνουν τα οφέλη του κοινωνικού κράτους δικαίου, δηλαδή Υγεία, Παιδεία, Άμυνα, χωρίς να συνεισφέρουν όπως και στο βαθμό που θα έπρεπε στα φορολογικά βάρη. Ακριβώς για να αντιμετωπίσουμε αυτή τη δύσκολη πραγματικότητα, αυτή τη στρέβλωση, εισήγαμε τη φορολογική μεταρρύθμιση του Ιανουαρίου του 2013, που φορολογεί τα κέρδη από την επιχειρηματική δραστηριότητα με διαφανή και ομοιόμορφο τρόπο, από το πρώτο ευρώ. Δεδομένου ότι στις δαπάνες τους πλέον θα συμπεριλαμβάνονται και οι ασφαλιστικές εισφορές των εν λόγω προσώπων, δηλαδή των ελεύθερων επαγγελματιών, όπως είναι οι γιατροί, οι δικηγόροι, οι λογιστές κλπ. Και αυτό κατέστη απαραίτητο διότι, σας θυμίζω, κάθε φορά που ετίθεντο αφορολόγητο όριο, ως δια μαγείας πολλοί, δυστυχώς οι περισσότεροι, από τους ελεύθερους επαγγελματίες δήλωναν εισοδήματα ακριβώς στο ύψος του αφορολόγητου. Επίσης, θυμίζω τη μελέτη που έκαναν Έλληνες οικονομολόγοι στο Πανεπιστήμιο του Σικάγο. Πήραν στοιχεία από τις τράπεζες για τη φορολογία των ελεύθερων επαγγελματιών. Τους έχουν κατατάξει. Στη μελέτη του ΟΟΣΑ που θα δοθεί σήμερα στη δημοσιότητα υπάρχει ο σχετικός πίνακας. Θα δείτε ότι κατά μέσο όρο, οι ελεύθεροι επαγγελματίες, καθένας χωριστά αλλά και στο σύνολό τους, τα τοκοχρεολύσια που πληρώνουν στις τράπεζες είναι σημαντικά υψηλότερα από το εισόδημα που φέρεται να έχουν δηλώσει. Υπάρχει μία κραυγαλέα περίπτωση μεγάλης φοροδιαφγυής και φοροαποφυγής. Γι αυτό κάναμε αυτή τη φορολογική μεταρρύθμιση τον Ιανουάριου του 2013. Το εν λόγω ζήτημα αντιμετωπίζεται από το 2014 ενώ παράλληλα ενεργοποιούνται όλα τα  εργαλεία της φορολογικής διοίκησης ώστε να ικανοποιηθεί η επιταγή της κοινωνίας να συμμετέχουν όλοι στα φορολογικά βάρη ανάλογα με τις δυνάμεις τους. Αυτό για να ξεκαθαρίσουμε τι σημαίνει υπερφορολόγηση και πώς αντιμετωπίζεται.