Αθήνα, 1 Φεβρουαρίου 2013
Ομιλία Υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, Καθηγητή, Αθανάσιου Τσαυτάρη, στη Βουλή, απαντώντας σε επίκαιρη ερώτηση της Βουλευτή Β’ Θεσσαλονίκης, της Δημοκρατικής Αριστεράς Κατερίνας Μάρκου, σχετικά με την αντιμετώπιση των προβλημάτων στον τομέα της αλιείας
• Είμαστε μια μεγάλη εξαγωγική δύναμη και οι τιμές των ψαριών καθιστούν σήμερα τον κλάδο της ιχθυοκαλλιέργειας, έναν από τους πιο προσοδοφόρους σε συνάλλαγμα
• Η αλιεία αφού έκανε αρκετούς γύρους περιφερόμενη ως προίκα σε κάποια υπουργεία, τους τελευταίους μήνες ήρθε στο υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης
• Αυτό που ισχύει σήμερα είναι ότι ο κάθε Περιφερειάρχης μπορεί να δώσει άδεια για αλιεία, αν διαπιστωθεί ότι η Περιφέρεια έχει πολλά αλιεύματα, στην περιοχή του και δηλαδή όχι στα διεθνή ύδατα, και έτσι να αποποιείται εκ των πραγμάτων η δυνατότητα να ελέγχουμε τα διεθνή ύδατα και τα αλιεύματα στα διεθνή ύδατα.
• Το πνεύμα μας είναι «όχι υπεραλίευση», αλλά σωστή αλίευση και αειφόρα διαχείριση των αλιευμάτων.
Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της ομιλίας του Υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, Αθανάσιου Τσαυτάρη.
«κα Μάρκου,
Θα μου επιτρέψετε να διορθώσω την εισαγωγή σας, διότι είναι εσφαλμένη. Πραγματικά εξάγουμε πολύ ποιοτικά ψάρια, αλλά αυτά είναι ψάρια ιχθυοκαλλιέργειας, και κυρίως τσιπούρες.
Η χώρα μας δυστυχώς δεν έχει τόσα πολλά ψάρια από τη συλλεκτική αλιεία για την οποία αναφέρεστε παρακάτω στην ερώτησή σας ώστε να είναι μια μεγάλη εξαγωγική δύναμη. Μακάρι να είχαμε πολλά περισσότερα ψάρια και από τη συλλεκτική αλιεία, για να μπορέσουμε να τα εξάγουμε. Αυτήν την ώρα εισάγουμε πολλά ψάρια από την συλλεκτική αλιεία. Σε ό,τι αφορά όμως τα ψάρια ιχθυοκαλλιέργειας όπως η τσιπούρα, το επισήμανα από την πρώτη μέρα που ήρθα στο Κοινοβούλιο, ότι λίγοι γνωρίζουν ότι το Αιγαίο, ένεκα της αλμύρας του, παράγει εξαιρετικής ποιότητας ψάρια ιχθυοκαλλιέργειας και ιδιαίτερα τσιπούρες. Σε σύνδεση με την ανάπτυξη της τεχνολογίας αυτού του είδους η παραγωγή στον τόπο μας, μας δίνει εξαιρετικά προϊόντα ιχθυοπαραγωγής. Είμαστε μια μεγάλη εξαγωγική δύναμη και οι τιμές των ψαριών είναι τέτοιες που καθιστούν σήμερα τον κλάδο έναν από τους πιο προσοδοφόρους σε συνάλλαγμα. Κάνουμε μεγάλη προσπάθεια για να ενισχύσουμε τον κλάδο της ιχθυοπαραγωγής.
Σε ό,τι αφορά στα υπόλοιπα που είπατε, για τη συλλεκτική αλιεία, δεν είναι έτσι όπως τα παρουσιάσατε.
Η αλιεία αφού έκανε αρκετούς γύρους περιφερόμενη ως προίκα σε κάποια υπουργεία, τους τελευταίους μήνες ήρθε στο υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης. Πραγματικά ήταν σε δύσκολη κατάσταση σε ό,τι αφορά στη διοικητική της δομή, την οικονομική της δομή, το Επιχειρησιακό Πρόγραμμα Αλιείας κλπ».
Δευτερολογία
«Το Κοινοβούλιο αποφάσισε να μεταφερθούν οι αρμοδιότητες της αδειοδότησης της αλιείας στις Περιφέρειες και τώρα στους δήμους, και όχι ο Υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης. Το Κοινοβούλιο αποφάσισε για τα θέματα αυτά και μάλιστα, όπως πολύ καλά γνωρίζετε, οι αδειοδοτήσεις των Περιφερειών δίνονται με ένα βασιλικό διάταγμα και κανένας δεν τόλμησε να το αλλάξει όλα αυτά τα χρόνια, παρά το γεγονός ότι είναι ένα διάταγμα από την εποχή της Βασιλείας.
Σας θυμίζω ότι οι Περιφέρειες μπορούν να δώσουν άδειες για κάτι έκτακτο, αν διαπιστωθεί δηλαδή ότι μια Περιφέρεια έχει πολλά αλιεύματα και μπορούν πραγματικά να τους δοθεί η δυνατότητα να ψαρέψουν εκτός εποχής. Αυτή είναι η διαφορά, δηλαδή όλοι μπορούν να ψαρέψουν όταν έρχεται η εποχή της αλιείας, αλλά ο Περιφερειάρχης εκτάκτως λέει ότι «υπάρχουν πολλά αλιεύματα στην περιοχή μου και μπορούν οι αλιείς να ψαρέψουν».
Που είναι το σημαντικό πρόβλημα κατά την άποψή μου και αυτό θέλει πάρα πολλή προσοχή. Η χώρα μας, στο πλαίσιο της Αλιευτικής Πολιτικής της ΕΕ κατάφερε να έχει τη δυνατότητα να ελέγχει τα αλιεύματα σε όλο το Αιγαίο. Άρα λοιπόν το τι θα αλιευτεί στο Αιγαίο είναι ιστορία του τόπου μας, ο κάθε Περιφερειάρχης δηλαδή μπορεί να δώσει άδεια αλιείας μόνο στην περιοχή του. Δείτε λοιπόν τι λάθος γίνεται. Να έρθει δηλαδή ένας Περιφερειάρχης να δώσει άδεια στην περιοχή του, και όχι δηλαδή στα διεθνή ύδατα, και έτσι να αποποιείται εκ των πραγμάτων -από ένα τέτοιο λάθος- η δυνατότητα να ελέγχουμε τα διεθνή ύδατα και τα αλιεύματα στα διεθνή ύδατα.
Σε ό,τι αφορά τα αλιευτικά δεδομένα το 2011 όπως σωστά επισημαίνετε δεν κατατέθηκαν στην ΕΕ. Η κατάθεση των αλιευτικών δεδομένων αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση στις αδειοδοτήσεις, διότι προσπαθούν να κάνουν ορθολογική διαχείριση των αλιευμάτων. Δεν είναι άπειρα τα αλιεύματα στο Αιγαίο, ούτε στη Μεσόγειο, ούτε σχεδόν σε καμία θάλασσα και σωστά προσπαθούν να διαχειριστούν αυτούς τους πόρους με έναν τρόπο αειφόρο, έτσι ώστε να μην πάμε για παράδειγμα μια φορά και αλιεύσουμε 100 τόνους και έπειτα να μην έχει αλιεύματα μια περιοχή, όπως συνήθως συμβαίνει.
Τα αλιευτικά δεδομένα τα συγκεντρώνουν επιστημονικά Ινστιτούτα όπως είναι το ΙΝΑΛΕ που ανήκει στο Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και το ΕΛΚΕΘΕ που ανήκει στη Γενική Γραμματεία Έρευνας και Τεχνολογίας που υπάγεται τώρα στο υπουργείο Παιδείας. Έπρεπε οι υποδομές τους να πάρουν χρήματα για να μπορούν να συγκεντρώσουν αυτά τα δεδομένα. Αυτό δεν είχε γίνει το 2011 γιατί κανείς από αυτούς που είχε την αρμοδιότητα της αλιείας δεν φρόντισε να τους δώσει χρήματα. Τώρα λοιπόν που χρειάστηκε να δώσουμε κατεπειγόντως χρηματοδότηση, έπρεπε να βρούμε από εθνικούς πόρους πάνω από μισό εκατομμύριο ευρώ, δηλαδή 550 χιλιάδες για να μπορέσουν οι επιστήμονες των Ινστιτούτων να συγκεντρώσουν αυτά τα δεδομένα, προκειμένου να είμαστε εντάξει σε ό,τι αφορά στη διαχείριση των αλιευμάτων μας.
Μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι αυτό θα γίνει. Και θα γίνει σωστή περιβαλλοντική και αειφόρα διαχείριση του φυσικού μας πλούτου που λέγεται το ψάρι της θάλασσας όπως επίσης και οι Κανονισμοί της Ε.Ε.
Όταν θα έχουμε χρόνο θα συζητήσουμε κάποια στιγμή για την νέα Κοινή Αλιευτική Πολιτική. Να ξέρετε πάντως ότι κάνουμε μεγάλη προσπάθεια και να υποστηρίξουμε τα συμφέροντα του τόπου μας για συγκεκριμένες κατηγορίες ψαριών ή που είναι σημαντικές για τον τόπο μας ή για κατηγορίες συγκεκριμένων σκαφών που επίσης είναι σημαντικό για τον τόπο μας. Σας θυμίζω ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση και η ίδια η Επίτροπος ήθελαν να σβήσουν εξολοκλήρου τις βιντζότρατες. Ήταν η δική μας προσπάθεια που είπαν «κοιτάξτε για μας αυτό είναι ένα παραδοσιακό εργαλείο, είναι κομμάτι της ιστορίας και της παραγωγικής διαδικασίας του τόπου μας. Μπορεί να συζητάτε να το συρρικνώσουμε, να μειωθεί αλλά θα πρέπει να αφήσουμε 100-200 γιατί είναι αυτά με τα οποία αιώνια ψάρευαν αυτοί οι άνθρωποι, ένα πολύ συγκεκριμένο είδος ψαριού. Δεν μπορεί ο τόπος να σταματήσει να γνωρίζει το γαύρο, τη μαρίδα κλπ.» Είμαστε έτοιμοι να παρουσιάσουμε τα επιστημονικά δεδομένα και να πούμε: ναι σε αυτές τις περιοχές μπορεί να υπάρξει αυτό το αλίευμα και μπορεί να επιτραπεί να ψαρέψουν πέντε ψάρια, να μπορεί φάει και ο φτωχός λαός, αντί να ζητάτε να τα σβήσουμε όλα ένεκα του κανονισμού.
Επαναλαμβάνω ότι το πνεύμα είναι «όχι υπεραλίευση» Η σωστή αλίευση και η αειφόρα διαχείριση των αλιευμάτων, αν πραγματικά τα δεδομένα δείχνουν ότι υπήρξε αύξηση των αλιευμάτων. Επομένως όπου μπορεί να ζητηθεί, όπου ζητήθηκε αλίευμα και υπάρχει, το διεκδικούμε και το παίρνουμε. Έχουμε δικαίωμα ακόμα και στη Βόρειο Θάλασσα. Εμείς δεν πάμε εκεί να ψαρέψουμε, παρόλα αυτά διεκδικήσαμε την τόνους που μπορούσε να πάρει η χώρα μας και τους δώσαμε στην Κύπρο, γιατί η Κύπρος μπορεί πραγματικά να αξιοποιήσει αυτό το πράγμα και αντ’ αυτού μας έδωσε την αντίστοιχη ποσότητα. Μη νομίσετε ότι δεν αγωνιζόμαστε και δεν έχουμε την ίδια αγωνία για να βοηθήσουμε».
Ομιλία Υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, Καθηγητή, Αθανάσιου Τσαυτάρη, στη Βουλή, απαντώντας σε επίκαιρη ερώτηση της Βουλευτή Β’ Θεσσαλονίκης, της Δημοκρατικής Αριστεράς Κατερίνας Μάρκου, σχετικά με την αντιμετώπιση των προβλημάτων στον τομέα της αλιείας
• Είμαστε μια μεγάλη εξαγωγική δύναμη και οι τιμές των ψαριών καθιστούν σήμερα τον κλάδο της ιχθυοκαλλιέργειας, έναν από τους πιο προσοδοφόρους σε συνάλλαγμα
• Η αλιεία αφού έκανε αρκετούς γύρους περιφερόμενη ως προίκα σε κάποια υπουργεία, τους τελευταίους μήνες ήρθε στο υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης
• Αυτό που ισχύει σήμερα είναι ότι ο κάθε Περιφερειάρχης μπορεί να δώσει άδεια για αλιεία, αν διαπιστωθεί ότι η Περιφέρεια έχει πολλά αλιεύματα, στην περιοχή του και δηλαδή όχι στα διεθνή ύδατα, και έτσι να αποποιείται εκ των πραγμάτων η δυνατότητα να ελέγχουμε τα διεθνή ύδατα και τα αλιεύματα στα διεθνή ύδατα.
• Το πνεύμα μας είναι «όχι υπεραλίευση», αλλά σωστή αλίευση και αειφόρα διαχείριση των αλιευμάτων.
Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της ομιλίας του Υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, Αθανάσιου Τσαυτάρη.
«κα Μάρκου,
Θα μου επιτρέψετε να διορθώσω την εισαγωγή σας, διότι είναι εσφαλμένη. Πραγματικά εξάγουμε πολύ ποιοτικά ψάρια, αλλά αυτά είναι ψάρια ιχθυοκαλλιέργειας, και κυρίως τσιπούρες.
Η χώρα μας δυστυχώς δεν έχει τόσα πολλά ψάρια από τη συλλεκτική αλιεία για την οποία αναφέρεστε παρακάτω στην ερώτησή σας ώστε να είναι μια μεγάλη εξαγωγική δύναμη. Μακάρι να είχαμε πολλά περισσότερα ψάρια και από τη συλλεκτική αλιεία, για να μπορέσουμε να τα εξάγουμε. Αυτήν την ώρα εισάγουμε πολλά ψάρια από την συλλεκτική αλιεία. Σε ό,τι αφορά όμως τα ψάρια ιχθυοκαλλιέργειας όπως η τσιπούρα, το επισήμανα από την πρώτη μέρα που ήρθα στο Κοινοβούλιο, ότι λίγοι γνωρίζουν ότι το Αιγαίο, ένεκα της αλμύρας του, παράγει εξαιρετικής ποιότητας ψάρια ιχθυοκαλλιέργειας και ιδιαίτερα τσιπούρες. Σε σύνδεση με την ανάπτυξη της τεχνολογίας αυτού του είδους η παραγωγή στον τόπο μας, μας δίνει εξαιρετικά προϊόντα ιχθυοπαραγωγής. Είμαστε μια μεγάλη εξαγωγική δύναμη και οι τιμές των ψαριών είναι τέτοιες που καθιστούν σήμερα τον κλάδο έναν από τους πιο προσοδοφόρους σε συνάλλαγμα. Κάνουμε μεγάλη προσπάθεια για να ενισχύσουμε τον κλάδο της ιχθυοπαραγωγής.
Σε ό,τι αφορά στα υπόλοιπα που είπατε, για τη συλλεκτική αλιεία, δεν είναι έτσι όπως τα παρουσιάσατε.
Η αλιεία αφού έκανε αρκετούς γύρους περιφερόμενη ως προίκα σε κάποια υπουργεία, τους τελευταίους μήνες ήρθε στο υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης. Πραγματικά ήταν σε δύσκολη κατάσταση σε ό,τι αφορά στη διοικητική της δομή, την οικονομική της δομή, το Επιχειρησιακό Πρόγραμμα Αλιείας κλπ».
Δευτερολογία
«Το Κοινοβούλιο αποφάσισε να μεταφερθούν οι αρμοδιότητες της αδειοδότησης της αλιείας στις Περιφέρειες και τώρα στους δήμους, και όχι ο Υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης. Το Κοινοβούλιο αποφάσισε για τα θέματα αυτά και μάλιστα, όπως πολύ καλά γνωρίζετε, οι αδειοδοτήσεις των Περιφερειών δίνονται με ένα βασιλικό διάταγμα και κανένας δεν τόλμησε να το αλλάξει όλα αυτά τα χρόνια, παρά το γεγονός ότι είναι ένα διάταγμα από την εποχή της Βασιλείας.
Σας θυμίζω ότι οι Περιφέρειες μπορούν να δώσουν άδειες για κάτι έκτακτο, αν διαπιστωθεί δηλαδή ότι μια Περιφέρεια έχει πολλά αλιεύματα και μπορούν πραγματικά να τους δοθεί η δυνατότητα να ψαρέψουν εκτός εποχής. Αυτή είναι η διαφορά, δηλαδή όλοι μπορούν να ψαρέψουν όταν έρχεται η εποχή της αλιείας, αλλά ο Περιφερειάρχης εκτάκτως λέει ότι «υπάρχουν πολλά αλιεύματα στην περιοχή μου και μπορούν οι αλιείς να ψαρέψουν».
Που είναι το σημαντικό πρόβλημα κατά την άποψή μου και αυτό θέλει πάρα πολλή προσοχή. Η χώρα μας, στο πλαίσιο της Αλιευτικής Πολιτικής της ΕΕ κατάφερε να έχει τη δυνατότητα να ελέγχει τα αλιεύματα σε όλο το Αιγαίο. Άρα λοιπόν το τι θα αλιευτεί στο Αιγαίο είναι ιστορία του τόπου μας, ο κάθε Περιφερειάρχης δηλαδή μπορεί να δώσει άδεια αλιείας μόνο στην περιοχή του. Δείτε λοιπόν τι λάθος γίνεται. Να έρθει δηλαδή ένας Περιφερειάρχης να δώσει άδεια στην περιοχή του, και όχι δηλαδή στα διεθνή ύδατα, και έτσι να αποποιείται εκ των πραγμάτων -από ένα τέτοιο λάθος- η δυνατότητα να ελέγχουμε τα διεθνή ύδατα και τα αλιεύματα στα διεθνή ύδατα.
Σε ό,τι αφορά τα αλιευτικά δεδομένα το 2011 όπως σωστά επισημαίνετε δεν κατατέθηκαν στην ΕΕ. Η κατάθεση των αλιευτικών δεδομένων αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση στις αδειοδοτήσεις, διότι προσπαθούν να κάνουν ορθολογική διαχείριση των αλιευμάτων. Δεν είναι άπειρα τα αλιεύματα στο Αιγαίο, ούτε στη Μεσόγειο, ούτε σχεδόν σε καμία θάλασσα και σωστά προσπαθούν να διαχειριστούν αυτούς τους πόρους με έναν τρόπο αειφόρο, έτσι ώστε να μην πάμε για παράδειγμα μια φορά και αλιεύσουμε 100 τόνους και έπειτα να μην έχει αλιεύματα μια περιοχή, όπως συνήθως συμβαίνει.
Τα αλιευτικά δεδομένα τα συγκεντρώνουν επιστημονικά Ινστιτούτα όπως είναι το ΙΝΑΛΕ που ανήκει στο Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και το ΕΛΚΕΘΕ που ανήκει στη Γενική Γραμματεία Έρευνας και Τεχνολογίας που υπάγεται τώρα στο υπουργείο Παιδείας. Έπρεπε οι υποδομές τους να πάρουν χρήματα για να μπορούν να συγκεντρώσουν αυτά τα δεδομένα. Αυτό δεν είχε γίνει το 2011 γιατί κανείς από αυτούς που είχε την αρμοδιότητα της αλιείας δεν φρόντισε να τους δώσει χρήματα. Τώρα λοιπόν που χρειάστηκε να δώσουμε κατεπειγόντως χρηματοδότηση, έπρεπε να βρούμε από εθνικούς πόρους πάνω από μισό εκατομμύριο ευρώ, δηλαδή 550 χιλιάδες για να μπορέσουν οι επιστήμονες των Ινστιτούτων να συγκεντρώσουν αυτά τα δεδομένα, προκειμένου να είμαστε εντάξει σε ό,τι αφορά στη διαχείριση των αλιευμάτων μας.
Μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι αυτό θα γίνει. Και θα γίνει σωστή περιβαλλοντική και αειφόρα διαχείριση του φυσικού μας πλούτου που λέγεται το ψάρι της θάλασσας όπως επίσης και οι Κανονισμοί της Ε.Ε.
Όταν θα έχουμε χρόνο θα συζητήσουμε κάποια στιγμή για την νέα Κοινή Αλιευτική Πολιτική. Να ξέρετε πάντως ότι κάνουμε μεγάλη προσπάθεια και να υποστηρίξουμε τα συμφέροντα του τόπου μας για συγκεκριμένες κατηγορίες ψαριών ή που είναι σημαντικές για τον τόπο μας ή για κατηγορίες συγκεκριμένων σκαφών που επίσης είναι σημαντικό για τον τόπο μας. Σας θυμίζω ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση και η ίδια η Επίτροπος ήθελαν να σβήσουν εξολοκλήρου τις βιντζότρατες. Ήταν η δική μας προσπάθεια που είπαν «κοιτάξτε για μας αυτό είναι ένα παραδοσιακό εργαλείο, είναι κομμάτι της ιστορίας και της παραγωγικής διαδικασίας του τόπου μας. Μπορεί να συζητάτε να το συρρικνώσουμε, να μειωθεί αλλά θα πρέπει να αφήσουμε 100-200 γιατί είναι αυτά με τα οποία αιώνια ψάρευαν αυτοί οι άνθρωποι, ένα πολύ συγκεκριμένο είδος ψαριού. Δεν μπορεί ο τόπος να σταματήσει να γνωρίζει το γαύρο, τη μαρίδα κλπ.» Είμαστε έτοιμοι να παρουσιάσουμε τα επιστημονικά δεδομένα και να πούμε: ναι σε αυτές τις περιοχές μπορεί να υπάρξει αυτό το αλίευμα και μπορεί να επιτραπεί να ψαρέψουν πέντε ψάρια, να μπορεί φάει και ο φτωχός λαός, αντί να ζητάτε να τα σβήσουμε όλα ένεκα του κανονισμού.
Επαναλαμβάνω ότι το πνεύμα είναι «όχι υπεραλίευση» Η σωστή αλίευση και η αειφόρα διαχείριση των αλιευμάτων, αν πραγματικά τα δεδομένα δείχνουν ότι υπήρξε αύξηση των αλιευμάτων. Επομένως όπου μπορεί να ζητηθεί, όπου ζητήθηκε αλίευμα και υπάρχει, το διεκδικούμε και το παίρνουμε. Έχουμε δικαίωμα ακόμα και στη Βόρειο Θάλασσα. Εμείς δεν πάμε εκεί να ψαρέψουμε, παρόλα αυτά διεκδικήσαμε την τόνους που μπορούσε να πάρει η χώρα μας και τους δώσαμε στην Κύπρο, γιατί η Κύπρος μπορεί πραγματικά να αξιοποιήσει αυτό το πράγμα και αντ’ αυτού μας έδωσε την αντίστοιχη ποσότητα. Μη νομίσετε ότι δεν αγωνιζόμαστε και δεν έχουμε την ίδια αγωνία για να βοηθήσουμε».
