Σε απάντηση της ερώτησης (Αρ. Πρωτ. 3130/18.10.12) του
Κοινοβουλευτικού Εκπροσώπου της Δημοκρατικής Αριστεράς, Βουλευτή Αττικής,
Βασίλη Οικονόμου, αναφορικά με την ανάγκη αναθεώρησης του Στρατιωτικού
Κανονισμού 20 – 2 (ΣΚ 20-2) ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας, Πάνος Παναγιωτόπουλος,
μας απάντησε ότι «ο ΣΚ 20-2 αναφέρεται στην οργάνωση και τη λειτουργία μόνο των
Συγκροτημάτων και των Μονάδων, ενώ η οργάνωση και η λειτουργία Στρατηγείων,
Σχηματισμών, Σχολών, Κέντρων Εκπαίδευσης και ορισμένων Μονάδων
διέπεται από
άλλους κανονισμούς και οργανισμούς. Δεν υπάρχει καμία διάκριση ως προς την
ανάθεση των καθηκόντων και ευθυνών μεταξύ μονίμων και εφέδρων Αξιωματικών, ακθώς
και μεταξύ οπλιτών με βάση την προέλευσή (ΕΜΘ, ΕΠΟΠ, οπλίτε θητείας κτλ) Ο
Κανονισμός ρυθμίζει την λειτουργία των Μονάδων όχι μόνο εν ειρήνη (εντός
στρατοπέδου) αλλά και εν πολέμω και σε εκστρατεία (εκτός στρατοπέδου). Όλα τα
καθήκοντα και οι υποχρεώσεις εφαρμόζονται διαχρονικά και ανατίθενται σε όλο το
προσωπικό ανεξαρτήτως προέλευσης. Η εφαρμογή του ΣΚ 20-2 δεν επηρεάζει την
δομή, την οργάνωση και τον εκσυγχρονισμό των Ενόπλων Δυνάμεων. Το Γενικό
Επιτελείο Στρατού επανεξετάζει από μηδενική και ρεαλιστική βάση τη λειτουργία
του συνόλου των υφιστάμενων δομών, Μονάδων και Υπηρεσιών του Στρατού Ξηράς.
Λαμβάνονται υπόψη οι λειτουργικές απαιτήσεις, εξετάζεται κάθε πρόταση και
αναθεωρούνται οι Κανονισμοί στην έκταση που κάθε φορά απαιτείται,
διαφυλάσσοντας πάντοτε το ακέραιο της επιχειρησιακής κατάστασης των Μονάδων και
των Υπηρεσιών».
Από όλα τα παραπάνω αντιλαμβανόμαστε ότι για τα επιτελεία
ο ΣΚ 20-2 δεν χρειάζεται να εκσυγχρονιστεί παρά το ότι είναι σε ισχύ από το
1980, αλλά ίσως και να αναθεωρηθεί στα πλαίσια της από μηδενικής και
ρεαλιστικής βάσης που επανεξετάζει το Γενικό Επιτελείο Στρατού τη λειτουργία
του συνόλου των υφιστάμενων δομών, Μονάδων και Υπηρεσιών του Στρατού Ξηράς!
Κατά την γνώμη μας είναι παράλογο να είναι σε ισχύ
κανονισμοί του 1980 για τις Ένοπλες Δυνάμεις και να μην χρειάζονται αυτοί
εκσυγχρονισμό και επικαιροποίηση στην βάση των νέων δεδομένων, των νέων
συνθηκών και των νέων αναγκών των Ενόπλων Δυνάμεων. Μόνο το γεγονός ότι ο
συγκεκριμένος κανονισμός τέθηκε σε ισχύ σε συνθήκες γενικής επιστράτευσης, η
οποία ήρθει με ΠΔ το 2002 αλλά και το γεγονός ότι τα στρατόπεδα πλέον διαθέτουν
στην πλειοψηφία τους ηλεκτρονικά μέσα καταγραφής και παρακολούθησης (κάμερες)
καθιστά επιβεβλημένη την αναθεώρηση και τον εκσυγχρονισμό του συγκεκριμένου
κανονισμού.
Δυστυχώς ακόμα και για μικρές αλλαγές, αυτονόητες για
τους περισσότερους, πρέπει να ξεπεραστούν αγκυλώσεις και νοοτροπίες ετών που
θέλουν τα πάντα στάσιμα και αναλλοίωτα στις Ένοπλες Δυνάμεις.
