Κυριακή, 12 Φεβρουαρίου 2012
Παρεμβάσεις του Αντιπροέδρου της Κυβέρνησης και Υπουργού Οικονομικών κ. Ευάγγελου Βενιζέλου στη συζήτηση στη Βουλή επί του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Οικονομικών «Έγκριση σχεδίων συμβάσεων και μνημονίου για τη μείωση του δημοσιονομικού χρέους και τη διάσωση της εθνικής οικονομίας»
Α’ Παρέμβαση
Κύριε Πρόεδρε, το άρθρο 76 του Συντάγματος και ο Κανονισμός της Βουλής προβλέπουν τη διαδικασία του κατεπείγοντος, η οποία παραδοσιακά εφαρμόζεται για ζητήματα μείζονος σημασίας. Αυτό μάλιστα προβλεπόταν και ρητά σε προηγούμενες εκδοχές του κανονισμού της Βουλής. Η διαδικασία του κατεπείγοντος προβλέπεται στα Συντάγματα και τους κανονισμούς όλων των αντιπροσωπευτικών Δημοκρατιών του θεσμικά προηγμένου κόσμου. Στην Ελλάδα η διαδικασία αυτή προβλέπεται από τη σύσταση του ελληνικού κράτους, μέχρι σήμερα.
Όταν υπάρχει ένα μείζονος σημασίας ζήτημα, ένα ζήτημα που αφορά την ύπαρξη του τόπου, την ύπαρξη και το μέλλον του τόπου, δεν περιμένουν οι Βουλευτές να ενημερωθούν μετά την τυπική κατάθεση του νομοσχεδίου και την έναρξη της διαδικασίας στην Επιτροπή της Βουλής.
Όλοι παρακολουθούμε την αγωνία του τόπου, όλοι παρακολουθούμε τη διαπραγμάτευση, όλοι ξέρουμε εδώ και εβδομάδες εδώ και μήνες ποια είναι τα ανοιχτά θέματα, τι είναι αυτά που συζητάει η Κυβέρνηση, τι είναι αυτά που συζητούν οι Αρχηγοί των Κομμάτων που στηρίζουν την Κυβέρνηση με τον Πρωθυπουργό.
Όλοι ξέρουν τι είναι αυτό που έχει τεθεί επί τάπητος, ποιο ήταν το κλίμα στη συνεδρίαση των Υπουργών Οικονομικών της Ευρωζώνης, όλοι ξέρουν την κατάσταση της χώρας. Είναι υποκριτικό, πίσω από ένα διαδικαστικό πρόβλημα, πίσω από μία διαδικαστικού χαρακτήρα ένσταση, να κρύβεται μια ουσιαστική αντιπαράθεση για το μέλλον του τόπου. Εδώ υπάρχουν δύσκολες αλήθειες και τραγικές πλάνες, ή ακόμη τραγικότερα ψέματα.
Το νομοσχέδιο αυτό είναι κ. Πρόεδρε κατεπείγον, γιατί πρέπει μέχρι την Τετάρτη το Eurogroup να εγκρίνει οριστικά το πρόγραμμα στήριξης και χρηματοδότησης της ελληνικής οικονομίας. Αν αυτό δεν συμβεί, που δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι θα συμβεί αν εμείς δεν αρθούμε στο ύψος των περιστάσεων, τότε δεν θα μπορέσουμε μέχρι την Παρασκευή 17 Φεβρουαρίου να εκκινήσουμε επισήμως τη διαδικασία ανταλλαγής των ομολόγων, για να απαλλαγεί ο ελληνικός λαός από το βάρος 100 ολόκληρων δισεκατομμυρίων δημοσίου χρέους, από το βάρος 47 ποσοστιαίων μονάδων του ΑΕΠ δημοσίου χρέους. Γιατί δεν θα προλάβουμε να κάνουμε την ανταλλαγή των ομολόγων μέχρι 5 Μαρτίου, δεν θα προλάβουμε να έχουμε λύσει το πρόβλημα της εξόφλησης των μεγάλων ομολόγων που πρέπει να πληρωθούν μεταξύ 14 και 20 Μαρτίου. Εάν αυτό δεν γίνει, η χώρα θα πτωχεύσει!
Γιατί είναι κατεπείγον το νομοσχέδιο; Είναι κατεπείγον γιατί η χώρα πρέπει να ακολουθήσει ένα ασφυκτικό χρονοδιάγραμμα, προκειμένου να έχει λύσει τα προβλήματα χρηματοδότησης και ανταλλαγής των ομολόγων, πριν το δημόσιο Ταμείο, καταστεί κόκκινο. Άρα αυτό πρέπει να έχει γίνει πριν από τις 14 Μαρτίου. Εάν αυτό δεν συμβεί, η χώρα θα περιέλθει σε κατάσταση χρεοκοπίας με ό,τι αυτό σημαίνει για τις Τράπεζες, τις επιχειρήσεις, τους εργαζόμενους, τους μισθούς, τις συντάξεις, το εισαγωγικό και εξαγωγικό εμπόριο.
Πρέπει ο καθένας να αντιληφθεί ότι το δίλημμα είναι εάν με θυσίες θα σώσουμε τη χώρα, ή εάν με δραματική κρίση με διάλυση του κοινωνικού, οικονομικού, και πολιτικού ιστού θα οδεύσουμε δήθεν υπερήφανοι προς την καταστροφή. Το ερώτημα δεν είναι «θυσίες ή μη θυσίες;», αλλά οι συγκεκριμένες θυσίες, ή ακόμη μεγαλύτερες αφάνταστα μεγαλύτερες θυσίες. Το ερώτημα δεν είναι αν θα περιοριστούν κάποιοι μισθοί ή συντάξεις, αλλά αν θα υπάρχει η δυνατότητα καταβολής έστω και των περιορισμένων μισθών και συντάξεων.
Το ερώτημα δεν είναι αν η οικονομία θα αναπτυχθεί ή αν θα είναι σε ύφεση, αλλά αν η οικονομία θα υπάρχει ή αν δεν θα έχει τη δυνατότητα η Ελλάδα να διενεργεί εισαγωγικό και εξαγωγικό εμπόριο για βασικά αγαθά. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Και αυτό καθιστά το νομοσχέδιο απολύτως κατεπείγον γιατί είναι ζωτικό. Αυτή είναι η αλήθεια.
Εάν πιστεύετε ότι θα οδηγήσετε τη Βουλή σε αδιέξοδο, τη διαδικασία σε αδιέξοδο και θα τιμωρήσετε τη Τρόικα, τη Γερμανία, το ΔΝΤ είστε γελασμένοι. Τιμωρείτε μόνο τον ελληνικό λαό. Μόνο τον ελληνικό λαό!
Λέγοντας λαϊκιστικά ψέματα στον ελληνικό λαό, τον οδηγείτε στην καταστροφή. Διατυπώστε την αντιπρότασή σας, πείτε στον ελληνικό λαό πως θα κυβερνηθεί ο τόπος, με ποιο πρόγραμμα, με ποιο χρονοδιάγραμμα, με ποιες εγγυήσεις, με ποιες ελπίδες. Είδαμε την ιστορική σας εμπειρία, δεν θα οδηγήσετε τον ελληνικό λαό σε συνθήκες υπαρκτού σοσιαλισμού, 20 χρόνια αργότερα. -
Β’ Παρέμβαση
Πριν από ο,τιδήποτε άλλο πρέπει να δώσω ορισμένες τεχνικού και διαδικαστικού χαρακτήρα πληροφορίες. Πριν από τη συνεδρίαση του Eurogroup, η οποία ενδέχεται να κληθεί την Τετάρτη, πρέπει την Τετάρτη το λεγόμενο Euro Working Group, δηλαδή οι εκπρόσωποι των υπουργών οικονομικών να διαπιστώσουν ότι πληρούνται οι προϋποθέσεις.
Η πρώτη προϋπόθεση είναι η Βουλή των Ελλήνων, αποτυπώνοντας μια ισχυρή κοινοβουλευτική πλειοψηφία με μετεκλογική προοπτική, να εγκρίνει τη συμφωνία και τις συμβάσεις που προσαρτώνται στη συμφωνία και είναι ζωτικές για τη χρηματοδοτική επιβίωση της χώρας. Αυτό πρέπει να έχει γίνει μέχρι σήμερα το βράδυ, δηλαδή μέχρι Κυριακή μεσάνυχτα, προκειμένου να ξημερώσει η Δευτέρα με τις τραπεζικές και χρηματιστηριακές αγορές να έχουν λάβει το μήνυμα ότι η Ελλάδα και θέλει κα μπορεί να επιβιώσει. Αυτός είναι ο θεμελιώδης λόγος του κατεπείγοντος.
Αν πιστεύετε ότι με μια παράταση της συζήτησης για λίγες ακόμα ώρες, για μια ή δυο ακόμα κοινοβουλευτικές συνεδριάσεις, θα πούμε τίποτα περισσότερο απ’ αυτό που λέμε δυόμιση χρόνια τώρα, έχοντας συνειδητοποιήσει το βάθος της κρίσης, το βάθος της συλλογικής ιστορικής ευθύνης για την κρίση αυτή, δεν είμαστε ειλικρινείς. Δεν λέμε την αλήθεια στον ελληνικό λαό. Τι παραπάνω θα πούμε απ’ αυτά που είπαμε στον Προϋπολογισμό, στις προγραμματικές δηλώσεις της Κυβέρνησης, τις προγραμματικές δηλώσεις και την ψήφο εμπιστοσύνης της προηγούμενης Κυβέρνησης; Τι παραπάνω θα πούμε απ’ αυτά που λέμε κάθε μέρα ζώντας ένα δράμα, για τα αίτια του οποίου θα μιλήσουμε -αν και έχουμε μιλήσει αρκετά, αλλά πρέπει να μιλήσουμε ακόμα περισσότερο- στον ελληνικό λαό.
Πρέπει να αρχίσουμε να δίνουμε στον Έλληνα πολίτη μια προοπτική, μια λύση, την αίσθηση πως υπάρχει σταθερότητα, υπάρχει σχέδιο, πως υπάρχουν άνθρωποι ικανοί να διαχειριστούν το σχέδιο αυτό. Άρα, τα πράγματα πρέπει να είναι πάρα πολύ καθαρά.
Σήμερα τα μεσάνυχτα πριν ανοίξουν οι αγορές πρέπει η Βουλή των Ελλήνων να στείλει το μήνυμα πως το έθνος μας και θέλει και μπορεί. Πρέπει σήμερα να καταλάβουμε εμείς και να πείσουμε και τους Έλληνες πολίτες ότι όταν έχεις να διαλέξεις ανάμεσα στο κακό και το χειρότερο, θα διαλέξεις το κακό για να αποφύγεις το χειρότερο. Αυτό είναι και νόμιμο και κυρίως είναι ηθικό. Υπαγορεύεται από την ηθική της ιστορίας, από μια εθνικού χαρακτήρα ηθική που λέει ότι εθνικό είναι το αληθές. Αν αυτό δεν είναι ηθικό τότε ποιο είναι ηθικό; Ο επαμφοτερίζων λόγος; Οι παλινωδίες; Το πάτημα σε δυο βάρκες; Το να “ψηφίζω και να ξεψηφίζω”; Το να “μετέχω στην Κυβέρνηση και να μην μετέχω”; Ποιο είναι το ηθικό και το νόμιμο; Τι δίνει προοπτική;
Πάρτε, κύριοι συνάδελφοι της Αντιπολίτευσης, το λόγο και πείτε στον ελληνικό λαό ολοκληρωμένα και πείτε τι προτείνετε, το σχέδιο, το όραμα, τις εγγυήσεις. Ας απαντήσετε επί της ουσίας γιατί δαπανάτε το χρόνο σε μια στείρα συζήτηση; Γιατί δε θέλετε τη συζήτηση επί των επιχειρημάτων. Γιατί τα επιχειρήματα είναι δραματικά. -
Γ’ Παρέμβαση
Κύριε Πρόεδρε, η ερμηνεία του Συντάγματος είναι ένα νομικό ζήτημα πρωτίστως όμως είναι ένα ζήτημα ερμηνείας της ιστορίας. Γιατί το Σύνταγμα αναμφίβολα συμπυκνώνει ερμηνευτικά ένα συσχετισμό δυνάμεων και κωδικοποιεί το σύνολο των εξελίξεων που ζει μια χώρα, που ζει μια συντεταγμένη πολιτεία.
Ρώτησε ο κ. Λαφαζάνης εισηγούμενος την ένστασή του αντισυνταγματικότητας «Μα ενδιαφέρει το πότε και πώς θα ανοίξουν οι αγορές; Οι δημοκρατίες και τα κράτη καθυποτάσσονται στις αγορές χρήματος και κεφαλαίου;». Η απάντηση είναι πως δυστυχώς στον ασύμμετρο πόλεμο ανάμεσα στα κράτη από τη μια μεριά, τους διεθνείς Οργανισμούς και τις αγορές από την άλλη μεριά, κατισχύουν μέχρι τώρα οι αγορές.
Όταν η Ευρωζώνη για το 2012 έχει την υποχρέωση και την επιδίωξη να δανειστεί από τις αγορές περισσότερα από 1,6 τρισεκατομμύρια ευρώ, ναι, δυστυχώς οι αγορές έχουν καθυποτάξει τα κράτη. Έτσι εξηγείται και η δύναμη των περιβόητων οίκων αξιολόγησης, που μπορούν να μειώνουν την κυριαρχία και την υπόσταση δηλαδή την πιστοληπτική ικανότητα χωρών, όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Γαλλία.
Όταν εμείς έχουμε υπερδανειστεί και τώρα αναγκαζόμαστε να μετακινούμε το υπερβολικό μας χρέος από τα χέρια των αγορών, δηλαδή των ιδιωτών πιστωτών, στα χέρια των θεσμικών μας εταίρων κρατών της Ευρωζώνης και διεθνών Οργανισμών, βεβαίως έχουμε πρόβλημα.
Δεν μας το δημιούργησε τώρα η Τρόικα το πρόβλημα. Το πρόβλημα το έχουμε δημιουργήσει εμείς διαχρονικά, λόγω της αμεριμνησίας της έλλειψης διορατικότητας και της έλλειψης ειλικρίνειας. Και τώρα βεβαίως έχουμε πολύ σοβαρό πρόβλημα δημοσιονομικής επιβίωσης, επιβίωσης της οικονομίας, ανταγωνιστικότητας, μισθών, συντάξεων, εισοδημάτων, περιουσιών και κυρίως συγκρότησης πολιτικής, κοινωνικής, πολιτειακής και πρέπει να τα βγάλουμε πέρα.
Μέσα από ποιες έννοιες αντιμετωπίζει το Σύνταγμα αυτές τις δυσκολίες, αυτές τις κρίσεις; Μέσα από τις έννοιες του γενικού συμφέροντος, του συμφέροντος της εθνικής οικονομίας.
Πρώτη φορά αντιμετωπίζουμε τέτοια ζητήματα; Όχι, τα έχουμε αντιμετωπίσει στο παρελθόν με πολύ μικρότερες αφορμές, όπως έγινε το 1984 με την περιβόητη πράξη νομοθετικού περιεχομένου που πάγωσε τους μισθούς καθ’ υπέρβαση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας. Έχουμε αντιμετωπίσει τα ζητήματα αυτά πάρα πολλές φορές από τότε και γι' αυτό υπάρχει πολύ πλούσια νομολογία.
Ναι η συλλογική αυτονομία είναι κατοχυρωμένη, αλλά και οι κοινωνικοί εταίροι πρέπει να λαμβάνουν υπόψη τους το συμφέρον της εθνικής οικονομίας και να αναρωτιόμαστε στη συλλογική αυτονομία ποιος εκπροσωπεί το νέο, ποιος εκπροσωπεί τον άνεργο, ποιος εκπροσωπεί τις ερχόμενες γενιές; Και θα έπρεπε κανονικά οι κοινωνικοί εταίροι να μπορούν να προτείνουν μια συλλογική, συνολική λύση για το πρόβλημα της χώρας και να πείσουν τους θεσμικούς μας εταίρους στο εξωτερικό ότι στην Ελλάδα δεν υπάρχει μόνο ένα κλονιζόμενο πολιτικό σύστημα, αλλά υπάρχει μια κοινωνία, μια οικονομία, που μπορεί να δώσει λύσεις πειστικές, ολοκληρωμένες.
Αλλά βλέπετε κάποιοι αντί να διαπραγματευτούν με τους κοινωνικούς εταίρους τους άλλους, προτιμούν να πάνε πουν στην Τρόικα τα αιτήματά τους. Και όλοι μαζί περιμένουν να κρυφτούν πίσω από τη Βουλή και το νομοθέτη, προκειμένου να λυθούν προβλήματα επιβίωσης του έθνους, όχι μόνο στο όνομα εργοδοτών και εργαζομένων, αλλά στο όνομα των πολιτών, στο όνομα όλων των γενιών.
Γι' αυτό λέει η νομολογία, ερμηνεύοντας το άρθρο 22 του Συντάγματος ότι η συλλογική αυτονομία κάμπτεται υπέρ του νόμου, στο όνομα του γενικού συμφέροντος στο όνομα του συμφέροντος της εθνικής οικονομίας. Και το έχει πει πρόσφατα ο Άρειος Πάγος στην 431/2011 απόφασή του και παλαιότερα το Συμβούλιο της Επικρατείας στη 1975/1991 με αφορμή τις εμπειρίες της δεκαετίας του ’80 που είναι εμπειρίες σχολικές, σε σχέση με τις εμπειρίες που ζούμε όχι μόνο εμείς αλλά κι άλλες χώρες της Ευρωζώνης και άλλων περιοχών του κόσμου, τώρα, στη δεκαετία του 2010.
Δεν υπάρχει πρόβλημα συνταγματικότητας ή ερμηνείας του Συντάγματος. Υπάρχει πρόβλημα ιστορικότητας των επιλογών μας και των ευθυνών μας. Και σε αυτό πρέπει να απαντήσουμε.
Η ουσία της δημοκρατίας ποια είναι; Ότι αποφαίνεται ο κυρίαρχος λαός και ότι η λειτουργεί ένα αντιπροσωπευτικό σύστημα και το αντιπροσωπευτικό σύστημα πρέπει να επιβεβαιώνει την εντολή του σε τακτά χρονικά διαστήματα. Αυτό μας ρωτάνε οι εταίροι μας. Μας ρωτάνε οι εταίροι μας «Για να πάρετε αυτά που έχουμε να σας δώσουμε, τα 240 δισεκατομμύρια ευρώ του δανείου, τα 100 δισεκατομμύρια διαγραφής χρέους, τα 130 δισεκατομμύρια ευρώ που έχει δώσει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα στις ελληνικές Τράπεζες, μπορείτε να μας πείτε εάν θέλετε; Εάν μπορείτε; Εάν έχετε βούληση; Εάν έχετε συνέχεια; Εάν ο ελληνικός λαός σε τελευταία ανάλυση και τώρα και μετά τις εκλογές μπορεί να δεσμευτεί σε μια γραμμή; Αν δεν μπορείτε, έχετε το κυριαρχικό δημοκρατικό δικαίωμα –μας λένε- να κάνετε μια άλλη επιλογή».
Βεβαίως ο ελληνικός λαός μπορεί να κάνει μια άλλη επιλογή. Γι' αυτό σας καλώ να προτείνετε όλοι στον ελληνικό λαό με ευθύτητα, με καθαρότητα, έντιμα, την ολοκληρωμένη άλλη επιλογή. Να διαλέξει ο ελληνικός λαός. Πάντα μπορεί να διαλέξει ο ελληνικός λαός. Όλα μπορεί να τα κάνει.
Έχω πει πολλές φορές το αυτονόητο: στη δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα, αλλά μπορείς πολύ εύκολα δυστυχώς δημοκρατικά να επιλέξεις το απόλυτο αδιέξοδο. Τι είναι αυτό που μπορεί να οδηγήσει μια κοινωνία, ένα λαό στο αδιέξοδο; Η κούραση, η απελπισία, η απόγνωση και κυρίως ο λαϊκισμός, η παραπλάνηση, η συσκότιση, η απουσία πλήρους ενημέρωσης, η έλλειψη ειλικρινούς περιγραφής των καταστάσεων και των διλημμάτων.
Αυτό επιβάλλει το Σύνταγμα. Το Σύνταγμα επιβάλλει τον καθαρό και έντιμο πολιτικό λόγο. Δεν υπάρχει δημοκρατία χωρίς ευθύνη, δεν υπάρχει δημοκρατία όπου κάποιοι κυβερνούν, φθείρονται, απελπίζονται, αγωνίζονται και κάποιοι άλλοι κάνουν πολιτική κριτική, ή πολιτικό συνδικαλισμό ζητώντας είτε το ανέφικτο είτε το επικίνδυνο.
Τι λέει το Σύνταγμα για την ασύντακτη χρεοκοπία; Τι κόστος δημοκρατικό έχει, πέρα από το κόστος το κοινωνικό και το οικονομικό; Τι λέει το Σύνταγμα για το μεγάλο ψέμα ότι μπορούμε να πάρουμε όλα τα οφέλη από τους εταίρους, αλλά να μην αναλάβουμε καμία υποχρέωση και καμία θυσία; Είναι ποτέ εφικτό αυτό; Δεν υπάρχει αυτό.
Όποιος θέλει να είναι μέσα στο ευρώ και μέσα στην Ευρωζώνη, πρέπει να ακολουθήσει ορισμένους κανόνες. Και οι κανόνες αυτοί μέσα σε μια Ευρώπη Συντηρητική, μονοδιάστατη, που προκύπτει από τους λαούς της που ψηφίζουν και επιλέγουν Κυβερνήσεις και Βουλές, διαμορφώνεται τώρα με το Σύμφωνο Σταθερότητας, με το Euro Plus, με το Δημοσιονομικό Σύμφωνο. Αυτό είναι το ευρωπαϊκό Δίκαιο, αυτό εφαρμόζει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.
Αυτό το Δίκαιο του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου στο οποίο είμαστε μέλη εδώ και δεκαετίες εφαρμόζεται σε όλες τις χώρες, που προσφεύγουν, επειδή αναγκάστηκαν να προσφύγουν. Μακάρι να μην αναγκαζόμασταν, να μπορούσαμε να το έχουμε αποφύγει αυτό.
Αυτό είναι που απορρέει από το άρθρο 28. Το άρθρο 28 παρ. 3 ισχύει ούτως ή άλλως γιατί και μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ευρωζώνης είμαστε και μέλη του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου είμαστε και το πρωτογενές και δευτερογενές Δίκαιό τους ισχύει σε εμάς δυνάμει του άρθρου 28. Κανείς δεν μπορεί να ξεφύγει από αυτά τα βαριά διλήμματα με νομικά επιχειρήματα.
Τιμώ τους συναδέλφους μου, είναι φίλοι μου, ο ένας είναι και μαθητής μου, αλλά τα επιχειρήματά τους είναι πολιτικά. Λένε την άποψή τους ως πολίτες, δεν διατυπώνουν ένα ψύχραιμο, συστηματικό, ορθολογικό, επιστημονικό λόγο. Όσοι προσέφυγαν στο Συμβούλιο της Επικρατείας κατά του 1ου Μνημονίου είδαν πως διεξάγεται μια νομική δικαστική συζήτηση για τη συνταγματικότητα του Μνημονίου.
Πότε ανακαλύψατε κ. Χρυσανθακόπουλε τα προβλήματα του Μνημονίου; Τώρα στο δεύτερο; Δεν τα είχατε ανακαλύψει στο πρώτο που ψηφίσατε; Το πρώτο δεν διέπεται από αγγλικό δίκαιο; Ας σταματήσει επιτέλους αυτός ο λαϊκιστικός μύθος περί αγγλικού Δικαίου. Όταν πας στο δανειστή σου και του λες «Θέλω ένα δάνειο», σου λέει «Μάλιστα, πάρτο». Μπορείς να του πεις «Δως μου και το δικαίωμα να καθορίζω εγώ μόνος μου, ο δανειζόμενος, τους όρους του δανείου»; Το έχετε ακούσει ποτέ αυτό; Να πηγαίνει κάποιος σε μια Τράπεζα και να λέει «Δως μου ένα δάνειο και δως μου και το δικαίωμα εγώ να καθορίσω τους όρους της σύμβασης». Δεν είναι αυτό λοιπόν.
Γι' αυτό όλες οι χώρες, η Πορτογαλία, η Ιρλανδία, όλες οι χώρες συνάπτουν τυποποιημένες συμβάσεις που διέπονται από το αγγλικό Δίκαιο γιατί αυτό το Δίκαιο κυριαρχεί στις αγορές χρήματος και κεφαλαίου και η δικαιοδοσία ανήκει στο Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης για ορισμένα θέματα και στα Δικαστήρια του Λουξεμβούργου για ορισμένα άλλα θέματα. Αλλά ο χειρότερος μύθος, ή θα έλεγα το απροκάλυπτο ψέμα είναι πως ισχύει για την αναγκαστική εκτέλεση το αγγλικό Δίκαιο, ενώ ίσχυε και ισχύει μόνο το ελληνικό Δίκαιο.
Για το κρίσιμο θέμα αν μπορούν να κατασχεθούν τα πολιτιστικά αγαθά της χώρας, ο ορυκτός πλούτος, όλη η δημόσια περιουσία η απάντηση είναι: όχι, γιατί ίσχυε εξ αρχής και ισχύει και θα ισχύει το ελληνικό Δίκαιο εκτέλεσης με αρμοδιότητα των ελληνικών Δικαστηρίων και δεν μπορεί κανείς να εκτελέσει εις βάρος του Ελληνικού Δημοσίου περισσότερο από ό,τι μπορεί οποιοσδήποτε ιδιώτης που έχει να εισπράξει από το Ελληνικό Δημόσιο και καταφεύγει στα ελληνικά Δικαστήρια. Μόνο την ιδιωτική περιουσία. Όχι τη δημόσια περιουσία. Μην τολμήσει ξανά κανείς να πει το ψέμα για την Ακρόπολη, ή για τη Δήλο, ή το ψέμα για τον ορυκτό πλούτο που αγωνιζόμαστε να αξιοποιήσουμε στο Αιγαίο ή στο Ιόνιο, ή στο Κρητικό.
Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, το Σύνταγμα το οποίο το θυμάστε κατά το δοκούν και κατά περίπτωση, ενώ ένας μεγάλος θεωρητικός των θεσμών και όχι μόνο του καπιταλισμού, ο Κάρολος Μαρξ έχει εξηγήσει τι σημαίνει Σύνταγμα. Θα τα πούμε αυτά σε μια πιο άνετη περίσταση, όταν με καλέσετε στον Περισσό να μιλήσουμε για τέτοια θέματα. Εσείς λοιπόν που θυμάστε το Σύνταγμα κατά το δοκούν και κατά περίσταση, πρέπει να ξέρετε ότι το Σύνταγμα έχει κι άλλους κανόνες για το πώς λειτουργεί η δημοκρατία και ο κοινοβουλευτισμός.
Ας σεβαστούμε λοιπόν αυτούς τους κανόνες, ας τεθούμε εμείς οι ίδιοι ενώπιον των σκληρών διλημμάτων της σημερινής μέρας και ας επιτρέψουμε και τον κάθε Έλληνα και την κάθε Ελληνίδα, με ψυχραιμία με νηφαλιότητα και με ευθύνη, το δικό του κόκκο άμμου ευθύνης έχει ο κάθε Έλληνας όχι μεγάλη ευθύνη ένα μικρό κόκκο ευθύνης έχουμε όλοι ως πολίτες, εμείς έχουμε μεγάλες ποσότητες ευθύνης ως πολιτικό σύστημα, αλλά ένα κόκκο ευθύνης για το μέλλον του έθνους έχει κάθε Έλληνας και κάθε Ελληνίδα, ας τον αφήσουμε να σκεφτεί και να αποφασίσει.
Σήμερα πράγματι κρίνεται η μοίρα της επόμενης δεκαετίας. Ας μην τη χάσουμε. -
