ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ
ΔΗΜΗΤΡΗ ΤΣΙΡΩΝΗ, ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ ΚΑΙ ΕΜΠΟΡΙΟΥ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΤΗ ΣΥΝΟΔΟ ΤΩΝ ΠΡΟΕΔΡΩΝ ΕΠΙΤΡΟΠΩΝ (ΑΡΜΟΔΙΩΝ ΓΙΑ ΤΑ ΑΓΡΟΤΙΚΑ) ΤΩΝ 27 ΕΘΝΙΚΩΝ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΩΝ ΤΗΣ Ε.Ε. (ΒΟΥΔΑΠΕΣΤΗ 1.4.2011)
ΘΕΑ: ΚΟΙΝΗ ΑΓΡΟΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ (Κ.Α.Π.)
Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει ανάγκη από μία ισχυρή ΚΑΠ, απλή και αποτελεσματική, που να ανταποκρίνεται στις κρίσιμες και καθοριστικές για το μέλλον προκλήσεις της εποχής. Χρειαζόμαστε μία γεωργία που να διασφαλίζει: επάρκεια και ποιότητα διατροφής, προστασία των φυσικών πόρων, ισόρροπη ανάπτυξη των περιφερειών, κοινωνική και εδαφική συνοχή.
Αν και κατά την πρόσφατη συνάντηση του Συμβουλίου Υπουργών Γεωργίας στις 17 Μαρτίου δεν προέκυψαν ομόφωνα συμπεράσματα, εντούτοις τα συμπεράσματα της Προεδρίας του Συμβουλίου είναι ικανά να στείλουν ένα ηχηρό μήνυμα για το πώς οραματιζόμαστε το μέλλον μιας ισχυρής Κοινής Αγροτικής Πολιτικής. Θέσεις τις οποίες υποστηρίξαμε και υπερψηφίσαμε ως χώρα.
Είναι αυτονόητο λοιπόν ότι οι πόροι για την ΚΑΠ πρέπει να είναι ανάλογοι με τις αυξημένες απαιτήσεις μας. Θα πρέπει δηλαδή να διαμορφωθούν σε επίπεδα τουλάχιστον όμοια με τα σημερινά. Ας μην ξεχνάμε ότι από το 2003, που η ΕΕ αριθμούσε 15 κράτη μέλη, ο προϋπολογισμός της ΚΑΠ έχει μειωθεί σημαντικά, σε πραγματικούς όρους.
Όσον αφορά δε στην ανακατανομή των ενισχύσεων θα πρέπει να αποφύγουμε ψυχρούς λογιστικούς υπολογισμούς κερδών ή ζημιών. Και να προσεγγίσουμε τη χρυσή τομή αποφεύγοντας έντονες και απότομες μεταβολές, που θα έθεταν σε κίνδυνο την οικονομική και κοινωνική συνοχή στις περιφέρειες της Ένωσης.
Οι μικρές εκμεταλλεύσεις που βρίσκονται σε δυσχερή ανταγωνιστική σχέση έναντι των μεγάλων εκμεταλλεύσεων, δικαιούνται διαφοροποιημένη μεταχείριση. Πρέπει να τις στηρίξουμε, ώστε να μην προσθέσουμε καινούριους ανέργους στην ήδη εύθραυστη ευρωπαϊκή οικονομία. Στο ίδιο πνεύμα ένα ανώτατο όριο ενισχύσεων ανά εκμετάλλευση είναι ρύθμιση κοινωνικά δίκαιη και συνεπώς την υποστηρίζουμε.
Ως προς την «πράσινη συνιστώσα» της ενίσχυσης θεωρούμε ότι συμβαδίζει με τον αειφορικό προσανατολισμό της ΚΑΠ και ανταποκρίνεται στις επιταγές της κοινωνίας. Πρέπει όμως να γίνει με απλό τρόπο, εφαρμόσιμο στις διαφορετικές περιοχές της Ευρώπης, χωρίς αύξηση της γραφειοκρατίας, χωρίς επικαλύψεις με το 2ο πυλώνα και να είναι ανεξάρτητη από την βασική ενίσχυση.
Απαραίτητη επίσης κρίνουμε και την ευνοϊκή αντιμετώπιση, μέσω πρόσθετης ενίσχυσης, των ορεινών, απομακρυσμένων, νησιωτικών καθώς και περιοχών με φυσικά μειονεκτήματα διότι οι περιοχές αυτές είναι λιγότερο ανταγωνιστικές, και μια πιθανή εγκατάλειψη της γεωργίας θα ισοδυναμούσε με ερήμωση.
Σημαντική προτεραιότητα αποτελεί και η αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής. Η γεωργία ως παραγωγικός τομέας συνεισφέρει στη μετρίαση αλλά υφίσταται τις επιπτώσεις της, ιδιαίτερα στον ευρωπαϊκό νότο. Για αυτό τον λόγο θα πρέπει η μελλοντική ΚΑΠ να προβλέψει μέτρα ικανά να αμβλύνουν σε σημαντικό βαθμό αυτές τις επιπτώσεις.
Θεωρούμε σημαντικά τα μέτρα τη ρύθμιση της αγοράς των γεωργικών προϊόντων, η συνέχιση των οποίων έχει επιβεβαιωθεί. Τα μέτρα αυτά είναι μεν απαραίτητα ώστε να εξασφαλίζεται ένα δίχτυ ασφαλείας για το εισόδημα των γεωργών και μία αποτελεσματική συμβολή στην σταθεροποίηση των τιμών, αλλά θα πρέπει να εκσυγχρονιστούν και να επεκταθούν σε όλα τα προϊόντα.
Ιδιαίτερης προσοχής αξίζουν οι νέοι αγρότες και ο ρόλος τους για την ύπαιθρο και την αγροτική οικονομία. Οφείλουμε να τους ενθαρρύνουμε και να τους στηρίξουμε ώστε να στραφούν στη γεωργική δραστηριότητα, αφού η παραγωγική αναδιάρθρωση και η αύξηση της ανταγωνιστικότητας δεν μπορεί να γίνει χωρίς αυτούς.
Τέλος, θα πρέπει να επισημανθούν οι επιπτώσεις του διεθνούς εμπορίου σε σχέση με την ανταγωνιστικότητα της ευρωπαϊκής γεωργίας. Απαιτούνται οι ίδιες αυστηρές προδιαγραφές ανάμεσα στα ομοειδή εγχώρια και εισαγόμενα προϊόντα ώστε υπάρχει ισότιμο πεδίο ανταγωνισμού και απαιτήσεων μεταξύ των ευρωπαίων γεωργών και αυτών των τρίτων χωρών.
Κλείνοντας θα πρέπει να πω ότι πάνω απ’ όλα η μελλοντική ΚΑΠ θα πρέπει να είναι απλούστερη, φθηνότερη στη διαχείριση της για τις εθνικές αρχές και με μικρότερο διοικητικό κόστος για τους αποδέκτες της. Κάθε αυξανόμενο κόστος ή πολυπλοκότητα με εξειδικευμένα μέτρα θα μπορεί να δικαιολογείται μόνο αν τα οφέλη ξεπερνούν το κόστος.
